Geen diepvriestemperaturen waarvoor de weermannen me waarschuwden. Natuurlijk kan dat in het binnenland wel zo zijn, maar hier speelt dan weer het relatieve warme zeewater mee. Buiten is het nu 5°C, wat wel geen lentetemperatuur is maar toch niet koud genoeg is om me te doen rillen als ik buitenkom. Ik moet er wel bij zeggen, er is bijna geen wind is, wat toch een slok op een borrel schilt. Op politiek vlak is er weinig nieuws te melden, alleen zou de NVA terug de communautaire tour opgaan. De taalstrijd weer wat aanwakkeren zoals bij het begin van de partij (Volksunie → VU & ID → VU en ID21 → Nieuw Vlaamse Alliantie) waarbij het Vlaams, een belangrijk en essentieel thema was, vooraleer ze zichzelf als een nationale partij opstelden. In regeringen belangrijke taken op zich namen, die niets met 'taal' te maken hadden. Op de receptie was het terug naar de roots om zieltjes en stemmen te winnen, zo'n beetje zoals de serie "Kunta Kinte" tv-serie uit 1977. Met dien verstande dat de Vlamingen nooit als slaven weggevoerd werden van hun 'kleigrond'. Laat me stellen dat Bart zijn volgelingen moet paaien en andere objectieven naar voren moet schuiven om het langdurig wachten van een regeringsakkoord, met de snoeipartijen in pensioenen, te verdoezelen. De koning heeft in zijn regeerperiode nog nooit zo dikwijls dezelfde man, die geen vriend of familie is, door zijn statige poort zien komen. 18 maal heeft hij Bartje een taske koffie met koekje, moeten voorzetten om de kelen te smeren. Ik heb ook naar de tv programma's voor vanavond gekeken voor welk filmke ik in mijn zetel moet gaan zitten. De 'Columbus' met zijn reisverhalen van een BV, zal als eerste te bekijken zijn. Voor mij geen spring-in-'t-veld van 65 jaar, ook al een Bart. Ik word hypernerveus van al dat gespring en Vlaamse Rock. Dan zal het kijken zijn en opnemen van de detectieves op Canvas. Een geschikt herdenken van de 'queen of crime' Agatha Christie (1890-1976), die 47 jaar geleden op deze dag zelf slachtoffer werd van 'een laatste adem uitblazen' weliswaar op een natuurlijke manier en in haar eigen bed. Dan is het weer tijd om een muzikante voor te stellen: Sarah Kirkland Snider, een Amerikaanse kamer-, orkest-, liedcyclus-, koor-, en balletwerken componiste van 51j. Je kan natuurlijk zien dat ik alles opgezocht heb van deze, voor mij, wederom onbekende muzikante. Maar ik heb me nu eenmaal voorgenomen de Klara-almanak als een leidraad voor mijn blog te hanteren, zoals ik al met menig ander belangrijk gegeven heb gedaan zoals bv de schilderijen met de spreuken van Pieter Breughel (1525/30-1569). Op zondag moet men niet filosoferen, er is geen citaat voorhanden. Mijn brein hoeft op zondag niet te werken, niet te peinzen. Tot morgen
Blijkbaar heeft James Cooke zijn bloot bovenlijf getoond aan televisiekijkend Vlaanderen in zijn nieuwe programma "James en Co". Hij zou beschikken over een 'sixpack' en wilde dat laten bewonderen door zijn gasten en kijkers. Daarvoor heeft hij allerlei oefeningen moeten doen en een dieet gevolgd, dat in de krant de helft van een pagina bestrijkt. Ik heb het niet gezien en ben blij dat ik niet gekeken heb. Weer een zoveelste 'happy go happy' show, dat is niet aan mij besteed. Happy wordt ik van een mooie lentedag zoals vandaag die eigenlijk nog een zonnige en aangename winterdag is. Met mijn hond is ook weer alles oké, waarschijnlijk heeft hij weer het één en ander opgepeuzeld dat soms over de haag gesmeten wordt. Enfin, hij is weer de ondeugd zelve en zorgt er voor dat ik géén uur op mijn stoel moet zitten. Eigenlijk is dat goed voor mijn bloedsomloop zodat ik niet met verdikt bloed en kans op klonters in mijn aders, moet leven. En zo is het weekend weer begonnen. In mijn filosofie almanak krijg ik voor die 2 dagen maar één citaat. Omdat het citaat van een belangrijke