Adieu, vaarwel, het jaar dat voor mij precies nooit begonnen was. Het was geen aangenaam jaar en heb er dus ook geen goede herinneringen aan. Wel zijn er veel spreuken te vinden over deze laatste dag van het jaar, algemeen gekend als 'Sylvester'. Volop gevierd in Frankrijk en zeker in Duitsland waar hij zijn naam gegeven heeft aan de laatste 24 uur van het jaar. Hij is hier gekend als de patroonheilige van de huisdieren en wordt aanroepen voor een goede oogst in het nieuwe jaar. Ik heb een mooi versje gevonden voor deze dag: "Sint Sylvester is het vandaag, dat God uw vee behoede graag, geen vos een kip verschalkt, je man niet achter rokken zwalkt". En hoe ga ik dit jaar en deze dag uitwuiven? Gewoonweg met een pakje pickleschips in de zetel zitten, af en toe een stukje aan de hond geven, een schweppeken aangevuld met een rode alcoholvrije aperitief erbij en ondertussen genieten van de muzikale avond die Canvas voorziet. Ik verheug me al om te kijken naar het verhaal van muziekband "Queen" en gevolgd door een opname van hun optreden in Budapest, "Hungarian Rhapsodie" genaamd. Alles wel al 100 keer gezien, maar de bandleden en muziek steken nooit tegen om naar te kijken en te luisteren. Alsof dat niet genoeg is, volgt er een documentaire over "Pink Floyd", een registratie van David Bowie's "Ziggi Stardust" en om af te sluiten nog wat muziek van "Pearl Jam". Alles zal ik opnemen want tot het einde zal ik zeker niet kijken. Opblijven moet ik wel doen, tot na het vuurwerk, want in Middelkerke wordt niks afgelast ondanks het natte en winderige weer dat voorzien is op deze laatste dag van 2023 en de eerste dag van het Nieuwe Jaar, 2024. Wel beste lezers, en sluit allen 2023 op een waardige manier af zonder ongelukken ondertussen luisterend naar "Have fun tonight" van Lady Gaga. Tot volgend jaar en dat is 'tot morgen'
Een hele pak papier in de brievenbus!. En ondanks dat ik daar iedere dag op zit te wachten denk ik ook eens aan de bomen die daarvoor gesneuveld zijn. Misschien is het wel op synthetisch papier gedrukt. Dat zou al een hele opluchting zijn, dat voor al die jaaroverzichten geen boom is omgezaagd. Dat is het nadeel van deze periode van het jaar, overal en alom zijn er overzichten van 2023 op de radio, de tv-uren en de kranten te vullen. En zoals ieder jaar gaat het over aanslagen, moorden, oorlogen en natuurrampen. Moet ik zelf ook een samenvatting geven van het bijna-voorbije jaar? Rap gedaan: wat dipjes, wat datjes, wat dutjes, wat dotjes iedere dag op mijn hoofd. Ziezo, ik ben klaar om uit te kijken naar het volgende jaar. Dat heb ik al gedaan met een afspraak te maken voor het nazicht van mijn auto en een afspraak voor de keuring. Ik moet veilig in het verkeer kunnen meebollen. Wat is er nog gebeurd de laatste dagen? Kadavers van honden die aanspoelen op de stranden. Een groot mysterie want geen enkel beest was gechipt en behoorden allen tot het ras dat meedoet aan hondenrennen, zoals de windhonden. Wat gaat er ook weer veranderen het volgende jaar? Dat ik nog wat meer moeten sorteren en er weer een zak bijkrijgen: naast de paarse of bruine, de blauwe nu ook een gele voor etensresten. Moet ik voor 1 aardappelschil een zak kopen en weken laten staan tot er een 2e in komt? Zoveel afval heb ik niet in mijn éénvrouwshuishouden met hond. Ik moet straks nog een ruimte, een kamer voorzien voor al mijn afval te sorteren want er is ook al de aparte sortering en ophaling van papier en karton, tuinafval en het glas dat naar de glascontainer moet gedragen worden. Ik ben niet tegen de sortering van van het afval, maar ik zie dat al de toeristen aan de kust niet doen om met verschillende gekleurde