Dit moet je doen zodat je vakantie langer lijkt te duren

Het enige vervelende aan vakantie? Er komt ooit een einde aan. Maar er is goed nieuws voor wie nog enkele dagen ontspanning voor de boeg heeft. Door niet te veel op voorhand te plannen, kan je vakantie langer lijken dan ze eigenlijk nog maar is. Dat tipt de Duitse psycholoog en expert tijdsperceptie Marc Wittman.

Het geheim van een schijnbaar langer durende vakantie, is volgens psycholoog Marc Wittman om je resterende verlofdagen niet van 's ochtends tot 's avonds helemaal vol te plannen. Dat komt doordat je besef van tijd anders is tijdens vakanties. Alles wat met planning te maken heeft en je weghaalt uit het "hier en nu", zal ervoor zorgen dat de tijd sneller voorbij lijkt te gaan, aldus de expert tijdsperceptie.

Dingen op voorhand plannen is handig en soms ook noodzakelijk op reis. Maar als het niet echt moet, adviseert Wittman om het rustig aan te doen en spontaan te bekijken waar je zin in hebt. Doordat je op het laatste nippertje beslist - zullen we een wandeling maken, of toch een terrasje doen? - ben je meer bezig met het hier en nu, waardoor het lijkt dat je tripje net iets langer duurt. En dat kunnen we alleen maar toejuichen. (br.hln)

Hij geeft zonnebloem aan huilende onbekende. Wat zij hem dan vertelt, zet hun beider levens op z'n kop

Een man die een zonnebloem schonk aan een wenende onbekende, heeft verteld hoe die eenvoudige daad van barmhartigheid het leven van hen beiden op z'n kop heeft gezet. Het verhaal is zo mooi, zo puur en zo ontroerend dat het al honderdduizenden likes kreeg op Facebook.

Danny Wakefield uit de Amerikaanse stad Seattle had de zonnebloem eigenlijk gekocht voor iemand op wie hij dol was. Hij wilde de bloem onder de ruitenwisser van de wagen van zijn date steken maar omdat ze nog maar één keer met elkaar hadden afgesproken, vreesde hij dat het gebaar misschien van het goede te veel was.

De dertigjarige romanticus vond het echter zonde om de zonnebloem gewoon weg te smijten, dus wilde hij er iemand anders blij mee maken. "Door wat er vervolgens gebeurde, ben ik veranderd op een manier waar geen woorden voor te vinden zijn", schreef Danny op Facebook.

"Ik vertrok naar mijn werk en nam de zonnebloem mee. Onderweg stopte ik voor een koffie in een zaak waar ik zowat dagelijks kom. Ik zag hoe een vrouw zat te lezen terwijl tranen over haar wangen rolden. Het was alsof er een magneet in de zonnebloem zat die me naar haar trok. Van zodra ik haar zag, wist ik dat ik de bloem aan haar moest geven", vertelde de Amerikaan.

Dus stapte hij naar haar tafel en legde de situatie uit en zei haar: "Ik voel dat jij even bijzonder bent als de date die ik had, dus wil ik de bloem aan jou schenken."

Magie
Toen gebeurde er iets magisch waar Danny nog steeds moet van bekomen. "Nog voor ik de zonnebloem aan de vrouw kon overhandigen, vloog ze in mijn armen. Ze huilde van ontroering en dankbaarheid. Wat ze vervolgens zei, probeer ik nog steeds te vatten", aldus de dertiger.

De vrouw huilde omdat haar verloofde de week ervoor was gestorven, enkele maanden voor ze zouden trouwen. Op hun eerste afspraakje kocht hij haar een zonnebloem en dat zou hij blijven doen. Hij kocht alleen maar zonnebloemen, nooit rozen, omdat zij het licht in zijn leven was.

"Vandaag was hij, via mij, in staat om aan haar te tonen dat ze voor altijd zijn licht zou zijn. Het was een boodschap die niet in woorden uit te drukken valt", verklaarde Danny.

"Ik ril nog na terwijl ik dit schrijf. Je weet nooit hoe een simpel gebaar twee levens kan veranderen. Er zijn voor anderen, daar draait het om. Ik daag jullie uit om het leven van iemand anders wat op te vrolijken. De impact die je hebt, kan van onschatbare waarde zijn. Liefde verspreiden, verandert niet alleen levens maar redt ze ook", besloot Danny.

De post die op 21 augustus werd opgepikt door Facebookpagine 'Love What Matters', kreeg al bijna 200.000 likes. (br.hln)

Arme ouders timmeren zelf rolstoel in mekaar voor verlamd kind

De ouders van de Canadese baby Evelyn Moor (1) hebben zelf een rolstoel in mekaar getimmerd voor hun zieke dochter. Ze raakte verlamd na een intensieve kankerbehandeling. Door de kostelijke therapie, hadden Evelyns ouders geen geld meer over om een rolstoel op maat te kopen.

Toen Evelyn Moore vier maanden was, kreeg ze van de dokter te horen dat ze een hardnekkige spinale tumor had. Na acht rondes chemotherapie raakte de baby over zowat heel haar lichaampje verlamd. Ze kan alleen nog maar haar hoofd, nek en armen bewegen.

