Honderd druppels om de tuin, het gras, de bloemen en het onkruid te verblijden. En direct aanwezig, samen met dat regenwater, 100 muggen om mij te ambeteren en mij, zoveel als mogelijk, van mijn bloed te ontdoen. Dat is dan naast de zomerse zwoele nachten ook een feit dat me weerhoud van te slapen. De hitte temperaturen zijn niet altijd feel-good momenten, en toch geniet ik er volop van om met luchtige kledij te kunnen rondlopen en al mijn poriën zoveel als mogelijk bloot te stellen aan de warme buitenlucht. Maar vooral op de middaguurtjes is het meestal binnenzitten en tv kijken. Ik mis de avondprogramma's omdat ik zo lang mogelijk wil buitenzitten. De siësta wordt gebruikt om naar de koers te kijken, de opgenomen programma's te bekijken of wat zappen op zoek naar wat nieuws en interessants. Zo kwam ik bij 'Trooping the Colours' terecht op de BBC. Dé tv-zender van het land dat eeuwenoude tradities in stand probeert te houden en daar ook in slagen. Op korte tijd zijn er toch wat specialekes uitgezonden, de begrafenis van Hertog van Edinburgh en vorig jaar van Queen Elisabeth, met alle noodzakelijke geplogenheden voor een rouwritueel. Dit jaar de ceremoniële installatie van de nieuwe koning. Gisteren het aanschouwen van the King on his horse, van zijn Household Guards. Na 37 jaar onderbreking kon een koning weer eens vanop zijn paard aan troepenschouwing doen. Hoe die 75 jarige man vandaag zal doorkomen, daar durf ik zelfs niet aan denken. Een cortisone-infiltratie, of veel dafalgans? Een man van wat oudere leeftijd, met rugklachten die 2u op de rug van een paard doorbracht? De Gouden Koets kon niet gebruikt worden voor zijn inauguratie omwille van 'niet comfotabel genoeg voor King & Queen' omwille van zware rugklachten van beiden. Natuurlijk wil Sjarel, na zo'n lange wachttijd alle egards van zijn koningsschap meemaken, desnoods met het trotseren van zware lichaamlijke klachten. Tenslotte moet de vorst fris, fit en jong ogen voor zijn onderdanen om in hun gunst te kunnen staan. Niemand is gediend met een kreupel koningspaar. Zijn voorvader Charles II (1630-1685) voerde dit feest in en deze parade werd geofficialiseerd in 1748. Ik heb dus naar dit kleurrijk spektakel gekeken, waarbij er veel figuranten in optraden: 1500 soldaten, 400 muzikanten, 300 paarden (moren, schimmels, arabische volbloeden..). En bij de muziek waren er natuurlijk de klassieke marsen te horen maar ik hoorde ook flarden van "Soldiers who want to be heroes" van Rod McKuen (1933-2015). Tot mijn verbazing enkele noten "Catootje" van Wim Sonneveld (1917-1974) Vooral de noten van "...in de karrek, in de karrek, zei de dominee...", hoorde ik en ging de rest van de zinnen maar eens terug opzoeken. Het is een lied met een kettingrefrein, "zei dominee", "zei wafelvrouw", "zei lichtmatroos".....het is gebaseerd op een Hamburgs volksliedje uit de 18e eeuw als protestsong tegen Franse overheersing en met een melodie uit "Le Nozze di Figaro" van Mozart (1756-1791). Tot morgen
Het is een belanrijke dag vandaag en niet alleen omdat het de eerste dag van het weekend is maar ook omdat er vandaag een vraag op eenieders lippen verschijnt: gaat het regenen of niet? De lucht is in ieder geval grijs en zwoel, wat er kan op wijzen dat er misschien een onweder vanuit Frankrijk de grens kan oversteken. De bijhorende nattigheid bij dat natuurfenomeen is van harte welkom het lawaai en de flitsen niet. Maar zoals al zo dikwijls gebleken is, over het weer hebben we als eenvoudige mensen niet te kiezen. Het is altijd nemen wat zich aanbied. Eén ding leert ons het weer, men moet