Vroeg begonnen is half gewonnen, zeker op een zondag. Ik was even vergeten hoe het leven van een puber in elkaar zit en al zeker dat van bakvissen. Andere taal, andere eetgewoontes, andere leefpatronen. Ik maakte gisteren dankbaar gebruik van de vermoeidheid van de hittepetitten om zelf vroeg tussen de lakens te kruipen. Er zit immers een drukke zondag aan te komen. De familie Klepkens, 6 personen rijk, arriveren nog vóór de middag. Het is dus alle hens aan dek om een volwaardige maaltijd aan alle leden te kunnen aanbieden. Een beetje improvisatie zal daarbij handig zijn want Chateaubriands (1768-1848) met tomaten en frietjes ga ik niet klaarmaken voor een ganse bende. Het is dus noodzakelijk dat een uitgeruste kokkin in de keuken boven haar potten hangt. Al bij al ben ik dik tevreden dat mijn jeugdige familieleden, variërend in leeftijd van 8-20 jaar, regelmatig een paar dagen slijten bij oma. Dan blijf ik 'bij' met de nieuwste ontwikkelingen in de virtuele en technologische wereld van vandaag. Ik moet het niet allemaal kunnen en kennen maar enige notie van dat alles hebben, is toch wel handig. Moeilijk is het allemaal niet, want peuters en kleuters zijn al met hun duimen bezig vanaf dat ze een paar maanden zijn. Niet om op te zuigen of ermee te draaien zoals volwassen dat doen, maar om op een minuscul toetsenbord spelletjes te spelen, te swipen of te typen. Het zal een feestdag zijn met veel volk, maar net iets anders dan Independence Day in de U.S.A. Voor de Amerikanen een zeer belangrijke feestdag, gevierd on The Fourth of July sinds 1776. Dag dat de Onafhankelijksverklaring van Groot Brittannië werd ondertekend en bevestigd. Ik ga na al de mededelingen beginnen met patatten jassen. Een eerlijke patat van eigen bodem is nog altijd goed en gezond voedsel, nog wat groenten erbij en pfos-vrije kippetjes. Het buikje dik en rond eten, een wandeling op de dijk als de regen het tenminste laat afweten. Om mezelf eens een complement te geven schrijf ik het volgende: een familie die een grijsaard in haar schoot heeft, bezit een juweel.
Van 1-7 juli is het de 'plezierweek'. Ik doe wat die week moet gebeuren: plezier maken. En ik heb daar met pubers, het juiste gezelschap voor. Gisteren maakten we een overheerlijke zomerse dag mee aan zee. Met z'n drietjes en de hond eens een onvervalste stranddag gehad. Maar oh wee, een beetje buiten de felheid van de zon gerekend die ons velletje een andere kleur heeft gegeven. Mijn kleindochter verwoordde het zo: 's morgens een tomaatje, 's avonds een chocolaatje. Water, zon en zee, deden dat wonder voltrekken. We zitten nog net niet op de blaren!. Vandaag een andere dag en een andere invulling. Het weer is niet meer zo schitterend en dan komt er een binnenactiviteit aan te pas. Eerst is er een versterking van de maag nodig. Er is een restaurantbezoek voorzien bij een van mijn buren. Ik ga alleen naar een eethuis als de kleinkinderen er zijn. Alleen aan een tafeltje zitten, is niet zo leuk en voelt eerder zielig aan. Alleen eten doe ik liever thuis. Maar ik heb gezelschap en dan is zo'n uitje echt wel plezant zowel voor de meisjes als voor het oudere meisje. Dan is het met de jeugd richting cinema om de film met Johan Heldenbergh te bekijken: "Mijn vader is een saucisse". Ik doe ondertussen wel een wandeling. Aangezien er nog vakantiegangers komen die ik niet alleen in de zaal kan laten zitten, sla ik deze beurt van filmkijken over. Ik hoor dan wel het relaas als ze uit de zaal buitengestormd komen. Met de tram is het dan richting naar huis, moe maar voldaan, zeggen we dan met z'n allen. Maar eerst nog een gigantische ijs afhalen als afsluiter.
