Ik was vroeg uit de veren vandaag. Niet omdat het moest maar soms is de nachtrust of zijn de uurtjes slaap voldoende geweest om me zo fris als een hoentje te voelen om 5u 's morgens. Het was ideaal weer om aan de extra poetsbeurt te beginnen. Nog geen felle zon die strepen kon maken op de pas gekuiste vensters. Alles zit helemaal onder het stof in mijn huis. De gewone poetsbeurt van iedere week is onvoldoende om dat allemaal weg te krijgen. Dus van boven tot onder moet alles eens in een sopje gezet worden en dat kan niet op 1 dag. Ik heb ook niet iedere dag evenveel zin om met dweil, zeemvel en emmer rond te zeulen. Ik moet echt wel profiteren van de momenten dat ik goesting heb en dat is meestal vroeg in de morgen. Ik heb wel geen kristallen vensters die kunnen schitteren in het zonlicht. Dat is een beetje te duur om daar mijn ramen van te voorzien. Een kristallen drinkglas van Val-Saint-Lambert daarentegen is een mooi hebbedingetje. Sinds 1826 voorziet deze fabriek, in een voormalige cisterciënzerabdij in Seraing, in de schoonste tafelschikkingen van keizer, koning en gewone sterveling. Een glas, een vaas, een kunstobject in kristal is toch een streling voor het oog. De Franse edelsmid René Jules Lalique (1860-1945) is veruit de meest bekende glaskunstenaar van Art Deco en Art Nouveau objecten. De glinstering van het glas is afhankelijk van het percentage loodoxide dat men bij het glas (siliciumdioxide) heeft gevoegd. Door toevoeging van 24%, spreekt men van loodkristal, terwijl men bij een % van +30 spreekt van 'volloodkristal'. Hoe hoger het loodgehalte (vb Swarovski, 32%) hoe hoger de brekingsindex is, hoe meer schittering en hoe rijker kleurenspectrum is. Tot daar over deze prachtige en kostbare drinkglazen, bekers en vazen.
Moet ik de verjaardag van Albert II (°1934) vermelden? Achteraf bekeken is het koningspaar enkel geïnteresseerd in de opbrengsten van dat ambt en zijn portemonnee, niet waar het voor staat: zorgen voor het grondgebied en zijn bevolking. Moet ik dan ook de verjaardag van Bjorn Borg (°1956) vermelden? Een grote zwijgzame Zweed die grote tennishoogtes bereikte, tennisgeschiedenis schreef met de gewonnen Grand Slams, en een tennislegende werd. Nu enkel bij de jeugd en anderen nog te kennen door zijn onderbroekencollectie. Enfin, de zondag kabbelt rustig verder en mijn blokker stapt weer naar huis. Pas na een lekkere zondagse maaltijd: een bicky burger!
Internationale dag van het Milieu. Een belangrijke slogan die we horen vandaag: we helpen onszelf om zeep. We hebben weinig of geen aandacht voor de klimaatverandering, het uitsterven van diersoorten, plastieken oceanen en zeeën, illegale houtkap en de politici die het vertikken om initiatieven te nemen en weinig of niets doet om de opwarming van de aarde tegen te gaan. Milieuactivisten, onheilsprofeten, wetenschappers trekken aan de alarmbel. Stevenen we af op een wereldwijde catastrofe zoals er misschien ooit eens één of meerdere hebben plaats gevonden? Ik zie voor mij het "Boek Dialogen" van Plato (427-347 vC) waarin melding is gemaakt van een verloren en verzwolgen hoogstaande beschaving, Atlantis, gesitueerd zo'n 11.400 jaar geleden. Liet de schrijver zich inspiteren door het "Zondvloedverhaal uit het 1e Bijbelboek "Genesis"? Dat verhaal is dan waarschijnlijk opgetekend door Mozes (1440?-1400? vC) en gaat over het Aards Paradijs, De Ark van Noah, Noë of Noa en de Berg Ararat in Turkije/Armenië. "Niemand twijfelt eraan dat vóór de zondvloed de beste tijd was", alzo sprak Maarten Luther (1483-1546). In alle religies en de verschillende culturen is de zondvloed, rampen, vulkaanuitbarstingen soms met verstening tot gevolg, een belangrijk thema. Overstromingen, verzwelgingen, aardbevingen, vernietigen van hele beschavingen of een wereldgemeenschap, telkens met uitzondering van enkele overlevenden, komt men over de globe tegen. Deze catastrofes zijn door de goden als straf voor zonden en zedenloosheid, over de mensheid gezonden. Maar "het is alleen de