daar nooit 'koleirig' over worden. Dat is het Vlaamse woord van de dag. Dat kan men af en toe wel eens worden als men weer wat leest over onze consumptiemaatschappij, meer specifiek onze houding tegenover dieren die voor consummatie* gekweekt en geslacht om opgepeuzeld te worden. Door nieuwe woorden te introduceren probeert men het kwalijke van heel die industrie op de achtergrond te verschuiven al blijft die hetzelfde en blijft die bestaan. Vorig jaar was er het woord 'welzijnskippetje' dat ons moest doen geloven dat die trager groeiende kip content was om op ons bord te belanden. Ze was na 50 dagen ipv 42 dagen al stokoud te noemen en moest niet op haar aftakeling wachten. Nu komt er een 'koeienplafond', dat de koeien moet verzekeren van een aangenaam leven vooraleer ze geslacht worden door een kogel, mes of elentriek. Dat zou ten goede komen aan het vlees dat ze zouden leveren, omdat ze een stressloos leven konden leiden gedurende enkele weken, enkele maanden of een jaar. Het koeienmaximum zou ingevoerd worden in de stallen, op de boerderijen, in de weiden. Natuurlijk wilde ik weer wat meer weten over die grote logge en soms bont gekleurde weidedieren die me van yoghurt en boter voorzien en af en toe een beefsteak. Ik tikte de vraag in "Hoe lang leven de koeien?" en stootte op een artikel in het tijdschrift : HuisdierHier.nl, geschreven door Anita Bozic op 13 februari 2022. Wel je mag me geloven of niet, maar ik heb, door het lezen van dat item, een dégoût gekregen van heel die koeienhandel. Wat men de kalveren, vaarzen, stieren, melkkoeien en vleeskoeien aandoet, in hun korte leven is echt niet fraai te noemen. De Rosa's, de Jacoba's, de Carla's en de Annie Twee's van Martine Bijl (1948-2019), die normaal een 15-20 jaar kunnen leven in vrijheid en goede gezondheid, halen dikwijls hun eerste verjaardag niet en met veel kwellingen op de koop toe. Ben je verZot op kalfs- of rundsvlees, lees dan niet het verhaal van de koeien, hun leven en ouderdom. Tot morgen
*consummatie: niet verwarren met de voltrekking van een huwelijk door de eerste geslachtsgemeenschap en dat mag opzich ook niet verward worden met de huwelijksvoltrekking.
Het warme, zonnige zomerweer maakt de hond loom en lui. Zijn bazinneke ook! En als ik zo naar voorgaande jaren kijk, is de 16e juni altijd al gezegend geweest met veel zonneschijn. Maar beiden zijn we ook een beetje allergisch voor de zon. We zijn dus liefhebbers van de schaduw. Alleen 's morgens is de zon nog mild en gaan we op pad. Dan bekijken we eens hoe de werken aan de nieuwe dijk vorderen en of de aanplant het overleeft. Vanaf vandaag staat er ook het reuzerad opgesteld. Of het al werkt ben ik niet gaan controleren. Hopelijk blijft het tijdens de vakantieperiode staan. Ik zal er wel eens een toertje mee draaien om de zee en het hinterland te kunnen bekijken vanuit een hogere en andere hoek. Dat is het goede en vrolijke nieuws. In de sportwereld gebeurde er gisteren een zware valpartij waarbij 2 renners tijdens een afdaling van een rit in het gebergte, in het ravijn duikelden. Een 21 jarige renner kon met een beetje hulp uit de diepte naar de weg kruipen, de andere moest met zware verwondingen met de helikopter naar het ziekenhuis gebracht worden. De 26 jarige Zwitser, Gino Mäder, is er deze morgen aan zijn verwondingen overleden. Of de Ronde van Zwitserland verder zal gereden worden zal deze namiddag wel meegedeeld blijken. Verder is er in de krant heel wat heisa ontstaan over het seksleven van de de voorzitter van een politieke partij. Dat interesseert me nu geen zier of hij de liefde