Andrea Bocelli (Lajático, Toscane, 22 september 1958) is een Italiaanse tenor, die zowel klassieke als populaire muziek zingt. Tevens zingt hij in enkele opera's, en is hij een producer.
Andrea Bocelli leed vanaf zijn geboorte aan de oogziekte glaucoom. Op twaalfjarige leeftijd werd hij na een ongeluk met een voetbal geheel blind, tot dat moment kon hij nog een beetje met zijn rechteroog zien.
Bocelli werd ontdekt door Zucchero toen deze een tenor zocht voor de demo van Miserere. Uiteindelijk nam Zucchero dit nummer op met Luciano Pavarotti, maar Andrea Bocelli begeleidde Zucchero op zijn internationale concerttour.
Bocelli werd in Italië algemeen bekend na zijn overwinning op het Festival van Sanremo in 1994 met Il mare calmo della sera. Het jaar daarop deed hij nog eens mee aan het festival met Con te partirò. Dit nummer nam hij in 1996 opnieuw op, samen met Sarah Brightman onder de titel Time to say goodbye en haalde er een internationale hit mee.
In 1998 trad Andrea Bocelli op in het Kennedy Center in Washington D.C. en werd hij ontvangen door de Amerikaanse president Bill Clinton in het Witte Huis. In hetzelfde jaar tourde hij door Amerika en won hij twee World Music Awards, wat hij in 2002 herhaalde. In de jaren daartussen werd hij meerdere malen genomineerd voor een Grammy Award, maar deze heeft hij tot nog toe niet gewonnen. Wel kreeg hij verscheidene andere internationale prijzen toegekend.
Tijdens de sluitingsceremonie van de Olympische Spelen in Turijn in 2006 heeft Bocelli het nummer Because we believe gezongen. Voor de Nederlandse versie van zijn cd Amore heeft hij het nummer opgenomen met Marco Borsato.
In 2005 heeft Bocelli het project Teatro del Silenzio geopend, een openluchttheater nabij het plaatsje Lajatico in Toscane. Slechts een keer per jaar wordt, in de maand juli, dit theater opengesteld voor publiek. In de zomer van 2007 heeft Bocelli zijn grote nummers hier tijdens een concert ten gehore gebracht. Tijdens deze avond vond de registratie plaats voor de dvd Vivere, Live in Tuscany. In de zomer van 2010 heeft de laatste editie van het project "Theatro del Silenzio" plaatsgevonden.
Op 27 juni 1992 trouwde Bocelli met zijn toenmalige liefde Enrica Cenzatti, zij kenden elkaar uit de tijd dat hij een nog onbekende zanger was. Ze kregen samen twee zonen. In 2002 scheidde het paar. Tegenwoordig woont Bocelli samen met Veronica Berti in de Toscaanse badplaats Forte dei Marmi. Samen met zijn verloofde heeft hij een dochter.
Het aftellen naar het strandseizoen is begonnen, wie zelfzeker met een strakke kont wil paraderen in bikini kan best vanaf nu enkele keren per week onderstaande oefeningen afwerken.
- Zet je handen en knieën op de grond. Beweeg je rechterbeen gestrekt naar achteren gedurende 90 seconden, je voet komt hoger dan je hoofd. Vervolgens is je linkerbeen aan de beurt. Herhaal dit drie keer.
- Deze oefening maakt de zijkant van je kont steviger. Start met gestrekte benen en plaats je voeten op schouderbreedte van elkaar. Zet vervolgens een been zijwaarts en plooi deze knie. Het andere been blijft gestrekt. Herhaal dit tien keer en wissel vervolgens van kant.
- Deze oefening pakt niet alleen je beenspieren maar ook je heupen aan. Ga terug op je handen en knieën zitten, hou je rechterknie geplooid, hef het op naar de zijkant, tot het parallel is met je heupen. Hou dit gedurende 90 seconden aan elke kant vol en werk de hele oefening drie keer af.
- Neem vervolgens een licht gewichtje (of een vol flesje water) in beide handen, sta met je voeten op schouderbreedte van elkaar. Beweeg je handen naar voren, terwijl je door je kniën plooit en je je kont naar achteren duwt. Ga terug naar je startpositie en beweeg je handen naar beneden. Herhaal dit drie keer en rust tussendoor een half minuutje.
- Begin weer op je handen en knieën en hou je rechterbeen geplooid, beweeg dit naar achter tot het op dezelfde lijn als je ruggengraat komt, evenwijdig met het plafond. Hou deze positie gedurende 90 seconden aan en doe hetzelfde met je linkerbeen.
