Deze nacht het bezoek gehad van een vampier, een bloedzuigend monster. Een beest niet met de tanden van graaf Dracula* maar met een angel die diep in mijn vel prikte. Nu staat op die plek een serieuze boebel die ontzettend jeukt. Dat bevordert mijn humeur niet en nog minder mijn geduld. Zoals in alle goede huishoudens is het ook hier soms kop tegen kei en moeten de regels van de interne keuken eens gereset worden. Ik en de hond zijn allebei alfa-wezentjes en de volgorde moest weer eens terug bepaald worden. Dat wil zeggen: mijn wil is wet en de hond heeft er zich aan te houden en niet omgekeerd. Dat heeft een halfuur in beslag genomen vooraleer hondje lief wilde luisteren. Ondertussen was er wel goede muziek op de radio te horen, zodat zijn geblaf en mijn geschreeuw toch kon overstemt worden met leuke melodietjes: "Toverdrank" van Guido Belcanto, "Ik weet wel mijn lief" van Zjef Vanuytsel (1945-2015), "Marcellino" van Wim De Craene (1950-1990) en "Seven Horses in the Sky" van the Pebbles. Zo is de zondagmorgen met veel lawaai, luidop en goed hoorbaar voor de buren (venster stond open), ingezet. Een mens moet soms zijn teveel aan energie eens kwijt geraken, al is het maar verbaal. Ik krijg dan wel geen weerwoord alleen een blaf en een snauw, maar dat kan genoeg zijn om mijn geduld te verliezen na de pesterijen van vliegende vampieren die mijn nachtrust vergalden. Zo, alles weer peis en vree in mijn menage en ieder op zijn plaats gezet, hondje aan het venster en ik aan tafel.
Het is 'Wereldbevolkingsdag' vandaag. Ondertussen lopen we hier op 'The Pale Blue Dot' al met 7 miljard mensen rond, om van de dieren nog te zwijgen die ook hun plaats hebben op onze fameuze planeet. Vandaag zou ik ook de overwinning van de Vlaamse steden op de Franse Koning in 1302 moeten gedenken. Ik doe het niet. Er is de laatste tijd niets om te vieren op ons Vlaamse grondgebied. De hoeveelheid VIP's die tegenwoordig nodig zijn om de 6 miljoen Vlamingen te besturen is ongezien. Buiten Vlaanderen denkt men dat we miserabele misbaksels van een volk zijn, dat zoveel ministers, kabinetten, parlementariërs nodig heeft om die in goede banen te leiden. Voor alles stelt men voor de Vlamingen een wet op, bovenop de wetten voor de Belgen, de KB's, politieregelmenten enz. Nee, ik vier vandaag niet. Ik zal mijn oude herontdekte verslavende spelletje spelen: Hexagon Fall. Of misschien wat een 'Dalai Lama' liet optekenen: ga één keer per jaar naar een plek waar je nooit eerder bent geweest. Ik moet nog uitmaken of dat vandaag zal zijn. Als ik dat zou doen, is dat een nieuwe straat bewandelen in mijn dorp.
*Graaf Dracula is een fictief aristocratische vampier gebaseerd op de Vorst van Walachije, Vlad III alias Vlad de Spietser alias Vlad Dracula. Geboren in Sighisoara 1431, overleden in Boekarest 1476. Dat was een vervaarlijke en aartslelijke figuur, zoon van de dracul of duivel. Vandaar Dracula.
