En Pommelientje (betekenis: goddelijk fruit), heeft de 'Zomerhit van 2023' beet. Ze gaat de trofee op de kast van haar 101-jarige oma zetten. Met een vrolijk lied, een lenigheid, een vriendelijke snoet, bracht ze het winnend lied: "Erop of eronder". Het was 'erop'. Ik heb gekeken naar dit Vlaamse liedjesprogramma om op de hoogte blijven van de nieuwe lading zangers/zangeressen, duo's en trio's, de nieuwste songs en er was toch niets anders dat me boeide op teevee. Ik hoor bv graag Metejoor, maar ik gruw van de verkrachting van "Laat me een bloem" van Louis Neefs (1937-1980). Zo zijn er wel meer die geen eigen repertoire kunnen samenstellen en dan maar gebruik maken van onsterfelijke liedjes van iconische zangers/zangeressen. Natuurlijk heeft de jeugd van tegenwoordig zelden het origineel gehoord en zijn dan maar enthousiast van de remake.
Alles en iedereen krijgt zijn eigen dag, een dag waarop eens extra aandacht besteed word aan een mens, dier, plant, activiteit. Vandaag is het "Wereld Muggendag". Omdat in 1897 Ronald Ross (1857-1932) het verband legde tussen de mug en de overbrenging van malaria op de mensen. Hij kreeg daar in 1902 de 'Nobelprijs Geneeskunde' voor. Heel beleefd gezegd, muggen zijn k*tbeesten en zou men beter kapot maken, uitroeien of vernietigen en helemaal weg te halen van onze wereld. Dat lukt niet en zal ook nooit lukken want ze zijn een deel van de Schepping en dat doet men zo maar niet verdwijnen. Misschien hebben ze wel een 'onontdekt' nut dat ze blijven bestaan om ons te ambeteren.
Ik kwam deze morgen, bij mijn stilaan erg uitgebreide lectuur van de dag, de naam Josef Strauss (1827-1870) tegen. Geen Johan. Ik was dus een beetje nieuwsgierig welke composities deze telg van die muzikantendynastie gecomponeerd had. Bijna een hele boek aan titels van zijn oeuvre met één in het oog springende titel: "Wallonen Marsch". Gecomponeerd in 1857 naar aanleiding van het tuinfeest gegeven voor het huwelijk van Aartshertog Ferdinand Maximiliaan (1832-1867) en Prinses Charlotte (1840-1927) van België. Zij waren enkele jaren Keizer en Keizerin van Mexico met zéér ongelukkige afloop voor beiden. Hij werd in Mexico gefusilleerd. Na omzwervingen en korte verblijven links en rechts, kwam zij krankzinnig terug naar België. Zij verbleef van 1879 tot haar dood in het Kasteel van Bouchout te Meise. Zij was één van de vele slachtoffers van de huwelijkspolitiek van koningen en keizers van vorige eeuwen. Er is een satirisch liedje over haar dat nog altijd gezongen wordt in Mexico: Adiós mamá Carlotta. Ontzettend veel films zijn er gemaakt en boeken geschreven over deze intrieste figuur. Dit jaar verscheen er nog een prachtig boek over haar, geschreven door Kristien Dieltiens: "Carlota, de vrouw die rozen at". Tot morgen
Ik kan niet beginnen zonder te vermelden dat het jongste lid van de familie vandaag de gezegende leeftijd van 10 gelukzalige jaren bereikt heeft. Hij is fier dat er bij zijn leeftijd ook 'twee' cijfers komen te staan. Dat betekent 'groot worden'. Alzo omspant mijn familie met 15 leden, de volle 65 jaar, en wel 3 generaties.
De hond was in alle staten. Op 5 minuten tijd passeerden hier vóór het hekken, 6 honden die allemaal hun sporen nalieten en waardoor ik de boze blikken van al die bazen moest trotseren. Ik laat mijn hond 's morgens zijn gang gaan en roep hem niet tot de orde. Hij doet niets verkeerd, alleen lawaai maken om al die ongenode gasten te verdrijven. Door zijn lawaai heeft hij ook de laatste schaapjes aan de hemel naar het westen doen vluchten.
