Here we go again, want de schrijfdrift kent geen rustdag. Ook het nieuws niet, hetzelfde nieuws maar op andere plaatsen: steekpartijen, bommen plaatsen, ontploffingen, in het hoge noorden temperaturen tot +30°C, in het zuidoosten van Europa temperaturen tot +50°C, natuurbosbranden door de hitte en hier krijg ik een mailtje van 'Stormschade Vlaanderen' met de weerswaarschuwing voor fel onweer. Het goede nieuws is dat ik eindelijk de merel in mijn tuin zie die zo'n mooi deuntje fluit en me vrolijk maakt. Het liedje dat Bea Van der Maat (1960-2023) bij de groep 'Won Ton Ton' zong met de niet zo'n mooie titel "I lie and I cheat" was eigenlijk ook een leuk liedje dat ik graag meezong al ben ik geen leugenaarster of bedriegster. Vandaag is het dan de laatste rit in de Tour de France, via een omweg langs Montmartre eindigend zoals gewoonlijk op de Champs-Élysées. Zonder een tegenslag van formaat, wint de 26 jarige Sloveen, Pogacar, zijn 4e Tour. Een goeie Tour met iedere avond een leuke aflevering van Vive Le Vélo. De Tour Femme, zal ik met matige belangstelling volgen, als wielerliefhebster moet ik ook de 'wielrensters' volgen. De voetbalcompetitie gaat nu beginnen, maar dat is met een afstandelijke belangstelling dat ik sommige matchen volg. Er zit wel wat voetbalbloed in mijn aderen, meegekregen van mijn vader (speelde links back in Sint Pauwels) en doorgegeven op mijn zonen en kleinzonen.
Ik heb nog een mooi citaat van Antoine de Saint-Exupéry (1900-1944): "De taal is de bron van alle misverstand". Hij was de schrijver van "Terre des Hommes" maar werd het bekendst van het boekje "Le petit Prince". Tijdens de W.O.II werd hij waarschijnlijk neergeschoten door vijandelijke troepen, toen hij met zijn vliegtuigje ter hoogte van Marseille, boven de Middellandse Zee vloog. In 2004 werden er brokstukken van zijn vliegtuigje gevonden in dat deel van de Méditerranée. Enkele jaren eerder vond een visser al een schakelarmband, met zijn naam en die van zijn vrouw, in zijn netten. Voilà, dat was mijn babbel voor deze zondag, voor de rest zal ik alleen een klapke met Raziel doen. Tot morgen
De tuinman kwam weer allerlei klusjes doen en een ter ziele gegane rodondendron een passense begrafenis te geven. Eventjes wachten om daar iets in de plaats te zetten. De grond heeft ook wat rust nodig na 17 jaar de plant van de nodige voedingsstoffen te hebben voorzien. Verder grenst mijn tuin aan een tuin die niet onderhouden wordt met alle gevolgen vandien. Struiken met stekels die door de omheining groeien met een sterk wotelstelsel, die ik met mijn frêle armpjes niet meer kan verwijderen. Het is daarbij een ontzettend snelle groeier, die probeert een deel van mijn ligustrum in te nemen. Gelukkig hebben de tuinman en zijn zonen sterke armspieren en veel macht, om een hele hoop wortels van dat gedrocht te verwijderen. Verder is er ook een haagwinde die op 2 plaatsen in de tuin met een grotere snelheid dan de renners op de klim naar La Plagne, de haag wil overwoekeren. Voorlopig zijn ze stevig gekortwiekt en kunnen de vaste planten weer naar hartelust groeien en bloeien. Vooral de ligustrum die nu zijn zoete bloemetjes heeft en de bijtjes naar hartelust laat snoepen van de honing. Dat is al de gebeurtenis van de helft van mijn zaterdag. Nu gaan er nog een paar uur besteed worden aan de voorlaatste rit van de Tour Homme en begint ook de Tour Femme.
Bij de reminders vandaag vallen, behalve de verjaardag van mijn vriendin, ook veel bekende jarigen op vandaag: Mick Jagger, Helen Mirren, Kelly Pfaff, Sandra Bullock. Helaas komt ik ook iemand tegen die op deze dag verdween uit dit aardse dal en die destijds voor heel veel kinderen van mijn leeftijd naar opgekeken werd: Nonkel Bob Davidse (1920-2010) samen met zijn 'tantes' achtereenvolgens Paula, Lieve, Ria, Berta, Rita,Terry. Ik herinner me hem vooral als de zanger van de 3'v': "Vrolijke Vrolijke Vrienden, dat zijn wij". Natuurlijk ook van het fleske Inza-melk dat we in de voormiddag kregen van de 'Melkbrigade' (1959-1971) met de slogan gezegd en gezongen door den Bob : Mieleke Melleke Mol, Karwitsel, Karditsel, Kardol!!. Uiteindelijk zetten de producenten, deze slogans stop omdat er naast 'melk' geen 'kaas' bij vermeld werd, dat een heel wat lucratievere product was dan de melkflesjes. En den Bob van toen heeft niks te maken met den BOB van nu, dat is een wereld van verschil.