Radeloos
De ouders moeten zich radeloos gevoeld hebben, door de verlamming zal hun kind nooit kunnen stappen, maar ook niet normaal kunnen kruipen. Enkel in een rolstoel zou Evelyn zich gemakkelijk kunnen voortbewegen. Maar omdat de ouders zich blauw betaalden aan de kankerbehandelingen, hadden ze geen geld meer over om een rolstoel op maat te kopen.

Evelyns ingenieuze vader Brad kwam meteen met een oplossing uit de bus. Voor 100 dollar timmerde hij een rolstoel in mekaar. Dat met een snijplank, een babystoel en een paar wielen die hij online gekocht had. Het duurde twee dagen voor Evelyns rolstoel klaar was.

Gelukkig
Volgens Evelyns oncoloog is het meisje heel gelukkig. "Zoals elk ander kind kan ze zich vrij bewegen en alles exploreren. Ze is zelfs sneller dan haar leeftijdsgenoten", lacht hij. Volgens de ouders is haar ware persoonlijkheid naar boven gekomen sinds ze in de rolstoel zit. "Ze kent geen angst", zegt Evelyns mama Kimberly. "Ze rolt graag van hoge heuvels met haar handen in de lucht." (br.hln)

Axelle Red - Je t'attends

Om haar te beluisteren druk op de foto







Axelle Red werd geboren te Hasselt op 15 februari 1968 als Fabienne Demal. Op driejarige leeftijd zette ze haar eerste danspasjes. In 1983 koos ze voor het zingen en bracht ze onder de naam Fabby haar eerste plaatje uit "Little girl". De echte doorbraak kwam er in 1989 met de single "Kennedy Boulevard" onder de nieuwe artiestennaam Axelle.

In 1993 kwam haar eerste album uit, "Sans plus attendre" ,dat zelfs in Frankrijk scoorde. Vanaf toen heette ze Axelle Red. Na het verschijnen van haar album volgden er nog vele andere, zowel in het Frans , Engels als in het Spaans. Axelle is dan wel afkomstig uit België, momenteel woont ze in de Franse hoofdstad Parijs waar ze al heel bekend is. Axelle Red is sinds enkele jaren getrouwd met Filip Vanes en samen hebben ze drie dochters: Janelle (21 januari 1999), Gloria (24 juni 2003) en Billie (15 april 2005).

Toots Thielemans (94) overleden

Jazzmuzikant en componist Toots Thielemans is vanmorgen overleden. De mondharmonicaspeler was 94 jaar. Dat heeft zijn management aan Belga gemeld.

Thielemans overleed in het ziekenhuis, waar hij verzorgd werd na een val vorige maand. "Toots Thielemans is deze ochtend in het ziekenhuis in zijn slaap overleden", zegt zijn manager Veerle Van de Poel. "Hij lag sinds vorige maand in het ziekenhuis, nadat hij ten val was gekomen, maar het is niet zo dat er complicaties waren opgetreden. Hij is overleden door ouderdom, zijn lichaam was gewoon op."

Toots Thielemans werd als Jean Baptiste Frédéric Isidor Thielemans geboren op 29 april 1922 in de Brusselse volkswijk Marollen. De jazzlegende werd in 2001 door koning Albert II tot baron verheven.

Thielemans stopte zijn muzikale carrière in maart 2014. Alle geplande concerten werden afgelast omdat de muzikant zich niet meer sterk genoeg voelde om nog een volledig optreden te spelen.

Thielemans speelde met de grootste jazzmuzikanten, zoals Miles Davis, Chet Baker, Charlie Parker, Benny Goodman, Ella Fitzgerald, Peggy Lee en Billy Joel.

Thielemans begon in de jaren 30 mondharmonica te spelen om zijn longen te trainen, omdat hij last had van astma. Zijn artiestennaam Toots is een verwijzing naar de muzikanten Toots Mondello en Toots Caramata. In 1964 kocht de Belg een huis in Amerika en vanaf dat moment woonde hij daar ook het grootste deel van de tijd.

Hij behield een groot huis in Brussel. Door die combinatie werd hij ook wel een 'Vlamerikaan' genoemd. Later kreeg hij twee eredoctoraten aan de universiteit van Brussel, zowel Franstalig als Nederlands.

Wellicht wordt later op de dag een rouwregister geopend in zijn woonplaats Terhulpen. (br.hln)

Was je je haar best in de ochtend of net 's avonds?

Vanavond nog in de douche springen, of toch op maandagochtend vroeger uit je bed voor frisse lokken? Een dilemma waar we allemaal wel eens mee kampen, en dat haarexperten hier voor ons mee helpen oplossen.

"Of je je haar best 's ochtends of 's avonds wast, hangt af van je haartype," legt haarstyliste Tyler Colton uit. "Wie fijn haar heeft dat snel vet wordt, kan het best 's ochtends wassen. Doe dan vooral shampoo op de wortels en laat de rest vanzelf door je haar spoelen. Heb je haar met een dikkere textuur, dan maakt het niet veel uit of je 's ochtends of 's avonds een wasbeurt inplant. Dan hangt het vooral van je eigen voorkeur af en hoelang je nodig hebt om je haar 's ochtends in model te brengen."