Ik deed mijn ene lodderig oog open en dan mijn andere en samen zagen ze een rode hemelgloed aan het firmament. Regen in de ton! Gelukkig brengt de weekendkrant soelaas in deze natte tijden. Sinds gisterenavond moet ik niet meer zo zuinig zijn als de andere weken op de spelletjes in de krant. Door de schermvrije avond ben ik gaan surfen, niet op het water maar op het internet. Ik moest mijn avond vol krijgen met amusante bezigheden nu er niets of niemand was die dat allemaal voor mij oploste. Niemand die zorgde dat ik me kon bezighouden met niets doen en dat ik alleen maar naar een verlicht vierkant hoefde te staren. Eigenaardig genoeg, de pc gebruiken voor mails, blogs, een rubriekje lezen of wat gamen, lukt allemaal heel goed. Teevee kijken op een klein scherm is een uitermate vermoeiende en onaangename bezigheid. Het journaal en weerbericht lukte nog net. Daarna moest ik op zoek gaan naar andere avondvullende besognes. Ik heb al gezegd dat ik puzzels op mijn pc gezet heb, maar een hele avond puzzeltjes maken is nogal eentonig. Ik vond dan Mahjong, Solitaire, en vooral het woordspel Filippine. Dat is zelfs uitermate leerzaam te noemen. De woorden die men moet zoeken, gebeuren via een omschrijving. De meest uitdagende en onbekend voor mij was het volgende; gedroogde penis van een stier die in vroegere tijden als een soort zweep werd gebruikt voor het straffen van slaven en weeskinderen!!!!. Al ooit gehoord van dergelijke 'roede' en 'gesel' bij de wreedheden die men mensen aandeed? Ik niet. Het antwoord is wel een mooi woord: een bullenpees.
Dan gaan we nu over tot de geplogenheden van iedere dag nl de krant lezen met name het sportkatern. Over voetballers lees ik niet zo vaak; vallen, opstaan en doen afsof ze zwaar gekwetst zijn. De bal rolt en bolt nu eenmaal omdat hij rond is, zeker als men er tegen sjot. In koerstijden lees ik liever over de wielerhelden en hun 'waarom niet gewonnen'. De meest verbazende uitspraken komen dan naar voren. Gisteren won de 'Cav' zijn 34e rit in de Tour, wat voor één van de ouderdomsdeken (36j) in het peloton, toch enorme bewondering opleverde van medestanders en tegenstanders. Maar het zijn niet allemaal sprintetappes, er zijn ook de bergen en cols die moeten overwonnen worden al stampende op het ijzeren ros. Normaal zijn het de zgn berggeiten, kleine ventjes en pluimgewichtjes, die zwierig over de flanken van de Ventoux pedaleren. Niet zo dit jaar, een crosser, tijdrijder, soms ook wel een sprinter overklast deze mannekes van amper 55kg en 1,65 m, onze Wout. Waarom won dan een klasse bergbeklimmer niet? Het antwoord van pluimgewicht Elisonde: ...het was een zware rit en nog vóór de tweede klim was ik al "bien cuit". Is dat geen mooi antwoord om verlies te omschrijven?
Vandaag ga ik luisteren naar de "Carmina Burana" van Carl Orff (1895-1982) en terwijl vraag ik me af; is een zebra 'wit met zwarte strepen' of 'zwart met witte strepen'?
Ik vergeet natuurlijk iedere dag een papiertje van 'De Druivelaar' te trekken. De moppen zijn ook niet meer wat ze geweest zijn. Dom blondje, echtgenotes, dronkaards enz vind ik overal en ben al die anekdotes al moe gelezen. De onderliggende reden kan natuurlijk ook zijn dat ik op die manier symbolisch de 'tijd' wil doen stilstaan. Maar een blaadje er min of meer af trekken verandert niks aan het feit dat de tijd ongenadig blijft voort tikken. Het gevolg is dat ik af en toe een hele pak dagen moet verwijderen van dat almanakske en wat extra lectuur heb op een mistige morgen. Ik heb er geen enkel gelezen dat me een schaterlach bezorgde en die zou ik wel kunnen gebruiken. Sinds gisteren zit ik op 'schermhonger'. Technische mankementen aan de provider om de teeveebeelden draadloos door te sturen (ik wil niet over stoffige kabels struikelen). Het ergste is dat ik de Tour niet live kan volgen, mijn grootste amusement in die eerste zomermaand. Het is weer zoals vroeger naar de radio luisteren om verslag te krijgen en de koersontwikkelingen te horen, niet te zien. Dat kan ook leuk zijn met af en toe nog een prettig muziekje tussendoor. Als het niet vanzelf terug in gang schiet, hebben ze gezegd (wat zoveel is als om een mirakel te vragen) komen ze pas op maandag tussen 8u en 13u, de herstelling doen. Om niet helemaal schermvrij door het leven te moeten gaan, heb ik mijn laptop. Ik kan altijd een puzzeltje van 200 stukken oplossen, ik heb daar een goede gratis site voor gevonden. Ik kan ook in mijn kast eens zien of er DVD's liggen die ik nog niet bekeken heb of anders nog eens naar Sissi kijken. Een boek lezen, is ook een goed alternatief. En natuurlijk met de hond gaan wandelen en spelen.
