Ik weet des avonds zelden wat ik des morgens zal schrijven. Het toeval, de wisselvalligheden en de verassingen van het leven zorgen ervoor dat er iedere dag één of ander specialeke zich wel aanmeldt. Vandaag wist ik zeker waarom ik al jaren een hekje aan mijn trap zet. Spijtig genoeg zijn niet alle treden bedekt maar tot hiertoe werkte dat perfect. Tot een paar weken geleden mijn hond dat doorgangetje in het vizier kreeg en er een eerste keer passeerde om alle bedden eens uit te proberen terwijl ik weg was. Maar des nachts of terwijl ik sliep had hij nog nooit gebruik gemaakt van deze sluiproute.Tot ik deze morgen wakker werd gemaakt door een vochtige lik op mijn kaak!!!. Dat was echt verschieten en niet plezant om een hond ook in mijn bed te zien verschijnen. Ik was klaar wakker gemaakt door mijn viervoeter die stond te kwispelen nu hij me gevonden had!. Enfin, vanavond zal de trap goed gebarricadeerd worden, want ik krijg wel graag zoentjes maar niet van een kwijlende hond. Na de ochtendwandeling, ben ik niet al te versteven van de kou,binnengekomen om alles te lezen wat ik zo belangrijk vind om te weten. Het was eigenaardig dat ik vandaag over twee grootheden in de filosofie las met een totaal tegenstrijdige kijk op mens en leven. De Spaanse mystica Theresia van Avila (1515-1582), de 'grote' Theresia genaamd om haar te onderscheiden van haar naamgenoot uit Lisieux, de kleine Theresia genaamd. Was de ene lichaamlijk groot en de andere klein van stuk, ik heb het niet kleine vinden waarom er die bijvoegelijke naamwoorden werden toegevoegd aan deze kerkleraressen. Over de 'grote' vond ik een paar specialekes. Waarschijnlijk door haar ziekte 'diabetische ketoacidose'hebben haar bijna volledige stoffelijke resten de tand des tijds goed doorstaan. Alles is aanwezig in haar kist behalve hart, rechterarm en enkele vingers. Er wordt gezegd dat haar rechterringvinger met ring en al, in een glazen ampul bewaard werd door Generalisimo Franco (1892-1975) op het nachtkastje naast zijn bed. Paul Ilegems beweert in zijn "Encyclopedie van de Friet", dat voornoemde heilige, de uitvindster is van de friet. De schilder Francisco Risi (1614-1685), schilderde de heilige in de keuken terwijl ze brokjes patat in de hete olijfolie bakt. Zo'n dagelijks werelds tafereel had waarschijnlijk de bedoeling om als versiering te dienen in de refter van het klooster, met als boodschap, dat zelfs de eenvoudigste handeling niet te veel was voor deze mystica. Haar tegenhanger in de filosofie kan Frederich Nietzsche (1844-1900)zijn. Zijn proclamtie dat God dood is en in het biezonder dat de mens God heeft gedood, de ontkenning van het bestaan of waarde en betekenis van de wereld, is ± de beschrijving van het 'Nihilisme'. Ik heb dus 2 mensen met heel speciale citaten. Van Theresia: "Als je danst, dans dan; Als je bidt, bid dan". En van Friederich kies ik uit zijn talloze citaten: slapen is geen geringe kunst, je moet er een hele dag voor wakker blijven. Tot morgen
In 1973 zong Gerard Cox:"'t is weer voorbij die mooie zomer, die zomer begon zowat in mei, hé je dacht dat er geen einde aan zou komen, maar voor je 't weet is die die zomer alweer lang voorbij". Dat zing ik vandaag want nu is het echt wel gedaan met dat heerlijke zomerweer van oktober. Brrrrrrr, 't is weer wennen aan 13°C overdag. Dat doet me naar een pulleke met lange mouwen grijpen. Ook mijn voeding begint zich stilaan aan te passen aan de frissere tijden die in het verschiet liggen. De 'kouwe plakkes' zijn weer opzij geschoven en de winterkost doet stilaan weer zijn intrede met vooral de 'koolsoorten'. Nu is het nog wat bloemkool en binnenkort weer de rode kool. Maar het witloof is een groente voor zomer en winter door de vele bereidingen die met dit 'brussels lof' mogelijk zijn. Het is dan ook een van mijn geliefde groente. Het zomerfruit is ook op zijn retour en voor m'n vitC en al de rest eet ik dagelijks mijn kiwi. Men kan de heiligen weerspreuk van de dag een beetje negeren. Van paus Calixtus weet men alleen dat die overleden is in 222n C, maar de waarnemingen op deze dag gelden toch voor waarheid: wordt men op Calixtus een warme wind gewaar, dan wordt de zomer een twijfelaar!. Gisteren kwam de droge warme saharawind aangewaaid, vandaag is het frisse noordwestenwind. De spreuk zal ik maar opzij zetten.