- Loop de trap op om calorieën te verbranden. Neem een trede per keer, voer daarna het tempo op door telkens een trede over te slaan/ Begin met een sessie van tien, maar bouw geleidelijk op tot meer. Je kunt de oefening nog moeilijker maken door een gewicht te dragen. (br.hln)
Tragedie Utoya brengt twee geliefden samen nadat ze zwommen voor hun leven
Tragedie Utoya brengt twee geliefden samen nadat ze zwommen voor hun leven
Zelfs de grootste tragedie brengt soms een straaltje hoop en vreugde. Het bloedbad dat Anders Breivik afgelopen zomer aanrichtte op het eiland Utoya kostte 69 mensenlevens. Twee overlevers van de slachtpartij die samen zwommen voor hun leven, zijn nu een koppel geworden. De 19-jarige Sofie Tommeras Lyshagen en de 20-jarige Hakon Knudsen doorstonden samen doodsangsten en daardoor zijn ze nu geliefden.
De 19-jarige Sofie verloor in het bloedbad tjidens het jeugdkamp op Utoya niet enkel haar ex-lief maar ook haar beste beste vriend. Zelf werd ze beschoten door Breivik maar kon toch ontkomen. Ze moest zwemmen voor haar leven. Toen merkte ze Hakon op. Ze wisselden enkele woorden. "We verkeerden allebei in staat van hysterie, maar vreemd genoeg zijn we sindsdien niet meer van elkaars zijde geweken. We zijn een koppel geworden", vertelt ze aan The Sun.
"Het was pas in de maanden na de tragedie dat onze liefde echt is opengebloeid. Tijdens een romantisch uitje op het platteland sloeg de vonk over. We waren niet gekraakt door het bloedbad en voelden dat we elkaar konden helpen. Ondanks het vreselijke kwaad van Utoya hopen we dankzij onze liefde toch een streepje hoop en vreugde uit te dragen."
Op 22 juli 2011 liet de extreemrechtse Anders Breivik eerst een bom ontploffen in het politieke hart van Oslo. Die aanslag eiste al negen mensenlevens, maar dat vond hij nog niet genoeg. Hij trok naar het eiland Utoya, waar een jongerenkamp van de Noorse socialisten aan de gang was. Daar slachtte hij tijdens een moordtocht van een uur nog eens 69 jongeren af. "Ik hoop dat hij psychiatrische hulp krijgt en het kwaad beseft dat hij had aangericht. Ik denk dat hij dat vandaag niet beseft", zegt Sofie Tommeras Lyshagen.
De 33-jarige Breivik staat terecht voor massamoord. Wellicht zal hij de rest van zijn leven in een psychiatrische instelling doorbrengen. Daarover schreef hij vorige week: "Een politieke activist naar een asiel sturen is sadistischer en slechter dan hem te doden. Als dat lot me te wachten staat, dan is het erger dan de dood." (br.hln)
De chimpansee die op 23 maart in de Amsterdamse dierentuin Artis werd geboren, is deze ochtend overleden. Verzorgers zagen Amber, de moeder van het jong, verslagen naar haar baby kijken. "De armen en benen van het jong hingen slap langs Ambers buik", aldus Artis. "De ogen van de baby waren gesloten, en het gezichtje was extreem bleek."
De doodsoorzaak van het aapje, dat de naam Ajabu had gekregen, is nog niet bekend. In de dierentuin leven nu nog negen chimpansees, die intens verdrietig zijn. "Het is niet mogelijk om meteen een sectie op het lichaam te verrichten, omdat de chimpansees eerst tijd nodig hebben om afscheid te nemen van Ajabu. Het rouwproces bij chimpansees kan dagen duren." Als de moeder er klaar voor is, legt zij haar baby in een hoekje. De andere chimpansees kunnen dan afscheid nemen.
De vorige keer dat er in Artis een chimpansee werd geboren, was zowat 10 jaar geleden.
Kane is een
Nederlandse rockgroep. De band bestaat uit de twee oorspronkelijke leden
Dinand Woesthoff (zanger) en Dennis van Leeuwen (gitarist).
De
groep ontstond in Den Haag in 1998, waar Woesthoff en Van Leeuwen
elkaar ontmoetten in een strandtent, waar zij op dat moment werkten.
Beiden hebben een passie voor muziek, en het duurde niet lang voor Edwin
Jansen ze ontdekte in een groezelig tentje, waar ze toen nog voor een
klein publiek optraden. De muziek kan worden omschreven als gitaarrock
en is geïnspireerd door U2.
In de zomer van 1999 brak de groep
definitief door met "Where Do I Go Now". Het album As Long As You Want
This uit 1999 stond 1,5 jaar in de Nederlandse albumlijst en verkreeg
dubbel platina. Het tweede album So Glad You Made It bracht de carrière
van band naar een hoger niveau. Leadsingle "So Glad You Made It" en "Let
It Be" waren populair.
De jaren daarna verkreeg Kane awards van onder andere TMF en MTV alsmede een Edison. Kane trad op in Parkpop en Pinkpop.
De
echtgenote van Woesthoff was Guusje Nederhorst. Zij overleed op 29
januari 2004 aan kanker. De zoon van het echtpaar is Dean Maddy
Woesthoff. Woesthoff wijdde het lied "Dreamer" aan zijn overleden vrouw.
