Carl Vereecke is een man die mijn leven mooi en aangenaam maakt. Een tuinman die me sinds 11 jaar met woord en daad bijstaat om de grote en kleine rampen in de tuin op te lossen. Ik  heb nu een speelvogel van een hond die er echt wel op staat om een deel van den hof als zijn exclusief terrein te beschouwen. Tja, het is mijn huisgenoot en ik moet ook met zijn wensen rekening houden. Ik mag niet egoïstisch zijn wat open ruimte betreft. Niet dat ik een grote tuin heb, maar ik kan  hem toch in drie verdelen. Een deel dat mijn kerselaars en bloembollen bevat en de ochtendzon krijgt. Een wei voor de hond waar hier en daar een sprietje gras staat, in het Westen ligt en  de avondzon krijgt. En een schone fraaie groene pelouse voor mij, pal in het zuiden. Daar mag de hond  ook komen, maar enkel om te passeren, te liggen of te zitten en me gezelschap te houden. Zo hebben we een oplossing gevonden voor de tuin. Er is toch altijd iemand van buiten mijn gezin (ikzelf en de hond) nodig om haalbare en practische zaken te bedenken en ze uit te voeren. Voor elk wat wils!! Op deze zonnige lentedag weeral een tevreden bazinneke. Een spreukje wil ik nog meegeven vandaag. Een Engelse, van Alice Sebold, een Amerikaanse schrijfster: I like gardening, it's a place where I find myself when I need to lose myself.