Toerisme Vlaanderen controleerde veel slaapverblijven, zoals B&B's of ze in orde waren met de regelgeving die voor die verblijven werden opgemaakt, zoals verzekeringen, brandveiligheid... Er werden voornamelijk controles uitgevoerd op de nachtverblijven die aangeboden werden naast de vele festivals. Velen bleken van deze aangeboden logie, niet in orde te zijn en kregen navenant een boete. Tot daar aan toe, ik maak geen gebruik van dergelijke kamers, maar het verbaasde me dat men niet 'logies' als meervoudsvorm gebruikte maar wel 'logiezen' dat ik nog nooit gebruikt zag of gelezen had. En toch blijkt dat men dit woord als meervoud kan gebruiken wat me ten zeerste verbaasde en waardoor ik weer een nieuw woord van onze Nederlandse taal leerde kennen.
Deze week stuurde mijn lieve vrienden een foto van een wei, vol met schapen. Moest ik per ongeluk een nacht hebben dat ik de slaap niet direct kon vatten, zou ik misschien wel in slaap vallen als ik de foto ter hand zou nemen en begon met die wollige beesten te tellen. Een gezonde bezigheid moesten de schellen niet voor mijn ogen vallen. Een beetje Mr Bean navolgen, die de schaapjes ook nodig had. Ter info, ik heb mijn levenswijze niet moeten veranderen, ik heb gisteren nog 3 zwarte katers zien lopen op een vrijdag de dertiende, mijn nummers kwamen niet aan bod kwamen bij de trekking. Pech!! Tot morgen
Bijgelovig? Een beetje zoals iedereen, denk ik. Geen zwarte katers tegenkomen, niet onder een ladder lopen, als ik voor een ongelukssdag opteer. Ofwel noem ik het een geluksdag. Dat zal ik pas morgen weten. Ik ga in ieder geval eens op de lotto spelen en kies dus voor 5 lucky seconds deze avond. Ofwel heb ik morgen een ommezwaai in mijn leven ofwel gaat het zoals gewoonlijk zijn gewone gangetje. In ieder geval hoor ik al het feestvuurwerk knetteren door al die 'legeroefeningen' van onze defensie in Lombardsijde. Als 'onze' soldaten oefenen mogen we het strand niet op, vanaf het militaire domein tot de havengeul van Nieuwpoort. Er moest zo eens een verdwaalde kogel een wandelaar raken! De rode vlag hangt in ieder geval uit en dat is het verbodsteken voor een onbevoegd iemand, zoals een gewone passant, deze strook zand te betreden. De soldaten laten die wapperen bij hun oefeningen aan zee. Enfin, t'is toch geen al te schitterend weer vandaag. Ik moest mijn jatteke kaffe zonder krant er bij, opdrinken. De eerst pagina's waren kloddernat en moeten eerst drogen. Ondanks dat alles is er toch een aangename temperatuur van 21°C en waarschijnlijkde laatste warme dag van het jaar, als ik de weermannen mag geloven. Er is ook een stevige zuidwesten wind, die al de bladen van de bomen wil doen vallen. Een deugddoende wind voor mijn woeffie want dat brengt allerlei geuren naar zijn neusgaten en ik heb de indruk dat hij daarvan geniet. Om kort te gaan, nu is het echt herfst. Er zijn natuurlijk ook de onvermijdelijke intenties op deze dag. Zoals de 'Internationale Dag ter Voorkoming van Natuurrampen'. Een studiedag die ons duidelijk moet maken wat onze inbreng hier kan zijn, en welke de lessen zijn die we moeten trekken uit al die extreme weersomstandigheden. Ook op 13oktober is er de 'Internationale