Gezegdes, woorden, spreuken en nog veel meer, die ik me voorgenomen had nooit te zeggen of te schrijven, konden niet achterwege blijven. Toen ik op een videofilmke, de 'Tiktok' van de krant zo je wil, 2 deftige, hovaardige dames in hun golfkarreke, de reporter van de 'Telegraaf' een antwoord zag geven op de vraag: waarom shorts en de frigoboxen niet welkom waren op de mondaine plages van Knokke en Het Zoute, laat staan in de Lippenslaan. Ook de vraag wat er nu zo speciaal aan Knokke was dat zo'n klederdracht en voedselattribuut absoluut ongewenst waren op een plaats waar mensen met savoir vivre hun vacances doorbrachten. Maar in Knokke moet je volgens de Knokkenaressen een zekere standaard hoog stellen en houden, ingevoerd door wijlen Burgemeester Leopold Lippens (1941-2021). En de dames zijn de papegaaien van de overleden politieker. Er zijn voldoende restaurants, bistro's, brasserieën te vinden, dat je niet met een frigobox moet rondzeulen met je eigen eten. Dat haalt het niveau en peil van de Knokkenaar naar beneden. Bovendien moet je een voorgeschreven uniform dragen: fel gekleurde pantalon of witte shorts, met witte polo en fel gekleurde bijpassende wollen trui zogenaamd achteloos op de schouders gedrappeerd, blootsvoets in de leren loafers. In het koude seizoen is een soort 'millet' echte donsjas, zéér gewenst. Rondrijden en showen van exclusieve bolides of in een eenvoudig golfkarreke om zich te verplaatsen. Natuurlijk zijn er ook de chique stores te vinden met alle merken die er heden ten dage toe doen. Zelf de 2e handswinkels verpatsen items met een kostprijs waarvan een doorsnee burger een huis of flat kan kopen bv een gebruikte 'Hermès' sachoche voor 200.000€. De met Franse tongval sprekende dames hebben zich een beetje onsterfelijk belachelijk gemaakt al zullen ze wel oreren dat ze het eens 'goed' gezegd hebben dat doodgewone mensen en gepeupel niet gewenst zijn in dit exclusieve Knokke. Mijn reactie was: stront wie heeft er jullie gescheten en drol wie heeft er jullie gedraaid!. Viva de gewone plage, waar je de zee kan zien en ruiken in kledij die je wenselijk acht voor een bezoek aan het strand. Tot morgen
Een warme grijze mistige dag. Geen greintje beweging van de lucht en ook de bladjes van de bomen blijven stil hangen. Aangezien er geen beweging is te zien in de onderste luchtlagen van de hemel, zal de warmte alleen maar erger worden. De warme zuiderlucht verplaatst zich stilaan noordwaaarts. De wolken bougeren niet en de warmte stroomt toe. Die hitte zal onder dat grijze wolkendek wel blijven hangen en de aardbwoners doen puffen en blazen om een beetje verkoeling te krijgen. Het kan niet anders dan dat het zal eindigen met veel lawaai en lichtflitsen waar veel mensen schrik van hebben en ik ook. Spijtig dat dat hemelse licht en klankspel ook 'Middle Church' zal passeren waar vandaag de start wordt gegeven van een 3-daags cowboy & countryfestival. Men kan er dan 'line dance' bekijken van de professionelen en het zelf ook aanleren, snoepen aan de foodtrucks met cowboy-eten, country muziek beluisteren, naar de parade kijken en eens op de molenkes zitten. Mijn schrijverstalenten zitten er op voor vandaag. Deze morgen heb ik een chech-up van mijn haar laten doen bij de kapper, straks bij mevr docteur voor de rest van mezelf. Tot morgen
De meteorologische diensten van het KMI voorspellen warme dagen. Het is nu zelfs al 20°C wat toch al een aangename temperatuur is in de voormiddag. Weliswaar met een noordoostenwind die voor de rest van de dag de warmte wat zal temperen. Maar maandag jl heb ik boodschappen gedaan en een paar liter ijskreem meegebracht die met deze hitte geen lang leven zal beschoren zijn. Ik kan er maar deugd van hebben gehad. Vasten en op de inname van suiker letten, is voor een ander tijdstip gepland. Een volle bladzijde in de krant is gewijd aan malcontente coryfeeën van de VRT. Zij werden 'meedogenloos' op hun 65e verjaardag aan de kant gezet om alzo plaats te maken voor een jongere generatie journalisten, met een andere stijl zowel van uitzicht, taal, accenten, voorkomen. Michel, Linda, Frank en Frank vinden van zichzelf dat ze best nog wat jaren konden meedraaien in de nieuwscarrousel, uniek waren in hun taal en verslaggeving, dat ze fit genoeg zijn, nog bij hun volle verstand en nog genoeg pijlen op