Onderzoekers van het Antropologisch Instituut van de
Johannes-Gutenberg Universiteit in Mainz hebben ontdekt dat de bacterie
Yersinia pestis verantwoordelijk is voor de middeleeuwse pestepidemie in
Europa. Mede door onderzoek van botten uit massagraven in Bergen op
Zoom ontdekten zij twee tot nu toe onbekende varianten van deze
bacterie.
Over het ontstaan van de Zwarte Dood, de grote pestepidemie die Europa
tussen 1347 en 1352 teisterde en tot 25 miljoen doden leidde, waren de
meningen onder wetenschappers altijd sterk verdeeld. De theorie luidde
dat de ziekte vanuit Centraal-Azië oversloeg naar Europa. Velen
betwijfelden dit en dachten dat andere ziekten aan de Zwarte Dood ten
grondslag lagen.
Het onderzoek
door het instituut heeft nu aan alle twijfel een einde gemaakt. De
wetenschappers bestudeerden skeletresten van 76 mensen uit vijf
verschillende plaatsen in Engeland, Frankrijk, Duitsland, Italië en
Nederland. Een van de onderzochte plaatsen is Bergen op Zoom, waar in
1999 massagraven zijn gevonden op het Gouvernementsplein. Hier stond
vroeger een gasthuis. De Bergse skeletten leverden opvallend goed
bewaard DNA op.
De onderzoekers waren
in staat het DNA van de pestbacterie terug te vinden in de beenderen en
tanden van de slachtoffers. Er werden twee varianten van de pestbacterie
teruggevonden, die ouder bleken te zijn dan de tot nu toe bekende
typen. Eén ervan is verwant aan een nog bestaande bacterie die onlangs
in Azië is gevonden.
Een presentator van BBC heeft het zeldzame privilege gehad om te
zwemmen met een otter. Het is immers niet eenvoudig om onder water te
zwemmen met deze gracieuze dieren. Otters waren vorige eeuw in Europa
zelfs zo goed als uitgestorven.
Voor BBC-presentator Charlie Hamilton James was het een obsessie om eens
naast een otter te kunnen zwemmen. James wou de otter in zee filmen,
waar de dieren jagen op vis en schaaldieren. In de twintigste eeuw is
het aantal otters in Europa drastisch gedaald. Nochtans kwamen de otters
op ons continent ooit heel verspreid voor. Ook in Groot-Brittannië
kreeg de populatie tussen de jaren 50 en 70 zware klappen te verwerken.
Het
gaat ondertussen weer wat beter met de otters, maar de dieren proberen
in afzondering te leven. Jagen doen ze liefst bij schemer en 's nachts.
Het was dus geen gemakkelijke opdracht voor James, die vastberaden was
om zelfs de jongen van wilde otters te filmen. Tijdens de zomer ging hij
gedurende vijf weken op zoek naar otters, maar hij vond geen enkel
exemplaar. Vorige week trok hij er nogmaals op uit.
Nabij
Shetland trof James met zijn camerateam een grote otter aan, maar het
dier had helaas geen jongen. Kort daarop zagen ze echter nog een otter
in de buurt van een ferry terminal. De otter had vis bij zich en dook
ergens een gat in. Dat was het signaal voor de cameraploeg om hetzelfde
te doen, want deze otter was mogelijk op weg naar een hongerige familie.
Dit keer hadden ze meer geluk, ze filmden een moederotter samen met
haar twee jongen.
Enkele
dagen later slaagde James ook in zijn andere opdracht. Na een zeldzame
ontmoeting met een groep otters trok James zijn duikerspak aan en ging
hij het water in. De otters hadden James opgemerkt maar ze waren niet
bang. Na een tijdje doken de otters het water in en hadden ze geen
aandacht meer voor de onverwachte menselijke bezoeker. James kreeg zelfs
de kans om deze opmerkelijke dieren van dichtbij te filmen.
Toen
de otters de collega's van James opmerkten sloegen ze op de vlucht. "Ik
heb de hele wereld rondgereisd om ongelooflijke dieren te filmen", zei
James aan BBC. "Maar zwemmen met otters is de meest opmerkelijke
ervaring die ik ooit gehad heb. Misschien omdat ik een glimp heb mogen
opvangen van de geheime wereld van een wezen dat erg goed is in het
bewaren van zijn geheimen."