De nieuwe woorden van Van Dale. De Nederlandse samenleving hunkert naar lange woorden waarbij een uitleg hoort, vooraleer ik, als simpele Vlaming, het kan verstaan. Identiteitsdiversiteit: diversiteit als kenmerk van een groepsidentiteit zoals aan de unief. Het volgende woord is lekkerder: hagelslagsamenleving. Een plek waar alles in overvloed te krijgen is, zoals muizenstrontjes nooit met de juiste hoeveelheid op een boke plakken. Daar tegenover staat dan het nuchtere Vlaamse woord van de dag: septische put of beerput. Geen mens die daar uitleg over moet krijgen, iedereen moet af en toe de gierkar laten komen.
De meisjes zijn op kamp vertrokken. Richting de Ardennen. Waar zouden de scouts en gidsen anders dan in bossen te zitten, naar toe gaan? Beekjes, bergjes en boompjes zijn nodig om voluit alle knepen van scouting, buitenspelletjes en camaraderie te leren. Een campement is een plaats waar alle elegantie en modebewustzijn moeten wijken voor het fier gedragen uniform voorzien van de nodige schildjes die de haken en scheuren in de stof kunnen maskeren. Een plaats waar alle eten lekker smaakt en verwelkomt wordt met de slogan: bikke bikke bik, hap hap hap......eerst de soep en dan de pap! Smakelijk, tot morgen.
"Had ik geweten dat ik zò oud zou worden, dan zou ik mezelf beter verzorgd hebben" aldus Eubie Blake (1887-1983) een jazzpianist. Zijn wijze raad moeten we goed opvolgen en vandaag doen we dat door te reizen om te leren. Want leren is zichzelf ook verzorgen, tenminste het brein en dat is niet onbelangrijk. Wie van de lezers/essen heeft vandaag goesting om me te vervoegen om een alternatieve reis op het internet te maken? Door al het besmettingsgevaar is naar het buitenland gaan 'not done' en is een virtueel reisje nodig om toch een vakantiegevoel te krijgen. Iedereen mag me vergezellen, ik heb geen voorkeur, de wereld is van iedereen. Leidraad zoals zo dikwijls bij mij het geval is, zijn weerom de mensen die een speciaal kroontje rond hun schedel krijgen, een krans van heiligheid. De te bezoeken streken en steden zet ik tussen haakjes en net zals ik zullen jullie verwonderd zijn waar in godsnaam die voornamen vandaan komen en hoe mooi de regio's zijn waar ze verbleven. Het moeten niet altijd toeristische trekpleisters zijn à la Tour De France. Beginnen doe ik in de 1e eeuw met Aquila van 'Pontus', dat is een regio in het oostelijke deel van de Zwarte Zeekust. Met Landreda gaan we naar 'Munsterbilzen', daar zijn nog veel kloosters en abdijen te bezichtigen en dat ligt in de fruit-en vlaaien provincie Limburg. Kilian van 'Würtzburg', een stadje in Beieren aan de rivier de Main. Je kan er de romaanse Sint-Kiliansdom bezoeken. Nog een eigenaardige naam is Procopius van 'Caesarea', gelegen tussen Tel Aviv en Haïfa in Israël aan de Middellandse Zee. De stad werd verwoest door de Mammelukken en is nu een archeologische attractie. Een Duitser mag niet ontbreken nl Auspicius van 'Trier'. Een stadje aan de Moezel met vele bezienswaardigheden. Naar Engeland gaan we ook met de maagd en kluizenares Morwenna van 'Cornwall'. Dat is gelegen in het Z-W van Engeland. Het is