"Ik ga nu de stad in om iets te kopen tegen keelpijn. Waarschijnlijk schoenen" een gezegde van een onbekende waar ik me helemaal in kan vinden. Maar de kalender antwoord daarop vandaag: "Twijfelen is moeilijker dan liegen." Aldus Charles Sander Pierce (1839-1914). Tot morgen
Ik wil iedereen die me wat vertelt of me wat schrijft of wat ik in de krant lees, geloven. Het meeste kan ik toch niet controleren en als ik alles met een korrel zout moet nemen, hoef ik geen nieuwsberichten te beluisteren en gazetten te lezen. Ik lees de interviews in het dagblad en denk dikwijls, ja dat zou wel zo kunnen gebeurd zijn of dat zou wel kunnen waar zijn. Ik ben door een knijt gebeten maar ik geloof geen knijt van het schrijven van Remco in 'Het Nieuwsblad, Sportwereld'. Eén ding staat als een paal boven water bij deze renner: onbestaande dat hij toegeeft de mindere te zijn van Pogacar, Vingegaard en misschien nog een paar anderen pedaleurs. Dus uit de Tour stappen kan niet zomaar gebeuren omdat hij de mindere is dan al die berggeiten, snelheidsduivels, lange ontsnappingskoningen. Iedereen is al lang vergeten dat hij uit de Tour gestapt is, hij is niet de enige en zal ook niet de laatste zijn die deze sportieve inspanning niet tot het einde kan doen. Daar kunnen verschillende redenen voor zijn, zoals bij Mathieu, een longontsteking. Dat werd direct medegedeeld en niemand spreekt er nog over. Bij dergelijke sportieve prestaties is falen geen schande en niet ieder jaar is het lichaam in perfecte conditie om dergelijk exploot zonder kleerscheuren mee te maken. Niet bij Evenepoel die een 2e Merckx wil zijn of beter nog, Merckx wil doen vergeten. Op 19 juli, bij de 14 étappe, de eerste Pyreneeënrit, moest de Olympische kampioen afstappen. Hij zou toen al onder zijn niveau gekoerst hebben niettegenstaande hij de vlakke tijdrit op dag 5, 9juli, gewonnen had. Veel gepalaver over een huilende renner, die toch nog genoeg 'bij de zijnen' was om reklame te maken en zijn bidon aan een jongetje gaf. Exit kampioen. Nu is er een mededeling die toch bij velen de wenkbrouwen zal doen fronsen. Hoe kan een atleet die alle dagen van 's morgens tot 's avonds door allerlei dokters en soigneurs onder handen genomen wordt, een onopgemerkte ribbreuk hebben en daardoor zoveel slechte dagen in koers had en tot een opgave gedwongen werd? Een praatje voor de vaak want er moet een nieuw contract bij een nieuwe baas, getekend worden dat heel wat lucratiever dan het huidige contract bij zijn huidige werkgever!!!. Staat het misschien op de helling door de slechte tourprestaties? Dan zou een 'ribbreuk' die er al een tijdje was, als oorzaak toch wel een belachelijk ziektebeeld zijn. Ik zal deze middag maar naar José en de rest luisteren om hun reactie eens te horen of hebben ze er een andere visie op, dan ik. Tot morgen
Iedere nieuwe dag begint bij een blanco blad en wacht op zijn eigen geschiedenis. Eén vierde van de dag vermoed ik dat er niks gebeurt aangezien ik dan in het rijk van de dromen verkeer en me zelden herinner waar dat was. Voor de rest heeft de dag zijn eigen weersgesteldheid, zijn eigen gebeurtenissen en brengt het zijn eigen verhalen. Vandaag zal het voor mij waarschijnlijk een binnenblijfdag zijn die af en toe zal onderbroken worden door met de hond even buiten te gaan. Het is immers een zware Alpenrit in de Tour, in een wondermooi landschap dat wel het uiterste zal vragen van het lichaam van de sportievelingen. Cols buiten categorie oprijden met een fiets zonder moteur, alleen aangedreven door de benen van de coureur. Een zware étappe, die achteraf weer tot de verbeelding zal spreken. Eten en drinken, is dan het enige dat men José hoort zeggen in zijnen micro, zodat ze dat niet vergeten te doen en als aanmoediging voor de pedaleurs om veilig de eindmeet te halen. Eten en drinken ontbreekt er tegenwoordig in de Gazastrook, niettegenstaande er voedseltransporten de regio probeert te bereiken. Wie of wat beschiet deze wagens, wie of wat hongert de mensen systematisch uit? Het is daar een mensonwaardige toestand, die maar met 1 ding op te lossen is: stop het vuren en bombarderen van de leefgebieden, verleen de voedseltranporten prioritair doorgang zodat er niet meer slachtoffers vallen van honger en geweld. Er zijn echt wel veel oorlogen die kunnen beëindigd worden en dat op alle continenten. Voor een doorgang naar zee hier, voor de grondstoffen daar, voor waterbronnen, voor een stukje land, voor macht en geld. Hoe moeilijk is het voor de mensen in peis en vree te leven? Aartsmoeilijk, als we doorheen de geschiedenisbladeren. Het Aards Paradijs dat het hier had kunnen zijn in niet alleen door de slang en de appel ver weg, maar de mens zelf kan echt nooit de verleiding weerstaan om ondanks alles wat hij bezit, de vrucht van een ander af te nemen.
Af en toe zuchten en klagen we eens over de weinige hittegolven die ons land kent, maar toch liever de 19°C en een briesje dan de levensbedreigende 40°C in het zuiden van Europa. Iedereen die in het zuiden vertoefd heeft met temperaturen tussen de 35-40°C zegt dan 'dat is niet hetzelfde als de hitte hier in België'. De zuiderlingen doen niet voor niks een siësta tussen 13 en 17u, die warmte is voor hen ook ondraaglijk en levensgevaarlijk. Dat is het voor vandaag, ik ga de tv aanzetten. Tot morgen
Tijd om te beginnen schrijven. Het is al 11u gepasseerd en heb deze morgen geconstateerd dat er een struik half is kaalgevreten door een of ander beestje. Waarschijnlijk een kevertje, kreeg ik via een vlug berichtje van de tuinman. Dat zal pas volgende week zijn dat hij langskomt want zijn moeder is overleden. Daar is een kale tak niks tegenover, dat groeit wel weer terug.
Een geluk voor de mannen van Soudal, dat Remco niet meer in de Tour zit. Daardoor konden 2 renners bewijzen dat ze geen knechten zijn maar echte wielrenners die ook het hoogste schavotje kunnen beklimmen. Uiteindelijk was het een Fransman van de ploeg, die op de Mont Ventoux iedereen het nakijken gaf. Een smal ventje, 1,76m en 52 kg, en nog maar 24 jaar, die de crème de la crème versloeg op de winderige berg. Hij heeft nog een mooie naam op de koop toe: Valentin Paret-Peintre. Natuurlijk moest ik op zoek gaan naar de betekenis van die familienaam. 'Peintre'is niet moeilijk: schilderen. Maar 'paret' is een paar andere mouwen: blague, bluf, branie, bravade, fanfaronnade,.....kortweg, iemand die bluft dat hij kan schilderen. Enfin, dat is hetgeen ik opmaak van zijn familienaam. Maar dat is geenszins de uitstraling en indruk die dat tengere frêle verlegen mannetje gaf bij het interview met Maarten. In ieder geval is Valentin van eeuwige roem verzekerd door zijn knalprestatie in de 16e rit in de Ronde van Frankrijk 2025.