hun boog hadden om de VRT grootse diensten te bewijzen. Ook zeggen ze dat het publiek op hun verslageving zit/zat te wachten. Hun ongenoegen kwam er omdat een collega van de wetstraatjournalistiek mag meedraaien in 2024, als flexi-jobber, ondanks het feit dat die ook 65+ zal zijn. Verklaring van Openbare Omroep; alle verkiezingen in dat jaar van de nodige info te voorzien, de jongeren bij te staan omdat ze niet zó vlug ingewerkt kunnen zijn en hun de knepen van het vak leren kennen. Dus de tabellen leren hanteren, interviews, kennis van personen en belang onderschrijven van elke verkiezing. Ze kunnen best onder de beschermende vleugels van een oude rot in het vak, kennis van verkiezingsverslaggeving opdoen. Tenandere, ik heb bij de koers Michel nog niet gemist, evenmin Linda bij de verslageving op woensdag en donderdag bij het parlementaire vragenuurtje, noch Frank bij de voetbalanalyse op maandag, noch Frank voor het weerbericht. Het waren allemaal dure vogels voor het gesubsidieerde televisiestation. De goedkopere jeugd mag en moet de fakkel overnemen, niet alleen in de journalistiek maar voor alle openbare ambten. In de 'privé' ligt dat natuurlijk anders, die werken meestal niet met overheidsgeld afkomstig van de belastingbetaler, die voeren hun eigen beleid. Het is voor niemand een schande om gepensioneerd te worden. De meeste mensen hebben het daar moeilijk mee en duurt het even vooraleer men vrede neemt met de nieuwe invulling voor het dagelijkse leven. Maar 'onmisbaar' is men nooit, dat ziet men op de overvolle kerkhoven. Maar 'gemist' wordt men wel bij collega's als eenmaal het kaske is leeggemaakt en de stoel onbezet. Terug een nieuw leven opbouwen, alleen of met partner, jezelf terug ontdekken. Dat is de boodschap voor alle 65 plussers. Enfin, het is bijna middag en tijd voor een sobere maaltijd met een uitgebreid koud dessert. Tot morgen
Ik voel de stilte rondom mij. Veel vakantiegangers zijn al huiswaarts gekeerd. Spijtig voor de toeristen dat nu het prachtige zomerweer er zit aan te komen. Voor mij maakt dat geen verschil, verlof is sowieso een tijdspanne die ik niet meer ken en ook niet meer hoef mee te maken. En dus zal ik maar aan het plezierige deel van mijn dagtaak beginnen: schrijven. Natuurlijk heb ik iedere dag wat huishoudelijke besognes te doen en taken te verrichten. Wat stof afdoen, wat kuisen, wat wassen en plassen, trappen op en af lopen, in de tuin wat bezig zijn, met de hond spelen en wandelen, boodschappen doen, wat koken. Maar eens ik die taken niet allemaal meer kan vervullen is het tijd voor een rusthuis. Dan laat ik me op mijn wenken bedienen en gebruik daar dan mijn speciaal bedieningsbelleke voor. Een koperen meisje, met een klepel onder haar koperen rokken en dat is niet voor te lachen, geen mop, of iets dat ik uit mijn duim zuig. Dat is wat charmanter in gebruik dan op een knopke duwen als ik iets zou nodig hebben. In ieder geval hoop ik nog zéér lang zelfstandig mijn plan te kunnen trekken. Er bestaan hulpgroepen en organisaties genoeg om me zo lang mogelijk in mijn huis vredevol, gezond en gelukkig te laten leven. Als je alleen bent is het toch anders aankijken tegen de oude dag en zelfredzaamheid dan als koppel, waar toch veel zaken evident zijn zoals elkaar helpen. Als alleenstaande moeten er oplossingen voor gezocht worden. Zolang als het koppeke gezond blijft is alles mogelijk. Tot daar deze beschouwing nu mijn familie naar een flat gaat verhuizen en huis en tuin vaarwel zegt. Maar het is niet voor niets een moppendag en daar wil ik toch wel eentje of 2 neerpennen. "Klein Mieke schreef een brief aan oma. Ze schreef: lieve oma, ik schrijf héél langzaam omdat ik weet dat je niet snel kan lezen". Een verkeersbericht meldt het volgende: op de E19 tussen Brussel en Antwerpen is een tankwagen met 'zoutzuur' gekanteld. De file is ondertussen 'opgelost'. Voilà. Nu wat andere titels. "It's now or never", "Can't help falling in love", "Suspicious Mind", "Always on my mind" .......en nog 161 andere titelsongs van Elvis Presley (1935-1977), die ik vandaag wel in gedachten zal hebben. Weeral 46 jaar geleden dat hij van de aardbodem verdween. Ook een kleinzoon en zijn enige dochter zitten al als een stofje in het heelal. Afsluiten doe ik met de bekendste zin uit de poëzie-wereld: "t'Is goed in t'eigen herte te kijken, nog even voor het slapengaan, of ik van dageraad tot avond, geen enkel hert heb zeer gedaan...". Een zin uit het gedicht "Avondliedeke" van Alice Nahon (1896-1933). Tot morgen
