Twee januari en de sneeuwklokjes staan open, het groen van de hyacinten staat al 10 cm hoog boven de grond en de krokusjes zijn met bol en groen uitgegraven door de hond. Exit mooie fleurige kleine bloempjes. Voor de rest is het een doodgewone regendag die misschien slecht zal aflopen voor bewoners in het zuiden van ons land en degenen die in het Schelde- Durme- Dijlebekken en de Westhoek wonen. Het herinnert me aan de overstromingen van 1976 in Ruisbroek toen ik ook meemaakte wat een 'overstroming' wil zeggen: ellende. Ik voel mee met de mensen in de Westhoek en alle andere delen van ons land, dat te maken krijgt met wateroverlast. Het ergste zijn dan nog de ramptoeristen die niks doen maar staan te gapen naar de miserie van de mensen die ondergelopen zijn. En voor nu weet iedereen hoe zo'n natte dag oogt: somber, grijs en nat. Niet veel beterschap voor de volgende uren. Armand Pien (1920-2003) zou verkondigen, dat de 'straalstroom' verkeerd ligt en dat er niet veel beterschap in zicht is, zolang die daar op die plaats blijft liggen. Dat zou hij met een uitgestreken gezicht en een paraplu boven zijn hoofd, verkondigen. Voor zo'n intense druppeldag ben ik dan blij met mijn opgenomen programma's van de laatste dagen. Spijtig genoeg heb ik er gisterenavond al een paar moeten bekijken want alleen "Vrede op Aarde" was het enige uurtje dat de moeite loonde om er mijn tijd aan te spenderen. Verder was het huilen met de pet op bij het zappen tussen al die 'nieuwjaarsconferences' van onze 'komieken' zoals Kamal, Jacques en Erik. Op al de andere zenders was het niet veel beter gesteld. Wat ga ik voor de rest doen vandaag? Lezen. Als maaltijd ga ik, althans volgens de Italianen, 'de ultieme culinaire misdaad' verorberen: pizza Hawaï. Volgens de Napolitanen, Napels is de hoofdstad van de pizza, is het een regelrechte heiligschennis als men dergelijke bereiding in restaurants zou voorzetten of thuis zou bereiden. Maar Italië is ver weg en Italianen zijn zelden aan onze Belgische kust te zien, en dus laat ik me deze lekkernij welgevallen. Tot morgen
Voor al mijn lezers en medebloggers wens ik, met op de achtergrond het Nieuwjaarsconcert van de Philharmoniker in Wenen, een prachtig en gezond 2024 toe. We bloggen allemaal omdat we aan onze medeburgers willen laten weten wat we doen, wat we weten en kennen, en omdat we gelukkig zijn dat allemaal te kunnen mededelen aan elkaar, omdat we gezonde senioren zijn. We gaan virtueel op bezoek bij elkaar, we hebben elkaar leren omdat we eenzelfde hobby hebben 'schrijven' maar we hebben heel verschillende interesses. Dat maakt het lezen van elkaars blog zo spannend en aangenaam. Dat zou zo maar het begin kunnen zijn van een 'nieuwjaarsbriefje'. Dat zou dan beginnen met "Liefste Bloggers". Ik heb nog al mijn briefjes liggen, zelfs van méér dan 70 jaar geleden. Bij mijn stapel zijn er ondertussen de briefjes bijgekomen die mijn kinderen naar hun 'liefste ouders' en mijn metekinderen naar hun 'liefste meter' schreven. Een paar jaar geleden kwam er het laatste briefje voor 'liefste oma'. Allemaal werden ze plechtig voorgelezen voor gans de familie!!!. Nu is iedereen te groot geworden en willen ze hun beloften om goed hun best te doen op school, thuis, en overal eigenlijk, niet meer op papier zetten. De 'goede wensen' komen nu toe met sms, e-mail, Whatsapp, telefoontje, internet. Niet slecht natuurlijk want ze laten blijken dat ze me niet vergeten zijn. De tijden veranderen. Kregen we vroeger een 'pompkoek met fondants' dan zijn het nu 'te goed bonnen' die we kunnen besteden naar hartelust. Zo weet ik weeral dat er een nieuw jaar is begonnen en dat de 'louwmaand' van 2024 haar eerste dag begonnen is. Deze maand werd zo genoemd omdat de voorbereidende werkzaamheden van het looien van de dierenhuiden begon. Dat is een winterse activiteit, die nu in de fabrieken het ganse jaar door gebeurt. Januari komt dan van de Romeinse god Janus, de man met de twee gezichten; één dat naar het verleden eens kijkt en het andere naar de toekomst. Het is zo dat ik het verleden wel ken maar dat mijn toekomst nog een grote onbekende is en waar ik, ongeacht mijn leeftijd, toch in volle spanning naar uitkijk. Ik lees geen 'horoscopen' of ga niet de waarzeggers opzoeken om te weten wat er in het verschiet ligt. Dag per dag verrassingen meemaken en het leven 'beleven' is ook mooi. Bij het begin van een nieuw jaar worden er al eeuwenlang, vooral op politiek en economisch vlak, belangrijke beslissingen genomen. Dit jaar is dat natuurlijk niet anders en dagen geleden werden die al meegedeeld. De grootste verrassing kwam dit jaar van het oudste koningshuis van Europa, Denemarken. Na 52 jaar zetelen op de troon, houdt deze kunstzinnige en soms extravagante koningin het voor bekeken. Margaretha geeft de scepter en andere regalia door aan Frederik. Ben eens nieuwsgierig of de installatie van deze kroonprins met evenveel grandeur zal gebeuren als bij Charles III. Tot morgen