Een antibacteriële chemische stof die vaak wordt toegevoegd aan
tandpasta kan een ernstige bedreiging betekenen voor de gezondheid van
de wereldbevolking.
De Europese
Commissie voor de bescherming van de consument waarschuwt dat het
ingrediënt triclosan bacteriën resistent maakt voor antiobiotica. Daarom
vragen ze voor meer onderzoek naar de veiligheid van deze stof. Ook de
Amerikaanse overheid is bezorgd over het feit dat deze stof de
hormoonhuishouding verstoort. Triclosan werd 50 jaar geleden ontwikkeld
en aanvankelijk als een zeep voor chirurgen gebruikt.
De
stof zit in tandpasta omdat het aanslag en ziekten aan het tandvlees
voorkomt. Dit wordt zo vaak gebruikt dat het werd aangetroffen in de
urine van 75 procent van de Amerikaanse bevolking. Triclosan kan echter
genmutaties in bacteriën veroorzaken. Hierdoor maken de bacteriën een
proteïne vrij die bescherming biedt tegeb andere bacteriën. Dit kan
leiden tot de ondermijning van de efficiëntie van antibiotica en andere
levensreddende medicijnen.
Eerdere
onderzoeken toonden al bacteriële mutaties van E coli, salmonella en
listeria aan door triclosan. De fabrikant van Colgate zegt dat de
voordelen van het toevoegen van triclosan aan zijn producten groter zijn
dan de gevaren voor de gezondheid. De fabrikant GlaxoSmithKline neemt
een meer voorzichtige houding aan, het bedrijf stopt triclosan te
gebruiken in producten als Aquafresh, Sensodyne en Corsodyl.
Tate Modern gevuld met miljoenen zonnebloemzaadjes
Tate Modern gevuld met miljoenen zonnebloemzaadjes
De Chinese kunstenaar en activist Ai Weiwei heeft de turbinehal in
Tate Modern in Londen gevuld met 100 miljoen zonnebloemzaadjes uit
porselein. Ze vormen een magisch tapijt. Het kunstwerk 'Sunflower seeds'
zal volgens de directie van het museum ongeveer twee miljoen bezoekers
lokken.
De voorbije twee jaar werden de 100 miljoen zonnebloempitten met de hand
vervaardigd in China, een echt huzarenstuk. Elk zaadje is een kunstwerk
op zich. De pitten lijken alledaags maar zijn een symbool van de
revolutie. Tijdens de Culturele Revolutie werd Mao immers afgebeeld als
de zon, de mensen als zonnebloemen", aldus Ai Weiwei.
Kunstenaar Ai Weiwei
De
miljoenen zaadjes lijken wel een oneindig landschap. Bezoekers mogen ze
aanraken en er zelfs over lopen, maar worden verzocht om de porseleinen
pitten niet mee te nemen. 'Sunflower seeds' zet ons volgens de
kunstenaar aan om het gekende label 'Made in China' met andere ogen te
bekijken.
Ai Weiwei is een van de meest vooraanstaande
kunstenaars uit China. Hij werkte onder meer mee aan het Vogelnest, het
olympisch stadion in Peking. In maart van dit jaar ontving hij nog een
eredoctoraat van de Gentse universiteit.
De expo loopt nog tot 2 mei 2011 in Tate Modern. De toegang is gratis. (br.hln)
Meer dan de helft van de 20 rijkste vrouwen ter wereld zijn Chinese
vrouwen. Hun vermogen ligt gemiddeld hoger dan dat van de Amerikaanse
presentatrice Oprah Winfrey of de Britse schrijfster JK Rowling. Dat
blijkt uit een lijst van het Chinese tijdschrift Hurun.
Het magazine benadrukt dat de vrouwen zelf hun fortuin gemaakt hebben,
en dat ze hun vermogen dus niet te danken hebben aan hun familie.