De zon schijnt al vroeg, de wind is gaan liggen. Het zal een onvervalste ouderwetse vakantiedag worden aan de Belgische kust. Met alles d'erop en d'eraan. Met de billenkar rijden, strandspelen, putten graven en kastelen bouwen, over de golfjes en de baren springen. De hond mag mee want er zijn een paar zones vooezien waar ik met de viervoeter ook op het strand kan komen. Die kan dan ook pootje baden. Hij is niet voor niets een waterhond. Daarna een lekkere crème glace. Het dessert komt vóór de wortelpuree met ballekes in tomatensaus. Ik heb tenslotte wat tijd nodig om dat klaar te maken. Ik zal wel naar de samenvatting van de tourrit moeten kijken. Die mis ik dan wel deze namiddag. Daarna met z"n allen voor de buis om dé voetbalwedstrijd van het jaar te volgen: Italië- Rode Duivels of omgekeerd. Ik doe geen pronostiek, dat is de goden verzoeken.
Ieder jaar zal ik op deze dag wel extra aan mijn vader denken. Zijn verjaardag. Ondanks het feit dat hij al meer dan 40 jaar niet meer lijfelijk aanwezig is, gaat er geen dag voorbij dat ik hem niet in mijn gedachten heb. Hij was een pracht van een mens. Zolang de familie en nog enkele vrienden over hem spreken heeft hij het eeuwige leven. Misschien komt hij op deze UFO-dag me een goedendag zeggen. Dat zou ik dan dé verrassing van mijn leven noemen. Toch zijn er veel mensen die geloven in het buitenaardse leven en van wezens van een andere planeet die eens 'hallo' komen zeggen in hun speciale en onherkenbare machines. Vandaag geloof ik in de groene mannekes. Maar dat terzijde, omdat mijn vader een duivenliefhebber was, meer bepaald een duivenmelker, moet zijn lijflied ook eens vernoemd worden. Naast het lied van Bobbejaan Schoepen (1925-2010), "Ik zie zo gere m'n duivenkot, dat is mijn grootst genot, want daar kun je alles vergeten, en zul je van zorgen nooit weten...." is er ook het lied dat nu gezongen wordt door Kapitein Winokio maar ook door Guy Mortier. Amusant om naar te luisteren. Ik schrijf nu het eerste couplet zodat iedereen direct kan meezingen als je de muziek opzet: "Er zat een duifke op het dak, en dat beestje kon niet kakken. Er was een pluimke aan zijn poepke blijven plakken. Hij zei verdie, hij zei verda, hij zei verdomme. Hoe is dat pluimke aan mijn poepke toch gekomme.....". Zijn favoriete krantje was "Duifke Lacht" dat nog altijd bestaat en 12x per jaar verschijnt. Met duivennieuws en duivenhumor als voornaamste ingrediënten.
De meisjes zijn wakker en voor mij is het nu tijd om te stoppen. Tot de volgende
Een tevreden mens kan reizen door zijn eigen huis. Ik wilde ooit wel de wereld zien. Nu niet meer en kocht me dan maar een atlas. Een heel stuk goedkoper en leuk om in te bladeren. Ik lees dan over de landen, steden, dorpen, kloosters van al de heiligen die de kerk rijk is, want iedere dag bekijk ik dat lijstje en vind zo mijn bestemming, vandaag bv naar Angoulême. Iedere dag komt er ook wel eentje van een of ander exotisch oord zoals Perzië. Meestal zeer kleurrijke en cultureel hoogstaande locaties. Die verrre reizen naar die vreemde landen met al hun bezienswaardigheden, gebeurt nu in mijn hoofd en op het internet. Verder is het de dag dat ik met mijn 'handborsteltje en blek' of 'veger en blik' door het huis dwaal. Het moet hier krakende proper zijn. Hoog bezoek komt er vandaag aan: twee kleindochters die mijn leven komen opvrolijken met veel sappige verhalen. Juli en augustus zijn de komkommermaanden van de nieuwsgaring en dan zijn de puberverhalen meer dan welkom. De huis aan huiskranten zijn ook aan vakantie toe en er is dus ook een gebrek aan instroom van plaatselijk nieuws. Ik moet zelf op pad om alle nieuwtjes te rapen en daarvoor zijn een paar compagnons niet te versmaden.
