Hallo, goede morgen allemaal. Het kan niet anders dan dat ik op de 44e verjaardag van Jeroen Meus over eten ga spreken. En op een heerlijk frisse zondagochtend kan het niet anders dan dat ik mijn dag begin met koffiekoekskes en croissantjes. Ik heb die altijd in de vriezer zitten, even opbakken en dan ruikt mijn huis heerlijk naar een bakkerij. Het is ook een dag voor pateekes in de namiddag. Daarvoor strek ik dan seffens eens mijn benen om naar een echte bakkerij te gaan voor deze heerlijkheden. Ik noem dat een goed begin van de 7e dag, profiteren van kleine geneugten in het leven. En dan is het tijd om de rest van de krant onder handen te nemen. Eens zien of ik nog wat wijsheid kan opsteken of me moet ergeren aan sommige berichten. Want dat gevoel moet ook af en toe eens een plaats krijgen. Als alleenstaande is naast afwezigheid van een klapke aan tafel, ook soms een gebrek aan ergernis of slappe lach een gemis. Dat is nu niet waar ik het over wil hebben. In de 2e katern wordt er over voedsel en sneukelarijen gesproken. Wat eten betreft gaat mijn voorkeur gewoonweg naar de typisch Vlaamse keuken, de kost van iedere dag à la Jeroen. De keukenrecensenten hebben een kookboek "Smaken van de Haven" van Björn Verhoeven en Bart de Clerck onder ogen en handen genomen en uitgeprobeerd. Lovend zijn ze er over, ik veel minder. Als ik de namen van de gerechten niet eens kan uitspreken hoef ik ze niet klaar te maken. Zoals 'racuchy zjablkami' uit Polen, dan maak ik liever pannekoeken met appeltjes klaar. Of het Japanse spinaziegerecht 'ohitaschi'of het groenten- en kruidengerecht 'chimichuri' uit Argentinië. De ingrediënten zouden ook hier allemaal te vinden zijn maar ik ga niet op zoek naar 'guacamole' uit Mexica, 'bakbananen' uit Ivoorkust, Amerikaanse 'pulled pork'. Mijn tijd van vreemde gerechten uitproberen zit erop. Maar dat is niet het enige. Ik heb vandaag een rimpel in mijn lieve snoetje bijgekregen door het fronsen van mijn wenkbrouwen bij het volgende: crème glace met toevoeging van zeezout, chocolade met zeezout, karamel met zeezout, snoep met zeezout. Dat om het teveel aan 'zoete' in dat lekkers weer in evenwicht te brengen door toevoeging van het 'zout'. Lieve mensen, jaren en jaren dwingt men ons om het zoete en zoute te minderen omdat die slecht zijn voor onze aders en onze cholesterol. Overal worden de industriële voedingsbedrijven verplicht om het zoutgehalte en suikertoevoegingen achterwege te laten. De zout en suikerproductie moet evenwel op peil blijven dus promoot men een nieuwe smaak die de verkoop van deze twee ingrediënten op peil houdt. Dàt is mijn vaststelling. Dat was het voor deze 10e zondag van 2022. Ik ga nu naar mijn playlist luisteren waar er ondertussen al meer dan 200 songs zijn in opgenomen, waarvan een 60 Vlaamse en Nederlandse liedjes. Heerlijk om naar te luisteren terwijl ik een puzzeltje maak.Tot morgen
Weerspreuk van de dag: Is het weer op Sint Gregorius dol, dan kruipt de vos reeds uit zijn hol. Maar is hij schoon en zonder vlagen, hij schuilt nog 14 dagen.
De woordzoeker van dit weekend bracht lang vervlogen vervelende en moeilijke schoollessen in herinnering: meetkunde. Alles werd opgerakeld: algebra, sinus, cosinus, convergeren, trapezium, en nog veel meer. Mijn bedenking hierbij was dat veel van de woorden en wiskundige termen die ik toen leerde nu een heel andere betekenis hebben voor mij, ondanks het feit dat het in de lessen wiskunde nog altijd de betekenis van toen had. Zoals 'reproductie' geeft nu de snelheid aan waarmee een virus om zich heen slaat, 'een verzameling' is nu de inhoud van een hobby, een 'curve' of 'kromme' is nu een omschrijving van mijn figuur of een bocht in de weg, 'evenwijdig'is de straat die paralel loopt met een grote baan, 'horizontaal' is een ander woord voor een liggende rustpauze, 'coëfficiënt' is de winstmarge op een product of de belasting op een inkomen, 'vereniging' is het bijeen komen van mensen met dezelfde interesses, 'supplement' zijn mijn extra vitaminen in een pilleke en 'spiegeling' is bekijken hoe ik er 's morgens uit zie. Vandaag valt het nogal mee, ik ben goed uitgerust en dan zijn er ook wat minder frommels in mijn gezicht. Tot daar een summier overzicht van mijn hedendaagse meetkunde.
