Mijn blog zal vandaag bol staan van de bedenkingen allerhande. Het bezoek van onze premier aan de Chinese president is er één van. Waar ik niet bij kan is dat er een overleg kwam en een overeenkomst volgde, over de invoer van Belgische varkens en hun vlees naar dat gigantische land. Ze hebben zelf plaats té over om varkens te kweken. Er volgde een reportage hoe onze varkensboeren op dit heugelijke nieuws reageerden, en liet de boer fier zijn stallen zien hoe zijn varkens een hygiënisch leven leiden: tussen ijzeren relingen, met geen enkele bewegingsvrijheid en op een planché met speling waar alle drek die ze fabriceren, kan tussenvallen. Eens geslachtsrijp worden ze in beestenwagens gestoken om naar hun einde te rijden in de vleesfabrieken. Die roze beestjes met een krulstaartje van Ons Heer gekregen, krijgen enkel de weidse wereld eens te zien als ze op weg zijn naar het slachthuis. Eerlijk waar, ik vond dat hartverscheurend dat ik voor een 'kotelet' de dieren dergelijk leven moet geven. Geen gestoei meer in de modder voor een lief biggetje. Dat geploeter in de drassigheid is voorbehouden voor de crossers, die deze namiddag de beste ploeteraar tot wereldkampioen zullen kronen. Een andere symbolische kroon is voorzien voor de kroonprins van Denemarken. Zijn moeder zal deze middag de abdicatiepapieren ondertekenen. Dat gebeurt vrij onverwacht want Margaretha verkondigde steeds dat ze in het koninklijk gareel zou blijven zitten tot de laatste snik, net zoals haar collega uit Groot-Brittannië. Mijn oren hoorden een roddel en klapperden ervan: deze zomer werd den Frederik gesignaleerd met een jongere schone dan zijn vrouw. Hij liep er hand in hand mee in de New Yorkse straten. Om verder onheil te voorkomen besliste de 83 jarige koningin haar oudste wat meer werk te bezorgen door hem tot koning te laten benoemen. Tot hiertoe hield hij zich bezig met zijn 4 kinderen en sporten. Misschien is er op die manier een ramp vermeden in het kroonprinselijke en nu koninklijke huishouden. Dit evenement is niet te volgen op onze gewone zenders maar via internet 'DR.dk'. Ik zal waarschijnlijk later op de dag nog eens kijken, vooral de 'Gouden Koets' zou ik wel eens willen zien. In de heenrit naar het paleis zit de eenzame koningin, in de terugrit zit er het nieuwe koninklijke koppel mét de nieuwe 18 jarige kroonprins. In België bezitten we dergelijk vehikel niet omdat we een té jonge monarchie zijn en de bevolking en notabelen geen geld wilden geven voor dergelijke uiterlijke luxe. Een andere zender, Eclips 'dé zender voor de 55 plussers' zend 4 weken na elkaar op zondag, de debatten en gesprekken, genaamd 'Club Tijdloos' van de CD&V uit. Een lovenswaardig initiatief om met bekende oudere Vlamingen over, digitalisering, financiën, discriminatie en participatie op de arbeidsmarkt te keuvelen. Ga ik daar naar kijken en luisteren? Nee! De deelnemers aan "Club Tijdloos" zijn voor mij niet de ideale personen voor dergelijke gesprekken. Ze zijn allen al werkzaam bij die zender, Michel Follet (64), Margriet Hermans (69), Martine Jonckheere (67) en Zaki (78), en daarbij, hun persoonlijkheden liggen me niet nauw aan het hart. Tot morgen
Ik begin mijn weekend met een pyjamadag. Het weer leent er zich toe om wat luiigheid ten toon te spreiden. Het is ook de feestdag van Sint Hilarius (839-888) die voor wat hilariteit kan zorgen in het leven en ook zijn spreuk heeft gekregen van de boeren van eeuwen geleden: geeft St Hilarius zonneschijn, weldra zal het kouder zijn. Voorlopig nog geen zon te zien en misschien hoop ik wel stiekem dat ze niet van achter die grijze wolken tevoorschijn komt. Het is nu 5°C en dat is een goede temperatuur om de januarimaand door te komen. Ik wil niet over het grauwe en vreselijke wereldnieuws schrijven maar over de heldhaftigheid van Mano, 17j., de tiener waar we kennis mee maakten tijdens de docu-reeks op VRT1 'Kinderziekenhuis 24/7'. De positiviteit van de jongen, zijn mama, papa en zus waren hartverwarmend niettegenstaande ze met een zwaar vonnis te maken kregen. Donderdag is de jongen overleden. Ik bied zijn ouders en zus mijn diepste medeleven aan en wens hen veel sterkte toe om zonder hun zoon /broer verder te leven.
