De wind komt uit het Noordzeegat. Dat is echt wel heel gezonde lucht dat ik nu kan inademen. Echter komt er meteen ook vochtige lucht naar hier en dat is dan weer slecht voor mijn knoken. Over het weer kan er altijd wel gepalaverd worden, het is nooit eentonig en iedere dag wat anders. Dat kan van de vele nieuwsberichten overal te lande en ter wereld niet gezegd worden. Oorlog, gijzelaars, vernietigde steden en de bevolking op de drift. Zoals de grote ijsschots die losgekomen is van de zeebodem waar ze sinds 1986 was vastgeklonken toen ze van het Antarctische Schiereiland was losgekomen. En het is niet zo maar een ijsplaat. Ze is 4000km² groot. Om een idee te hebben van die omvang: bijna zo groot als de oppervlakte van Oost- en West Vlaanderen samen. Men denkt dat ze via de Weddellzee naar de Zuidelijke Oceaan zal drijven en misschien op weg is naar de Britse Zuid-Georgia Eilandengroep en de Zuidelijke Sandwicheilanden. Dat zou voor de unieke fauna en flora van die zuiderse eilanden een grote ramp zijn, om niet te zeggen 'funest'. Ik neem er dan maar een atlas bij, want de wereld en zijn omvang zijn moeilijke begrippen geworden als je, zoals ik, in een landje woont dat een speldekop groot is op de wereldkaart en het ook niet meer verlaat. Dat eiland ligt 4 cm van Zuid Afrika (op papier) en is op 20-25 man na, nagenoeg onbewoond. De broedplaats voor pinguins en andere dieren die in barre en koude omstandigheden kunnen leven. Naar dààr zou dat natte koude geweld, op afstevenen. Waarschijnlijk zal dat nog een vervolg krijgen.
Vorige week heb ik nagenoeg geen boodschappen gedaan en dan is het een voordeel aan de kust te wonen. Veel voedingswinkels zijn open in het weekend, al sluiten er daar sommige 3 dagen voor in de week. Maar enkele grootwarenhuizen zijn toch iedere dag van 8u-20u open. Dat is handig als ik soms eens een specialeke wil hebben. Dat is Olifant 'Jumbo', niet mijn favoriete winkelplek, maar soms breekt nood wet. Het is de 2e maal dat ik die winkel betreed en direct weet ik weer waarom ik die Nederlandse aanpak verfoei. Alles met heel hel en fel licht, muziek, en een zoeken naar de producten die prachtig geëtaleerd zijn, me van jot nar jer sturen, maar mij niet uitnodigen om iets aan te schaffen. De yoghurt heb ik meegebracht omdat er eentje was dat ik wilde proeven: met sinaasappel. Moest ik vandaag 'actie' willen ondernemen, die goedkope winkel met allerlei snuisterijen is ook open op zondag, maar die laat ik links liggen. Aan prullaria heb ik geen behoefte vandaag. Dan is er de 'euro'winkel nog, waar ik voor de hond de snoepjes ga halen, omdat ze daar een uitgebreide keuze hebben en mijn poezelig diertje ook wel eens een ander lekkernijtje wil hebben. Enfin, dat denk ik maar. Straks komen ze de gevel wat repareren. Het is afsluiten voor deze zondag. Tot morgen
Ondanks het woeste buiige weer zijn er tussen de vlagen door ook prachtige natuurfenomenen te zien aan de hemel: regenbogen!. Het is een troostprijs die de goden ons geven om deze dagen toch nog wat schoonheid te geven. Tenandere, in de Bijbel houdt de verschijning van de regenboog na of tijdens de regen, de belofte van God in. Hij stuurde de regenboog als belofte aan de mensheid, gedaan na de 'zondvloed' en de 'Ark Van Noë', nooit meer zo'n vloed te sturen om de wereld te verwoesten. De 'regenboog' is daar om ons aan die belofte, door een Opperwezen gedaan, te herinneren. Een symbolische betekenis van Gods belofte van 'liefde, hoop en troost'. En als je dikwijls een regenboog ziet mag men ervan op aan dat de engelen zich bezighouden