De laatste dag van het novemberverlof voor de scholieren en zal iedereen wel plezieren. De zon schijnt, een flauwe bries, en een doenbare temperatuur. Ik ben ook bijna hersteld van de symptomen en nasleep van mijn vaccinaties. Nog een beetje hoofdpijn en een stijve bovenarm langs de rechtse kant. Dat leed doorsta ik ± gelaten om niet ziek te worden als covid en griep de bevolking in zijn greep houdt. Gisteren was er dus het grote schouwtoneel in Egypte waar de heersers van ons land moesten bij aanwezig zijn. Een museum met een Belgisch tintje want gebouwd door een Belgische ondernemer. Een gebouw groter dan het Louvre en hoger dan een kerk, om al de Egyptische schatten van weleer tentoon te stellen. Ik zou kunnen stellen dat al die landen rond de Middellandse Zee veel te vroeg in de geschiedenis hun grootsheid kenden. Want sindsdien is er niet veel meer gebeurt en leven ze van de bezichtiging van het rijke verleden door horden toeristen met hun spendeergedrag, die het gewone leven verstorren. Speciale egards krijgt onze Vorst vandaag, door een privé rondleiding in dat gigantische complex. Dat als erkenning en dank voor wat zijn overgrootmoeder Elisabeth presteerde en deed, en het respect waarmee ze met de gevonden artefacten is omgegaan bij de opening van de graven. Zelf is hij en zijn gezin ook wel een egyptofiel* te noemen, gezien de talrijke bezoeken aan de piramiden van hemzelf en zijn gezinsleden.
Ik denk niet dat er vandaag nog iets speciaals te vermelden valt. Natuurlijk denk ik aan 'alle zielen' levenden en doden op deze dag, en is het een zondag. Verwendag vandaag? Nee, wel voor de hond die een extra varkensoor krijgt om op te peuzelen. Tot morgen
*woord maak ik nu, want het bestaat niet, wel egyptologie-deskundige
Vandaag herdenk ik al degenen aan wie ik dagelijks denk maar ook al degenen die ik af en toe vergeet of aan mijn aandacht ontsnappen. Het is Allerheiligen en de meeste mensen waar ik liefdevolle herinneringen aan heb, waren 'Mijn Heiligen'. Door aan hen allemaal te denken geef ik hen het 'eeuwige leven'. Dood is men pas als je in geen enkele herinnering voortleeft. Toch zal ook dàt zieltje rondzweven in het oneindige heelal. Het kerkhof bezoeken is moeilijk, de afstand is té groot geworden om erheen te rijden, zeker nu ik gisteren mijn corona-en griepspuit heb gekregen en mijn armen een beetje stijf zijn en pijn doen. Straks nog een dafalganneke nemen, dan is het ergste leed voor deze herfst-en winterperiode weeral geleden. En met deze eerste november komen we ook weeral dichter bij 2026. Nog 60 dagen en het jaareinde is er weer. Er verandert dan weer een cijfertje bij mijn leeftijd, maar niet getreurd, "Jong blijven kun je op elke leeftijd", een citaat van H du Vernas. Wie dat ook mag zijn, die deze prachtige zin neerpende.
De begrotingsonderhandelingen laten maar op zich wachten. Het ultimatum van dinsdag zal waarschijnlijk niet gehaald worden want onze Premier zal dan nog een beetje last hebben van een jetlagske. Het is belangrijk dat hij aanwezig is op het wereldtoneel, meer bepaald bij de opening van het 'Grand Egyptian Museum' in Kaïro. Dat is een eenmalige gebeuren, waar je als gewone sterveling niet bij aanwezig kan zijn, maar als Eerste Minister, wel. Aangezien hij een historicus is, is zijn aanwezigheid belangrijk, ook om zijn eigen kennis en vaardigheden op vlak van geschiedenis, aan te vullen. Misschien zal hij ons in het vervolg overweldigen met 'hiërogliefen' die nog een stuk ouder zijn dan de Latijnse citaten waar hij zo graag mee uitpakt. Allemaal te vinden in de prismaboekjes die je bij De Slegte kan op de kop tikken. De bekendste samenvoeger van latijnse spreuken en citaten is Gerardus Johannes Marinus, GJM Bartelink (1924-2024). Er is ook nog een ander boekje: "Verba Volant- Scripta manent" en 300 andere citaten die de tand des tijds hebben doorstaan. Je vind er gezegdes en uitdrukkingen in, met verklaring, bij welke gelegenheid te citeren en wie ze noteerde. De bekendste uitspraak is "Carpe Diem" uit een gedicht van Horatius (65vC-8vC), oftewel in het Vlaams: "pluk de dag". Wat dus zoveel wil zeggen als 'het heden volledig te benutten'. En that's just what I am going to do. Tot morgen
Aardverschuiving in Engeland!!. Niet veroorzaakt door natuurverschijnselen maar door het menselijke gedrag van een kaste die nog altijd denkt boven de moraal en wetten van een land te staan. Een prins die nooit meer de voorrechten van een prins zal kennen, hebben of beroep op kunnen doen, maar nu een man met een familienaam zoals alle gewone burgers. Mr Mountbatten-Windsor heeft geen priveleges meer en moet zich gedragen zoals elke rechtgeaarde burger in het Koninkrijk van Charles III en Camilla. Dat is zowat de zwaarste straf die een lid van de Koninklijke familie over het kanaal, kan krijgen. Daarbij moet hij ook nog op de huurmarkt een huis gaan zoeken en een inkomen naast zijn pensioen als officier. Hoe moet hij dat zien te verdienen zonder diploma? Zijn naam is bezoedeld en hij zal samen met zijn ex 'Fergie' in alle anonimiteit, verstoken van luxe, invitaties en grandeur, moeten verder leven op een plek die zijn broer hem zal aanwijzen en nog welwillend, voor de kosten zal instaan. Mammy moet dit gelukkig niet meer meemaken van haar lievelingszoon. Tot daar de koninklijke en prinselijke perikelen van overzee.