vrouwelijke filosofe komt nl Hannah Arendt (1906-1975), vermeld ik het al vandaag: "Wat ik voorstel is heel simpel: het is niets meer dan na te denken over wat we aan het doen zijn." Een zin uit haar boek "The human condition". Ze verdiepte zich in totalitaire politieke systemen nadat ze zelf omwille van het nationaalsocialisme en jodenvervolging moest uitwijken. Klara dagaanduiding: Nadia Boulanger (1887-1979), een française zoals haar bakkersnaam al doet vermoeden. Ze was een dirigente, pianiste, organiste, docente compositie aan verschillende conservatoria in Frankrijk. Weer een voor mij onbekende vrouw, die de blaadjes van de almanak van gedrukte tekst voorziet. Ik moet wel constateren dat ik blijkbaar de jaren van rijpheid, bezinning en verstand laat heb gekregen. Vele, van vooral muzikanten, componisten, dirigenten en uitvoerders van opera's, concerten, klassieke zang, zijn blijkbaar laat op mijn levenslijn terechtgekomen. Ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik dat deel van cultuur kan leren kennen. Wat een scheurkalender, die niet gescheurd wordt, toch belangrijk maakt. Zo, dat was het voor vandaag, morgen ben ik er weer met weer goed weer. Tot morgen
Het gebeurt natuurlijk niet elke dag dat het 10 januari is. Daarom vertel ik dat maar in mijn titel, zodat iedereen 'mee' is met de tijd. En ja, ik ben vrolijk en blij gestemd. De hond ziet er een beetje genezen uit en de zon schijnt volop. Dat is goed voor mijn Vit D aanmaak om naast de vaccins, mijn weerstand tegen de griep nog wat te verhogen. Veel buiten zitten, zei men vroeger, en het lichaam harden tegen de kou. Die wijze raadgevingen probeer ik nog altijd toe te passen en deze namiddag zal ik dus met een boekse, in een hoekske op mijn buitenbank te vinden zijn. Hier aan de zee is er van een serieuze winterprik nog geen sprake geweest en zo te zien op de langdurige weersvoorspellingen zit dat er ook niet direct aan te komen. Zonder wind en met zon, voelt die 2°C zelfs als een lentedag aan. Als ik dan zopas in de tuin rondkeek, zag ik de sneeuwklokjes al bloemen, de krokussen die bijna opengaan, de paasbloemstengels die al 15 cm boven de grond steken, de verdikkingen aan de takken van de forsythia, japanse kerselaars en de andere voorjaarsbloeiers. Natuurlijk is één bloemeke nog geen lente, maar dat geeft toch weer aan dat er na regen altijd zonneschijn komt. En wat denkt ge dat de krant weer een bladzijde aan wijdt? De Rechtvaardige Rechters, van de gebr. Van Eyck zonder het gezicht van Leopold III. Ooit zal het wel eens tevoorschijn komen, maar niemand weet hoe, "waar en wanneer" zoals Bob Benny (1926-2011) ooit zong. Aspirant speurders vinden in ieder geval hun gading om naar dat paneel te zoeken, zelfs 90 jaar na de diefstal. Ik leg mijn scheurkalenders, die ik niet scheur, op de juiste datum open, zoals hierboven al gemeld op 10/01. Bij Klara, weer een onbekende, die ik geen vrouwelijke componiste mag noemen volgens haarzelf maar 'een vrouw en een componiste' wat volgens haar duidelijk twee verschillende dingen zijn: de Schotse Thea Musgrave. Geboren in 1928, is ze vooral bekend van opera's en concerten. Dan bekijk ik dezelfde datum in mijn filosofiekalender, alwaar een Japanse Zenmeester, Eihei Dõgen (1200-1253) "Denk het niet-denken". Wie het niet denken denkt, denkt dan ook in optima forma. Wel dat pas ik toe als ik in mijn bed lig, en wel om in slaap te vallen. Mezelf voorhouden aan 'niets' te denken. Dat vergt wat oefening maar is echt een probaat middel om in slaap te vallen. Ik heb in heel mijn leven nog geen slaappilletje nodig gehad en dat probeer ik zo te houden. Laatst hoorde ik dat er in de rusthuizen Dafalgan gegeven wordt aan de inwoners omdat er minder slapertjes mogen voorgeschreven worden. Wel, natuurlijk is het vervelend voor het verzorgend personeel als er iemand constant op een belleke drukt, maar velen zijn gewoonweg niet moe genoeg om op 20u in bed gestoken te worden en de tv wordt afgezet. Voor de rest is er hier niks nieuws onder de zon. Tot morgen