Ook haarstyliste Amy Bradbury sluit zich daar bij aan. "Dames met dunne, fijne haardossen die snel uitzakken en niet goed in model blijven, wassen hun haar best in de ochtend." Zij vult nog aan met extra advies voor krullen en dik, golvend haar: "Dan lijkt het mij beter om 's avonds te wassen. Volle krullen zou ik grotendeels laten drogen tijdens de avond, en de rest tijdens je slaap laten opdragen. Je kan je haar de avond voordien al brushen of stijlen en het zal zich verder in model zetten terwijl je slaapt. De snelle afwerking kan je 's ochtends doen."

Kapper Michael David vult aan dat veel afhangt van de look die je verkiest. "Wil je sluik, strak haar, dan was je beter 's ochtends. Wie liever een nonchalante, beachy look heeft, kan de avond voordien wassen." Bradbury besluit tot slot dat je vooral moet kiezen wat voor jou het gemakkelijkste is. "Je haar 's avonds wassen lijkt mij het handigste, omdat je dan 's ochtends minder werk hebt in de badkamer. Maar iedereen moet vooral doen waar hij of zij zich goed bij voelt." (br.hln)

"Dagelijks fouten met medicatie", verpleegster doet boekje open over wantoestanden in rusthuizen

Beperkte budgetten en een dreigend tekort aan verpleegkundigen maakt dat de werkdruk in rusthuizen erg hoog is. Verpleegster Liesbet Claeys maakt afgelopen weekend in een pakkende brief aan de krant De Standaard duidelijk hoe erg de situatie is. Ze begon gemotiveerd aan een interimopdracht in een privérusthuis in Gent. Maar al na amper een uur kwam de ontnuchtering: "Ik kon helemaal niet doen waar ik voor gestudeerd had."

"Ik kreeg een opdracht in een zorghotel, maar veel 'zorg' of 'hotel' heb ik niet gezien. Helaas lijkt dit representatief voor de ouderenzorg in ons land", vertelt Liesbet in De Standaard. Ze moest als enige verpleegkundige op een weekenddag meer dan 100 bewoners verzorgen. Maar aan verzorging kwam de jonge verpleegkundige haast niet toe. "Na een uur werk op andere verdiepingen kom ik terug en staat een van de bewoners in de gang te roepen dat hij drinken wil. In de eetzaal heeft een dame koffie uitgeschonken in haar potje druiven. Een andere bewoner staat volledig gedesoriënteerd te leunen op haar rollator in de gang, op zoek naar haar kamer. Het voortdurende gepiep van de beloproepen maakt me gek."

Fouten met medicatie
"Het personeel hier werkt onhygiënisch. Met de blote hand voelt men of de pamper nog droog is, om vervolgens de volgende patiënt met diezelfde ongewassen handen te verzorgen. Er gebeuren dagelijks fouten met medicatie. Er is geen systeem, geen opvolging en geen controle. Dus iedereen doet naar eigen goeddunken. Geen handschoenen, want geen tijd. Geen hulp bij het eten, geen identificatie van medicatie, geen levenskwaliteit, want geen tijd. Ik verontschuldig me een hele dag omdat ik geen tijd heb om langer bezig te zijn dan het hoognodige."

De vrouw heeft slechts vijf minuten per patiënt om ze klaar te maken voor de nacht. Dat betekent dat sommige bewoners al om 18 uur in hun bed worden gelegd, omdat het niet anders kan. "Als je je tijd verdeelt over de patiënten, heb je een dikke vijf minuten per persoon. En dat voor het helpen bij de hygiënische zorgen, het aandoen van de nachtkledij en het verplaatsen in bed. Helaas is het elders niet veel beter. Ook in andere rusthuizen kon ik vaststellen hoe mensen die zorg nodig hebben aan hun lot worden overgelaten. Is dit de verzorgingsstaat waar we altijd zo hoog mee oplopen? Ik hoop het niet, ik wil het niet. Ik wil me niet meer verontschuldigen voor mijn werk. Ik wil doen waarvoor ik afgestudeerd ben. Mag dat?" (br.hln)

Cafés en restaurants moeten oppassen voor deze nieuwe dieventrucs

Het Neutraal Syndicaat voor Zelfstandigen (NSZ) vraagt alle horeca-uitbaters om waakzaam te zijn voor enkele nieuwe criminele technieken. Zo slaan steeds meer criminelen hun slag terwijl de klanten of de uitbaters even onoplettend zijn. Vooral smarthpones en portefeuilles van klanten en uitbaters worden gestolen. Anderzijds moeten horecazaken die over een privégedeelte aan de zaak beschikken, opletten voor dieven die zich zogezegd van ruimte gemist hebben bij de zoektocht naar een toilet. "Beide praktijken deden zich deze zomer opmerkelijk veel voor in hotels, restaurants en cafés", meldt NSZ-voorzitter Christine Mattheeuws.

