Zondagnieuws met voorlopig nog een stralende zon. Ik heb al eventjes van haar stralen genoten, want de tijd zal aanbreken dat van ieder straaltje zon, moet genoten worden. Ik heb in ieder geval al een zeteltje gezet aan mijn voordeur om er op elk moment van de dag, me neer te kunnen vleien. In afwachting van mijn schommel natuurlijk, want dan heb ik er ook nog beweging bij. Ondertussen ben ik mijn hond aan het leren, als ik zo buiten zit te genieten, van op mijn schoot te springen, zodat hij binnenkort mee kan beizen als ik mijn spieroefeningen doe om van de grond te geraken. Ik vind dat echt wel een plezant vooruitzicht dat ik weer zo'n speelgoed in mijn tuin zal hebben. Ik heb nog wel een springtouw en een hoelahoop hangen, om beweging in mijn oudere lijf te krijgen, maar beiden zijn niet mijn favoriete turntoestellen. Dat was plezant als de kids nog wat kleiner waren en ik voor afwisseling in hun dag moest zorgen en samen wat te bewegen vooraleer naar het strand te trekken. Maar vanaf morgen is het strand en de zee weer voor ons. Het is te zeggen, woeffie mag terug mee gaan genieten van het strand en het water. En dat zal werkelijk met vreugdesprongen zijn van zijnentwege. Voor mij is het dan weer opletten dat die sprongen me niet omver trekken en doen vallen, omdat hij aan de lijn moet blijven.
Ik wil wel eens vermelden dat de 267e Paus van de Rooms Katholieke Kerk, Leo XIV en ook gekend als de Bisschop van Rome, Robert Francis Prevost, vandaag zijn 70e verjaardag viert. Misschien had hij nooit gedacht of gehoopt dat hij dergelijke functies in zijn leven zou uitvoeren. Ik wens hem in ieder geval het allerbeste toe, een goede gezondheid op de koop toe, en een vruchtbaar pontificaat, dat lang mag duren.
Ik ben ook wel nieuwsgierig of de nieuwe krantenbezorger iedere dag de krant trouw in de bus zal steken en op het beloofde uur. Ik was blijkbaar niet de enige die veel moest gebruik maken van de vaucher die de uitgeverij had bezorgd. Meer nieuws heb ik niet te melden. Alle nieuwsbladen die ik lees en berichten die ik beluister zijn een herkauwing van de niieuwsberichten van de voorbije week. Daar ga ik mijn woorden niet aan vuil maken. Er was wel een opvallende foto in "De Zondag". De Belgian Waffles behalen brons op het WK in Japan. Twee mannen en twee vrouwen telt dat team, waarbij de mannen 'marcellekes' aanhebben en een short, de vrouwen bikini-broekjes en bh-truitjes. Wat is daar de zin van? Tot morgen
De eerste dag van het weekend kondigt zich somber, koud, kil en nat aan. Met regen en maar 13°C mag ik dat gerust wel stellen. Straks komt er nog wat wind bij en dat zal het koude gevoel nog wat versterken. Ocharme de vogeltjes, denk ik dan, die weer met natte pluimen op zoek zijn naar een droog plekje. Zo'n grijze dag is niet meer van gewoonte om mee te maken en ik zal zelf het lichtje in de duisternis moeten zijn. Vandaag is het gelukkig de "Wereld Chocoladedag" en die lekkernij brengt bij de meesten en zeker bij mij, een goed gevoel als we er van kunnen van smullen. Als kind en als volwassene aten we thuis "Perrette" chocolade. Een Antwerps product, terug op de markt gebracht. Ook de "Koetjesreep" een Nederlands product was populair en heb ik bijna altijd in de brooddos van mijn kinderen gestoken als snoepje. Ik heb ook heel lang zelf mijn choco gemaakt met de befaamde "Martoguin bloc", de pure chocolade, ook een Antwerps product. Nu eet ik gewoon iedere morgen een halve reep chocolade van Galler bij mijn boterhammen. Behalve als mijn logés geweest zijn dan moet ik eerst al de geopende confituurpotten en chocopotten leegsmeren op mijn bokes. Je zou natuurlijk ook kunnen zeggen 'zet één pot op tafel' maar als ze komen wil ik ze eigenlijk verwennen met 'een keus van alles en nog wat' op tafel te zetten. Honing hoort er ook bij. Mijn buurman is een imker en af en toe kan ik er een pot verse honing aanschaffen. Hoelang dat nog zal duren is de grote vraag nu de Aziatische hoornaars massaal oprukken. Ze eten niet alleen de bijen en hun honing op, maar vallen ook de mensen meer en meer lastig. De laatste week waren er al 3 voorvallen die te maken hadden met de agressie van die beesten als men ze nog maar probeert te benaderen. In De Panne had een nest zich geïnstalleerd in een torenkraan van 40m. Het was een heel gedoe voor de brandweer om het nest onschadelijk te maken. In Deinze werden de voetbalsupporters aangevallen tijdens een voetbalmatch. En in Ranst viel er een nest op het terras van de golfclub. Gelukkig allemaal zonder té veel menselijk leed. De zalf 'Baume de Hibou', zal in ieder geval de 'piqûres' van de beesten verzachten. Ik heb niet meer te vertellen op deze natte zaterdag. Morgen meer nieuws. Tot morgen
