Carl Vereecke is een man die mijn leven mooi en aangenaam maakt. Een tuinman die me sinds 11 jaar met woord en daad bijstaat om de grote en kleine rampen in de tuin op te lossen. Ik heb nu een speelvogel van een hond die er echt wel op staat om een deel van den hof als zijn exclusief terrein te beschouwen. Tja, het is mijn huisgenoot en ik moet ook met zijn wensen rekening houden. Ik mag niet egoïstisch zijn wat open ruimte betreft. Niet dat ik een grote tuin heb, maar ik kan hem toch in drie verdelen. Een deel dat mijn kerselaars en bloembollen bevat en de ochtendzon krijgt. Een wei voor de hond waar hier en daar een sprietje gras staat, in het Westen ligt en de avondzon krijgt. En een schone fraaie groene pelouse voor mij, pal in het zuiden. Daar mag de hond ook komen, maar enkel om te passeren, te liggen of te zitten en me gezelschap te houden. Zo hebben we een oplossing gevonden voor de tuin. Er is toch altijd iemand van buiten mijn gezin (ikzelf en de hond) nodig om haalbare en practische zaken te bedenken en ze uit te voeren. Voor elk wat wils!! Op deze zonnige lentedag weeral een tevreden bazinneke. Een spreukje wil ik nog meegeven vandaag. Een Engelse, van Alice Sebold, een Amerikaanse schrijfster: I like gardening, it's a place where I find myself when I need to lose myself.
De krant ontgoochelde me gisteren enorm. Ik had veel verdriet dat ik een onjuist verhaal moest lezen in mijn zeer geliefde krant. Ik denk altijd dat de toegezonden teksten toch wel even gecontroleerd worden op hun nauwkeurigheid, of dat er anders een verwijzing bijkomt naar een andere invalshoek of referentie naar vroegere essays. Niet dus. Een maatschappelijk werkster die in haar vrije tijd genealoge is, riep 'eureka'. Ik weet wie model stond voor Hercule Poirot! Ik heb hem gevonden! Ze vermeld de naam van Jacques Joseph Hamoir, gendarme uit de streek van Herstal, geboren in 1858, niet ver van Bertrix. Zich baserend op de dagboeken van Alice Clapp, bijgehouden door haar kleinzoon Michael Clapp. Deze dame, Mrs Clapp, was een vrijwilligster in W.O. I. Alles wat er voorviel hield ze bij in haar dagboeken. Ze maakte notities van degene die ze ontmoette, vooral vluchtelingen, hun namen en eventueel ook de foto's van genoemde personen. Ze was actief in Torquay.
Maar naar aanleiding van een nieuw Poirot verhaal/boek, geschreven door Sofie Hannah, publiceerde De Morgen een artikel gewijd aan Poirot en zijn herkomst op 14/05/2014, geschreven door Mathias Declercq. Met dezelfde bron als uitgangspunt, Mrs Alice Clapp, is hun gendarme ene Jacques Joseph Hornais, de pedante speurder. Nog straffer is dat in een tijdschrift "Focus on Belgium, people, stories, facts and figures"* reeds vermeld dat Hercule Poirot, Belgiës bekendste grijze cellen, ene Jacques Hornais is. Een Belgisch politieofficier, (gevlucht voor de gruwelen van de oorlog) uit Ellezelles, geboren op 01/04/1850 en overleden op 01/10/1949, in Styles Court, Great Brittain. De data zijn het bekijken waard alsook de genoemde plaatsen. Hoe een Belgische gendarme onze beroemde schrijfster kan ontmoet hebben doen er ook verhalen de ronde. Meest waarschijnlijke: onze Mrs Clapp, organiseerde ook vertier en verstrooiing voor de vluchtelingen, met name muzieknamiddagen. Agatha Mary Clarissa Miller, geboren in Torquay, wilde als jong meisje doorbreken als professionele pianiste en zangeres. Zij kan op een van deze matinees onze Belgische gendarme ontmoet hebben en niet flauwgevallen zijn voor zijn charmes. Integendeel, hem een fat gevonden hebben en hem een beetje pedanterie verweten hebben. En wat is er nu allemaal van aan? Niemand die het weet, want Agatha Christie heeft nooit een woord gezegd, zelf geen hint gegeven, wie model stond voor het kleine mannetje met de Belgische grijze celletjes.