zowel een district, graafschap als hertogdom met Charles en Camilla als huidige heersers. Het heeft een subtropische klimaat en men vindt er al palmbomen. Sunniva van 'Selje'. Een Noors dorp gelegen op een schiereiland met woeste natuur. De heilige siert er het wapenschild van de gemeente. Ze werd aldaar vermoord tijdens de periode van kerstening van de Noren. Als laatste pleisterplaats is er met de heilige Itherius 'Nevers', een Franse stad in midden Frankrijk. Naast deze heilige zijn er ook nog de stoffelijke resten van Bernadette Soubirous (1844-1879) in een glazen kist te zien in de kathedraal. Het was het meisje dat O.L.Vrouw gezien had in de grot in Lourdes. Dit kan men nu een wonderbaarlijke en miraculeuze reis noemen, met veel wetenswaardigheden en belangrijke monumenten om te bekijken op een scherm. Men kan door de technologie van Google Maps door al deze straten van de steden en regio's verdwalen. Ik wil dat overdag doen, Wannes Van De Velde (1937-2008) deed dat in 1973 liever 's nachts. Toen kon dat nog zonder schrik te moeten hebben.
Goede morgen allemaal. Ik heb niet echt goed geslapen maar het gaat de betere kant uit. Ik heb al terug meer uren slaap per nacht, dan het laatste jaar het geval was. Stilaan verdwijnen de spinnenwebben uit mijn hoofd, met hier en daar nog een klein draadje dat moet verwijderd worden. Ik kan ook zingen in plaats van aan spinnen te denken: ...als de rook om mijn hoofd is verdwenen... uit 1968 van Boudewijn De Groot. Dan kan ik weer zeggen: ik heb zorgeloze inslaapmomenten. Want dat is het, moe en uitgeput naar bed gaan en eens ik goed ingeduffeld neerlig komt er een film van allerhande zorgen die mijn onschuldige geest in beslag nemen. Op deze 'Internationale Dag van Vergiffenis' zal ik de conflicten met die mensen, die er geweest zijn en nog niet helemaal van de baan zijn, eens eventjes opzij zetten en in sprookjes geloven dat alles 'vanzelf' in orde komt. Dat zal wel niet gebeuren maar eens in sprookjes geloven, op een zonnige morgen en op de 'Dag van de Sprookjes' moet toch kunnen. Want, op 07/07/07, zeker en vast een sprookjesgetal, riep het pretpark De Efteling, deze dag uit tot 'sprookjesdag'. Het initiatief had de eerste jaren veel succes, maar het feestvieren en het geloof in sprookjes, is wat tanende. Het magische cijfer '7' is in veel verhaaltjes een belangrijk getal, zie maar naar de 'zeven geitjes', 'de zeven dwergen', 'de zeven mijlslaarzen' enz. Vandaar dat 07/07 een feestdag voor prinsen en prinsessen zal blijven. De kleuters en peuters zullen nog lang de zin, "toen kwam het varkentje met de lange snuit en het vertelseltje is uit" en "ze leefden nog lang en gelukkig" horen. Het priemgetal '7' staat voor 'compleetheid' en dat wordt gebruikt in alle domeinen. In religies, "God schiep de aarde in 7 dagen". In de natuurkunde: de regenboog heeft 7 kleuren. In de geschiedenis "Rome is gebouwd op 7 heuvels". Maar in 2007, ook op de zevende dag van de zevende maand, werd er een nieuwe lijst van de 'zeven wereldwonderen' opgemaakt. Zijn verkozen als '7' exceptionele en wonderbaarlijke werken: 'Chichén Itzà' Mexico, 