Het is al de helft van dit speciale jaar 2021, 182dagen al veel meegemaakt. Nu komt het beste deel, 2 maanden zijn voorzien voor een rustige tijd met familie en vrienden. Eindelijk! Gisteren al bezoek gehad van vrienden die 9 maanden de roddelboekskes hadden gespaard en me die bezorgden. Aan lectuur van de koningen, prinsen en beau monde geen gebrek de volgende dagen. Maar eerst de gewone verjaardagen te beginnen met de Diana story en die van haar zoons. De people's princess zou vandaag 60 worden. Dat zal op de BBC wel uitgebreid becommentarieerd worden. Ik dacht ook eens aan Little Joe, de jongste zoon van de familie Cartwright van de tv reeks "Bonanza". Iedereen van mijn leeftijd had toen wel een dikke boon voor de knapste en vriendelijkste zoon van de boeren. Michael Landon (1936-1991) was dat personnage gedurende 388 episodes. Hij speelde nog een hoofdrol in "Little House on the Prairi" en "Highway to Heaven". Een echt enfant terrible was Marlon brando (1924-2004) met films die in het geheugen blijven nazinderen al zijn ze allen gemaakt in een andere eeuw. "A Streetcar named Desire", "On the Waterfront", "Viva Zapata", "The Godfather", "Last Tango in Paris". Overladen met beeldjes voor al zijn filmprestaties en alom tegenwoordig in de toenmalige roddelblaadjes omwille van zijn levensstijl. Het past hier een citaat te noteren van 'The Larger than Life Hollywood Actor': "Ik heb dieren altijd gemakkelijk gevonden om van te houden, omdat hun liefde onvoorwaardelijk is". Van deze zeer corpulente mens de laatste jaren van zijn leven zijn er meer dan 100 gezegdes genoteerd. Nu ga ik mijn meisjes verwennen.
Een mug verpestte mijn nachtrust. Eén van die 2 die Noah redde van de verdrinkingsdood en onderdak en beschutting gaf op zijn ark. Daarmee voorkwam hij het ellendige einde van die beestjes en verdwenen ze niet van de aardbol zoals de dino's. Ik vraag me nog altijd af wat het nut van deze diertjes is. Zo zijn er wel meer ongewenste bezoekers op onze globe blijven rondzweven en voor overlast zorgen. Zoals corona bijvoorbeeld. Er zijn sinds de uitbraak van dat virus al vele varianten geweest. Namen van landen, werelddelen en gebieden zijn al gegeven. Nu is het Griekse alfabet aan de beurt als naam: alfa, beta, gamma, delta, klassieke deltavariant en nu de deltaplusvariant. Deze zou dodelijker zijn dan al de vorige en is het gevolg van een mutatie in het 'spike-eiwit' wat dat dan ook mag wezen. Feit is dat de mensen er ziek van worden en de aarde verlaten naar onbekende bestemmingen. Beter nieuws is er van het koebeest. We kunnen weer wat beter ademen als we door de velden stappen en de prachtige koeien op de weide zien staan, zien liggen of zien grazen. Door een betere voeding, lees gezondere voeding en minder gebruik van herbiciden voor de teelt van koeienvoer, hebben onze koeien een gezondere wind. De scheten van deze dieren, die ons melk-boter-yoghurt en kaas bezorgen, bevatten een stuk minder CO2 en maken het ons aangenamer om te wandelen tussen de beesten. Op die manier is het gat in de ozonlaag ook een stuk kleiner geworden en kan de zon ons niet meer verbranden. De eerste natte koude zomermaand is er het bewijs van. En waarom toch content zijn met dit weertype? "Wat elke zomer is gebleken, is dat het warm was, met de winter vergeleken". De koeienvlaaien van Kaatjes tralalaatjes blijven wel even groot en even onaangenaam om in te trappen. Niet alles kan verdwijnen, nietwaar? Deze keer is er niks slechts te zeggen over deze weidedieren. Met de regelmaat van een klok zijn wel de eieren/kippen weer het