Het
gemiddelde vermogen van de elf rijkste Chinese vrouwen bedraagt 2,6
miljard dollar, tegenover 2,3 miljard voor Oprah Winfrey. JK Rowling, de
schrijfster van de Harry Potter-boeken, komt uit op één miljard dollar.
De
drie rijkste vrouwen op deze planeet zijn allemaal afkomstig uit China.
De koningin van het recyclagepapier, de 53-jarige Zhang Yin, heeft een
vermogen dat geschat wordt op 5,6 miljard dollar. Na haar komen Wu Yajun
van de immobiliëngroep Longfor Properties met 4,1 miljard dollar, en
Chen Lihua, die aan het hoofd staat van het conglomeraat Fuhua (actief
in de havenlogistiek en de energiesector), met 4 miljard dollar.
De eerste niet-Chinese komt op de vierde plaats en is de Spaanse Rosalia Mera, de oprichtster van de modeketen Zara.
TV-en computerspelletjes vormen de vijand van klassieke hobby's als
postzegels verzamelen of het maken van modeltreinen. Traditionele
bezigheden raken daardoor stilaan uitgestorven.
De trend blijkt uit een Britse studie onder duizend volwassenen en
evenveel kinderen tussen 11 tot 18 jaar. Vogels spotten, het verzamelen
van knikkers of het aanleggen van een stickerverzameling, lijken zo goed
als verdwenen. Slechts 1 op 10 jongeren bouwt nog modelvliegtuigtuigen
in vergelijking met 1 op 6 in de jaren '70.
Grote
boosdoener blijkt de televisie. 8 op 10 jongeren rekent tv kijken tot
hun favoriet tijdverdrijf, tweederde van de ondervraagden kiest voor
computerspelletjes, 58 procent voor Facebook.
De trotse toekomstige ouders Louise en Sam Henry uit het Britse
Swallowfield waren sprakeloos toen ze de foetus in de baarmoeder zagen
lachen. Dit veroorzaakt heel ophef in Groot-Brittannië, volgens experts
bewijst dit beeld dat een ongeboren baby al gevoelens heeft.
De
toekomstige vader Sam Henry: "Je eerste zorg tijdens dit stadium is dat
je een gezonde baby hebt, dus het was fantastisch dat we ons kind zagen
lachen." Sommige experts geloven echter dat deze 3D-scan bewijst dat
baby's emoties als geluk en pijn al veel vroeger dan eerder werd gedacht
ervaren. Ze ijveren er nu zelfs voor dat de limiet voor een abortus
wordt verlaagd naar 24 weken, omdat de ongeboren baby dan al pijn kan
voelen en de procedure dus mensonterend is.
Professor
in de verloskunde Eric Jauniaux: "Tijdens dit stadium kunnen baby's nog
geen emoties ervaren, het is bewezen dat dit pas vanaf 24 tot 28 weken
het geval is. Op 17 weken is de verbinding tussen het brein en de rest
van het lichaam erg beperkt." Professor in gynaecologie Yehudi Gordon
nuanceert deze uitspraken: "Alle emotionele centra die je tijdens je
leven zal hebben vormen zich volledig tegen de tijd dat je geboren
wordt. Op 17 weken kan de baby lachen of het kan zijn dat de
gezichtsspieren samentrekken als voorbereiding op de zuigreflex."
Professor
Stuart Campbell die de afbeelding nam, zegt dat het beeld niet
noodzakelijk bewijst dat het kind gevoelens heeft, maar volgens hem
vertoont het zeker wel menselijk gedrag. "Ik zag al een foetus een
huilend gezicht maken rond 18 of 19 weken, maar nog nooit een lachend
gezicht. Dit nieuw beeld is het vroegste teken van menselijk gedrag dat
ooit al werd vastgelegd, dat is schitterend." Hij weet niet wat de lach
veroorzaakte. "Het is onderdeel van een sequentie dat geeuwen en
ademhalingsbewegingen inhoudt, het openen van de oogleden en natuurlijk
een huilend gezicht."
Pompeii bleef grotendeels intact nadat het ruim 1.500 jaar onder lava lag.
In Noorwegen is een vestiging ontdekt die zo'n 5.500 jaar bedolven
lag onder een dikke laag aarde. Wetenschappers maakten na de vondst
vergelijkingen met het Italiaanse Pompeii, al verdween de Noorse
nederzetting destijds door geheel andere oorzaken.
