Hier ben ik weer op zondagmorgen. Er valt weinig nieuws te rapen, zelfs in de krantenkaterns van het weekend die ik nog niet gelezen heb. Natuurlijk zijn die volgedrukt met woorden en misschien ook wel met interessante weetjes. Maar er is niets bij dat me kan begeesteren. Ik kan ook niet voor alles interesse hebben. Al jaar en dag vallen er artikelen weg die over 'eten, wijnen en andere dranken' gaan, 'reizen', 'vakantie', 'auto's', allernieuwste snufjes op gebied van games, internet, kortweg IT. Sommige onderwerpen ben ik ook meer dan beu, die pagina's zijn dan vlug omgedraaid. Op zoek naar andere informatiebronnen, want iedere dag hoort toch iets speciaals te brengen. Eerst eens zien wat mijn horoscoop vandaag voorspelt: De planeten kunnen me nerveus en strijdlustig maken. Ik moet mijn energie sparen en stress proberen te verminderen door wandelingen in de frisse lucht te maken! Komt dat allemaal even goed uit. Ik moet een verjaardagskaartje posten en het is het telweekend voor de schelpen. Een goede strandwandeling in de wind zit er dus dik in. Deze schelpenteldag bestaat al 3 tal jaren, is een Organissatie van Vlaams Instituut voor de Zee, met nog een 6 tal verenigen en/of tijdschriften erbij. Dit jaar ook met Lifewatch, een Europese Infrastructuur dat onderzoek doet naar de biodiversiteit, ook op zee. Er is een scHELPdesk geïnstalleerd omdat alles cronaproof moet blijven. Geen wachters op de dijk die je collectie bekijken. Nu een foto maken van de meest byzondere schelpjes en doorsturen. Er is gevraagd er een 100tal te vergaren, vooral de 'tweekleppigen' zoals mossels, oesters, kokkels, zwaardscheden. De anderen, de 'slakken' zoals de wulken, de alikruiken, wenteltrappen, mag ook. De meeste zullen te vinden zijn langs de vloedlijn, de golfbrekers of een staketsel. Altijd plezant om op schattenjacht te gaan en mee te delen wat de kostbare vondst is. Hopelijk zit er een prachtig schelpje bij om mijn collectie te vergroten. De hond zal ook blij zijn. Een wandeling langs de vloedlijn is voor hem gelijk aan pootje baden en over golfjes springen. Warm of koud water deert hem niet, de krullekes beschermen hem en het is een waterhond!.Vooraleer mij goed in te duffelen (blog 10/02/2021) ga ik mijn patatten schellen of jassen, dan heb ik niet veel werk meer als ik terug kom. En zoals het er nu naar uitziet, zal het een zéér frisse neus ophalen zijn.
Op zaterdag komt de krant altijd wat later en dat is het moment om eens na te denken wat verhaaltje ik zal typen. Eerst en vooral heb ik deze morgen mijn tuin eens aanschouwd. Ik kan niet anders dan het een 'ravage' noemen. Hoe ik dat weer allemaal in orde moet krijgen is nog een groot vraagteken. Zolang er stellingen staan is er toch niet veel te beginnen en het weer is ook niet uitnodigend om van start te gaan. Eén pluspunt: tegen alle verwachtingen in hebben mijn paasbloemen de orkaan doorstaan en zijn niet afgeknakt. Ik heb tenminste kleur in de tuin, de kleur van hoop en zegen, geel. Van 't een komt 't ander, zegt men, en dat bleek vandaag ook weer het geval. Een naam van een heilige triggerden mij om hetgeen er in mijn brein verscholen zat, naar boven te halen en op te zoeken. Eufrasia, Euphrasie. Ik had het mis toen ik dacht dat het een lied was van Rob De Nijs, hij zong "Dag zuster Ursula". Er waren 2 heiligen met die naam, een Egyptische en een Indische. De laatste Eufrasie (1877-1952) werd het 'wandelend tabernakel' genoemd door haar medezusters, omdat men 'Gods nabijheid' voelde als ze passeerde. De Egyptische is veel interessanter en dateert van tussen 300-400 nC. Ik stootte op een schat van een toneelsstuk aan haar gewijd in het tijdschrift "Braga: dichterlijke mengelingen, 1844. Titel: "De Zegepraal der Huwelijkse Trouw, het dramatische verhaal en voorstelling van eene oude gebeurtenis, in vijf tafereelen". De beginregel laat al vermoeden dat het een tragische romance is: "op roerenden toon deelt Euphrasia aan hare moeder het rampzalige lot mede, dat haar getroffen heeft door den echt met Valerius...". Niet alleen dàt vond ik, maar ook een lied. Eerst in de "Nederlandse Liederenbank". Vervolgens bij Johannes Stalpaert van de Wiele (1579-1630). Een priester die