Veel regen is er niet gevallen deze nacht, maar laat ons zeggen dat iedere druppel welkom was. Het is Palmzondag, de laatste zondag van de vasten, al doen de kristenen dat niet zo serieus en secuur als de moslims. Maar Palmzondag is de herdenking van Jezus' intrede in Jeruzalem en de start van de Goede Week, met Witte Donderdag (vertrek van de kerkklokken), Goede Vrijdag en Paaszaterdag. Vervolgens op Paaszondag, de Verrijzenis van Jezus. We vieren die Verrijzenis met de terugkomst van de klokken met veel gebeier en gooien, her en der chocoladen eitjes rond, want de echte kippeneieren zijn té duur geworden om er mee te smossen. Dàt staat er deze week allemaal op het programma van de katholieke mens. De wonderen zijn inderdaad nog niet de wereld uit en dat was gisteren ook weer eens te zien. Een schatrijk selfmade zakenman, Willy Naessens (1993-2025), werd bijna als een heilige 'ter aarde besteld'. Het was een staatsbegrafenis waardig voor deze paardenliefhebber. Zelfs een politie-escorte vergezelde en begeleide de rouwstoet, bestaande uit de familie en Willy in een lijkwagen (getrokken door 4 Friese zwarte paarden en getooid met een rouwkleed op hun rug), naar de Kerk en de eeuwige jachtvelden. De speeches waren een lofzang op zijn leven. Waarschijnlijk wel terecht als je als molenaarsknecht op 14 jarige leeftijd, het schopt tot eigenaar/CEO van meer dan 50 bedrijven in diverse sectoren. Ik bied mijn medeleven aan, aan de familie en vrienden van deze uitzonderlijke man, die ook voor de vrouwen een speciale dag voorzag op Waregem Koerse: Hoedjesdag.
Ik heb eigenlijk niets meer te vertellen, ik ga stoppen met dit schrijfwerk op zondag. Het is voor de rest van de dag wassen, plassen en strijken en tussenin naar de Koers kijken. Niet van paarden maar van renners in 'De Hel van het Noorden'. Zoals steeds mag de beste winnen en hoop ik op Wout.Tot morgen
Here we go again, op deze prachtige zonovergoten zaterdagmorgen. De krant net op tijd in de brievenbus om een gezellige start van de dag te hebben, samen met de vers gezette straffe koffie, boterhammekes en reep chocolade. Alles is weer rustig in huis. Ik heb nog niet opgeruimd nadat de gasten vertrokken zijn, maar de was en de plas gaan niet lopen. En ik en mijn kapoentje moeten nog wat bekomen van het bezoek. Het KMI zegt dat er vanaf morgen wat regen op komst is, dan is het toch binnenblijven geblazen en heb ik tijd genoeg om alles weer in orde te brengen voor de volgende logees.
Doordat Klara weer een nobele onbekende componiste voorstelt, Elena Firsova, voer ik mijn eigenste belangrijkste zangeres ten tonele: Montserrat Caballé (1933-2018). Eigenlijk noemde ze voluit 'Maria de Montserrat Viviana Conceptión Caballé i Folc'. Haar ouders beloofden, indien ze gezond en wel geboren werd, haar de naam van het benedictijnerklooster van de gemeente Monistrol de Monserrat, te geven. Een bedevaartsoord in de bergen van Catalonië, waar de 'Zwarte Madonna van Montserrat' vereerd wordt. Zij was een Spaanse sopraan en operazangeres, met een geweldig repetoire. Ze bracht de 'Zarzuela', een Spaanse opera en operette genre weer onder de aandacht. Daarin zij er twee genres te onderscheiden, 1) de barokzarzuela, zijn de komische muziektheaterstukken die geïntroduceerd werden op het koninklijk jachtslot, Palacio Real de la Zarzuela, van Filips IV van Spanje (1605-1665). 2) de romantische zarzuela in de periode van 1850-1950, met een onderscheid van 'de género grande' (3 actes, duurtijd soms 4u) en de 'género chico' (eenakters). Naast haar diverse grote rollen in de grote producties van klassieke opera's, is ze bij de jeugd en bij de bevolking in het algemeen, bekend geworden met haar optredens, samen met Freddie Mercury (1946-1991) met het lied "Barcelona". Zarzuela is ook een bekend en typisch Catalaanse visschotel met zeevruchten, en op elk menu in de restaurants van Catalonië te vinden is, maar dat eten heeft ze niet bezongen, alleen gegeten. Voilà, ik heb eerst een 'sneuveltekst' van mijn blog geschreven en het door mij goedgekeurde essay kunnen jullie in de voorgaande regels lezen. Nu ga ik zelf nog wat lezen in de zon. Tot morgen
