|
Vandaag ben ik wellicht het enige zonnestraaltje in mijn huis. De andere straaltjes zitten verborgen achter een grijze koepel. Zoals altijd kennen ze in het Oosten wel wat van grootse parades ter gelegenheid van belangrijke herdenkingen. In het Westen vind ik 'Trooping The Colours', uitgezonden op BBC de moeite waard om naar te kijken. De show wordt gegeven op de binnenplaats van Horse Guards Road in aanwezigheid van de voltallige Koninklijke Familie. Maar dat is echt lauw bier als we naar de parades kijken die in Moskou op het Rode Plein getoond worden, die dan op hun beurt in het 'niets' vervallen met de show die op het Tiananmenplein doorgaat. Het 'Plein van de Hemelse Vrede' of van de 'Hemelvredepoort'. Een gigantisch plein dat naar de ingang van de 'Verboden Stad' gaat en naar het 'Mausoleum van Mao'. Voor mijn ogen blijft gekleefd; toen alle tanks het studentenprotest in 1989 wilden afblokken en de eenzame student die met zijn lijf en leden, de vrijheid van denken wilde houden. Wat is er van de 'Tankman' geworden? Niemand die het weet: door tanks overreden? In ieder geval zal zijn leven wel een andere wending aangenomen hebben. Maar gisteren niets van dat alles te zien bij de grootse herdenking om de overwinning op de Jappen in 1945 te vieren. Dat in aanwezigheid van alle bevriende grootheden en zelfs Vlaming 'Yves Leterme'. De orkestratie van die parades is tot op de millimeter uitgetekend en daarboven op, zo ook uitgevoerd. Ze marcheren in het gelid zoals de tinnen speelgoedsoldaatjes, géén stap verkeerd, allemaal met dezelfde gezichtsuitdrukking, met de nodige serieux, zonder lach. Een pracht van een parade van mensen die weten wat van hen verwacht wordt of anders een kopke kleiner of op cachot. Er zijn een 1,5 miljard Chinezen en daaruit worden ze allemaal geselecteerd op lengte, breedte, uitzicht, om een correct vierkant te maken en voorbij de edelachtbaren te paraderen in gelijke cadans. Het blijft de moeite om daar naar te kijken. Wat dril en oefening met een hoop mensen kan doen; allemaal zonder 1 millimeter verkeerd, in het gelid lopen. Mijn verslag voor vandaag is af. Gelukkig moet ik niet in het gelid lopen en kan ik de passen zetten zoals ik wil en hoe ik het doe. Ik loop hier alleen rond en krijg geen 100 mannen of vrouwen bijeen om een mooi vierkant te vormen. Ik heb wel een hond maar die houdt niet van het woord 'gehoorzamen', luisteren' en braafjes achter mij lopen. Af en toe doe ik eens extra passen voor mijn evenwicht, de 'flamingostep', die dan weer bewonderd wordt in de familie met uitroepen zoals 'amai, wat da de gij nog kunt op uwen leeftijd!'. Dan zeg ik wel, in het gareel lopen kan ik niet meer, maar af en toe gracieuze stappen zetten, wel. Tot morgen
|