De criminelen slaan toe tijdens het buffet of wanneer klanten of uitbaters onoplettend zijn of even gebruikmaken van het toilet. Dieven maken misbruik van de slordigheid van klanten en uitbaters en stelen smartphones, handtassen, portefeuilles en andere bezittingen. Zeker in de zomer is het opletten geblazen. Uitbaters krijgen meer toeristen en niet-vaste klanten over de vloer, waardoor een niet-vaste klant met slechte bedoelingen minder vaak opvalt. Bovendien maken criminelen misbruik van de drukte die er vaak heerst tijdens de middag- en avondservice.

Op zoek naar wc

Waar hotels, maar ook restaurants en cafés, ook voor moeten oppassen, zijn criminelen die zich in het privégedeelte van hun zaak begeven om er de bezittingen van de zaakvoerder (en eventueel ook van het personeel) te stelen. Indien ze ondertussen betrapt worden, maken ze de zaakvoerder wijs dat ze op zoek waren naar de toiletten en lukraak een deur hadden opengedaan.
 
NSZ-voorzitter Christine Mattheeuws: "Exacte cijfers over het aantal voorvallen zijn er nog niet, maar beide praktijken zijn duidelijk in opmars. Daarom willen wij de ondernemers uit de horecasector oproepen om hiervoor waakzaam te zijn."

Is op tweedehands.be gekocht portret geschilderd door duurste schilder ter wereld?

Heeft Jan Starckx voor een prikje een werk van de duurste schilder ter wereld kunnen kopen?

De Turnhoutenaar is morgen te zien in het BBC-programma 'Fake or Fortune' waarin experts een door hem gekocht portret onder de loep nemen. Het meisjesportret zou weleens een van de vroegste werken van de Nederlands-Amerikaanse kunstschilder Willem de Kooning (1904-1997) kunnen zijn, zo schrijft Gazet van Antwerpen.

In 2015 werd nog een werk van de abstract-expressionist geveild voor 300 miljoen dollar, meteen het duurste schilderij ooit.

Starckx kocht het portret, dat zo'n 90 jaar geleden zou zijn geschilderd, voor 450 euro op zoekertjessite tweedehands.be. De man koopt wel vaker kunst via websites of op rommelmarkten, maar geeft daar doorgaans 50 euro voor uit. In november tastte hij dieper in de buidel, want de dubbele o in de naam op het portret intrigeerde hem.

Hij achterhaalde zelf dat een sterk gelijkend werk van de Kooning in 2014 is verkocht voor 50.000 dollar. De makers van Fake or Fortune hebben de eigenaar van dat doek in de Verenigde Staten opgezocht en hebben nu beide werken vergeleken. Starckx (rechts aan tafel) en zijn echtgenote reisden met de cameraploeg mee naar Miami. De kunstexperts brengen morgenavond om 22 uur uitsluitsel op BBC One. (br.hln)

Mallory speelt 95 kilo kwijt, haar ontgoochelde verloofde blaast huwelijk af

95 kilo én haar ontgoochelde verloofde kwijtgespeeld: de keuze voor een maagverkleining heeft de wereld van Mallory Buettner drastisch op z'n kop gezet. Maar spijt van die verloren liefde heeft de 29-jarige lerares uit het Canadese Ontario allerminst. Eindelijk voelt ze zich goed in haar vel en durft ze foto's van zichzelf in bikini nemen. Het relaas van een meer dan geslaagde transformatie.

Twee jaar geleden woog Mallory nog ruim 180 kilo, intussen is meer dan de helft daarvan als sneeuw voor de zon verdwenen. Anderhalve maand geleden volgde de kroon op het werk, met een buikwandcorrectie en een armlift. Daarbij werd in totaal nog 4,5 kilogram overtollige huid weggesneden.

De brunette deelt haar verhaal nu om lotgenoten ertoe aan te zetten ook die stap te zetten. Ja, er volgden complicaties na de operatie. En ja, haar gepland huwelijk ging niet langer door. Maar die tegenslagen verzanden in het niets bij de levensvreugde die ze nu gevonden heeft.

"Ik had nog nooit in mijn leven een bikini gedragen. Voor de jacuzzi in mijn tuin gebruikte ik een badpak, maar dat ding aantrekken? Zelfs daar zag ik tegenop. Tegenwoordig draag ik niets anders meer, ik ben een bikinibabe geworden. Na de operatie heb ik me meteen vijf modelletjes aangeschaft. Voor het eerst in mijn leven ziet de buitenkant eruit zoals ik me vanbinnen voel."

"Op school altijd de dikste"
Mallory heeft haar hele leven lang een strijd tegen de weegschaal gevoerd. Toen ze tien jaar oud was, wees de teller al 90 kilo aan. Op haar achttiende was daar nog eens 38 kilo bijgekomen. En toen ze twee jaar later afstudeerde, sleepte ze al 165 kilo met zich mee.

"Mijn oudere zus at ongeveer hetzelfde, maar zij bleef er normaal uitzien. Op school was ik altijd de dikste. Toen ik acht jaar oud was, moest ik al een dieet volgen. Mijn moeder trachtte gezonde maaltijden te maken, maar ik propte me vol met chips en pizza. In de hogere school raakte ik ook nog eens verslaafd aan McDonald's."

