|
Geen krant vandaag! Op het eerste zicht is er niet veel speciaals gebeurd, alleen zijn onze premier en onze minister van het leger, met de trein naar Oekraïne gesjeesd. Het kan toch niet dat we miljarden euro's hulp moeten geven zonder met eigen ogen te aanschouwen waarom dat nodig is. Maar regeringsleden maken nu eenmaal graag reisjes en liefst zo ver mogelijk en al zeker naar plaatsen waar er nooit familievakanties zullen doorgaan. Veel landen hebben een biezondere geschiedenis en de premier is een historicus die misschien ten tijde van de USSR dat land al eens bezocht als jonkman. Spijtig is natuurlijk dat die miljarden die wegeschonken worden, deels gespijsd worden door ons belastinggeld. En gisteren heeft hartpatiënt Jean Marie de eed afgelegd als burgemeester van Middelkerke. Goed voor hem dat hij weer wat werk heeft al zal het nog op een zeer traag tempo zijn. Maar een handtekeningske hier en daar onder een papier zetten is toch geen zwaar werk. Voorlopig moeten ze hem in Brussel missen. Ik denk niet dat daar iemand rouwig om is. Zelf heb ik gisteren ook weer mijn lesje gehad. Crocs zijn uit den boze geworden voor mij. Het zijn veel te lichte schoenen die me soms doen vergeten mijn voeten op te heffen voor een obstakel. Ik heb weer eens kunnen kennismaken met mijn stenen trap. Wat schaafwonden en bloeduitstortingen zijn weeral het gevolg. Ik was nochtans een gelukkige madam gisteren want ik had voor het eerst mijn shorts aangedaan en ze pasten nog perfect. Vandaag is het weer een trainingsbroek, niet om te trainen maar om gemakkelijk te zitten en geen druk op de schaafwonden te hebben. Ik grijp terug naar mijn oude schoenen die me niet doen vergeten dat ik mijn voeten moet opheffen omte stappen en om treden op te gaan. Nooit te oud om te leren nietwaar? Het gebeurt dan dikwijls wel met schade en schande. Maar de hond bleef wel bij mij zitten tot ik weer stevig op mijn benen stond.
Klara geeft weer aandacht aan iemand die ik niet ken, dus zocht ik naar een vergeten grootheid wiens naam toch een betekenis gaf aan de grootste liedjeswedstrijd ter wereld, Eurospongfestival van 1959. De tijd dat ieder land in zijn eigenste taal een liedje ten gehore bracht en ermee kon winnen. Dat deed ook Teddy Scholten (1926-2010) met " n'Beetje": verliefd was je wel meer, meneer, dat weet je. Je hart kwam wel eens meer op 'n ideetje. Dat speet je, maar ach, weet je, soms vergeet wel een beetje gauw je eedje van trouw". Het liedje werd vertaald in Frans 'un p'tit peu', Duits 'sei ehrlich', Italiaans 'un poco' en Zweeds 'om voren'. Van Engels geen sprake destijds, dat was gewoon een landelijke taal en nog niet universeel. Daarom komen de woorden van de filosoof van vandaag zo van pas "Alles Stroomt" alles is voortdurend in verandering zei ooit Heraclitus in de 6eEeuw vóór Christus. Tot morgen
|