Deze single werd meteen een nummer 1-hit, en werd de best verkochte
Nederlandse single van dat jaar. De opbrengsten van deze single gaf hij
aan het KWF. Eerder had hij al een vriendin, Maddy, aan kanker verloren.
Google Street View is sinds vandaag doorgedrongen tot in het Witte
Huis, de zetel van de Amerikaanse president in Washington. Internetters
kunnen een digitale rondwandeling door een deel van het gebouw maken op
de manier van Google Street View.
De virtuele openstelling van het Witte Huis is onderdeel van een
kunstproject van het internetbedrijf waarbij virtuele wandelingen kunnen
worden gemaakt door beroemde gebouwen. De rondleiding laat overigens
alleen het publieke deel van het Witte Huis zien. Een blik in het
beroemde Oval Office zit er vooralsnog niet in.
Presidentsvrouw
Michelle Obama zegt in een videoboodschap ter gelegenheid van de
'openstelling' dat het Witte Huis, ook bekend als People's House, open
zou moeten zijn voor iedereen. (br.hln)
The Doors is een Amerikaanse band uit de jaren 1965-1973. De naam is ontleend aan 'The Doors of Perception', de titel van een boek van Aldous Huxley, die op zijn beurt de frase had ontleend aan een gedicht van William Blake: "If the doors of perception were cleansed every thing would appear to man as it is, infinite". Omdat de beeldbepalende zanger van de band, Jim Morrison, in de zomer van 1971 overleed, zijn sommigen van mening dat de band met zijn wegvallen ophield te bestaan. The Doors maakten rockmuziek met psychedelische melodieën en poëtische teksten.
De leden van de band schreven hun werk meestal onder invloed van de drugs zoals LSD. In de originele bezetting zagen zes studioalbums het licht. Na de dood van Jim Morrison in 1971 werden nog twee studioalbums met nieuwe nummers uitgebracht, waarop Ray Manzarek en Robby Krieger de zang overnamen. Na bijna 30 jaar kwam het tot een reünie. Onder impuls van gitarist Robby Krieger en keyboardspeler Ray Manzarek, aangevuld met Ian Astbury als vervanger van Jim Morrison, bereisden ze concertzalen onder de naam The Doors of the 21st Century. Drummer John Densmore weigert tot op heden deel te nemen aan een reünie. Zijn opstelling leidde in juli 2005 tot een rechtszaak die hij won. Het gevolg hiervan is dat de band vanaf november 2005 de naam Riders on the Storm draagt.
The Doors geldt als één van de grootste bands van de jaren zestig. De muziek is een mengsel van blues, klassiek en jazz. Het opruiende en compromisloze optreden van Morrison maakte hun optredens radicaal en controversieel.
Wat in de muzikale bezetting opvalt, is de afwezigheid van een basgitaar. Er is gezocht naar een bassist, maar niemand wilde de baspartijen op de manier spelen die werd voorgesteld. De baspartijen worden daardoor door Ray Manzarek met zijn linkerhand gespeeld op een Fender Rhodes Piano Bass, die bovenop zijn Continental Vox orgel was geplaatst. In de studio werd tijdens opnames wel gebruikgemaakt van bassisten, o.a Douglas Lubahn.
Robby Krieger is een veelzijdige gitarist. Hij begon op zijn zestiende te spelen op een Spaanse gitaar en kreeg later les van Ravi Shankar op sitar en sarod. Na het zien van een optreden van Chuck Berry kiest hij voor een wijnrode Gibson SG. Gemengd met zijn voorkeur voor blues, de slidegitaar en het met de vingers bespelen van de snaren in plaats van met een plectrum beschikt Robby Krieger over een opvallende speelstijl.
The Doors brachten een opvallend lang nummer (11:39) op plaat uit: 'The End'. Bij live-optredens werd dit nog verder opgerekt, zodat sommige nummers wel 25 minuten duurden. Grote delen van het nummer werden dan geïmproviseerd. Soms droeg Morrison daar doorheen zijn poëzie voor, soms improviseerde hij poëzie. Een goed voorbeeld daarvan is terug te vinden op de Matrix-tapes (1967), die alleen nog via het bootlegcircuit verkrijgbaar zijn.
De harmonieën worden grotendeels bepaald door de lage stem van Morrison die afsteekt tegen de schelle klanken van het rockorgel van Manzarek. Vaak wordt een ostinato gebruikt. In de improvisatieronden wordt vaak gebruikgemaakt van de turnaround, een van oorsprong uit de jazz stammende akkoordenstructuur die zich steeds herhaalt. Dit staat eindeloze improvisaties toe. In de partituren bedienden The Doors zich vaak van een harmonische of melodische mineurtoonladder. Ook none-akkoorden, pentatoniek en soms zelfs dodecafonie komen voor. Al deze middelen leveren een scala aan mogelijkheden en worden zeker in de lange nummers veelvuldig gebruikt, wat een grote spanningsboog oplevert.