lofzangen schreef voor de heiligen. Te vinden in zijn boek: Gulde-Jaers Feest-Daghen of den schat der geestlycke lofzangen gemaeckt op elcken feest. Wat vind ik daarin? Toch wel een lied over Eufrasia, Maghet ende Martelersse Christi. Met openingszin: "Men leyde Euphrasiam na't bordeel... ". Tot zover de vrouwen. Veel mooier en interessanter was de rest dat ik vond. Een kruidachtig plantje dat woekert op grassen, met trechtervormige tweelippige bloemen, Euphrasia. In het schoon Vlaams 'ogentroost'. Echt mooi te noemen en een beetje lijkend op 'brem'. Verschillende soorten met al even bizarre namen: stijve-, beklierde-, vierrijige-, kleverige-, rode-, minima- en frigida ogentroost. Men schrijft het geneeskracht toe. Het heeft in ieder geval een verzachtende en zuiverende invloed op de ogen, met goed gevolg soms voor oogontstekingen en tranende ogen. De oogdruppels worden vooral in de homeopathie gebruikt. Ik heb een heel leerzame voormiddag gehad. Nu ga ik nog wat in een boek lezen, dat is ook 'ogentroost'. Daarna op mijn lauweren rusten, naar de koers kijken en waarschijnlijk indommelen door de zachte eentonige stemmen van het tweetal van de verslaggeving.
Met buiten regen en wind is dit een uitgelezen dag om te doen zoals de jeugd: pyjamadag houden. Voor de leerlingen is het een steunbetuiging aan alle kinderen die 'synchroon internetonderwijs' krijgen en volgen. Er zijn heel wat kinderen die omwille van bv ziekte thuis of in het ziekenhuis, zo de lessen in de klas meevolgen. Op die manier zien en horen ze ook de juf of meester, de klasgenootjes, en blijft de leerachterstand tot een minimum beperkt. Vandaag mogen de schoolkinderen ook de lessen volgen, niet alleen in slaapkledij maar ook in de typische uitrusting van het beroep dat ze willen uitoefenen, waar ze van dromen, waar ze voor willen studeren bv astronaut, brandweerman, dokter, vliegenier, kapper...12 maart zal voor alle kids een plezante verkleeddag worden, met veel verhalen erbij. In navolging van deze 'Bednetters' en hun droomkledij, roept Linde op om vandaag er een 'Fancy Friday', een 'feestelijk uitgedoste dag' van te maken. Beste radiopresentatrice, behalve in jeans, hoodies, trainingspakken, sneakers, wind-en waterdichte jekkers of parka's heb ik je nog nooit gezien. Zelfs op presentaties allerhande is dat je standaarduitrusting. Nu breek je een lans voor sjieke uitgaanskledij in zijde, hoge hakken of pumps voor dames en een collectie juwelen aan oren, hals en armen. De mannen wil je een hemd aandoen, versmachten met een vlinderdas of een noeud, een colbert, vest of blazer en waarom niet eens een pandjesjas of pitaleir om te paraderen in huis. De heren hebben een heel assortiment schoenen waarin ze hun voetjes kunnen steken: mocassins, oxford, derby, brogues, monk, jodhpur, loafers, of gewoonweg instappers . Dat allemaal om het gevoel 'van naar een feest te gaan', thuis eens op te roepen. Spijtig beste vlogster van VRT 1, ik verlang naar 'koffiekletsen'. Gemoedelijk en gezellig babbelen bij een zjatteke kaffe, met familie, vrienden en buren.
Schrik niet, ik ga geen pumps aantrekken maar mijn stoute schoenen. Ik ga mijn CV indienen bij de premier. Die sukkelaar is op zoek naar ik weet niet hoeveel CEO's voor al de overheidsbedrijven die hun voorzitter zien verdwijnen. Ik heb die mannen eens bekeken en ik zit in de juiste leeftijdscategorie. Een pluspunt is dat ik 'vrouw' ben, geen andere job heb, geen zelfstandige ben om belangenvermenging te voorkomen. En 'en plus', zijn het interessante overheidsinstellingen. Ik weet over alles wat en hetgeen ik niet weet, dan zal ik er voor zorgen dat mijn ondergeschikten het juiste diploma hebben. Zeg nu zelf, wie zou de Nationale Loterij niet kunnen leiden? Als gepensioneerde ken ik alles van bankzaken, beheer van mijn pensioen en mijn budget in evenwicht te houden. De Nationale Bank zoekt ook iemand. Is er nu iemand beter op de hoogte van het openbaar vervoer dan een jagger? De NMBS is ook op zoek naar een Voorzitter. Er zijn nog een zestal jobs vacant. Het is de moeite, als ambtenaar die ik geworden ben met een uitkering (zie blog 26/02) , om mijn kans te wagen en mijn inkomen fors de hoogte in te sturen.