Wat minder wind dan de vorige dagen, daardoor blijven de regenwolken haperen en schuiven ze niet door naar het binnenland. Af en toe zal het miezeren of regenen. Goed voor mijn plantjes. Tot morgen
Alles is weer stil in huis en daar moeten de hond en ikzelf weer aan wennen. Geen koers in de namiddag op 21 juli, maar wel de uitzending van het 'Preludiumconcert' opgenomen op 20/07/25 in de Bozar in Brussel. Ik wilde vooral de "Moldau" van de Tsjechische componist Bedrich Smetana, nog eens horen. Dat was zeer lang geleden dat ik daar nog eens naar geluisterd had. Het blijft zeer mooie muziek die akoestisch weergeeft hoe een waterbron naar een bergstroompje gaat en zwelt naar een reuachtige rivier dat dan weer anoniem uitmond in de Elbe. Muziek die instrumentaal een stroompje, ontstaan in het Bohemerwoud en meandert door dit natuurpark met een passage in Praag, naar zijn eindpunt 'de Elbe' weergeeft. Voor degenen die nog van natuurreizen houden, is de Moldau volgen een fantastische route. Er worden vlottochten en boottochten aangeboden, veel fietsroutes en wandelwegen met onderweg prachtige dorpen en steden. Daarna heb ik het militaire défilé gevolgd van begin tot einde. Ondertussen wel de jurken van de koningin en prinsessen bekeken, de houding van onze federale NVA ministers in het oog gehouden, de parades van de diverse garnizoenen en het weinig rollend materieel bekeken. Ik was wel blij dat Filip Feyten mede-commentator was. Die heb ik nog niet dikwijls op fouten ivm het koningshuis en geschiedenis in het algemeen, kunnen betrappen. Het 'Bal Nationale' en het vuurwerk, is niet aan mijn besteed. Zo werd dan een druk 21 juli-weekend afgesloten. En vandaag is het weer een tv als usual: de verslaggeving van de Touretappe naar de Mont-Ventoux. Er is nog een belangrijk iemand uit de Tour gestapt: Mathieu Van Der Poel, longontsteking. Weer een smaakmaker die ziek huiswaarts keert. Maar er blijven genoeg renners over om 'show' te maken en sportieve prestaties neer te zetten. Deze avond is er dan weer 'Vive Le Vélo', een rustig programma op het einde van de dag. Nu is het tijd om alle was te doen, om dan klaar te leggen voor de volgende logés. Tot morgen
Rust in de Tour nadat de Belgen een staaltje van hun kunnen gedemonstreerd hadden. Nr 1 was Tim, nr 2 Viktor en spijtig op de 4e plaats Wout. En dus zal ik genieten van 'den drache national'. Groot spektakel met alle nattigheid die erbij hoort. Onze Nationale Feestdag, herdenkt dat Leopold I (1790-1865) als eerste vorst van dat nieuwe koninkrijk werd beëdigd in 1831. Eerst het "Te Deum" in de O.L.Kerk van Laken, met de aanwezigheid van het corps diplomantique, godsdienstig, religieus of niet, samen met de koninklijke familie. Dan is het een paar uur wachten tot het militaire défilé plaats heeft. Zullen nu alle militairen een masker dragen? Afwachten. Vanavond is er ook hier, het traditionele vuurwerk. Ik ga geen ho's en ha's roepen, ik zal al blij zijn dat mijn hond rustig blijft. Ik blijf binnen en zet de kijkbuis aan ter amusement. En zolang mijn gasten er zijn zal ik van hen genieten, want de uren van samenzijn vliegen voorbij, en is het weer wachten tot het volgende verlof of verlengde weekend. Tot morgen
Het zal geen 'zon'dag worden, eerder een 'regen'dag en dat is goed voor alles en iedereen. De gemoederen worden wat afgekoeld met wat nattigheid. Ja, want gisteren viel er een bommetje in de 'Tour' en dat moet geblust worden: het afstappen van een Olympiër van zijnen velo. Een nederlaag kan Remco niet verteren zeker nu hij de ambitie had de 'beste' van de 'besten' te zijn in de Tour. Niet op de derde plaats eindigen maar op het hoogste schavotje. Maar de val na zijn hoogmoed kwam wel hard aan. In 'zijn' discipline van tijdrijder, voorbijgestoken worden door een concurrent die 2 min later vertrokken was. Geen grotere blamage kon er zijn voor zijn ego. Goed gestart voor de zware bergrit, was het verdict al na een paar kilometer verder, duidelijk: de Tourmalet zou hij nooit overgeraken en in een gruppetto met allerlei ongekende coureurs wilde hij niet mee pedaleren. Om z'n imago toch nog enigszins te redden van die vernedering, was afstappen het beste wat hij kon doen nadat hij theatraal zijn bidon aan een jongetje had gegeven. De aftocht in stille trom blazen en de Alpen zullen niet door deze Hannibal overgestoken worden. Leren omgaan met verlies is ook een kunst en aan weinigen gegeven. Niks is er veranderd aan de Tour, de besten zijn nog altijd present.