zakjes rond te lopen. Ik ben al blij als de mensen die hier op verlof, komen het in de openbare vuilbakken smijten en niet ernaast. En voor de rest wordt alles duurder, zoals gewoonlijk behalve het gas. Maar ik pas mijn gas-en electravoorschotten niet aan. De winter moet nog beginnen en de oorlog is nog niet gedaan. De verrassing van de dag, althans voor mij, was dat mijn vader ook een naamdag had: Heilige Roger (us) van Barletta en leefde rond 1129. Wat hij deed om zijn verdienste van heiligheid te krijgen, is niet te achterhalen. Wel is zijn naam van Germaanse oorsprong waar 'Ro' een woord van 'roem' is en 'ger' zoveel betekent als 'ijzeren speer'. Een moedig man, beroemd om zijn speer die door de eeuwen heen een 'pijltje' werd. Tot morgen
Gewoonlijk zijn naweeën pijnen die er na een bevalling komen, en dat heb ik drie keer meegemaakt. Nu gebruik ik het woord om de 'zeer' die ik heb na mijn valpartij, te omschrijven. Gelukkig belet het me niet om te schrijven, want ik ben up-to-date door aan machineschrijven te doen en dan mijn schrijfsels op het internet te posten. Dat vraagt geen fysieke inspanningen wat me niet zou lukken moest ik alles met pen en papier opschrijven en naar de post zou moeten lopen om het papiertje te versturen. Daarmee wil ik zeggen dat ik een serieuze smak tegen het asfalt gedaan heb en dat de gevolgen zich nog laten voelen. Hoe die renners zich zo snel kunnen herstellen na valpartijen, en verder doen in hun wedstrijd, begrijp ik hoegenaamd niet. Natuurlijk zijn ze veel jonger dan ik, maar met geweld tegen de grond gaan, schaafwonden hebben en in een onmogelijke en onnatuurlijke houdingen gelegen te hebben, geeft toch voor iedereen, ongeacht de leeftijd, wat pijntjes, verrekkingen en ongemakken. Uit noodzaak zit ik stil op mijn schrijfstoel en ben ondertussen stiekem blij dat ik geen nieuwjaarsfeestje heb en nergens naartoe moet gaan. En zo slepen de laatste dagen van 2023 zich rustig verder, tot het nieuwe jaar begint. Ik had eerst gedacht om het lied van de jarige Peter Koelewijn te beluisteren "Kom van dat Dak af". Maar gezien mijn stijve toestand is dat toch geen goed idee. Het is een ritme waarbij ik veel wil bewegen en dat zit er vandaag niet in. Ik luister dus maar stilletjes naar een ballade van een andere jarige, Marianne Faithfull, "The Ballad of Lucy Jordan". Dat blijft een beklijvende tekst om te aanhoren en is nog altijd een realiteit. Vooraleer af te sluiten geef ik nog de weerspreuk van de dag mee. Het is de feestdag en ook de naamdag van mijn jongste zoon Thomas. Hij is even onkreukbaar als Thomas Becket (1118-1170) maar niet zo heilig: 'als met Sint Thomas de dagen lengen, beginnen de nachten te strengen'. Tot morgen
Jullie moeten me excuseren maar er is vandaag één ding dat ik absoluut eens wil doen: een goede vloek uitspreken en neerschrijven. Godvermiljaarde nondeju. Ik ben gisteren weer aardig op mijn bek gegaan!!! Op weg naar het restaurant heb ik me serieus mistrapt, voluit op de grond gevallen, handen geschaafd, schouder pijn gedaan en weer een joekel van een blauwe plek op mijn been. Alles langs de linkerzijde. Gelukkig was mijn dochter erbij en de hond om me te troosten en was het toch mogelijke een garnaalkroketje te verorberen. Maar deze ochtend zo stijf als een 'kreeft' wat trouwens mijn sterrenbeeld is. Gelukkig niks gebroken of verstuikt wel alles geforceerd. En nu zit ik hier als een hoopje ellende aan mijn schrijftafel. Een beetje zelfmedelijden kan nooit kwaad. Maar deze middag kan ik nog genieten van het gezelschap van mijn dochter en dan keert ze terug naar haar geliefden. Volgende week is ze terug en daartegen is alles genezen.