Tekstueel maken The Doors gebruik van de poëzie van Jim Morrison, die ook zelfstandig te horen is op An American Prayer. Deze richt zich op het mysterie, met vaak droevige en mystieke ondertonen. Veel gedichten en liedteksten zijn autobiografisch en gaan over de jeugd van Morrison. Geweld, seksuele drift en dood zijn belangrijke thema's. Inspiratie hiervoor vond Morrison bij Arthur Rimbaud en Charles Baudelaire, dichters die hem er mede toe deden besluiten zich in Parijs te vestigen. Veel liedteksten zijn echter van Robby Krieger. De tekst van 'The End' leverde de band van alle kanten berispingen op vanwege het onderwerp, het Oedipus-complex. Hippies vonden het te gewelddadig (zeker in de Summer of Love), terwijl conservatieven het moreel verval vonden prediken. Soortgelijke teksten zouden echter van grote invloed blijken voor bijvoorbeeld Pink Floyd.
In de vier jaar dat de band in zijn originele bezetting bestond veranderde de stijl, onder invloed van de algehele tijdgeest, van acid rock naar een blues-achtigere sound. Op met name L.A. Woman valt dit verschil op, evenals de verandering in de stem van Morrison, die door zijn verslaving rauwer, instabieler en lager was geworden. Ook bediende de band zich vaker van een basgitarist.
Ilse DeLange werd geboren op 13 mei 1977 in Almelo (Nederland). Ze won in 1998, 2001, 2004 en 2009 een Edison en haar albums bereikten ruim tien keer platina.
Ilse DeLange begon haar loopbaan op achtjarige leeftijd als playbackartieste, waarmee ze diverse wedstrijden op haar naam schreef, onder meer met een imitatie van Toon Hermans. Na te zijn overgeschakeld op live repertoire, trok ze via regionale en landelijke talenten jachten de aandacht van Hilversum, hetgeen haar enkele televisieoptredens opleverde. Met gitarist Joop van Liefland vormde ze tijdelijk een duo, waarmee ze haar eerste schreden op het countrypad zette.
In 1994 trad DeLange op voor de Nederlandse Country Music Awards. Ondanks positieve reacties gebeurde er vooralsnog weinig; ze kwam wel in contact met vertegenwoordigers van het roemrijke platenlabel Warner Music, maar het duurde nog enkele jaren van onderhandelen voordat zij haar contracteerden. In 1994 deed ze ook mee aan het Zangfestival der Onbekenden in Eindhoven met covers van Daddy's Hands van Holly Dunn en The Song Remembers When van Trisha Yearwood. Haar optreden werd bekroond met de eerste plaats, een trofee en een waardebon voor een demo-opname
Ilse woont momenteel in Arnhem samen met Bart Vergoossen, die de drummer van haar band is.
Queen Elizabeth en haar broer werden gebaard door Franse kokkinSchandaal:
Schandaal: "Queen Elizabeth en haar broer werden gebaard door Franse kokkin"
Is Cecilia Cavendish (links) écht de moeder van Elizabeth Bowes-Lyon, de latere 'Queen Mother'?
Groot-Brittannië staat op zijn kop. In een nieuw boek wordt onthuld dat koningin Elizabeth, de 'Queen Mother', en haar jongere broer David verwekt werden bij en gebaard door de Franse kokkin aan het hof. Die "aantrekkelijke en vrolijke française" zou surrogaatmoeder zijn geworden nadat Elizabeths 'echte' moeder Cecilia Glamis, die al acht kinderen had, op doktersadvies geen kinderen meer mocht krijgen.
Volgens de adellijke auteur Lady Colin Campbell was het niet Cecilia maar de kokkin Marguerite Rodière die op 4 augustus 1900 het kind baarde dat van 1936 tot de dood van haar man koning George VI in 1952 koningin was.
Dit zou de weinig flatterende bijnaam verklaren die de hertog en hertogin van Windsor haar gaven: Cookie. Het ophefmakende boek 'The Queen Mother, The untold story of Elizabeth Bowes Lyon, Who became Queen Elizabeth the Queen Mother' verschijnt volgende maand, het eerste hoofdstuk ervan verscheen gisteren online.
De publicatie komt bijzonder ongelegen: gisteren nog hield de huidige koningin Elizabeth een gedenkdienst voor haar geliefde moeder, die tien jaar geleden overleed. Haast alle oudere leden van de koninklijke familie brachten in de St George's Chapel van Windsor Castle hulde aan de voormalige koningin en haar dochter, prinses Margaret, die enkele weken na haar moeder overleed.