Het is al 56 jaar geleden dat vele mensen ook aan de teevee gekluisterd zaten om de eerste voetstappen van de mens op Janneke Maan te zien maken. Een kleine jump van Neil Armstrong (1930-2012) uit Apollo 11, en het was gebeurd. De legendarische woorden werden door hem uitgesproken: "one small step for a man, one giant leap for mankind". Zo, dat is weeral een stukje geschiedenis dat ik en mijn generatiegenoten live mochten meemaken. Zo zijn er in mijn leven al vele momenten geweest die ook in de geschiedenisboeken zullen verschijnen al is dan natuurlijk de vraag of geschiedenis nog in boekvorm zal te lezen zijn. Nu ga ik voorbereidingen treffen voor mijn 4 logés: 2 kinderen, 2 kleinkinderen.Tot morgen
Een speciale maand is juli wel, de maand van de afrekeningen!. Electriciteit, gas, water, kadastraal inkomen, dienstencheques onkosten en dan komen de vezekeringen in september er ook nog aan. 't Kan niet missen dat ik de vakantie in eigen straat doorbreng. Maar ik moet zeggen, dat is geen offer, want het is er zeer goed om te vertoeven, in alle seizoenen. Geen ratrace voor mij. Ik kijk bij dit warme weer zeer graag naar de inspanningen van anderen. Echt wel met bewondering hoe die renners berg en dal overwinnen. Ik ben een beetje verlegen om te zeggen, dat ik de hulp van mijn hond nodig heb om bovenop een duin te staan. Maar ja, ik ben dan ook geen beroepsklimmer. Remco moest wel een stevige opdoffer verwerken, een ferme deuk in zijn zelfzekerheid en zijn 'me, I and myself' motto. In ieder geval is hem al diets gemaakt, dat in nederlagen en overwinningen het onontbeerlijk is de pers en andere media te woord te staan. Vandaag staat er nog een waanzinnige etappe de renners te wachten. Ik zal er vol nostalgie naar kijken. De omgeving is niet meer te herkennen toen mijn ouders (1964) en hun 2 kinderen de Tourmalet verkenden en al die andere Pyreneeënreuzen. Ook het doel van toen, bezoek en verkenning van Lourdes met zijn grot en het wonder van Bernadette, is een stad geworden waar autowegen in plaats van kleine baantjes, je er naartoe brengen. Men zegt van de 'Tour'dat hij zijn spankracht wat kwijt is, maar men mag niet vergeten dat de rittenkoers pas eindigt in Parijs en dat er behalve de Pyreneeën ook nog de Alpen moeten overwonnen worden. En overwinnen doet de mens bijna alles. Bekijk in welk tempo ze een nieuw mainstage in Boom hebben opgezet na die vernietigende brand en dat tot grote vreugde en plezier van de duizenden festivalvierders. Wie we daar niet zullen zien is de bekende jarige van de dag: Brian May, gitarist van de Rockgroep Queen. Ik heb daar deze morgen een aardigheidje over gelezen. Hij gebruikte tijdens de hoogdagen van de groep en soms nu nog, een sixpence in plaats van een plectrum op zijn electrische gitaar, die hij samen met zijn vader ontwierp en de Red Special noemt.Toen de sixpence verdween, heeft de Engelse Munt, ettelijke sixpence stukken voor hem geslagen met zijn beeltenis erop in plaats van QE II. Op zijn minst kan je dan wel stellen dat je geen gewone burger meer bent van het Verenigd Koninkrijk. Voilà, nog veel plezier met het 'tourkijken'. Tot morgen
De eerste Pyreneeënrit zit erop en de Sloveen heeft direct laten zien wat hij kan: vlug bergop rijden. Gaat hem dat vandaag ook lukken? Dan is Tadej wel een straffe renner als hij Remco in een tijdrit kan verslaan. Het zal weer een kuitenbijter van een rit worden, waar ik zelfs vanuit mijn zetel moe van word om ernaar te kijken. Ieder zijn specialiteit, zeg ik maar. Gisterenavond was er dan wel heel speciaal bezoek in "Vive le Vélo": Johan Bruyneel. Na 14 jaar mocht hij eindelijk nog eens opdraven en het woord nemen. De straf van de UCI en ASO, toendertijd voor Armstrong en hemzelf, is zoals hijzelf een beetje aangaf, vooral door 'hun beider arrogantie' en het gevoel 'onaantastbaar' te zijn. Het is ook zoals hij zegt: de mentaliteit was helemaal anders en Lance was niet de enige die extra sportieve middelen tot zich nam. Verschillende gekende dopingzondaars zijn zelfs in het bestuur van den Tour met open armen ontvangen zoal Virengue en nog vele anderen. Maar geen één kon natuurlijk zoveel zeges presenteren en presteren als de Amerikaan. En het chauvinisme van de Fransen maakten dat een Fransman het grootste aantal zeges achter zijn naam moest krijgen. Uitzondering werd er gemaakt voor een Belg, waar niemand aan twijfelde dat hij de grootste coureur was aller tijden. Maar naast Merckx moest een Fransman staan en die mochten niet overtroffen worden door een 'overzeese coureur'. Waren alle renners in die tijd brandschoon? Iedereen twijfelt er aan en veel zondaars van toen en grote prijswinnaars, hebben in boekvorm al 'mea culpa' beleden. Maar geen van allen kreeg zo'n straf als het tandem Bruyneel-Armstrong. Volgens mij is er ook nooit de correlatie onderzocht, van de behandeling van zijn teelbalkanker en de voorgeschreven medicatie met waarschijnlijk een verslaving als gevolg. In ieder geval, wat er ook van zij, ik vond dat hij een prachtige stijl had op de fiets. Ander hoofdstuk. Regelmatig is er op Instagram, You Tube enz. een korte voorstelling te zien van, zoals ze haar noemen: een Bourgondische Brabantse Comédienne uit Schijndel, Nederland: Christel de Laat. Het is een actrice, cabaretiére, présentatrice met prachtige voorstellingen, goede woordspelingen, woordverduidelijkingen. Want wat vindt je nu van het woord 'verderkijken' in plaats van 'verrekijker'? Ik vond dat een fantastische omschrijving en nieuw woord om te gebruiken omdat het zegt wat het doet: verder kijken dan je neus lang is. Haar vertelsels doen altijd een glimlach op mijn mond verschijnen. Zo, dat was het weer. Tot morgen
Gelukkig heb ik geen last van festivalitis, ik ben niet bezeten om festivals bij te wonen en te kamperen op een, ditmaal droge, wei. Noch ben ik op zoek naar lawaai dat mijn oren ziek maakt, noch naar zangers, zangeressen en groupies die me doen daveren op mijn stevige benen. Voor mij dus geen ramp dat het hoofdpodium van Tomorrowland is afgebrand. Hopelijk vinden ze wat podia om al die acts te laten doorgaan. Stel je voor dat al de inkomgelden die al gestort zijn, moeten terugbetaald worden. Ik denk dat zoiets een serieuze aderlating zou zijn want veel kosten die al gemaakt zijn, zijn niet recupereerbaar via de verzekeringen. De organisatie heeft beloofd, dat de meeste acts zullen doorgaan, desnoods op bierbakken met een planksen erop. Het is natuurlijk ook spijtig voor al die jongeren die uitkeken naar 3 dagen in open lucht leven, ver weg van ouderlijk gezag en dichtbij benevelende dranken.