Geen nieuws dat me veel inspiratie geeft en de krant heb ik nog niet verslonden. Een beetje te laat wakker geworden en zoals hierboven gemeld, wat tekenen van 'geen goesting' om de dag te starten. En beginnen doe ik dus met schrijven omdat ik, hoe eigenaardig ook, daar altijd zin in heb, nieuws of niet. Gewoon woordjes schrijven vind ik al leuk en probeer zo dan mijn toevlucht tot wat bizarre nieuwtjes te nemen waarin ik me dan weer eens in kan verdiepen. Nu hebben we gewoon een voornaam en familienaam die aan anderen kan duidelijk maken wie we bedoelen. Maar hier in de straat gebruiken we niet de familienamen maar de voornaam plus aanduiding welke Marleen we bedoelen. Marleen van den berg, ben ik, Marleen van den hoek, en Marleen van de zomers. Vroeger zou dat in de Napoleonistische tijd, geleid hebben tot de achternamen Van Den Berg, Van Hoeke, Somers eventueel met nog wat 'c's'of 'h' of 's' ertussen om de noteerders wat extra centen op te leveren. Want voor de bedienden van de burgerlijke stand die alles moesten noteren, werden het aantal letters vergoed bij nieuwe namen die werden toegekend. Ik had natuurlijk geen idee dat ik daarover zou schrijven maar las niet alleen van Hilarius, maar er was bij mij ook wat hilariteit van de speciale bijvoegingen die men aan de koningen gaf bij dezelfde voornaam. Vandaag was dat Karel III De Dikke, die leefde van 839-888 als Frankisch vorst en me aanzette daarover wat meer te weten te komen. En in mijn geest zag ik nog de lessen geschiedenis en de stambomen die ik moest van buiten leren van de Karels en de Filipsen zoals de Kale, de Stoute, de Goede, de Zwijger, de Eenvoudige, de Schone,....Voilà, dat is het voor vandaag. Tot morgen
Het blauw is verdwenen, de '50 tinten grijs' zijn in de plaats gekomen. Dat is niet zo sexy dan het erotische boek van E.L.James met dezelfde titel. Dat verwacht ik ook niet dat een grijze kleur romantische gevoelens kan opwekken. Dat grijs is het zinnebeeld van de alledaagsheid van het bestaan. Dat heb ik dan vandaag onderbroken om samen met een koppel van mijn leeftijd eens een middagmaaltje te gaan verorberen en een goede babbel te hebben. Woefie heb ik voor deze keer eens thuis gelaten. Ik mag ook wel eens een kermis hebben waar ik alleen naar toe kan gaan. En zo grijs en eentonig, als het weer is met al die verschillende tinten van die kleur of non-kleur, zo simpel en eenvoudig zal mijn namiddag verlopen op deze dag dat de 'Queen of detectives' Agatha Christie (1891-1976) overleed. Dat is weer eens de tijd om een DVD-ke van een van haar beroemdste misdaadverhalen te bekijken: Death on the Nile. Daarachter zal ik nog wel tijd hebben om naar Miss Marple te kijken, situerend in de slaperige dorpjes van het landelijke Engeland of in de exotische oorden zoals Barbedos. Maar Agatha heeft ons ook een paar mooie citaten nagelaten, zoals "het verleden is de vader van het heden" of "boeken zijn een verslavingvormend medicijn" of "doe nooit iets zelf dat anderen voor u kunnen doen". De laatste zin wil ik indachtig houden, want een mens vergaloppeert zich nogal gemakkelijk als hij wat ouder wordt. Want natuurlijk wil niemand oud zijn en stram van lijf en leden. Altijd denken 'dat kan ik wel' 'ik heb dat altijd gedaan' 'dat is niet zo moeilijk'....en binnen de kortste keren is er een verrekking, spierscheur of de stijfheid achteraf. Ik moet wel nog iemand vinden die al die practische zaken in mijn plaats kan doen Nadenken, uitleggen en weten hoe al die dingen moeten gebeuren kan ik als de beste, ze uitvoeren is een paar andere mouwen. Tot morgen