met je wensen. En mooi is zo'n halve cirkel wel, met betekenisvolle kleuren (van buiten naar binnen): rood staat voor passie, oranje voor creativiteit, geel voor vreugde, groen voor balans, blauw voor communicatie, indigo voor intuïtie en paars voor spritualiteit. Het zijn de 7 basiskleuren. Die schone kleurrijke bogen worden dikwijls bezongen zoals door K3 in hun lied "Alle kleuren van de Regenboog". Ook bekend is het lied uit "The Wizard of Oz", "Over the Rainbow" uit 1938. Bekender is natuurlijk "She's like a Rainbow" uit 1967 van The Rolling Stones. Het is natuurlijk niet anders dan een optisch effect door de breking en weerspiegeling van licht in de waterdruppels. Dat was dan mijn les natuurkunde en die wijsheid haal ik zoals gewoonlijk van het internet. Ik moest mijn geheugen eens opfrissen na het zien van al die kleuren aan de hemel. De lessen 'natuurkunde' zitten al heel ver in mijn geheugen, dat is dus ook al meer dan een halve eeuw geleden. Maar er is vandaag ook een heilige met heel veel weerspreuken; Catharina van Alexandrië († 310): Doet Sinte Katrien haar wite mantel aan, ze blijft er zeven weken mee rondgaan. Of nog: St Katrien in't wit gekleed, zeven weken ons leed. Ook nog: vriest het op Sint Katrien, dan vriest het nog zes weken nadien. Gelukkig zijn dat de spreuken die in de Ardennen gelden vandaag en niet in Vlaanderen.Tot morgen
Ik had deze morgen mijn volle gewicht nodig om tegen de hevige wind op te tornen en op de zeedijk te geraken. De zee zien ging niet van een leien dakje. Maar het was de moeite waard, want zo'n omstuimige zee zien, is toch een inspanning waard. En het waren echte schuimende koppen op de golven. Het is blijkbaar nog geen storm te noemen met windkracht 6-7 beaufort, maar zal enkel al voor een stormtij zorgen vanavond. Bij vloed zal het water extra hoog aan land komen en het een beetje gevaarlijk maken om op dijk en strand te lopen. Daarmee zal er een eerste test komen of de nieuwe strandbescherming, bestand is tegen het natuurgeweld. Mijn hoofd was goed ingepakt om dat schouwspel van wind en water te bekijken en nog beter verpakt als ik van de kapper kwam om mijn kunstmatige krullen toch wat in mijn haar te houden. Maar ik hou wel van de wind, zelfs als daardoor mijn vers gekrulde lokken weer 'pijltjes' haar worden. Maar de hond zien lopen in dit winderige weer is echt wel goddelijk. Met de neus in de lucht om al die geuren op te snuiven, de flappies naar achteren, geniet hij evenzeer als ik van een winderige wandeling. Nu is de temperatuur nog niet zo koud, 7°C is nog te doen om een toertje in de wind te maken. Het is nog herfstmaand en het herfstweer is er ook. De bladjes zijn bijna allemaal van de struiken en bomen gevallen, en ze beginnen er kaal en doods bij te staan. Weeral wachtend op een nieuwe lente in 2024. Maar eerst nog de winter trotseren en hopelijk brengt die niet veel nattigheid meer. Water is er genoeg uit de hemel gevallen. De mensen van de Westhoek zijn nog altijd herstellende van de gruwelijke overstromingen. Alles ligt er nog nat bij, binnenkort misschien allemaal beschimmeld omdat de zon de kracht niet meer heeft om alles te laten drogen. Hopelijk voor iedereen dat de 'vorst' nog lang op zich laat wachten. Want dat zou pas rampzalig zijn, moest die nu al in het land komen. We hebben in dit werelddeel het spel van de 4 seizoenen. En ondanks alle voorspellingen van verandering van klimaat en milieu en de stijgende warmte op onze planeet, maken we een herfst, een winter, een lente en zomer mee, met alle kenmerken die deze periodes eigen zijn.