Ik doe trouw mijn kruiswoord, woordzoeker, filipine en sudoku's in de krant. Dan kan ik de krant aan de kant leggen 'als gelezen'. Soms vind ik dan in één van die woordspelletjes toch woorden waar ik de diepere betekenis via wikipedia moet opzoeken. Zoals 'redispen', dat is dan een pen die een constante lijnbreedte geeft in welke richting men ook wil tekenen. Het andere woord dat ik van nabij bekeek was 'stilistiek'. Dat is een onderdeel van de toegepaste taalkunde en bestudeert en interpreteert teksten vzn alle soorten vnl literaire teksten. Er zijn 3 basisprincipes toegevoegd die van belang zijn voor onze stijloefening, zoals ik soms mijn blog ook kan noemen. Ze zijn: 1) rigoureus = een literair esthetisch effect, fraaie vorm, stijlvol, smaakvol, nauwgezet, strikt en grondig. 2) retrievable = opvraagbare, ophaalbare verloren informatie. 3) replicable = reproduceerbaar en nabootsbaar. En als eindresultaat van een tekst, heb je natuurlijk de 'pennenvrucht'. Ik heb er al meer dan 2000. In boekvorm moet dat niet gegoten worden want een dagboek en bedenkingen vormen geen geheel zoals "Schurend Scharnierken" zoals Jos Ghysen (1926-2014) het neerpende of de "Cursiefjes" van Louis Verbeeck (1932-2017).
Vandaag is het een zware Pyreneeën etappe in de Tour. Ik denk niet dat er veel valpartijen zullen zijn, want deze rit is toch 'ieder voor zich'. Nu nog een kleine snack, want het is middag. Dan installatie vóór de kijkbuis. Het is toch te warm om buiten te zitten. Tot morgen
Groot nieuws vanuit de turnwereld: Nina Derwael hangt haar turnpakje aan de haak en bewaart het als aandenken aan een jeugd vol medailles. Het komt vrij plots na haar huwelijksfeest, misschien is er al uitbreiding van het gezin op komst. Natuurlijk een carrière als turnster is geen lang leven beschoren en ongeschonden uit die moeilijke topsportdiscipline te stappen, is ook een kunst. Weten wanneer het 'fin de carrière' is ook al een byzondere gave. Ik wens haar nog een lang, gezond en lenig leven toe.
Ik ben gisteren dus thuis gekomen met een prachtig geschoren wit hondje. Na 2u30 buiten zitten, lezen en wat wandelen mocht ik Raziel terug ophalen om naar huis te sporen, want we waren met de tram naar de afspraak gereden. Ik moet eerlijk zeggen dat het me een ongemakkelijk gevoel heeft gegeven die 2x 15' op de kusttram. Ofwel zie ik er 'oud' uit en heb ik een zitplaats nodig ofwel is de jeugd van tegenwoordig weer enorm beleefd geworden om aan de ouderen hun zitplaats af te staan. Feit is, dat nadat ik de tram opstapte er direct een paar jongeren rechtsprongen om me hun zitje aan te bieden. Ik weigerde beleefd, gezien de korte afstand die ik moest afleggen, maar dat geloofde men niet. Ze duwden me bijna op het stoeltje omdat ik toch maar zou plaats nemen op hun afgestane plek. Ik ben als ik thuiskwam direct naar de spiegel gevlogen om te zien of ik inderdaad een oud besje ben geworden. Jeugdig kan je me nog moeilijk noemen met mijn zilverwitgrijs haar, maar ik kon toch nog vlot op de tram springen. Ik heb ook nog geen wandelstok of looprekje of rollator nodig. Enfin ja, ik heb me laten bemoederen en 2x15' minuten op een bankje gezeten met de hond onder mijn stoeltje. Dat geeft altijd goedkeurende blikken van de medereizigers als je met zo'n beleefd beest op stap bent: niemand heeft er last van. Nu moet ik gaan uitpluizen hoe ik een tramkaartje of rittenkaart moet bemachtigen. Alle automaten die ik tegenkwam zijn buiten gebruik gesteld. Het is weer op een andere manier betalen om een ritje te mogen maken want een zwartrijder wil ik absoluut niet zijn. Ik zou dus de app van 'De Lijn' moeten installeren op mijn gsm en dan met de bankkaart op het witte schermpje in de tram een rit laten registreren. Tegenwoordig is het uitvallen van een gsm of als die gestolen wordt of als je die vergeten bent, een grote ramp geworden. Alles moet online gebeuren, zelfs de simpelste dingen zoals een ritje betalen op het openbaar vervoer.
Net zoals gisteren is er nog vrij veel wind en worden de regenwolken weer weggeblazen. Ik zal weer met de sproeier moet rondgaan om de dorstige planten van water te voorzien. Tot morgen
Dinsdag is weeral van start gegaan. Het ziet er een wisselvallige dag uit, maar regen is in de verste verte niet te bekennen. Dat zou nochtans eens goed van pas komen voor mijn hortensia's. Die hebben het deze lente en zomer al behoorlijk moeilijk gehad om overeind te blijven. Het grondwater is zo laag gezakt dat ik moeite heb om dat bij te vullen zodat deze zomerbloeiers voldoende water zouden krijgen. Het is niet alleen droogte die vele bloemen parten spelen maar ook de strakke uitdrogende wind. Het is natuurlijk fijn dat ik zonder regenjas overal naar toe kan, maar een nachtelijk regenbuitje zou welkom zijn bij vele planten. In ieder geval is het goed weer voor TOTZ (tien om te zien) opnames op de Zeedijk. Dan zal het weer op de koppen lopen zijn voor iedereen die dat live wil meemaken. Ik blijf wel thuis want de kwelers kan ik tot hier horen. Tenandere, ik zal toch té moe zijn om deze avond nog buiten te lopen. Vandaag is het kappersdag voor de hond en dan loop ik zo'n 2u rond, tot mijn hondje geschoren is. Alles is pico bello in orde in Middelkerke, behalve dat het zoeken zal zijn naar een bankje in de schaduw, windluw en zicht op zee. Men kan niet alles vinden in het leven, nietwaar?