bij een man of een vrouw vindt. Wat me wel een beetje tegen de borst stoot is dat een journalist, die dit video interview maakte, geld vraagt aan eventueel geïnteresseerde media om het uit te zenden. Gelukkig is er niemand op ingegaan. Privé is privé en als iemand zelf er mee naar buiten komt moet er geen geld voor gegeven worden. Een ander 'hot' item is dat Helmut Lotti een 'metal-icoon' wil worden met volle haardos en leren hosen. Dit weekend zal dat te horen en te zien zijn op het 'Metal Meeting Graspop Festival' in Dessel. Het zal er niet de romantische "Stille Kempen op de Purperen Hei" meer zijn. Armand Preud'homme (1904-1986) zou van verbazing nog eens achterover vallen en zoals nu al is, blijven liggen in zijn graf.Tot morgen
Beste mensen, hebben jullie ooit al een titel van een boek zien verschijnen aan de hemel? Wel dezer dagen kunnen jullie dat specialeke nog een paar keer zien aan de nachtelijke hemel. Iedereen heeft wel al van de titel, "Mannen komen van Mars, de Vrouwen komen van Venus" van John Gray gehoord. Wel als jullie naar de heldere zwarte koepel kijken rond 23u, kunnen jullie de twee planeten, broederlijk of zusterlijk naast elkaar zien prijken in het westen- noordwesten. Natuurlijk staan ze samen dicht vanuit mijn tuin gezien, de onderlinge afstand zal wel ettelijke miljoenen km zijn. Venus staat het dichtste bij. Met dergelijke observaties kan ik me goed amuseren als ik 's avonds buiten sta om de hond zijn boodschappen te laten doen. Er is ook nog een John Gray, een filosoof uit Groot-Brittannië met dezelfde naam, even oud als ik. Verder is er nog een Amerikaanse John Gray, pastor uit 1973, waar wat schandaaltjes aan kleven. John Gray, is een Amerikaanse schrijver uit 1951. Die moet je zoeken als je wat meer over dezen mens wilt weten. Zijn bedenking erbij: mannen zijn anders, vrouwen ook. Bij mannen geldt macht, prestatie, vaardigheid en daarom is Mars, de Romeinse oorlogsgod die toen ook nog een paar vruchtbaarheisdsfuncties erbij kreeg, een ideaal voorbeeld voor de venten. De vrouwen waarderen meer de schoonheid, zijn emotioneler en hebben graag een goede communicatie en conversatie. Daarom is het gepast haar Venus te noemen, de Romeinse godin van de liefde en de beschermster van tuinen en wijngaarden. De planeet Mars is wel kleiner dan de aarde en minder helder dan Venus. Ik wil wel een quote van John Gray, de filosoof, schrijven. Achter veel van zijn ideeën schuilt een waarheid, waar ik me in kan vinden. "De aarde is zelfregulerend, en we zullen eerder vernietigd worden dan dat we de aarde zullen vernietigen". Hij zegde ook: "het wegwerken van de religie zal de samenleving niet beter maken". Tot morgen
Ik heb mijn voormiddag een beetje verdaan, al is dat niet de juiste benaming voor het sjouwelen, babbelen en kletsen met de buren. Het ene koppel kwam na 10 dagen terug, vol blijdschap naar hun frisse woonst. Het andere koppel moet met tegenzin maar noodgedwongen naar het snikhete binnenland. De zeebries doet wonderen en is in ieder geval een aanrader voor mijn leeftijdsgenoten. Misschien moet ik me verontschuldigen voor mijn hardvochtigheid tegenover mijn collega's- gepensioneerden. Het was zo zalig op den dijk, goede temperaturen, een mooie aanblik van zee en strand en een deugddoend ijsje, dat ik niet kon begrijpen waarom de jaggers daar geen oog voor hadden. Blijkbaar was de bespreking van de kwaaltjes, belangrijker dan de schoonheid van onze Noordzee. Wat kriepen, klagen en zagen maakt ook deel uit van ons Belg zijn, maar ondertussen moeten we toch wel meer oog kunnen hebben voor de