Radio Gaga is een uitzending die ik wel volg op woensdagavond. De twee presentatoren dragen mijn goedkeuring weg door hun korte gesprekken die ze voeren over gevoelige thema's, vertelt door mensen die op bezoek komen in hun caravan, die een zakdoek groot is. Een muziekje erbij verzacht de pijn. De titel van het programma spreekt al boekdelen voor mij: een liedje van Queen, Radio Ga Ga uit 1984. Natuurlijk weet ik wel als ze op een parking van een universitair ziekenhuis gaan staan dat daar soms schrijnende en beklijvende verhalen worden verteld. Zeker in tijden van corona. Maar het meest aangrijpende was het verhaal van een 16 jarig meisje, in de fleur van haar leven, een mooi, fris meisje, dat het al jaren moeilijk had om gewoon te leven, moeite had met het leven op de rails te krijgen. Uiteindelijk is er voor haar, na lange tijd, professionele hulp gekomen. Met de liefde en hulp van het gezin waar ze opgroeit, hoop ik echt dat ze een stralende toekomst mag tegemoet zien zonder zwartdenken, zonder negativisme, maar met een blijdschap voor het leven. Vrienden stonden centraal in de aflevering en ook alle werkers die niet zichtbaar zijn maar onmisbaar om een ziekenhuis draaiende te houden. Een onverwacht huwelijksaanzoek, deed dit 'feel good' programma met een positieve klank eindigen. Voor de rest van de avond was het zappen want ik kon me nergens meer op concentreren. Ik kwam terecht op zender Ment, een Vlaamse versie van MTV. Een verrassing toen ik daar Marleen Spaargaren zag zitten, een alias van Willeke Alberti. Dat voerde me terug naar de tv-serie "De Kleine Waarheid", uitgezonden tussen 1970 en 1973. Een reeks gemaakt naar de trilogie "De Kleine Waarheid" met de boeken "Marleen", "Het Heldere Uur", "Het Kleine Verschil", geschreven door Jan Mens (1897-1967). Het verhaal wilde een beeld geven van de gewone Nederlander in het begin van de 20e eeuw. Het was toen goede tv, maar of ik daar nu ook zo over zou denken, is een andere vraag. Maar ik hoef mijn tijd niet te besteden aan 'kijken naar de buis'. Benjamin Praet is 'chef media' en zijn verslagen lees ik iedere dag. Hij keek voor mij naar het programma: Kat zonder Grenzen, met als ondertitel, "Liefde zonder seks". De lectuur van zijn opmerkingen bezorgde me de tweede glimlach van de dag. De verwachtingen voldeden absoluut niet aan zijn voorstellingsvermogen en dus heeft hij gekeken met ' het lid, teleurgesteld op halfzes' en erger 'hij bleef ook van mentale bevrediging verstoken'. Het was gewoon een uurtje 'casual palaveren'over het aseksueel zijn. Mijn eerste glimlach was voorbehouden voor "De Nationale Vereniging voor Nutteloze Borden" opgericht door tv-maker Kamiel Debruyne. Zijn advies: lees de kleine lettertjes van de bordjes die hij plaatste aan gevels of voetpaden. Lockdown amusement, en er zijn verrassingen te lezen zoals: 'Ter nagedachtenis aan: werkelijk niets of niemand' of 'hier gebeurde op 11 januari 1992 niets noemenswaardig'(Zeedijk Oostende) of 'Dit bordje is 65mm op 25mm. Het lettertype is Montserrat(bold)'. Er is niet veel nodig om een goeie morgen te hebben ondanks de hevige wind!