Voor degenen die het nog niet zouden weten, vanavond is het Halloween. Een raar gebruik, sinds enkele jaren overgewaaid vanuit The States. Met horror outfits en uitgeholde pompoen van kaarsjes voorzien trekt men van deur tot deur om de mensen te doen schrikken op de avond vóór de christelijke dodenherdenkingsdag van 1 november. Langs de ene kant zou ik zeggen, dit is geen verkwisting van een groente die welig tiert en extreme vormen en gewichten kan aannemen, langs de andere kant vind ik dit een onzinnig gebruik om op die manier een schrikaanjagende gedachtenis te maken van onze dierbare doden. Ik moet niks weten van heksen en andere occulte zaken die mensen schrik aanjagen. Ik gebruik liever de pompoenen voor een soep en in andere gerechten dan ze te gebruiken in groentencorso's of andere optochten die weer overal opduiken in plaats van de processies van vroeger. Het volksvermaak blijft maar onder andere namen en invullingen. Brood en spelen, voedsel en vermaak, moet er het hele jaar door gegeven worden om het volk rustig, blij en tevreden te houden. Omdat onze politieke leiders zo graag met Latijnse uitdrukkingen spreken: panem et circenses, zei de Romeinse dichter Juvenalis (60-140 nC). Tot daar de pompoenen.
En mijn dierbare vriend, ook een Queen-fanaat herinnerde me eraan, dat de 6 minuten durende song "Bohemian Rhapsodie", 50 jaar geleden als single werd uitgebracht terwijl het al te horen was op de plaat "A night at the Opera". Een iconisch nummer van een iconische band en een iconisch zanger en schrijver. Sinds de release staat dit nummer jaarlijks in de top 100 hitlijsten bijna overal ter wereld. Het zal een Queen-dag worden om me moed te geven mijn vaccinaties op te halen. Toen het stormde heb ik het afgebeld, de 2e poging om me in te enten zal wel lukken, deze namiddag. Tot morgen
Ik heb 'vrij'!!!. De poetshulp komt niet vandaag en dan neem ik natuurlijk ook vrijaf en zet de kuisbeurt 'on hold'. En een geluk, de zon schijnt, zonder wind vandaag. Het is een zachte najaarsdag waar ik volop van zal genieten. Niet alleen ik, ook die kleine 2 gram wegende en 5cm grote kwikstaartjes en winterkoninkjes vliegen heen en weer om de laatste besjes van de struiken en bomen te plukken. Straks een extra dagje nog genieten op mijn bank met een boekje in mijn hoekje. Dat zijn momenten waarop ik me gezegend prijs. Misschien dat ik straks ook boodschappen ga doen. Vakantieperiode, marktdag en zonnig weer, dan blijven de mensen meestal weg uit de supermarkten en is het rustig om te winkelen en mijn voorraad in te slaan.