"Internationale dag van de Migraine". Als je daar mee geplaagd wordt, is je dag om zeep. Gelukkig treft me dit nu niet iedere dag meer of iedere week, de leeftijd brengt ook beterschap voor dergelijke vervelende pijnen. Maar iedereen die er mee te maken krijgt, gaat op zoek naar medicijnen en andere hulpmiddelen om de pijn weg te krijgen of de aanval uit te schakelen. Ik heb uiteindelijk een medicijn voorgeschreven gekregen dat me nu toch al een dertigtal jaren helpt om, weliswaar een beetje suf, de dag door te komen. De aanvallen, zoals geschreven, zijn toch wel veel verminderd en daar ben ik absoluut niet rouwig om. Eens de aanval op komst is, zit het leven in een andere dimensie en ik probeerde, net zoals iedereen waarschijnlijk, alles uit wat men vertelde dat zou helpen de pijn te bestrijden. Zo heb ik dan ook eens een potteke 'Tijgerbalsem' aangeschaft. Dat kan wel eens helpen om bij doodgewone hoofdpijn je voorhoofd eens in te smeren, maar nooit bij migraine. Bij rugpijn of spierpijn kan deze warmtezalf wel helpen het ongemak te verminderen. Dat is op zich geen verloren aanschaf geweest, want die zalf is na al die jaren nog werkzaam en is handig bij verstuikingen of verrekkingen en bewijst zijn deugdzaamheid en effectiviteit al meer dan 200 jaar. Dat wat betreft mijn migraine-behandelingen. Maar zalfjes wordt voor van alles gebruikt. Het oudste en de beste zalf is 'moederkeszalf'. Dat helpt bij alle kinderen die eens een klein pijntje hebben en moeten getroost worden. Een kusje op de pijnlijke plaats en het pijntje is verdwenen. Ik heb geen idee of er 'vaderkeszalf' bestaat. De laatste maanden ben ik echt wel verschillende malen gestoken door muggen en gebeten door spinnen. Ik ga 's avonds nog buiten en blijkbaar zitten die beesten me op te wachten om hun voedselvoorraad aan te dikken. Met als gevolg dat 'jeuk' mijn deel is geworden. Een paar weken geleden heb ik daar ook een goeie zalf voor gevonden: 'Les Baumes du Hibou, apaise piqûres'. Een zalf met essentiële oliën uit de geraniumplant en de lavendel. Inderdaad, het werkt gedurende uren heel goed om de jeuk te verdrijven en in slaap te geraken. Dan is er nog mijn passe partout zalf, het eeuwenoude 'Purol'. Voor alles te gebruiken en te genezen van kleine wondjes. Als laatste zalf in mijn huisapotheekkast is er 'Terramycine' zalf. Om kleine huidinfecties te behandelen. Wat er nog allemaal in mijn huisapotheek te vinden is, is voor een volgende keer. Dat is het voor vrijdag de twaalfde september. Tot morgen
De schapenwolkjes dreven binnen deze morgen, en voilà, de regen is de schaapjes gevolgd. Nu zijn er geen mooie wolkenformaties meer, maar is het uniform grijs in welke windrichting je ook kijkt. Elf september is wel een dag die bol staat van herinneringen en verjaardagen. In 1971 was dat mijn trouwdag en de ringen uitwisselen gebeurde om 11u. Lang vervlogen tijd. Er zijn natuurlijk ook verjaardagen zoals die van Paola Ruffo di Calabria oftewel een van de minst vriendelijke koninginnen (1937). Opponenten in de politiek maar dezelfde dag jarig, Bert Anciaux (1959) en Filip Dewinter (1962) en dan de andere bekende Vlamingen Kurt Defrancq (1963), David Reybroucck (1971) en Miguel Wiels (1972). Op deze dag waren er ook belangrijke aanslagen in de wereld te betreuren: de moord op Salvador Allende (1908-1973), president van Chili en wie zou ooit de beelden van de aanslag op de Twin Towers en het Pentagon in de USA, kunnen vergeten in 2001. Elf September blijft een beladen dag.
