Begin van de laatste week van wat ik nog altijd denk 'het nieuwe jaar'. De snelheid waarmee de uren, dagen, weken voorbijvliegen, kan ik amper bijhouden. Een zucht en ik ben weeral een uur verder als ik naar de klok kijk op de pc., want een uurwerk om mijn pols dragen doe ik al jaren niet meer. God schept de dag, ik weet dat die 24 uren duurt en ik doorploeg die naar eigen goeddunken zonder vast schema. Alleen als de poetshulp komt is er een dag en een uur voorzien. Sinds mijn kapper op pensioen is, hoef ik daar de laatste maanden ook al geen rekening meer mee te houden. Ik moet toch wel eens een andere coiffeur/se gaan zoeken want het is wel nodig dat mijn witte manen terug professioneel onder handen genomen worden. Dat is dan al het 3e puntje voor 2026 waar ik een afspraak voor moet maken. Verder heb ik het gevoel dat de wereld op nieuwsvlak, een beetje stil staat. Kerstmis staat nog altijd in het teken van rust en vrede brengen en men probeert zich daar precies toch een beetje aan te houden. Dat mag ook wel na het turbulente jaar voor Gaza, Israël en Oekraïne en nog vele andere gebieden waar het altijd onrustig blijft en waar maar een klein vonkje nodig is om alles weer in vuur en vlam te zetten. En ja, die laatste week van 2025 brengt de koude naar hier maar ook een schraal zonnetje. Ik heb mijn muts en mijn handschoenen nog niet moeten bovenhalen maar die zullen deze week toch wel van pas komen. De bezigheden deze week zijn simpel te omschrijven: zoektocht naar de beelekens van de overleden dierbare familieleden, liefst van degene die al lang, lang, lang, als stofje in het universum vertoeven. Voor de rest voorzie ik een rustige week. Geen aangekondigde bezoeken de eerste dagen, boodschappen zijn er ook pas op het einde van de week te doen. Zo is het nog negen dagen stilletjes afglijden naar het volgende jaar. En wat is er nu mooier dan voor iedereen het woord van de dag toe te wensen: blijdschap, tevredenheid, voldoening oftewel 'contentement' laten zegevieren. Want weet wel,'geluk' bestaat niet!. Daarom moeten we proberen gelukkig te zijn zonder 'geluk'. Toch mooi nietwaar? Tot morgen