'Colosseum', Italië, 'Cristo Redentor' Brazilië, 'Chinese Muur' China, 'Machu Picchu' Peru, 'Petra' Jordanië en tot slot 'Taj Mahal' uit India dat met zijn bankje voor het bouwwerk al gezorgd heeft voor wereldberoemde foto's. Meer uit toeristisch oogpunt en door het felle protest van de Egyptische politieke leiders, krijgt de 'Piramide van Cheops', een speciale vermelding: enige unieke wereldwonder uit de Antieke Oudheid. Natuurlijk zijn er velen die dat begerenswaardig lijstje niet hebben gehaald en alzo extra reclame hebben misgelopen. Belangrijke afwezigen zijn o.a. 'Akropolis' Griekenland, 'Stonehenge' U.K., 'Vrijheidsbeeld' U.S.A., 'Eiffeltoren' Frankrijk. In totaal zijn er 13 monumenten die als een wonder kunnen beschouwd worden en niet in het fameuze register zijn opgenomen. Wanneer het nog eens zal herzien worden is in 2007 niet medegedeeld. Er zal eerst terug een 'magisch' getal moeten benoemd worden want wachten tot 07/07 in 3007, is onbegonnen werk. Ik moet ouder worden dan Methusalem en die werd 969 jaar. Dan ben ik zelfs een wereldwonder!!!
"Natte neusjes, vieze pootjes, een knuffel zo speciaal. Wie zijn leven met een hondje deelt, is het rijkste van allemaal". Iedereen weet ondertussen wel dat mijn hond, mijn compagnon de route is. Niet alleen geldt dat voor mij, maar ook voor hem. We klitten aan elkaar en zijn elkaars welzijn en leven. Hij piept, kraakt en jankt als ik hem even aan een ander wil toevertrouwen. Dat heb ik vorige week ondervonden toen ik een toilet moest bezoeken en hem even aan de meisjes toevertrouwde. Ontroerend vond ik dat wel, maar ook pijnlijk. Dat wil zeggen dat ik echt wel 100% fit en gezond moet blijven want ik wil mijn beestje geen verdriet doen door afwezig te zijn door ziekte.
Op 18 juni vernoemde ik nog Raffaella Carrà (1943-2021). Gisteren is haar stem verdwenen maar toch luister ik vandaag nog eens naar haar hit: "A far l'amore comincia tu".
Zowel het woord van Van Dale als het Vlaamse Woord, kan ik gebruiken voor mijn volgende personage. De heilige Godelieve van Gistel, wiens naamdag het vandaag is. Godelieve (1045-1070) afkomstig van het slot Londefort-lez-Boulogne, kortweg Londesvoorde nabij Wierre-Effroy werd door haar vader Hemfried uitgehuwelijkt aan heer Bertolf van Snipgaten bij Gistel. Voor haar is het Van Dale-woord, 'gast-aan-tafel-syndroom' van toepassing: het ongemakkelijke gevoel krijgen er niet welkom te zijn als gast, omdat de opgelegde regels van 'netjes gedragen' niet duidelijk zijn voor de bezoeker. Vooral haar schoonmoeder, vrouwe Iselinde, had een pik op de jonge echtgenote van haar zoon. Godelieve wendde zich met haar klachten tot haar vader, die Bertolf een reprimande gaf en wilde aangeven voor geweldplegingen bij het bestuur in Brugge. Als brave dochter keerde ze terug naar een brave zogezegd tot inkeer gekomen echtgenoot, waarin ze zich duidelijk 'vergiste' ( Vlaams Woord =vergissen). De volgende dag werd ze door 2 handlangers van de heer van Snipgaten, Lantbert en Hacca, gewurgd en in de waterput gegooid. Er gebeurden vrij vlug wonderen en mirakels in haar naam zoals het zien van de blinde