Ewel, wat vindt je er van? Vandaag typ ik mijn 2000e blog!!!! Wat begon uit colère omdat ik in een hoekje werd gezet tijdens de familiebijeenkomst van Nieuwjaar in 2020, is uiteindelijk mijn dagdagelijkse uitlaatklep geworden voor al hetgeen dat mijn leven passeert. Als enige senior in een groep van 15 familieleden, trekt ge natuurlijk aan het kortste eind om tussenbeide te komen in gesprekken. Mijn belevenissen zijn dan ook niet van die aard dat iedereen aan mijn lippen hangt en geboeid luistert wat mijn hond nu weer heeft uitgestoken, dat ik weer wat stijver geworden ben, dat ik bloemekes geplant heb en onkruid heb gewied. Mijn activiteiten zijn belangrijk voor gepensioneerden die willen weten hoe andere jaggers hun morgens, namiddagen en avonden besteden. Al zeker de alleenstaanden die voor alles alleen moeten zorgen zowel voor ontspanning, maaltijden, tijdverdrijvers. Langs de ene kant is dat gemakkelijk omdat je iedere dag 24u je goesting mag doen, langs de andere kant soms wat moeilijker omdat de fantasie om jezelf bezig te houden, nooit mag stoppen. En vandaag staat er in de scheurkalender van de filosofie wel een leuk citaat dat zeker van toepassing is, niet alleen voor de singles onder ons maar ook de koppeltjes: "Het gaat er niet om hoe nuttig nieuwe technologiën zijn, maar om hoeveel autonomie ze ons geven". Dat schreef Cal Newport, hoogleraar computerwetenschapper. Natuurlijk is een deel van mijn tijdverdrijf 'ouderwets' te noemen: een klapke hier, een klapke daar, boekske lezen, wat tv-kijken, wandelen, af en toe een garnaalkroket gaan eten in fijn gezelschap enz. Maar toch zijn er vele uren die we kunnen en soms moeten spenderen aan de nieuwste technologiën. Bankverrichtingen, informatie van de overheid,.... daarvoor zijn we al bijna verplicht om met de PC of tablet of GSM te werken. Nooit dergelijke instrumenten gekend tijdens ons onderwijs en nu zijn we bijna ITT'ers geworden zonder er voor gestudeerd te hebben. Geven al die nieuwigheden ons een zekere autonomie? Ik denk het wel, eens dat je al de knopkes en functies van een computer onder de knie kan krijgen. Ik noem het wel een poort naar de buitenwereld zowel voor de hedendaagse nieuwsgaring als de geschiedenis van eeuwen terug. Het is een instrument geworden om te leren, om spellekes en games te doen, in contact komen met andere mensen van ver weg en dichtbij. Wat me niet kan verleiden zijn de podcasts. Met een koptelefoon of oortjes rondlopen zijn niet geschikt voor mijn oren, al kan mijn dochter niet zonder terwijl ze op stap gaat. Terwijl ze met haar voeten in de zee loopt is ze haar 'Frans' aan het bijspijkeren via de podcast van de RTBF. Tot morgen
Om de dag slim te beginnen, gebruik ik een citaat van William James (1842-1910) een Amerikaans filosoof en psycholoog: "wijsheid is de kunst van weten wat je kunt negeren". Iedereen die mijn leeftijd heeft weet als geen ander dat dergelijke uitspraak een waarheid is als een koe. Gedurende jaren heeft men geoefend een onderscheid te maken tussen belangerijke en minder belangrijke dingen en wetenswaardigheden. Dat om onze hersenen alleen maar te belasten met echt belangrijke feitjes, zoals een verjaardag. En gisteren is dan de NAVO top beëindigd, met zoals het gewoonlijk hoort op die bijeenkomsten: in peis en vree, met wonderwel goed en positief resultaat. Mr Orange heeft nog eens z'n vierkant pruilemondje van tevredenheid kunnen tonen en de vrouwen des huize (Maxima en Amalia) gecharmeerd. Wat heel dat vertoon gekost heeft, daar heeft de gewone burger het raden naar. Evenveel als het huwelijk van Jeff Bezos? Wie weet. De miljardair heeft Venetië en omstreken afgehuurd voor een trouwfeest waar een 200 miljardairs voor dit wereldevenement zijn uitgenodigd. De eigenaar en CEO van Amazon.com, hoeft op geen euro te kijken en dat doet hij niet zolang we maar pakjes via Amazon.com blijven bestellen.
Ik ben nog altijd aan het wachten op mijn kleinzoon die gisteren ging komen. Z'n moeder, mijn dochter, zal hier binnen een uurtje zijn en hoor ik wel wat er voor beletsel was om hier te zijn. Tot morgen
Zo, de NAVO-top is begonnen en zoals te verwachten werd de lange rode loper voor Trump van de Hollandse zolder gehaald. Ook de koning tekende present, het was tenslotte in zijn paleis dat het etentje te lusten was, en hoe kon het ook anders, Maxima en Amalia waren er ook om hun nieuwe outfit door de Amerikaanse president te laten bewonderen. Het is al een uitgemaakte zaak dat we 5% van ons BNP aan de vredesorganisatie zullen moeten besteden, wat ook de protesten, speeches en weerleggingen op voorhand waren. Enfin ja, internationale veiligheid en bescherming tegen boosdoeners van het Oosten, mag wat kosten. Nu nog wachten op de slotspeech van Donald en Mark, die zeker bol zullen staan van geslijm en complimenten van de een naar de ander. Als er maar 'vrede' komt en is.