Weinig nieuws komt er van door wind en regen geteisterde Jamaica. Alle communicatie middelen zullen nog in panne liggen en de contacten met de buitenwereld zullen nog niet hersteld zijn. In Nederland zijn er bij de verkiezingen terug aardverschuivingen in het politieke landschap. Grosso modo kan men stellen dat de 76% van de stemgerechtigden, tegen haat en negativisme hebben gestemd. Wilders is niet langer de grote triomfator maar moet zijn trots wat inslikken. Zijn uitspraak 'dan hebben ze maar iets meer honger in Afrika' zal daar wel niet vreemd aan zijn. Ook daar zullen weer palavers aan te pas komen om een regering op poten te zetten. Na de gezellige babbel van Trump met Xi, heeft China toch weer bekomen dat er versoepelde invoerrechten op hun producten komen die ze naar de USA brengen. Voor de rest blijft er wel een wedijver bestaan over de nucleaire testen. Ze willen alle 3, USA, China, Rusland, eens uitproberen in hoeverre installaties werken en tot wat ze in staat zijn. Ik krijg daar toch bange gevoelens van, want in hoeverre zijn die 3 heersers nog 'men sano in corpore sano'? 'een gezonde geest in een gezond lichaam'?. Ik heb gisteren dan eindelijk eens gekeken naar " de slimste mens" omdat er soms wat meewarigheid is met Felix. Men weet geen blijf met deze uitzonderlijke autist, weet ook niet in welke categorie men hem moet klasseren want een allesweter die geen enkel diploma, specialiteit of werk heeft, bonjourt alle intellectuelen zomaar zonder verpinken naar huis. Haalt alle kennis die hij vergaard heeft uit soapseries, documentaires op tv, enz. Geen enkele kennis die hij bezit haalt hij uit een gestructureerde les of richting. Hij vertoont een beetje het 'savantsyndroom', 'splintervaardigheden', Hij is niet zoals fictieve "Rain Man" de fantastische film uit 1988 met Tom Cruis en Dustin Hoffman of de fictieve "Forest Gump" film uit 1986 met Tom Hanks. In ieder geval is het voor veel mensen een leerschool om kennis te maken met het 'autisme' dat zo veel opduikt voornamelijk bij kinderen van 'nu' en wat het inhoudt. Tot morgen
Ik hoorde gisteren wijze woorden van Zr Ida, een kloosterlinge van 91 jaar, op de vraag van Annemie of ze gelukkig was met haar hoge leeftijd: "als je graag oud wordt, moet je ook graag oud zijn". Ik zal dit antwoord in gedachten houden. Het was een nieuwe serie over kloostergemeenschappen die ik bekeek op VRT 1 "In Hemelsnaam". Geen sensatiezucht ditmaal, maar het leven van Trapistinnen in Brecht, die hun gemeenschap altijd maar zien verkleinen en verouderen en in een gigantisch groot klooster leven met 22 'maagden'. Het gebed en de liefde voor de Heer volstaan niet om oplossingen te vinden voor het gebruik van al die grote zalen zonder af te breken wat overbodig is. Wordt vervolgd, net zoals het Gaza Bestand, dat het nog geen 14 dagen uithield. Stel je voor dat Mr Bles daar de 'Nobelprijs voor Vrede' had gekregen!!!. Het was zelfs een blamage geweest voor het eerbiedwaardige Instituut, dat zelfs vóór de uitreiking van het diploma en uitkering van het geldbedrag, die 'vrede' niet bestond en het moest veranderd worden in 'prijs van oorlog'. Voor de rest heb ik niet zo heel veel nieuws te melden. Het meeste hoort men op radio/tv en leest men in de kranten of op het internet. Bij mij gebeurt er ook niet zo heel veel dat ik er bladzijden mee kan volschrijven. Ik heb tenslotte maar een gewoon klein huishouden bestaande uit 1 en nog een halve erbij. Ik kreeg wel bericht dat ik me terug mag aanmelden voor mijn vaccinaties op vrijdag. That's all folks for today. Tot morgen
Het minste wat je kan zeggen van de maand oktober is dat het een maand was met verrassingen, ontboezemingen en onthullingen. Een familielid bij bij de Coburgs en bij de cabaretier en stand-up comedian Alex, zelfs 2 zussen. Net zoals in Groot Brittanië een prins stof deed opwaaien met zijn onprinselijke houding en affaires, valt er hier ook weer een misbruik van een tienermeisje uit de lucht, bevestigd door een aantal tienerzangeresjes die bij dezelfde manager, identieke feiten overkwamen. Het trieste aan het verhaal was, de jarenlange aflossing van schulden aan de belastingen wegens niet aangeven van de inkomsten die ze nooit ontvangen had. De boekskes zullen de komende dagen weer bol staan van de verhalen en de naam van de snoodaard, die wegens verjaring van de feiten niet meer voor de rechter kan verschijnen. Men kan gerust zeggen dat door de mondigheid van de mensen, de #MeToo organisatie, men in ons land toch dergelijke uitspattingen en ongewenste intimiteiten, aan de grote klok kan hangen en gerechtigheid kan eisen.