De zon schijnt en er is in de verste verte geen wit vlokje te bespeuren. Tenzij je natuurlijk naar de hemel kijkt, daar zijn witte wolkjes genoeg te zien. Gelukkig was hier geen gladheid te bespeuren, ook geen vriestemperaturen gedurende de nacht. Natuurlijk mis je dan de idyllische pracht van een wit sneeuwtapijt en witte kerstbomen. Ik ben eerlijk gezegd toch blij dat het hier niet gevroren heeft. Het is dan wel een prachtig beeld als alles wit is, maar ook levensgevaarlijk. Maar vandaag maak ik me vooral zorgen om hondje lief, dat niet in zijn gewone doen is. Liever liggen dan staan, liever binnen dan buiten, liever op mijn schoot dan in zijn mand. Ik moet een beetje afwachten wat er aan de hand is. Gisteren heeft hij nogal fors gesprongen en salto's gemaakt, misschien dat hij een verkeerde beweging maakte en een spierscheur heeft. Ik zal hem maar eventjes laten rusten. Beesten weten jit zichzelf wat ze nodig hebben als recuperatie van ziekte of onpasselijkheid of stijfheid. Mijn bezigheid vandaag is: hond in het oog houden. Op politiek vlak is er de wisseling van het Vlaams Parlementsvoorzitterschap, van de ene vrouw die enige jaren 300.00€ daarmee verdiende naar de minder grof gebekte die daar ook 300.000€ gaat voor krijgen. Een glimlach zal er niet zo vaak tevoorschijn komen bij de parlementsleden voor de ietwat saaie maar ambitieuse Freya. Liesbeth was een ad rem spreker, niet op haar mondje gevallen en met een gezapige Antwerpse tongval, menig man van antwoord diende. Hier past wel de volgende zin: "Het beeld van de nieuwe man is als het beeld van de supermoeder: het verhult hoe belastend zorgwerk is ". Dit is een passage uit het filosofische boek "The second shift: Working families and the revolution at home" van Arthur Russell Hoghschild. Dat is een 'emeritus hoogleraar' sociologie, aan de Universiteit van Berkeley, Californië. De muziekante die vandaag op de almanak prijkt is Nini Bultereys (1929-1989). Ze was een professor notenleer en harmonie in verschillende belangrijke muziekacademiën. Ze behaalde, tijdens haar leven vooral tijdens haar vroege jaren verschillende, veel 'eerste prijzen ' en ook was ze een laureaat van de 'Koningin Elisabethwedstrijd voor compositie'. Haar muziek zegt me niks, haar naam des te meer want ze werd in Temse geboren en daar is die familienaam niet onbekend. Meer heb ik voor vandaag niet te vertellen, alleen dat ik gisteren nog getankt heb vooraleer de benzine vandaag weer duurder werd. Dat is dan eens change hebben zonder dat ik wist dat die prijs weer de hoogte inging. Ik heb mijn rekeninguittreksels eens nagekeken en het was van mei 2024 geleden dat ik getankt heb. Veel zal ik niet bijdragen aan de CO2-uitstoot door gebruik te maken van de fossiele brandstoffen. Tot morgen
Het is examen in de luchtvaartschool in Oostende. De leerlingen vliegen af en aan, om hun kunsten van stijgen, dalen, een touchdown en terug optrekken, aan de instructuurs en lesgevers te tonen. Er zal niet al té veel luchtverkeer zijn boven Ostend-Bruges en dan kunnen de jonge piloten tonen wat ze al geleerd hebben. Het is wel soms een hels lawaai. Deze morgen ben ik naar de gemeentelijke werkplaatsen geweest om gratis mijn 10 kg strooizout te gaan ophalen. Winterse toestanden steken hun kop op, zoals de sneeuwklokjes. Een beetje zout als voorzienigheid om geen slippartijen te maken is noodzakelijk. Ik heb geen goesting om nog eens tegen de vlakte te gaan. Bij dit licht vriesweer stuur ik toch eerst de hond buiten om te zien of hij recht op zijn poten blijft staan. Dan is alles veilig voor mij, anders moet ik wat zout strooien.