slachtoffer van chemische producten. Dioxine, afval van benzine, fibronyl, vogelgriep, bloedluizen en nu weer pfos vinden we in onze lekkere tikkeneikes, omeletjes, paardenogen en al de andere lekkere bereidingen met eieren: mayonnaise, sauzen, koeken, taarten. De zwarte piet wordt weer naar iedereen doorgespeeld want zoals gewoonlijk treft niemand schuld bij dergelijke voedselbesmettingen. Noch het bedrijf noch de overheid steekt de hand in eigen boezem. Alleen zij die er van eten en ziek worden en bij niemand een luisterend oor vinden, zijn slachtoffer van deze onverkwikkelijke affaire. In Antwerpen kunnen ze er niet om lachen. Stel je voor dat de Oosterweel moet stoppen! Een blijvende gigantische open put met onnoemelijk veel files, ongelukken en ambras. Dat mag men onze sinjoren niet aandoen. Daarom eindig ik maar met een mooi gezegde en oh zo waar: Het leven is als een regenboog. Buien en zonneschijn zijn allebei nodig om het 'kleur' te geven. Tot morgen
Weet ge, na zo'n fikse regenbuien is alles weldadig groen. De temperatuur is goed. De planten krijgen voldoende licht, en die schieten van blijdschap 20cm omhoog! Dat is veel extra snoeiwerk van de hagen en struiken. Dat gebeurt niet in een plensbui. Té nat is onaangenaam om te werken, té droog en té heet is slecht voor de planten om geknipt te worden. Naar het belangrijkste tv-programma kijken om de tuinactiviteiten vast te laggen: het weerbericht. Toch zijn er andere manieren om te weten wat er op meteorologisch vlak, komende is. De 'beestenboel' gadeslaan!. Gaande van koeien, geiten, kikkers, vogels enzomeer. Die vertellen correct wat weertype er ons te wachten staat. Natuurlijk kan je opperen dat je daarvoor op den boerenbuiten moet leven maar niets is minder waar voor de kampioen van de voorspellers: de spin. Observeer wat de spin doet en je weet gelijk welk weer er op je afkomt. Een paar rijmpjes ter illustratie: "Maakt de spin in het web een grote scheur, de stormwind klopt spoedig aan de deur. Als de spinnen vlijtig buiten weven, zullen wij mooi weer beleven. Zitten spinnen rustig in hun web, dan blijft het mooi weer. Is 's avonds laat de spin ter been, zal het gaan regenen tien tegen één". Dus lieve mensen, in plaats van haar te vertrappen of in de stofzuiger laten belanden, kijk eens naar haar werken. Dierenspreuken zijn er door jarenlange observaties van hun gedrag bij een weerfenomeen en juist gebleken zelfs voor de hedendaagse computergestuurde mens.
De kakelkiekens, mijn buurvrouw en ik, hebben tijdens onze telefoongesprekken beschouwingen over alle dingen des levens. Nu, met het einde van het schooljaar in zicht, gaan onze gedachten over de lessen en de hoeveelheid aan keuzemogelijkheden van de jeugd van tegenwoordig. Eerst bespreken we natuurlijk de vakken waar er nu al lang geen sprake meer van is. Kort na de oorlog, waren de juffrouwen nog niet vergeten wat een gemis er was aan sokken, onderbroeken, hemdjes. Ieder meisje moest leren dergelijke onmisbare attributen maken in de handwerkles. IJverig en noest leren die items breien en ook een badpak dat een luxeproduct was. Nadeel: dat mocht geen water raken, want het zuivere katoen van toen slorpte al het water op, werd loodzwaar en zakte van het lichaamsdeel dat het moest beschermen. Heel genant was dat in het zwembad. Handschoenen haken of breien was nodig om naar de zondagse mis te gaan. Ook hoeden maken, want een kerk betreden zonder hoofddeksel kon niet. Dat bracht ons naadloos naar The Royal Ascot en bij uitbreiding Waregem Koerse waar al de dames verplicht met een grote of kleine hoed moeten verschijnen om op paarden te kunnen wedden. Modiste is een echte mode-opleiding. Nu met toevoeging, oh hilarisch, een specialisatie 'hoe een pluim op een hoed te steken' of bloemen of vruchten. Dat was ons punt: aangeven dat vroeger alle opleidingen 'algemeen' waren en dat nu specialisaties ten top gedreven worden voor alles waar een mens nood aan heeft, te beginnen met ons lichaam. Ieder knookje en adertje heeft nu zijn specialist gekregen. Tot morgen
