Vredesfeesten!! Einde van Wereldoorlog II en nog altijd herdacht in het Waasland, meer bepaald in de hoofdstad van het Land Van Waas, Sint Niklaas (W). Een ballonfestijn, al jaar en dag voor groot en klein. Het is lang geleden dat ik nog eens ben gaan kijken, maar de feestelijkheden zijn niet beperkt gebleven tot de Grote Markt. Vroeger was het een simpel ballonneke dat opsteeg, nu zijn het giganten in alle maten, kleuren en vormen. De heteluchtballonnen trekken nog altijd een massa volk naar de binnenstad waar het feest pas kan beginnen na de obligatoire speeches van de officiële genodigden. Er zijn ook een hele resem randactiviteiten bij gekomen, zoals wedstrijdlopen, kermis. De Vredesfeesten zijn een driedaags belevingsfeest geworden. Vrede vieren mag en moet gebeuren. Vrede is er enkel in onze contreien gekomen, maar oorlogen met veel menselijk leed is nog altijd aanwezig op ons continent, eigenlijk overal. Weeral bombardementen in Oekraïne en Gaza deze nacht. Daar kan men nog niet feesten, laat staan een ballon over het grondgebied laten vliegen om de mensen te amuseren. Maar ik denk dat het hier aan zee niet met ballonnen te vieren is, een straffe zuidoostenwind zou beletten dat er één ballon de lucht in zou gaan om de mensen te vermaken. Achter het glas is het weerom prachtig weer, maar eens buiten, wordt je van je sokkel geblazen. Zelfs mijn "Zondag" werd uit mijn handen gerukt door de felle wind. De fietsers zullen vandaag wel electrische ondersteuning nodig hebben om vooruit te geraken. Hier zie je ook bijna geen gewone velo's meer.
Vandaag is er in Rome de heiligverklaring van een millennial, Carlo Acutis (1991-2006). Hij was gefascineerd door de computer en het geloof en was op vrij jonge leeftijd begonen met een website waar hij het documenteren en catalogiseren van eucharistische wonderen noteerde. Bij het verdict van 'leukemie' was zijn reactie: ik offer al het lijden dat ik zal moeten lijden voor de Heer, de Paus en de Kerk. Zijn stoffelijke resten zijn gebalsemd en bewaard in een glazen kist, die zich bevindt in Assissië.
Meer nieuws zal er wel zijn na het weekend. Tot morgen
Op vrijdag is iedereen gearriveerd die moest arriveren en in goede gezondheid. Er is een prachtig weekend voorspeld en daar wil iedereen nog van genieten vooraleer de herfst volop zijn intrede doet. Een paar regenbuien zijn er al gepasseerd om ons een voorsmaakje te geven hoe nattigheid weer aanvoeld, maar die waren wel voldoende om het gras zijn naturel terug te geven: mals en groen. September is ook de maand dat de grootouders nog wat verlof nemen en dus komen er oude bekenden weer eens langs om alle wedervaren en toekomstplannen van hunzelf, hun kinderen en kleinkinderen eens te vertellen.
Omdat er nog niet veel nieuws onder de zon te vertellen valt, en er toch wat conversatie moet zijn als er vrienden langskomen, heb ik nog wat overschotjes van vragen uit mijn lade gehaald. Dat kan zowel voor mij als voor jullie een aanvang voor gesprek zijn of een discussie op gang brengen. Is er een 'emoji' die op je lijkt? Huil je makkelijk in het bijzijn van anderen? Kan je goed tegen 'alleen zijn'? Kijk je wel eens naar de natuur? Kan je goed koken? Slaap je goed? Speel je online games? Voel jij je jonger dan je daadwerkelijk bent?Zou je iets uit het verleden willen goedmaken? Kies je je vrienden uit? Volg je het nieuws? Lees je wel eens een boek?Is er iemand naar wiens advies altijd luistert? Natuurlijk kun je zelf nog honderden vragen en onderwerpen bedenken om een gesprek te beginnen of gaande te houden.