Ten einde raad probeerde Mallory het Bernstein-dieet uit. "Ik at per dag slechts 500 tot 800 calorieën, echt extreem. Ik verloor er wel 36 kilo door en daar was ik heel blij mee." Het programma kostte echter 600 dollar (530 euro) per maand, geld dat ze niet langer op tafel kon leggen toen ze een huis kocht.

"Ingestort bij de dokter"
Mallory schakelde over naar 1.500 calorieën, waardoor de kilo's er in een razend tempo weer aanvlogen. "Ik ging naar mijn dokter en daar ben ik ingestort. Hij legde het scenario van een operatie op tafel. Ik zag dat eerst niet zitten, het klonk als de makkelijke uitweg. Ik kon toch afvallen zoals ik in het verleden al bewezen had? Ik was zo overstuur dat ik huilend mijn zus gebeld heb. Ze zei dat ik er voor moest gaan en dat ze me zou steunen. Uiteindelijk zat er niets anders op dan mijn trots in te slikken."

De drastische beslissing zorgde echter voor spanningen in haar relatie. "Ik was verloofd op dat moment, normaal zou ik twee maanden na de operatie trouwen. Hij zag mijn plannen echter niet zitten en wilde alles bij het oude houden. Volgens mij dacht hij dat ik hem niet graag meer zou zien als ik slanker zou zijn. We hebben het huwelijk op zijn initiatief dan maar afgelast, sindsdien hebben we elkaar ook niet meer gesproken. Het was een zeer lastige beslissing, maar ik moest voor mijn eigen geluk kiezen. We hebben allebei ons leven verder gezet, ik hoop dat hij gelukkig is."

De operatie werd een klinkend succes, Mallory speelde in het eerste half jaar zelfs negen kilo per maand kwijt. Ze laat de koolhydraten nu zoveel mogelijk links liggen en legt haar maaltijden op een broodbordje, kwestie van de porties in te perken. "Dit toont aan hoe wanhopig ik was. In m'n eentje zou het me nooit gelukt zijn. Vandaar ook allicht dat ik er nu zo open over ben, ik weet nu als geen ander hoe moeilijk het is om hulp te vragen. Als je dik bent, kan je jezelf niet verstoppen. Iedereen ziet je, denkt dat je lui bent of dat het je geen bal kan schelen. De hele wereld heeft een oordeel klaar. Uiteindelijk moest ik hulp vragen, iets waar niemand zich ooit voor zou moeten schamen."

"Soort medaille"
In eerste instantie was Mallory trots op haar huidoverschot. "Het voelde als een soort medaille, het toonde aan van hoe ver ik gekomen was. Mijn chirurg dacht dat ik nooit onder de honderd kilo zou raken, maar uiteindelijk heb ik mijn streefgewicht van 85 kilo toch gehaald. Op een gegeven moment wilde ik er echter toch niet meer aan herinnerd worden, vandaar dat ik besloot om nogmaals onder het mes te gaan."

Zelfs de bloeduitstorting die -alweer- chirurgisch verwijderd diende te worden, kon de pret niet drukken. "Ik stuurde een foto van mezelf in bikini naar mijn mama en zus, ze waren supertrots op mij. Het is niet gemakkelijk geweest. Ik weet nu dat een operatie een zware dobber is en dat het herstel nog veel lastiger is. Ik heb opofferingen gedaan, het is helemaal niet de makkelijke uitweg geworden die ik voor ogen had."

Maar het resultaat, dat mag er wezen. Mallory heeft haar leven weer op de rails gekregen, ze gaat zelfs naar de fitness en volgt een uitgebalanceerd dieet. "Als leerkracht is het belangrijk om genoeg energie te hebben, zodat je de kinderen kan bijhouden. Maar nu hebben zij het moeilijk om mij te volgen." (br.hln)

Daarom willen Vlaamse ouders hun comateuze zoon aan iedereen tonen

De ouders van deze tiener hebben een heel goede reden om deze foto aan iedereen te tonen: waarschuwen tegen wat drugs met jongeren kunnen doen. Hun 18-jarige zoon en een vriend zijn maandagavond bewusteloos naar het ziekenhuis gevoerd nadat ze een overdosis van het uiterst gevaarlijke 'GBL Liquid' hadden gedronken.

Dat gebeurde tijdens een zwembadfeestje in Teralfene (Affligem). "Ze hebben ons eerst dronken gevoerd en dan overtuigd in te stemmen met een speciale trip", vertelt de 18-jarige Matthias Schouppe uit Lede. De dosis was zo groot dat zelfs tien koeien er niet tegen opgewassen zijn. Gevolg: de jongeman en zijn vriend zakten prompt in elkaar.

Waarschuwing
"Gelukkig had mijn broer, die even voordien het feestje had verlaten, door dat er iets niet klopte." Hij keerde terug en alarmeerde de hulpdiensten. Die voerden Matthias en zijn vriend onder begeleiding van een MUG-team in comateuze toestand naar het ziekenhuis. Beiden zijn intussen aan de beterhand, maar willen samen met hun ouders waarschuwen voor de mogelijke gevolgen van drugs op feestjes. (br.hln)

Gouden 4x100m-vrouwen van Spelen 2008 krijgen moment van glorie op Memorial

Kim Gevaert, Hanna Mariën, Elodie Ouedraogo en Olivia Borlée zullen op 9 september tijdens de Memorial Van Damme gehuldigd worden. Gisterenavond maakte het Internationaal Olympisch Comité (IOC) bekend dat de Russische aflossingsploeg die op de Spelen van 2008 in Peking goud veroverde in de 4x100 meter die medaille moet inleveren. Het goud komt logischerwijs naar België, dat in de finale tweede werd. "Hopelijk geraken die gouden medailles op tijd hier", zo verklaart Memorial-organisator Wilfried Meert aan persagentschap Belga.

