Here we go again, want de schrijfdrift kent geen rustdag. Ook het nieuws niet, hetzelfde nieuws maar op andere plaatsen: steekpartijen, bommen plaatsen, ontploffingen, in het hoge noorden temperaturen tot +30°C, in het zuidoosten van Europa temperaturen tot +50°C, natuurbosbranden door de hitte en hier krijg ik een mailtje van 'Stormschade Vlaanderen' met de weerswaarschuwing voor fel onweer. Het goede nieuws is dat ik eindelijk de merel in mijn tuin zie die zo'n mooi deuntje fluit en me vrolijk maakt. Het liedje dat Bea Van der Maat (1960-2023) bij de groep 'Won Ton Ton' zong met de niet zo'n mooie titel "I lie and I cheat" was eigenlijk ook een leuk liedje dat ik graag meezong al ben ik geen leugenaarster of bedriegster. Vandaag is het dan de laatste rit in de Tour de France, via een omweg langs Montmartre eindigend zoals gewoonlijk op de Champs-Élysées. Zonder een tegenslag van formaat, wint de 26 jarige Sloveen, Pogacar, zijn 4e Tour. Een goeie Tour met iedere avond een leuke aflevering van Vive Le Vélo. De Tour Femme, zal ik met matige belangstelling volgen, als wielerliefhebster moet ik ook de 'wielrensters' volgen. De voetbalcompetitie gaat nu beginnen, maar dat is met een afstandelijke belangstelling dat ik sommige matchen volg. Er zit wel wat voetbalbloed in mijn aderen, meegekregen van mijn vader (speelde links back in Sint Pauwels) en doorgegeven op mijn zonen en kleinzonen.
Ik heb nog een mooi citaat van Antoine de Saint-Exupéry (1900-1944): "De taal is de bron van alle misverstand". Hij was de schrijver van "Terre des Hommes" maar werd het bekendst van het boekje "Le petit Prince". Tijdens de W.O.II werd hij waarschijnlijk neergeschoten door vijandelijke troepen, toen hij met zijn vliegtuigje ter hoogte van Marseille, boven de Middellandse Zee vloog. In 2004 werden er brokstukken van zijn vliegtuigje gevonden in dat deel van de Méditerranée. Enkele jaren eerder vond een visser al een schakelarmband, met zijn naam en die van zijn vrouw, in zijn netten. Voilà, dat was mijn babbel voor deze zondag, voor de rest zal ik alleen een klapke met Raziel doen. Tot morgen
De tuinman kwam weer allerlei klusjes doen en een ter ziele gegane rodondendron een passense begrafenis te geven. Eventjes wachten om daar iets in de plaats te zetten. De grond heeft ook wat rust nodig na 17 jaar de plant van de nodige voedingsstoffen te hebben voorzien. Verder grenst mijn tuin aan een tuin die niet onderhouden wordt met alle gevolgen vandien. Struiken met stekels die door de omheining groeien met een sterk wotelstelsel, die ik met mijn frêle armpjes niet meer kan verwijderen. Het is daarbij een ontzettend snelle groeier, die probeert een deel van mijn ligustrum in te nemen. Gelukkig hebben de tuinman en zijn zonen sterke armspieren en veel macht, om een hele hoop wortels van dat gedrocht te verwijderen. Verder is er ook een haagwinde die op 2 plaatsen in de tuin met een grotere snelheid dan de renners op de klim naar La Plagne, de haag wil overwoekeren. Voorlopig zijn ze stevig gekortwiekt en kunnen de vaste planten weer naar hartelust groeien en bloeien. Vooral de ligustrum die nu zijn zoete bloemetjes heeft en de bijtjes naar hartelust laat snoepen van de honing. Dat is al de gebeurtenis van de helft van mijn zaterdag. Nu gaan er nog een paar uur besteed worden aan de voorlaatste rit van de Tour Homme en begint ook de Tour Femme.