De wind is nog altijd goed voelbaar aanwezig evenals de grijze luchten en af en toe een druppeltje regen. Het is niet meer die snijdende koude wind van gisteren. Ditmaal brengt hij wat zachtere temperaturen 12°C. Ik moet zeggen dat zelfs de hond niet erg scheutig is om buiten te lopen. Zijn flappies worden achter zijn kop geduwd, hij moet wat inspanningen leveren om vooruit te komen en te springen. Bovenal, ik zit niet zoveel buiten en hij mankeert mijn zachte schoot om er eens op te zitten. Want dat is een non-activiteit die alleen maar buiten gebeurt als ik in mijn zeteltje zit: schootje zitten en in slaap vallen.We klagen dan wel eens van regen en wind, maar dat is hier niks in vergelijking met wat de Jamaicanen te wachten staan als orkaan Melissa, een categorie 5, traag maar zeker over hun eiland trekt: massa's regen en windsnelheden tot 300km/u. Velen zullen misschien het liedje zingen "Jamaica Farewell" van Harry Belafonte (1927-2023) omdat ze het eiland zullen verlaten, gebruik maken van hun Engelse identiteit omdat ze tot het Britse Gemenebest behoren en niet terugkeren naar hun geboortegrond. Ze zullen de grote groep Jamaicanen in de diaspora zoals USA, Canada en UK, vervoegen. Gelukkig en hopelijk nooit, zullen we hier orkanen kennen van dergelijk formaat en blijft het bij gewone stormen in onze contreien die meestal niet levensbedreigend zijn, enkel materiële schade veroorzaken, wat natuurlijk ook niet plezant is.Tot morgen
Ik kan niet ontkennen dat de herfst in het land is. Overal vliegen de bladen van de bomen en verspreiden zich langs alle kanten. Ik heb hier nog nooit bladeren moeten verwijderen op de gazon of op mijn padjes, de wind is in deze periode van het jaar, meestal sterk genoeg om al dat dooie materiaal langs de vier windstreken te doen wegvliegen. Hetgeen blijft liggen, laat ik liggen want dat is voedsel dat de bodem met de planten erin, kan gebruiken. Ik moet me nu ook niet moe maken als de natuur het beter kan dan ik met een bladblazer of een hark in mijn hand. En gisteren begon er een nieuwe reeks van eigen bodem op VRT1, "This is not a murder mystery", een verhaal over belangrijke schilders (Margritte, Dali,....) die elkaar ontmoeten en beter leren kennen in een landhuis op 'den buiten' vooraleer hun gezamlijke expositie in Engeland zal plaatsvinden. Wat ik ervan vond? Ewel, ik heb de eerste aflevering niet volledig uitgekeken. Verspringen van tijd, terugblikken enz verward mij altijd. Ik moet nog 5 afleveringen wachten vooraleer de samenhang en de oorzaak van dit 'niet-moord' spel me duidelijk zal worden. Op de koop toe volgt er nog eens een documentaire, eveneens gespreid over 6 afleveringen over de echtheid van deze ontmoetingen en onderlinge verhoudingen van de personnages in real life. Er is een verhaal dat gepresenteerd wordt in stukken dat aan de feiten voorafging, de daden zelf en het vervolg voor de betrokkenen en de oplossing voor het verdacht overlijden dat dan wel niet verdacht zal blijken te zijn. Wat me wel bekoorde was het prachtige decor, maar daar blijf ik niet voor aan de buis gekluisterd. Enfin, eventjes geswitched naar "Expeditie Patagonië" een land in Zuid-Amerika. Uitgezonden op Play 4 of hoe die zender tegenwoordig ook mag noemen. Weer 8 BV's hebben ze gevonden die deze tocht met een rugzak wil maken, in een gebied waar er binnen het uur een afwisseling kan zijn van blauwe luchten, regen, sneeuw en windvlagen. Eigenlijk een weertje een beetje zoals in onze gewesten maar dan duizenden kilometers van hier in een ongerept gebied, wat hier dan natuurlijk niet te vinden is. Een expeditieleider, survival-en outdoorspecialisten vergezellen deze neofieten in het ontdekken van nieuwe gebieden. Plus natuurlijk nog een heleboel mensen die alles op pelicule vastleggen. Was er eerst een ontdekkingsreis in het koude Groenland, daarna in de hitte van de Namibische woestijn, dan krijgen deze 8 trekkers nu een allegaartje voorgeschoteld van extreme natuurverschijnselen. De kijkers krijgen dan verslag van al hun capriolen en wie bestand is tegen extreme uitdagingen. Ik neem de serie op, zodat, als ik me verveel naar die verhalen kan kijken en luisteren. Misschien leer ik dan hoe ik met dergelijk weer, dat er hier nu al enkele dagen is, ook hier kan omgaan. Tot morgen