*Focus on Belgium, is een bronnenapparaat bedoeld om info te verstrekken over de Belgische vluchtelingen van W.O.I. Er waren niet minder dan 250.000 landgenoten die in Groot Brittannië hun heil zochten. Weinig is geweten over de aantallen die teruggekomen zijn of verdwenen in het Engelse landschap. Het is een werk in 'progress'.
Op algemene aanvraag, mijn hond en ik, zal er vandaag een fysieke rustdag ingebouwd worden. Het zat er aan te komen dat mijn hond de wandelingen eventjes on hold wil zetten. Zowel woensdag als donderdag bleef hij obstinaat voor het poortje zitten en me aankijkend met een blik 'moet ik wéér héél die toer doen'? Gisterennamiddag heeft hij niet anders gedaan dan proberen, en af en toe lukte het hem, op mijn schoot te zitten. Tien keer ballen vangen ging nog wel en voor de rest plat op de buik. Dat is nu ook het geval. Aan mij nu om mijn exposé een beetje anders aan te pakken en niet het 'secreet' uit te hangen met veel kapsones. Ik ben tenslotte geen helleveeg of kreng en gun mijn hond ook af en toe zijn goestingske. Ik denk over mezelf dat ik geen schlemiel ben maar een spitante vrouw. Ik zoek en gebruik allemaal deze woorden in de juiste context en hoop dat iedereen toch een idee heeft waarover ik schrijf, het grote 'niets'. Ik ben niet zomaar wat aan het lummelen al kan iedereen wel denken dat ik dat doe om mijn blad vol te krijgen. Jullie hebben niet echt ongelijk maar af en toe ieders woordenschat eens opkalefateren met weinig gebruikte woorden is ook een plezant spelletje in tijden van corona. Veel van deze woorden kwam ik tegen terwijl ik iets naspeurde en opzocht om correcte verslaggeving te doen in mijn blog. En op een dag zoals vandaag, met altijd dezelfde nieuwsgaring, is het ideaal om die woorden eens te gebruiken.
Maar ik heb ook leuke woorspelletjes in petto, tongstruikelaars, altijd plezant en ik heb er een paar uitgekozen om jullie te amuseren:
Als vliegen vliegen en bijen vrijen dan vliegen de vliegen de vrijende bijen vliegensvlug voorbij!
Mensen, mensen, wat een mensen zeiden de mensen tegen de mensen.Toen ze zovele mensen zagen staan
De praat die jij praat, dat is geen praat, maar de praat die ik praat dat is pas praat als je praat van praat!
Wij zagen vele zagen zagen, maar zagen die zoals onze zagen zagen, zagen we nog nooit zagen
Knap de knappe kapper, knipt en kapt heel knap, maar Knaap, de knappe knecht van Knap de knappe kapper, knipt en kapt nog knapper dan Knap de knappe kapper knipt en kapt!
De knap knippende knappe kale kapper, knipt en kapt knappe koppen knapper kaal, dan de knapste knap knippende knappe kale kapper, knappe koppen kaal kan knippen!