Einde van de driedaagse logeerpartij van mijn dochter en co. Een laatste garnaalkroket gaan eten en dat smaakte ons weer zo goed als altijd. Ik ben grote kuis aan het doen in mijn kasten: kledijstoffen, kleren maat38, schoenen maat 39. De realiteit moet ik onder ogen zien en zeggen, 'je krijgt een gezegende leeftijd en de maatjes en modellen die in de kasten hangen en liggen, zullen nooit meer passen'. Ik heb ook een heel ander leven gekregen, zelfbewust gekozen. Geen uitgaans leven meer op hoge hakken en smalle rokjes, maar een dagdagelijkse kledij van fleece en comfort broeken en schoenen. Het is tijd om er eens een grote schoonmaak in te doen. Dat weet ik allang natuurlijk, maar ik wil niks wegsmijten of in kledingcontainers smijten. Daarvoor heb ik al die kledingstukken veel betaald en te lang bewaard . Mijn stofjes en naai-toebehoren heb ik vorige maand aan de zus van mijn schoondochter kunnen geven. Nu verteld mijn kleinzoon dat hij zijn eigen, te krappe, kleding op 'vinted' zet. Goed idee, dacht ik. Samen met hem hebben we vanalles uitgezocht dat te koop kon worden aangeboden. Ik heb al een eerste lading pulls en jassen meegegeven die hij te koop kan aanbieden. De euro's die hij ermee verdient zijn voor hem. En ik zag hem glunderen en het euroteken in zijn ogen verschijnen. Nu moet hij alles inpakken en fotograferen. Dat is een goede bezigheid voor de tweede vakantieweek van het paasverlof.
De vrienden zijn ook toegekomen, er zullen nog wel wat babbels volgen de komende dagen.
Klara spreekt over Patricia De Almeida. Een Portugese componiste, die de metafoor van 'de vlinder' van rups, pop en cocon naar een prachtig beestje, gebruikt om haar muziek aan op te hangen. Maar die kan niet optornen tegen onze eigenste 'La Esterella', Ester lambrechts (1919-2021) die "Oh Lieve Vrouwen toren" met haar basstem doet rillen en beven. Bij de filosofische kalender lees ik: "De tegenwoordige vergoddelijking van de verstandigheid, is de afgoderij van deze tijd". Ik vind dat de Deense filosoof Søren Kiekegaard (1813-1855) hier meer dan gelijk heeft. Tot morgen
Geloof het of niet, we beleven vandaag al de 100e dag van het nieuwe jaar. Zó vlug gaat de tijd. Voor de verandering zal er deze dag eens geen zon schijnen en is het vreselijk fris buiten. Dat belet mijn gasten niet op stap te gaan om de gezonde zoute zeelucht op te snuiven. Dat is een fantastisch geneesmiddel als je last hebt van een sneuverink. Hem et daarbij nog een valling opgeschjeird ook. Deze namiddag staat voor hen, dan een bowlinguurtje op het programma. Ik blijf dan gezellig met mijn sloeber thuis zitten, eens naar het nieuws kijken. Eigenlijk meer om te horen wat de strapasten van den oranje Donald weer zijn. Die mens jaagt gans de wereld de stuipen en den daver op het lijf. Het filosofie citaat van vandaag komt dan weer eens van pas: "Bestaan is ongemak", also sprach Emil Cioran (1911-1995) een Roemeens-Frans filosoof.Bij Klara is het weer een en al treurnis met de weergave van "Satires", werk Berthe di Vito-Delvaux (1915-2005) een componiste die de Belgische folklore in noten wist weer te geven, wordt erbij geschreven. Ik ging daan maar eens vergeten grootheden bekijken van de Belgische-Vlaams muziek. Ik kwam Lily Castel en Jacque Raymond tegen. Hun grootste prestatie was Nicole en Hugo vervangen op het Eurosongfestival van 1971 met "Goeiemorgen, morgen" en waar ze 14e eindigden. Recenter was er Loic Nottet, die het er beter vanaf bracht en 4e werd met zijn lied,"Rythm Inside". Vandaag is Loic jarig, 29. Nu ga ik de tafel dekken want mijn dochter en schoonzoon zijn op komst. Tot morgen