fantastische natuur. Er zijn vele andere gespreksonderwerpen dan kommer en kwel. Zoals over een 86 jarige Milanees/Longobard, die al een 'mummie' was vooraleer hij voorgoed in zijn kist terecht kwam. De Italianen krijgen vandaag vrijaf om zijn allerlaatste reis te volgen. Voor degenen die niet in de Dom van Milaan aanwezig kunnen zijn, de RAI geeft live-verslaggeving. Heeft de jarige 'mr Great President of all' de mosterd bij deze man gehaald om te weten te komen hoe hij onder alle beschuldigingen kan onderuit komen? In de politiek gaan! De wetten zodanig maken of herzien dat al wat je deed of doet wettelijk in orde is. Maar onze Amerikaanse politieker heeft vergeten dat beleids papieren in de federale geheime bibliotheek moeten bewaard worden en niet op zijn toilet of badkamer in Florida. Natuurlijk pleit hij onschuldig, geen haar op zijn hoofd heeft eraan gedacht, 'zelf' een doos met paperassen te verplaatsen van Washington naar Mar-a-Largo. Zijn handjes zijn alleen maar gemaakt om theatraal een handtekening te zetten of een club vast te houden om op een balletje te slaan. Van dit proces zullen er nog ettelijke afleveringen volgen. En dan kom ik aan de titel van mijn blog: index. Ik spreek hier niet over het cijfer dat over de consumptieprijzen en levensduurte gaat. Wel is het een belangrijke 57e verjaardag voor boeken-en lezendminnend katholieke deel van de wereldbevolking: de afschaffing op 14 juni 1966 van 'Index Librorum Prohibitorum', de afschaffing van de aanduiding van I → V kwotering van boeken. Door het ontstaan van de 'Boekdrukkunst' rond 1450, kon er op grote schaal een verspreiding plaatsvinden van ongeoorloofde lectuur voor de leken-gelovigen. Paus Paulus IV (1476-1559), gaf aan de 'Congregatie van Inquisitie' in 1559, de opdracht een lijst van verboden boeken op te stellen en voorwaarden om op die lijst te komen: ketterij bevattend, moreel verwerpelijk, expleciet een seksueel karakter hebben enz. Op het moment dat Paus Paulus VI (1897-1978) deze index afschafte waren er ongeveer 4000 titels waarvan de meerderheid filosofische werken en boeken van kerkhervormers waren. Een weetje: 1344 titels stonden sinds de 17e eeuw op de lijst, 1191 sinds de 18e, 1358 sinds de 19e en 298 in de 20e eeuw waaronder, tot 1966, de boeken van Gerald Walschap (1898-1989). Alles mag gelezen worden, veel leesplezier. Tot morgen
Het zal een mooie dag worden en zoals alles moet iets gewoons of uitzonderlijk in het Engels gezegd worden: another glorious day. De song van Bruce Springsteen "Glory Days" begon ik direct te neuriën.Tot mijn verbazing zijn er nog songs met ongeveer dezelfde titel. "A glorious day" van componist Albert Roussel (1869-1937). Het enige werk dat hij schreef voor een harmonieorkest. Er is ook "Glorious Day" van de 'Casting Crowns', een christelijke rockband, een voor mij onbekende muziekgroep. Natuurlijk heb ik dat eens beluisterd, en deze christelijke geïnspireerde song was best leuk om te horen. Ik heb al een paar muzikale uurtjes achter de rug, kan je wel zeggen, op deze zonovergoten morgen. In mijn lijstjes die ik nakijk zag ik ook weer enkele schrijvers staan, zoals Lode Zielens (1901-1944), omgekomen tijdens het bombardement op Antwerpen. Zijn bekendste en verfilmde werk is "Moeder, waarom leven wij?". Een vraag die iedereen zich wel eens stelt. Maar zoals al zo dikwijls gebeurd is, herken ik de schrijvers en hun belangrijkste werken zonder dat ik het boek in mijn kast liggen heb en al zeker wetend dat ik dat nooit gelezen heb omdat het een genre is dat niet tot mijn interessesfeer behoord. Maar toen