Spannend, spannend, spannend..... vind ik mijn dagblad, gazet of krant in de brievenbus? Met andere woorden is er een 'Het Nieuwsblad' in de bus gestopt? En eindelijk, oef oef oef, ik heb weer lectuur bij mijn ontbijt. Dat is dan het eerste speciale nieuws te melden. Het tweede is dat mijn oudste kid, nog eens wat komt keuvelen bij zijn oma. Natuurlijk zijn er de bijhorende lekkere maaltijden die we gaan nuttigen in een van de vele brasseries die onze kust rijk is. Maar gisteren was het werkelijk tegen de wind optornen om op 'Den Dijk' te geraken, zodanig zelfs dat ik er vandaag stramme en stijve 'musules quadriceps femoris' met andere woorden, de 'vierhoofdige dijspieren', aan over gehouden heb. Straks nog een fameuze bicky burger eten, maar dat zal niet op een buitenbank zijn, wel ergens beschut binnen gaan zitten. Maar vandaag is het nog een speciale dag, eigenlijk de belangrijkste, want mijn beestje, mijn hondje, mijn Raziel, wordt 7 jaar. In mensenjaren omgerekend zou dat 47-49 jaar zijn. Hij heeft zijn jaren van verstand min of meer bereikt en dat voel ik ook wel een beetje aan zijn gedragingen. Het 'wilde' is wat getemperd, het ballenspringen herleid tot een tweetal behalve als hij publiek heeft, dan kan hij pas stoppen met demonstraties van zijn kunnen, als zijn tong over de grasmat sleept. Enfin, ik hoop van mijn 'compagnon de route' nog jarenlang plezier te hebben.
Vorige week was het profiteren van een zomers weertje, deze week is het herfstweer op zijn best, weliswaar zonder de bijhorende regen. Kurkdroog is het hier aan zee. Het is al lang geleden dat het hier 'echt' geregend heeft en dat is overal te zien. Het weerhoud me er ook van om zomerbloemen te gaan kopen om in mijn bloembakken te planten. Als het zo'n droge tijden zijn, wil ik mijn kostbaar kraantjewater niet zomaar verkwisten. Er zijn nu al genoeg planten, rododendrons, hortensia's en azalea's, die ik al meer dan een week moet besproeien. Dat omdat de bodem uitdroogd is en hun wortels droog staan omdat er geen hemelwater komt. Dat is mijn verhaaltje voor vandaag, ik ga nog wat genieten van de aanwezigheid van mijn oudste kleinzoon. Tot morgen
How do you do? Vragen en zingen Mouth & MacNeal in 1971. Ik antwoord: wisselvallig zoals het weer, want ik ben een beetje slecht gezind. Ter afwisseling van de dagelijkse sleur: geen krant. De bezorging loopt wel in het honderd in dit deel van het land. En weerom wordt mijn abonnement met een dag verlengd. Daar ben ik nu genen vetten mee en het is echt niet plezant meer. Ik lees niet graag digitaal en zie dus alleen maar de hoofdlijnen om min of meer op de hoogte te blijven. Ik vind wel de filosofische gedachte goed vandaag: "Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?" Een citaat van M Vasalis (1909-1998), dichteres en psychiater. Haar echte naam wil ik jullie niet onthouden want is ook een specialeke: Margaretha Droogleever Fortuyn-Leenmans. Toch staan we aan het begin van een belangrijke week: de keuze van het geweten van de wereld. Het conclaaf start vandaag en de 133 kardinalen sluiten zichzelf op in de Sixtijnse Kapel tot er een nieuwe Paus gekozen is. Ik ben wel nieuwsgierig wanneer de 'witte rook' uit de pas geplaatste schouw zal komen en de zin "habemus papa" door de luidsprekers zal galmen. Dichter bij huis is er de start van de belangrijke Koningin Elisabethwedstrijd, dit jaar voor piano. Eigenlijk wel mijn favoriete instrument om de klassieke muziek te zien bespelen en te beluisteren. Twee Belgen zitten er in het geselecteerde groepje van 60 muzikanten, iemand uit Leuven en iemand uit Marche-en- Famenne. Hopelijk kan er eentje doorstoten naar de laatste 10 of zelfs eens de wedstrijd winnen, want dat is sinds de oprichting van het concours in 1937 nog nooit gebeurd. Nu zijn we toe aan de 21e editie voor de pianowedstrijd. In de Klara scheurkalender tref ik eindelijkeens een bekende zangeres en een bekend liedje aan: Miriam Makeba, Mama Africa (1932-2008) een Zuid Afrikaanse apartheidsactiviste die met haar song "Pata Pata" wereldberoemd werd. Tot morgen