Edith, dochtertje van Bertolf en zijn 2e vrouw, na het reinigen van de ogen met water uit de put. Na enkele jaren van wroeging, besloot de Gistelse kasteelheer in te treden in de benedictijnerabdij van Sint-Winoksbergen alwaar hij het verhaal van Godelieve liet optekenen door hagiograaf Drogo. Zij is de patrones van de naaisters omdat ze hemden zonder naad kon maken. Zij wordt ook als hulp aanroepen bij echtelijke ruzies en lastige schoonmoeders. Zij wordt nog alltijd aanbeden bij keel-en oogklachten. Om die redenen ga ik af en toe eens een kaarsje aansteken in de Abdij Ten Putte, waar ze ooit woonde. Er is ook een spreuk: als het op Sint Godelieve regent, vult ze haar putje voor veertig dagen. Hopen maar dat het droog blijft vandaag!!. Onze heilige heeft waarschijnlijk nooit een kusje gehad op deze Wereldkusdag. Het op elkaar brengen van de monden, is in alle culturen een toonbeeld van liefde. Nog een goede raad: maak je geen zorgen om morgen, leef vandaag en doe het traag.
Een zeer gewichtige levensvraag vandaag: ga ik er een pyjamadag van maken of ga ik me toch maar naar boven hijsen om mijn trainingspak aan te doen? Niet dat ik ga trainen maar enkel om comfortabele kledij aan te hebben. Ik sta dus gewoon in dubio. Alles is weer stil na de invasie en de drukte die dat met zich meebrengt. Ook de bezigheden met de kleindochters eisen z'n tol als alles weer stil is en iedereen huiswaarts gekeerd is. De vermoeidheid slaat dan toe. In wezen leid ik toch wel een zeer kalm en rustig leven dat het ritme van een gepensioneerde toch is. Dat wil zeggen, leven zonder uurwerk, leven zonder werkdruk, leven zonder sociale geplogenheden en vereisten, leven zonder vast stramien van maaltijden, geen activiteiten bedenken en doen. We zijn dus met twee aan een rustpauze toe, want de hond overtreft ook zichzelf als er speelmakkers in de buurt zijn. Hij ligt nu ook uitgestrekt, met poten omhoog aan mijn voeten. Het is de 'werkverslaafdendag' vandaag. Dat is niet op mij van toepassing tenzij ik 'rust' ook als een werkverslaving aanzie. Rust kan ook een vorm van werken zijn die verslavend kan genoemd worden; van stoel naar zetel bewegen en omgekeerd, een goede houding zoeken om te rusten, zelfs een boek 'vasthouden' kan al als werk ervaren worden. Als ik dat dan een paar uur doe, lezen dus', is dat een werkverslaving en uitermate vermoeiend. Dat noopt dan tot regelmatig een rustpauze te nemen met een koffietje en biscuitje en daarna een beetje knikkebollen in de chaise longue. Wat zegde Pallieter ook alweer? Pluk de dag! Vandaag denk ik aan dat personage van Felix Timmermans (1886-1947). Geboren in 1916 als titel van een streekroman in de regio Lier. Pallieter is ook zo'n beetje zoals ik vandaag, een klein luierikske. Hij genoot van het paradijselijke landschap rond de Netevallei, ik geniet van de regen die ook vandaag weer op het appel is, van een minieme zonnestraal en een streep blauwe lucht, het zalige 'niets' hoeft, 'niets' moet. De hond is er ook tevreden mee. Wat doe ik vandaag? Als ik alles uitstel tot morgen, heb ik vandaag niets te doen!!. Dat is een aangename bezigheid. Tot morgen