Die laatste twee, omdat ik mijn kapper mis!.................knap hé
Gisterenavond: venster open en slapen maar! (een beetje de zin van Wim Opbrouck, gebruikt in het bakprogramma). Ik heb goed geslapen, uitgerust om aan mijn volgende verhaaltje te beginnen. De Here Jezus, heeft me wel niet het fantasietalent gegeven, maar vertelseltjes schrijven heb ik kunnen leren. Daar gaan we dan weer voor vandaag, met een voorwerp dat dezer dagen een grote opmars kent en in de belangstelling staat: de Teddybeer. Zijn oorsprong is de moeite waard en het beertje gaat als speelgoed en knuffel al meer dan een eeuw mee. President Theodore Roosevelt (1858-1919)*, was een man die graag op jacht ging en vooral de berenjacht. Tijdens zo'n partij in 1902, zag hij een hulpeloos berenjong en weigerde het neer te knallen. De cartoonist, Clifford K. Berryman maakte een tekening van deze scene en publiceerde het in de Washington Evening Star. Het kwam onder ogen van een Joods geëmigreerde Russisch zakenman, Morris Michtom *, die overdag snoep verkocht en samen met zijn vrouw Rose, 's nachts knuffels maakten. Zij besloten het beertje na te maken. Hij stuurde dit naar de President met de vraag of hij dit beertje "Teddy"*mocht noemen, de gebruikelijkelijke naam van Theodore. De President antwoordde: I don't think my name mean much to bear business, but you're welcome to use it! (Ik denk dat mijn naam niet veel invloed zal hebben op de knuffelberenhandel, maar ga je gang!) Hij had een hekel aan de bijnaam, Teddy, die velen hem gaven. Zij maakten vele beertjes en hingen die in hun etalage en gaven het de naam "Teddy's Bear". Door het overweldigende succes, richtte hij samen met zijn vrouw Rose, de 'Ideal Novelty and Toy Company' op. Dat is een van de grootste poppenfrabikant geworden in de U.S.A. tot de jaren zeventig van vorige eeuw. De eerste teddy's werden van pluchen fluweel gemaakt met schoenknopogen, maar er waren er ook in angora geitenhaar en mohair. Aan elk verhaal hangt er nog een tweede vast voor deze beergeschiedenis: niet een hulpeloos jong wekte de goedertierendheid op van de President maar een logge oude beer, die geen uitdaging was voor de jacht. Vandaag is er nog altijd een Trust Roosevelt, die in Amerika, aan gehospitaliseerde kinderen een teddybeer geeft met de woorden: een glimlach in plaats van een traan, een knuffel voor comfort, een moment van vreugde, een boost van moed op een enge plek. Zo worden de teddyberen vandaag ook weer gebruikt om iedereen wat vertier en troost te geven. Met de kinderen in de verlaten straten wandelen en de beren voor de vensters te tellen. Ondertussen dit verhaaltje wel vertellen want het is waar!
* Theodore Roosevelt was de 26e President van de U.S.A. 1901-1909, bekend door de aanleg van het Panamakanaal, de vele Nationale Parken en Bossen die onder zijn bewind kwamen, kreeg de Nobelprijs voor de Vrede voor zijn bemiddeling in het Russisch-Japans conflict. Hij samen met George Washington, Thomas Jefferson en Abraham Lincoln vereeuwigd in Mount Rushmore, South Dakota.
*Amerikaanse Joodse Historische Maatschappij
* het eerste beertje nog te zien in The Smithsonian museum
Door deze speciale tijden is er voor iedereen wel iets of iemand die gemist wordt. Alles loopt anders en de dagelijkse routine lijdt er ook onder. Tot hiertoe mis ik nog niet direct personen, er is skype, telefoon, gsm, e-mail. Niemand in mijn directe omgeving is er psychisch of fysisch onderdoor gegaan. Ik ben een tevreden persoon dat alles voorlopig op wieltjes loopt. Maar als koersliefhebster mis ik al de koersen die niet konden doorgaan. Kijken naar vorige edities spreekt me niet echt aan. Gisterenavond was er wel een film over de revalidatie van Stig Broeckx (1990), die in mei 2016 een doodsmak maakte, veroorzaakt door motards. Vele operaties, maanden coma. Ontwaakt als baby die van nul terug in het leven van een volwassen moest komen. Met verbazing heb ik gekeken naar een jongeman die het "icoon" mag genoemd worden in geloof in eigen kunnen, doorzettingsvermogen, wilskracht om zelfstandig te kunnen leven. Nooit opgeven, zichzelf permanent doelen stellen en ze ook proberen te bereiken. Niets is vanzelfsprekend geweest die jaren. Er waren velen sceptisch of hij ooit zijn eigen doelstellingen zou halen en of dit realistisch was. Maar zie, in de universiteit van Luik is hij een "case" geworden en sprak zelf het auditorium in het Frans toe. Zelfs als oudere kijk ik op van zoveel karakter, zonder klagen vooruit gaan, bewondering van iedereen verdienend. Een man die zegt, dat het leven te schoon is om niet te leven. Chapeau!