Het schone en warme weer moet hier nog komen. Het is nog een grijze bedoening waar de zon het moeilijk heeft om door te prikken. Maar het is droog en dus ga ik buiten zitten om de spellekes in de krant op te lossen. Tot morgen
Curieuzeneuzemosterdpot zijn? Luistervinkje spelen. De oren spitsen. Afluisteren! Wie wil dat niet doen als dichtbij belangrijke mensen loopt die in een ernstig gesprek verwikkeld zijn en waarvan er flarden van kunnen opgevangen worden. Althans, dat is toch een wens als als je 2 dictatotors op de rode loper ziet lopen en duidelijk geen gewoon gesprek aan het voeren zijn. Gaat het over onderzeeërs, kernkoppen, ander militair materieel, over het aantal miliciens, over een te volgen strategie om de VS op de knieën te krijgen. Gaat het om de verovering van de ruimte, wie het eerste weer naar de maan zal vliegen en kan bewonen of het eerst op mars zal landen? Hoe zit het met hun ruimteschild, bescherming van hun grondgebied enz...Beide presidenten, gewoon gekozen door het volk, maar intussen de wet al lang hebben aangepast om levenslang te kunnen heersen over hun onderdanen en liefst die van andere landen erbij. Over wat zouden die 2 zoal een gesprek kunnen hebben. Niet over hun liefdesperikelen denk ik, dat zullen ze met elkaar wel niet bespreken. Wat dan wel? Gelukkig was er een klein microfoontje niet uitgeschakeld en kon eigenlijk iedereen, mits een goede tolk, horen wat Vladimir Poetin (72j) en Xi Jinping (72j) bezighield. "De onsterfelijkheid" niet van de mensheid, maar vooruitzicht te hebben voor hun beide levens. Hoever is de wetenschap gevorderd om dat te bekomen? Die mannen willen dictator zijn en blijven over generaties. Ze willen 150jaar worden in goede gezondheid met een uiterlijk van een 50 jarige. En daarmee keek Vladimir naar Xi voor de beantwoording van deze uiterst belangrijke vraag. Eigenlijk gaf hij daarmee toe aan het feit dat de Chinezen een niet te onderschatten vernuft hebben dat zelfs groter kan zijn dan het Russische intellect. Is dat filosoferen, zoals sommigen dit gesprek tussen 2 presidenten willen omschrijven? Nee, ik noem dat 'polsen' hoever de wetenschap in China en Rusland gevorderd is en 'wie' dan 'wie' gaat overleven en ook kan overheersen. Boeiend dat die 2 mannen een eeuwig leven willen hebben en de wetenschap voldoende middelen geeft om dat te bekomen.
Vandaag is mijn Freddie dag. Herinnering aan de verjaardag van Freddie Mercury/Farroukh Bulsara (1946-1991), spring in't veld van Queen. Het blijven mooie rock 'n roll songs, en zijn opera-zijstap is minstens even mooi om te horen.
Ik kreeg gisterenavond een berichtje over mijn schommel. Er wordt gewerkt om er een rugleuning bij te monteren, zodanig dat moest ik een flauwte krijgen terwijl ik aan het 'touteren' ben, niet achterover zou vallen op mijn grasperk en hard met de wereld in aanraking zou komen. Een mens moet toch aan veel denken om gezond te blijven, nietwaar!