Bij de reminders vandaag vallen, behalve de verjaardag van mijn vriendin, ook veel bekende jarigen op vandaag: Mick Jagger, Helen Mirren, Kelly Pfaff, Sandra Bullock. Helaas komt ik ook iemand tegen die op deze dag verdween uit dit aardse dal en die destijds voor heel veel kinderen van mijn leeftijd naar opgekeken werd: Nonkel Bob Davidse (1920-2010) samen met zijn 'tantes' achtereenvolgens Paula, Lieve, Ria, Berta, Rita,Terry. Ik herinner me hem vooral als de zanger van de 3'v': "Vrolijke Vrolijke Vrienden, dat zijn wij". Natuurlijk ook van het fleske Inza-melk dat we in de voormiddag kregen van de 'Melkbrigade' (1959-1971) met de slogan gezegd en gezongen door den Bob : Mieleke Melleke Mol, Karwitsel, Karditsel, Kardol!!. Uiteindelijk zetten de producenten, deze slogans stop omdat er naast 'melk' geen 'kaas' bij vermeld werd, dat een heel wat lucratievere product was dan de melkflesjes. En den Bob van toen heeft niks te maken met den BOB van nu, dat is een wereld van verschil.
"Ik ga nu de stad in om iets te kopen tegen keelpijn. Waarschijnlijk schoenen" een gezegde van een onbekende waar ik me helemaal in kan vinden. Maar de kalender antwoord daarop vandaag: "Twijfelen is moeilijker dan liegen." Aldus Charles Sander Pierce (1839-1914). Tot morgen
Ik wil iedereen die me wat vertelt of me wat schrijft of wat ik in de krant lees, geloven. Het meeste kan ik toch niet controleren en als ik alles met een korrel zout moet nemen, hoef ik geen nieuwsberichten te beluisteren en gazetten te lezen. Ik lees de interviews in het dagblad en denk dikwijls, ja dat zou wel zo kunnen gebeurd zijn of dat zou wel kunnen waar zijn. Ik ben door een knijt gebeten maar ik geloof geen knijt van het schrijven van Remco in 'Het Nieuwsblad, Sportwereld'. Eén ding staat als een paal boven water bij deze renner: onbestaande dat hij toegeeft de mindere te zijn van Pogacar, Vingegaard en misschien nog een paar anderen pedaleurs. Dus uit de Tour stappen kan niet zomaar gebeuren omdat hij de mindere is dan al die berggeiten, snelheidsduivels, lange ontsnappingskoningen. Iedereen is al lang vergeten dat hij uit de Tour gestapt is, hij is niet de enige en zal ook niet de laatste zijn die deze sportieve inspanning niet tot het einde kan doen. Daar kunnen verschillende redenen voor zijn, zoals bij Mathieu, een longontsteking. Dat werd direct medegedeeld en niemand spreekt er nog over. Bij dergelijke sportieve prestaties is falen geen schande en niet ieder jaar is het lichaam in perfecte conditie om dergelijk exploot zonder kleerscheuren mee te maken. Niet bij Evenepoel die een 2e Merckx wil zijn of beter nog, Merckx wil doen vergeten. Op 19 juli, bij de 14 étappe, de eerste Pyreneeënrit, moest de Olympische kampioen afstappen. Hij zou toen al onder zijn niveau gekoerst hebben niettegenstaande hij de vlakke tijdrit op dag 5, 9juli, gewonnen had. Veel gepalaver over een huilende renner, die toch nog genoeg 'bij de zijnen' was om reklame te maken en zijn bidon aan een jongetje gaf. Exit kampioen. Nu is er een mededeling die toch bij velen de wenkbrouwen zal doen fronsen. Hoe kan een atleet die alle dagen van 's morgens tot 's avonds door allerlei dokters en soigneurs onder handen genomen wordt, een onopgemerkte ribbreuk hebben en daardoor zoveel slechte dagen in koers had en tot een opgave gedwongen werd? Een praatje voor de vaak want er moet een nieuw contract bij een nieuwe baas, getekend worden dat heel wat lucratiever dan het huidige contract bij zijn huidige werkgever!!!. Staat het misschien op de helling door de slechte tourprestaties? Dan zou een 'ribbreuk' die er al een tijdje was, als oorzaak toch wel een belachelijk ziektebeeld zijn. Ik zal deze middag maar naar José en de rest luisteren om hun reactie eens te horen of hebben ze er een andere visie op, dan ik. Tot morgen
