In 1903 werd de Tour de France voor het eerst gereden. In 1909 was er de start van de Giro d'Italia. Twee sportjournalisten, Vlaming Karel Van Wijnendaele (1882-1961) en Brusselaar Léon Van Den Houtte (1887-1931) vonden dat Vlaanderen niet kon achterblijven met een grote wielerwedstrijd. Ze organiseerden voor het eerst in 1913 "De Ronde van Vlaanderen", een parcours in Oost- en West-Vlaanderen. Wat is het verschil met toen en nu? 1) De startplaats die geclaimd wordt door een andere provincie. 2) Het aantal kilometers dat de helden op hun tweewielers moeten rijden, 324 km zonder hellingen en nu, anno 2022→ 272,5 km met 18 hellingen. 3) Het aantal deelnemers dat die afstand probeert te overbruggen, in 1913 waren dat er 27 en nu, als iedereen aan de start komt die niet geveld is door corona, 168 pedaleurs. 4) Wat is hetzelfde gebleven in al die jaren dat de wedstijd bekampt wordt? Wel, zegt Geert Van Den Bon en ik dus ook: de eerste die over de finishlijn rijdt, wint!. Voor Vlaanderens Mooiste wordt er langs het parcours niet minder dan 1 miljoen kijklustigen verwacht voornamelijk in de 'hellingzone'. En dat gebeuren zo mooi bezongen door Willem Vemandere in "Mijne Velo". Maar met dit kille weer zullen er waarschijnlijk minstens evenveel voor de buis zitten kijken met een warm fleeceke om zich heen geslagen, een lekkere pint gevuld met Wijnendale bier. Niet vergeten daarbij wat Wijnendale kaasblokskes en een homp vers gebakken bruin brood, om de nodige fond te leggen. Ne suderans (gepikt uit de column van Jan Van Rompaey), of de Hollandse uitspraak voor 'een jus d'orange' zal niet op het salontafeltje staan bij de echte Vlamingen. Dat warme dekentje is nodig, nu de thermostaten van de verwarming naar beneden moeten, om ingevoerd gas uit te sparen. In Holland, noemt men dat 'thermostaatsolidariteit'. Hoe langer het woord hoe blijer onze Noorderburen zijn. Het betekent eigenlijk, de Russen een hak zetten om zo weinig mogelijk gas bij hen te bestellen en in te voeren, zolang ze baldadigheden en oorlogsmisdaden in Oekraïne begaan. De laatste jaren denk ik (door corona, overstromingen, droogte, oorlogen..) dikwijls aan het liedje van ons aller Urbanus: "De wereld is om zeep er gebeuren rare dingen rondom mij, helemaal om zeep en het laatste oordeel kan niet ver meer zijn". En in dit geval hoop ik oprecht dat er dat laatste vonnis voor dictator Poetin zit aan te komen. Eigenaardig en ironisch genoeg spelen ze op een Vlaamse zender de Bond-film: From Russia with Love. Dat zullen de inwoners van Kiev en andere plat gebombardeerde steden niet zeggen, dat het met liefde voor hun land gebeurd is.
En nu ja, weeral mooie wolkenformaties, zou Frankske zeggen. Voor mij zijn dat doodgewone regenwolken die af en toe grillige vormen aannemen. Maar in de verte is er toch licht aan deze grijze tunnel te zien. De zon komt streepje per streepje tevoorschijn. Het is tenslotte 'zon'dag. Het is zoals Wim De Craene (1950-1990)zingt: Oh, ze zeggen dit, en ze zeggen dat. En van de regen weet elkeen wel wat!. Tot morgen
First things first: mijn kleine schoonzusje is jarig! Ze is nog altijd 'piep' want de 'zes' is nog niet van de eerste plaats verdwenen. Integendeel, een belangrijke verjaardag zelfs: soixante neuf. Ik zal zeggen, veel oefenen met mijn broertje-lief, dan blijf je gezond, gelukkig en bovenal lenig. En dat is dan ook mijn wens voor deze kille 2e april. Beste schoonzusje, de warmte zal op deze dag moeten komen van de liefde voor jou van mijn broer. Die zal dat hopelijk gul rondstrooien met allerlei kleine lieve attenties.