nutteloosheid van de 1e zondvloed die God belette een 2e te sturen" zei Nicolas Chamfort (1741-1794). In de seculiere maatschappij van het Westen zijn de belangrijkste belagers van de mensheid niet meer te verklaren door de goden maar door onze eigen roekeloosheid en onnadenkend gebruik van de rijkdom van de aarde en ons gedrag. "Wij hebben geen god meer nodig, want we creëren onze eigen zondvloed" zegt Theo Maassen. Bij teloorgang en verdwijnen van die eerdere erg ontwikkelde maatschappijen, culturele hoogstaande gemeenschappen, moet de kleine groep overgeblevenen terug van nul beginnen. Terug het vuur 'uitvinden', het wiel, de gebruiksvoorwerpen, planten, voedsel telen, terug het meest primaire leven weer ontwikkelen om te overleven. Mijn ongebreidelde fantasie neemt het nu over. Ik denk dat in ons DNA de kennis opgeborgen zit, de wetenschap van hetgeen de mensheid terug kan, wil en moet opbouwen. Weerom zijn er grotere intellecten nodig om alles uit te dokteren. Ik zeg altijd; als ik het kan denken moet het wel bestaan en iemand die hetzelfde denkt, zal het praktisch weer mogelijk maken en 'uitvinden' van hetgeen ooit bestond in Het Aards Paradijs of Atlantis.
"Anything you want, you got it. Anything you need, you got it. Anything at all, you got it, baby", zong Roy Orbison (1935-1988) tijdens mijn ontbijt. Ik kan me geen mooiere wensen herinneren om een dag te beginnen! Alles krijgen wat ik wil, wat ik nodig heb, gewoonweg alles krijgen wat me te binnen schiet!. Het zou een wonder zijn maar de wonderen hebben de wereld nog niet verlaten!. En het kan natuurlijk gebeuren want de dag is nog pril. Ik heb ook een citaat gelezen van een componist waar ik nog nooit van gehoord heb en dat me wel aansprak. Moritz Hauptmann (1792-1868), violist, componist en muziektheoreticus tekende volgende woorden op: Men heeft de architectuur bevroren muziek genoemd, evenzo kan men muziek vloeibare architectuur noemen.
De kust is weer een toeristische attractie armer geworden, De amfibieboot 'De Normandie' uit Sint Idesbald, wordt uit roulatie of de vaart genomen en definitief op stal gezet. Vele herinneringen van toeristen en leerlingen zullen op het 'ship graveyard' begraven worden. Maar waarschijnlijk zal het om ecologische redenen ontmanteld worden in een droogdok en tot schroot herleid. Te veel administratieve verplichtingen en een gebrek aan wisselstukken, noodzaakt de kapitein, dit merkwaardige transportmiddel aan wal te laten staan. Een stukje historie verdwijnt hiermee. Gebouwd in 1942 om soldaten en goederen aan land te brengen, via de stranden. De grote schepen konden buiten de havens, niet aanmeren. Ze waren genoodzaakt, de manschappen en materiaal, op kleine bootjes over te laden. Een 'varende auto' was de oplossing. Dit iconische vervoermiddel, te zien in vele films over W.O. II, mist dus op een haar na zijn 80e verjaardag. Mijn zoektocht naar info wat er met afgedankte schepen gebeurt leverde weer een paar merkwaardigheden op. Zoals het kleinste onderdeel van een aak, met de langste naam in de scheepvaartterminologie: azijnzuurhoutenankeropsluitpennetje. Een mooie spreuk heb ik ook gevonden: kuupt-u-nen-buut-en-ge-zijt-gekluut... Maar ook: een schip op het strand is een baken op zee.
Een tijdje geleden, eigenlijk vanaf het moment dat de site 'Stormschade Vlaanderen' aangeboden is, heb ik me ingeschreven om een bericht te krijgen als er ongunstig weer op komst is. Vandaag ben ik dus gealarmeerd dat er hevig onweer op komst is, dat zware schade en overlast door water en wind kan aanrichten. Met mijn nieuw dak voel ik me min of meer gerust. Geen schrik voor dakpannen die naar beneden vallen of dakgoten en regenpijpen die loskomen. Alleen moet ik nu nog eens contoleren of alle bloempotten goed stevig staan. Ook de was binnenhalen. Anders kan ik mijn 'droogzwierder' terug bovenhalen om het overtollige regenwater eruit te centrifugeren. De spreuk voor vandaag is geënt op het weer: in juni dondergevaar, betekent een vruchtbaar jaar!.
