Hoe het komt dat ik op de voorlaatste dag van de winter een zonneslag heb opgelopen? Onbeschermd een overvloed aan zonnestralen, voor mijn Vit D, willen vangen met bloot hoofd, blote armen en blote benen. Dat was duidelijk geen goed gedacht. Dat is omwille van de idee-fixe, dat buiten zijn synoniem is van gezondheid opsnuiven, want wie wil er nu zijn schamel pensioentje geven aan een heer of dame in witte schortjas? Het is ook zoals Matin Šimek schreef: alleen al het feit dat een gezonde geld aan een zieke vraagt, zegt veel over de dokters!. Wil ik vandaag van het zonnetje genieten en voor mijnen eigen santé zorgen, dan zal het met een grote strooien hoed zijn (type English Countrystyle), zonnebril. Ook een winterse uitrusting zal er zijn, dat nog net geen 'skipak' te noemen is. Dat brengen mijn jaren 70 ook mee: gevoelige huid en witte haren die beschermd moeten worden. Het is echt wel prachtig weer en dan laat men de voorzichtigheid al eens achterwege. Buiten komen is een must, en zeker als men in een windenvrij hoekje kan genieten van de zon, wat ik vandaag wel zal doen. En als de zon op zijn heetst zal zijn ga ik binnen 'koers' kijken. Het seizoen van de professionele velostampers is gisteren op gang geschoten en hadden we een echte Vlaamse winnaar. Dat maakt het dubbel zo plezant om te kijken. Meteen heeft er een nieuw duo achter de microfoon plaats genomen. Eens een wat andere inkijk en minder slaapverwekkende intonatie van de becommentarie(ë?)ring van de wedstrijd. Zo verandert er geregeld wat in het leven van alledag.
Iedere dag iets nieuws leren blijft de ambitie. Dat kan gaan over moeilijke, eenvoudige of alledaagse begrippen, bezigheden, voorwerpen, eten. Vandaag iets geleerd dat ik absoluut niet wist omdat ik het niet eet of in geïntersseerd ben. Cervela. Ik spreek dat woord wel uit en gebruik het soms eens in een zin, maar wat het product als salami of saucis bevat, daar heb ik me nog nooit een vraag over gesteld. En ik moet zeggen, het is toch wel een eigenaardige samenstelling. Oorspronkelijk, eeuwen en eeuwen geleden in de streek rond Milaan, werd er worst gemaakt van de hersenen van een 'ree'. Zowel 'hersenen', 'cerebellum' in het Latijn, als 'ree', 'cervus' in het Latijn, hebben dus de naam gegeven aan de worst die heden ten dage, meestal varkensvlees en veel kruiden bevat. In Vlaams Brabant, vooral de streek rond Vilvoorde, bereiden ze de cervela met paardenvlees. Het zal zoals met veel producten zijn: streekgebonden en verschillend van beenhouwer tot beenhouwer of een industriële vulling met veel 'E'.
Ik wil de alleenstaanden een hart onder de riem steken door een 2e citaat van Šimek neer te zetten: het leven is te mooi om het samen te delen. Tot morgen
De daken zijn wit, het gras kraakt onder mijn voeten, een wolkenloze hemel met wat kleine streepjes rood, nog een sikkeltje maan en een zon die langzaam tevoorschijn komt in het oosten. Het begin van een prachtige dag wordt zo aangekondigd. Ik ben goed uitgeslapen en zal vandaag geen middagdutje nodig hebben. Ik zal profiteren van alle uren zonneschijn want hier is er geen vuiltje aan de lucht. En toch heb ik pijn in het hart als ik de krant opensla en weer bladzijden lang over oorlog moet lezen in Europa, waarvan we dachten dat het voor de rest van de tijden gespaard zou worden van slachtingen, innames, opsluitingen. Mensen die moeten vluchten voor raketinslagen, granaten, bommen, vuurgevechten en bataljons met tanks. Weer 100.000 vluchtelingen die een veilig onderkomen moeten zoeken tegen al het geweld van een meedogenloze heerser van een naburig uitgestrekt land. Nooit genoeg 'macht', de wereld willen bezitten, rijkdom in geld en grondstoffen willen zowel privé als voor 'hun' natie, de anderen beknotten in hun vrijheid en hun leven, zorgen dat de mensen de daver op het lijf krijgen als een naam genoemd