Donderdag is zoals gewoonlijk mijn poetsdag samen met de poetshulp. Die blauwe lucht en de zon die schijnt, laten duidelijk zien hoe 'proper' de ramen zijn en is het verleidelijk om er aan te beginnen om al het zand en stof er van af te kuisen. Niets aan te doen, ik moet nog wat wachten tot de temperaturen ver voorbij het vriespunt zijn. Het is geen weer om daar aan te beginnen met deze koude. Ik noch mijn hulp willen bevroren handen of vingers hebben. De ramen zullen dus voor een andere keer zijn. Buiten dàt, heeft alles weer eens een opfrisbeurt gekregen. Ondertussen gaan de dagen weeral goed vooruit. Even met de ogen knipperen en de ochtend is gepasseerd. Het mooie winterweer zal wel niet blijven duren. Deze morgen was er al enige vochtigheid in de lucht te bespeuren en die vormde wat ijskristallen in de tuin en op de daken. Die blinkende druppeltjes is toch ook mooi om te zien. Bij Swarovski betaal je veel voor die kunstmatige kristallen juweeltjes en in de winter kan je ze gratis buiten bewonderen. Natuurlijk verdwijnen die als sneeuw voor de zon en blijven die steentjes van loodkristal gemaakt, vele jaren fonkelen. Voor de rest heb ik niet veel nieuws of bedenkingen te vermelden. Tot morgen
Met een ondergaande zon in mijn rug, neem ik plaats aan mijn geïmproviseerde desk. De dag is bijna voorbij, zo ervaar ik dat toch als de zon verdwijnt achter de einder. Iedere dag wel een minuutje later maar vanaf 17u kan je toch al van avond spreken. Het was de dag van het onderhoud van mijn wagen. Naar de garage brengen iets meer dan 20km verder. Met dit weer blijf ik in de garage wachten tot alles nagekeken en vernieuwd is wat moet vervangen worden. Bij mooi weer loop ik de stad Veurne rond, maar vandaag had ik er geen goesting voor. Ondertussen heb ik wat gelezen. Maar ik heb ook een wandeling in de toonzaal gedaan waar alle nieuwe auto's en modellen weer staan te blinken en uitnodigend naar mij staan te lonken. Maar ik ben aan mijn laatste wagentje bezig. Nooit gedacht dat een automobiel me onverschillig zou laten!! De realiteit achterhaalt me wel. Ik heb geen zin meer om me in het verkeer te wagen blijkt uit het aantal km dat ik vorig jaar gereden heb: 1500km, en dat staat gelijk met 1,5 tankbeurt. In feite heb ik mijn auto alleen nog nodig voor boodschappen te doen, zo'n 6 km hier vandaan. Naar het binnenland heb ik sinds corona nog maar 1 keer gereden. De vraag: moet ik mijn 12j oude karretje houden of wegdoen, klinkt steeds vaker in mijn gedachten. Maar het is nog altijd een stuk vrijheid waarbij ik de dag en uur zelf kan bepalen wanneer ik naar de grootwarenhuizen en bloemenhallen ga of een noveenkaars laat branden bij de H. Godelieve. Het is natuurlijk ook altijd gemakkelijk om de gasten die met de trein en de tram komen, terug naar het station van Oostende te brengen. Enfin, dit jaar zal mijn auto nog niet van eigenaar veranderen. Weinig nieuws te melden, alleen zag ik wel dat de velden er ijzig bijlagen en dat er op bepaalde stukken van het kanaal/vaart Nieuwpoort- Duinkerke, toch serieuze ijsvorming was ontstaan. Tot morgen
Ik schrijf niet voor niks 'prik' want het is nu nog altijd -3°C met een ijzige noordoostenwind, die op mijn huid prikt als ik mijn gezicht durf buiten te steken. Maar vanachter het raam is het schitterend weer met een zon die wel een ganse dag zal schijnen. Het is echt een verademing dat er blauw te zien is en dat het grijs achterwege blijft. Ik ben alleen bezorgd voor de mensen die de voorbije weken al dat water binnenkregen en waarschijnlijk het vocht niet allemaal uit hun huizen hebben gekregen. Met dit vriesweer kan het voor hen een ijskelder worden waarin ze moeten wonen en leven. Misschien doen ze zoals ik en wat meer uren in bed blijven liggen. De laatste dagen slaap ik de slaap der onschuldigen. Het is net of ik al de verloren rust van de afgelopen jaren aan het inhalen ben. Ik geniet zo van 'nog even omdraaien' dat er weer een uur voorbij