Welkom bij het "meisje van 1948". Vind je mijn bedenkingen en dagboekverhalen leuk? Je kan misschien mijn blog-adres doorgeven aan familie, vrienden, vriendinnen en kennissen. Wil je commentaar geven op mijn schrijfsels ? Dat kan door op de knop'reageer' onderaan de tekst, een reactie te geven. Wil je een deel van mijn teksten gebruiken? Dat kan, maar verwittig me even. Grtjs van Pijltje
De zon maakt er toch een 'zondag' van. De grijze wolken heeft ze overwonnen en de wind heeft haar geholpen om de regenwolken naar elders te sturen. Leven aan de kust is niet alleen leven met zon, zand, strand, zee en veel licht door de weerkaatsing van het licht op het water, maar ook met wind. Dat vergt wel aangepaste kledij zodat men niet om de haverklap van uitrusting moet veranderen. Dat moet ik zeggen, de tegenwoordige hoodies en andere gilets en truien zijn thermisch goed geïsoleerd, zodat ik zelden iets anders moet aandoen voor buiten te lopen en terug binnen te komen. Minstens om het uur strek ik mijn benen, ga de bloemekes nog eens groeten, de verlepte bladeren wegnemen, en de hond amuseren met zijn bal. Fleece is een echt godsgeschenk als materiaal, dat zowel binnen als buiten aangenaam om dragen is. Dat gezegd zijnde, en met op de achtergrond de muziek van Montserrat Caballé (1933-2018) en vooral dan de samenzang met Freddie Mercury (1946-1991), begin ik mijn zondagse tekst te schrijven. Ik heb bedenkingen bij één beroep vandaag: journalisten. Vooral de oorlogsreporters, of de mensen die verslag willen uitbrengen van conflicten in de wereld, maar niet gelijk waar. De guerilla's en moorden in Zuid-Amerika en Afrika, laat men het liefst links liggen. Evenveel moorden, evenveel gruweldaden, evenveel ontvoeringen, evenveel gewapend verzet en vele dodelijke ziektes als in Oekraïne en Midden-Oosten. Nee, die 2 continenten zijn niet uitdagend genoeg, daar kan men niet mee scoren bij de publieke opinie. Het verslag van die gebeurtenissen veroorzaakt geen tweespalt tussen de andere landen en organisaties, waar men dan kiest 'pro Zelensky of Poetkin', 'pro of anti' Palestijnen, Israëlieten of Libanezen. Tot in het onbezonnen toe willen die mannen de held uithangen, om toch maar het meest tot de verbeelding sprekende verslag en reportage te willen coveren van de bombardementen en het menselijk leed als gevolg. Liever zelf als oorlogsheld erkent te worden, schotwonde en trauma overleven, dan het verslag van een collega over te nemen. Hoeveel journalisten zijn er in die gebieden aanwezig? Een legioen (+6000), een brigade (+2000), een regiment (+2000), een bataljon (400-2000), een compagnie (+ 100), een eskadron (70-250), een peloton (+50)??. En VTM met 2 slachtoffers, VRT en RTBF hebben dan ook nog hun journalisten, al dan niet ter plaatse. Natuurlijk is hetgeen je met eigen ogen kan waarnemen altijd beter dan verslaggeving te doen van 'horen zeggen'. En natuurlijk is het Midden-Oosten een vuurhaard van decennia en dus interessant om de evolutie in dat gebied te volgen. Is minder aandacht geraadzaam? Ik zou het begot niet weten. Het is wereldpolitiek en volgens mij dient het opgelost te worden door de VN, die het in 1948 geregisseerd heeft en niet door de aparte naties die in die organisatie vertegenwoordigd zijn. Met de bevolking van Israël hebben de Europese landen familiebanden en hun economie voorziet ons van fruit. De Palestijnen en Libanezen zijn altijd inwoners van die gebieden geweest. Een moeilijk kluwen en tot hiertoe nog geen oplossing. Tot morgen