Het verhaal van Pompeii, een Romeinse stad nabij Napels, is bekend: de
stad werd kort na het begin van onze jaartelling, in 79 na Christus,
bedolven onder de lava nadat de nabijgelegen vulkaan Vesuvius
uitbarstte. Pas ruim 1.500 jaren later, in 1599, werd de grotendeels
intact gebleven stad opnieuw ontdekt.
In Noorwegen zit men nu met
een gelijkaardige geschiedenis. Archeologen ontdekten in het zuiden van
het land een nederzetting die eeuwenlang verborgen is gebleven.
Wellicht lagen overstromingen en zand destijds aan de basis van het
verdwijnen van de plaats. De Noorse plek zou overigens nog een pak ouder
zijn dan Pompeii, en ruim 5.500 jaren onder een zandlaag van bijna een
meter dik hebben gelegen.
Tot nu
toe werd al een schat aan geschiedkundig materiaal opgedolven.
Onderzekers brachten onder meer pijlpunten, stenen structuren en
vaartuigjes aan de oppervlakte. Het onderzoek wijst erop dat de
nederzetting bedolven raakte tijdens een catastrofe, en dat ze niet
geleidelijk in de loop der jaren werd verlaten.
Hoe de zandlaag
bovenop de vestiging tot stand kwam, blijft momenteel een mysterie.
Mogelijk werd de site plots overspoeld en met zand bedolven toen een
rivier uit de regio buiten haar oevers trad. "Met de gegevens die we nu
tot onze beschikking hebben, ziet het ernaar uit dat het relatief snel
is gegaan", zegt een archeoloog die meewerkt aan het onderzoek. "De
nederzetting ligt bovenop een kleilaag, waarin onder meer hout goed
bewaard blijft. De kans is groot dat we hier nog belangrijke
ontdekkingen doen."
Versiering voor Halloween blijkt echt menselijk skelet
Versiering voor Halloween blijkt echt menselijk skelet
Mitchel Fletcher uit Florida kocht het voorbije weekend op een
gagageverkoop een skelet om zijn huis te versieren voor Halloween.
Fletcher betaalde 8 dollar voor het ding. Eenmaal thuis, kwam zij tot de
ondekking dat manlief een echt menselijk geraamte had gekocht. Dat
meldt Fox.
De Fletchers
brachten het geraamte naar de politie. Daar werd bevestigd dat het om
authentieke menselijke resten ging. De beenderen waren een professioneel
'geprepareerd' anatomisch skelet, zoals dat gebruikt wordt door
studenten geneeskunde.
Volgens
de politie is het geraamte 3.000 dollar of zo'n 2.150 euro waard. Het
is echter verboden om als particulieren een menselijk geraamte te
bezitten. De Fletchers zullen hun opmerkelijk koopje dus niet kunnen
verzilveren vermits de poltie het in beslag nam.
Soms is het niet zo moeilijk om water te besparen. Een paar stenen in
je badkuip kunnen al volstaan. Designer Rochus Jacob heeft er iets op
gevonden om op een stijlvolle manier je waterverbruik te verminderen.
Jacob maakte enkele steenachtige stukken die je al snel tot vijftig
procent water kunnen besparen. Je hoeft de objecten enkel op de bodem
van je badkuip te leggen, die daardoor natuurlijk veel sneller vult. De
designer is lang niet aan zijn eerste ecologische creatie toe. Zo maakte
hij vorig jaar een schommelstoel die zijn eigen leeslamp van energie
voorziet.
"Ik ging altijd graag in bad, maar ik voelde me
schuldig over het waterverbruik. Door volume aan onze badkuip toe te
voegen, kunnen we ons verbruik echter drastisch reduceren", zegt hij.
"Ik verzamelde stenen op het strand die door de natuur een geweldige
vorm gekregen hebben. Via 3D-scanning kon ik hun vorm in een prototype
gieten."
Het is natuurlijk geen nieuw concept, maar de stijlvolle
stenen van Jacob maken het idee een stuk aantrekkelijker. Al kan je ook
op water besparen door bijvoorbeeld met twee in bad te gaan, misschien
nog veel leuker dan de stenen.