Ik word niet graag wakker gemaakt door 'De Kreuners', mijn oren kreunden van pijn bij het horen van "Ik wil je, blijf bij me, hou van me, ga nooit meer weg" enzoverder enzovoort. Ik had de radio nogal luid gezet om de laatste ontwikkelingen te weten over het geruchtmakende 'interview van het jaar'. Het was geen goed idee om het volume van de tuner niet te verminderen. Ik begin dan maar te scheuren aan 'De Druivelaar' het 69e bladje al. Geen mopje op de achterkant, wel het verhaal van Andreas Vesalius, geboren als Andries van Wesele (1514-1564) en zijn werkzaamheden en wedervaren op het 'Cimetière des Innocents'. Dat was het grootste kerkhof van Parijs in de 16e eeuw. Bij de lijken, of liever gezegd, bij de afgestorvenen, deed hij autopsies om het skelet en binnenkant van de mensen te bestuderen. Als arts, was hij de eerste die de menselijke anatomie volledig kon beschrijven. In 7 boeken, de "Humani Corporis Fabrica Libra Septem", werden jij en ik volledig uit de doeken gedaan en beschreven wat er onder ons vel allemaal te zien is. Sinds eeuwen is er geen evolutie gebeurd aan onze binnenkant. De boeken blijven een bijbel voor iedere anatoom-patholoog. De "druivelaar" was wel 'het woord' van de dag, maar dan bedoelt als ranken van de vrucht 'druif'.
En zoals op de meeste dagen is er nu ook weer een internationale dag 'van'. Een speciale dag waar ik niet goed mee uit de weg kan. Bij nader inzien is het een slechte vertaling uit het Engels, omdat onze Nederlandse taal geen juiste weergave kan geven. Ik schrok me een klein bultje als ik las: Internationale Wreedheidsdag. In het Engels: International Day of Awesomeness. Hiermee bedoelt men niet met wreed: zonder gevoel, hardvochtig, barbaars, bloeddorstig of genadeloos. Wel: geweldig, steengoed, vet, cool, gaaf. In het dialect gebruikt men ook wel eens 'wreed goed' en het is die betekenis dat men er wil aan geven. De dag is op deze dag, 10 maart, omwille van de verjaardag van vechtsporter in de filmwereld, die zichzelf 'wreed' serieus neemt en zichzelf buitengewoon goed vindt. Bekende uitspraken van hem: Chuck Norris kan een draaideur dichtslaan, Chuck Norris heeft een keer een paard tegen zijn kin geschopt en zo zijn de giraffen ontstaan, Chuck Norris speelde eens Russische Roulette met een volledig geladen pistool en ik won! Dat zijn enkele van zijn uitspraken. Eigenlijk is het de dag van 'niks verkeerd aan jezelf vinden, zichzelf goed vinden, maar niet overdrijven hé. Hoe vier je deze dag? Wees gewoon jezelf, wees gewoon ge-wel-dig! Zoals wijlen Eddy Wally (1932-2016)
Ik heb boodschappen gedaan en moest denken aan een citaat van Toon Verhoeven: kan op voorverpakte vleeswaren niet de tekst "het is iets meer, mag dat?" vermeld worden?
Er was consternatie in 1970 door de 'outing' van Will Ferdy. De woorden, "dat ben ik, en ik ben homoseksueel" zinderden heel fel in Vlaanderen. Later heeft hij waardering gekregen, niet alleen voor die eerlijkheid en hulp aan de holibigemeenschap, maar ook een appreciatie voor zijn kleinkunst, zijn komisch talent en zijn conferences. Veel teksten van Armand Preud'homme en van Brel heeft hij gebracht, maar ook het 'Schrijverke' van Guido Gezelle en natuurlijk "Christine", bijna zijn lijflied. Vandaag wordt deze man 94jaar. Sindsdien is er een hele evolutie geweest, de mentaliteit veranderde, het maatschappelijk landschap werd hertekend. Nu kan iedereen genieten van 'gelijkheid' voor de wet wat ook je seksueel leven mag zijn. Per slot van rekening is dat 'privé' en heeft niemand er iets mee te maken. Maar Will zal, zoals iedereen trouwens, met afgrijzen gehoord hebben van de laffe moord. De holibigemeenschap blijft, voor mij om onbegrijpelijke redenen, een geviseerde groep. Verontrustend is dat de laffe en dodelijke aanval, gepleegd werd door 3 minderjarigen. Dat maakt het extreen erg. Triestig, triestig, triestig, door snotapen vermoord omwille dat je bent wie je bent en in de val gelokt.
Er is nog een jarige vandaag: Barbie! Sinds 1959 zijn veel meisjeshartjes in vervoering geraakt van deze Dolly Parton in plastiek versie. Ik heb ook ooit zo'n scharminkel gehad, maar dat was niet echt aan mij besteed om met dergelijk product te spelen. Ik hield het op een echte pop met porseleinen gezichtje om mijn moederlijke gevoelens bot te vieren en tegelijketijd mijn modieuze instincten uit te proberen. Maar in plastiekland kwam in 1961 de mannelijke versie, zijnde 'Ken'. Vervolgens verscheen Christie in 1968, de Afro-Amerikaanse pop. Een gehandicapte mocht ook niet ontbreken. In 1997 kwam Becky, in een rolstoel, de hoop vergroten. Niemand vergeten in de commercie.