Dan kom ik aan mijn verjaardagskalender. Meer dan waarschijnlijk is Anne Frank (1929-1945), het tienermeisje dat haar verhaal neerschreef in een dagboek, op deze dag overleden. Luttele dagen voor de bevrijding van het concentratiekamp Bergen-Belsen. Zij blijft symbool staan vvor de gruwelen van oorlog en genocide. Geen pensenkermis of volksfeest omdat corona vandaag al 2 jaar in het land is en mijn leven ingrijpend heeft bepaald en veranderd. Wel zal Paul Van Haver, een van de rijkste Belgen (nr 649 op het lijstje), 37 kaarsjes mogen uitblazen. Deze jonge man is beter gekend als Stromae, een vertaling van 'maestro' in 'verlan'. 'Verlan' is een populaire taal in het hippe Franse milieu, ontstaan in 'la pègre', de stedelijke onderwereld. Kort gezegd het is de taal van de 'banlieus'. In eerste instantie om de politie te misleiden, maar stilaan verstaan en gesproken door de brede lagen van de Franse bevolking. Het succes is mede te danken door het gebruik in de muziek- en filmwereld. Een taal van woord-en letterspelingen, omkering van lettergrepen, zelfs 'verlan' is een woordspeling van 'l'envers', het omgekeerde. Wat voorbeelden: vallen = tomber → béton, stout = méchant→ chanmé, vrouw = femme → meuf, zot = fou →ou, broer= frère → bro. Er is een gedrukte spraakkunst en een heus woordenboek verkrijgbaar als je 'verlan' wil leren. Om op z'n zaterdags te vervolledigen nog een laatste tegelspreukje van 'zei mijnen bompa': Ik zie jullie doodgraag, maar levend veel liever!. Dat zeg ik aan mijn familie, vrienden, lezeressen en lezers. Tot morgen
"Geniet van ieder moment alvorens het een herinnering wordt". Citaat van een onbekend auteur maar iets dat ik vandaag zeker en vast zal doen. Zelfs als de zon deze namiddag achter de wolken zal verdwijnen en misschien wat gedruppel in de plaats komt. Wat regen zou welkom zijn voor mijn bloemekes en plantjes want die beginnen dorst te krijgen. Het water dat uit de hemel komt is toch nog altijd gezonder voor hen en voordeliger voor mij, dan hetgeen uit de kraan komt. En genieten doe ik dan met een goede tas van het lekkkerste aftreksel dat er bestaat: koffie. Daarbij zal ik me dan (ik moet er nog op zoek naar gaan) een "jouster keallepoten" laten smaken. Dat zijn 2 langwerpige koeken, gemaakt van roggebloem, honing en verschillende kruiden, die naast en tegen elkaar gebakkken worden en eruit zien als kalfspoten. En 'Jouster' is een inwoner van Joure, een gemeente in Friesland. Hoe kom ik daar nu weer terecht, vragen jullie zich misschien af? Wel, in 1753 opende een zekere Egbert Douwes daar een kruidenierswinkel, de Witte Os, waar koloniale waren verkocht werden die behoorden "tot de genoegens van het dagelijks leven" zoals kruidenierswaren, vleesbereidingen, chocolade en zuidvruchten. Het veranderde toen de zoon, Douwe Egberts (1755-1806) in 1780 de zaak van vader overnam en zich bezig hield met het mêleren van koffie, thee en tabak. De rest van "D.E." is de geschiedenis van uitbreidingen en overnames. Plezant hierbij te vermelden is dat er een zanger is, Egbert Douwe (1939-2003), die in 1968 een heel leuk liedje heeft gezongen dat best nog te smaken valt: "Kom uit de bedstee, mijn liefste". Genieten zal ik ook doen van mijn dvd's en opgenomen 'Comedy Toppers' van Gaston (1926-2016) en Leo (1924-1993). Vóór het slapengaan heb ik nood aan een kwartiertje onbekommerd amusement, zodat ik met een glimlach naar mijn bed ga. Mijn favorieten zijn "Are you being served" en "Keeping up Appearances", "Blackadder", Mr Bean", Absolutely Fabulous", "Kolderbrigade", "Slisse en Cesar" (van de VRT) enz en natuurlijk Gaston en Leo, een familienaam moet niet vermeld worden, iedereen kent hen wel. Voilà, nu ga ik voor de rest van de dag genieten, van en met koffie, koek en comedy. Tot morgen