Iedere dag iets leren is mijn devies en vandaag ben ik weer wat slimmer geworden over het menselijk lichaam, voornamelijk dan over het andere geslacht. Niet dat het er voor mij nog veel toe doet, maar de koppeltjes kunnen het nog eens controleren of er wel waarheid zit in dit geschrijf van journalist Tom De Leur, naar aanleiding van de tentoonstelling "Phallus, norm en vorm". Ondanks het feit dat we toch al een respectabele leeftijd hebben, iets bijleren over het lichaam van mannen of het andere geslacht, is nooit te versmaden. Een aanlokkelijke titel: Dit moeten we even rechtzetten, vijf misverstanden over de penis. Een aantal wetenswaardigheden die over het mannelijk lid de ronde doen, eventjes onder de microscoop leggen. Een paar gezegdes die de ronde doen, onder de loep nemen en op hun waarheid controleren. Nr 1. Hoe langer hoe beter. Commentaar van directeur van GUM, Marjan Doom: hoeveel vrouwen kiezen op basis van de penislengte hun partner? Veel info te vinden op Allsizesmatter.com. Nr 2. De neus verraadt de reus. De wetenschap heeft die "naso-genitalereflextheorie" als zwans afgedaan maar de mens blijft gefascineerd door de vraag of de lengte van de penis af te leiden valt door de lengte van de neus of schoenmaat. Nr 3. Elke man heeft een penis. Nr 4. De mens heeft de beste penis. Nr 5. De penis past altijd in de vagina. Veel van al die beweringen woorden gesteund of ontkracht door studies allerhande of kunstvoorwerpen (schilderijen, beelden, voorwerpen). Dat alles in het Gents Universitair Museum tot 08/01/2023. Onthouden voor een uitsapje op een koude dag.
En deze morgen was het een echt trieste aanblik in de tuin: al die geknakte en omgewaaide paasbloemen! Gelukkig zijn de hyacinten en de blauwe druifjes recht blijven staan. Ik heb nu wel een blauwe geurende tuin en dat is ook mooi. De tuinman heeft de ravage van de rukwinden eens komen bekijken, het zeil aan de afsluitingen terug vastgemaakt, en het patattenveld dat de hond van het grasperk gemaakt heeft eens komen opmeten. Hij zal eens nadenken hoe we die putten het beste kunnen vullen want springen en sprinten voor zijn bal, zal mijn woeffie wel blijven doen. Tot morgen
Gisteren kwam er bij het weerbericht een foto uit 'Kuttekoven'. Natuurlijk moest ik opzoeken waar dat dorp gesitueerd was. Die naam komt nu echt niet veel op de buis. Als je Limburg gaat bezoeken en in de driehoek Sint Truiden-Tongeren- Borgloon rijdt, dan kom je dat gehucht met à peu près 80 inwoners tegen. En als je dat dan toch passeert, stop dan en snuif meteen wat cultuur op : bezoek de Sint-Jan-de-Doperkerk, de voormalige pastorie, hoeve en oud kasteel De Clee, en een in verschillende bouwstijlen opgetrokken Kasteel De Klee. Het is een hint om richting het verre Limburg te rijden dat zo mooi bezongen werd door troubadour Jo Erens (1928-1955) in "Limburg allein". Maar het weerbericht voorspelde weinig goeds en dat was deze morgen de werkelijkheid. Adios de paasbloemen, arrivederci de shorts, terug welkom aan de coltruien, mutsen, sjaals en handschoenen. Van een ommezwaai gesproken. Op verzenderkensdag hebben ze het mooie weer naar god weet waar gestuurd! Met de grilligheden van de natuur leren we in Belgenland wel leven. Het was geen sinecure om door het winterlandschap te ploeteren en me staande te houden om mijn kapper te bezoeken. Ik ben er toch zonder ongelukken geraakt. En ik ben van oordeel, als ik voor de hond alle weer moet trotseren, ik voor mezelf ook boodschappen kan doen zoals naar de apotheker en de bakker. De kapper wil ik sowieso niet missen, een goede hoofdmassage en dan genieten van de warmte onder de droogkap, vind ik zalig. En de kapper en kapster weten ook veel van muziek, zijn fervente dansers van salsa, merengue en andere Latin Dansen, en houden van de muziek van Queen. Vandaag heb ik een aanvulling gekregen van songs voor mijn playlist. Het is zoals Raymond van het Groenewoud zingt, "het gaat vooruit, het gaat verbazend goed vooruit", al bijna 300 liedjes staan er op. Maar het is verzenderkensdag, iemand van Pontius