Expert van het koningshuis Hugo Vickers in de Daily Mail: "Het is niet netjes dergelijke theorietjes te lanceren op de tiende verjaardag van het overlijden van de Queen Mother. Lady Colin Campbell poneert die bizarre theorie al enige tijd, maar volgens mij is het volslagen nonsens. Je hoeft maar naar foto's van de Queen Mother en haar moeder te kijken om te zien dat ze verwant zijn. Zonder DNA-bewijs kan ze haar stelling niet staven. Het is heel ongelukkig dergelijke beweringen te publiceren in het diamanten jubileumjaar van onze koningin. Ongetwijfeld zal dit de koningin storen, en ook prins Charles, die dol was op zijn oma".
De precieze geboortedatum van de Queen Mother, in augustus 1900 als de vierde dochter van Lord Glamis, staat al jarenlang ter discussie. Het is ook onduidelijk of ze in een Londense ziekenwagen dan wel op het familiedomein in Hertfordshire ter wereld kwam. Een ander raadsel is waarom Elizabeth Angela Marguerite Bowes Lyon een Franse naam als derde voornaam kreeg.
In het boek 'The Royals' uit 1977, van de Amerikaanse Kitty Kelly, wordt gesteld dat de Queen Mother de dochter was van een Welshe meid die in het familiekasteel in Schotland werkte.(br.hln)
Protest tegen uitmoorden dakloze dieren in Oekraïne
Protest tegen uitmoorden dakloze dieren in Oekraïne
Polen en Oekraïne maken zich op voor het EK Voetbal in juni. Eén van de acties die ze ondernemen is het uitmoorden van dakloze dieren, waaronder veel honden. Veel Oekraïeners zijn het zat en protesteren tegen deze praktijk.
De dierenrechtenactivisten brachten vaak hun eigen hond of geredde, gehandicapte honden mee naar de manifestatie. Ze vragen dat het doden stopt en dat er naar andere oplossingen wordt gezocht. Ze dragen posters en borden met daarop 'Red onze zielen' bij een afbeelding van honden.
Behalve in Kiev vonden nog in 13 andere Oekraïense steden optochten plaats. Ook in andere Europese landen, zoals Nederland, Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk, Italië, Spanje, Kroatie, Tsjechië, Griekenland, Rusland en natuurlijk Polen wordt de actie gesteund.
Hoeveel straathonden er al uit de weg zijn geruimd is niet gekend.
Een op tien 12-jarigen kan België niet aanduiden op kaart
Een op tien 12-jarigen kan België niet aanduiden op kaart
De (slim gemonteerde) filmpjes waarbij op straat aan willekeurige mensen (meestal Amerikanen) vragen worden gesteld over aardrijkskunde, geschiedenis of actualiteit leveren altijd hilarische en foute antwoorden op. Maar met onze 12-jarigen is het niet veel beter gesteld: tien procent kan België niet situeren op een kaart, meer dan een derde van de twaalfjarigen heeft geen idee waar Noord-Amerika ligt en een op de vijf denkt dat een paardentram uit de middeleeuwen dateert.
Vooral op het onderdeel 'maatschappij' scoren de kinderen slecht. Amper 53 procent behaalt de ondergrens. Bij Brusselse leerlingen is dat niet eens een kwart.
Simpele dingen, zoals het metroplan lezen of in een station op het scherm zien wanneer de volgende trein vertrekt, lukken niet. In de metro zou 66 procent hopeloos verloren lopen, in het station blijven ruim vier op de tien tevergeefs wachten.
Bij geschiedenis en aardrijkskunde zijn de eindresultaten beter: 69 en 75 procent. Maar toch slaagt een op de tien er niet in België aan te duiden en meer dan de helft kan aangeduide landen van de Europese Unie niet benoemen.
Het zou vooral het abstractieniveau zijn dat leerlingen parten speelt. "Als we vragen om fietsen te rangschikken van vroeger naar nu, lukt dat", legt Rianne Janssen (KU Leuven), die de peilingen mee opstelde, uit. "Maar aanduiden in welk tijdperk een paardentram thuishoort, kunnen ze niet."
De resultaten komen uit een peiling naar de kennis van het vak wereldoriëntatie (WO) bij 4.000 leerlingen uit het zesde leerjaar. De Morgen citeert de cijfers uit het onderwijsblad Klasse. (br.hln)
Michael Steven Bublé (Burnaby (Canada), 9 september 1975) is een Canadees jazz-zanger en acteur. Hij woont tegenwoordig in Vancouver. Zijn eerste album behaalde de top 10 in Canada, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Australië.
Michael Bublé werd geboren in Burnaby, in Brits-Columbia. Hij groeide op met zijn opas jazzalbums. Op zijn website markeert hij het belang van zijn opa in het bemoedigen van zijn muzikale talenten. Hij zegt onder andere dat zijn grootvader zijn beste vriend was, en degene die de wereld van muziek opende die eigenlijk aan zijn generatie was voorbijgegaan. Door hem wilde Bublé zanger worden. Hij groeide op met muziek van onder andere Ella Fitzgerald en Frank Sinatra.
