Zuivere westelijke zeelucht komt met een snelheid van 70 km/u in mijn neusgaten aangewaaid. Gezonde lucht die me weer van de nodige zuurstof zal voorzien in mijn bloed. Ook de hond geniet van dergelijk weer, die loopt met zijn neus in de wind om alle heerlijke en niet alledaaagse geuren op te snuiven. Het is vandaag geen "Eté Indien" bezongen door Joe Dassin (1938-1980). Vandaag zal ik ook niet veel volk tegenkomen want er is een waar gezegde: sommige vrienden zijn als de schaduw, je ziet ze alleen als de zon schijnt!. Ergens wel begrijpelijk, want van het binnenland naar hier komen duurt tegenwoordig een poosje en als het slecht weer is doet men die verplaatsing liever niet. Tenslotte is het dan hier ook binnenzitten en dat kan thuis ook. Gelukkig heb ik nog geen schade geleden door al dat natuurgeweld en dat is een opluchting. Straks eens proberen of ik via de zijstraatjes op de dijk kan geraken om het brute zeegeweld eens te bekijken en wat het water allemaal op het strand achterlaat. De kwallen zijn richting kusten van Groot- Brittanië afgedreven, met hopen zelfs. Hier zal er sporadisch een exemplaar op onze kust terechtkomen. Enfin, t'is herfst voor iets. De bomen zullen nu door die kleine stormwinden, stilaan hun blad kwijtraken. Alles terug kaal, alles op rust in de natuur.
Met verbijstering las ik deze morgen over "Pallywood". Een desinformatie platform over de gevechten, gewonden en doden in de Palestijnse-Israëlische oorlog. Daarin zegt men dat de Palestijnen, crisisacteurs hebben aangeworven om voor oorlogsslachtoffer te spelen. De naam komt van een korte documentaire uit 2005, waarin beweerd werd dat Palestijnse videojournalisten alles in scene zetten om de Israëlische politiek in een slecht daglicht te zetten. Bij VRT NWS en via de website 'deCheckers' kan men al de insinuaties, de beelden en teksten controleren op hun waarheidsgehalte en waar vandaan die beelden en woorden allemaal komen. Beelden en video's worden massaal bewerkt om een statement te maken dat ver van de waarheid en realiteit ligt. De boodschap is; enkel waarde hechten aan de verslagen van betrouwbare bronnen en niet het internet en andere post zomaar geloven. Tot nader order, vind ik de nieuwswaarde, updates, verslagen, video's en beelden die onze nationale zender verspreidt, betrouwbaar. Het spijtige is dat een conflict tussen buren, in landen ver van hier, 'mondiaal' wordt gespeeld. Tot in de kleinste steden en dorpjes worden mensen belaagd die niks met de ruzie te maken hebben, gewoon omdat men ze Palestijn of Israëli noemt en niet als een burger van het land waar ze wonen. Tot morgen
De wind krijgt er maar niet genoeg van om ons van onze sokken te blazen. De zuidwestenwind haalt weer vlotjes de 70km per uur. Geen weerspreuken op deze 4e november wel trakteer ik jullie op een paar mooie winderige liedjes. Zoals alom gekend van 'The Doors', "Riders in the Storm" of 'The Association' met "Windy" en zeker 'Maggie McNeal' met "Terug naar de Kust". En als ik ze dan allemaal beluisterd heb sluit ik, als gewoonlijk, mijn muzikale uurtje af met 'Queen en Georges Michael' en het nummer "Somebody to Love". Dan kan ik gerust aan mijn werkzaamheden beginnen, zijnde het schrijven, typen of hoe je het ook wil noemen als ik mijn gedachten aan de buitenwereld wil 'kont' maken. Als de wolken zijn uitgedrupt en de wind wat gekalmeerd is, zal ik maar eens gaan kijken naar de ravage die Ciaràn heeft teweeggebracht op de stranden. En of er veel kwallen aangespoeld zijn in deze kwallentijd, want dat gaat met vlagen. Eerst heb ik een katern van de weekendkrant gelezen, met daarin de gewone ingrediënten voor een gazet in een weekend: veel bladvulsel. Mocht ik al geen papieren gazet hebben gehad, dan was me waarschijnlijk toch het nieuwste gebak van de patisserie ontgaan. Want die nieuwigheid wordt gepromoot en verkocht, in de Nederlandse waarhuizen waar voeding verkocht wordt en waar ik niet naar toe ga; de crompouce. Een afgeleide, een gebakje met ongeveer dezelfde ingrediënten als een croissant met het vulsel en