Lekker weertje, niet te warm, niet te koud, aangenaam verfrissend briesje en ik maak er maar een poetsdag van. Moet echt gebeuren nu ik overal zie wat een vuiligheid en afval overal ligt na de afbraak van de stellingen. Op de buitenvensters is alleen maar grijs te zien van het stof dat erop kleeft en ik wil echt wel van binnenuit de blauwe lucht aanschouwen. Dat is na mijn krant lezen mijn eerste werk geweest, beginnen met ramen lappen. Er zullen een paar dagen over gaan eer ik volledig rond ben en alle vensters een beurt heb gegeven. Aangezien ik zonnebaden tot het verleden laat behoren en zonneklopperstoestanden aan anderen overlaat, geef ik me graag over aan poetsplezier. Tijdens mijn rustpauze begin ik dan mijn blog voor vandaag te schrijven met wat bedenkingen bij de nieuwsberichten van de dag. Eerst en vooral, wil de Nasa terug naar Venus vliegen, gekend als de 'avondster' of de 'ochtendster' of de 'verschrikkelijke planeet'. Na dertig jaar zijn ze vergeten hoe het daar was en waarschijnlijk zijn de notities niet meer up to date of verloren gegaan. De godin van de liefde moeten ze zeker terug bezoeken, nu ze de allerlaatste snufjes voor de Romeinse oorlogsgod Mars uit de kast hebben gehaald. De Romeinse liefdegod zou wel eens jaloers kunnen worden als ze geen enkel bezoekje meer van op aarde kon verwachten. John Gray, niet de filosoof (°1948) maar de schrijver (°1951), heeft er een prachtig boek over neergepend: Mannen komen van Mars, Vrouwen van Venus. Een boek over relaties. Blijkbaar kennen ze in het ruimtevaartcentrum ook het boek en weten ze hoe het er aan toe moet gaan tussen de seksen.
Dan is er het verhaal van de 35 vissers in Jemen. Zij houden ons een spiegel voor van wat werkelijke solidariteit is: gewonnen rijkdom delen met iedereen. Een groot lot, de lotto of de euromillions winnen is voor de inwoners van een arm vissersdorp nietszeggend en klein bier tegen het vinden van 100 kg 'ambergris'. Een kostbaar natuurproduct afkomstig uit de ingewanden van de potvis. Het kadaver dat ronddreef in hun viswateren en door de mannen met man en macht naar land werd gebracht, bevatte het zo gegeerde dure amber Meer dan 1 miljoen dollar werd er gegeven voor deze vondst van een basisproduct voor de parfume-industrie. Al het geld werd onderling verdeeld. Iedere burger van deze kleine gemeenschap kreeg zijn deel en kon daardoor zijn leven vergemakkelijken naargelang zijn eigen eisen en behoeften. Ik hoop dat ze lang en gelukkig kunnen genieten van de onverwachte materiële welstand.
Vanavond ga ik dansen. Niet zomaar een dansje maar de 'Sirtaki'. De dans van 'Zorba the Greek' in de gelijknamige film uit 1964. Anthony Quinn (1915-2001) was Zorba en zal dat voor mij altijd blijven, zelfs 20 jaar na zijn overlijden. De soundtrack van de film is prachtig en van Mikis Theodorakis
Het dagelijkse ochtendritueel is al een paar uur achter de rug. Eens dat de krant op tafel ligt is het: ...en dan nu...koffie!. Ik kan me er nog altijd over verbazen dat de eerste tas koffie van de dag zo goed kan smaken. In de volksmond wordt dat geen godendrank genoemd, voor mij is het dat wel, weliswaar alcohol-en suikervrij. Eigenlijk is het vandaag een dag naar mijn hart. Radio 2, riep de kortebroekendag in het leven naar analogie van de rokjesdag. De kortebroekendag is bedoeld als steunbetuiging voor mensen, zoals politie en anderen met uniformen, hen een aangenamer tenue te bezorgen op warme dagen. Kwatongen beweren natuurlijk dat het niet meer voor gepensioneerden is om met dergelijk uiterlijk vertoon de hort op te gaan. Natuurlijk wel. Aangezien ik al jàààààren geen rokjes meer draag pleit ik ook voor de shorten, bermuda en kortenbroekendag voor man, vrouw en kinderen, ongeacht de leeftijd!!.Dan kan ik ongegeneerd paraderen en kan iedereen zien welke stevige pikkels ik heb om mijn lijf en leden overal naar toe te brengen, niet meer op een drafje maar rustig aan.