Ik heb heel slecht geslapen omdat ik een dreiging constateer als de herverkozen Mister Make America Great Again, op 20 januari zijn eed zal afleggen als 47e president van de USA. Van de gekleurde Amande Gorman zullen we niet, dat prachtige gedicht "The Hill we Climb", horen voordragen. Niet omwille van de inauguratie lag ik wakker wel van de strijdvaaardige en oorlogszoekende zinnen die Donald al spuide. Hoe komt hij erbij te zeggen dat Canada en Groenland onder Amerikaanse vlag moeten komen en dat het Panamakanaal de USA toebehoord? Wel, hij heeft tonnen geld gekregen voor zijn herverkiezing van de multi multi multi miljardairs. Die hebben die miljoenen niet zomaar gegeven voor een postje op een of andere ambassade of minister in een regering. Dat is niet iets dat wat gewiekste zakenmannen beogen. Wel de bevroren ondergrond van bovengenoemde landen, waar bovendien weinig bewoners zijn. Niet voor niks is zoon Trump zo maar eens een kijkje gaan nemen op een vliegveld in het noorden, en wel met Air Force One, waar zelfs zijn vader nog niet in mag vliegen. De grote vraag voor Trump, Musk en consoorten is: hoe kunnen we die ijsgletsjers en ijslagen ontdooien om aan de schatten van de aarde te geraken? Daarvoor moeten ze natuurlijk over het grondgebied beschikken en een oorlogsverklaring lijkt uit zijn woorden af te leiden, wel heel dichtbij. Ja, hij wil Amerika groot maken door anderen te annexeren, als kolonie of als vazalstaat gebruiken om, zoals de kolonialisten van destijds, al de natuurlijke rijkdommen aan zijn sponsors voor exploitatie, aan te bieden. Daar heb ik niet van geslapen en veel kan ik er niet aan doen. Daar zou een federale regering voor moeten zijn om protesten te uiten en geen 50 tweederangsministers.
Nog maar eens een onbekende componiste, die wel prachtige composities maakte en waarvan Frédéric Chopin ( 1810-1849) gretig gebruik maakt: de mazurka's, polonaises en walsen, études,... de Pools Maria Szymanowska (1789-1831). Zij was een van de eerste professionele en virtuose componiste en muzikante. En dan is er de schrijver, dichter, filosoof Rainer Maria von Rilke (1875-1926) met een mooi dichtregel: "Wij zijn de hoeders van elkaars eenzaamheid". Tot morgen
Bon, afspraken die gemaakt zijn moeten nagekomen worden. Ditmaal was een nazicht van de auto aan de beurt. Dat is waarschijnlijk mijn verste verplaatsing van dit jaar: van hier naar Veurne en terug, 2x 16,3km. Het zal een goede occassie zijn, zegde de garagist: altijd in de officiële garage nagekeken, altijd binnen gestaan (behalve bij het rijden natuurlijk), weinig kilometers op de teller. Na corona zijn mijn verplaatsingen tot een minimum herleid. Ik reken dat ik voor 1km, 1€ betaal. Ik kom aan dat cijfer door de kosten = nazicht + verzekering + taksen + schouwing + wat naft te delen door het aantal gereden kilometers. Ik trek er dus niet veel op uit. De auto wegdoen? De vraag is aan de orde, maar geeft momenteel nog niet genoeg redenen om 'adieu voiture' te zeggen.
Het zal een kort zinnetje zijn dat de almanakken me geven. Voor muziek is er weer een onbekende Ierse componiste 'Ann Cleare' 42 jaar en vooral gekend voor concertmuziek en opera met Ierse inslag. Voor de filosofie is er een citaat van de, toch wat bekender, Anselmus van Canterbury (?- 1109). Theoloog, benediktijnermonnik die men als de grondlegger van de 'scholastiek' beschouwd. Hij verwierf bekendheid met zijn zogenaamd 'ontologisch godsbewijs'. Dat 'definieerde God als dàt waarboven niets groters kan gedacht worden'. Natuurlijk heb ik hier de juiste definitie voor moeten opzoeken. Maar Anselmus heeft als filosoof ook ontelbare citaten, waarheden en quotes opgetekend. Vandaag is dat op de kalender: Wat heb je wat je niet hebt gekregen?
