Het was een heerlijk lentebriesje dat me verwelkomde als ik deze morgen met de hond buitenging. Dat is toch een zaligheid als het wat warmer is buiten. Natuurlijk kan ik niet anders dan de "Eurosongcontest" ter sprake brengen. Een paar tumultueuze dagen gingen vooraf aan de geldverslindende sing-a-songavond. Het ware verhaal van de uitschakeling van de Nederlandse deelnemer Joost Klein zal wel eens aan het licht komen maar gisterenavond was het glitter en glamour en alle pluimen leken gladgestreken. Wijsheidshalve koos men voor een niet gecontesteerd land en zanger, nl de deelnemer uit het rijke Zwitserland, de non-binaire man/vrouw/hun 'Nemo Mettler' met "The Code". La Suisse is kapitaalkrachtig genoeg om dergelijk groots evenement te organiseren. Het is ook altijd al door de eeuwen heen, een 'neutraal' land gebleven. Gelukkig hadden ze dit keer een lied dat door de beugel kon, een soort meezinger en dus kon dat ook verkozen worden als het beste lied van al de inzendingen. Het thema van dit Eurovisiesongfestival was dit jaar: United by Music. Ze zijn er aardig in geslaagd om er niet 'devited' van te maken, wat had kunnen zijn, door de vele protesten die rond het gebeuren plaatsvonden. Alle hoge, lage en verkeerde noten werden zonder problemen de ether ingestuurd. En van de 'ether' gesproken, ik heb in het luchtruim geen 'noorderlicht' gezien. Ik had pertang stokjes tussen mijn oogleden getoken om het groen-roze-gele gordijnlicht van de zonne-explosies te kunnen zien of waar te nemen, maar mijn oogschellen vielen vóór mijn blauwe oogjes, zo moe was ik. Natuurlijk was ik moe! Visite en logés is toch al vermoeiend geworden op mijn leeftijd. Zeker omdat de routine van gasten ontvangen begint weg te vallen. Mijn kinderen worden ook wat ouder en de kleinkinderen hebben andere activiteiten en prioriteiten gekregen. Daardoor komen ze letterlijk niet meer afgezakt van 110 m boven de zeespiegel naar 5 meter boven het zeewater. Het is telkens een prettige en vreugdevolle begankenis maar zowel de hond als ikzelf zijn er wel moe van en genieten nu van een 'recupke' met 'bodding'in de namiddag. Want dat gebak van 'oud brood' brengt mijn 'schone zoon' altijd mee. En verder is er ook nog, "Une Belle Histoire" zoals gezongen door Michel Fugain. Een Belgische violiste stoot door naar de halve finales van Koningin Elisabeth wedstrijd: de 19 jarige Pauline van der Rest. Duimen maar. Tot morgen
First things first, het belangrijkste eerst. Zo kan men wel de verjaardag van de tweeling in de familie wel bestempelen. De jongen en het meisje, of omgekeerd (ik vergeet altijd wie de eerstgeborene is) vieren vandaag een mijlpaal in hun leven: 18 schone lentes. En ik mag wel zeggen dat het vandaag een prachtige lentedag zal zijn, er zal buiten uitbundig kunnen gefeest en gevierd worden met vrienden en familie. Iedereen blij natuurlijk want, zelfs hier aan zee zal de temperatuur boven de 20°C uitkomen en dat is echt héél lang geleden. Mijn bezoekers zijn nu een strandwandeling aan het maken. Een speurtocht naar de legoblokjes, die ruim 30 jaar, nadat ze van het containerschip vielen, nu aanspoelen aan onze kusten. Het zijn allemaal specialekes en men moet zeer goed uit z'n doppen kijken om ze te kunnen detecteren. Ik hoop dat ze geluk hebben en met een souvenir binnen komen gewandeld. Met een gerust hart kunnen we de ijsheiligen negeren. Normaal moet men schrik hebben voor nachtvorst als de heiligen, Malmertus, Pancratius, Servatius, Bonifatius en eventueel 'de koude Sofie' hun feestdag hebben. Dat is in deze periode van het jaar, van 11-15 mei. Hun spreuken zijn nu wel niet van toepassing, maar omdat het gezegde van Malmertus op mij van toepassing zou kunnen zijn, schrijf ik ze toch maar op: al is Malmertus oud en grijs, hij houdt van vriezen en van "ijs". Vooral dat laatste is belangrijk en zeker en vast waar!. Vandaag is het ook de "Internationale Dag voor Fairtrade ". Vroeger kende men alleen het schandalig dure merk 'Max Havelaar' met zijn koffiebonen en chocolade. Nu slaan de grootwarenhuizen met "eerlijke handel" rondom je oren. Dat doet dan ook weer vragen oproepen. Van producent naar verbruiker.....wij hanteren de korte keten!! Hoe waarheidsgetrouw kan dat allemaal zijn? Omdat ik heel erg sceptisch ben tegenover al die aanbevelingen en verkoopargumenten, laat ik me er niet dikwijls door verleiden. Alle producten gaan door te veel handen en organisaties om de desbetreffende producenten een eerlijke vergoeding te geven voor hun producten. Uitbuiting blijft bestaan en dat zien we ook weer bij die online shops zoals Shein, Temu..., voor de prijs van een appel en een ei kan men er een ganse kleerkast aanschaffen. Men wil de mensen ervan afhouden met allerhande argumenten, zoals slechte kwaliteit, het pakje dat niet toekomt, betalingen niet oké...... maar hier zijn er mensen genoeg die voor een schappelijke prijs op die manier kledij en andere huishoudartikelen kunnen aanschaffen, omdat ze zelf het absolute minimum aan inkomen hebben en eens wat nieuws willen hebben. Soms kan men zeggen dat de fairtrade-producten er zijn om aangeschaft te worden door een middenklasse met een sociaal hart en rechtvaardigheidsgevoel. Om af te sluiten, er zijn geen legoblokskes gevonden. Tot morgen
Een vrije vrijdag, maar geen 'vrij' dag, althans niet voor mij. Volgens mijn geliefde broer moet ik ook niet meer denken en hopen dat ik nog een vrijer zal tegenkomen. Dat beweert hij nadat ik vertelde wat ik allemaal rond mij hangen had, vooraleer ik nog eens het laken en donsdeken er bovenop legde. Géén enkele man wil zoveel lichaamsbedekking verwijderen, vooraleer aan een vrijpartijtje te beginnen, zoveel geduld heeft geen enkele heer om het vrijen in gang te zetten. Ik zal mijn broer maar geloven, want hij is ook al 70+ en weet blijkbaar nog van wanten. Op deze vrije vrijdag zal het voor mij geen vrije dag zijn. Ik heb bezoek. Ze zijn hier uitgeput binnengevallen na een autorit van 3 u in file rijden om 150 km af te leggen. Het is geen pretje meer om mama of oma te bezoeken aan zee. Men is rapper aan de Costa Brava dan aan de Noordzee. Het kan ook bijna niet anders met maar één autostrade naar het verlofparadijs bij uitstek voor kortere vakantieverblijven. Met een heerlijke 17° en een licht briesje is het hier werkelijk aangenaam vertoeven en dat vinden veel landgenoten die de hitte van het asfalt niet willen opsnuiven. Vandaag moeten jullie tevereden zijn met dit korte berichtje, ik moet mijn gasten entertainen. Koken ga ik niet meer doen. Vanavond is het ons beproefd recept: uit eten gaan en dan liefst met garnaalkroketten, sla, tomaat, citoenschijfje en echte frieten op ons bord!. Eerst is er de bespreking van de uitgave van het "Letterbuffet 2", dat me pas in handen gegeven werd door 'de vrienden'. Dit keer was het uitgangspunt van het boekje: een schilderijtje met een 'kamper' op. Ik heb weer mijn best gedaan om een mooi verhaaltje te schrijven over dat vakantievehikel. Ik heb geput uit mijn eigen droom ooit eens een grote toer te doen in Europa met dit huisje op wielen. Maar ik niet alleen, ze konden 30 vrienden/vriendinnen aanzetten om daar een mooi verhaal rond te spinnen; waargebeurd, verzonnen of gedroomd.Tot morgen
Alles is nog stil buiten. Dat is meestal zo als een feestdag midden in de week valt. Nochtans zal er in veel huishoudens een drukte van jewelste zijn bij de belangrijke 'kinderfeesten' die rond deze tijd plaatsvinden: Eerste/Plechtige Communie of een Lentefeest. Cadeautjes of centen zijn in aantocht voor de 7-of 12jarigen. Tegelijkertijd is er veel werk voor de ouders als die gans de familie hebben uitgenodigd om mee te vieren om de kinderen zoveel mogelijk nuttige of onnodige geschenken te geven. Maar plezant is zo'n feest altijd en hopelijk op het einde van de dag is er geen sprake van zatte nonkels of tantes.