Vandaag krijgt mijn vriend zijn laatste baxter en als dat vocht uit zijn lichaam is verdwenen, kan het leven hem weer toelachen want dan verdwijnen ook alle ongemakken die daarmee gepaard gaan. Maar ik moet een paar dingen rechtzetten tegenover de vrienden. Toen we zaterdagavond, met ons drietjes naar de passage van het ISS keken, zegde ik als alweter en betweter van het ISS dat dàt stipje, dat boven onze hoofden passeerde wel '30 voetbalvelden' groot was. Niet dus! Één voetbalveld is genoeg. Ook zitten ze niet met 9 astronauten boven onze hoofden te vliegen, maar met 7. Hierbij heb ik dan weer alles eens correct geschreven, wat ik luidop verkeerd zei.
Ik zal niks missen van de koers, want het is rustdag. Ik kan met een gerust gemoed gaan flaneren terwijl ik Raziel in de goede handen van de trimster achterlaat. Ik neem wel mijn e-reader mee, dat is handig als ik geen poot meer wil verzetten en niet naar de toeristen wil kijken. Dat is echt wel hét geschenk der geschenken voor mij. Vooral omdat er regelmatig nieuwe keuzes bijkomen en ik werkelijk over een gigantsiche bibliotheek begin te beschikken om lectuur te hebben voor elke gemoedstoestand.Tot morgen
Ik heb niet dikwijls compassie met iets of iemand in mijn leven, omdat zoiets, vind ik, geen correct gevoel is om iemand vooruit te helpen. Maar na 10 dagen hard labeur en omwille van de Nationale Feestdag in Frankrijk, moeten de renners een extra zware rit rijden om spektakel te bezorgen aan de miljoenen sportliefhebbers van den Tour. In La Douce France moet op le Quatorze Juillet brood en spelen zijn, voor ieders heug en meug. In Parijs krijgen ze hun jaarlijkse Défilé, de militaire parade op de Avenue des Champs-Élysées. De rest van de wereld geniet van het schouwspel en het huzarenstukje van de 170 renners nog in koers. Het zal vandaag weer een straffe rit worden in de verzengende hitte, berg op en berg af, met vermoeide soldaten op hun ijzeren rossen. Hopelijk blijft iedereen rechtop en wordt er weer een heroïsche strijd geleverd tussen de antagonisten. Het is niet alleen de gele pluchen hond krijgen en op het podium eens terecht te komen, men wil ook al eens een 'Odieltje' hebben, het speeltje dat een afbeelding is van de eerste Belg die de Tour won, Odiel Defraye (1888-1965) en dat gebeurde in 1912. Of het een 'Fraaie' man was weet ik niet, ik denk dat zoiets tijdsgebonden is. De gewone winnaars van de dag krijgen een 'pluchen leeuw' symbool van de grote sponsor van de Tour, 'Crédit Lyonnais Bank'. sinds 1987. Het zal in ieder geval een spannende étappe worden. Ook Wimbledon is afgelopen, met een Belgische gedeelde zege van Elise Mertens in het 'dubbel vrouwen'. De mannenfinale was een goede wedstrijd tussen Sinner en Alcaraz die afwisselend een Grand Slam winnen. Alle prijzen, torfeeën en borden werden uitgereikt door een kokette maar graatmagere prinses of Wales. Tot daar het verslag van het echte sportieve weekend. Het extra sportieve kwam dit weekend van Nina Derwael die in het huwelijksbootje stapte met haar verloofde Thibau en is nu Mevr Dierickx geworden. Ik wens haar evenveel succes bij de switch van haar maatschappelijke en sociale status als bij haar sportieve carrière. Tot morgen
Nadat ik mijn 'De Zondag' heb gelezen en mijn 'rozijnenbokes' heb binnengespeeld , beide items gekregen van mijn zorgzame buren (waarvoor dank, natuurlijk met een brede glimlach en een handkusje), begin ik aan mijn zondagse dagtaak: woordle 5 & 6 oplossen en dan info inwinnen over het weer, mails bekijken en dan seniorennet openen. Dat is dan de tijd om te beginnen schrijven, wat niet alleen een zondagse taak is maar een bezigheid van 7 dagen op 7. Hopelijk kan ik nog jàààààààren dat ritueel aanhouden. Omdat het er een inspiratieloze zondag uitziet heb ik alvast de vensters opengezet om frisse lucht te krijgen en misschien komt ook zo de Heilige Geest binnengewaaid om me wat interessante invallen aan de hand te doen. Het Vlaamse woord van vandaag zal veel weggebruikers doen vloeken en zuchten als ze naar het Zuiden rijden of gewoonweg de 'Noordzee' willen zien: accordeonrijden. Zonder enige speciaal voorval met de auto afwisselend eens wat trager en dan weer sneller rijden. I praise the Lord, dat ik dat echt niet meer moet meemaken om de zee te zien! Eens links en rechts kijken, de straat over en daar zie ik dan de zee in al zijn grootsheid, gratie en schoonheid liggen. Maar er zijn veel kapers op de kust. Door de toevloed van bezoekers en de restjes die her en der blijven liggen, zijn de meeuwen weer superactief en maken een lawaai van jewelste. Dat zal wel een geluid zijn dat naast de 'radio Joe FM' , "Tien om te Zien", zal schallen in de Westendse hemel. De zomerambiance gaat volgende week van start. Misschien dat ik vanavond eens ga kijken naar de stellingbouwers, want dat is ook al een attractie op zich om dat te bekijken. En als de wind uit het noordweststerse gat kom, hoor ik het hele repertoire dat weer gezongen zal worden. Dat is dan zonder me een meter te verplaatsen, vakantie aan zee: van veel dingen genieten zonder er zelf te moeten aan deelnemen. Voilà. Tot morgen
Toeval? Daarjuist bekijk ik het Nederlandse woord van de dag: tuinzetel! Niks speciaals hoor ik jullie allemaal in koor zeggen. Wel als jullie weten waar ik deze morgen naar toe ben geweest: een tuinstoel gaan zoeken in de grote baanwinkels die het woord 'tuin'en 'meubelen' in hun slogan hebben. Vergezeld van een fanatieke shopper en ook om gezelschap te hebben om me niet van aankoop te vergissen, struinden we toch 5 winkels af. Geen van de geprobeerde zetels voldeed aan de verwachtingen. Als je wat ouder bent geworden en op pensioen, komen er al wat meer voorwaarden bij een aankoop aan te pas. Plaats nemen en recht komen moet toch vlot kunnen gebeuren zonder halsbrekende toeren te moeten uithalen. Degene die dan wel weer dienstig zouden kunnen zijn waren te duur, te zwaar of te onhandig om mee om te gaan. Vandaag zal ik die zetel toch niet nodig hebben want er is wel wat wind opgestoken en de blauwe lucht verdwijnt regelmatig achte de wolken. We zijn van een kale reis terug gekomen maar hebben onderweg wel een lekkere tas koffie gedronken. Zo is mijn zaterdag weeral bijna voorbij. Veel arbeid zal er niet meer gebeuren aangzien het ook nog eens 'Tour' is deze namiddag. Eén lichtpuntje toch vandaag: de tuinman is vroeg langs gekomen om mijn gazon een snijbeurt te geven en de randjes van mijn pleintje een knipbeurt. Gelukkig weet hij al jaren wat te doen en kon ik rustig in mijn bad blijven zitten, terwijl de mannen de zware arbeid verichtten. Voor hij vertrok wilde hij wel 5' op mij wachten om een klapke te doen, als ik deftig naar buiten zou komen, want zijn 2 zonen waren er bij. Alzo geschiedde. Nu is het méér dan tijd om de teevee aan te zetten en de 'Tour' perikelen te volgen. Tot morgen