Genen verantwoordelijk voor 7 tot 9 kg overgewicht
Genen verantwoordelijk voor 7 tot 9 kg overgewicht
Mensen die van hun ouders veel erfelijke factoren hebben meegekregen
die van invloed zijn op gewicht, wegen 7 tot 9 kilo meer dan mensen die
weinig van die factoren hebben geërfd.
Of je als gevolg van dat extra gewicht een appelvorm of een peervorm
krijgt, blijkt ook al te worden bepaald door je erfelijk materiaal.
Onderzoekers publiceerden deze bevindingen in het internationaal
tijdschrift Nature Genetics, meldt het Rotterdamse Erasmus MC.
De
onderzoekers keken enerzijds naar de erfelijke factoren die mensen
gevoeliger maken voor zwaarlijvigheid. Van de 18 nieuwe erfelijke
varianten die daarbij aan het licht kwamen, bleken verschillende via de
hersenen een rol te spelen in het ontstaan van overgewicht.
Daarnaast
bestudeerden de onderzoekers hoe erfelijke factoren van invloed zijn op
de verdeling van het lichaamsvet. Waar we vet opslaan in ons lichaam,
beïnvloedt onze gezondheid. Mensen die meer vet hebben rondom de taille
(appelvorm) hebben een grotere kans op het ontstaan van suikerziekte
(type-2) en hart- en vaatziekten.
Het opslaan van vet in de dijen
en de billen (peervorm) lijkt echter een zekere bescherming te bieden
tegen suikerziekte en hoge bloeddruk. De onderzoekers vonden nu 13
erfelijke factoren die invloed hebben op deze lichaamsvormen.
Chileense mijnwerker: "Met het boek over ons moeten we nooit meer werken"
Chileense mijnwerker: "Met het boek over ons moeten we nooit meer werken"
Woensdag is het zover. Dan worden de 33 Chileense mijnwerkers, die al
sinds 5 augustus op 632 meter onder de grond vastzitten, bevrijd. Dat
het daar beneden geen pretje was, moge blijken uit de talloze ruzies en
robbertjes die de mannen er uitvochten. De laatste hevige discussies
gaan over het geld dat er te verdienen valt met een boek over hun leven
de voorbije maanden in de schacht.
Toen het moreel heel diep zat gingen de mijnwerkers met elkaar op de
vuist, weten de plaatselijke media. Ze huilden, schreeuwden en raakten
depressief, vooral in de periode van 17 dagen vóór ze levend
teruggevonden werden in de goud- en kopermijn van San Jose in de
Atacamawoestijn in Chili.
Vijf
van hen, die voor een onderaannemer werkten, zouden zich zelfs
afgescheurd hebben van de groep. Ze leefden in een aparte kamer in de
mijn, zelfs nadat de reddingswerkers erin geslaagd waren contact te
hebben met de opgesloten bende. Dat beweert de krant El Mercurio. Ze
zetten zich af tegen de 'verkozen' leider Luiz Urzua (54) en probeerden
op hun eigen manier een weg naar buiten te vinden. Ze wilden
aanvankelijk ook niet gefilmd worden. Er zou, door bemiddeling van
psychologen, afgesproken zijn onder de mijnwerkers om na hun vrijlating
niks te lossen over de ruzies beneden.
Wél
komen er waarschijnlijk een boek en een film, meldt de Daily Telegraph.
De kompels zouden, via een advocaat bovengronds, al een contract op zak
hebben over een boek, met een wettelijke en eerlijke verdeling van de
winsten. "Als we dit goed aanpakken, moeten we de rest van ons leven
nooit meer werken", schreef één van hen aan zijn vrouw. Het gaat dan ook
om een, voor filmproducenten en uitgeverijen, droomscenario met
vechtpartijen, depressies en maîtresses die bovengronds ruziën met
echtgenotes.
De heren verkeren overigens in goede gezondheid, al
hebben sommigen last van huidinfecties. Woensdag zouden ze één voor één
naar boven gehaald worden.