Voor de rest is het hier zo'n rustige vredige dag, aangenaam van temperatuur en windstil. Dat mag ook wel eens want ik hou niet echt van uitersten, op geen enkel vlak. Terwijl ik op mijn bezoekers zit te wachten, vermeld ik toch nog even een belangrijke herdenkingsdag van een Spaanse architect: Antoni Gaudi (1825-1926). Ontwerper, meer dan 100 jaar geleden van de imposante kerk "La Sagrada Familia" die bijna haar voltooiing nadert. Volledig afgewerkt. het zou goed zijn moest dat kunnen tegen dat de ontwerper 100 jaar geleden overleden zal zijn. Het is een mooi en gigantisch bouwwerk geworden dat ere brengt aan de Heilige Familie. Tot morgen
Er is altijd wat te vieren in een grote familie. Vandaag verjaart een kleinzoon, en die telt 21 lentes. Feesten zal er vandaag niet direct inzitten want de examens zijn nog bezig, maar een feestje kan je brouwen op gelijk welke dag en dat zal gebeuren als de proeven achter de rug zijn en er geen 2e zit is. Nog een andere verjaardag is er voor mijn jongste zoon en schoondochter: wel geen groot feest maar een 19 jarig huwelijk mag toch ook al gevierd worden samen met hun kroost. Dat is wat de feesten betreft, want zelf ben ik uitgefeest en tel weeral af naar volgend jaar. Deze week is nog een drukke week met het bezoek van een kleinzoon morgen, mijn dochter die donderdag komt en mijne schone zoon die haar op vrijdag gezelschap komt houden om ook van de zee te genieten en niet te vergeten, zijn babbel te doen met zijn schoonmoeder. Vandaag is de dag om boodschappen te doen zodat iedereen zijn goesting vindt op een gedekte dis. Normaliter had ik gisteren richting grootwarenhuis gereden maar 2 bezoekers hebben belet dat ik buitenshuis ging. Zo, dat zijn allemaal goede en aangename vooruitzichten voor deze week.
Opnieuw start de discussie: 'wanneer begint en eindigt een schooljaar?'. De minister van onderwijs ziet wel graten in het systeem van, een schooljaar beginnen op een maandag en eindigen op een vrijdag. Zo zou er uniformiteit komen voor alle scholen zodat er geen schooldag verloren zou gaan. Nu zijn veel scholen al gesloten op 30 juni. Geen sprake van vermindering van schooldagen of spreiding van vakantiedagen zoals bij onze zuiderburen 'de Walen'.
De zomer zal weer op zijn Belgisch verlopen: hoge druk gebieden afgewisseld met depressies, hittegolven met kilte en grijze wolken. Zoals vandaag, betrokken weer met een koude zuidwestenwind die weeral snelheden tot 60 km/u halen. Ik heb mijn herfstkledij terug boven gehaald. Voilà dat is mijn bericht vandaag en nu ga ik mijn 'pêche gevuld met tonijnsla, aardappeltjes en sla langs de kant', halen in het grootwarenhuis en nog wat gourmandises meebrengen voor mijn gasten gaande van chips tot melocakes, van een waterke, crodino, fruitsap, pintje tot trapist. Tot morgen
De plechtige en smakelijke viering van het begin van mijn 77e jaar op deze wereldbol, is gepasseerd en gepast geëindigd met een gedicht dat mijn interesse buiten bloggen, lezen, .... weergeeft: "Wat is er aan de hemel? Wat is er aan de hand? Marleen die weet en ziet alles en dat is heel plezant. Wat zweeft er nu hierboven? Wat vliegt er door de lucht? Marleen is zeker van haar stuk: astronauten op hun vlucht....Er volgen nog wat zinnetjes in rijmpjes geschreven door mijn vriend, maar die bestoefen me een beetje té veel om hier te schrijven. Ballonnen, vlagjes, gedichtjes, veel telefoontjes en een garnaalkroket of 2, meer heeft dat 'meisje van 1948' niet nodig om een gelukkige verjaardag te hebben. En dus bij leven en welzijn hoop ik dat volgend jaar ook te kunnen schrijven. Maar the day after, is ook een gelukkige dag voor mij, want dan kwam Raziel hier bij wonen en ondertussen is dat ook weeral 7 jaar geleden. Eigenlijk wens ik ook voor mijn verjaardag de 'afzetting' van de man met het rode petje en de slogan: make America great again. Sinds zijn aantreden is het nog geen 5 minuten rustig geweest in de wereld. Hij wil persé de geschiedenisboeken halen als de grootste president aller tijden van zijn 50 staten maar hij is van start gegaan met een oorlog te ontketenen die zijn gelijke niet zal kennen in de geschiedenis. Weg met zijn verkiezingsbeloften, hij moest de 'macht' hebben en onder de raderen van justitie onderuit komen. Kan een zittende president afgezet worden wegens wandaden tegenover zijn eigen volk? Dat denk ik wel. Als we in het verleden kijken en zien dat Nixon (1913-1994) vrijwillig ontslag moest nemen om een 'impeachment' te vermijden en wel omwille van bedriegerijen, kuiperijen en invallen in het hoofdkwartier van de tegenpartij, vind ik Trumps daden net zo erg. Al kan hij natuurlijk ook een voorbeeld nemen aan Bush's inval in Irak tijdens een 3 tal Golfoorlogen tussen 1980 en 2003 en waarvan Desert Storm de meest gekende is. Doordat CNN deze oorlog live in beeld bracht was dit de start voor het nieuwskanaal en meesmuilend werd deze ingreep dan ook 'Video Game War' genoemd. Opvallend, het zijn telkens Republikeinse Presidenten die van hun macht gebruik willen maken om de westerse wereld en met uitbreiding een deel van het Midden-Oosten, onder hùn duim te houden.
De hittegolf is weggewaaid met een 6 beaufort. Er rest nu van de 33°C op zaterdag, nog een 17-tal graden over. Terug een giletke aandoen was de boodschap deze morgen. Tot morgen