dag van de Trombose' en men vraagt hier aandacht voor de verstopping en voorkoming van dat euvel in onze bloedvaten. Een plezanter item: 'Internationale Dag van Suit-Up'. Een dag naar mijn hart, want dat is een vervangkledij van de pyjama nl een kostuum dat eigenlijk een slaaptenue is met een vestje zoals bij een stadskostum met plastron en al. Je ziet er niet aan dat het een 'pak' is voor in bed te kruipen 's avonds en 's morgens weer galant en full dressed uit het bed te komen. Zo kan je 'aangekleed' blijven rondlopen met de slapertjes nog in de ogen. En de laatste intentie van de dag, en die wil ik zeker 'eren': 'Internationale Dag van het Ei'. Het is middag. Voor bij mijnen boterham ga ik een smakelijke omelet klaarmaken en de gedroogde krant naast mijn bordje leggen, dan ben ik ook weeral op de hoogte gebracht van het nieuws van gisteren. Voor vandaag is dat al. Tot morgen
Niemand minder dan 'mijn vrienden' wezen me erop dat ik zo'n belangrijke weerspreuken van St Gommarus (11/10) niet vermeld had. Boerenwijsheden, die meestal en doorgaans een waarheid bevatten als een koe en soms beter zijn dan de goed geschoolde weervoorspellers. Het zijn er 3, en ik kan niet nalaten ze alle drie kenbaar te maken aan mijn lezerspubliek, omdat sommige toch wel van belang kunnen zijn voor een verlof in juni, juli of augustus te plannen. 1) Treedt Gommarkus met droogte in (dat was gisteren het geval), een natte winter in't begin. 2)Treedt Gommaar met droogte in, de zomer zal nat zijn in het begin. 3) Volgt op Gommarus natte dagen (zoals vandaag en morgen), er volgt een zomer met veel natte dagen. Voor wie nieuwsgierig is wie die Gommarus (ca 664-714) wel is: de patroonheilige van de stad Lier. Hij was een Ridder en verbonden aan het Hof van Pepijn II van Herstal (635-714) ook gekend als Pepijn de Jonge of de Dikke of de Middelste. De geschiedenis van de Frankische koningen zit zéér diep in mijn geheugen en ben dat dus gaan opzoeken. Om kort te zijn, onze Gommaar leefde daar met een heks van een echtgenote, Grimmara genaamd. Een vreselijk mens, niet alleen voor haar man maar ook voor haar dienaren en lijfeigenen. Om kort te gaan, hij liet haar zitten en werd kluizenaar in de velden richting Mechelen waar hij dan bevriend geraakte met een andere Heilige, namelijk Rombout († 775). Maar Gommarke wordt aanroepen om gevrijwaard te blijven van echtbreuken. Maar een kaarsje kan men ook altijd voor hem branden om goede genezing van beenbreuken en andere botbreuken te vragen. Dat is dan voortgekomen uit de legende, dat hij in staat was om een omgehakte of afgeknakte boom terug te doen groeien en bloeien, nadat hij de stukken weer op elkaar had gezet en ze vastmaakte met zijn riem. Hij is de patroonheilige van de stad Lier en waar zijn relieken zich in de Sint-Gummaruskerk bevinden. Zijn stoffelijke resten worden in een 800 kg zware zilveren schrijn bewaard. De zondag na 11 oktober wordt deze 'De Kas', in processie uitgedragen door 16 leden van het'Genootschap van de Kasdragers'. Na de hoogmis van 10u. volgt men een traject doorheen de stad, dat ieder jaar wordt uitgetekend door 'Het Broederschap van Sint Gommarus'. Tot daar het heiligdom van gisteren.