Iedere nieuwe dag begint bij een blanco blad en wacht op zijn eigen geschiedenis. Eén vierde van de dag vermoed ik dat er niks gebeurt aangezien ik dan in het rijk van de dromen verkeer en me zelden herinner waar dat was. Voor de rest heeft de dag zijn eigen weersgesteldheid, zijn eigen gebeurtenissen en brengt het zijn eigen verhalen. Vandaag zal het voor mij waarschijnlijk een binnenblijfdag zijn die af en toe zal onderbroken worden door met de hond even buiten te gaan. Het is immers een zware Alpenrit in de Tour, in een wondermooi landschap dat wel het uiterste zal vragen van het lichaam van de sportievelingen. Cols buiten categorie oprijden met een fiets zonder moteur, alleen aangedreven door de benen van de coureur. Een zware étappe, die achteraf weer tot de verbeelding zal spreken. Eten en drinken, is dan het enige dat men José hoort zeggen in zijnen micro, zodat ze dat niet vergeten te doen en als aanmoediging voor de pedaleurs om veilig de eindmeet te halen. Eten en drinken ontbreekt er tegenwoordig in de Gazastrook, niettegenstaande er voedseltransporten de regio probeert te bereiken. Wie of wat beschiet deze wagens, wie of wat hongert de mensen systematisch uit? Het is daar een mensonwaardige toestand, die maar met 1 ding op te lossen is: stop het vuren en bombarderen van de leefgebieden, verleen de voedseltranporten prioritair doorgang zodat er niet meer slachtoffers vallen van honger en geweld. Er zijn echt wel veel oorlogen die kunnen beëindigd worden en dat op alle continenten. Voor een doorgang naar zee hier, voor de grondstoffen daar, voor waterbronnen, voor een stukje land, voor macht en geld. Hoe moeilijk is het voor de mensen in peis en vree te leven? Aartsmoeilijk, als we doorheen de geschiedenisbladeren. Het Aards Paradijs dat het hier had kunnen zijn in niet alleen door de slang en de appel ver weg, maar de mens zelf kan echt nooit de verleiding weerstaan om ondanks alles wat hij bezit, de vrucht van een ander af te nemen.
Af en toe zuchten en klagen we eens over de weinige hittegolven die ons land kent, maar toch liever de 19°C en een briesje dan de levensbedreigende 40°C in het zuiden van Europa. Iedereen die in het zuiden vertoefd heeft met temperaturen tussen de 35-40°C zegt dan 'dat is niet hetzelfde als de hitte hier in België'. De zuiderlingen doen niet voor niks een siësta tussen 13 en 17u, die warmte is voor hen ook ondraaglijk en levensgevaarlijk. Dat is het voor vandaag, ik ga de tv aanzetten. Tot morgen
Tijd om te beginnen schrijven. Het is al 11u gepasseerd en heb deze morgen geconstateerd dat er een struik half is kaalgevreten door een of ander beestje. Waarschijnlijk een kevertje, kreeg ik via een vlug berichtje van de tuinman. Dat zal pas volgende week zijn dat hij langskomt want zijn moeder is overleden. Daar is een kale tak niks tegenover, dat groeit wel weer terug.
Een geluk voor de mannen van Soudal, dat Remco niet meer in de Tour zit. Daardoor konden 2 renners bewijzen dat ze geen knechten zijn maar echte wielrenners die ook het hoogste schavotje kunnen beklimmen. Uiteindelijk was het een Fransman van de ploeg, die op de Mont Ventoux iedereen het nakijken gaf. Een smal ventje, 1,76m en 52 kg, en nog maar 24 jaar, die de crème de la crème versloeg op de winderige berg. Hij heeft nog een mooie naam op de koop toe: Valentin Paret-Peintre. Natuurlijk moest ik op zoek gaan naar de betekenis van die familienaam. 'Peintre'is niet moeilijk: schilderen. Maar 'paret' is een paar andere mouwen: blague, bluf, branie, bravade, fanfaronnade,.....kortweg, iemand die bluft dat hij kan schilderen. Enfin, dat is hetgeen ik opmaak van zijn familienaam. Maar dat is geenszins de uitstraling en indruk die dat tengere frêle verlegen mannetje gaf bij het interview met Maarten. In ieder geval is Valentin van eeuwige roem verzekerd door zijn knalprestatie in de 16e rit in de Ronde van Frankrijk 2025.