Als het een poetsdag is begin ik wat later met schrijven. Alle stofdoeken, dweilen, zeemvellen, sponsen moeten eerst terug proper gemaakt worden vooraleer ze op te bergen voor het volgende gebruik. Ik ben wel twee sponsen (synthetische) armer geworden. De hond had ze gevonden en in flarden vaneen getrokken omdat hij vond dat de poetshulp en de werkmiddelen meer aandacht kregen dan hem. Hij kan soms een klein beetje jaloers zijn. Zijn vernielzucht op doordeweekse attributen komt dan naar boven. Hij heeft terug mijn aandacht, al is het maar dat ik ontzettend boos ben op hem.
Een Oekrains spreekwoord zegt: "het geluk is als de zon, je mag er niet met open ogen naar kijken". Dat hebben de Oekraïeners ondertussen wel begrepen. Ik heb geen 'hoera'stemming ondanks het mooie, aangename zonnige weer. Daarvoor zijn de beelden die ons bereiken van het oorloggebied te sterk confronterend. Het is wraakroepend dat deze Russische tsaar in zijn vernietigingsdrang en oorlogszucht, niets of niemand spaart. Geen ziekenhuis, geen moederhuis, geen kinderziekenhuis, geen woning. Het beeld van een hoogzwangere vrouw die in allerijl geëvacueerd wordt blijft op mijn netvlies gebrand. Mijn hoop is dat de Russische troepen muiterij plegen, ongehoorzaam worden voor de barbaarse bevelen die zij van hun hooggeplaatste oversten moeten uitvoeren. Dat ze weigeren te schieten en te bombarderen op leefgebieden en noodzakelijke instellingen. Dat de schaarste aan geld en producten allerhande ook aan de gewone Rus duidelijk maakt dat dergelijk gedrag niet te toleren valt in onze moderne wereld. Dat oorlog alleen maar verdriet en ellende brengt, geen oplossing voor welk conflictje (als er al een was) dan ook. Ondertussen zijn er al meer dan 2 miljoen vluchtlingen, die have en goed hebben achtergelaten en zoeken naar een veilige haven voor hun gezin.
De vermelding van de dag op 'heiligennet': herdenking van de 40 martelaren (4e E) van Perzië met de vraag 'wie waren zij?" Niet geweten maar men herdenkt ze met 2 weerspreuken: 1) zoals het weer de 40 martelaren vindt, zo blijft het 40 dagen met zijn vrind. 2)als vorst de 40 martalaars brachten, dan houden ze die 40 nachten!. Tot morgen
Another glorious day, titel van vele sitcoms en liedjes. Maar voor mij de start van weerom een mooie dag vol zonneschijn. Met dit weer, slaap ik ontzettend goed: prachtige dagen en frisse nachten. Dan doe ik wel een debardeurke aan onder mijn pyjama. Iedere dag moet ik dan weer denken aan Xavier De Baere, het figuurtje dat Lukas Van den Eynde gestalte gaf in het programma van Marc Uytterhoeven 'Morgen Maandag'. Een legendarisch zondagavondprogramma op tv, in de jaren '90 van vorige eeuw. Een vette kuif met een zijstreep en een mowloos pulleke, zo wenste Xavier alle kijkers een goede nacht met nog eens een overzicht van de show, gegoten in een lied en een tekst. Als professioneel afsluiter was zijn drang om net en keurig Nederlands te spreken overweldigend. Zijn zinsconstructies waren hilarisch om te horen. Het weekend werd met de glimlach afgesloten en 's anderdaags was er dan het krantje 'Gisteren Zondag' met het verslag van de show. Niets meer of minder dan een goed programma, waar mijn debardeurke me aan doet denken. De kranten brengen nu geen bladzijden meer met plezant nieuws. Het is zelfs zo dat ik acht pagina's oversla. Altijd maar slecht nieuws: corona, oorlog, milieu, olie, gas, te warm of te koud voor de tijd van het jaar en klimaat. Ik wil me geen zorgen maken over zaken waar ik als kleine burger machteloos tegenover sta en dat geven die berichten wel telkens weer. De grote problematiek ligt buiten mijn bereik van oplossingen, dat moet de overheid doen en de industrie. Ik weet dat ik als burger alles gedaan heb en doe wat de overheid aanbeveelt, voorstelt of verplicht: afval sorteren, thuis blijven, de verwarming lager zetten, regelmatig het huis verluchten, geen voedsel verspillen. Ik wil in vrede leven met mijn familie en medeburgers, respect betonen voor iedereen, luisteren naar degenen die het eens nodig hebben om te babbelen, maar de grote wereldproblematiek die zich nu stelt kan ik niet oplossen. Meer zelfs, iedereen moet het allemaal lijdzaam ondergaan.