Natuurlijk was ik gisteren ook 2 uur aan de buis gekluisterd om het 'interview van het jaar' te bekijken en te beluisteren. Direct omgedoopt tot 'Annus Harrybilis' naar analogie van het 'Annus Horibilis' dat The Queen gebruikte in haar speech in 1992, Tja, een actrice die een prins op het witte paard tegenkwam en voor zijn charmes viel. De prins was gecharmeerd door de frisheid van een meisje van het witte doek. Beiden leefden in een bubbel, de ene in die van glitter en glamour, de andere in een gouden kooi. Iedereen kent de prins, hij hoeft geen geld te hebben, geen paspoort, geen sleutels, geen auto, iedereen weet hem wonen en kent zijn tronie. Huizen en personeel genoeg die allemaal direct in het gelid staan en hem op de wenken bedienen. Een beetje teveel van het goede voor een onafhankelijke vrouw. The Firm is een eeuwenoud instituut met een monarch van bijna een eeuw. De familie en de hofdignitarissen willen alles houden zoals het was, voor hun gemak. De twee bubbels, de paleiswereld en de gewone wereld, verenigen bleek een te moeilijke opgave om in The UK te realiseren. Een zgn Megxit naar het warme Californië. En uitleg wilden ze daarover maar al te graag geven.
Gisteren ben ik weer eens mama en oma geweest. Een verademing om niet alleen maar hondenbaasje en jagger te zijn. Af en toe eens terug een andere muts opzetten doet enorm veel deugd. Meteen heb ik ook op mijn traject de grootse wegenwerken gezien, kunnen aanschouwen en traag moeten rijden. Het meest imposante waren de werken in Antwerpen voor de Oosterweel verbinding. Ronduit gigantisch te noemen en meteen ben ik ook blij dat ik niet iedere dag dat traject moet doen. Er zullen vele uurtjes stilstaand verkeer zijn en vele vloeken in de auto's te horen zijn. Overal zijn ze een beetje bezig. De corona zorgt voor een iets minder verkeer en dat is dan weer goed voor de mensen die al die werken op de baanvakken moeten doen.
Het kan natuurlijk niet anders dat ik op deze Internationale Vrouwendag, mijn sekse in een goed daglicht stel. Het verhaal is al verteld op de vorige 08/03. Sinds 1975 een niet te vergeten datum, en sinds 1978 officieel ingesteld door de Verenigde Naties als Internationale Vrouwendag. Omdat we in België zijn , meer bepaald in Vlaanderen, moet er ook een tweede dag zijn dat we onszelf in de bloemekes zetten, 11/11. Dit jaar is het thema: Vrouwen in leiderschap, invloed en impact. De strijdbaarheid moet blijven en het toezien op gelijke rechten, mensenrechten, eerlijke kansen krijgen, moet men ten aller tijde in het vizier blijven houden. Maar vandaag geen uiteenzetting. Ik heb wat citaten gevonden, spreuken en gezegdes die ik plezant vond om weer te geven op deze speciale dag. Berichten van een 'beschermengel', zal ik mijn volgende zinnen maar omschrijven. 1) Elke vrouw die gelijk wil zijn aan man, heeft een gebrek aan ambitie. 2) De emancipatie houdt op als de auto het begeeft. 3) Het toppunt van emancipatie: als een kalende vrouw met een buikje denkt dat ze aantrekkelijk is voor jonge mannen! 4) Er zijn weinig vrouwen in managementfuncties als gevolg van miss-management van mannen. 5)Stop met de perfectie na te streven, je bent op je allermooist als je geniet van het leven. 6) Van chocola kan een man niet leven, maar een vrouw wel. 7) Dus ik blijf een beetje boven mijn streefgewicht. Het zou oneerlijk zijn als ik naast knap, intelligent en grappig ook nog eens slank zou zijn. 8) Maar gisteren droeg ik een kledingstuk dat ik 5j geleden gekocht had, en het zat me nog steeds als gegoten...ik was zo trots op mezelf! Oké.. het was een sjaal, maar toch....laten we positief blijven. 9) Bedenk dat zonder vrouwen, het begin van ons leven van hulp verstoken zou blijven, het midden van plezier en het einde van troost. 10) Wijze raad vandaag: niks moet, niksen mag!