Wat minder wind dan de vorige dagen, daardoor blijven de regenwolken haperen en schuiven ze niet door naar het binnenland. Af en toe zal het miezeren of regenen. Goed voor mijn plantjes. Tot morgen
Alles is weer stil in huis en daar moeten de hond en ikzelf weer aan wennen. Geen koers in de namiddag op 21 juli, maar wel de uitzending van het 'Preludiumconcert' opgenomen op 20/07/25 in de Bozar in Brussel. Ik wilde vooral de "Moldau" van de Tsjechische componist Bedrich Smetana, nog eens horen. Dat was zeer lang geleden dat ik daar nog eens naar geluisterd had. Het blijft zeer mooie muziek die akoestisch weergeeft hoe een waterbron naar een bergstroompje gaat en zwelt naar een reuachtige rivier dat dan weer anoniem uitmond in de Elbe. Muziek die instrumentaal een stroompje, ontstaan in het Bohemerwoud en meandert door dit natuurpark met een passage in Praag, naar zijn eindpunt 'de Elbe' weergeeft. Voor degenen die nog van natuurreizen houden, is de Moldau volgen een fantastische route. Er worden vlottochten en boottochten aangeboden, veel fietsroutes en wandelwegen met onderweg prachtige dorpen en steden. Daarna heb ik het militaire défilé gevolgd van begin tot einde. Ondertussen wel de jurken van de koningin en prinsessen bekeken, de houding van onze federale NVA ministers in het oog gehouden, de parades van de diverse garnizoenen en het weinig rollend materieel bekeken. Ik was wel blij dat Filip Feyten mede-commentator was. Die heb ik nog niet dikwijls op fouten ivm het koningshuis en geschiedenis in het algemeen, kunnen betrappen. Het 'Bal Nationale' en het vuurwerk, is niet aan mijn besteed. Zo werd dan een druk 21 juli-weekend afgesloten. En vandaag is het weer een tv als usual: de verslaggeving van de Touretappe naar de Mont-Ventoux. Er is nog een belangrijk iemand uit de Tour gestapt: Mathieu Van Der Poel, longontsteking. Weer een smaakmaker die ziek huiswaarts keert. Maar er blijven genoeg renners over om 'show' te maken en sportieve prestaties neer te zetten. Deze avond is er dan weer 'Vive Le Vélo', een rustig programma op het einde van de dag. Nu is het tijd om alle was te doen, om dan klaar te leggen voor de volgende logés. Tot morgen
Rust in de Tour nadat de Belgen een staaltje van hun kunnen gedemonstreerd hadden. Nr 1 was Tim, nr 2 Viktor en spijtig op de 4e plaats Wout. En dus zal ik genieten van 'den drache national'. Groot spektakel met alle nattigheid die erbij hoort. Onze Nationale Feestdag, herdenkt dat Leopold I (1790-1865) als eerste vorst van dat nieuwe koninkrijk werd beëdigd in 1831. Eerst het "Te Deum" in de O.L.Kerk van Laken, met de aanwezigheid van het corps diplomantique, godsdienstig, religieus of niet, samen met de koninklijke familie. Dan is het een paar uur wachten tot het militaire défilé plaats heeft. Zullen nu alle militairen een masker dragen? Afwachten. Vanavond is er ook hier, het traditionele vuurwerk. Ik ga geen ho's en ha's roepen, ik zal al blij zijn dat mijn hond rustig blijft. Ik blijf binnen en zet de kijkbuis aan ter amusement. En zolang mijn gasten er zijn zal ik van hen genieten, want de uren van samenzijn vliegen voorbij, en is het weer wachten tot het volgende verlof of verlengde weekend. Tot morgen