Ik was wel vergeten dat een escalatie van geweld in Oekraïne, Israël, Gazastrook en gebieden die ik vergeet te noemen, ook zijn gevolgen kunnen hebben in ons land. Met name de mensen van hier, die ginds familieleden hebben wonen, verblijven of op vakantie waren. Het verdriet en de angst om een geliefde, kennis of vriend te verliezen, is niet alleen voelbaar ginds, maar ook hier. Ik ben wel al blij dat verslaggever Rudy zijn arafatsjaaltje achterwege laat bij zijn verslaggeving vanuit Tel Aviv. Er zijn genoeg andere sjaaltjes te vinden om bij frisse temperaturen de nek te beschermen zonder te provoceren om ons via tv een stand van zaken te geven. Tot morgen
Ik zat heel rustig mijn detectieveverhaal te lezen, toen ik toch eens mijn ogen verplaatste naar mijn bloemenperk, tegen de gevel van mijn huis. Wat ik daar zag? Gelukkig heb ik op mijn gsm 'obsidentify' geïnstalleerd en kon ik kennismaken met de 'grote parasolzwam', die zich een plaats tussen de bloemen in het perkje had gezocht. Niet één maar verschillende en in alle maten. De grootste paraplu had wel een 'hoed' van 20cm doormeter en een tijgersteel van 20cm hoogte. Ik leerde natuurlijk dat er ook een 'knolparasolzwam' bestond, die er toch ongeveer hetzelfde uitzag, alleen heeft die een gladde witte steel. Omdat ik niet erg gek ben op schimmels en zwammen heb ik die paddestoelen met zachte plastieken hand verwijderd om geen 'sporen' na te laten. Ik ben geen fan van boleten, en zeker al niet als ze zomaar tevoorschijn komen. Men heeft me als kind met té veel schrik opgezadeld om er ook maar één te proeven van in het wild groeiende paddenstoelen. Een beetje te laat dacht ik eraan dat ik er een nieuwe sacoche had van kunnen maken. Met veel bombarie werd immers op 09/10 het nieuwe 'leder', aangekondigd, dat vervaardigd werd door de dradige wortels van deze paddenstoelen en schimmels. De Brusselse Unief heeft een 'sacoche' gemaakt van 'myceliumleer'. Weg met het kalfs- en koeienvel, dat we aan onze voeten doen en aan onze arm hangen. Natuurlijk is dat voor de bollebozen van deze researchafdeling een pluim voor op hun hoed te steken, ware het niet dat het luxemerk van lederwaren 'Hermès' al in 2021 een collectie sacochen had uitgebracht met deze ledersoort. Het nieuwe leer kreeg de naam 'Sylvania' waar toch nog een klein beetje kalfsleer te vinden is in het model 'Victoria'.
En zoals mijn Limburgse blogger vermeldde in een 'reactie', is er weer een bedrijf dat zijn deuren zal sluiten en meer dan 600 mensen hun baan en inkomen kwijtspelen. Maar zelfs een Zuid-Afrikaanse papierfabriek kan in onze papierloze maatschappij moeilijk overleven. Alle rekeningen, beschrijvingen, officiële papieren enz worden online verstuurd. De bomen mogen niet meer gekapt worden want ze zijn onze CO2 omzetter naar gezonde lucht. Zelf doen we het ook. Ik heb geen dagboek meer op papier maar heb een 'blog', ik verstuur geen brieven meer maar 'mails', geen verjaardagskaartjes maar een e-card, ik lees nog wel een papieren gazet maar de meesten lezen het nieuws op internet en smartphone, zelfs mijn boeken verschijnen op een e-reader. De 25 delige Larousse en andere encyclopedieën zijn vervangen door Wikipedia en zoek ik mijn weg erin met 'klikipedia'. Boekskes allerhande zijn online beschikbaar. Dan is het moeilijk om als 'papierfabrikant' te overleven. Dat kan ik me best indenken. Tot morgen
Zoals het dit jaar al bijna iedere dag is: oorlogsverhalen, oorlogsbeelden, ellende, miserie, verdriet. Is het niet in Afrika, dan spant Oekraïne de kroon en sinds 2 dagen weer het geweld in het Midden-Oosten. Het is altijd maar 'oog om oog, tand om tand'. Een leefregel, een aanvulling door Mozes nadat die de 'Tien Geboden' kreeg aangereikt. Maar Jezus van Nazareth komt hierop terug in zijn Bergrede en zegt dat 'je kwaad niet met kwaad moet vergelden'. Maar ja, in Israël en Palestina gelooft men niet in Jezus en gelden al sinds eeuwen de wetten en leefregels van Mozes zonder enige aanpassing door veranderende leefomstandigheden.