wordt. Collaboratie om eigen have en vel te redden, is weer schering en inslag. Het lelijkste van de mens komt weer tevoorschijn. Allen hoopten dat na 1945 (de Wereld) en na 1989 (Oost-Europa) de vrijheid van 'zijn en denken' en 'rust' blijvend zou zijn voor iedereen die zich Wereldburger en Europeaan noemt. Toch zijn er telkens weer haantjes die zich willen profileren als heersers over volkeren, die alleen maar zichzelf willen zijn. En op alle tv-zenders zijn weer de specialisten aan het woord, die weten hoe Poetin of Erdogan denkt. Kort gezegd en misschien niet helemaal correct, het Slavische Rijk en het Ottomaanse willen heer en meester zijn. De invloedsfeer van hun taal, religie, levenshouding willen beiden opdringen aan de inwoners en de omringende volken en staten. Daar zijn alle middelen goed voor, zelfs oorlogsvoering, opsluiting van dissidenten of mensen met een andere mening. Niemand, geen enkele internationale instellingen treedt op, iedereen blijft op een afstand van ver toekijken hoe de 'gewone' mens weer alles lijdzaam moet ondergaan en slachtoffer is. Ik hoor al gans de morgen het lied, geschreven door Annie M.G. Scmidt (1911-1995) en gezongen door Jenny Arean en Frans Halsema (1939-1984) "Vluchten kan niet meer". Het refrein vertelt alles wat de inwoners van Oekraïne denken en doen: "Vluchten kan niet meer, 'k zou niet weten hoe. vluchten kan niet meer, 'k zou niet weten waar naartoe. Hoe ver moet ik gaan? De verre landen zijn oorlogslanden, veiligheidsraadvergaderingslanden, ontbladeringslanden, toeristenstranden. Hoe ver moet je gaan? Vluchten kan niet meer".
Het minder ernstige item is voor zondag. Tot morgen
Ik hoorde de auto van de krantenman passeren en de plof van de krant in de brievenbus. Ik hoorde ook de wind blazen, gieren en huilen en had niet direct goesting om me naar buiten te spoeden. Het was droog en de krant zou niet nat worden. Ik wilde nog niet lezen over de oorlog en invasie van tsaar Vladimir in zijn buurlanden. De Russen hebben sinds de verdrijving van tsaar Nicolaas II (1868-1918), al vele tsaren gekend. De ene al geweldadiger dan de andere voor het eigen volk, de buren of de satellietstaten. Waarom is er toch altijd die expansiedrift? Waarom altijd dat machtsvertoon van enkelingen die precies altijd van jan en alleman vrijgeleide krijgen om hun zin te doen ten koste van een bevolking? Ik ben nog maar eventjes in bed gebleven. Ik hoorde de hond ook nog niet bewegen en ik had dus wat respijt om op te staan. Eens buiten, wist ik dat ik me niet vergist had in de wind. Het was koud, guur en ik moest mijn muts opzetten om mijn oren te beschermen. Het is nog altijd winter, nietwaar. Al schijnt de zon volop, de warmte van haar stralen is nog altijd achter glas te vinden en nog niet buiten. De werkzaamheden in den hof worden nog wat uitgesteld. Ik kan me weer zonder gêne binnen amuseren met woordjes, spelletjes en muziekjes allerhande. Een belachelijk woord stelt Van Dale voor. Om verder te gaan met de palindroomdagen: eibofobie. Voor zover bekend is dit geen bestaand woord maar ze willen van hun 'serieux' eens vanaf geraken. Althans 1 dag en introduceren nu zelf een palindroom, als grapje bedoelt. Een 'fobie' is een onberedeneerbare angst voor zaken, dingen of situaties, die niet in verhouding staan met een reële bedreiging. Zo heb ik eens, als 10 jarige met verstomming geluisterd naar een klasgenootje. Op een dag verklaarde zij "agorafobie" te hebben. We moesten een omweg nemen want haar pleinvrees en angsten voor grote open ruimtes nam dusdanige afmetingen aan dat ze er ziek van werd. Over het marktplein gaan kon dus niet. Ze heeft dat maar 1 keer gedaan en de dag nadien was ze haar vrees vergeten en konden we weer de kortste weg nemen. Het 'geleerde en moeilijke' woord maakte wel indruk op mij. Het citaat vandaag sluit daar naadloos