Eigenaardig! Op 1 mei vieren we de 'Dag van de Arbeid'. Met speeches, optochten en andere bijeenkomsten. Vooral de leden en partijbonzen van 'Vooruit' zijn daar de haantjes de voorste in en ook de PVDA. Hier en daar duiken er ook leden van Groen of andere gezindten op in de vele stoeten die met vlag en wimpel door de straten marcheren en ondertussen de "Internationale" zingen. Niemand met 'oranje' kleuren of groene hesjes lopen daarin mee. Hun dag is vandaag "Rerum Novarum", genoemd naar de Encycliek van Paus Leo XIII (1810-1903). Daarin wilde de Paus een antwoord vinden en geven over de positie van de Kerk in het moderne denken, vooral met tijdens de industriële revolutie: rechtvaardig loon, recht op eigendom, solidariteit met de zwakkeren. Eigenlijk thema's die nog altijd actueel zijn en de inhoud zijn en blijven van de 'sociaal katholieke leer'. Ik overpeinsde de gelijklopende delen van deze 2 dagen, speciaal voor de werkende mens ingesteld. Allebei zijn ze gekenmerkt door bol, hol en vol van speeches te zijn, en optochten met de belangrijkste tenoren of sopranen van de partij. Meteen vroeg ik me af 2 dingen af: 1) is het mogelijk dat deze speciale dagen ooit eens op dezelfde dag zullen gevierd worden, kort gezegd kan het dat 1 mei en Hemelvaartsdag ooit eens samenvallen? Aangezien Hemelvaartsdag ten vroegste op 30 april kan vallen en ten laatste op 3 juni, is het best mogelijk dat alle politieke strekkingen eens eensgezind met dezelfde eisen door de straten marcheren met vlag, wimpels en fanfaren. Ik denk dat weinigen van ons dàt zullen meemaken. We zullen het belang ervan aan onze nakomelingen moeten meegeven want het samenvallen zal pas plaatsvinden op 1 mei 2160. Volgende vraag: 2) Is er voor Rerum Novarum ook een speciaal lied gecomponeerd zoals op 1 mei waar de deelnemers aan de optochten de "Internationale" zingen?. Een tekst van de communard Eugène Pottier (1816-1887) en de muziek/melodie van de Belgische componist Pierre De Geyter (19848-1932). Het werd een beetje zoeken en kwam uit bij "De marktzanger in ere hersteld" een groep met 3 leden, Johan Morris, Marc Justaert en Jos Debraekeleer, die zich tot doel hebben gesteld de liederen, hun teksten en muziek van 1900-1950 in ere te herstellen. Tot hiertoe telt hun repertoire al meer dan 500 liederen en treden her en der op in het hele Vlaamse land. Rond 1910 werd het "Lied van de Christen Werkman" verspreid. De tekst is de moeite om te lezen, maar te lang om hier weer te geven. Er staan pareltjes in hun liedboek. Tot morgen
Na wat krachtvoer te hebben binnengslagen, begin ik aan mijn cijfers, letters, woorden en hopelijk komt daar dan een deftig, leuk en leerzaam essay uit tevoorschijn. Ik heb mijn boodschappen gedaan. Het was ontzettend druk in de winkel met koppeltjes senioren die allemaal veel bezoek verwachten of zullen krijgen de volgende dagen. De karren werden volgeladen met drank (frisdrank, bier en wijn), pistolets en sandwiches die luchtdicht verpakt waren en de charcuterie- en kaasafdeling was ook bijna geplunderd. Er is zalig weer voorspeld en hier zal er ook wel wat volk over de vloer komen. Maar nu to the point met de bedenkingen van de dag. Het is niet alleen de dag dat ik mijn Eerste (1955) en Plechtige (1960) Communie herdenk. Maar er gaan ook verschillende stemmen op, om van 8 mei terug een officiële feestdag te maken om het einde van de 2e Wereldoorlog te blijven herdenken. Niet alleen het gebruik van bloemenkransen te leggen aan de monumenten van de 'Onbekende Soldaat' en een bezoek, van de weinige Oud-Stijders die er nog zijn, aan het Fort van Breendonk. Men moet terug het belang van herinneringseducatie onderstrepen en vooral het anti-fascisme benadrukken. In Nederland is dat nog een groots opgevoerde herdenking aan Den Dam in