Het zal waarschijnlijk een korte blog worden. Voor de 2e dag op rij, geen gedrukte gazet. Groot nieuws en roddelnieuws valt er dus niet te rapen. Links en rechts zie ik wel wat VRTnews verschijnen maar dat is niet hetzelfde nieuws als ik wil lezen. Het enige dat men van het officiële nieuws kan vertellen is dat het waarschijnlijk geen 'fake' nieuws is. Men promoot dan wel de digitale krant, maar dat is niet hetzelfde als het nieuws op papier lezen. Ik had dan gisteren ook geen TV programma's en op goedvallend uit heb ik dan maar naar canvas gekeken over de Space Shuttle Colombia. Een boeiende documentaire waar ik gisteren het eerste deel van zag. Dan zijn mijn andere lijstjes wel van belang. Zo weet ik dat op deze dag in 1835 onze meest beruchte en beroemde koning geboren is, Leopold II (1835-1909). Omdat hij zijn 3 dochters geen frank gunde van zijn kapitaal, paleizen en andere bouwwerken, bracht hij alles onder in de 'koninklijke schenking', zodat er niks kon verkocht worden door zijn verkwistend vrouwvolk en ook uit terleurstelling geen officiële mannelijke afstammeling te hebben. De paleizen moesten wel ter beschikking blijven van de toekomstige Belgische koningen. Zodoende kan Filip toch in het Paleis van Laken wonen en ook resideren in Brussel. Controverse is nog altijd niet vreemd aan deze lang geleden overleden vorst. Zijn terreurbewind in zijn privé Congo Vrijstaat, tot Congo overgedragen werd aan België, zorgt nog altijd voor tweespalt met vóór en tegenstanders. In ieder geval zijn er van deze bouwheer nog impossante bouwwerken te vinden, de Koninklijke Gaanderijen in Oostende, de Koninklijke Serres in Laken, het Justitiepaleis, de Basiliek van Koekelberg, de Zoo van Antwerpen, en de kathedraal van het station in Antwerpen en nog zoveel meer.
Ik heb weer iemand moeten zoeken die ik ken, want Klara houdt het bij een 'piano concerto' van Denise Tolkowsky (1918-1991) bekend en bemind door Koningin Fabiola(1928-2014). Ik vond een zanger die over een meisje zingt, Paul Severs (1948-2019) en ik denk dan dat het liedje voor mij is: "Zeg 'ns meisje". Bij de filosofie vind ik dan weer een mooi citaat van Ludwig Wittgenstein (1889-1951): "Als iemand naar de hemel kijkt en tegen me zegt: 'ik denk dat het gaat regenen, dus ik besta,' dan begrijp ik hem niet." Ik geef hem gelijk want "je pense donc se suis" (René Descartes, 1596-1650) is correct. Bij regen besta ik niet, dan kruip ik gewoonweg in mijn nestje om mijn wonden te likken. Tot morgen
Geen krant vandaag! Op het eerste zicht is er niet veel speciaals gebeurd, alleen zijn onze premier en onze minister van het leger, met de trein naar Oekraïne gesjeesd. Het kan toch niet dat we miljarden euro's hulp moeten geven zonder met eigen ogen te aanschouwen waarom dat nodig is. Maar regeringsleden maken nu eenmaal graag reisjes en liefst zo ver mogelijk en al zeker naar plaatsen waar er nooit familievakanties zullen doorgaan. Veel landen hebben een biezondere geschiedenis en de premier is een historicus die misschien ten tijde van de USSR dat land al eens bezocht als jonkman. Spijtig is natuurlijk dat die miljarden die wegeschonken worden, deels gespijsd worden door ons belastinggeld. En gisteren heeft hartpatiënt Jean Marie de eed afgelegd als burgemeester van Middelkerke. Goed voor hem dat hij weer wat werk heeft al zal het nog op een zeer traag tempo zijn. Maar een handtekeningske hier en daar onder een papier zetten is toch geen zwaar werk. Voorlopig moeten ze hem in Brussel missen. Ik denk niet dat daar iemand rouwig om is. Zelf heb ik gisteren ook weer mijn lesje gehad. Crocs zijn uit den boze geworden voor mij. Het zijn veel te lichte schoenen die me soms doen vergeten mijn voeten op te heffen voor een obstakel. Ik heb weer eens kunnen kennismaken met mijn stenen trap. Wat schaafwonden en bloeduitstortingen zijn weeral het gevolg. Ik was nochtans een gelukkige madam gisteren want ik had voor het eerst mijn shorts aangedaan en ze pasten nog perfect. Vandaag is het weer een trainingsbroek, niet om te trainen maar om gemakkelijk te zitten en geen druk op de schaafwonden te hebben. Ik grijp terug naar mijn oude schoenen die me niet doen vergeten dat ik mijn voeten moet opheffen omte stappen en om treden op te gaan. Nooit te oud om te leren nietwaar? Het gebeurt dan dikwijls wel met schade en schande. Maar de hond bleef wel bij mij zitten tot ik weer stevig op mijn benen stond.
