Laatste dag van week 23. Een héél lange dag vandaag. Ik heb de was al geplooid. Het was niet voldoende om naar slaapland te vertrekken. Ik heb dan ook maar de geschoren schaapjes geteld. De wol heb ik gesponnen om een vervolgverhaal te kunnen breien aan mijn blog. Ik heb me niet geprikt aan het spinnenwiel, zoals Doornroosje in het sprookje van de Gebr. Grimm. Ik ben voorzichtig geweest want ik wil geen eeuw slapen in een glazen kist. Ik wil niet wachten op een Prins die me zou wakker kussen! Stel je voor als ik nu, op mijn bijna 72e jaar, nog 100j zou slapen, welk heerschap zou een oudere dame uit haar slaap willen wekken als er nog zovele andere mooie deernen rondlopen? Nee, nee, ik moet realist blijven en dus was voorzichtigheid de boodschap bij het spinnen. Ook bij de keuze van de kledij zal ik vandaag maar het best geen Rood Kapje aandoen. De Grote Boze Wolf is ook op pad! Wel een eindje van hier, maar als hij weet dat hier zo veel naakte schapen rondlopen, zijn de kilometers voor zo'n dier gemakkelijk te overbruggen. Voor een vers schapenboutje doet een wolf al eens wat meer inspanningen dan gewoonlijk.
Vandaag is er ook wel een groot zangicoon uit de jaren stillekes, zijnde 1960, jarig. Sir Tom Jones wordt 80. Deze mijnwerkerszoon uit Wales schopte het met zijn croonersstem tot sexbom en had de naam van womaniser te zijn. Nochtans trouwde hij op zijn zestiende met zijn liefje Linda, ook 16, en bleef het huwelijk tot haar dood in 2016 stand houden. De Britse zeezender (illegaal) Radio Caroline, zorgde voor zijn grote doorbraak met zijn nummer,"It's not unusual" in 1965. Dan volgen: What's new pussycat, Thunderball (James Bondfilm), Green green grass of home, Delilah, Kiss (van Prince), Sex bomb. Dit is zowat zijn voornaamste repertoire en voor velen zijn het bekende meezingers.
Geen speciale boeken te vinden bij de bekende Vlaming die deze week een keuze mocht maken. Inge Vrancken, hoofdredacteur, mocht deze week een selectie doen. Maar ik vind er mijn gading niet bij. Er viel ook weinig nieuws te rapen bij de royals deze week. Alleen was ons aller Mathilde op bezoek bij een Waalse jeugdinstelling die hulp geeft aan de jongeren. Ze heeft daar een partijtje 'kickeren' gespeeld met enkele bewoners. Een geluk dat belangrijke personen van alles op de hoogte zijn en zelfs weten hoe je tafelvoetbal moet spelen. Ze heeft thuis natuurlijk wel een kroost die haar van alles op de hoogte brengt van hetgeen de jeugd allemaal doet.
Gisteren eens echt genoten van de regen. Niet alleen omwille van het water dat bij momenten met bakken uit de hemel viel. Maar bij ieder streepje zon dat tussen de vele druppels verscheen was er ook dikwijls een prachtige, soms dubbele, regenboog. Het waren heldere kleuren die tevoorschijn kwamen langs de ene kant van het firmament en langs de andere kant de donkergrijze dreigende wolken waar ik soms schrik van heb. Het is de periode van schaapsscheerderskou, een periode van 5-20 juni waarin dikwijls de koude noordenwind de bovenhand krijgt. Een ideale tijd om de schapen van hun wol te ontdoen omdat hun naakte velletje dan geen last heeft van de warme zonnestralen. Maar de weerman zegt er meteen bij dat er onvoldoende water uit de hemel gevallen is om het grote watertekort op te vangen. Niet geloven, zegt onze minister van Omgeving. Water genoeg! Dat hebben mijn diensten me verteld! Wel als ze die ronde van de diensten gedaan heeft en begrepen heeft hoe dat onze waterleidingen en waterbedeling in elkaar zit, chapeau. Ik heb het al dikwijls over de versnippering van onze gezondheidszorg gehad, maar onze watervoorziening is in het zelfde bedje ziek. Eerst zijn er al 3 Vlaamse ministers die er een bevoegdheid over hebben. Wel te verstaan van 3 verschillende partijen en met tegenstrijdige belangen. Mochten het enkel deze excellenties zijn die het hoge woord voerden zou een beleid misschien nog mogelijk zijn. De krant probeerde vandaag een zicht te krijgen over dit onontwarbare kluwen van alle mogelijke directies. Er is niet alleen een loodgieter nodig om zicht te krijgen over dat buizengestel en hoe de fittings in elkaar passen. De managers en bazen komen van provincies, gemeenten, verenigingen, bedrijven, intercommunales, agentschappen en diensten. En natuurlijk waant de een zich al veel belangrijker dan de andere. Om kort te gaan, ik ben blij dat er 'voorlopig' nog water uit mijn kraan komt. Niet om het aan mijn gras te geven maar om zelf kraantjeswater te kunnen drinken. Waarom in ons land iets eenvoudig maken als het moeilijk ook kan?