Ray Davies ( Raymond Douglas) (Fortis Green, Londen, 21 juni, 1944) was singer-songwriter/gitarist van de Britse band The Kinks.
Hij is de oudere broer van gitarist Dave Davies. Ray Davies is de drijvende kracht geweest achter de popgroep The Kinks, die haar successen voornamelijk in de jaren 1964-1975 kende. Davies is verantwoordelijk voor vrijwel alle composities welke de groep op de plaat heeft gezet. Zijn songs kenmerken zich vooral door een kritische houding ten opzichte van de Engelse middle class. Na zijn betrokkenheid bij The Kinks heeft Davies zich met wisselend succes op enkele soloprojecten gestort.
Op 17 maart 2004 ontving Davies de CBE van koningin Elizabeth II voor "Services to Music."
Op 22 juni 2004 won Davies de Songwriter Award van het tijdschrift Mojo, dat hem omschreef als "an artist whose career has been defined by his ability to pen classic material on a consistent basis."
Davies en The Kinks waren de derde Britse band (samen met The Who) die werden opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame in 1990. Ze werden opgenomen in de UK Music Hall of Fame in 2005.
Op 3 oktober 2006, ontving Davies de BMI Icon Award
Controversiële tongpleister als nieuw alternatief maagring
Controversiële tongpleister als nieuw alternatief maagring
Een plastische chirurg uit Californië ontwikkelde een hulpstuk die hij
operatief in de tong plaatst en zo eten moeilijker moet maken. Hiermee
wil hij patiënten met overgewicht een goedkoper alternatief voor de
maagring aanbieden.
Professor
Nikolas Chugay plaatste het hulpstuk al bij verschillende patiënten,
hij noemde zijn uitvinding om gewicht te verliezen de 'Miracle Patch'.
"De pleister bevat geen medicatie of chemische stoffen. Dit
hulpmiddeltje maakt het pijnlijker en moeilijker om vaste voeding te
kauwen. Waardoor de patiënt gedwongen wordt enkel vloeistoffen op te
nemen om de nodige voedzame stoffen binnen te krijgen, tegelijkertijd
nemen ze minder calorieën op." Uiteraard zorgt deze ingreep voor heel
wat controverse
De
pleister moet een alternatief vormen voor een maagring, die erg duur
is. Andere voordelen van deze ingreep zijn dat je er geen medicatie voor
moet innemen en je snel na de ingreep herstelt. De arts heeft wel nog
geen cijfers over de veiligheid van de procedure, hij kan ook niet
garanderen dat het gewichtsverlies permanent is eens de pleister
verwijderd is en de persoon terug zijn normale eetpatroon aanneemt.
John William Waterhouse 1849 - 1917 was een Engels schilder
John William Waterhouse 1849 - 1917 was een Engels schilder
Klik op de foto om zijn overige werken te bekijken
Juliet 1898
John William Waterhouse (Rome, 6 april 1849 Londen, 10 februari 1917) was een Engels schilder. Ook zijn vader was kunstschilder. Hij wordt gerekend tot de Prerafaëlieten.
Na zijn opleiding aan een middelbare school in Leeds ging hij als leerling in het vak beeldhouwen naar de Royal Academy of Arts in Londen. Daar stapte hij al na een half jaar op om zelfstandig te gaan werken en dan voornamelijk als schilder. Hij werkte in Londen in de Primrose Hill Studios in de wijk Kensington maar woonde een paar kilometer verderop aan de Abbey Road. Zijn voorkeur ging uit naar mythologische voorstellingen.
My Sweet Rose 1908
Met zijn gekleurde, geladen afbeeldingen van vrouwen kreeg Waterhouse veel waardering in het Britse Rijk en op de Wereldtentoonstellingen in de 19e eeuw. Inspiratie ontleende Waterhouse aan schrijvers zoals Ovidius, Keats, Boccaccio, Shakespeare, Tennyson en Dante. Vaak waren dat loftuitingen op zijn hartstochtelijke passie voor vrouwen, water, natuur, liefde en dood, vaak met duistere ondertonen.
The Shrine 1895
Over Waterhouse bestaan weinig documenten. Er zijn, voor zover bekend, geen brieven of dagboeken bewaard gebleven. We weten over zijn persoonlijkheid en voorkeuren dan ook weinig.