Op alle zenders was er gisteren nog het nakaarten over de bekentenissen van Laurent en Clement, zelfs de krant geeft nog wat meer tekst en uitleg en getuigenissen allerhande. Ik vind niet dat het zoveel nieuwswaarde heeft temeer omdat het geen schandaal is dat iemand kwaad doet en binnen de koninklijke familie zal dit wel al geweten zijn. Ik denk niet dat we nog openbaringen moeten verwachten van Filip en Astrid, beiden de braafheid in persoon. Ik heb een stukje van de docu bekeken, uit vrouwelijke nieuwsgierigheid natuurlijk. Het verslag van een doordeweeekse romance met tastbare gevolgen, die een beetje penibel waren voor de prins omdat hij nog zijn vrouw moest gaan zoeken die door de beugel kon voor het paleis, dat oh wee, toch ook niet zuiver op de graat was. Genoeg daarover.
Is er verder nog iets speciaals gebeurd tussen gisteren en vandaag? Niet echt. Op wereldvlak blijft het maar gevechten en spionage en intriges en moorden, regenen. Ik kreeg wel goed nieuws van de krant: er is een nieuwe verdeler van de kranten voor ons dorp gevonden. Vanaf volgende week maandag zou alles weer beter moeten bezorgd worden en op tijd. De krant biedt wel een internet alternatief aan bij ontstentenis van een papieren gazet, maar een krant is nu eenmaal papier laten ritselen, pagina's omslaan van voor naar achter en omgekeerd. Ik ben geamputeerd als de krant niet in de brievenbus steekt. Beterschap met misschien in het begin nog wat kleine mankementen, is op komst. Tot morgen
Ongevraagd komt er zomaar een nieuwtje op de bureaus, laptops, telefoons, gsm, binnengestormd. En dat is goed voor alle journalisten die deze keer niet op de loer moesten liggen voor wat society nieuws te krijgen. Zij en wij maakten de geboorte mee van een 25 jarige prins, zonder pijn of één wee van de moeder. Niemand te schande gemaakt, niemand vernederd, een geboorte is tenslotte een blijde gebeurtenis. Iedereen vermoedde al 25 jaar dat Laurent de vader was van Clément, maar het was steeds langs vaders-en moederskant de lippen stijf op elkaar houden, tot de liefdesbaby zelf het initiatief nam om zijn biologische vader bij naam te noemen en daar een docudrama aan te wijden. Natuurlijk kon papa niet achterwege blijven, aangezien dit niet voorgevallen was tijdens een buitenechtelijke escapade en dus geen schandaal en huwelijksperikelen veroorzaakte. Maar sowieso zal Laurents erfenis door 4 gedeeld worden. Het minste wat ik kan zeggen is dat Wendy, een bizar liefdesleven heeft gekend en waarbij elke geliefde haar telkens een liefdesbaby heeft geschonken. Het geluk zal tenhuize Iris niet op kunnen. Alles is nu uitgeklaard en iedereen weet nu waar hij staat in de maatschappij en het leven.
Het leven wordt niet simpel gemaakt door het bijna verplicht gebruiken van de pc voor alles en nog wat, zoals bankverrichtingen. Kon je vroeger naar het kantoor gaan om de overschrijvingen te laten uitvoeren, dan ben ik nu zelf bankier geworden waar ik iedere maand nog een paar euros voor mag betalen omdat ze daar veel administratieve kosten door hebben. Alles lukt best, een mens heeft per slot van rekening verstand en handigheid gekregen, tot je werkelijk de hulp eens nodig hebt van een echte bankier bv door de veranderingen aangebracht aan naam, maar met behoud van hetzelfde rekeningnummer en het pas een paar dagen later ontdekt doordat het bedrag niet toekwam op de plaats waar het moest toekomen. Dus ik start een chat, want een medewerker van vlees en bloed krijg je bijna nooit aan de lijn, en de fysieke kantoren zijn kilometers ver te vinden. De chat gebeurde met 'Ida' die antwoordde op mijn vragen en bekommernissen. Tot ik een vraag stelde waar ze doodleuk op antwoordde: weet ik niet. Uiteindelijk heb ik het na uren zoeken en op 3 puntjes duwen, het kunnen rechtzetten.
Het grijze weer zal me deze namiddag weer naar een dvd doen grijpen. Natuurlijk over het geromantiseerde leven van Sissi, die vandaag exact 127 jaar geleden, werd doodgestoken met een naaldvijl door een Italiaanse terrorist, aan het Meer van Geneve. De keizerin van Oostenrijk- Hongarije, Elisabeth in Beieren (1837-1898), had last van de moderne ziekten: depressies, eetstoornissen, psychische klachten. Meestal veroorzaakt door het overlijden van haar kinderen (2) en familieperikelen.