Hallo luitjes allemaal, hier ben ik dan weer op zonnige zaterdagmorgen. Maar laat je niet vangen en jubbelt niet te hard en te luid, want: blinkt oktober in zonnegoud, de winter volgt snel en koud!. En ja, de nachten zijn al goed fris en 's morgens is er al rijp/rijm te zien ophet gras. Dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de zonnestralen overdag, waar we toch al enkele dagen weer volop konden van genieten. En ja, gisteren zijn de kelen weer duchtig gesmeerd en heb de nieuwtjes uit het Mechelse weer volop tot mij opgezogen. Er was veel te vermelden door mijn gasten zodat er weinig herinneringen zijn opgehaald. Het heden is toch ook wel belangrijker dan het verleden, maar die vorige jaren bindt ons wel, want we hebben veel lief en leed meegemaakt en allemaal overleefd met elkaars hulp. We hebben met z'n vieren lekker getafeld en gesnoept. Nog een goede wandeling op de dijk en de zee eens in ogenschouw genomen. Eens terug thuis, wilde de hond een spelletje met zijn bal spelen met de Guy, de man van het gezelschap, terwijl de drie vrouwen nog wat zaten te sjouwelen vooraleer naar Nieuwpoort door te rijden. Daar zat de rest van het gezelschap hen op te wachten. Een plezante en lekkere dag en het fijnste van al was, iedereen in goede gezondheid.
Het nieuws van de dag is dat er verschillende Belgen veilig gerepatrieerd zijn uit Libanon, en aan de gruwel van de oorlog konden ontsnappen. Verder zie ik toch wel verbazende verschijnselen bij de nieuwe Vlaamse Regering. De leden zullen geen 'haantjesgedrag' vertonen maar 'pikkende kippentaal' spreken. Zes vrouwen, met een uitgesproken wil, harde taal en een houding van 'ik laat me niet doen', en drie softe mannen!!!. Het resultaat van de eerste week samenwerking is, dat sommige ministers al liever burgemeesteres zouden worden en het ministerpostje aan een ander willen overdragen. Plots is de burgemeestersjerp enorm belangrijk geworden bij de politici. Werkzekerheid is dan ook voor 6 jaar gegarandeerd, plaatselijk is de bekendheid ook groter. Men hoeft ook geen forens naar Brussel meer te zijn. Alles kan wat rustiger gebeuren in het dagdagelijkse leven. Natuurlijk hebben de meesten nog een zitje in een of ander parlement, weliswaar met maar een zekerheid voor vier jaar (als het meezit). Het spijtige aan onze leden van de regeringen is dat alles met een korte termijnvisie gebeurd. Instant succes moet het zijn en nooit verder kijken dan de neus lang is. Lange termijnvisies en oplossingen zijn gesneuveld samen met Tindemans (1922-2014) en Martens (1936-2013).
Nu ga ik op deze 'Wereld Hoela-Hoepdag', mijn zoetigheid van gisteren afhoepelen. Ik denk dat ik nog enen liggen heb in de kelder. Eens zien of ik nog voldoende heupbewegingen kan doen om de hoepel op mijn heupen te laten draaien. Daarna zal dat een flinke rustpauze inlassen zijn. Tot morgen
Ik denk niet dat ik vandaag 500 woorden zal schrijven. Ik krijg bezoek van mijn oude parochiegenoten, die lid zijn van KWB en KAV (nu Femma). Dit jaar brengen ze met z'n allen een weekend samen door in Nieuwpoort, maar eerst is er een passage in Westende. Samen nog eens een boterham binnenspelen, verhalen vertellen van 'de goede oude tijd van het parochieleven' van de Heilig Hartkerk in Mechelen (nu een culturele tempel geworden), van gedachten wisselen over al de veranderingen die er gekomen zijn sinds ik vaarwel zegde aan de Manenblussersstad, en de belevenissen van al de resterende parochianen, leven, ziekte en dood. Een druk gebabbel zal het zeker zijn aan tafel, want het is toch weer al ettelijke jaren geleden dat we elkaar zagen. Horen gebeurt regelmatig, als er een nieuwtje of roddel mee te delen valt. Maar op deze Werelddierendag, ook de feestdag van Franciscus van Assisi ((1182-1226), zou men geen achterklap mogen doen. Maar ja, zo eens een nieuwsgaring is toch ook weer plezanter dan al de vernietigingen en moorden die men hoort als men radio of tv aanzet en de krant leest. Een beetje kletsen over buren van vroeger, daar zit niks slechts in. Eindigen doe ik met een quote van de Heilige van de Dag: "begin met het doen wat nodig is, dan wat mogelijk is, en plotseling doe je het onmogelijke". Ze zijn gearriveerd. Tot morgen