Het rectoraat van de Gentse universiteit getuigt volgens mij van een grote onderschatting van het kunnen van burgerlijk ingenieurstudenten. Binnen de kortste keren hebben deze bollebozen toch door hoe ze een on-line examen kunnen saboteren en de antwoorden kunnen spieken? Face to face is nog altijd de beste ondervraging. De examinatoren laten zich nu ook niet meer verleiden om een mini-rokje meer punten te geven. Me-Too is op het toneel verschenen.
Tot slot wil ik het nog eens over de vegetarische- veganistische slager hebben die ik al op 7 maart ter sprake bracht. Deze Nederlander subsidieert, financiert een Gents team, "Those Vegan Cowboys" dat zijn droom, koeloze of grasloze melk, probeert waar te maken. Tot hiertoe zijn ze er al in geslaagd om verschillende humane eiwitten te produceren. Ze willen de koe volledig vervangen door gisten en schimmels, die kopiën van dierlijke eiwitten produceren. Dat is een groot verschil met de plantaardige eiwitten gehaald uit noten en soja. Melk is gezond voor elk, koemelk, sojamelk, kokosmelk enz
Stel dat ik 's morgens met het verkeerde been uit bed zou stappen, hoeft dat niet lang te duren vooraleer ik een goed humeur krijg. Ik ben een bezitter van 2 tuinkabouters die altijd een glimlach op hun snoet hebben en vanonder de kerselaars, met een big smile, de wereld inkijken. Ik hoef er maar naar te zien en ik word er zelf ook vrolijk van. Dan is er natuurlijk mijn turner, die alles uit de kast kan halen om me te doen lachen. Hij kan meedoen met de 'Gymnastische Olympische Meerkamp' met het onderdeel 'vloer'. Dat bestaat uit 3 onderdelen, waarbij ik, zonder blikken of blozen, kan verkondigen dat hij een gouden plak verdient. Acrobatische onderdelen zijn, de salto's, flikflaks en overslagen. Dan heb je nog de 'lenigheidsonderdelen' die explosieve kracht, goede conditie en spieren vereisen. Het derde element zijn de 'balansonderdelen', meer statische oefeningen met hand (poot)stand en spagaat. Voeg daarbij een beetje klassieke muziek toe en ik heb een gouden olympiër in mijn tuin, die vanaf het ochtendgloren zijn kunnen demonstreert. Waarlijk een kampioen, zonder kapsones en speciale eisen. Kortweg gezegd, ik heb een spierbal, met zogezegde witte krulletjes, in mijn nabijheid.
Vandaag goed nieuws voor alle kinderen! Terug naar school, hoezee, hoera. Op 1 september klinkt dat niet zo vrolijk als vandaag. Maar ook al de kinderen,jong volwassenen en volwassenen die begeleid zelfstandig wonen of in woon-zorgcentra vertoeven, kunnen eindelijk weer eens terug genieten van het huiselijke leven met mama en papa en van de vele knuffels die ze nodig hebben om goed te functioneren. Voor alle Jacinthen van ons land, geniet van deze eerste dag van het bijna normale leven. Binnenkort zie ik je ook terug, samen met mijn oude gezellen van het studentenleven.
De kranten krijgen stilaan hun normale vorm, maar hebben nog altijd 6 pagina's nodig om ons nu wegwijs te maken om uit de lockdown te komen. Van alle mensen en beroepen die onder dit virus geleden hebben, is er zo één beroep dat via de achterpoortjes van de krant toch eens in de belangstelling moet komen: de sekswerkers. Een vergeten, noodzakelijk beroep sinds mensenheugenis. Ze mogen terug werken en verliezen hun coronapremie. Dus 'Hot Marijke' vraagt zich af hoe een sekswerker, prostituee kan werken met masker, handschoenen en op een 1,5m afstand, zoals nu de richtlijnen en regels zijn. Het is waarschijnlijk een te penibel onderwerp om dit op de Nationale Veiligheidsraad ter sprake te brengen. Misschien zitten er dan sommige zelf met rode kaakjes bij, om een voorstel uit te werken. Deze dames en omwille van de gelijkheid misschien ook heren, verwachten een overrompeling van klanten uit alle vier de windstreken van ons land. Maar voor hen is er geen exitstrategie opgemaakt. Tegelijkertijd maken ze zich zorgen voor een tweede golf van corona. De schrik om een superverspreider van het virus te zijn. De opmerking, dat het veel vaders met kinderen zijn die langskomen, maken hun zorgen terecht.