Maria Ten Hemel Opneming, de katholieke feestdag in verschillende landen die een vrije dag opleveren. In de Kerk al gevierd sinds de 5-6 eeuw na Christus maar ingesteld als feestdag op 15 augustus door Paus Sergius I (650-701). Hij was verzot of idolaat van Moeder Maria want stelde ook Maria Lichtmis (02/02) als feestdag in, Maria Geboorte (08/09), Maria Boodschap (25/03). Het is moederkensdag in de provincie Antwerpen, in Antwerpen Stad en verschillende steden, stadjes, dorpjes en gemeentes rondom die wereldstad. Ik woon wel aan de kust waar dat niet gevierd wordt, maar mijn roots zijn in het gebied waar er bloemen, pralines en reukwaren aan de 'mama' werd overhandigd op 'halfoogst'. Vandaag was er als geschenk 'hemelwater'. Iedereen intens blij, plant, dier, mens, dat het 's morgens vroeg gebeurde zodat de rest van de dag droog en zonnig kan verlopen. En als ik nu door het venster kijk, zie ik zowaar het blauwe licht aan het einde van de regentunnel verschijnen. De hond is ook tevreden want die ligt aan mijn voeten te snurken van contentementen. Doordat hij in de regen buiten moest na zijn nachtrust, heb ik hem héél goed drooggewreven en een bijhorende massage gegeven. Het is precies of hij het feestvarken is op mijn feestdag. Maar alle gekheid op een stokje, het is toch plezant als de kinderen eens een extra belletje doen of berichtje sturen op deze dag. Verder is het een dag die toch wel belangrijk zal zijn voor de meisjes die op deze dag in 1996 levend uit het huis van de kindermoordenaar zijn gehaald. Het gruwelhuis is afgebroken en er is een herdenkingsplekske van gemaakt. Een gelukkige dag was het toen voor de ouders van Sabinne en Laetitia. Maar An en Eefje, Julie en Melissa konden spijtig genoeg niet aan de gruwel ontsnappen van de seriemoordenaars. Een andere gruwel kwam op deze dag ook tot een einde toen de Japanse Keizer eindelijk capituleerde. Ondanks de onvoorwaardelijke overgave, die hij overigens al op 8 mei 1945 had ondertekent, waren er nog twee atoombommen nodig, opdat Hirohito zich volledig aan de wil van de geallieerden zou onderwierpen. Tot morgen
Een buitenissige verjaardagstaart is hier, vandaag, terdege op zijn plaats. Het is niet zomaar iemand die verjaart: (één van)* de allerbeste van mijn beste maats!. *mijn toevoeging bij dit verjaardagsgedichtje van Stijn De Paepe (1979-2022), want ik heb 2 beste maats.
Er was euforie in het kamp van de Belgische wielrensters in Glasgow. Het mag gezegd worden, Lotte is een wereldkampioene die terecht het goud van de piste, de baan en de weg om haar hals kreeg gehangen. Enkele weken geleden haalde ze nog een podiumplaats in de Tour Femmes in Frankrijk. Straffe prestaties en chapeau voor deze 27 jarige dame.
De vorige alinea's behoorden natuurlijk niet bij het komkommernieuws. Wel hoor ik niks meer uit de Wetstraat en laat me er maar eventjes van uitgaan, dat geen nieuws goed nieuws. En komkommer lust ik toch niet zo graag. Maar hopelijk wordt er wel eens rap iets gedaan aan die prijsstijgingen in de supermarkten en andere winkels waar voeding verkocht wordt. Mijn coupe brésiliene die ik enkele weken geleden bestelde als dessert, wilde ik thuis ook namaken. Omdat ik geen ijs in huis heb, geen brésiliene nootjes, geen caramelsaus, geen crème glace wafeltjes en geen crème fraîche in huis had, was ik genootzaakt deze morgen dringend op pad te gaan en de voorraad lekkers in te slaan. De komkommers liet ik links liggen, in feite is dat toch maar alleen wat gekleurd water. Ik had beter dat meegebracht want dat kost maar 86ct, terwijl de benodigdheden voor mijn coupe wel duur uitvielen. Natuurlijk zijn mijn dozen ijs (2soorten), mijn nootjes, de saus, de koekjes en de slagroom niet in één keer opgegeten, maar het is toch een duurder nagerechtje dan ik gedacht had. Vooral omdat ik eens 'bio'vanille-ijs van Fairtrade meebracht en ook echte slagroom van een gekend botermerk in mijn opbergzak stak. Eens een eenmalige extra uitgave die me toch wel gesmaakt heeft en waar ik vanavond nog wel een grote schaal van zal eten. Dat is het zowat, dat is dus komkommernieuws, héél licht verteerbaar. Tot morgen