glacering van een tompoes. Weer een nieuwste rage op fastfood gebied in Nederland, nadat er daar al eens een mislukte hype was van de 'cronut' een probeersel met een croissant en donut. Dat was wegens weinig succes een paar maanden na lancering, een stille dood gestorven. Nu iets nieuws, de "crompouce", een samenraapsel van croissant met tompouce. Eén van de warenhuizen, Hema, wil het houden bij de klassieke croissant en het echte 'boekske' en lanceert voor zijn verkoop van dit eeuwenoude gebakje de slogan "waarom iets 'crom' maken wat recht is?". Als je de nieuwste rage op patisserie-gebied wil proeven, zijn de Jumbo en A.H. de aangewezen winkels hier te lande, want men wil de Vlamingen ook verzot maken van op dit apart gebakje. Ik denk dat bij onze warme bakkers alleen de 'glacékes' zullen te vinden zijn en apart de croissants. En ik zal ze beide meebrengen van de bakkerij. 't Is tenslotte weekend en dan mag het wat anders zijn dan een boterham. Tot morgen
Het eerste archi-slechte weer is weer voorbij. Dat hebben we weeral gehad, en de hond was er duidelijk overstuur van. Geen idee waarom deze storm, een zo grote paniek bij hem teweegbracht. En nu, ben ik uitgerust van het wakker worden. Eigenlijk is ontwaken en opstaan een vermoeiende bezigheid. Eerst het ene ooglid in plooitjes in zijn kas steken, om vast te stellen hoe laat het is. Dan het andere ooglid oprollen. De oren doen 'horen', en de mond met wat gekkebekkentrekken in vorm zetten. Vervolgens één been vanonder de lakens en dekens brengen, dan nummer twee, en beide een beetje laten bengelen. De rest van mijn torso ondersteunen met beide armen en handen om het rechtop te brengen. Dàt tot ik denk dat mijn beentjes weer stevig genoeg zijn om mijn gewicht te torsen en me naar de badkamer te brengen. En verder, de eerste voorzichtige stapjes zetten om aan mijn dag te beginnen. Ik vind dat ik op mijn nuchtere maag dan al heel wat inspanningen en werkzaamheden heb gedaan. Moest de hond er niet zijn, ik zou zeggen, eerst wat uitblazen van al dat werk. Maar beste lezers, terwijl ik het vorige bedacht, hoorde ik de softpop groep 'Fleetwood Mac' zingen "Tell me lies, tell me sweet little lies..". Aan jullie om uit te maken of ik hier wat zoete leugens heb neergeschreven of naakte waarheid.
De krant vertelt het relaas van de storm Ciaràn, met menselijk leed en veel materiële schade van Spanje tot in het Noorden van Europa. Verder de obligate pagina's over de oorlogen in Europa en het Nabije Oosten. Vervolgens kom ik aan de pagina van de gezette burger die het medicijn van de diabetici wil gebruiken om toch maar niet aan zijn copieuze menu's te moeten raken en een dieet te volgen om wat kilo's af te slanken. Daarvoor ziet men niet op tegen de verplaatsingen naar apotheken in het zuiden of het noorden van ons land. De volgende bladzijde brengt een neuwigheid op culinair gebied, dat helaas in België niet op de dis mag verschijnen maar bij onze Noorderburen wel: een schoteltje met 'kraai'. Een beschermde vogel bij ons, die niet mag geschoten worden. De reporter is dus op pad gegaan om deze lekkernij(?) te gaan degusteren in een sterrenrestaurant over de grens, in Valkenswaard. In Nederland is er een plaatselijk verbod. De jager mag ze doodschieten als ze landbouwgewassen bedreigen. De karkassen, van een vuistje groot, serveert de kok met 'crème van pastinaak' en een 'jus van kardemon' als tussengerecht, want je krijgt er je hollle tand niet mee gevuld. Hier zingen de kraaien nog niet het liedje, "help mij , help mij, help mij uit de nood, want de jager schiet mij dood. Laat mij in uw huisje klein, 'k zal u dankbaar zijn". Tot morgen