naar Pilatus sturen. Iemand steeds maar doorverwijzen zonder dat hij er iets mee opschiet, want Pontius was nu eenmaal de voornaam van Pilatus. Ik vond wel plezante grapjes die men uithaalde, voornamelijk dan bij de kinderen of soms bij volwassenen die niet nadachten zoals: 100 gr muggentetjes bij de apotheker halen, 10 knoopsgaten bij de naaister gaan vragen, vierkanterondebollen bestellen bij de bakker, een emmer stroom gaan halen bij de electriciën. Vandaag heb ik de mop nog niet gevonden in het dagblad, noch heb ik iets gehoord op de radio en vanavond zal ik eens naar de nieuwsuitzending kijken of er onmogelijke dingen zijn gebeurd. Eindigen vandaag doe ik met een spreuk: sneeuw in april geen nood, maar met zware vorst gaat er meer dood. Maar ook: aprilvlokjes brengen meiklokjes!. Tot morgen
"Voor oude lieden, heeft maart venijn in hare staart". En het zal een uitzonderlijke lang laatste dag van de 3e maand worden. Ik ben in het putje van de nacht gewekt door windstoten, regenvlagen en lawaai van de stellingen bij de buren. Mijn venster stond open en het geluid van wapperende doeken en zingende buizen heeft me zéér vroeg gewekt. Ik voel aan mijn 'oude' of liever 'wat oudere' knoken dat het buiten 'nat, koud en kil weer' is. Om dat te vergeten heb ik me in die vroege uurtjes aangenaam bezig gehouden met alle toegestuurde filmkes eens te bekijken. Daarna naar een paar geïnteresserden doorgestuurd. Daarmee is mijn brievenbus of liever mijn mailbox eens opgekuisd. Bij het lezen van het dagblad was er niks speciaals dat me opviel om er een bedenking of commentaar op te geven. De oefeningskes verliepen ook vlot. Zou een van mijn lijstjes me doen dromen? En warempel, daar stond een naam die mijns inziens de mooiste liefdesscene ooit op het kleine scherm gespeeld heeft: Richard Chamberlain. Als hij, als de priester Ralph de Bricassart in de "Doornvogels' met zijn Maggie op een onbewoond eiland op vakantie gaat en uit hun liefdesspel "Dan O'Neill" ontsproot. Het straffe aan gans dat verfimde liefdesverhaal en dus al zijn liefdesspelletjes op het witte doek, is dat de mooie Richard niet op vrouwen valt of verliefd kan zijn omdat hij liever een man in zijn bed heeft. De roman "The Thornbirds" van Colleen McCullough (1937-2015) heb ik nadien ook gelezen. Voordien was Mr Chamberlain ook al 5jaar de mooie Dr Kildare in de gelijknamige serie. Een ziekenhuisreeks met al zijn dramatiek doet het altijd goed op het kleine scherm, zelfs vandaag nog. Ze hebben dan ook allemaal dezelfde ingrediënten: drama, suspens, goede afloop en prachtige acteurs en actrices. Andere romantiek en dramatiek komt er van de boeken van de zussen Brontë: Charlotte (1816-1855) met Jane Eyre, Emily (1818-1848) met Wuthering Hights en Anne (1820-1849) met The Tenant of Wildfell Hall. Alle drie zijn ze jong gestorven en waarschijnlijk alle drie aan tuberculose. Is dat niet dramatisch te noemen? Hun boeken zijn ook in films en series gegoten. Het zijn een beetje de zogenaamde Engelse 'kostuumdramareeksen'. Romantiek met de bijhorende dramatiek mag ook op tv komen, het moeten niet altijd geweldadige reeksen zijn. Om deze laatste dag van maart af te sluiten, een spreuk die vandaag misschien ook werkelijkheid wordt: nooit is maart zo zoet of hij sneeuwt een volle hoed!. Tot morgen
Ik heb goed geslapen en daar begint het allemaal mee: uitgerust de dag beginnen. Dat heeft als gevolg dat ik al mijn oefeningskes juist had en de woorden van 'woordle5 & 6' gevonden heb. Zelfs al ben ik 70+, het is nog altijd plezant als je de notitie terugkrijgt met 100% juist. Dan voel ik me bij momenten wel eens slim. Ik zag vandaag een interessant artikel staan in de krant: lenteschoonmaak in het hoofd. Eerst is er dan de vraag: welke spinsels zitten er die er niet moeten zijn, wat zit er teveel in mijn koppeke, wat moet ik vergeten dat ik gedurende jaren heb opgeslagen om goed te functioneren in een moderne veeleisende maatschappij? Al wat ik aan kennis en wetenschap heb opgebouwd gedurende jaren kan ik dus niet zo maar overboord gooien want