Het was lang geleden dat ik een echte teevee avond had. Bij canvas waren er interessante gasten op "de Afspraak". Zonder hoogdravendheid waren er gesprekken en eigenlijk een beetje colleges van drie professoren. Prof Dr Erica Vlieghe, diensthoofd inwendige ziekten, infectieziekten, in UZA, over: hoe België zich tegenover Europa plaatst of vergelijkt in deze coronatijden. Behandeling, opnames, zieken, overlijdens. De tweede gast Prof Lieven Annemans, gewoon hoogleraar in gezondheidseconomie, universiteit Gent. Een heel interessant gesprek met een deels "non-believer" van al de economische maatregelen genomen door de regering. Was er naar aanleiding van een artikel in "De Tijd". Als de coronamaatregelen te lang duren worden de economische nadelen te groot? De derde gast was Prof David Criekemans, prof internationale politiek en geopolitiek van de Universiteit Antwerpen. Bespreken, bekijken en betekenis van de interventies van China en Rusland om iedereen uit het slop te helpen met maskers en medische aparatuur. Samen met de altijd bekwame en rustige moderator Bart Schols was dit een zeer interessante uitzending, volledig te bekijken op VRT nu. Doen!
Goede morgen aan iedereen! "Ik sta op wacht" zoals de soldaat uit het liedje van Joop de Knecht of de Vlaamse versie van Bobbejaan Schoepen, beide gezongen in 1957. Een soldatenliedje dat ik nu gebruik om de luidruchtige meeuwen geen kans te geven de vuilniszakken stuk te maken. Geen toeristen, geen eten op het strand dus de straten zijn weer hun domein!
Een Vlaams minister van onderwijs, die er op aanstuurt dat iedereen het Nederlands- Vlaams machtig moet zijn vooraleer één stap in de Vlaamse scholen te zetten, spreekt van een "preteaching". Het woord is zelfs aaneengeschreven en ik had enkele tellen nodig om het te kunnen lezen! Nieuwe leerstof aanbieden, de leerstof kan niet op herhaling blijven teren. Maar nee, het "Vlaamse canon" bekt alleen goed in verkiezingsslogans en niet in het alledaagse leven dat Engels moet gekleurd zijn! Spijtig ook dat er leerlingen zijn die achterstand oplopen omwille van gemis aan internet, pc, tablet en alle andere electronica. Een aandachtspunt bij de opstart van de scholen.
Canon, kanon, lange aa, korte a. Toch weer eens opzoeken wat ik allemaal moet weten. Omdat "canon" het belangrijkste leek, begon ik daar te zoeken. Geen 'Vlaamse canon' op de eerste plaats maar een fototoestel, lenzen, printers en toners! Na wat gesnuffel kwam ik bij de bedoelde "canon" uit. Men wil vastleggen wat men hoort te weten om in Vlaanderen te kunnen en mogen wonen. Dat zowel voor mensen zoals jij en ik, leerlingen en nieuwkomers. Een canon is een geheel van teksten, beelden, kunstwerken, gebeurtenissen, bedoeld als referentiekader voor cultuur en religie. Het idee is ontstaan omdat de Nederlanders al dergelijk canon met 50 punten uitgewerkt hadden voor de geschiedenislessen. Belangrijke feiten benoemen uit onze zeer turbulente geschiedenis. Daar mocht de gewone Vlaming zijn zegje over doen en dat deden ze. 1)Tot verbijstering van velen kwam als eerste punt de Collaboratie naar voren. Reden: kritisch tegenover onszelf zijn er eruit leren. 2) Culturele schatten kennen, erkennen en herkennen, zoals Rubens, Van Eyck maar evenzeer F.C. De Kampioenen. 3) Vrijheid en diversiteit, met respect voor de naleving van de Universele Rechten van de Mens. 4) Guldensporenslag als symbool voor de Vlaamse strijd. 5) Culinair: Gentse Waterzooi, Mossselen Friet, Chocolade, Bier en niet te vergeten, Konijn met Pruimen. 6) Vlaamse literatuur van zowel 600j geleden als nu: Van de Vos Reynaert, Beatrijs, Marieken van Nieumeghen, Guido Gezelle, Ernest Claes en Niels Destadsbader mag er ook in voorkomen. Ziedaar ons Vlaamse Canon/Kanon
En dan is er nog het 'kanon'. Oorlogsgeschut dat een kogel, in een rechte baan op zijn doel afschiet. Bekendste is "Dikke Bertha". Genoemd naar Bertha Krupp, eigenaresse van het gelijknamige concern. De "Dikke" zou dan verwijzen naar de grootte van het kanon. Andere uitleg is dat het genoemd werd naar de Oostenrijkse pacifiste, de redelijk zwaarlijvige, Bertha von Suttern.