bij aan. Geschreven door, what's in a name, Cornelis Johannes Wijnaends-Francken (1863-1944): het succes van denkbeelden hangt niet af van hun juistheid!. Ik gebruik dan veel liever onze oude Vlaamse gezegdes en woorden. Ik ga van mijnen center vallen, met andere woorden, 'k ben niet op mijne center. En het is niet van Sinte-Medunkt maar t'is echtig en techtig. Ik zal een suikerklontje opzuigen dan gaat dat vanzelf beter of een koekske met sjokolat eten. En deze namiddag ga ik een wedstrijdje koken meepikken. Masterchef Australië is aangenaam terwijl Masterchef USA uitmaak tv is, die bol staat van vernederingen en ruzies, wat niet verbazend is met Gordon Ramsay als één van de juryleden. Tot morgen
De weergoden zijn niet uitgeraasd. Weliswaar geen storm, maar genoeg wind om ook de regenwolken naar hier te brengen. Ik wil er niet over zagen, want het sahara- en noordzeezand van de jongste stormen is nog niet allemaal van mijn gevel en vensters gespoeld. Daarover reklameren heeft weinig zin, ik zou niet weten tot welke hemelse instantie ik me daartoe moet wenden. Waarschijnlijk zal er geen water tekort zijn deze zomer, wat ook heuglijk nieuws is. Er zijn al mankementen genoeg te noteren in de samenleving die toch wel kunnen opgelost worden mits we een regering, senatoren, volksvertegenwoordigers, hebben die verder willen denken en kijken dan partijpolitieke slogans en hun neus lang is. Ik heb soms mijn bedenkingen over de gang van zaken, maar ik hoef daarover niet iedere dag te emmeren (ik juist gekuist en de associatie kwam goed uit). Soms moet ik mijn opmerkingen ventileren en mijn bedenkingen op de actualiteit neerschrijven. Oorlog in het Oosten van Europa. De Belgen en Europa zullen nog maar eens sancties doorvoeren voor de Russen, die zomaar durven een naburig land binnenvallen en bombarderen ondanks alle protesten van presidenten en voorzitters. Realiteit zal voor de Belgen zijn: geen import van gas. Het zit al zo krap op de gasmarkt, de prijs is al torenhoog, we leven al met twee pulls meer aan om warm te hebben. Ik hou mijn hart vast als de tsaar de gaskraan zou dichtdraaien. Dat is al één bezorgdheid. Nummer twee: electriciteit. Er zijn geen gascentrales (importeren gas) noch kolencentrales (import kolen, CO2 uitstoot). Levering van de overschotten van electriciteit van buurlanden is ook altijd een dubbeltje op zijn kant of ze zelf de opgewekte energie niet nodig hebben. Dus, we hebben windmolens nodig en niet alleen op zee. Enkele burgervaders willen dat zelfs niet hebben langsheen de autostrades!!!. Zonnepanelen nodig en enkele partijen willen de kerncentrales sluiten. En dan? Terug naar 1800 en zoveel met kaarsjes en petroleumlampen ons huisje knus maken. Maar dat is nog niet het grootste probleem die de politici veroorzaken. Iedereen moet electrisch rijden, cleane auto's. Daarvoor zijn er tegen 2030 nog minstens 150.000 laadpalen nodig om de auto te voeden met electriciteit die er niet meer zal zijn. Niet alleen gas en electriciteit hangen aan een zijden draadje, ook de voedselvoorziening van onze natie. De boeren en hun stiel, hun gronden en bedrijven worden altijd maar meer en meer beknot, want er is ruimte nodig voor bossen en woongelegenheid, niet voor "eten" van de bewoners van dit land. Binnenkort zullen we ook nog van de goodwill van landen met veel landbouwproducten afhangen of we aan schappelijke prijzen een patat en een kotelet kunnen kopen. Tja, vooruitgang! Wel goed nieuws is dat het 'kaatsen' de kinderen kan bekoren. Ik ga oefenen want ik kon met 5 ballen jongleren, althans toen ik nog werkelijk jeugdig was. Ik zal blij zijn als ik 2 ballen een voor een de lucht in krijg en kan vatten vooraleer de hond ermee riebedebie is. Tot morgen