dan zou ik ziek zijn in mijn hoofd. Dàt is natuurlijk niet de bedoeling van dat artikel. Ik vind er tips om mijn, eventueel, overwerkt brein eens wat rust te gunnen, om stress te vermijden en overspannenheid geen toegang te geven in mijn leven. Nr 1, doe aan mindfulness. Ook 'Iedereen Beroemd' buigt zich over deze moderne vorm van geestesontspanning, van aandachtstraining en om geestelijke rust vinden. Veel oefeningen op de site aandacht.be/gratis oefeningen. Nr 2, een 'bullet journal' maken. Dat is een agenda/dagboek/to-do lijst. De juiste omschrijving is dan: het verleden vastleggen, het heden organiseren, de toekomst plannen. Om het samen te vatten, een dagboek bijhouden, een agenda bij de hand hebben en een bucketlist aanmaken voor als je oud, grijs en wijs zijt, maar meteen ook niet meer uit de voeten kunt. Nr3, bel eens naar oude vrienden of schrijf of mail. Ik moet zeggen dat ik door mijn blog terug contact heb gekregen met oude vrienden en familie. En om het op mijn manier te zeggen "dat is echt wel leutig". Nr4, volg het nieuws wat minder. Ik beperk het horen en het zien van het nieuws tot het radio-ochtendbulletin. Sinds corona is mijn goesting om naar het middagnieuws te kijken ook over. De korte update van 18u is interessant om te weten of het de moeite loont om 19u te kijken. 'Laat' bekijk ik af en toe als het past in de programmatie van "Are you being served" of een andere komische reeks. Gisterenavond was het weer hilarisch en trok ik blijgemutst naar boven. Nr 5, ruim echt op. Dat principe pas ik al zeer lang toe. 'Rust in huis, rust in het hoofd'. Wat las ik nog in mijn gazetje? Hoeveel de Ronde Van Vlaanderen echt kost, over de snoodaards van PostNL, hoeveel Albert en Paola verliezen bij de verkoop van hun Alpa IV. Maar ik maakte ook kennis met een 'klotendolk' gevonden bij opgravingen in Ieper. Gebruik jullie verbeelding waarom dit scherpe kleine zwaard zijn naam verdiende. Verder zag ik de ontroerend mooie foto van een jong gezinnetje, handen verstrengeld in elkaar, gepubliceerd naar aanleiding van het overlijden van de 28 jarige doelman Miguel Van Damme. Tot morgen
Elk begin van een nieuwe dag maakt me nieuwsgierig. Hoe breng ik die door, wat staat er te gebeuren, wat kom ik te weten en wat zal ik over alles wat op mijn pad komt weer denken. Aan mijn zin te zien, kan je al merken dat mijn dag weer vol allerhande wetenswaardigheden zal verlopen. Op deze 88e dag van het jaar is het 'Wereldpianodag'. Simpel omdat dit slag-toets-en- snaarinstrument 88 toetsen telt waarvan er 52 witte en 36 zwarte zijn. Ik kan het jammer genoeg, buiten een paar toonladders en wat solfège-oefeningen, niet bespelen. Al die geweldige pianoconcerten van Beethoven, Mozart, Chopin en vele anderen, beluister ik graag. Maar ook bij de popzangers zijn er die erop staan zichzelf te begeleiden op dat prachtige instrument, zoals Elton John en Lady Gaga. In feite heb je de vingersouplesse van een typiste nodig om vlot met de toetsen overweg te kunnen. Nochtans was dactylo een vak dat ik niet wilde leren op school. Ik zag bij dat leerproces enkel een bureau, een stoel en uren stilzitten om een blad vol woorden te kloppen zonder fouten te maken. Nu heb ik al dikwijls spijt gehad dat ik toen een verkeerd beeld van een secretaresse had. Zeker nu ik iedere dag schrijf en constant naar het toetsenbord of klavier zoals bij de piano, moet kijken om geen fouten te maken. Maar ik ga daar geen bijlessen voor nemen zoals de jeugd van tegenwoordig moet doen. Ze moeten meer lessen volgen buiten het klaslokaal dan erin om de leerstof te verstaan. Geen extra uitleg gegeven door een leraar vanachter zijn pupiter, daar wordt hij niet meer voor betaald. Wel wil hij/zij/hun de uitleg buiten de schoolpoort geven, als een leerling niets begrijpt van zijn gebazel in het lokaal. Maar dan als bediende bij één van de vele bedrijfjes die bijlessen wiskunde, wetenschap, talen aanbieden. Het loopt nu met al die burautjes de spuigaten uit. En de ouders weeral eens in hun buidel doen tasten om kinderen te voorzien van