Voor de volledigheid geef ik ook nog wat andere betekenissen van Kanon weer: 1) hymne van OostersOrthodoxe eredienst 2) Metzelaartje, een bepaald type drinkglas met dikke bodem 3) Grölsch Krachtig Kanon, een biersoort 4) Joseph Kanon, Amerikaans auteur 5) Wilfried Kanon, Ivoriaans voetballer. Toch een heropfrissing en een beetje bijgeleerd.
De dag begint zoals altijd: wakker worden! Gelukkig is dat weer gebeurd en zonder ongelukken, oef!. Praise the Lord. Naar buiten om een nog dunnere krant uit de brievenbus te halen, al een balleke smijten met de hond, het ontbijt, de krant lezen en de woord- en rekenpuzzeltjes doen. Vóór mijn toilettage zet ik het internet aan. Eerst een paar spellekes Mahjong spelen om mijn vingers in beweging te krijgen en na te denken wat er uit mijn toetsenbord moet tevoorschijn komen. Dan de post bekijken en mijn taaloefeningen doen. Aangezien ik tot een groep behoor die veel tijd op het internet speelt en bezig is, zijn er iedere dag een hoop filmpkes te bekijken, postcards en artikels te lezen en alles door te sturen naar de volgende jagger. Zoals jullie kunnen lezen is een voormiddag een peulschil in tijd en zo voorbij. Gelukkig sta ik om 6-7u op zodat er nog iets van een voormiddag overblijft om wat huishoudelijke taken te doen. Een namiddag noem ik 'vrije besteding van tijd'. Alles is dan mogelijk en afhankelijk van het weer, is dat wandelen, lezen, tv opnames bekijken of gewoon vanop een meter afstand babbelen en roddelen met de buren. Is mijn ijskast leeg, dan zijn het boodschappen. Is het weer uitstekend dan zit er nog een wandeling met de hond in. Ik heb nu luxe, de buurvrouw voorziet mijn hond iedere dag van een grote stevige wandeling in de voormiddag. Ik ben 's avonds dan ook doodmoe en kruip dan vroeg onder de wol om rap naar luilekkerland te kunnen gaan. Dromen doe ik niet, dat is een bezigheid voor overdag.
Dit weekend keek ik ook op VRTnws naar de 5 boeken die Wim Helsen selecteerde om aan te geven welke zijn leven hebben beïnvloed. Er was niks bij dat me kon bekoren om ook eens ter hand te nemen. De week voordien was het de bib van Marc Van Ranst die in de belangstelling stond. Dat was wel een succes! Ze hebben zelfs zijn favoriete Jommekes boek on-line gezet "De Straalvogel" van Jef Nys. "Pallieter" van Felix Timmermans was er ook bij, maar dat hebben ze maar zo gelaten. Ik ben niet de enige die curieus is naar hetgeen een ander zomaar leest! Bij van Ranst had ik ook een geliefkoosd breiboek verwacht, maar dat zal iemand anders wel voor hem lezen en uitvoeren. Tenslotte kan je van een viroloog niet verwachten dat hij tussen al die zoektochten naar virussen ook zijn eigen pulls breit en in mekaar steekt.