Een icoon in de Vlaamse zangwereld is jarig: Will Ferdy, Werner Ferdinande wordt 95 jaar en dat is toch wel het vermelden waard. Vandaag is het gepast dat ik zijn mooie liedjes beluister met name "Christine" en vooral "Het Schrijverke", een gedicht van Guido Gezelle (1830-1899) op muziek gezet. Tot morgen
Voor de derde maal, 2020,2021 en dit jaar kan ik de belangrijkste dag van het jaar benoemen. Het is nog altijd nodig om aandacht te schenken aan de rechten, meer bepaald de mensenrechten van de vrouw. Op de plichten worden we altijd gewezen en altijd boven gehaald. Maar eens er gesproken wordt over het hebben van dezelfde rechten als de mannelijke helft van de wereldbevolking, zijn die stoïcijns doof. Dat kunnen ze zich natuurlijk ook permitteren want in alle belangrijke bestuursorganen ter wereld, zijn de mannen ofwel president, voorzitter of gewoonweg baas te noemen. Bijgevolg alles blijft bij het oude en moeten we als vrouwen op de barricades blijven staan. Niet zozeer in ons land, waar we toch al ver vooruit gegaan zijn, maar we moeten solidair blijven met onze minder fortuinlijke lotgenoten en ook voor hen blijven vechten om een menswaardig en niet uitgebuit leven. Vooral onderwijs zou verplicht moeten zijn voor alle meisjes. Kunnen lezen, rekenen, schrijven zijn echt wel belangrijke elementen bij de emancipatie van de vrouw en een basisrecht. Geen 'van horen' zeggen meer of 'zet maar een kruisje' het is in orde. Nee, kunnen nagaan wat er geschreven staat. Laat ons eens dromen en terug, zoals in de oudheid, een vrouwenheerschappij op poten stellen, met stoere krijgers die men dan weerom 'amazonen' zou noemen en waar strijdlustige verhalen over verteld werden. Natuurlijk zijn er 'grote' vrouwen in de geschiedenis bekend. Zelfs in onze gebieden zijn er bekenden zoals 'de Margaretha's'. Tegenwoordig zijn er elders en sporadisch, hier en daar eens een vrouwelijke premier of een koningin. Onlangs hebben we in ons landje voor een paar maanden eens mogen proeven, in volle crisistijd, van een vrouwelijke premier. Al was op het op meerdere fronten beter te spreken van een 'première'. En dat lieve mensen, tot grote jaloersheid van de heren politici, waar ze dan ook weinig steun van kreeg voor haar beleid. Het blijft, ondanks onze zogenaamde geëmancipeerde maatschappij, een alert blijven voor gelijke behandeling in dezelfde situaties. Denken we maar aan 'gelijk loon voor gelijk werk'. Dat zou niet meer dan billijk zijn. Charlotte Whitton (1896-1975) zei: "Wat vrouwen ook doen, ze moeten het tweemaal zo goed doen als de mannen om half zo goed beschouwd te worden. Gelukkig is dat niet moeilijk". De verzuchtingen en strijdvaardigheden van vrouwen is van alle tijden. De volgende citaten bewijzen het. Zegde Michel de Montaigne (1533-1592): "De vrouwen hebben geen ongelijk als ze zich niet willen aanpassen aan de voorschiften die op deze wereld zijn ingesteld: de mannen hebben ze opgesteld zonder de vrouwen erin te kennen!". Zelfs Mao (1893-1976) had zijn zegje daarover: "Mannen gaan gebukt onder drie bergen, imperialisme, kapitalisme en militarisme. Vrouwen onder vier: ze worden ook nog uitgebuit door mannen". Mijn laatste citaat komt van Jack Kerouac (1922-1969): "De wereld zal geen vrede kennen voordat de mannen zich aan de voeten van hun vrouwen werpen en hun om vergiffenis vragen". Nu luister ik naar Yasmine (Hilde Rens, 1972-2009): Alle meisjes aan de macht!!!! Tot morgen