herinnerde ik mij dat we in de humaniora tijdens de lessen Nederlands gebruik maakten van de handboeken en bloemlezing, "Noord en Zuid" waarin van vele belangrijke schrijvers en dichters een voorbeeld van hun schrijven of inhoud van een boek was afgedrukt. Dat moesten we dan lezen, bespreken en een essay over schrijven. Vandaar dat ik me zoveel herinner van de wereldliteratuur en schrijvers zonder dikwijls een boek van hen gelezen te hebben. Naar mijn zoektocht naar de juiste titel van dat hand-leerboek kwam ik natuurlijk weer vanalles tegen dat daarmee verband hield. Er was een televisieprogramma 'Noord-Zuid' (1978) geweest met het enfant terrible van Vlaanderen, Johan Anthierens (1937-2000) als gastheer en de charmantste presentatrice van Nederland, Mies Bouwman (1929-2018) als gastvrouw. Dat werd van het scherm afgevoerd omwille van de onbeschofte taal van Johan, die er plezier in vond de mensen te schofferen en te kleineren. De schrijfster Elisabeth Gaskell (1810-1865) schreef ook "North and South" dat tot tweemaal (1975 en 2004) tot een televisiereeks werd verfilmd door de BBC. De boeken van John Jakes (1932-2023) "North and South Trilogie" werden door de Amerikaanse ABN ook tweemaal verfilmd. Herinnering aan een boekske uit mijn jeugdjaren!. Maar door die 'glorious days' is het wel noodzaak om veel vocht tot mij te nemen, ander drogen mijn hersenen uit en meteen ook mijn inspiratie. Mijn vochtvoorraad ga ik niet meer bijvullen met een ijsje. Het was zo'n ontgoocheling gisteren op den dijk. Ik bevond me in een openlucht seniorie. Op elke bank waar ik me tussen de jaggers wriemelde was het een geklaag en gezaag over de gezondheid, de bijhorende behandeling, de te nemen pillen en de voordelen of nadelen van het type rollator waar ze mee op stap gingen. Ik blijf thuis en zie de zee wel liggen 's morgens vroeg of 's avonds laat. Tot morgen
Gisteren was er een heel verfrissende bui op het einde van de dag. Wat gerommel tussen de wolken was er ook te horen, maar geen onweer om schrik van te krijgen, al moet de hond van den donder niet weten. Ik denk dat alle planten genoten hebben van deze waterpartij dat voor hen toch lichtjes gezonder is dan het kraantjeswater dat té veel kalk bevat. Het stof en zand zijn eens weggespoeld en alles heeft weer een propere en frisse aanblik. Ook op de dijk was alles weer eens op natuurlijke wijze schoongeveegd. Ik ben deze morgen al eens gaan kijken en alles zag er zó mooi, rustig en vredig uit. In de vroegte komt men enkel de hondenbaasjes met hun hondjes tegen. Die moeten er voor zorgen dat woefie wat beweging krijgt na een lange warme nacht. Maar de hitte is nu al op het appèl. Voor de rest van de dag zal het weer een rustige bezigheid zoeken zijn binnenshuis en deze avond eens op stap gaan om een grote crème glace aan te schaffen met een hoop crème fraîche er op, want daar heb ik nu al goesting op. En dan wat kuieren, nu de toeristen nog eventjes op zich laat wachten. Velen zijn nog aan het werken en de kinderen en studenten zitten in de moeilijkste periode van hun schooljaar: blokken en examens. Veel heb ik anders niet te vertellen. Wel heb ik bewondering voor de studenten/strandredders/zeeredders die er voor zorgden dat een prematuurke de kans van zijn leven kreeg door de reanimatie die ze toepasten. Chapeau, dat hadden ze waarschijnlijk niet gedacht toen ze de cursus EHBO volgden. Gefocust als ze zullen geweest zijn om drenkelingen uit de zee te halen, was er nu hun hulp nodig om een babietje te redden in de openbare toiletten. De moeder zal hun wel eeuwig dankbaar zijn. Tot morgen