Ciaràn, uitgesproken Keeran, is een Ierse jongensnaam en betekent 'zwart'. Omdat de eerste herfststorm over Groot Brittanië en Ierland zijn 'oog' zal hebben, mochten zij de naam kiezen. Het kan natuurlijk ook zijn dat het hun beurt was om dat te doen. Het systeem van namen geven aan natuurgeweld, is nog een beetje onbekend terrein voor mij. In ieder geval, passeert de wind met veel gedruis. Niet alleen door de snelheid waarmee de wind zijn aanwezigheid aantoont, meer nog doordat de bomen en struiken nog volop in blad staan. Dat kan enorm veel lawaai maken en doen de bomen extra zwiepen en vervaarlijk zwaaien. Wat er ook van zij, de impact op de hond is groot. Hij is sinds deze nacht zéér onrustig, weet niet goed of dat hij moeten staan, liggen of zitten, wil dan weer buiten en terug binnen. Het was een moeilijke nacht met mijn beestje, die niet in zijn nest wilde slapen en troost en steun zocht bij baasje lief. Natuurlijk ben ik moe! Of het nu zo'n geweldige storm is met abnormale hoge snelheden hier aan de kust? Ik weet het niet, ik zie de "zeelijner' oftewel de 'kusttram nog altijd voorbij zoeven. Zolang die blijft passeren denk ik dat het nogal meevalt met de beauforts tussen Middelkerke en Nieuwpoort. Anders zal dat natuurlijk zijn op het stuk tussen Oostende en Middelkerke, daar rijdt de tram langs de open zeevlakte en worden er bussen ingelegd om de afstand te overbruggen, weliswaar met een serieuze omweg.. De windsnelheden aan de kust wisselen dikwijls van badplaats tot badplaats, net zoals de regenbuien kunnen verschillen. Het is, hoe dan ook, met een bang hartje afwachten tot de storm het land uit is en andere oorden opzoekt om uit te razen. In ieder geval krijgen de toeristen of vakantiegangers 'waar' voor hun geld. Een storm op zee en aan de kust, maakt men niet zo dikwijls mee als toevallige passant, en levert gegarandeert een speciale attractie en een mooi spektakel. Maar ik ben altijd blij dat het slechte weer overdag plaatsvindt. Ik kan bij het minste onraad direct gaan vaststellen wat het is en ingrijpen. Het is ook minder angstaanjagend dan 's nachts, al die vreemde geluiden te horen. Hopelijk weeral vlug gewone weerberichten van Bram en co. Tot morgen
Hallo, here is your captain speaking! Dé uitdrukking van captain Merill van de tv-serie over "The Pacific Princess" beter gekend als "The Love Boat" uit de jaren 1971987. Soms heb ik van die invallen om de mensen te begroeten op een andere manier dan gewoon 'hey' of 'hallo' te zeggen. Het is 'pijltje' speaking en die begroet jullie op deze dag van 'Alle Heiligen'. Ik was natuurlijk vergeten dat het vandaag een officiële feestdag is, toen ik beteuterd en sip naar mijn lege brievenbus stond te kijken. Gelukkig kwam er een koerier met "het meest gelezen weekblad ,tips special" aan. Veel wordt daarin niet geschreven, maar zijn er des te meer advertenties voor alles en nog wat in te vinden, zodat mijn kennis van 'zaken' weer eens uitgbreid is. Iedere week komen er toch nieuwe winkels bij met allerhande specialiteiten wat toch dikwijls goed is om weten wat men in deze contreien allemaal kan kopen en welke plaatselijke activiteiten er georganiseerd worden. Een lange zin, in één adem geschreven en hopelijk in één adem door jullie gelezen. In Nederland is dat geen vrije dag, zodat al mijn oefeningen van mijn talen, weer in mijn mailbox zaten. Er was zelfs een speciale opmerking bij "Beter Bijbel". Of ik niet wilde overgaan naar niveau 2, omdat ik blijkbaar té goed ben in niveau 1 en misschien beter wat moeilijker vragen zou beantwoorden. Ik twijfel nog om dat te doen omdat het vrijwel de enige oefeningen zijn waar ik bijna altijd juist kan op antwoorden. En '100% juist' zien staan, is, hoe oud men ook wordt, plezant om te zien. Maar het is vandaag een herdenkingsdag, een gedenkdag. Het is moeilijk geworden om naar mijn geboortestad te rijden, dus gedenk ik van hieruit aan al mijn dierbaren. Van mijn 'petsjen' haal ik de constateur nog eens boven. Mijn vader heeft die ook nog gebruikt. Dat is bij manier van spreken, aan 2 vliegen in één klap, denken. Er zit zelfs nog een papiertje in die vernuftige ouderwetse tijdsmachine. De registratie van de laatste vlucht van mijn papa zijn duiven. Mijn moeder was dan weer 'zot' van Salvatore Adamo, die vandaag verjaart. Het liedje "Sans toi ma mie" was volgens haar, voor haar geschreven en gezongen. Ik zal er vandaag eens naar luisteren. Vandaag schrijf ik dan eens een beetje over hen, maar denken gebeurt iedere dag, want mijn blog noemt naast 'pijltje' ook hun naam "Roger en Maria". Nu ga ik mijn domein inspecteren of alles goed vast zit en er niks los valt te zien. Er is een storm op komst en ik heb al een 'be-alert' gekregen. Ik moet op alles voorbereid zijn. Meer heb ik vandaag niet te vertellen, maar ik heb nog wel een mooi citaat gevonden: "recht is iets kroms dat verbogen is". Tot morgen