Een nieuwe dopingtest op de bewaarde stalen van atlete Yulia Chermoshanskaya leverde sporen op van testosteron en steroïden, waarna het IOC oordeelde dat Rusland geen aanspraak meer kan maken op het goud. Het is nu wel nog aan de Internationale Atletiekfederatie (IAAF) om de vrijgekomen eerste plaats en de bijbehorende gouden medaille aan de Belgische aflossingsploeg toe te kennen.

"Eerder sprak ik al met Pierre-Olivier Beckers (voorzitter van het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité, nvdr.) en Jacques Rogge, indertijd voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité (IOC), over het idee om de 4x100m-vrouwen te huldigen op de Memorial. Zij vonden dit ook geweldig", aldus Meert. "Het is beter om een mooie huldiging te hebben voor bijna 50.000 toeschouwers dan een intiem moment bij het IOC. Alleen dienden we nog te wachten op het resultaat van het B-staal van de Russin, en dat moesten we weten voor de Memorial zou plaatsvinden."

"Nu moeten er nieuwe medailles gemaakt worden", vervolgde Meert. "Ik kan me niet indenken dat die Russinnen hun eremetaal zullen terugsturen. Het is de bedoeling om Gevaert en co. hun gouden medailles tijdens de Memorial te overhandigen. Ik denk dat we er van uit mogen gaan dat die medailles er op tijd zullen zijn. Met Pierre-Olivier Beckers hebben we voldoende invloed in het IOC om dat proces te bespoedigen." (br.hln)

"Waarom zijn vrouwen die zich niet scheren onhygiënisch?"

Klik op de foto om het filmpje te bekijken

"Dodelijk virus bedreigt Europa en Amerika" (en er zijn niet genoeg vaccins)

Bloedingen uit ogen, neus en mond, geelzucht en het uitvallen van organen tot de dood volgt: Afrika wordt bedreigd door de zwaarste uitbraak van gele koorts in dertig jaar. En het potentieel dodelijke virus zou ook Europa en Amerika bedreigen. Terwijl er nu al niet genoeg vaccins zijn.

Het was kinderrechtenorganisatie Save the Children die als eerste alarm sloeg, nu ook een dozijn gevallen van de ziekte vastgesteld zijn in China. Bij de overheid van enkele Afrikaanse landen zit de schrik er in elk geval in, want ze willen niemand meer toelaten die niet is ingeënt.

Toch slaagde de ziekte er al in zich te verspreiden vanuit Angola naar de Democratische Republiek Congo. Verder zijn er ook gevallen bekend in Oeganda en Kenia. Save the Children begon meteen met een noodvaccinatiecampagne in Congo, maar waarschuwt dat er wereldwijd nog maar 7 miljoen doses van het vaccin voor handen zijn en in Kinshasa alleen al 10 miljoen mensen wonen.

Geen geneesmiddel
Gezondheidsmedewerkers hebben al de opdracht gekregen om de vaccins te verdunnen tot een vijfde van hun sterkte om de voorraad zo veel mogelijk te sparen. Eenmaal je het vaccin hebt gekregen, is dat wel levenslang werkzaam. Dat is des te belangrijker omdat er tegen gele koorts geen geneesmiddel bestaat. Preventie is dan ook essentieel. In Angola en Congo zijn intussen al honderden doden gevallen en duizenden mensen in de wijde regio zijn besmet.

Het virus wordt verspreid door dezelfde mug die ook dengue en het Zikavirus overdraagt. Eenmaal het virus opduikt in een bepaald gebied, kan het zich met de mug razendsnel verspreiden. Ook Latijns-Amerika, de Verenigde Staten, Azië, Noord-Australië en Zuid-Europa worden daarbij bedreigd.

4.500 slachtoffers
Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) sterft twintig procent van de patiënten aan de huidige stam van de ziekte, terwijl dat tot 50 procent kan oplopen. De uitbraak van de ziekte kan nog tien tot vijftig keer meer slachtoffers maken dan nu al het geval is en dat zou het de ergste uitbraak maken sinds 1992, toen het zes jaar duurde voor ze onder controle was. 4.500 mensen lieten toen het leven.

Vaccin
Save the Children hoopt alvast dat door aan de alarmbel te trekken, wetenschappers de beperkte voorraad van het vaccin verder aanvullen. Zeker met het oog op een mogelijke wereldwijde verspreiding van de ziekte. (br.hln)

Drinken we in de toekomst pintjes met minder alcohol?