Een Franse titel ondanks mijn volkomen foute oefeningen van Frans. Dat als bevestiging voor mezelf dat ik nog een woordje van onze inlandse of buitenlandse zuiderlingen ken. De titel is wel waar, de zon schijnt volop en zal me de ganse dag wel vergezellen bij alles wat ik zal verrichten. Begonnen ben ik dus met de puzzels in de krant die allemaal van een leien dakje verliepen. Woordle5 lukte eigenlijk bijna meteen maar een 'cabrio' voor woordle6, vond ik niet. Niet verbazingwekkend dat ik daar niet aan dacht, dat is de laatste voiture die ik zou willen bezitten, zeker gezien mijn leeftijd. Ik ben wel opgestaan met een schorre keel en een hese stem. De restanten van een babbelweek. Seffens zuig ik wel op een muntje of een piekerke om de keelpijn wat te verzachten. Mijn stem zal ik laten rusten vandaag, ik zal ze toch niet nodig hebben. De hond ziet aan mijn handelingen wat ik wil dat hij doet of laat. Zo heb ik hem grootgebracht. En de goede oude tijd zal terug aanbreken: iedereen binnenlaten, met iedereen onbezonnen een praatje slaan, geen CST meer, geen mondmaskers meer enkel op bus, tram en trein. Al die kleine dingen zullen meer geapprecieerd worden dan vroeger. De restanten van de coronapandemie, een betere handhygiëne, is zelfs een pluspunt in de maatschappij. De lasten, de schrik en de beperkingen zullen verdwijnen als een bladzijde in de geschiedenisboeken. En uiteindelijk vergeten in de tijd. Wat niet zo vlug op het achterplan zal verdwijnen is de oorlog in Oekraïne. Daar waar mensen liever corona zouden hebben dan Poetin die alles plat bombardeert. Een schatrijk man. Na 23 jaar in overheidsdienst gewerkt en geleefd te hebben, premier en/of president, wordt hij, op 69 jarige leeftijd, als de rijkste man ter wereld beschouwd, met een geschat vermogen van 175 miljard euro. Vermoedelijk bekomen door afpersing van oligarchen en stelen van overheidsgelden. Nu zal hij wel een zgn cryptovluchteling zijn die zijn spaarcentjes en banktegoeden in cryptomunten heeft omgezet. Ondertussen blijft zijn expansiedrift maar duren en op een mensenleven min of meer kijkt hij niet om. Alleen de schoonheid van de steden in zijn te veroveren gebied moet onaangetast blijven. De rijkdommen aan kunst en patrimonium mag niet beschadigd worden. Wel moeten de woonkazernes en de huizen van de gewone bewoners liefst zo rap mogelijk met de grond gelijk gemaakt worden zodat hij zijn fortuin in nieuw vastgoed kan steken. Maar ondertussen beginnen we hier ook de effecten te voelen van de pure waanzin van één man: hogere olieprijzen, hogere gasprijzen, hogere graanprijzen voor ons dagelijks brood. En dan hebben wij een regering die de boeren aan banden wil leggen, de koren-mais en graanvelden wil veranderen en omvormen in bossen, de kernenergie wil doen verdwijnen. Want laat ons wel wezen, hoeveel windmolens en zonnepanelen er ook zijn, een 'dunkelflaute' is nooit veraf in onze contreien. Genoeg gezaag en gezever, het is mooi weer en ik ga ervan genieten. Tot morgen