Op algemene vraag, zal ik proberen vandaag wat meer tekst te produceren. Simpel zal dat niet zijn want zoiets tover ik niet één-twee-drie uit mijn koker. Ik ben geen goochelaar, illusionist, boeienkoning(in) zoals Harry Houdini, geboren als Ehrich Weiss (1874-1926) die alles maar gedaan kreeg in een handomdraai. Zelfs op deze spokendag, zoals Halloween ook wel eens genoemd wordt, is toveren met woorden toch wat anders. Geschreven woorden laten de mensen meestal geen schrik krijgen, althans dat is toch de bedoeling. Ik ben geen Orson Welles (1915-1985) die de mensen via zijn programma "The War of the Words" in 1938 op de radio, de luisteraars de stuipen op het lijf joeg door zijn tekst luidop voor te lezen. Maar om in het spookachtige van Halloween te blijven, was er het citaat van ofwel Joey, Jozef, Johan, Jeroen Konings te lezen: "als je geest sterk genoeg is, heb je geen lichaam nodig". Het is niet alleen de dag van de lampions en lichtjes in de uitgesneden pompoenen, maar ook nog eens "Wereldbespaardag". Een uitgelezen moment om in deze duurdere periode van het jaar toch eens de uitgaven te bekijken en waar dat er eventueel op kan beknipt worden. Kou wil ik niet lijden, ik denk dat voor alle senioren en juniors dat een evidentie is. Ook op voeding wil ik niet al té veel beknotten. Ik ben trouwens geen big spender voor eten en hou niet van kreeften, oesters en kaviaar. Kledij is dan weer iets waar dikwijls een centje te veel aan uitgegeven wordt, vooral als mijn figuur wat uitdeint of krimpt. Bij abonnementen zit ik goed, ik heb de krant en de tele-operator voor tv en internet. Dan zijn er alle andere verplichte en noodzakelijke uitgaven zoals verzekeringen, elctra, belastingen.... Daar mag niet an getornd worden. Al bij al is dat eens een controledag.
Interessant was het vandaag te lezen over de resultaten van de 'onderbroekentest'. Enkele maanden geleden werd, als je wilde weten hoe het gesteld was met de grond in je omgeving, voorgesteld een katoenen onderbroek te begraven. Katoen is een natuurlijk materiaal en zou een gezonde maaltijd kunnen zijn voor al wat leeft in het duister, bacteriën-schimmels-insecten. Wel, de broeken die bijna opgepeuzeld waren tonen aan dat er een gezonde bodem aanwezig is en dat was voor 52% het geval. Voor 20% was er niet veel van gesnoept en was meestal te wijten aan droogte of té natte bodem of té veel meststoffen aanwezig. 28% van het onderged was intact en wijst op weinig of geen vruchtbare aarde, niet genoeg of geen beestjes aanwezig. Eigenlijk is dat een zeer goedkope test met de juiste bevindingen, die een amateur tuinier kan uitvoeren. Indien je tanga, slip of katoenen shorts intact kan uitgegraven worden, laat je bv het maaisel liggen, dat is al een verrijkende stof voor de bodem.
Vandaag is het "Bohemian Rhapsodie" dag. De rockgroep Queen bracht in 1975 deze song uit. Het was meteen een schot in de roos want sindsdien staat de song ieder jaar op de beste plaats in de hitlijsten van het "Billboard" muziektijdschrift en al de andere hitlijsten. Tot morgen
Omdat ik toch altijd wil schrijven doet onverwacht bezoek van mijn 6-tallige familie naar een noodoplossing grijpen: quotes. Harry Mulisch (1927-2010) schreef er een paar merkwaardige. Voor de filosofen onder de senioren: "eet meer Freud, dan blijf je Jung". En voor de ouderen onder de senioren: "het wijst erop dat je geen échte zorgen hebt, als je je zorgen over je leeftijd maakt. Maar het 'citaat van de dag' vind ik toch ook de moeite en leuk: "een persoonlijkheid is iemand die volwassen kan worden en toch kind blijven". Zo als bevoorbeeld dat 'meisje' van 1948. Tot morgen