Eén mug!!! Eén mug heeft mijn nachtrust overhoop gegooid. Ik had me in mijn geliefde houding gelegd, mijn oogjes al toegedaan en probeerde nog een beetje na te denken over de vervlogen dag, toen ik geknarsetand hoorde. Natuurlijk heeft een mug geen tanden, maar haar vleugels maken een zelfde onaangenaam geluid als het over elkaar bewegen van de tanden tijdens de slaap van de kamergenoot. Vliegensvlug het laken volledig over me heen getrokken. Ik dacht me veilig te voelen maar er was een verstekeling mee onder zeil gekropen die tuk was op vers en jong bloed, het mijne dus. Een gevecht in regel om mijn huid ongeschonden te houden, maar Dracula was inventiever dan het 'meisje van 1948' en deze ochtend stond ik dus met een joekel van een bult op mijn armen, op.
Sinds een paar dagen verschijnt er op mijn 'app instagram', korte filmpjes over het in en uitstappen van vrouwen en mannen in super-de-luxe bolides. Auto's in de prijsklasse boven het miloen euro, die eigenlijk alleen maar dienen om in de hoofdstraat van Monte Carlo een ritje te maken om bv te stoppen om een tomaatje te halen bij de kruidenier om de hoek, of om de sleutels af te geven aan de portier vóór de sjieke winkel van Hermès om een exclusieve sleutelhanger op te halen. Naar buiten komen doet dat vrouwvolk dan met de gele draagtassen, klein of groot, afhankelijk van de aankoop. Dan eventje de portier aanmanen de juiste bolide uit de parking te halen en daarvoor krijgt hij dan 100€. Het uit- en instappen is een filmke op zich. Ik heb geen oudere vrouwen kunnen spotten die met elegantie die sportwagens betreden. Eerlijk gezegd, is dat een kunst en alleen maar voor jonge ranke slanke vrouwen mogelijk om deftig in en uit de wagen te geraken. Uit geraken is ook een leerschool en niet eenvoudig, men moet soepel en lenig zijn. En wat zie ik dan bij de mannen? Dat zijn dan heren die na een succesvolle carrière en in hun midlife verzeild zijn geraakt, eindelijk zo'n dure slee kunnen veroorloven. Het spijtige is wel dat ze allemaal hun 'sixpack' verloren zijn en zich echt wel belachelijk maken bij het parkeren, en het onelegante vertoon bij het plaatsnemen of van de plaats komen in de wagen. Want ja, wie kan zich een wagentje veroorloven in een prijsklasse van 500.000-16,5mlj € ?. De paradewagentjes noemen, Bugatti, Rolls-Roce, Lamborghini, Jaguar, Ferrari, Aston Martin, Mercedes-Benz Maybach, Koenigsegg, ..... Die wagens zijn geen spek meer voor ieders bek. Toch is nog altijd de beste, eleganste en mooiste verplaatsing om een tomaatje bij de kruidenier op te halen: het voetenwerk. Tot morgen
Ik heb een krant gehad, of hetgeen men toch een krant zou noemen. Een mager gazetje om me tevreden te stellen dat ik toch de teevee programmatie kan bekijken, de uitslagen van de tijdrit van gisteren en voor de rest komkommernieuws. De drukpersen waren uitgevallen in de drukkerijen, al wordt dat tegenwoordig niet meer gedrukt zoals men dat vroeger deed. Alles is comutergestuurd en de teksten gaan rechtstreeks van de computer naar lay-out, de grote papierenrollen en geknipt op formaat. Is het de krantenjongen niet die uitvalt dan zijn het wel de machines die kortsluiting krijgen. Ik heb als kind gewoond in een straat waar een beetje van alles was te vinden: een kruidenier die "Poeders Het Witte Kruis" verkocht waarvan de fabricage achter de hoek was in de 'Laboratoria Tuypens', 2 beenhouwers, een bakker, een juwelier, een advokaat, een dokter, toen was er ook al een dieetwinkel, een kaaswinkel en melkproducten, een winkel van kachels en stoven, een café 'Oud Rhetorica' waar ik leerde 'Boerenjongens' te drinken (zelf maken is rozijnen laten weken op brandewijn met toevoeging van kaneel en kruidnagel), een café waar Ferre Grignard al eens optrad met zijn "Drunken Sailor", een kinderkledingwinkel, een radiowinkel, een electriciteitswinkel, 2 breigoedfabrieken en 2 drukkerijen. Eén post WOII rechtover de Sint Niklaaskerk en een godsdienstige naam kreeg "Drukkerij Sinte Marie" (was brasserie geworden en ook al ter ziele gegaan) en één van in Jesuskes tijd waar de tijd had blijven stilstaan. Begonnen rond de jaren 1920 en gestopt waarschijnlijk 1968 en hun archief werd in 1985 overgedragen aan de Koninklijke Oudheidkundige kring van het Land van Waas. Ik kwam graag in de drukkerijen waar potlood en papier in allerlei kleuren, diktes, groottes en vormen te vinden waren, leien met griffels, ook schriftjes met ruitjes, lijntjes, rechthoeken en zonder, millimeterpapier, tekenboeken, los en gekleurd papier, kladschriften. In de drukkerij vond ik dan de bakken met de letters of de drukker die nieuwe moest maken, kortom alles wat mijn hartje wenste want toen was ik ook al bezeten door schrijven. Al zijn overschot werd toen gebruikt om confetti van te maken en uitgedeeld aan de buren om de processie kleuren als die door de straten trok. Nu ja, ik heb geen overschot meer aan papier en de processies trekken er alleen nog in grote steden op uit, waar men dan moet inschrijven en betalen voor een zitje op de eerste rij. ik schrijf nu alles met het lettertype dat ik kan kiezen uit een menu, de grootte, tekstkleur, met of zonder emoticons en heb ik mijn printer bij de hand. Geen papierverspilling meer en weer een boom die mocht blijven leven. Maar met spijt in het hart kijk ik nu eens naar de straat van mijn kindertijd waar dat alles is uit verdwenen en andere doelen heeft gekregen. Evolutie.Tot morgen
Een onbekende auteur schreef: Liefde is vriendschap die vlam heeft gevat. Meer hoef ik er niet aan toe te voegen. Wel dat ik ontelbare vriendschappen heb gekend en nog ken, maar geen enkele heeft vlam gevat. En ik heb nog een citaat uit mijn filosofische kalender, geschreven door Charles de Montesquieu (1689-1755): "Het land bewerken is het belangrijkste werk der mensen". Ik moet dat enigszins aanpassen, het is het belangrijkste werk van mijn hond in de tuin!.