Het is nog eventjes spannend in de kamers van voetballend Anderlecht. Wie wordt er voorzitter van deze dure ploeg? Ikke niet en Wouter ook niet! Uitslag binnen 24 uur. Tot morgen
Vandaag ben ik wellicht het enige zonnestraaltje in mijn huis. De andere straaltjes zitten verborgen achter een grijze koepel. Zoals altijd kennen ze in het Oosten wel wat van grootse parades ter gelegenheid van belangrijke herdenkingen. In het Westen vind ik 'Trooping The Colours', uitgezonden op BBC de moeite waard om naar te kijken. De show wordt gegeven op de binnenplaats van Horse Guards Road in aanwezigheid van de voltallige Koninklijke Familie. Maar dat is echt lauw bier als we naar de parades kijken die in Moskou op het Rode Plein getoond worden, die dan op hun beurt in het 'niets' vervallen met de show die op het Tiananmenplein doorgaat. Het 'Plein van de Hemelse Vrede' of van de 'Hemelvredepoort'. Een gigantisch plein dat naar de ingang van de 'Verboden Stad' gaat en naar het 'Mausoleum van Mao'. Voor mijn ogen blijft gekleefd; toen alle tanks het studentenprotest in 1989 wilden afblokken en de eenzame student die met zijn lijf en leden, de vrijheid van denken wilde houden. Wat is er van de 'Tankman' geworden? Niemand die het weet: door tanks overreden? In ieder geval zal zijn leven wel een andere wending aangenomen hebben. Maar gisteren niets van dat alles te zien bij de grootse herdenking om de overwinning op de Jappen in 1945 te vieren. Dat in aanwezigheid van alle bevriende grootheden en zelfs Vlaming 'Yves Leterme'. De orkestratie van die parades is tot op de millimeter uitgetekend en daarboven op, zo ook uitgevoerd. Ze marcheren in het gelid zoals de tinnen speelgoedsoldaatjes, géén stap verkeerd, allemaal met dezelfde gezichtsuitdrukking, met de nodige serieux, zonder lach. Een pracht van een parade van mensen die weten wat van hen verwacht wordt of anders een kopke kleiner of op cachot. Er zijn een 1,5 miljard Chinezen en daaruit worden ze allemaal geselecteerd op lengte, breedte, uitzicht, om een correct vierkant te maken en voorbij de edelachtbaren te paraderen in gelijke cadans. Het blijft de moeite om daar naar te kijken. Wat dril en oefening met een hoop mensen kan doen; allemaal zonder 1 millimeter verkeerd, in het gelid lopen. Mijn verslag voor vandaag is af. Gelukkig moet ik niet in het gelid lopen en kan ik de passen zetten zoals ik wil en hoe ik het doe. Ik loop hier alleen rond en krijg geen 100 mannen of vrouwen bijeen om een mooi vierkant te vormen. Ik heb wel een hond maar die houdt niet van het woord 'gehoorzamen', luisteren' en braafjes achter mij lopen. Af en toe doe ik eens extra passen voor mijn evenwicht, de 'flamingostep', die dan weer bewonderd wordt in de familie met uitroepen zoals 'amai, wat da de gij nog kunt op uwen leeftijd!'. Dan zeg ik wel, in het gareel lopen kan ik niet meer, maar af en toe gracieuze stappen zetten, wel. Tot morgen
Men kan niet ontkennen dat de herfst in het land is. Regelmatig eens een regenbui en veel wind. Gelukkig zijn de temperaturen nog redelijk aangenaam. Er lijkt een nieuw triumviraat te zijn ontstaan, een 'nieuwe wereldorde' tegenover de strapatsen van de Amerikaanse president. Bijeenkomst in China van de belangrijkste andere leiders van de wereld: Poetin, Xi Jinping, Kim Jung-un en de premiers van India en Pakistan. Wat gaan die beslissen en ondernemen? Mr Orange wil alleen maar 'America Great Again' maken, ten koste van de eigen bevolking en de rest van de wereld. Naar alle staten waar er een democratische gouverneur aan het roer staat, stuurt Mr President wel de Nationale Garde. Verder ziet hij Canada als een verlengde van de USA en hij vindt dat Groenland en sommige Zuid Amerikaanse landen zoals Venezuela, ook naar hem moeten luisteren. Ik denk dat het Bjorn Soenens was die zegde dat hij zich als een maffiabaas begon te gedragen. En wat versta ik onder een 'maffiabaas'? Autoritair leiderschap, intimidatie, gebruik van geweld, geen tegenspraak dulden maar bovenal kunnen dat ook charismatische leiders zijn die vooral met oneliners de mensen proberen te charmeren en van hun capaciteiten als leider proberen te overtuigen. Wat gaan die andere leiders daategenover stellen? Iedereen heeft daar het raden naar. Waar blijft het eens zo machtige Europa? Die debatteren over Israël en de Palestijnen in de Gazastrook. Voor onze economie zijn we afhankelijk geworden van die twee grote blokkken die de wereld beheersen. En ondanks onze grootsprakerigheid zullen we naar die mensen hun pijpen moeten dansen. Welke economie zal de bovenhand halen: de Amerikaanse of de Chinese?