De oudste van mijn 9 kleinkinderen mag vandaag 23 kaarsjes uitblazen!!!.Het is dan nog eens stralend weer, dat is altijd plezant op een verjaardag. Een extra geschenk geeft de zon als ze schijnt en een speciaal cachet op zo'n heugelijke dag. De zon is een heel goedkoop geschenk maar daar heeft men spijtig genoeg geen zeg over. Het zal wel een feestje zijn op zijn'kot' en dit weekend zal dat thuis gebeuren. Zijn mama is onderweg naar huis voor de voorbereidingen te treffen, maar eerst nog een tussenstop in Oostende, werkgerelateerd. Met mijn dochter eens samen avondeten en samen ontbijten is toch ook eens plezant. Het is voor vandaag nog niet gedaan met bezoek, eeuwenoude vrienden komen terug eens langs na hun bezoek aan Noord-Frankrijk. Samen zullen we dan wel smullen van de lekkere bodding die mijn 'schone zoon' voor mij bakt. Enfin, tot dan heb ik nog tijd om mijn hondenbrokken te gaan halen. De samenstelling die ik al jaar en dag gebruik als voeder voor mijn hondje is uit de rekken genomen bij de Colruyt. Ik moest op zoek gaan naar een winkel die 'lam en rijst' wel in de schapppen heeft liggen. Mijn honden krijgen/kregen altijd licht verteerbare brokken en iets anders lustten ze niet. Dat is de commissie voor vandaag en wel met de auto te doen.
Ik heb gisteren eventjes naar het debat van de nieuwe Vlaamse regering gekeken. Als een volleerde werkman, om als een doodgewone man van het volk over te komen, beantwoordde hij de vragen van de oppositie, met opgerolde mouwen. Dat staat symbool voor: ik ga d'er is een pees op geven, ik ga energiek aan het werk, het is tijd voor de klus uit te voeren, ik ben bereid er heel hard voor te werken!!!.Hij wilde waarschijnlijk een statement maken, dat hij een eenvoudig man is, die de noden van de Vlaming door en door kent. Dat bewees hij door een foto in de krant te laten verschijnen, waar hij met diezelfde opgerolde mouwen, als friturist in bijberoep, ons allemaal breed smilend, toelachte. Waarschijnlijk is hij toch enigszins vergeten dat 'de friet' het nationale gerecht van de Belg is. De Vlaming houdt het op stoemp met ballekes in tomatensaus.
Ander verbazend nieuws was er om 'Sinutab' niet meer vrij te kunnen halen, bij de apotheker, wegens té gevaarlijk voor de gezondheid. Waarom dat middel na méér dan 50 jaar plots slecht is voor de gezondheid, versta ik niet goed. Voor een banale verkoudheid mogen we niet meer de huisdokter lastig vallen of naar de spoed gaan. Een effectief geneesmiddel moeten we nemen, dafalgan tegen de pijn en koorts, een vliersiroop tegen de hoest, een sinutab tegen de verstropte neus. Dus we gaan de dokters weer overvallen met snotneuzen en kleine, vervelende hoestjes, licht verhoogde temperaturen en slaaploosheid door het ongemak van een ssneuverink. Gelukkig, moet ik zeggen en ik hou hout vast, zit dit medicijn niet in mijn pillen doos. Tot morgen
Het is al een drukke voormiddag geweest. Na een deugddoende nachtrust begon de dag met een zonnetje. Dat ben ik natuurlijk! Maar ook de gele bol kwam tevoorschijn en de blauwe lucht. Een goede dag om Raziel naar de trimster te brengen om zijn krulletjes te knippen. Het was niet alleen mijn hond die een paar uur uit mijn ogen verdween, maar mijn dochter die voor mijn ogen verscheen! We hebben een paar dagen om wat bij te kletsen en samen een lichte lunch te gaan eten: garnaalkroketten vandaag en morgen zien we dan wel weer. Voor het dessert heeft mijn schoonzoon gezorgd; een lekkere bodding gebakken.