Eén van zijn beroemdste schilderijen is The Lady of Shalott. Het is te zien in de Tate Gallery in Londen.
Windswept 1902
De expositie J.W. Waterhouse (1849-1917) Betoverd door Vrouwen was van 14 december 2008 tot en met 3 mei 2009 te zien in het Groninger Museum in de stad Groningen.
1 op 7 Belgen tussen 25 en 34 jaar woont nog bij ouders
1 op 7 Belgen tussen 25 en 34 jaar woont nog bij ouders
14 procent van de 25-34-jarige Belgen woonde in 2008 nog altijd bij
hun ouders. Dubbel zoveel mannen dan vrouwen (19 versus 9 procent)
blijven in het ouderlijke huis. Dat is een pak minder dan het Europees
gemiddelde maar wel ongeveer evenveel als in onze buurlanden.
Het aantal jonge Belgen dat nog altijd bij de ouders thuis woont, is
vooral groot bij de 18- tot 24-jarigen. Deze jongeren studeren namelijk
nog en zijn dus niet actief op de arbeidsmarkt. Ook hier blijven jonge
mannen vaker plakken dan jonge vrouwen: 81,5 versus 72 procent. De
cijfers dalen fors in de categorie 25-34 jaar: naar respectievelijk 19
en 9 procent.
De Belgische
cijfers lopen parallel met die in onze buurlanden. Slovakije, Slovenië
en Griekenland daarentegen tellen veel meer jonge volwassenen die nog
thuis wonen.
Het Europese gemiddelde ligt dan dan ook een pak
hoger: een op drie mannen en één op vijf vrouwen tussen 25 en 34 wonen
daar nog thuis. Een verklaring is er niet meteen, maar wellicht is die
van economische aard.
De
helft van de vrouwen en 35,8 procent van de mannen tussen 18 en 34 jaar
woont samen of is gehuwd. Die gegevens liggen in de lijn van trends in
landen zoals Bulgarije, Estland en Polen.
Paarden zweten, mannen transpireren en dames gloeien. Wie gelooft dat
deze mythes geen grond van waarheid bevatten, heeft het fout. Onderzoek
bewijst dat vrouwen harder moeten werken dan mannen om te beginnen
zweten.
Japanse onderzoekers analyseerden het zweet van mannen en vrouwen bij
verschillende trainingintensiteit. De resultaten, gepubliceerd in het
tijdschrift Experimental Physiology, tonen aan dat mannen veel sneller
zweten dan vrouwen en dat vrouwen het warmer moeten krijgen vooraleer ze
daadwerkelijk vocht verliezen.
Eerdere
studies toonden ook al aan dat mannen een hogere zweetoutput hebben,
deels omdat het mannelijk hormoon testosteron aanzet tot zweten. Fysieke
training verlaagt de lichaamstemperatuur door te zweten, wat in het
voordeel van de sporter werkt. Zo kan deze langer presteren.
Volgens
onderzoeker Dr. Inoue zijn er evolutionaire redenen waarom mannen en
vrouwen anders zweten. "Vrouwen hebben over het algemeen minder
lichaamsvocht dan mannen en raken makkelijker uitgedroogd. Het lagere
zweetverlies bij vrouwen kan een adaptatiestrategie zijn die van belang
is om te overleven in een warme omgeving, terwijl de hogere
zweetpercentages bij mannen een middel zijn om meer actie en werk te
verzetten".
Wedstrijdduif na een maand gevonden op dak in Panama, 8.000 kilometer uit koers
Wedstrijdduif na een maand gevonden op dak in Panama, 8.000 kilometer uit koers
De Britse wedstrijdduif Houdini mocht vijf weken geleden voor het eerst
deelnemen aan een wedstrijd. De tien maanden oude duif moest van het
Kanaaleiland Guernsey naar Dudley vliegen, op het Britse vasteland. Dat
is ongeveer 350 kilometer, een afstand die ze op ongeveer zes uur zou
klaren.