Vandaag pyjamadag, het regent en ik blijf binnen, genietend van het schouwspel dat alles nat maakt en drinken geeft aan bloemen en planten.
Inderdaad, vergis je niet, we zijn al aan dag 156 (het is een schrikkeljaar) van het gezegende jaar 2020! Nog ruim 210 dagen te beleven vooraleer 2021 zich presenteert. Een dag om niet te vergeten en al zeker niet de merkwaardige zin, uitgesproken door een breed glimlachende Premier Wilmès: alles mag, behalve wat verboden is!!! Daar moeten we het allemaal mee doen. Er zijn al zoveel verplichtingen gegeven dat ik, eerlijk waar, door het bos de bomen niet meer zie. Ik schik me eenvoudigweg naar de voorschriften die bv een winkel me zegt te doen. Een masker aandoen, handjes ontsmetten, 1,5 m afstand, dat zullen wel mijn verplichte handelingen zijn in het uitgaansleven. Mijn bubbel zal klein zijn en klein blijven, vrienden en familie wonen iets te ver om gezellig een koffieklap te komen doen. Niet getreurd, alles zal wel ooit op zijn normale niveau komen.
De pater familias van de goedkope, goede en goedzittende onderbroeken, Jan Zeeman (1942-2020), is ook ter ziele gegaan. De man, met het matrozenpetje, is gegaan naar de plaats waar de zieltjes van de afgestorvenen heen gaan en zich bevinden. Waar? Dat is de vraag van méér dan 1 miljoen.
Wat is er nog speciaal aan dag 156? Wel ik zag dat de Verenigde Naties, 4 juni als dag hadden voor de Onschuldige Kinderen. Werd ingesteld om al de kinderen die sneuvelen bij gewapende conflicten, te herdenken. Deze dag werd uitgekozen, omdat op 04/06/1982, tijdens een bombardement in de Israëlische-Libanese oorlog, enorm veel kinderen stierven. Het is geen alleenrecht van de katholieken meer om de onschuldige kinderen te herdenken. die doen dat ieder jaar op 28/12. Oók omwille van de moord op onschuldige kinderen, Maar toen door Herodes, in het jaar 0 van onze tijdrekening. Uit schrik dat hij zijn koningschap zou verliezen, liet hij alle pasgeboren jongetjes vermoorden. Er was hem door de Drie Koningen uit het Oosten meegedeeld dat er een nieuwe koning, Jezus, geboren was. Dat kon dus niet, zijn kroon was hem te dierbaar. Nu vandaag, een dag waar iedereen, alle mensen overal ter wereld, eens aan die kinderen denken, vele kleine slachtoffertjes van bruut en zinloos geweld.
Wat is er nog te herdenken en te vieren? Voor mij van geen belang, maar het vermelden waard: internationale dag van 'knuffel je kat'. Ik ben geen poezenmadam, ik verwens zelfs katten, ik sla deze viering over. Ik vermeld dit alleen omdat er misschien kattenliefhebbers onder mijn lezers zijn.
Er is een nieuw boek in de boekenwinkels, natuurlijk niet verbazingwekkend dat een nieuw schrijfsel daar te vinden is. Ik vermeld dat boek "Jouw gezondheid", omdat de mensen van de CM ons een handje willen helpen om gezond te leven. Spijtig genoeg met raadgevingen die al jaren aanbevolen, gekend, geweten en toegepast worden door Mieke, Jan en klein Pierke: letten op de voeding, voldoende slapen en bewegen, een sociaal leven hebben, mentale frisheid en fitheid en tenslotte, je omgeving. Als je niet gelooft wat ik geschreven heb, voor 29,99 € kan je er alles over te weten komen in het boek.