Zoals gebruikelijk met een nieuwe regering en een resem nieuwe ministers, kondigt men de eerste en de tweede dag al de miljardenprojecten aan die voor de Vlamingen een beter en goedkoper leven zou geven. Dag drie is dan voorbehouden "waar ze dat geld gaan halen". De dienstencheques zijn al vernoemd, vandaag wordt het water ook weer duurder (28€ /jaar), het openbaar vervoer mag zelf de kostprijs van een ritje bepalen (dat wil zeggen , bijna privé vervoer en geen openbaar vervoer), geen godsdienstlessen meer = die leraars komen dan in aanmerking om de gaten te vullen voor de klassieke vakken omdat er daar té weinig leerkrachten voor zijn. Het zal een regering worden voor de hogere middenklasse, die niet meer religieus is, een poetshulp zonder tegemoetkomingen kan betalen en het niet nodig heeft een abonnement van De Lijn te kopen wegens in het bezit zijn van bedrijfswagen. Een sociale regering? Verre van dat! Maar we leven in een democratisch land en de bevolking heeft voor deze uitslag en parlement gekozen en dan moeten we als burger deze regering met al de gebreken ten koste van de modale Vlaming, accepteren. Nu nog afwachten wat de gemeentenlijke verkiezingen in petto hebben van bezuinigingen en daarna de besparingen bij de federale regering eens onder de loupe nemen.
Ik heb gezegd!. Nu een wandeling met mijn dochter doen samen met mijn spierwit hondje. Tot morgen
Na 4 jaar besef ik plots dat ik mijn lezers nog nooit welkom geheten heb. Vandaar dat ik de bovenstaande alinea heb geschreven. Dan gebeurt het iedere dag en iedere keer als mijn lezers een bezoekje brengen aan mijn blog. Een welopgevoed meisje mag nooit de beleefdheidsregels vergeten en dat is elke 'visiteur' een gemeende groet te brengen en te bedanken voor het bezoekje. Maar ik voel het winteruur al aankomen, zeker als het zo'n donkergrijs weer is, dan is het bed toch een zalige plek om te vertoeven. Maar ja, ik moet eruit! Niet dat de hond op mij aan het roepen is om buiten te gaan, maar ik besef ten volle dat het beestje toch zijn behoeften moet doen na een lange nachtrust.
Zoals verwacht, zijn de nieuwe ministers van de Vlaamse Regering, volop bezig aan een rondje profileringsdrang op elk teevee-zender, elk radioprogramma, elke krant. En zoals al gemeld, het Antwaarps zal de boventoon voeren. Hopelijk komen de andere dialecten aan bod voor de federale regering. Wait and see, zal ik maar zeggen. Nog 13 dagen geduld en zoals een quote aangeeft: geduld overwint alles! Veel consternatie is ook ontstaan na de uitspraken van de Paus over de 'moorddokters' bij de uitvoering van de onderbreking van de zwangerschap. Nog meer verbazing bij de clerus en de koninklijke familie, om in Rome het startsein te geven om Boudewijn 'zalig' te verklaren. Gaf Hij een aanzet om de schanddaden van de 'bedienaars van de erediensten' te straffen, de vergoedingen voor de slachtoffers van die misdrijven te bekijken en verontschuldigen aan te bieden, dan is er weer de 'faut pas' gedaan met het te schandaliseren van de bij de uitoefening van hun beroep.