Een ding is zeker, met mijn gieterke zal ik niet moeten rondgaan. Alle bloemen en planten zijn ruimschoots van water voorzien. Alle stof, vuil en modder is van mijn nieuwe dak, paadjes en oprit weggespoeld. Weerom veel water van het kraantje uitgespaard door de overvloedige regenval. Want dat is wel een dure vloeistof en daarop moet bespaard worden. Geen verspilling van drinkwater indien het niet nodig is, dat is mijn motto. Daarom ben ik toch dikwijls blij met een stevige regenbui. Na regen komt de zon, zegt het spreekwoord en daar zit ik nu op te wachten. Ondertussen kijk ik in de gazet en leer dat de 48 nieuwe kusttramstellen een nieuwe naam hebben gekregen: Zeelijner. Ik ben curieus wie dat ooit zal gebruiken. Een tram is een tram daar valt niets aan te veranderen hoe modern hij ook oogt, hoe mooi die nieuwe naam ook mag klinken, een 'lijner' bestaat niet, een 'kusttram' wel. Het is niet omdat een 'schoener' bestaat dat men achter elk zelfstandig naamwoord zomaar 'er' kan zetten om een nieuw woord en een andere betekenis te geven.Tenzij je iemand die 'lijnt' (door te vasten) een 'lijner' voor ogen hebt. Die zou ik dan eerder zo noemen dan een tram. Weeral kosten voor 'De Lijn' om dat op al die stellen te printen. Verder bij de 'verjaardagen van de dag' vind ik veel liefhebbers 'van'... te beginnen met P.P. Rubens (1577-1649), liefhebber van rondborstige vrouwen. J. J. Rousseau (1712-1778) liefhebber van opvoeden en planten. Luc Steeno (°1964) liefhebber van accordeons. Kevin De Bruyne (°1991) liefhebber van grasvelden en ballen. Dat waren de meest spraakmakende heren want dames vond ik niet. Een paar lijntjes verder kom ik dan de 'Internationale Dagen' tegen. Vandaag twee stuks. Eerst is er 'De Capslockdag'. Wie toetsenbord zegt weet waarover ik het heb. De hoofdlettertoets, kan ook gebruikt worden om ERGERNIS te tonen, verduidelijken van een woord of een feit. Een tweede internationale dag is volledig misplaatst in coronatijden: Handenschuddendag. Daar zal hopelijk volgend jaar veel aandacht aan besteed worden, want nu is dat uit den boze. Ik heb natuurlijk ook de heiligenstand eens bekeken en daar zag ik mijn 2e naam in mannelijke versie pronken: de Heilige Ireneus (130-202). Afgebeeld met een 'zwaard' maar belangrijker nog met een 'boek'. Men bekijkt hem als de grondlegger van de Christelijke Theologie. Hij bedacht ook dat de dierensymbolen uit het Oude testament beter geënd werden op de evangelisten. Vandaar dat Matteus met een gevleugelde mens wordt afgebeeld, Markus met gevleugelde leeuw, Lukas met gevleugeld rund, Johannes met gevleugelde arend of adelaar. Tot slot heb ik wel iets geleerd vandaag. Het is de enige dag van het jaar dat de dag (28) en de maand (6), twee verschillende en volmaakte of perfecte getallen zijn. Wat is dat? Dat is een positief natuurlijk getal dat gelijk is aan de som van zijn echte delers. Zie getal is '6', delers zijn 1, 2, 3: tel ze op 1+2+3= 6. Hetzelfde met 28, delers zijn 1, 2, 4, 7, 14: tel ze op 1+ 2+ 4+ 7+ 14= 28. Toch plezant nietwaar? Een stoeferig weetje, noem ik dat, met een lachje zonder meer.