In januari jl leerde ik pas de gedichten van Stijn De Paepe (1979-2022) kennen, tijdens gedichtendag. Meteen heb ik er een groot deel van gelezen omdat ze me aanspreken en geen moeilijke zinsbouw hebben. Veel zijn ook actualiteitsgedichten en spelen in op de gebeurtenissen van de dag. Zijn laatste gedicht, op 14 februari was bestemd voor zijn vrouw. Een bekend gedicht is, "WAT HELPT" met de laatste strofe: "je voelt je murw en overstelpt en snakt naar stranden, wit geschelpt. Hou vol, vat moed. Want het komt goed. Doe ondertussen maar wat helpt". Hij werd een 'moderne rederijker' genoemd, maar ik noem hem de schrijvende cartoonist. De tekenaar geeft met een paar pennestreken een humoristische kijk op de actualiteit weer, hij deed dat elke dag met woorden, met puntdichten. De lange witte tafel met Poetin en Macron inspireerden hem voor de laatste keer. Omwille van de titel die hij kreeg, 'laatste rederijker in Vlaanderen'moest ik toch wel eventjes die rederijkerskamers nakijken. Het waren verenigingen van amateurdichters en - toneelspelers. Al sinds de Middeleeuwen vindt men in vrijwel elke gemeente of stad, zo'n gezelschap van liefhebbers van toneel en voordrachtkunst. Ik heb zo'n paar 'kamers' eens bekeken in Gent en Dendermonde, omdat ik veronderstel dat het de thuisbasis was van de poeet. Wat een prachtige namen werden er gegeven! In 1448 werd bv de 'Koninklijke Soevereine Rederijkerskamer van "De Fonteine"in Gent opgericht, met kenspreuk "alst past, bi appetite" en als patroonheilige de 'Heilige Drievuldigheid'. In de notulen werd het doel van deze rhetoricakamer vermeld: "De leden moeten benadrukken dat eerbaar vermaak een goed middel is voor de verdrijving van de melancholie en ledigheid. Niemand kan zich vervolmaken in toneel en lyrische poëzie zonder de inspiratie van de H. Drievuldigheid". Als ik dat lees is dat de behandeling van depressies avant la lettre en zelfs vooraleer er van depressies sprake was. Maar andere gezelschappen hadden een even mooie naam en kenspreuk. In Dendermonde bv "de Distelbloem" met spreuk "fraternalis amor" (broederlijke liefde) en "De Leeuwerik" met "spiro lucem" (ik hoop op het licht), De Roose" met "deucht es amotijf". In Gent waren er oook nog "Sint Agnete" met "elcx begheerte es" en natuurlijk "Sint Barbara" met "liefde overwinnet al". Er zijn er natuurlijk nog veel meer. Vandaag wil ik nog eindigen met een citaat van Stijn De Paepe: "Ik wens je mooie dagen. Geen gezochte, exclusieve. Gewone, mooie, lichte, goeie, leuke, warme, lieve...". Misschien een dag als vandaag.Tot morgen
"Ik ben geen KOK die graag een LEL krijgt voor de LOL omdat er 'no lemon, no melon' voorhanden is". Een klein amusementje omdat het 'palindroomdag' is. Evenwel niet wereldwijd, want zoals bv in de USA schrijven ze de datum met eerst de maand dan dag en jaar. Slechts een paar keer is het overal hetzelfde zoals in 11-11-1111, 02-02-2020 en binnen 99 jaar nog eens 12-12-2121. Het is wel een plezant spelletje zeker als men woorden achterste voren kan lezen en toch dezelfde betekenis hebben, 'lezen is in, ezel'! Maar ook 'denken' is van belang. Deze dag werd door de Girls Guides en Girls Scouts geinstitutionaliseerd als 'Wereld Denkdag'. En gedocht heb ik al vandaag want de 'woordle woorden 5 & 6 waren verdomd moeilijk en vereisten een uur denkwerk. Niet getreurd nadien hield ik er eerder een fier gevoel aan over, want ik had de klus geklaard. En volgens Van Dale hebben we een 'drielingstorm' meegemaakt en aan dat woord twijfel ik niet. Dat moet niet in de herdruk komen van 'den dikke' want ik zou willen dat het een eenmalige gebeurtenis blijft. Ik ben deze morgen, de eventuele schade van het wilde geweld eens gaan bekijken en ben tot de slotsom gekomen dat er maar "één "narcis, gesneuveld is in haar prille bestaan, geknakt op het veld van eer. Ik heb de gevallen knop begraven om als voedsel voor de andere paasbloemen te dienen zodat haar jonge leven alsnog zinvol is geweest.