Amsterdam en een concert op de avond van deze feestdag, bijgewoond door leden van de koninklijke familie. De laatste jaren is dat vooral een show van hun, van oorsprong Latijns-Amerikaanse, koningin. Die maakt er een punt van om met de allerlaatste nieuwe trends op modegebied uit te pakken en te pronken en in zee te gaan met de duurste coututiers van het moment. Ze wil alle aandacht naar zich toetrekken. Gaat haar dochter dezelfde weg op? Of ziet ze het koninginneschap met wat meer opleiding tegemoet? Of is ze gewoonweg tevreden met hetgeen ze nu kent en hoopt ze op een entourage dat haar wel voldoende zal instrueren zoals de ministers, adviseurs, secretarissen? In ieder geval haar opleiding ziet er nogal dubieus uit. Maar ze gaat haar onkostenpremie van 1,5 miljoen euro wel opnemen vanaf 2025, omdat ze wat meer representatiewerken gaat uitvoeren, een eigen huishouding op poten wil zetten in haar eigen paleis want dat van haar ouders is niet groot genoeg. Haar echte wedde van 300.000€ moet ze nog niet hebben dit jaar. Enfin ja, in ieder geval is Europa een goede voedingsbodem voor koninginnen. De monarchiën maken deze eeuw kennis met veel belangrijke vrouwen. Zowel in Spanje, Nederland, Zweden is er een vrouw die voor deze belanrijke post in aanmerking komt. Ik mag natuurlijk onze eigen kroonprinses niet vergeten, die toch wel een bolleboos blijkt te zijn. Na de kleuterklassen, de lagere school en het lager middelbaar onder de kerktoren te hebben doorlopen, is ze met haar verstand op de internationale toer gestapt. Zo veel mogelijk kennis vergaren, contacten leggen over heel de wereld en ons land een uitschijning en allure geven, die de gewone burger van pas kan komen. Dat was mijn nieuws van de dag. Tot morgen
Een dag zonder nieuwswaarde, zoals men dat al eens gezapig aankondigt. Alhoewel, 'zonder nieuws' is een verkeerd beeld want een dag zonder wat nieuws is er nooit. Er gebeurt altijd wel wat op onze 'blue planet'. Met nieuws bedoelt men meestal geen 'goed' nieuws': oorlogen, bombardementen, aanvallen, pandemiën, veroordelingen, gevangennemingen, overstromingen en nog talloze andere vreselijke toestanden en onrechtvaardigheden. Vandaag de dag wordt nieuws in ons land beheersd door, gelukkig en weliswaar vredige, naderende verkiezingen. We luisteren weeral eens naar de uitleg van de politieke programma's en de mooie beloftes die daar traditiegetrouw bijhoren. Maar altijd bij beloftes en positieve vooruitzichten, blijven. Ook nooit tevreden is het lerarenkorps en hun vakbonden, die nog maar eens gaan staken. Deze bevolkingsgroep denkt nooit aan hetgeen ze de ouders en kinderen aandoen met hun acties. Volgens dat ik begrepen heb, zouden ze nu staken om paal en perk te stellen aan de willekeur van de directeur bij het opstellen van het lesuurrooster!. Een ander nieuwsitem dat me eerst een glimlach bezorgde maar daarna toch de ernst ervan deed inzien: alcoholcontole bij de 'petanque-wedstrijden'. Geen glaasje pastis meer in de hand, geen duvel meer langs de zijkant. Men hanteert nu de slogan: weg-met-het-biertje-bij-de-ballen. Een nultolerantie voor alcoholgebruik tijdens de competitie, erger dan de BOB-controle in het verkeer. De uitleg en de reden: iemand die redelijk onvast op zijn benen staat kan al eens een wedstrijdbal van 700-800gr in de verkeerde richting smijten en zo een persoon raken in plaats van de cochonnet, met alle ongelukkige en nadelige gevolgen vandien. Beperkingen en wetten, verboden van vele dingen zijn we ondertussen wel gewoon geworden in ons Verenigd Europa. In 1824 dirigeerde Beethoven (1770-1827) voor de eerste maal zijn 9e Symphonie met het prachtige "Ode an die Freude" van Friedrich Schiller (1759-1805). Het Europese Volkslied, maar 'veel Vreugde' is er in ons continent niet te