Ergens onderweg moet het verkeerd gelopen zijn want meer
dan een maand later kreeg de eigenaar een telefoontje dat zijn duif
opgedoken was in Panama, zo'n 8.000 kilometer verderop.
Eigenaar
Darren Cubberly had de hoop al lang opgegeven toen hij een telefoontje
kreeg uit Panama. Houdini was geland op het dak van meneer Ortiz, die de
contactgegevens van Cubberly op de duif aantrof. De duif is
waarschijnlijk meegereisd op een schip.
Ze denken dat ze op een
schip heeft gelift. Aangezien de kosten om Houdini te repatriëren te
hoog liggen voor Cubberly, mag ze bij de familie Ortiz blijven.
Sid Barkel, secretaris van de Britse National Flying Club, liet weten dat dit "een zeer ongewone zaak" is.
Muddy Waters, pseudoniem van McKinley Morganfield (Issaquena County (Mississippi), 4 april 1913 - Westmont (Illinois), 30 april 1983) was een Amerikaanse blueszanger, een waardig opvolger in de blues-muziek van zijn voorgangers Son House, Willie Brown, en Robert Johnson. In Rolling Stone's lijst van "the 100 Greatest Artists of All Time" (de 100 beste artiesten aller tijden) staat Waters op nummer 17
Waters zei meestal dat hij in 1915 in Rolling Fork (Mississippi) was geboren, maar hij is eigenlijk in het nabijgelegen Issaquena County geboren.
Op zijn zevende begon Muddy met een mondharmonica (bluesharp) en trok daarmee veel bekijks als hij midden op het plein een deuntje speelde. Later, op 17-jarige leeftijd verruilde hij zijn mondharmonica voor een gitaar en speelde op lokale feesten.
In 1943 verhuisde hij naar Chicago waar hij de akoestische gitaar aan de wilgen hing en zich richtte op de elektrische gitaar. Samen met Little Walter, Jimmy Rogers en Otis Spann begon hij een band waarin hij zijn elektrische gitaar liet zingen. Mick Jagger en Keith Richards vernoemden hun band naar het nummer Rollin' Stone van Muddy Waters.[2] Dit nummer heeft ook Bob Dylan's Like a Rolling Stone beïnvloed.
Latere singles I'm your hoochie Coochie Man (1953), I'm ready (1954) werden net als de voorganger een succes. In 1983 overleed deze blueslegende op 70-jarige leeftijd aan een hartaanval in zijn slaap.
Meer dan de helft van de vrouwen is tevreden met haar huidige
leeftijd en wil niet 10 jaar jonger zijn. 1 op 2 heeft wel spijt van
bepaalde keuzes, vooral op relationeel vlak, zo blijkt uit een
Nederlandse rondvraag.
Vrouwen hoeven geen 10 jaar jonger te zijn om zich gelukkiger te voelen.
Een rondvraag door vrouwonline bewijst dat vrouwen zich over het
algemeen verzoenen met hun huidige leeftijd. Ze voelen zich
zelfzekerder, tevreden en gelukkiger dan 10 jaar geleden. En wel hoe?
73
procent van de ondervraagde dames voelt zich vrouwelijker, 51 procent
gedraagt zich aangenamer dan een decennium geleden, 53 procent voelt
minder remmingen in bed en 67 procent is niet van partner gewisseld. 63
procent gelooft dat hun relatie beter wordt met de jaren en 89 procent
komt beter voor zichzelf op. Wat ijdelheid betreft, staat 66 procent
niet langer voor de spiegel dan 10 jaar geleden. Emotioneel geluk haalt
het merendeel vooral uit het moederschap of de geboorte van een
kleinkind.
Betreuren vrouwen
dan toch hun leeftijd, hebben ze vooral spijt over gemaakte keuzes. Een
deel zou andere keuzes maken in het leven met hun huidige kennis. Zo
beklagen deze vrouwen zich dat ze op relationeel vlak te weinig voor
zichzelf hebben opgekomen. Een aantal zou geen relatie begonnen zijn of
wees de partner sneller de deur. Anderen betreuren dan weer hun
scheiding of hadden liever op jongere leeftijd moeder geworden, sneller
een baan gezocht, minder stress gevoeld of minder vaak iets uitgesteld.