Overmatige alcoholconsumptie blijft een moeilijk probleem om aan te pakken in onze samenleving. Daarom doen Canadese onderzoekers nu de suggestie om de verantwoordelijkheid deels te verschuiven naar de producenten van alcohol. De wetenschappers zien een mogelijke oplossing in het verlagen van het alcoholpercentage in alcoholische drankjes.

Jaarlijks laten zo'n 3,3 miljoen mensen het leven door problemen met alcohol, volgens cijfers van de Werelgezondheidsorganisatie. Alle bewustmakingscampagnes en taksen op alcohol ten spijt. Een paper van Canadese onderzoekers die op The Lancet verscheen, suggereert daarom of er geen oplossing schuilt in het verlagen van het alcoholpercentage van drankjes. 

De onderzoekers van het Canadese verslavingscentrum CAMH concludeerden in een studie dat dit de meest efficiënte methode is om de consumptie van alcohol terug te dringen. "We zouden bijvoorbeeld het gemiddelde percentage kunnen verlagen van 5,5% naar 4,5%," aldus Jürgen Rehm van het CAMH. "We weten uit experimenten dat consumenten het verschil niet proeven tussen bieren met een verschillend alcoholpercentage. Anderzijds zijn de voordelen voor de volksgezondheid enorm."

Een extra voordeel aan deze methode is volgens de wetenschappers dat de producenten hier geen nadeel van ondervinden. De productiekosten dalen, terwijl hun verkoop wel hetzelfde blijft. De Canadezen zien deze oplossing dan ook als een perfecte win-winsituatie, voor producent en consument. (br.hln)

Alles op alles voor spoedbruiloft terminaal zieke Kelly

De terminaal zieke Nederlandse Kelly Hekker (23) heeft als ultieme wens: trouwen met haar grote liefde Ralph. Vriendin Moniek wil er via een doneeractie een droombruiloft van maken.

Het zal de mooiste dag van haar leven worden, en tegelijk een verdrietige. Als Kelly Hekker (23) Ralph den Boer (27) het jawoord geeft, weet ze dat het huwelijk slechts van korte duur zal zijn.

"Het is heel dubbel'', zegt Kelly. "We beloven elkaar liefde en trouw tot de dood ons scheidt, wetende dat dat moment sneller komt dan ons lief is. Maar ik hou zo veel van Ralph en we zijn zo gelukkig samen. Dat wil ik hem kunnen zeggen en laten zien.''

In 2015 kochten ze een nieuwbouwhuis, maar korte tijd later, in augustus, kreeg Kelly de diagnose baarmoederhalskanker. Het huis is onlangs opgeleverd, maar de ziekte is al uitgezaaid naar haar heupen, onderrug, knieën, en - zo hoorde ze vorige week - inmiddels ook naar haar darmen.

Levensverwachting
Artsen geven Kelly nog maximaal tot het eind van dit jaar. "Het is heel snel gegaan. En ik besef dat het niet meer goed komt.''

Hoog op haar bucketlist staat een fotoshoot met Ralph en hun 3-jarige zoontje. Maar haar allergrootste droom is trouwen met de man die ze al sinds de basisschool kent en met wie ze al jaren een relatie heeft. "Zes jaar geleden heeft hij me ten huwelijk gevraagd. Ik zei 'ja'. Daarna is de relatie even uit geweest, maar we zijn toch weer bij elkaar gekomen. Vorig jaar op mijn verjaardag vroeg hij me opnieuw. Toen wisten we al dat ik ziek was.''

Door de aankoop van het huis is er op korte termijn geen geld voor een feestelijke bruiloft. Daarom startte vriendin Moniek Kooijman een doneeractie voor de droombruiloft. "Dit is het minste wat ik kan doen'', vertelt ze. "Je kunt op maandagen gratis trouwen, maar zij verdient een schitterende dag. Dit zijn haar laatste mooie herinneringen.''

Na de oproep via sociale media stromen donaties en gratis hulp binnen. Er is een Mini Cooper geregeld, visagie, een locatie, ambtenaar, bloemen, taart. Zaterdag gaat ze jurken passen. Kelly: "Zo mooi. Ik krijg veel lieve berichtjes, zelfs van wildvreemden.''

Eind september moet de droombruiloft plaatsvinden. "Al vanaf mijn vijfde droom ik over een bruiloft als Sissi'', mijmert Kelly. "Mijn vader begeleidt me naar het altaar, waar mijn man me voor het eerst in mijn trouwjurk ziet.''

Vader herstentumor
Haar vader is ook ernstig ziek. Hij heeft een hersentumor, is twee keer zonder succes geopereerd en begint binnenkort aan zijn laatste bestralingen. "Het is bizar dat mijn vader en ik het ziekteproces delen. We snappen elkaar, voelen elkaar aan.''

Ze verbijt de pijn die ze voelt en weigert morfine om zo helder mogelijk te blijven. Moniek: "Ze is sterk en nuchter. Het is heftig als vader en kind samen een strijd voeren, waarbij voor de een misschien nog licht aan het eind van de tunnel is en voor de ander niet.''