Zo een regenbuitje kan nooit kwaad, het zal wel een rustige dag worden. Ik ben nog altijd een beetje van slag door de vondst van een dode muis in de tuin. Vorige week had ik er eentje zien lopen, nu eentje gevonden die de pijp aan maarten had gegeven. Tot morgen
Als er maten uit de studententijd op bezoek komen, is het wat samen eten, keuvelen over het verleden en de studiegenoten, ons lot van vandaag en wat de toekomst ons nog zal brengen. De bezoekers waren al fukse tachtigers die een flukse zeventiger kwamen bezoeken. Je mag nooit zeggen 'waar is de tijd' maar gewoon vaststellen dat die tijd ons plezier gedaan heeft en dat we nu een mooie tijd met andere pleziertjes beleven, aangepast aan de jaren dat die tijd gekost heeft ons te brengen waar we nu staan. Goed was in ieder geval de wetenschap dat er nog niet veel van onze studentengroep naar het hiernamaals is verdwenen.
Zo vader zo zoon, de appel valt niet ver van den boom en Laurent von Sachsen-Coburg geeft dat ook weer eens aan. In ieder geval is zijn echtgenote, Prinses Claire, niet bedrogen geweest want de affaire met Wendy dateert van vér voor zijn verloving en huwelijk met Claire. Clément loopt niet met de frustraties van Delphine rond, en zijn moeder Iris heeft hem gans haar leven al beschermd tegen de roddels en insinuaties. Waarschijnlijk was de tijd nu rijp dat deze mededeling moest gegeven worden. Iedereen kan weer verder in peis en vree leven, en er is geen vuiltje aan de lucht. Het gebeurt bij zijn 25e verjaardag en dat zal wel een speciale reden hebben: mijlpaal in het leven, tegelijk jong en volwassen, erkenning van afkomst en respect daarvoor hebben met akkoord van moeder en biologische vader. Zo, dat probleem is voor de koninklijke familie ook van de baan zonder jurisdische heisa.
De namiddag is bijna ten einde. Het was een gezellige dag, met veel gebabbel en lekker eten. Tot morgen
Mijn planten kreunen onder het watertekort. Er werd regen voorspeld de laatste week, maar er is weinig van te zien geweest. Straks moet ik weer met kraantjeswater rondgaan om hun ergste dorst te lenigen. Ik zie wel donkere wolken passeren maar niets van nattigheid. Deze morgen heb ik mijn boodschappen gedaan en het was vrij rustig in de winkel. Dat maakt het altijd wat aangenamer om rond te lopen in de gangen en alles eens wat beter te bekijken.Zo heb ik 2 andere chocomilks meegebracht om een vergelijkende test met het 'goede' product eens te vergelijken. Ik heb al één opmerking, het zijn halve liters en dat is voor mij al veel om ineens op te drinken. Ik heb graag de kleine blikjes, busjes, flesjes of kartons omdat die in één keer kunnen uitgedronken worden, wat ik altijd beter acht. Liefst 20cc zoals coca, schweppes en minicartons van melk en chocomelk, 25 cc als er niets anders is en 33c krijg ik niet in één keer uitgedronken. Water nuttig ik niet zó heel veel en alcoholische en aanverwante dranken, al helemaal niet. Mijn hoofddrank overdag is 'koffie' en daar kan ik wel van genieten. Maar na 18u stop ik met gelijk welke drank in te nemen en wel om praktische redenen: ik wil 's nachts niet wakker worden om naar toilet te gaan. Het lukt aardig om op die manier te leven. Ik neem ook geen vast voedsel meer, zodaat mijn maagdarmstelsel vele uren krijgen om hun werk te doen en daarna te rusten. Gisteren was er de maansverduistering, maar door de bewolking hier aan zee was van die 'rode maan' niks waar te nemen. Ik zal in 2028 op post moeten zijn om die verduistering mee te maken. Dat zal wel lukken want ik word dan maar 80 jaar. Vooruitzichten moet een mens blijven hebben, nietwaar. En tja, veel nieuw nieuws uit de wereld is er niet. Wel hier te lande, met het verdwijnen van de Aalterse burgervader, Mark De Bel die een lans breekt om kinderen meer aan te zetten om met potlood op papier te schrijven, een mooi handschrift te ontwikkelen en foutloos verhaaltjes te leren schrijven. In Anzegem maakt men gebruik van de in Amerika populaire 'Kagan' leermethode, die alle leerlingen betrekt in het vraag en antwoord gegeven en leren, in de klas. Ook nieuw is, dat alle 17 jarigen, in november een brief zullen krijgen, om in te gaan op de uitnodiging een jaar lang vrijwillige legerdienst te doen. Ik denk wel dat het een succes kan hebben omdat 17 jarigen dikwijls nog geen toekomstvisie hebben en daarmee een beslissing van 'wat te doen na school' een jaar kunnen uitstellen. De respons horen we later op het jaar. Tot morgen