wijsheid en kunde, dat op de schoolbanken binnen het schoolgebouw, moet gebeuren. En vandaag is er ook de grote commotie rond Will Smith, ' The Fresh Prince of Bel-Air', 'the people pleaser' genoemd. Gaf zomaar op het showtoneel een dreun van jewelste aan een presentator van de "Oscars". Die wou grappig uit de hoek komen met een opmerking over vrouwlief van Will. Dat pakte dus verkeerd uit en een ferme pets op zijn tronie was het gevolg. In Amerika hebben ze natuurlijk geen Philipe Geubels die een programma uit de grond stampte om onderwerpen, ziekten of mankementen van mensen waar een "Taboe" op rust bespreekbaar te maken in het openbaar. Kan 'humor' gemaakt worden over een tekortkoming en hoe dat aanpakken? Philipke maakte samen met de betrokkenen, ons wegwijs wat kwetsend is en wat niet. De Amerikanen zouden beter af en toe eens naar de VRT kijken waar de human interest programma's werkelijk iets bijbrengen in de maatschappij-visie. Tot morgen
De zee was in nevelen gehuld deze morgen. Ik ben uitgereden om mijn gordijnen te bestellen en eten te gaan kopen. Alles was weer voorradig in het magazijn. Ik heb zelfrijzende bloem, citroenen , een paar appelsienen en wat kiwi's meegebracht, om weer mijn voedzame taarten te kunnen bakken. Natuurlijk ook een groot been als troostprijs voor het alleen achterblijven van mijn manneke. Meer moet dat niet zijn, hij heeft toch al 'kost en inwoon' gratis. Het beestje heeft onderwijl moeten luisteren naar het lawaai van de stellingbouwers die nog altijd geen lik verf op de gevel van de buren gestreken hebben. De opbouw is nog altijd bezig!. En door de werklieden bij de buren ben ik genoodzaakt vandaag naar Radio 2 te luisteren waar ik geen fan van ben. Eén troost, af en toe is er een gouwe ouwe, zoals "Staying Alive" van The Bee Gees. De uitzendingen van de Belgische radio begonnen in 1914 door de ether te knallen. En op deze dag in 1962, brachten de piratenzenders vanaf hun piratenschepen de populaire muziek naar de tienerluisteraars, rondlopend met de transistorradios om al dat buitenlands zanggeweld te horen. In 1992 was het dan Radio Donna dat luidruchtige en hedendaagse muziek liet draaien op de nationale zender. Ik hou van Radio 1 maar die kiezen ze nooit op de werven. 28 maart is weinig zeggend en toch vind ik van alles wat. Mensen die vandaag vernoemd worden omdat ze op deze dag geboren of overleden zijn. De klassieke componisten heb ik vorige jaren venoemd. Er zijn andere grootheden te vermelden, waarvan ik vind dat ze het verdienen om niet in vergetelheid te verdwijnen. Zoals de schrijfster-feministe Virginia Woolf (1882-1941) die deel uitmaakte van de Bloomsbury-groep. Een schrijversgroep die de Westerse wereld op de korrel namen. We linken haar veelal aan het toneeelstuk "Who's afraid of Virginia Woolf" van Edward Albee (1928-2016) en de gelijknamige film. Haar naam diende enkel om weer te geven hoe de verhoudingen tussen de moderne mens is, zoals te vinden is in haar boeken en leven. Een citaat van haar: "De ogen van anderen zijn onze gevangenissen; hun gedachten onze kooien". Peter Ustinov (1921-2004) die zich dikwijls in de huid van Hercules Poirot wringde was ook een schrijver, causseur en conferencier Ik citeer hem: "De lach heeft mij altijd de vriendelijkste muziek ter wereld geleken". Er is ook Constantijn Huygens (1596-1687) naar wie een literaire prijs werd genoemd. Sinds 1947 wordt die ieder jaar uitgereikt, behalve in 1968 en de weigering van de prijs in 1982 door Jan Wolkers (1925-2007), dan ging het feestje niet door. De organisatie geeft de genereuze som van 12.000€ aan de winnaar. Een citaatje van Huygens: "Zij bloost gelijk een roosje, maar ze haalt het uit een doosje". Tenslotte vermeld ik ook urgentie-arts die de vele weekendongevallen aankaartte en voor het B-Fast team werkte: Luc Beaucourt (1947-2021). Verder is het bij The Queen alle hens aan dek om, in haar kastelen en paleizen, de 1500 klokken een uur vooruit te zetten. Het team van The Horlogical Conservators denken de klus te klaren in 12-15u. Tot morgen