is zonder dat ik het weet. En de hond laat me liggen, die geniet blijkbaar ook van langer in zijn nest te liggen. De oorlog staat niet meer op de eerste pagina van de krant: wel het overlijden van een voetballegende, der Kaiser Franz Beckenbauer (1945-2024). Maar ook het verontrustende nieuws dat er steeds meer meisjes Rilatine nemen, het medicijn tegen ADHD. Gevaarlijk is wel dat men nog niet alle effecten kent van langdurig gebruik van dit geneesmiddel op de zich nog altijd aan het ontwikkelen zijnde hersenen. Soms denk ik dat we in een tijd leven dat men de mensen graag in hokjes steekt en er dan een medicijn aan moet te pas komen. Men vergeet soms dat ieder mens uniek is, ook in zijn daden, woorden en gedrag en dat zoiets niet altijd een uiting van ziekte of afwijking is waarvoor er een behandeling met geneesmiddelen, psychiaters of psychologen moet worden ingezet. Een andere titel over de jeugd: eerste dag nieuwe regeling van 'De Lijn' bezorgt heel wat scholieren 'stress'. Dat zal dan wel eventjes moeten aangepast worden of de jongeren moeten ook nog pilletjes pakken om stress te vermijden om naar school te gaan. Grote foto ook van de kok die te veel gedronken had en een medewerker aanreed. Wat leuker nieuws was er over glamoureuze outfits van de actrices die op de uitreiking van de Golden Globes aanwezig waren. De extravante kledij is altijd mooi om zien en meestal om de couturier ook in het zonneke te zetten en niet zozeer de dames die ze dragen. Want soms past de snit niet bij hen of de kleur. Maar toch kijk ik daar graag naar.Tot slot stond op de eerste pagina nog een tekst over 'Elvis' die altijd blijft bestaan. Vorig jaar zijn er nog 2 films uitgekomen die aan hem gelinkt zijn: "Elvis" en "Priscilla". Vandaag vergeet ik Joan Baez niet. Deze hippie en protestzangeres heeft ook mooie songs zoals "The night they drove old Dixie down" maar nog altijd geldig "The times they are a-changing". Tot morgen
De vriezeman is gearriveerd. Voorlopig adieu aan de nattigheid en dat is maar goed ook. Bij koude temperaturen komen er ook meestal eens zonnige momenten. Het is hier 0°, maar het voelt kouder aan door de oostenwind. Enfin, we zitten echt in de winter. Alles stopt met groeien behalve de sneeuwklokjes die erop staan om nu volop te bloeien. Na de kerstvakantie begint op de beeldbuis ook het nieuwe teevee-seizoen. Tal van nieuwe jaargangen komen eraan zoals de 'Dag van vandaag', 'Hotel Romantiek', 'Expeditie Groenland', 'Sam naar Japan', 'De Droomfabriek', 'Kamp Waes' om er maar enkele te noemen. En zoals we weten, ieder mens heeft een overvloed aan talenten en dromen, maar niet iedereen krijgt de mogelijkheid ze te ontwikkelen en te demonstreren. Dat zijn dan de bv's die er een programma over kunnen maken hoe ze van nieuwsanker, een presentator of een acteur de kans krijgen om zichzelf eens om te toveren tot prima ballerina, concertpianist en nu ook iemand tot dirigent. Hanne Decoutere, Thomas Vanderveken zijn hem voorgegaan om hun talenten te etaleren en in een serie te gieten. Nu is het de tijd voor Stefaan Degand om zijn kunsten om een symfonie van Johannes Brahms (1833-1897) te laten uitvoeren op de juiste tonen, door een symfonisch orkest. We volgen zijn lessen voor dirigent en zijn studie van het bladmuziek. Twijfel ik aan zijn meesterschap over de muzikanten? Geen idee tot wat de acteur in staat is. De wilde haardos en de dwingende blik zijn in ieder geval al voorhanden. "Et alors..." zou François Mitterand(1916-1996) zeggen, moest dat alles mislukken. De eerste maanden van dit jaar beloven boeiende programma's van eigen bodem te leveren. Bij al die programma's zullen de meeste deelnemers wel zingen "It's now or never" van Elvis Presley (1935-1977) for my moment of fame. Tot morgen