Klara geeft weer aandacht aan iemand die ik niet ken, dus zocht ik naar een vergeten grootheid wiens naam toch een betekenis gaf aan de grootste liedjeswedstrijd ter wereld, Eurospongfestival van 1959. De tijd dat ieder land in zijn eigenste taal een liedje ten gehore bracht en ermee kon winnen. Dat deed ook Teddy Scholten (1926-2010) met " n'Beetje": verliefd was je wel meer, meneer, dat weet je. Je hart kwam wel eens meer op 'n ideetje. Dat speet je, maar ach, weet je, soms vergeet wel een beetje gauw je eedje van trouw". Het liedje werd vertaald in Frans 'un p'tit peu', Duits 'sei ehrlich', Italiaans 'un poco' en Zweeds 'om voren'. Van Engels geen sprake destijds, dat was gewoon een landelijke taal en nog niet universeel. Daarom komen de woorden van de filosoof van vandaag zo van pas "Alles Stroomt" alles is voortdurend in verandering zei ooit Heraclitus in de 6eEeuw vóór Christus. Tot morgen
'De Ronde' heeft weer getoond dat het de belangrijkste koers in ons Vlaamse en Belgische Land is. Twee wereldkampioenen hebben geschiedenis geschreven door de Taaienberg, De Oude Kwaremont, De Molenberg, de Berendries enz te hebben overwonnen zonder voet aan de grond te zetten: onze eigenste Lotte en de fameuze Tadej. De vrouwelijke kampioene won deze prachtige wedstrijd voor de 3e keer, haar mannelijke collega, voor de tweede keer. Ik denk dat op het parcours de helft van de Vlaamse bewoners had postgevat om de renners aan te moedigen en vooruit te roepen, de andere helft van de bewoners zat voor de beeldbuis de wedstrijd te volgen. De stralende zon was de wielergoden en -godinnen goed gezind. En het waren brave supporters die langs de kant van de weg stonden. Geen noemenswaardige incidenten, weinig valpartijen, een faire wedstrijd en de beste hebben gewonnen, geen discussie mogelijk. Ondertussen heb ik genoten van de sightseeing op teevee, naar de schoonheid van ons Vlakke Land en de wondermooie Vlaamse heuvels. Eerlijk gezegd, ik denk dat we in een Paradijs op Aarde leven. Toch zeker als de zon schijnt en dat doet ze nu toch al dagen aan een stuk. Het is een echte compensatie voor de weken van grijsheid en kilte.
Aritoteles (384vC-322vC), wordt wel eens de 'Vader van alle wetenschappen' genoemd en staat garant voor het volgende citaat: "de natuur doet niets voor niets en niets te veel". Klara stelt eindelijk eens iemand voor die ik ken: Patti Smith, bijgenaamd 'the Godmother of Punk'. Met één belangrijk nummer dat ze nu in de USA moeten zingen tijdens de protestmarsen tegen het beleid van de Trump-regering: People have the power. Maar vandaag luister ik liever eens naar een liedje van Connie Vandenbos (1937-2002) met als titel "Weet je wat we doen" en ik schrijf de 3e strofe: "......weet je wat we doen, we gaan een dagje schuil. Buurman wast z'n wagen, die van ons mag vuil. 't Gras blijft ongemaais, de heg blijft ongesnoeid. Ik pak een boek dat boeit, maar niet vermoeid.........". Tot morgen
