Iedere nieuwe dag begint bij een blanco blad en wacht op zijn eigen geschiedenis. Eén vierde van de dag vermoed ik dat er niks gebeurt aangezien ik dan in het rijk van de dromen verkeer en me zelden herinner waar dat was. Voor de rest heeft de dag zijn eigen weersgesteldheid, zijn eigen gebeurtenissen en brengt het zijn eigen verhalen. Vandaag zal het voor mij waarschijnlijk een binnenblijfdag zijn die af en toe zal onderbroken worden door met de hond even buiten te gaan. Het is immers een zware Alpenrit in de Tour, in een wondermooi landschap dat wel het uiterste zal vragen van het lichaam van de sportievelingen. Cols buiten categorie oprijden met een fiets zonder moteur, alleen aangedreven door de benen van de coureur. Een zware étappe, die achteraf weer tot de verbeelding zal spreken. Eten en drinken, is dan het enige dat men José hoort zeggen in zijnen micro, zodat ze dat niet vergeten te doen en als aanmoediging voor de pedaleurs om veilig de eindmeet te halen. Eten en drinken ontbreekt er tegenwoordig in de Gazastrook, niettegenstaande er voedseltransporten de regio probeert te bereiken. Wie of wat beschiet deze wagens, wie of wat hongert de mensen systematisch uit? Het is daar een mensonwaardige toestand, die maar met 1 ding op te lossen is: stop het vuren en bombarderen van de leefgebieden, verleen de voedseltranporten prioritair doorgang zodat er niet meer slachtoffers vallen van honger en geweld. Er zijn echt wel veel oorlogen die kunnen beëindigd worden en dat op alle continenten. Voor een doorgang naar zee hier, voor de grondstoffen daar, voor waterbronnen, voor een stukje land, voor macht en geld. Hoe moeilijk is het voor de mensen in peis en vree te leven? Aartsmoeilijk, als we doorheen de geschiedenisbladeren. Het Aards Paradijs dat het hier had kunnen zijn in niet alleen door de slang en de appel ver weg, maar de mens zelf kan echt nooit de verleiding weerstaan om ondanks alles wat hij bezit, de vrucht van een ander af te nemen.
Af en toe zuchten en klagen we eens over de weinige hittegolven die ons land kent, maar toch liever de 19°C en een briesje dan de levensbedreigende 40°C in het zuiden van Europa. Iedereen die in het zuiden vertoefd heeft met temperaturen tussen de 35-40°C zegt dan 'dat is niet hetzelfde als de hitte hier in België'. De zuiderlingen doen niet voor niks een siësta tussen 13 en 17u, die warmte is voor hen ook ondraaglijk en levensgevaarlijk. Dat is het voor vandaag, ik ga de tv aanzetten. Tot morgen
Tijd om te beginnen schrijven. Het is al 11u gepasseerd en heb deze morgen geconstateerd dat er een struik half is kaalgevreten door een of ander beestje. Waarschijnlijk een kevertje, kreeg ik via een vlug berichtje van de tuinman. Dat zal pas volgende week zijn dat hij langskomt want zijn moeder is overleden. Daar is een kale tak niks tegenover, dat groeit wel weer terug.
Een geluk voor de mannen van Soudal, dat Remco niet meer in de Tour zit. Daardoor konden 2 renners bewijzen dat ze geen knechten zijn maar echte wielrenners die ook het hoogste schavotje kunnen beklimmen. Uiteindelijk was het een Fransman van de ploeg, die op de Mont Ventoux iedereen het nakijken gaf. Een smal ventje, 1,76m en 52 kg, en nog maar 24 jaar, die de crème de la crème versloeg op de winderige berg. Hij heeft nog een mooie naam op de koop toe: Valentin Paret-Peintre. Natuurlijk moest ik op zoek gaan naar de betekenis van die familienaam. 'Peintre'is niet moeilijk: schilderen. Maar 'paret' is een paar andere mouwen: blague, bluf, branie, bravade, fanfaronnade,.....kortweg, iemand die bluft dat hij kan schilderen. Enfin, dat is hetgeen ik opmaak van zijn familienaam. Maar dat is geenszins de uitstraling en indruk die dat tengere frêle verlegen mannetje gaf bij het interview met Maarten. In ieder geval is Valentin van eeuwige roem verzekerd door zijn knalprestatie in de 16e rit in de Ronde van Frankrijk 2025.