Dan het eikele punt in ons eigen land: Brussel en zijn regering. De bevolking van dit 3e gewest in België telt 1,2 miljoen inwoners over 19 gemeenten met elk hun eigen burgervader, schepenen, gemeenteraadsleden en politie. Daarenboven is er voor die 1,2 miljoen inwoners ook nog een regering nodig, waar de inwoners al een jaar op zitten te wachten. Er was bijna een akkoord maar de zichzelf uitgeroepen nieuwe macho van de 'blauwen' Frédéric Charles Louis Leon De Gucht steekt daar een stokje voor, nadat eerst Eva, die al bleek zag, naar huis werd gestuurd. Maar Brussel onder de loep nemen levert toch heel speciale cijfers op. Zoals geschreven, 1,25 miljoen inwoners, maar het heeft ook de naam de 'meest multiculturele stad' van de wereld te zijn. Er zijn ongeveer 193 nationaliteiten en die maken 37% van de hoofdstedelijke bevolking uit. De Vlamingen, dus de thuissprekende Nederlandse bevolking, zijn daar een complete minderheid met 50.000-60.000 inwoners wat dus maar 5-8 % van de Brusselaars uitmaakt!!!!. De hoofdstedelingen die Frans als thuistaal hebben ligt rond de 41%. Ja, als je nu in Brussel wil gaan winkelen, moet je al kijken in welke côté je terecht komt en welke taal ze er spreken. Je moet echt niet meer op wereldreis gaan, geniet een weekje van het multiculturele leven met al zijn facetten, in de Belgische hoofdstad. Tot morgen
Sancties tegen Israël en erkennen van Palestijnse Staat. Het compromis dat uit de bus kwam om de vrede binnen de federale en Vlaamse en waarschijnlijk alle andere regeringen die dit land rijk is, overeind te houden. Géén van de premiers wil nu al zijn job kwijt zijn, en dus doen ze een beetje water in hun wijn om vooral in België belangrijk te kunnen blijven. Want zeg nu zelf, wat maakt dat de internationale gemeenschap (UNO, VS, Rusland, China, India ....) uit dat er enkele miljoenen (11milj - de kinderen) mensen, dit voorstel lanceren. Het wordt nu 'genocide' genoemd, burgers die van Palestijnse afkomst zijn en in de Gaza streek wonen. Gebombardeerd door Israël maar ook hun eigen Hamas niet kunnen betrouwen en vertrouwen om geen gewelddaden te plegen. Het is een schrijnende situatie in het Middellandse Zee bekken. Minstens zo schrijnend maar op een ander vlak en in onze hoofdstad is het relaas en de docu over de Basisschool Balder in de gemeente Sint Gillis in Brussel. De wanhoop en ontmoediging die uit de woorden en houding van de leerkrachten sprak om een groep jongeren het Nederlands en rekenen aan te leren. Maar evenzeer sprak er onbegrip uit de ogen van de jongeren die geen snars begrepen van de lessen in een taal die ze thuis niet spraken maar evenzeer niet hoorden buiten de schoolpoorten. En wat moesten ze nu met Vlaams dat enkel in de klas gesproken werd en helemaal niet op de speelplaats die maar zo groot was als een living zonder dak. Waarom moesten ze leren rekenen en weten dat 25.000 min 100 = 24.900? De klas zat vol 'arabieren' zo noemden ze zichzelf, die daarbij dan nog uit totaal verschillende regio's van de wereld kwamen en niet eens dezelfde taal spraken thuis. Daar werd dan maar gemakshalve Frans aangeleerd en gesproken door de ouders. Ik had wel compassie met de leerkrachten die echt hun uiterste best deden om die kinderen voor te bereiden op een toekomst in ons land, waar onderwijs een belangrijk deel van uitmaakt. Maar onderwijs is een begrip dat noch bij de ouders noch bij de kinderen een betekenis van belang