vinden met de betogingen, de stakingen, bezettingen. Er is een algemeen ongenoegen dat zich manifesteert in al de geledingen van de maatschappij. Zo blijven de klaroenblazers van de The Last Post, onder de Menenpoort nog altijd hun nut tonen: de mensen er op attent blijven maken dat 'vrede' een werkwoord van iedere dag is. Ondanks, dat iedereen er wat lacherig over doet, die liedjeswedstrijden en andere competities tonen aan dat we toch, met al onze verschillen in Europa, elkaar een vredevol optreden voor de televisie wensen, elkaars talenten erkennen en er miljoenen Europeanen, ondanks al hun verschillen, naar hetezlfde programma kijken. Ook de klassieke muziekwereld erkent dat de wereld niet alleen maar kommer en kwel is. De 'Koningin Elisabethwedstrijd' is weer begonnen. Ditmaal vraagt de 'violist' alle aandacht. Er stuurden 290 muzikanten een video in van hun kunnen. Er werden 63 violisten (33vrouwen, 30 mannen) afkomstig uit 21 landen waaronder één Belgische, geselecteerd om hun virtuositeit voor een livepubliek te demonstreren. Voilà, dat was mijn nieuws van de dag, een mengeling van positief en negatief, van goed en kwaad, want zo zit de mens en de wereld toch in elkaar. Tot morgen
Feest! Niet elders maar ten huize van Pijltje, dat eigenlijk 'Rondinella' noemt of Italiaanse zwaluw. En hier woont dus het feestvarken: de lagotto romagnolo, genaamd 'Raziel di sole e terra', kortweg witte krullenbol 'Raziel' genaamd. Zes jaar wordt deze Italiaanse waterhond die geen allergiën veroorzaakt bij mensen, zeer speels en onnozel blijft, die me soms doet steigeren, me doet lachen, me doet opstaan, me doet bewegen en vooral er voor zorgt dat ik mijn manieren hou en aan tafel mijn maaltijden nuttig. Dan pas begint hij ook zijn dinerkes op te knabbelen enfin, zijn brokken. Omdat ik niet wil dat hij verhongerd, zet ik me 3x per dag aan de keukentafel om mijn ontbijt, middag- of avondmaal te gebruiken. Hij heeft ook verschillende trucjes om me van tafel te krijgen om onderwijl mijn teljoor leeg te eten. Het is een lepe snoodaard, van geen kleintje vervaard, die me nooit doet huilen maar altijd doet lachen om zijn gewiekstheid. Vandaag krijgt hij een extra 'knook' om hem bezig te houden. Ik heb wel geschreven dat ik een 'witte' hond heb, maar dat is alleen te zien als hij pas van de trimster komt. Anders hangt er, zoals nu, een zanderige kleur over zijn krullen. De zandkleur is afhankelijk van waar hij gelopen heeft of gecrosst: strandkleur of modderkleur. Het is geen mens, maar toch is hij mijn compagnon de route. Zijn voorganger was Baziel, van hetzelfde merk, en een heel ander beestje. Maar hun liefde van water en de zee, is hetzelfde. Omdat het vandaag 'Internationale Anti Dieet Dag', zal er door ons niet gelet worden op een kremmeke min of meer. We zijn er alletwee tuk op. Mary Evans Young besliste in 1992 dat het genoeg was met al die diëten die als paddestoelen uit de grond schoten en de mensen alsmaar ongelukkiger maakten om te kunnen voldoen aan het silhouet van een 'geraamte met vel' over. En op 6 mei ontstond zo de 'No Diet Day'. Iedereen die daaraan meedoet draagt een 'lichtblauw lintje'. Ik doe daaraan mee maar ik heb geen lichtblauw lintje en ga daarvoor niet naar Nieuwpoort of Oostende trammen om bij de confectie-retailer Veritas, lint te gaan halen. In feite doe ik iedere dag mee met deze speciale 'no diet day'. Er zijn zó vele lekkere dingen te eten, en het leven is zo kort, dat ik ook culinair plezier wil hebben aan mijn leven. Ik moet eerlijk zijn, die lekkere dingen zijn bereid door anderen dan ik: een chefkok, een patissier, een traiteur. Zelf bak ik er niet veel meer van. Een éénpersoonsgezin is moeilijk te besturen op eetgebied en kent enkel de eiergerechten, de tomaten en het witloof. Tot morgen