Wat minder wind dan de vorige dagen, daardoor blijven de regenwolken haperen en schuiven ze niet door naar het binnenland. Af en toe zal het miezeren of regenen. Goed voor mijn plantjes. Tot morgen
Alles is weer stil in huis en daar moeten de hond en ikzelf weer aan wennen. Geen koers in de namiddag op 21 juli, maar wel de uitzending van het 'Preludiumconcert' opgenomen op 20/07/25 in de Bozar in Brussel. Ik wilde vooral de "Moldau" van de Tsjechische componist Bedrich Smetana, nog eens horen. Dat was zeer lang geleden dat ik daar nog eens naar geluisterd had. Het blijft zeer mooie muziek die akoestisch weergeeft hoe een waterbron naar een bergstroompje gaat en zwelt naar een reuachtige rivier dat dan weer anoniem uitmond in de Elbe. Muziek die instrumentaal een stroompje, ontstaan in het Bohemerwoud en meandert door dit natuurpark met een passage in Praag, naar zijn eindpunt 'de Elbe' weergeeft. Voor degenen die nog van natuurreizen houden, is de Moldau volgen een fantastische route. Er worden vlottochten en boottochten aangeboden, veel fietsroutes en wandelwegen met onderweg prachtige dorpen en steden. Daarna heb ik het militaire défilé gevolgd van begin tot einde. Ondertussen wel de jurken van de koningin en prinsessen bekeken, de houding van onze federale NVA ministers in het oog gehouden, de parades van de diverse garnizoenen en het weinig rollend materieel bekeken. Ik was wel blij dat Filip Feyten mede-commentator was. Die heb ik nog niet dikwijls op fouten ivm het koningshuis en geschiedenis in het algemeen, kunnen betrappen. Het 'Bal Nationale' en het vuurwerk, is niet aan mijn besteed. Zo werd dan een druk 21 juli-weekend afgesloten. En vandaag is het weer een tv als usual: de verslaggeving van de Touretappe naar de Mont-Ventoux. Er is nog een belangrijk iemand uit de Tour gestapt: Mathieu Van Der Poel, longontsteking. Weer een smaakmaker die ziek huiswaarts keert. Maar er blijven genoeg renners over om 'show' te maken en sportieve prestaties neer te zetten. Deze avond is er dan weer 'Vive Le Vélo', een rustig programma op het einde van de dag. Nu is het tijd om alle was te doen, om dan klaar te leggen voor de volgende logés. Tot morgen
Rust in de Tour nadat de Belgen een staaltje van hun kunnen gedemonstreerd hadden. Nr 1 was Tim, nr 2 Viktor en spijtig op de 4e plaats Wout. En dus zal ik genieten van 'den drache national'. Groot spektakel met alle nattigheid die erbij hoort. Onze Nationale Feestdag, herdenkt dat Leopold I (1790-1865) als eerste vorst van dat nieuwe koninkrijk werd beëdigd in 1831. Eerst het "Te Deum" in de O.L.Kerk van Laken, met de aanwezigheid van het corps diplomantique, godsdienstig, religieus of niet, samen met de koninklijke familie. Dan is het een paar uur wachten tot het militaire défilé plaats heeft. Zullen nu alle militairen een masker dragen? Afwachten. Vanavond is er ook hier, het traditionele vuurwerk. Ik ga geen ho's en ha's roepen, ik zal al blij zijn dat mijn hond rustig blijft. Ik blijf binnen en zet de kijkbuis aan ter amusement. En zolang mijn gasten er zijn zal ik van hen genieten, want de uren van samenzijn vliegen voorbij, en is het weer wachten tot het volgende verlof of verlengde weekend. Tot morgen