heeft. De juffen vechten tegen de bierkaai, om het Vlaams aan de diverse nationaliteiten, aan te leren. Het Vlaams in de Brusselse maatschappij integreren, lukt nog niet bij de 'geboren' Belgen, laat staan bij de vreemdelingen die hier een nieuw leven willen opbouwen. Daarvoor moeten ze niet in onze hoofdstad zijn, wel in een gemeenschap die hen naast de leerplicht ook een sociaal en cultureel leven aanbiedt om hen vertrouwd te maken in ons Belgisch leven en mentaliteit. Nog niet alles zal daarover gezegd zijn. Dat is voor een volgende keer. Ik moet voortmaken, want ik heb seffens mijnen koffieklasj. Tot morgen
Onder een blauwe lucht stappen 1,2 miljoen leerlingen terug naar school. De ene al wat vrolijker dan de andere maar het is nu eenmaal de wet om tot je 18e je broek te slijten op de schoolbanken. Mijn eerste schooldagen herinner ik me omzeggens niet, wel die van mijn kinderen. Boeken en schriftjes kaften met blauw kaftpapier en er dan etiketten opplakken met hun naam en het vak erop in mijn mooiste schrift geschreven. Voor 3 kinderen was dat echt wel een dagtaak om te doen, waar ik me goed van gekweten heb. De kinderen naar school brengen en gaan halen, met de fiets, hoorde er ook bij. Ook de boterhammendozen vullen eens ze 's middags in de school bleven. Ik was wel blij toen ik de jongste een laatste keer moest vergezellen naar school om hem met zijn velo, veilig door het verkeer te leren laveren. Al bij al heb ik dat toch een 16 tal jaar gedaan. Ik moet zeggen, ik was toen een fitte jonge moeder. Mijn kinderen zijn zelf ondertussen al fiere ouders van tieners, en leren nu hun eigen kinderen wegwijs maken in het leven. Wel ben ik blij, dat ik mijn kinderen in deze veeleisende periode, niet heb moeten grootbrengen en naar school sturen. Niettegenstaande het onderwijs hier gratis is en maar enkele euro's zou mogen kosten voor bv huur van schoolboeken en aankoop stencils, is het voor velen toch financieel een zware inspanning om de kinderen bv een pc mee naar school te geven dat sinds corona eigenlijk bijna een verplichting is. Bijna elk kind beschikt daarenboven ook nog eens over een smartphone met bijhorend abonnement en dat maakt dat de kosten om een kind te doen opgroeien in onze technologische wereld, toch de pan uitswingen. Zonder kinderen heb ik ook kosten, want ook voor gepensioneerden is een smartphone en pc, noodzakelijk geworden. Alles gebeurt online, zoals afspraken maken bij de dokter, ook bij de veearts, betalingen enz. Ik heb dat niet op de schoolbanken geleerd, zelfs op het werk kwam dat pas de laatste jaren allemaal in voege. Eerst wat basislessen gevolgd en daarna zelf allemaal uitgevlooid en links en rechts wat info opgestoken. Eerst wat schrikachtig, maar nu zonder problemen durf ik online inkopen doen, vooral voor zaken die geen pasbeurt vereisen. Zoals mijn crocs, werkelijk versleten met zelfs gaten in de caoutchou zool. Mijn voeten zijn voor dat model sloefen nog niet verandert en nog altijd maat 39. Online bestellen in de kleur die ik wil en morgenvroeg zijn ze geleverd. Van service gesproken!. Ook zalfjes, vitamines, verzorgingsproducten enz is gegarandeert goedkoper dan dezelfde producten in de apotheek. En dat alles is echt wel gemakkelijk om thuis te bestellen en moet men zich niet verplaatsen wat toch een besparing van tijd en benzine is. Verder niks nieuws onder de zon, alleen bij Anderlecht. daar loopt weer alles fout. Tot morgen