Vandaag zal ik weer muziek van Queen en Freddie Mercury (1946-1991) beluisteren. Het is al 32 jaar geleden dat deze flamboyante zanger en entertainer door aids het leven liet. Maar zijn muziek blijft bestaan en weerstaat alle geesten en tanden des tijds. Maar 32 jaar geleden was er ook een aardbeving in het politieke landschap, even groot als dat van eergisteren in Nederland. 'Zwarte Zondag' bij de verkiezingen in 1991, toen het Vlaams Blok met een monsterscore alle andere partijen overtroefde. En toen kwam er ook het 'Cordon Sanitaire' waardoor niemand samen met nu, het 'Vlaams belang' een rgering wil vormen. Tot morgen
Mijnen puf is om 12 u al opgebruikt, het is poetsdag. Eenmaal je een poetshulp in huis haalt ben je verplicht die dag te kuisen. Ik kan zo maar niet switchen van dag, donderdagvoormiddag is voor eeuwig en altijd de dag dat er zal schoongemaakt worden. Het is dan een gezamelijk project, waarbij de ene het zwaardere poetswerk op zich neemt en ik het lichtere. Dat wil zeggen, de bezoekster de keuken , living, gang enz, en ik de slaapkamer en de badkamer. Mijn armen willen niet zo goed meer mee wegens de peesscheur aan mijn sleutelbeen en schouder. Ook door een hernia die een paar zenuwen van mijn hand gekneusd heeft en niet meer goedgekomen is na de operatie. Vandaar dat donderdag een vermoeiende en soms pijnlijke dag kan zijn. De andere dagen van de week vlieg ik door het leven al heb ik geen vleugels. Sinds gisterenavond gaat het nieuws over niets anders dan de onverwachte uitslag van de verkiezingen in Nederland. Het minste wat men kan zeggen is dat het 'Vlaams Belang' zich verkneukeld en zelf al de 'V' van 'victorie' in zijn ogen ziet verschijnen. De "Partij voor Vrijheid", de PVV (niet de Belgische oude liberale Partij voor Vrijheid en Vooruitgang) van Geert Wilders komt, tot verbazing van velen, als grote winnaar uit de stembusslag. Al jaren voert de Nederlandse PVV dezelfde thema's in zijn propaganda folders: asiel en migratie, zero tolerance, geen islam scholen, geen hoofddoeken. Nederland moet terug voor de Nederlanders zijn, Nederlandse cultuur op de eerste plaats en het belangrijkste, Nederland moet terug voor de authentieke bevolking zijn en niet voor de allochtonen. Het laat zich raden dat het een lange periode zal duren eer er een nieuwe regering aan de slag zal zal kunnen gaan. Premier Rutte zal nog eventjes in het harnas moeten blijven waar hij zo graag wil uit ontsnappen. Gaan deze verkiezingen invloed hebben op onze verkiezingen binnen een 7 tal maanden? Geen idee. Tot morgen
Op 22 november zijn er twee gebeurtenissen en mensen die ieder jaar weerkeren omdat ze wel belangrijk zijn geweest en nog zijn. En nee, ik begin niet met JFK, maar met Sinte Cecilia († 229). De patroonheilige van de muziek, een kunst die me iedere dag nauw aan het hart ligt. Hoeveel, harmonieën, muziekgezelschappen en fanfares dragen haar naam niet? Ze is de patrones van de muzikanten, zangers, componisten, dirigenten. Ze heeft zelfs een weerspreuk: de dag aan Sint Cecilia gewijd, is de maatstaf voor de wintertijd. En vandaag is dat lichtbewolkt, rustig weer en droog!!!. Maar om bij de muziek te blijven en er de klassen, scholen, leerjaren, leerlingen, leraren en hun moeilijkheden er bij te nemen, zeker nu er het programma op Canvsas uitgezonden wordt, "Hoe was het op school?", is er een mooie quote van Siegfried E van Praag (1899-2002): een klas is als een orkest, een goede dirigent apprecieert er alle instrumenten. De muziek even aan de kant zetten, want vandaag is het precies 60 jaar geleden dat de wereld even stilstond bij een politieke moord. John Fitzgerald Kennedy (1917-1963) legde er het loodje door een loodje. Duizende