De hongerigen spijzen, de dorstigen laven is de job van oma geworden. Met andere woorden, ik ben mondvooraad gaan inslaan voor mijn blokker. Een beetje kort door den bocht misschien, maar je zou kunnen zeggen dat ik aan het Erasmus-uitwisselingsprogramma meewerk. Ik ben wel niet de universitaire instelling waar de jongeren naar worden uitgestuurd om aan een andere hogeschool in het buitenland enkele cursussen in een vreemde taal te volgen. Door corona zijn die uitwisselingen van studenten tussen universiteiten opgeschort, maar het is een prachtig programma dat aan jongeren de kans geeft om andere culturen en talen te leren kennen. Maar voor iemand van het binnenland is dit hier het vredige buitenland, met een bijna onleerbare taal, maar met cursussen uit de levensuniversiteit van oma. Mijn lessen zijn: leren simpel leven, er echt plezier in hebben, een beetje levensdiscipline opsteken en leren gewoon van het leven zoals het is, genieten. Het Erasmusprogramma, Leven Lang Leren, is een initiatief van het 'Comité van het Europa der Burgers', opgericht door de Europese Raad in 1984. Ik spreek daar vandaag over op de naamdag van de heilige Erasmus uit 303, naar wie Desiderius Erasmus (1466 of 1467 of 1469- 1536) vernoemd is. De Erasmus die iedereen kent was een priester, monnik, augustijner kanunnik, theoloog, schrijver maar vooral een groot humanist. Bezocht verschillende universiteiten in zijn tijd, vandaar dat zijn naam gegeven werd aan dit uitwisselingsprogramma voor studenten. Hij was een onwettig kind van een priester en een huishoudster, in het Latijn zo mooi gezegd: defectus natalis. Toen had dat 'buitenechtelijk' zijn nog werkelijke grote maatschappelijke gevolgen waar hij pas rond zijn 50e jaar van verlost werd door pauselijke dispensatie. Dit Erasmusprogramma beoogt een beter begrijpen van elkaar, geen Babylonische spraakverwarringen meer. Daarover zingt de onlangs overleden Hugo Dellas (1938-2021) in het liedje "Torens van Babel" uit 1967
Volgens Sabine, Frank en alle andere weervrouwen/weermannen, begint vandaag de zomer. Ik ga daar niet over redetwisten want het is volle zon. Zelfs in de schaduw zijn het nu al aangename temperaturen. Met mijn witte haren of manen zo je wilt, en een wit velleke ben ik een uitgelezen doelwit om een coup de soleil te krijgen. Uitgerust met zonnebril, strooien hoed met bloemen erop, en een rieten mandje, afgekeken van de Engelse landladies, begeef ik me naar mijn plekske in de lommerte. De vit.D voorraad zal aangevuld worden via mijn handen en blote armen en benen. Dat is natuurlijk niet de enige bron om een goed afweersysteem te krijgen. Ik ben ook een yoghurt-verslaafde te noemen. Een 1/2 liter natuuryoghurt per dag, lepel ik uit. Soms doe ik er wat graantjes bij of een beetje confituur. Ik vermeld dat niet zomaar. Het is vandaag 'Wereldmelkdag'. Ingesteld door de Verenigde Naties in 2001, om het belang van deze drank nog eens extra onder de aandacht te brengen, met de slogan: melk, de witte motor, goed voor elk!. Het is de gezondste, belangrijkste en meest universele drank die er is. Men mag er zo veel van drinken als men wilt, 'poepeloerezat' wordt je er nooit van. Misschien naar aanleiding van deze dag, heeft de krant er het verslag van 'Vlaams Instituut Gezond Leven' bijgehaald. Het is een opsomming van de maaltijden die op school geserveerd worden. Nergens merk ik dat er in de scholen 'melk' wordt aangeboden. Veelal nog frisdranken, soms water. Verbaasd ben ik dan weer dat omwille van gezonde voeding en dieëten in de scholen, de 1x/week 'frieten', gebannen worden maar dat de automaten met snacks, vol met suikers, kleurstoffen en smaakmakers, mogen blijven staan. Een eerlijke patat, gekweekt door 'Boer Bavo' van Miel Cools (1935-2013) in onze Vlaamse polders is dan weer te mijden omwille van 'klaargemaakt' in een beetje vet. Dat is spijtig. En nu, Maai Mei Niet, is afgelopen: boeren maaien nu hun grasjes en de stedelingen pakken hun terrasjes.