De wandeling met de hond is gedaan. Eventjes naar het strand gaan kijken, wat lopen in de duinen en nog genieten van een proper en rustig strand. Natuurlijk is de zee voor iedereen maar het is toch plezant als je er alleen op loopt en dan denken "wat een mooie grote tuin heb ik toch, en hoe mooi is die zee weeral". Vooral omdat het een grote hof is die van mij geen onderhoud vraagt, alleen proper zijn en zorgen dat de hond niks achterlaat. Maar daar gaat het vandaag dus niet over. Tot mijn eigen verbazing is dit al het 150e tekstje dat ik op deze blog schrijf. Toch even de tijd nemen en er bij stil te staan. Ik ben op 6 januari 2020 begonnen omdat ik een compagnon om te babbelen zocht, iemand aan wie ik mijn commentaren, gedachten, belevenissen, kronkels enz. kwijt kon. Met een klein hartje begon ik er aan, want tenslotte is deze blog publiek en geef je een stuk van jezelf prijs. Ik kwam terecht in de categorie, "dagboek- bedenkingen" en dat omschrijft precies wat ik wilde bereiken met mijn notities. Mijn grote en kleine bekommernissen van iedere dag, belevenissen van mezelf en mijn huisgenoot en dan de bedenkingen die ik heb bij de gebeurtenissen van de grote, boze, woelige wereld. Ik heb al veel opgezocht op het internet, best veel gestudeerd ook om me een onderwerp eigen te maken en het dan in simpele woorden te kunnen schrijven. Mijn herinneringen terug opgebouwd en genoteerd. Veel nieuwe woorden geleerd, gebruik maken van de leestekens, proberen mijn werkwoorden juist te vervoegen, de woorden juist te gebruiken. Best wel veel goede resultaten. Vooral ben ik blij met de serieuze geheugentraining, woorden die me vroeger soms ontglipten, komen nu zonder meer te voorschijn in mijn brein. Synoniemen gebruiken, spreekwoorden zoeken en betekenis en herkomst opzoeken, zoveel plezante dingen heb ik al die tijd gedaan. Ik ben terug aandachtig beginnen lezen en alle onderwerpen zoals een spons opzuigen om ze te kunnen gebruiken als het pas geeft. Een goed nieuws show dus. Het enige minpuntje is: ik verwachtte meer respons, commentaar, een goedkeuring of een andere mening op mijn schrijfsels. Maar wat niet is kan nog komen en dat hoop ik dan voor de volgende berichtjes.
Over mijn planning heb ik al geschreven en gezegd dat er soms obstakels zijn die het schema in de war brengen en onuitvoerbaar maken. Een typisch voorbeeld van zo'n onverwachte gebeurtenis was gisteren voorgevallen: een mailbox met 65 mails die verhaaltjes en filmpjes brachten. Ik kan je wel vertellen dat er een paar uur overheen gaan om het allemaal te lezen of te bekijken. Sommige verhaaltjes en filmpjes zijn echt hilarisch en bezorgen me een schaterlach, tranen van plezier en een goed gevoel. Andere zijn wat minder en dan is de delete-knop ideaal. Het is thuiscinema, en gisteren was het toch te warm om buiten te lopen. Dan doorsturen naar al de andere senioren die op een tijdverdrijf zitten te wachten.
Vannacht voor de eerste maal in 2020 met weinig, om niet te zeggen 'met niks' geslapen. Overdag zou ik nooit in Eva's kostuum rondlopen. Ik ben tenslotte geen Venus meer, maar eerder Helene Fourment met de voluptueuze vormen. Daarbij voeg ik er aan toe, geliefd bij de schilders. Een panlat is dan toch maar een latje op een doek! Maar in mijn blootje slapen doet goed aan mijn lichaam. Eens verlost te zijn van alle textiel dat het ademen van de poriën soms belet. En adem heb ik weeral nodig, ik snak er zelfs naar als ik weer alle berichten in de krant lees. Zonder schaamte, schroom, gêne of wat dan ook, zit de Vlaamse regering manieren te bedenken om, geen belastingen te heffen (slecht voor de keus), maar ons geld uit ons spaarvarken te kloppen. Onder het mom van de 'economie te redden' hebben ze de centen nodig die niets opbrengen en toch maar staan te koekeloeren op een rekening. Het is beter die terug aan hen te bezorgen, zij kunnen daar inventiever mee omgaan dan de gewone sterveling van Vlaanderen. De eerbiedwaardige ministers denken echt dat we geen centen nodig hebben om te leven. Ik vertrouw hen nog geen euro toe om de eenvoudige reden dat er een miljarden tekort is dat ze zelf veroorzaakt hebben met hun 'fantastisch bestuur'. Ze moeten tonen dat het menens is en beginnen met zelf hun inkomens te saneren, (10.000€ per maand, een onkostenvergoeding van 2.000€) en een paar van de ministers en staatssecretarissen op te doeken wegens viervoudig gebruik van verantwoordelijkheden! We hebben nu in deze gezondheidscrisis genoeg flaters gezien van onze bestuurslui en dat er best een deel te veel zijn die iets willen gezegd hebben en ook beslissingsrecht hebben. Nergens ter wereld zijn er zoveel managers nodig om mensen te besturen dan in dit kleine Vlaanderenland dat oh zo groot wil zijn. De Gouden Eeuw komt niet meer terug. En het niet zo vette varken, eerder een biggetje, blijft bij mij.