keren zijn de beelden van de fatale schoten vertoond, en toch blijft het nog altijd een gigantisch raadsel wie ze gelost heeft en wie de opdrachtgever(s) zou(den) kunnen zijn. Speculaties, gissingen maar geen enkele voorgestelde mogelijke oplossing of dader is bevredigend. Een charmante veertiger, een womanizer met aan zijn zijde een mooie vrouw met een roos chanelle pakje met roze toque op haar mooie haren, rijden in een open limousine naar hun afspraak in Dallas. Dat was spijtig genoeg met 'pietje de dood'. Het beeld van de weduwe met het bebloede pakje blijft beklijvend om te zien. Ook de manier waarop ze een minuut na de officiële vastgestelde dood van haar man behandeld wordt, is verbijsterend: persona non grata, opzij geschoven zonder pardon. Niemand die haar opvangt na de shock van het in de auto blijven zitten naast haar dode man wiens afgeschoten hoofd ze op haar schoot heeft gelegd. De eedaflegging in het presidentiële vliegtuig van een cowboy uit Texas, die de weduwe op afstand houdt, haar geen blik waardig gunt en haar alleen laat na de traumatische gebeurtenissen van die dag. Maar ze stond er met een ongeziene waardigheid, een vrouw die heel wat te verduren heeft gehad zowel vóór als na die fatale dag. Ieder jaar opnieuw wordt de moord herdacht. Dezelfde dag was er ook een schrijver aan zijn eindstation gekomen, Aldous Huxley (1894-1963), de schrijver van "The Brave New World". Komt dat dichterbij met al de zever of is het echt van de AI, de Artificiële Intelligentie, die voor ons alles zal beslissen? Op consultatie bij de robot voor ziekte, want dat zou de eerste zijn die practisch voor een gewoon consult vervangbaar is. Wait and see, zegt men dikwijls. Tot morgen
"Crocodile Rock" van Elton John, zorgde er voor dat ik direct bij de pinken was. Mijn nachtrust is onderbroken geweest door een hevige plensbui met dikke regendruppels die op mijn slaapkamervenster tikten met veel lawaai. Ik moest opstaan om de venster te sluiten, dat aan de noord-oostenkant is, open stond, en vandaar kwamen de buien. Met een onderbroken slaap ben ik 's morgens niet rap van de fitsten en zo een up-tempo nummer komt dan goed van pas. Het is 'Wereld Televisiedag' en sinds 1996 word dat kastje eens extra in de aandacht gezet. Ik zal vandaag, gezien het natte en kille weer, wel de kijkbuis wat vroeger aanzetten. Temeer omdat het noodzakelijk is mijn Duitse taal weer wat bij te spijkeren. Mijn 'Nu Beter Duits' oefenigen nopen mij daartoe. Het resultaat van mijn oefeningen zijn ondermaats en aangezien ik het meeste Duits (vervoegingen en woordenschat) geleerd heb van de "Sissi"-films 1, 2 en 3 moet ik die dvd's eens terug bekijken. Heeldere conversaties kan ik zo nazeggen, met de juiste uitspraak en intonatie. Het is lang geleden dat ik naar die good-feeling films van een rampzalig leven heb gekeken, maar die romantiek en mooie plaatjes helpen om het grijze weer niet te zien en te vergeten dat de hoofdrolspelers (zowel de echte als de acteurs) het niet simpel hadden in hun leven. Mijn ander passe-partout film voor eentonige donkere luchten, "Under the Tuscan Sun", is voor een andere keer. Natuurlijk doe ik mee aan de Wereld-Hallo-Dag, in het leven geroepen door de UNO, om de wereldvrede te bevorderen. Goede intenties genoeg bij het instellen van deze dag 45 jaar geleden, maar wereldvrede is er nog niet van gekomen. Ik zal wel mijn steentje bijdragen om 'hallo' te zeggen aan minstens 10 mensen. Waarschijnlijk gebeurt dat niet in levende lijve, maar ik bereik wel het aantal als ik 'hallo' zeg aan mijn lezers, 'hallo' aan alle bloggers, 'hallo' aan mijn gesprekspartners aan telefoon en gsm. Voilà, ik heb mijn steentje bijgedragen voor de wereldvrede.