Voorlopig steekt Kelly alle energie in het gezin en de verhuizing. "We zijn bezig om samen van het nieuwe huis ons paleisje te maken. Ik heb 24 uur per dag pijn, in mijn rug, bij het ademhalen. Maar dit moet gebeuren. Dit wil ik doen. Ik wil alles goed achterlaten voor mijn vriend en zoon.'' (br.hln)

Langer leven? Lees dan een boek

Uit een nieuwe studie onder meer dan 3500 respondenten blijkt dat mensen die 30 minuten per dag een boek lezen, gemiddeld twee jaar langer leven dan niet-lezers. Boekenlezers leven bovendien ook langer dan wie enkel tijdschriften leest.

De studie van de Yale University School of Public Health onderzocht het leespatroon van 3635 50-plussers gedurende een periode van twaalf jaar. De onderzoekers kwamen tot de vaststelling dat wie meer dan 3,5 uur per week leest, 23 procent minder kans maakte om tijdens de studie te overlijden. Wie minder dan 3,5 uur leest, had nog 17 procent meer overlevingskans dan niet-lezers.

Volgens onderzoeker Avni Bavishi "is slechts 30 minuten per dag een boek lezen gunstig voor de overlevingskansen". "We concludeerden ook dat boeken lezen een groter voordeel oplevert dan kranten of magazines," aldus Bavishi. "Dit effect is waarschijnlijk het gevolg van het feit dat boeken meer inspanning vragen van de lezer, ze zorgen voor een groter cognitief voordeel en verhogen daardoor de levensduur." Uit de studie bleek dat de respondenten per week gemiddeld nochtans veel meer tijdschriften dan boeken lazen: 6,10 uur versus 3,92 uur.

In de studie beschrijven de academici twee cognitieve processen die een 'overlevingsvoordeel' opleveren bij het lezen van boeken. Enerzijds vragen boeken 'cognitief engagement': dat kan verklaren waarom boeken de woordenschat, het denkvermogen, de concentratie en het kritisch denkvermogen aanscherpen. Ten tweede promoten boeken empathie, sociale perceptie en emotionele intelligentie.

Uit een eerder onderzoek blijkt dat 65-plussers gemiddeld 4,4 uur per dag televisie kijken. Maar meer tijd vrijmaken om boeken te lezen kan volgens de academici dus voordelig zijn voor deze groep. (br.hln)

Aantal kindbruiden stijgt in Duitsland

In Duitsland trouwen steeds vaker jonge meisjes. Volgens de kinderbescherming in het land telde Duitsland het afgelopen jaar zeker duizend meisjes die trouwden, veelal met oudere mannen. Het zou gaan om kindhuwelijken onder vluchtelingen, maar ook in Roma-families. Het eigenlijke aantal ligt mogelijk nog veel hoger, meldt de krant Die Welt am Sonntag.

De kinderbescherming roept op de minimumleeftijd om te trouwen, die staat op achttien jaar, veel strikter te hanteren. Nu wordt boven de zestien soms een uitzondering toegestaan. Veel van de kindhuwelijken vinden echter buiten het zicht van de autoriteiten plaats.

 De hoge cijfers komen ook omdat met de vluchtelingenstroom echtparen zijn binnengekomen uit landen waar kindhuwelijken wel zijn toegestaan.  (br.hln)

"Ik heb het opgegeven": jongen schrijft vlak voor zelfmoord hartbrekende brief

Een dertienjarige jongen in New York beroofde zich afgelopen donderdag van het leven. De familie van de overleden Danny Fitzpatrick is woedend nadat ze zijn afscheidsbrief lazen. De jongen werd gepest en zijn leerkrachten hebben niks gedaan om hem te helpen.

"Ik heb het opgegeven." In de brief, die zijn familie op Facebook deelde, beschrijft Danny hoe de pesters in de Holy Angels Catholic School hem het leven zuur maakten. "Hij pestte me", schreef Danny over een van zijn voormalige vrienden. 

Geen hulp
Het begon allemaal goed voor Danny op de school, maar dat draaide uit op een nachtmerrie toen het pesten begon. "Ik had eerst veel vrienden, goede punten, een goed leven. Maar toen verhuisde ik, en toen ik terug ging was het helemaal anders. Mijn oude vrienden veranderden, ze wilden zelfs niet meer met mij praten. Ze pestten me constant tot ik met hen begon te vechten." Tijdens een van die gevechten liep Danny verwondingen op aan zijn pink. Maar de leerkrachten weigerden hem te helpen. "Ze deden helemaal niets." Er was er eentje die het wel probeerde, het was niet genoeg.  Zij was de liefste leerkracht. Zij begreep het." 

De brief eindigt met de hartbrekende woorden: "Ik wilde weg, ik heb gesmeekt en gesmeekt."

Monument
Een vriend van de familie van Danny bevestigt dat de jongen gepest werd, en dat de leerkrachten niet genoeg gedaan hebben om hem te helpen. "Kijk naar Danny's glimlach", vertelt hij op Facebook. "Maar tegelijkertijd had hij pijn, deed hij wanhopige pogingen om hulp in te roepen. Hij verstopte zijn pijn van alle pesterijen en vechtpartijen." De familie plant maandag een begrafenis. Met een crowdfundingactie willen ze geld inzamelen voor een gepast herdenkingsmoment om de bewustwording rond pesten te vergroten. (br.hln)

Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site zelfmoord1813.