Schulden!!! Ik betaal aan de 'keizer wat de keizer toekomt'om in Bijbelse taal te blijven. Het was evangelist Mattheus (1e eeuw) die deze woorden van Jezus Christus (± 5vC- ± 30 nC) noteerde. Ik betaal dus trouw alle belastingen aan gemeente, provincie en staat. Ik heb geen schulden bij proximus, electriciteits- gas- watermaatschappij, ik betaal ieder jaar mijn verzekeringen allerhande op de vervaldag. Ik ben dus een brave burgeres van mijn gemeente, provincie en land. Méér zelfs, ik ben als een braaf en onschuldig meisje geboren en ben dat al 75 jaar lang gebleven. En wat lees ik vandaag in mijn gazet? Dat 'ik' als inwoner van Groot- Middelkerke en samen met mij alle inwoners van Leffinge, Lombardsijde, Mannekensvere, Middelkerke, Schore, Slijpe, Sint Pieterskapelle, Westende en Wilskerke, ongeveer 20.000 schoon zieleks, een schuld torsen van 3.280€ per persoon. De grootste schuld per inwoner in de mooie provincie West Vlaanderen. En wat zegt ons aller burgervader daarover? Dat is géén schuld, dat is een investering in gebouwen, wegen, accommodatie allerhande zoals het nieuwe zwembad en het nieuwe gemeentehuis, die door derden wordt betaald, zijnde in de 'toekomst' het Casino en zijn concessiehouder. Als ik zijn betoog dan goed kan lezen, zal iedere burger van, tot nader order gemeente en geen stad, binnen een afzienbare tijd, schuldenvrij verklaard worden en misschien kunnen rekenen op belastingvermindering die bij de verkiezingslogan van 2018 hoorde. We shall see and wait, want er kan natuurlijk een andere burgemeester/es komen want onze 'vader' is zinnens naar Brussel te trekken als kopman van een andere partij om daar zijn centen te verdienen. Het is mooi weer en wil me over de toekomst geen zorgen maken. Edith Piaf (1915-1963) zong "La vie en rose" en zo wil ik het vandaag ook bekijken: het 'rooskleurige leven van een gepensioneerde.Tot morgen
Het is een beetje nevelig, 'heiig' in kruiswoordentaal. Het hoge drukgebied dat ons nu al wekenlang verwent, heeft het 's morgens wel moeilijk om al het vocht uit de onderste luchtlagen, weg te krijgen. Af en toe is er wel een flits zon en blauwe lucht te zien, maar onze natuurlijke warmtebron is niet meer bij machte om vanaf 8u door de wolken te priemen en het vocht op te lossen. Erg is dat niet, want door die dauw moet ik mijn planten geen water geven. Want schaduwzijde van dit mooie verhaal is wel dat er geen nat naar beneden valt en mijn plantjes toch af en toe tekenen van uitdroging vertonen. En omdat ze blijven bloeien, blijven ze ook dorstig. Mijn geraniums bloeien en bloemen nog stevig en ook mijn kleine aardbeitjes zijn nog niet in slaapmodus geraakt. Ik zing dus maar het mooie lied van Roy Black (1943-1991), "Schön is es auf der Welt zu sein". Al wil men dat niet in alle contreien geweten hebben. Het is een never ending story van geweld in het Oosten van het Middellands Zee gebied. Het dichtste bij de oplossing van het conflict tussen Arabieren/Palestijnen en de Israëli was in 1948. Men heeft toen de kans laten liggen om de verdeling van het Brits Palestijns Mandaatgebied tot ieders tevredenheid uit te voeren. Sindsdien zijn er onophoudelijk oorlogen, conflicten, aanvallen enz. die steeds maar driester worden en geen genade kent voor de gewone sterveling. Er zijn al vele aanvaringen geweest, precies of de Tweede Wereldoorlog er nooit geëindigd is: Arabisch-Israëlische Ooorlog, Zesdaagse Oorlog, Jom Kipoeroorlog, Eerste en Tweede Intifada. Het gaat telkens om het bezit, of wie mag over deze stroken land heersen, bewonen, bewerken. Dat zijn dan de gebieden uit de regio's: De Westelijke Jordaanoever, Gaza-strook, Oost-Jeruzalem, Golanhoogvlakte. Ik zou zo eens echt gemeend het lied van de Duitse 'Nicole' willen zingen: "Ein bisschen Frieden, ein bisschen Träumen, und dass die Menschen nicht so oft weinen. Ein bisschen Friede ein bisschen Liebe, und dass ich die Hoffnung nie mehr verlier". Tot morgen