Vandaag is het 'Kinderdag', de dag van de 'onschuldige' of 'onnozele' kindertjes. Een feestdag die we danken aan koning Herodes Antipas (20vC- 37nC) die het niet kon hebben dat een profetie zou uitkomen dat er een nieuwe koning zou geboren zijn. Alle jongetjes jonger dan 2 jaar werden vermoord. Jezus ontsnapte aan de slachtpartij omdat Maria en Jozef met hun kindje naar Egypte vluchtten. Dat was toen ik nog met de kinderen in huis was, een belangrijke dag want de traditie wilde dat wie er op die dag het laatste uit bed was, de ganse dag de huiselijke taken op zich moest nemen. Soms met hilarische gevolgen. Het viel vandaag dus mee dat mijn dochter als laatste op stond en zo mijn ontbijt kon klaarmaken. De poetshulp is hier ook, en van opruimen en kuisen is ze dus al ontslagen. Bandaag is de weerspreuk: 'het weer dat Kinderdag wil, komt terug ook in april'. Tot morgen
Ik zit volop in de 'kolentijd'. Geen nieuws is goed nieuws, zegt men gemakkelijk en het is ook wel zo. De krant, ik heb vandaag een exemplaar gekregen, herkauwt het nieuws van de afgelopen 360 dagen. Het nieuwste nieuws in de gazet, op radio en tv, is weer een bom die valt in Oekraïne of het Midden-Oosten. Daar is nog geen 'peis en vree' te bespeuren. Voor mij is het onverwacht een drukke kersttijd aan het worden. Bezoeken van de kinderen, zoals vandaag mijn dochter die eens op gesjouwel komt bij haar moeder en blijft slapen. Zij komt met het openbaar vervoer en dat is toch wel niet simpel en zeer tijdrovend. Meer dan 3u onderweg! Maar net als haar moeder is zij een verstokte lezer en gaat die tijd op de trein, razendsnel voorbij. Straks ga ik met mijn hondje, haar opwachten aan de tramhalte. Ik vind dat leuk om te doen, mensen afhalen en al een eerste stapje samen zetten. Samen een wandeling doen, samen eten en vanavond samen tv kijken en commentaar geven op het getoonde beeld. Maar eerst gaan we garnalenkroketten eten, ons favoriete voedsel. Tot morgen
Tweede Kerstdag blijft voor mij de belangrijkste dag van heel het kerstgebeuren. Mijn eigenste kerstekinneke zag het levenslicht, nu ook weeral 51 jaar geleden. Ondertussen is het een hele vrouw geworden met een gezin. Ze waakt als een moederkloek over elk lid van die kleine samenleving, oud en jong. Morgen komt ze en brengt een paar dagen bij mij door om samen van de zee, het strand en de zuivere lucht te genieten. Ondertussen bekom ik een beetje van de drukte van Kerstdag en verblijf ik even in de 'rustlaan'. Het is altijd even wennen als er weer voor wat meer personen moet gezorgd worden dan mijzelf en de hond. En veel nieuws heb ik niet te melden zeker nu ik niet kan putten uit de nieuwsberichten die in de krant verschijnen: ze is niet in de bus gevallen. Seffens melden dat ik geen leesvoer heb gekregen. Dan krijg ik weeral een extra dag bij de vervaldag van het abonnement. Maar ik heb toch liever mijn gazetje iedere dag, want nu blijf ik van allerhande nieuws verstoken. Het is toch niet hetzelfde om dat op internet te lezen of het nieuws op tv te volgen of het horen op de radio. Het ziet er wel naar uit dat ik straks, goed beschut, wat in mijn boek zal kunnen lezen, buiten op mijn bank. De wind is aan het luwen en de zon schijnt, een ideale winterdag. Tot morgen
Een kort berichtje omdat ik iedereen een gezellige, vredevolle Kerst wil wensen. Ik luister ondertussen nog eens naar het kerstliedje van Xavier De Baere, geruggesteund door Kommil Foo: "Formidabele Kerstmis". Ik wens voor ieder van jullie een onvergetelijke en formidabele Kerstdag toe. Tot morgen