Gedaan met schrijven voor vandaag, Sissi neemt al mijn tijd in beslag. Tot morgen
"Paddestoelen groeien op vochtige plaatsen. Daarom hebben ze ook de vorm van een regenscherm" schreef Alphonse Allais (1854-1906). Dat kan niet kloppen, dacht ik, het zal eerder omgekeerd zijn. Een reden om eens de paraplu van dichterbij te gaan bekijken, nu dat het zo'n onmisbaar attribuut geworden is in mijn leven. Eigenlijk in het leven van iedereen, moet ik zeggen. Zo'n 3500 jaar geleden, maakten de Egyptische en de volkeren van het Midden-Oosten al gebruik van de palmbladen, gebonden aan een stok, om zich te beschermen tegen de zon. Toen was er in die contreien ook geen sprake van regen als ik de geschiedenisboeken en de bijbel (tot aan Noe) mag geloven. Maar ongeveer tegelijkertijd, dus in 1100vC kenden de Chinezen al een waterdichte paraplu die bovendien opvouwbaar was. Ze hielden het truukje geheim. Zo kennen we trouwens de Chinezen. In Europa lieten de Europese vrouwen zich jarenlang inspireren door de Egyptische parasol. Dit hoofdbeschermende doek verdween na de val van het Romeinse rijk uit het straatbeeld, maar bleef wel bestaan in het Oosten. Maar mode wordt dikwijls gedicteerd door de hogere klasse en zo begon de Franse koning Louis XIII (1601-1643) in 1637 te paraderen met een paraplu: een exemplaar met een in olie gedrenkte doek, gespannen over 'baleinen'* en verbonden met een stok met handvat. Dat moest hem en zijn kleren beschermen tegen de Parijse regen. Waarschijnlijk was één van de hovelingen een Chinees tegengekomen die hem dit truukje leerde kennen. Industriële spionage zou dat nu genoemd worden. Enfin, sindsdien is dit gebruiksvoorwerp niet meer uit het straatbeeld te denken. Eerst was het een statussymbool door de bourgeoisie dames gebruikt als parasol om geen gekleurde teint te krijgen. Jean Marius ontwierp rond 1710 een plooibaar exemplaar en Jonas Hanway (1712-1786) zorgde er samen met de bolhoed ervoor dat ook de mannen dit als noodzakelijk accessoire gingen gebruiken. Parasol komt trouwens van het Italiaans, parare = weren en sole = zon. Het woord werd overgenomen in het Frans waar de termen 'paraplu' en 'parasol' wettelijk werden vastgelegd in 1760. Deze woorden werden gewoonweg overgenomen in het Nederlands tot we er regenschermen van maakten. Rond dit gebruiksvoorwerp is er ook veel bijgeloof ontstaan. De meest gangbare schrijf ik hier neer: 1) als een vrouw haar gevallen paraplu opraapt zou ze een oude vrijster worden, 2) een paraplu op een tafel of bed neerleggen zou de kwade geesten uitlokken om zich eronder te verschuilen, 3) maar het belangrijkste voor ons, de senioren, is: laat je paraplu niet vallen want dat zou leiden tot verlies van verstand en geheugen!. *Oorspronkelijk werden de baleinen van de baardwalvissen gebruikt. Niet alleen voor parasol/plu maar ook voor korsetten en hoepelrokken. Tot morgen