Geen krant voor de verandering. Ditmaal door een technische storing in de drukkerij. Mijn abonnement loopt weer een dag langer en ik blijf van veel random nieuws verstoken. Ik kan wel de krant online lezen maar dat is toch niet hetzelfde als geritsel van papier horen als ik ze vasthou of een blad omsla. Voor de spelletjes moet ik geen schrik hebben dat ik ze niet kan maken, om 19u30 krijg ik immers de mail met alle spelletjes die in de krant verschijnen en nog wat andere ook. Teevee programma's heb ik dus niet vandaag, maar het belangrijkste weet ik van buiten; rechtstreekse uitzending van de tijdrit in Frankrijk en vanavond "Vive le Vélo". Ondertussen luister ik naar de kauwen die mijn dakgoten aan het reinigen zijn en alle vuiligheid dat erin ligt op mijn paadjes kieperen. Gelukkig zal het een warme dag worden (nu 21°C) zodat alle smurrie vlug zal opdrogen en ik het met de bezem kan wegvegen. Voorlopig zitten we hier nog veilig zonder zondvloed of branden en hopelijk kunnen we dat hier zo houden. Als je de beelden van Zuid Europa bekijkt is het daar één doffe ellende en ook inTexas (Amerika) waar een kalm riviertje in een mum van tijd een wilde stroom werd die dood en vernieling bracht. Hier is het een zonovergoten dag en straks zal het een schaduwplekje opzoeken zijn als ik wil buiten zitten.
Op zijn minst kan je spreken over mouwvegerij en pluimstrijkerij van de Israëlische Premier, Netanyahu. Dat om zijn doel te bekomen (meer wapenleveringen en steun) van Orange President. Een voordracht bij het Nobelinstituut om Trump de 'Nobelprijs voor de Vrede' toe te kennen en dit omwille van zijn verschillende gunstige interventies bij conflicten overal ter wereld om vrede te stichten! Is dat een joke? Tot morgen
Hier is mijn lawaai voor vandaag, waarvoor jullie even stil moeten zijn om het te lezen. Dat is mijn gebruik van het gezegde van Guy Mortier "Stil even, ik maak lawaai". Net zoals Renaat en José en honderden anderen analyseer ik de vele valpartijen in de koers. Het hoeft eigenlijk niemand te verbazen dat er op de smalle en bochtrijke wegen, nog voorzien van allerlei hindernissen die de automobilisten moeten aanmanen om geen 50/u te rijden, fietsen de 180 pedaleurs die dan af en toe in elkaar haken. Op tubes van 2cm breed, zij aan zij, denderen ze over al die obstakels met een snelheid van meer dan 40km/u. Komt daarbij, dat die mannen 6u op hun stalen ros zitten en dat is zeker geen gemakkelijke zetel, in opperste concentratie om en bij de 170 km per rit afmalen. Geen mens kan 6u geconcentreerd met iets bezig zijn, niet op school, niet op het werk en dus al zeker niet op een velo, zonder af en toe eens eet-en plaspauze te hebben in een niet werk gerelateerde omgving. Daar is bij die renners geen sprake van. Verlies van concentratie en mee met de flow rijden zonder na te denken, geen beweging op te merken, of materiaalpech, zijn oorzaak van een val met meer dan onschuldige gevolgen. De druk van de sponsors is enorm groot en de noodzaak om in the picture te rijden, daarvoor nemen de renners ook al eens onnodige risico's. Eigenlijk is het een grote reclamestoet, onder het mom van een spannende koers, veel sightseeing, interviews en randactiviteiten. Maar ik wil het sportieve spektakel toch niet missen. Mannen die boven zichzelf uitstijgen en eeuwige roem krijgen voor de rest van hun leven. Een strijd op mensenmaat, de huidige gladiatoren. Zo'n programma is niet alleen een lust voor het oog, maar ook voor het oor. Een beetje roddels opvangen, daar leeft een mens ook van. Sommige managers, vrouwen, begeleiders, sponsors zouden toch beter het citaat van de dag toepassen en de controverse uit de weg gaan. "Zwijgen is de meester van het spreken" dat zei Lao Zi (ca 600 vC), een Chinees filosoof. Dat las ik vandaag in de filosofie scheurkalender. De Klara kalender blijft onkende musici van vrouwelijke kunne, toveren. Misschien kent één van jullie Ghalia Benali? Een zangeres van Tunesische origine en zingt voornamelijk 'Maghrebpop'. Tot morgen