Het is vandaag de 'Internationale Dag van de Ouderen'. Dat zou iedere dag mogen zijn. Niettegenstaande de vergrijzing en ons grote wordende aantal gepensioneerden, zijn we toch de minst vertegenwoordigde groep in de beleidsstructuren. Bij maatregelen en wetten bengelen we steeds achteraan als het om beslissingen in ons voordeel zou kunnen gaan. Neem nu de 'dienstencheques'. De ministers en zorgverstrekkers willen ons zo lang mogelijk thuis houden met allerlei aantrekkelijke voorstellen tot hulp. Eén belangrijke 'hulp' voor ouderen is het 'poetsen', vooral bij alleenstaanden. Wat doet men nu? De cheques duurder maken!!. De senioren maken graag gebruik van de cheques omdat ze op die manier, met betaalbare hulp in het huishouden, langer eigengereid zijn en langer uit de rusthuizen kunnen blijven en zelfstandig wonen. Ik denk dat er toch senioren zullen zijn, die een duurdere hulp niet zien zitten omdat veel pensioenen niet veel speling toelaten en geven, door de dure noodzakelijke uitgaven zoals voeding, electriciteit, gas,....Gelukkig heb ik hulp van mijn vrienden bij het oplossen van technische probleempjes. Zelfs telefonisch lukt dat allemaal. Tot morgen
Ik zal niet meer met mijn gieterke moeten rondgaan, de volgende dagen. De bloemekes krijgen gezond water van hierboven. Tot ik al dat nat weer 'weer zo beu wordt als kou pap', 'zoe muug als kouwe pap', in 't schoon Antwaarps, want dat is een taal die we weer veel gaan horen in de Vlaamse regering. Uiteindelijk is er dan toch al één regering gevormd, met hier en daar een nieuw gezicht of een andere bevoegdheid voor de anciens. Voor de rest blijft alles bij het oude. Daarom is er, symbolisch, een zwart-wit foto van de excellenties afgedrukt in de krant. Zoals steeds is het motto van een oude/ nieuwe regering: veel beloven, weinig geven en vooral belastingen verhogen. Het zal de komende dagen weer een profileringsdrang worden van de nieuwkomers. Zo veel mogelijk op teevee verschijnen met nieuwe voorstellen, voornemens en dergelijke meer, want volgens hen bakte de vorige ministers er weinig brood van. De eerste 10 minuten van het nieuws zal ik gegarandeerd willen missen, want al die deskundigheid die ze weer tentoon gaan spreiden wil ik mijden als kiespijn. En nu op naar de volgende federale samenstelling van de regering, maar dat zal wel wachten zijn tot na de verkiezingsuitslag in de gemeenten. Nog 2 weken flauwe kul aanhoren, beloftes horen uitspreken die nooit verwezenlijkt zullen worden. Al degenen die in aanmerking komen voor een burgermeesterpostje, vertellen hun leugens en beloftes, met een uitgestreken gezicht alsof ze de heiligheid in persoon zijn. En van heiligheid gesproken. Het was toch een beetje verschieten dat Paus Franciscus, Koning Boudewijn wil zalig verklaren. Dat deed me denken aan 1956, toen ik die heilige in spe, een bloemenmand mocht overhandigen toen hij in Sint Niklaas de 'Heirmanklok' kwam inhuldigen in het Kasteel Walburg. Dat kan ik dan toch ook weeral vertellen aan mijn kleinkinderen. Ik heb in mijn leven dus 3 Zalige, bijna Heilige mannen ontmoet, Johannes Paulus II, Koning Boudewijn, maar bovenal mijn vader die wel nooit in het heiligenboek van het Vaticaan zal vermeld worden.
De koers en alle andere sportevenementen zijn achter de rug. Degenen die moesten winnen hebben ook allemaal gewonnen. Het is back to reality, waar alleen de voetbal als sport van belang is. De rust kan in sportland weder keren, de journalisten kunnen wat uitblazen van de euforie die ze tijdens al die wedstrijden vertoonden. Hun kelen krijgen wat rust na het verslag van de wedstrijden, de hoge stemgeluiden bij winst, het staccato-spreken, en uiteindelijk zo moe zijn van de reportage als de winnaar van het geheel. Ze hebben allemaal hun eigen wedstrijd gespeeld, José, Karl, Maarten, Renaat, Ruben en al de anderen van Sporza. Ik bedank ze allemaal, zo vergeet ik niemand. Tot morgen