Bublés opa bracht hem bij een talentenjacht in Vancouver, waar hij won maar later werd gediskwalificeerd omdat hij te jong was. Hierdoor werd hij niet ontmoedigd; hij won toen hij 17 jaar was de eerste prijs bij de Canadian Youth Talent Search.
De jaren daarna had hij een muzikale carrière die niet echt van de grond kwam. Hij speelde Elvis in een dinnershow en zong in een revue genaamd Forever Swing. Hij nam een paar albums op, één als cadeau voor zijn opa. In 2000 ontving hij twee Genie Award-nominaties voor de twee nummers die hij schreef voor de film Heres to Life met onder andere de Canadees Eric McCormack.
Een optreden tijdens een bedrijfsfeest zorgde voor Michael Bublés doorbraak. Tijdens dit feest gaf hij een cd aan Michael McSweeney, een kennis van de voormalige Minister President van Canada Brian Mulroney. McSweeney gaf de cd aan de minister, waarna Bublé werd uitgenodigd als zanger op de bruiloft van zijn dochter in 2000. Daar zong hij het nummer Mack the Knife van Kurt Weill. De zanger werd daar voorgesteld aan David Foster, een bekend producer. Hij tekende een contract waardoor hij terecht kwam bij het label 143. Daar bracht hij in 2003 zijn eerste titelloze album Michael Bublé uit.
Op het album staan veel bekende nummers als The Way You Look Tonight en Moondance (Van Morrison). Op het nummer How Can You Mend a Broken Heart (origineel van de Bee Gees) zingt Barry Gibb de achtergrondzang. Michael Bublé kwam snel in de Canadese albumlijst terecht. Het album bereikte de platina status en behaalde de nummer 1-positie in Australië. Zijn nummers Kissing'Fool (origineel George Michael) en How Can You Mend A Broken Heart haalden de top 30 in Amerika. Zijn derde single Sway behaalde in een remixversie van Junkie XL de top 20 in Australië.
Op de Juno Awards van 2004 won Bublé de prijs voor beste nieuwkomer. Zijn album was genomineerd voor Album of the Year, maar won deze prijs niet.
Hij bracht in 2003 een kerst-cd uit, Let it Snow. Het titelnummer haalde de top 40 van Australië. Ook volgde een live-album, met een video die de top 10 behaalde in de Amerikaanse videohitlijst.
Hierop volgde een wereldtournee en verscheen hij verschillende malen op televisie, onder andere in de Today Show van NBC, waarin hij een duet zong met de gastvrouw Katie Couric.
Michael Bublé is lange tijd verloofd geweest met Debbie Timuss, een toneelactrice, danseres en zangeres. Ze speelden samen in de musicals Red Rock Diner in 1996 en Forever Swing in 1998. Ook is Timuss de achtergrondzangeres op Bublés nummer It's Time. Het nummer Home is voor haar geschreven, toen Bublé in Italië was. Ook speelt ze een rol in de videoclip van dat nummer. Ze beëindigden hun relatie in november 2005.
Michael had een relatie met Emily Blunt, een Engels actrice; in juli 2008 eindigde hun driejarige relatie. Dat kwam doordat zij beiden drukke schema's hadden.
In november 2009 heeft Bublé Luisana Lopilato, een bekende actrice uit Argentinië, ten huwelijk gevraagd. Zij is onder andere te zien in de video-clip van Haven't met you yet. Ze trouwden op 31 maart 2011 in Buenos Aires.
Zieke bruid sterft 1,5 uur voor het geven van haar ja-woord
Zieke bruid sterft 1,5 uur voor het geven van haar ja-woord
De Engelse Jemma Webbs was van plan om te trouwen in een prachtig landhuis, met het rotsvaste vertrouwen om de kanker waar ze aan leed, te boven te komen. Maar een maand voor haar geplande bruiloft verergerde haar conditie en het koppel organiseerde een feest aan huis. Ook dat bleek te laat te zijn.
Slechts 90 minuten voordat ze haar ja-woord had moeten uitspreken, stierf Jemma (32). Haar verloofde Alex Bradford blijft gebroken achter. "Ze herpakte zichzelf elke keer. Sommige mensen geven het op, maar zij bleef denken dat ze de kanker zou verslaan. Jemma had kanker, maar de kanker had Jemma nooit. Iedereen was ervan onder de indruk hoe ze ermee omging." De vrouw vormde een grote inspiratiebron voor andere vrouwen die vochten tegen eierstokkanker, zo vertelt haar verdrietige partner.
De eerste symptomen van kanker verschenen in 2008 bij Jemma. Ze onderging een operatie en begon in 2010 aan chemotherapie. Ze ontmoette Alex slechts negen maanden voor haar dood, in het bedrijf waar ze beiden werkten. "Ik wist niet dat ze ziek was. Je kon het nergens aan zien", vertelt Bradford. Hun relatie begon aanvankelijk heel normaal. "Maar in twee maanden tijd verspreidde de kanker zich naar haar lever en longen, en toen wist ik dat ik er voor haar moest zijn."