Cold case "stoutmoedige diefte". Ik denk niet dat er één diefstal op aarde al zó veel inkt heeft doen vloeien als de "Diefstal van het Paneel van de Rechtvaardige Rechters" een geschilderd luik van het Lam Gods" van de Gebr.Van Eyck (Hubert 1370-1426, Jan 1396-1441). In de nacht van 10-11 april 1934 was er dé kunstroof die het hele land in rep en roer zette. Twee panelen verdwenen toen zomaar uit de tegenwoordige Sint Baafskathedraal, de vroegere Sint Janskerk. Het paneel van "Johannes De Doper" werd vlug terug gevonden nadat een recu de aanwijzigingen bevatte waar het schilderij te vinden was. Eén paneel, het andere is nog altijd zoek en sinds 1934 zoekt men nog altijd. Ontelbaar zijn de speurders in spe, de officiële rechercheurs, de tips, de boeken, artikelen en columns in de kranten, huiszoekingen, opgravingen enz. Telkens komt er wel een element naar voren die de zogenaamde vindplaats aanvaarbaar maakt voor nader onderzoek. Maar niks te vinden, nog altijd niet. De zoektocht kan nog wat verder gaan, de verwijzingen ook, de ontleding van de laatste woorden van Arsène Goedertier (1876- november 1934) ook. Voor mij, zoals ik al eens eerder schreef, zijn de "Rechtvaardige Rechters" te vinden bij in een patriciërshuis bij een particulier, met een grote kleerkast. De deur of rug van de kast moet amper 149cm op 55cm groot zijn en zeg nu zelf, de kleerkasten met die maten waren toendertijd te vinden bij Jan met de pet. Ze waren gigantisch en kwamen niet van den Ikea. Tot morgen
Deze 3 gekroonde mannen kwamen zomaar met geschenkjes aangewandeld omdat ze gehoord hadden dat er een koning geboren was. Als kind ging ik op deze dag met een laken rondom mij gedrappeerd en een stok met een ster aan genageld aan bellen bij de buren voor een 'cent' of een karamel. Ik heb nu ook geen snoep meer in huis maar kan toch moeilijk bij de buren aanbellen met mijn stok in mijn handen, draaien aan de ster en het lied van 'Driekoningen' zingen. Wel de 2e strofe want het is solden in de winkels: Driekoningen, Driekoningen, geef mij een nieuwe jurk, mijn oude zit vol gaten, mijn oma kent de maten, mijn opa heeft gespaard en keurig elke knop bewaard.... Het zou wel eens plezant zijn, met een strandmoleke op stap te gaan, door de wind zou het geen moeite kosten om dat te laten draaien. Zingen is natuurlijk wat anders, het zou schrapen, kuchen en kwelen zijn. Ach ja, af en toe moet de fantasie van een kind toch eens komen bovendrijven met het beeld van een oude koningin, eens op stap te laten gaan voor een snoepje of een cent. De apotheose van "Vrede op Aarde" was subliem te noemen, met een totaal onverwachte en hilarische eindsprint. Dertien avonden is er een goed en ontspannend programma geweest, en als het al eens wat minder was, kwam dat op conto van de gasten in de sofa bij Sven. Het is uitkijken of het concept op het einde van dit nieuwe jaar terugkomt. Ik had ook uitgekeken naar de reis van de "Columbus" maar het is nogal een vlak reisprogramma geworden. Ik blijf wel kijken, maar het zijn, zoals gezegd, weeral dezelfde BV's die op de passagiersstoel plaatsnemen en iedere keer weer met hun zelfde verhalen voor de dag komen. Vanuit mijn zetel naar de rauwe natuur en smalle straatjes van de bergdorpjes te kijken, heb ik ook geen kaas gegeten. Ik zal maar zeggen, bij gebrek aan wat beters kijk ik er maar na. Het is dan toch op de VRT en de programma's worden niet constant door reklame onderbroken. Terug naar de orde van de dag. Het is 'code geel' voor de wind, en het is buiten toch van 'mieke hou je vast aan de takken van de bomen..'. En dus kijk ik maar in mijn almanakken wat voor een nieuwigheid er weer voor mij is weggelegd. En ja hoor, Klara spuit weer een nieuwe naam en een weinig alledaags muziekinstrument. De instrumentaliste en componiste is Keiko Abe, een 87 jarige komponiste en marimbaspeelster. Een marimba is een slaginstrument, vergrote xylofoon met houten staven en met mallets worden aangeslagen om muzieknoten te produceren. En mallets zijn houten stokken met bovenaan een pompon. Voor de filosofie laten ze Voltaire (1694-1778) aan het woord met de gevleugelde uitdrukking: Als God niet bestond zou hij moeten worden uitgevonden.
Vanaf vandaag zal het hier wel een gedaver zijn van de legervoertuigen die alle materiaal van Leopoldsburg naar Lombardsijde moeten verhuizen. Tot morgen