Vnadaag ook eens teruggedacht aan de diva's van de jaren stillekes, die een item kregen in de krant. Meest legendarische en mooie vrouw, fatastische ster, Nathalie Wood. Het laatste jaar veel in de pers omwille van de vermeende moord op haar door haar echtgenoot Robert Wagner in 1981. Actrice in spraakmakende films als: West Side Story, Splendor in the Grass, Rebel Without a Cause (met James Dean). Een 2e sekssymbool dat aandacht krijgt is Bo Derek. Zij zorgde voor een rage van een Afrikaans kapsel met vlechtjes en kraaltjes in haar film. "10". Wereldberoemd werd de seksscene met Dudley Moore op de tonen van de "Bolero" van Ravel. Dat is trouwens muziek die voor velen een indrukwekkende prestatie en memorabele momenten hebben gegeven vb ijsdanskoppel Torvill and Dean.
Terwijl de lucht nog fris is en goed ruikt, ga ik alle vensters en deuren opensmijten en de koelte in mijn huis even de overhand laten nemen.
De 3 woorden in mijn titel passen wonderwel bij elkaar. Nochtans kan er geen groter verschil zijn dan tussen deze 3 namen. Maar allemaal even boeiend als interessant op hun domein. Beginnen doe ik met Sinksen, het is tenslotte nog het Pinksterweekend. Sinksen is een feest om de paasperiode af te sluiten, Een viering na vijftig dagen, paasdag inbegrepen, dat Jezus uit de dood opstond. Quinquagesima ( klassiek Latijn), cinquagesima dies (Volkslatijn) of het Oudfranse 'sinquiesme', in het Middelnederlands 'sinxen(e)' of 'cinxen(e). Daar is de herkomst van dit weekend te vinden. In Antwerpen viert men dat gewoonlijk zéér uitbundig met het begin van een wekenlange Sinksenfoor. Geen sprake van kermis in de stad van de Sinjoren. Een grote traditie is zomaar door een virus onmogelijk gemaakt! Geen rupsen, geen reuzenrad, geen schietkramen of spiegelpaleizen. De smoutebollen en wafels zullen dit keer thuis gebakken worden.
Al een paar dagen is er met grote interesse uitgekeken naar de lancering van de commerciële ruimtevluchten in Amerika. The greatest American president wil graag deze pluim op zijn hoed steken, maar Amerika als natie heeft er helemaal niets mee te maken. Alleen de dollars van een miljardair zorgen voor de vlucht van de bemanning naar het ISS. SpaceX is een Amerikaans bedrijf voor ruimtetransport. Het ontwikkelde de Falconraketten als herbruikbare lanceerraketten. Het bedrijf kon wel gebruik maken van de faciliteiten van de NASA, vandaar dat Trump aanwezig wilde zijn. Men zou dan denken dat het de USA was die aan de wieg stond voor deze prestatie. Ondertussen laat mister President het land maar in oorlog achter, kijkt niet om naar de protesten van de zwarte gemeenschap, loopt als een pauw rond met de veren van een ander. Hij zal niet meer veranderen, het is altijd andermans fout, en zijn kop zal hij wel altijd in het zand blijven steken voor troubles in zijn omgeving en land. Ik ben nieuwsgierig of de Amerikaanse burger in november deze mister nog als représentant van hun land willen.
Het overlijden werd bekend gemaakt van de landschapskunstenaar Christo (1935-2020). Geboren in Bulgarijë, vluchtte hij in 1957 naar Oostenrijk en vandaar richting Amerika. Hij verkreeg de Amerikaanse nationaliteit. Vooral gekend van zijn grote emballages van gekende en beroemde gebouwen, parken en meren. Na 16 dagen werd alles weer in de oorspronkelijke staat hersteld. Hij vertrok naar de eeuwige jachtvelden maar niet in de raketten van Elon Musk.