Weggaan was nooit een optie voor Alex. "Ik hield van haar, zo simpel is het. Ik heb nooit getwijfeld." Afgelopen januari vroeg Alex zijn vriendin ten huwelijk. Het stel plande hun bruiloft voor 18 april in het Colehayes park. Maar op 16 maart verslechterde de toestand van Jemma drastisch en het stel besloot de volgende dag al te trouwen. Ze regelden vlug alle papieren voor een trouwerij aan huis. Maar die volgende dag stierf Jemma, in het bijzijn van haar verloofde en haar familie.
Bradfort vertelt: "Ze was op die dag duidelijk heel blij en opgewonden, en ik was dat ook. Maar om 14.00 uur ging het plotseling heel slecht, en binnen een uur was ze overleden." Er blijft echter nog wel iets groots van Jemma achter: de Eve Appeal, een onderzoeksfonds voor kanker.
Op 1 mei gaat op een avondveiling bij Christie's New York een herontdekt werk van Paul Cézanne (1839-1906) onder de hamer.
Het gaat om een studie in waterverf voor zijn beroemde serie Kaartspelers, vijf schilderijen die worden gerekend tot het allerbeste wat de modernistische meester op het doek zette. De studie dook na 60 jaar op in een Texaanse privécollectie en moet tussen de 11 en 15 miljoen euro opbrengen.
In de afgelopen jaren kwamen er meer teruggevonden meesterwerken onder de hamer bij Christie's, zoals Picasso's Naakt met groene Bladeren uit 1932 (106,5 miljoen dollar in 2010) en Hoofd van een Muze (47.9 miljoen dollar in 2009) van Renaissancemeester Rafaël Sanzio. (br.hln)
In februari hebben wandelaars in een natuurgebied nabij Ieper een
vrijlopende wasbeerhond waargenomen en gefotografeerd. "De foto is de
eerste van een vrijlopende wasbeerhond in Vlaanderen die we onder ogen
kregen", meldt het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO).
De wasbeerhond werd op 19 februari en op 21 februari ontdekt in een stuk
tuin aan een wandelpad in de Verdronken Weide, een spaar- en
wachtbekken en natuurgebied aan de stadsrand van Ieper. Sindsdien is het
dier spoorloos verdwenen, aldus INBO.
Het instituut vermoedt
dat het dier recent uit gevangenschap ontsnapte, want het dier bleek
niet echt schuw te zijn. Wasbeerhonden staan echter niet op de
zogenaamde positieflijst van zoogdieren die gehouden mogen worden,
klinkt het. Het gaat wel om de eerste foto van een vrijlopende
wasbeerhond in Vlaanderen. Eerder werden wel al in Zonnebeke in 2002 en
in Sint-Truiden in 2006 dode wasbeerhonden aangetroffen, die het
slachtoffer van het verkeer waren.
In januari zou in het
Vlaams-Brabantse Wilselse ook een wasbeerhond waargenomen zijn, maar het
instituut meldt dat de waarnemingen moeilijk te beoordelen zijn. Het
INBO houdt het dan ook op een "mogelijke" wasbeerhond, maar vindt het
wel een aanleiding om alert te blijven in de regio.
Het
instituut merkt voorts nog op dat in het West-Vlaamse Alveringem, niet
ver van Ieper, in januari voor het eerst een exotische zilvervos werd
waargenomen. Het dier komt niet of nauwelijks voor in het wild in Europa
en bleek dan ook ontsnapt te zijn uit een kinderboerderij even
verderop. (br.hln)
De wasbeerhond
De wasbeerhond of marterhond is een roofdier uit de familie der hondachtigen. Hij komt oorspronkelijk voor in Oost-Azië, maar tegenwoordig leven er ook verwilderde exemplaren in Europa. Hij dankt zijn naam aan een opvallende gelijkenis met de gewone wasbeer . De vacht wordt gebruikt in luxekleding.
Een volwassen dier wordt 50 tot 55 centimeter lang en de staart is ongeveer 15 centimeter lang. Wasbeerhonden hebben een geelachtig bruine grondkleur. Op de kop zijn de dieren zwart met wit, de poten zijn donker evenals een deel van de staart. De wasbeerhond heeft een zwart masker rond zijn ogen. 's Winters krijgt de wasbeerhond een dikkere vacht en een vetlaag, waardoor hij er ronder uitziet dan in de zomer. Tussen september en november begint de ondervacht te groeien, in mei en juni wordt hij vervangen door een dunnere zomervacht.
De wasbeerhond lijkt veel op de (onverwante) wasbeer, en kan makkelijk met dit dier verward worden. Met name de kop, met het opvallende donkere gezichtsmasker, doet sterk aan een wasbeer denken. De wasbeerhond is groter dan de wasbeer, met een kortere, egaal gekleurde staart en heeft kortere oren.