In 1980 richtte Ted Turner, Cable News Netwerk, op, beter gekend als CNN, dat 24/24, 7dagen op7, nieuwsuitzendingen verzorgt over heel de wereld. Vooral bij belangrijke gebeurtenissen staan ze op de eerste rij om kont te doen van de feiten. Het meest memorabele moment, waardoor ook de Belgen kennismaakten met deze vorm van tv-maken was tijdens de Golfoorlog in 1991, de rechtstreekse belachelijke landing van de Amerikanen in Irak of Koeweit, de imponerende viersterrengeneraal Norman Schwarzkopf (1934-2012) en op de achtergrond president George Bush sr (1924-2018) en de kwade genius Saddam Hoessein (1937-2006). Quotes van de gezette generaal: ik word boos op een principe, niet op een persoon of nog,succes smaakt zoet, maar het geheim is zweten. Maar als ik een gezegde aanhaal van een man, moet er ook een zijn van een echte vrouw. Dat kan men wel zeggen van de nog altijd rondborstige filmdiva en generatiegenote van Marilyn Monroe, Gina Lollobrigida: vrouwen geven hun fouten rapper toe dan mannen, daardoor lijkt het dat ze er meer hebben. Voilà, tot morgen
Een huis zonder stellingen zal weer een vreemde aanblik geven. Na maanden eindelijk verlost van ijzeren buizen. Nadeel: ik moet andere fitness-oefeningen gaan zoeken. Gedaan met over en onder stellingen te kruipen, gedaan met wegduiken om geen duivenuitwerpselen op mijn hoofd te krijgen, gedaan met bulten en blauwe plekken van overal tegen te lopen. Het is wat men noemt een 'once in a lifetime experience'. Bon, nu kan de grote kuis beginnen van gevel, vensters en vooral van mijn dierbaar tuintje. Gelukkig is er zoiets als een klein hittegolfje op komst. Dat maakt het plezanter om alle opruimwerken aan te vatten. Een beetje cynisch is het eigenlijk wel dat vorig jaar op deze dag, de grote installatiekunstenaar Christo (1935-2020), overleed. Ik breek bij manier van spreken 'een kunstwerk' af dat evengoed van hem had kunnen zijn. Niet getreurd, ik ben hartstikke blij dat het ijzeren monster zal verdwijnen. Vandaag moet ik er evenwel nog wat lawaai bij nemen, eer alle stellingen verdwenen zijn. Ik bedank bij deze ook de familie, buren en vrienden die compassie gehad hebben met mij, mij af en toe een ruggesteuntje hebben gegeven om er de moed toch maar in te houden en dat het ooit beter zou worden, wat vandaag dus toch het geval is. En dan nu mensen...dagdromen!. Een sarcastisch artikel op een maandagmorgen, de eerste dag van een werkweek, te lezen op VRT Nws. Het maakt me warm om nog meer te dagdromen dan tot nu toe het geval is. Het is zelfs een plezante en gezonde bezigheid. Vijf goede redenen worden opgesomd waarom dit geen tijdverspilling is. 1) het maakt je creatiever, geeft soms nieuwe inzichten op momenten dat je het niet zou verwachten. Beroemde voorbeelden zijn Archimedes (287vC-212vC) die de oplossing van zijn probleem vond toen hij aan het baden was. Hij was zó content met de oplossing dat hij naakt uit bad sprong en de straat opliep al roepende; eureka, eureka. Dat voorbeeld ga ik niet volgen als ik een oplossing zou vinden voor een evnetueel probleem dat zich zou aandienen. Ik woon niet aan een naaktstrand waar het toegelaten is in vol en vrij ornaat te lopen. Ook René Descartes (1596-1650) vond een oplossing voor een meetkundige inzicht door naar een vlieg op een plafond te staren. Dat is een gratis raad voor een goede nachtrust: volg de vliegen en de muggen die je ambeteren. Verklaring: onbewust blijft een deel van je brein zoeken naar oplossingen zelfs in rust. 2) Dagdromen bereidt je voor op de toekomst. Voor een meisje van 1948 is er maar één plan, één doel: gezond blijven en daar naar leven. 3) dagdromen helpt je leren uit het verleden; hoe ik nu beter een situatie zou aanpakken door de les van een verkeerde werkwijze in het verleden. 4) dagdromen verdrijft de verveling en beschermt tegen deprimerend effect van vervelende taken, zoals daar zijn wassen, strijken, kuisen... 5) Last but not least: dagdromen kan begot fijn zijn. Dat zal vandaag zeker gebeuren, terug met een zonnebril, weliswaar geen roze maar een hemelsblauwe.