Lilli is een beroemdheid geworden in Zwitserland. Het zeven weken oude kalfje is geboren met zes poten. De verwachting was dat het diertje niet zou kunnen overleven. Maar niets is minder waar. Integendeel: Lilli is één brok levenslust.
Boer Andreas Knutti had er aanvankelijk geen goed oog in. Lilli zou nooit een 'fulltime' melkkoe worden, zoveel was zeker. Het dier afmaken was voor de veehouder uit Weissenburg echter evenmin een optie. Temeer omdat Lilli een echte spring-in-'t-veld bleek. Als het kalfje voort op deze weg blijft evolueren, kan het deze zomer wellicht met de makkers in de bergweiden stoeien
Mutaties van deze aard zijn niet echt uitzonderlijk. In het geval van Lilli zijn wellicht twee embryo's samengesmolten in de baarmoeder van mama-koe. (br.hln - foto epa)
Bokrijk. Geen Vlaming die er nooit op schoolreis is geweest. Maar de boeren op klompen en pastoors met zwarte rokken lokten de voorbije jaren almaar minder volk. Vorige zomer haalde het Limburgse domein niet eens 100.000 bezoekers. Om die cijfers weer een duw in de juiste richting te geven, opent zaterdag een gloednieuw Vlaams dorp de deuren, zo weggeplukt uit de jaren 60. Maak kennis met het Nieuwe Bokrijk: Tony Corsari in zwart-wit, grote potten Kwatta-choco op tafel en - de techniek staat voor niets - draagbare radiootjes van Philips.
Het nieuwe dorp, gebouwd nabij het 'Antwerpse stadsplein' dat door z'n kleine omvang en aparte ligging nauwelijks bezocht werd in het verleden, begint bij de Delhaize-supermarkt, die de weelde van de golden sixties illustreert. Kasten vol Spic & Span (mét Artis Historia-zegeltjes), nylonkousen van Coral (6 paar voor 100 frank), trommels met Dixan-waspoeder (3 kilo, 135 frank), gele familiepotten Kwatta-choco... Alleen Cécémel blijkt na 50 jaar nog steeds hetzelfde logo te hebben. De meeste andere merken stopten gewoon met bestaan. In de platenzaak worden singles van Elvis, The Beatles en Bob Benny aangeboden, naast - "zo was dat in die tijd" - elektro-apparaten als transistorradiootjes tussen 2.495 frank (60 euro) en 3.250 frank (80 euro).
Voorts in het dorp: een kapsalon met schreeuwlelijk behang-papier en haardrogers die vaak zo heet werden dat de klanten met een rood aangezicht naar huis vertrokken. Ook nog: een reisbureau en architectenkantoor - waar het modernste snufje een type-machine is - een sixtieskeuken, woonkamer met zwart-wit-televisie en draaiantenne, een kinderkamer, kledingwinkel, een krantenkiosk met oude dagbladen ('Ons Land Heeft Een Koningin!'), een bioscoop en een studentencafé, losjes gebaseerd op de legendarische bruine kroeg 't Keldertje in Hasselt. Een pintje kostte er 7,5 frank (0,18 euro).
"We zijn zeker dat 'De Sixties' een succes wordt", zegt communicatieverantwoordelijke Miet Feytons. "Retro is weer helemaal in. Kijk maar naar de T-shirts, scooters, meubelen en kleine elektro: alles heeft een vintage look en niks is authentieker dan het origineel. Nu al zijn er 5.000 tickets online gereserveerd en raden we de mensen aan om eerst kaarten te bestellen, zodat ze niet voor het bordje 'volzet' komen te staan. (br.hln)
Wie regelmatig loopt, komt 'm wel eens tegen:
runner's high. Dat euforische moment dat de inspanning draaglijker
wordt, je het weer ziet zitten, dat je vol vertrouwen en trots op jezelf
loopt. In het Nederlands ook wel 'de tweede adem' genoemd. Dient dat
ook ergens voor? Wel jazeker: het was nuttig toen we nog in grotten
woonden.
Belangrijker nog is dat niet alle diersoorten ervan kunnen profiteren:
de runner's high is enkel bestemd voor die diersoorten die geëvolueerd
zijn naar uithouding. Zoals mensen, en ook honden maar bijvoorbeeld niet
fretten.
Wetenschappers
lieten mensen, honden en fretten een half uur lang lopen op een
loopband. Achteraf werd het bloed geanalyseerd. Mensen en honden hadden
allebei meer van de stof endocannabinoïden in hun bloed, fretten niet.
Die stof is een van de belangrijkste stoffen die runner's high uitlokt.
Conclusie?
De runner's high is een extra motivatie om te blijven gaan, iets wat
bij onze jager- en verzamelaarvoorouders handig kon zijn om roofdieren
te ontlopen en/of extra voeding, onderdak of water te vinden, waardoor
ze meer kans hadden om zich voort te planten. Toen werd het dus eerder
gebruikt om meer calorieën te vinden... vandaag om het teveel te
verliezen.