Een mooie man, een man naar mijn hart die spijtig genoeg zijn hart al verpatst heeft aan een andere vrouw, Georges Clooney. Hij schrijft iedere maand, al sinds 2014, een liefdesbriefje aan zijn teerbeminde (nr 6 in zijn rij van veroveringen, slechts de 2e wettelijke). Niet zomaar eventjes gepost op sociale media of als klein kaartje aan een boeketje rode rozen. Nee, nee, mijnheer levert iedere maand een inspanning door met een mooie Cartierpen of Scheaffer of Waterman een briefje met de hand te schrijven. Chapeau, want dat is toch veel waard. Daar kunnen bloemen, noch pralines noch champagne tegen op. Zeker als bewijs van echte liefde, die zoveel inspiratie geeft dat hij er telkens een blad vol met woorden, weet mee te vullen. Men kan zeggen dat hij voor zijn vrouw nog altijd "The Good Vibrations" heeft die The Beach Boys bezingen!. Hij heeft het zelf moeten vertellen want aan zijn briefjes, die onder haar hoofdkussen te vinden zijn, is de pers niet geraakt. Dat is wat anders dan de camillatapes waar Charles ook zijn liefde uitvoerig beschreef en besprak, maar stomweg op het 'net' postte. En het 'web' is zoals men weet zo lek, doorzichtig en verleidelijk als de beroemde netkousen, die veel laten vermoeden. Daarom is het blootleggen van de onderliggende lagen een must en voer voor tabloids. De roddelpers heeft dit keer voor smeuïge verhalen, zogezegd naast het 'net' gevist. Op de redacties zullen geen 'Mazurka's, Polonaises of Barcarolles' op muziek van Chopin (1810-1847) gedanst worden, want ze zijn verslagen door de vindingrijkheid van een verliefd koppel. Tot morgen
Eerlijk gezegd, ik kijk altijd uit naar bezoek. Dat brengt wat afwisseling in de brouwerij of liever gezegd, mijn leven. Maar Dudley, Eunice, Franklin, zijn geen bezoekers met vriendelijke bedoelingen. Ze ontwrichten alles en iedereen. De enige die er onverstoorbaar bij blijft is mijn woefie. Regen, wind, storm of orkaan met de bal moet er gespeeld worden! En dat doe ik dan ook maar, zijn spelletje van 'ik' ballen gooien en 'hij' met zijn muil vangen. Er is niet veel dat hem doet afzien van 'buiten' zijn. Na dat spel zit ik hier nu met verkleumde handen en vingers wat te schrijven terwijl meneer uitrust aan mijn voeten. Hij heeft zijn goesting gekregen en is tevreden voor een uur of twee. Maar die drie stormen gaan als razenden tekeer en stoppen niet, zelfs 's nachts nemen ze geen rustpauze. Mijn 'rust' is dus al een paar dagen naar de vaantjes en noopt me om overdag iets méér te doen dan een gewone siësta te nemen: proberen wat slaap in te halen. Hoe noemt men nu al dat lawaai dat dit soort weersgesteldheid maakt? Ik vond verschillende woorden die het geluid dat die 100 km/u omschrijft: fluiten, gieren, suizen, ruisen ( ik dacht dat dat gebruikt werd voor het riet), loeien (ik dacht dat dat gebruikt werd voor het geluid dat de koeien maken), huilen, bulderen, piepen, rommelen, dreunen. En samen met de storm kan er ook een ijzige wind komen zoals nu het geval is. Ook sterke windstoten, zoals nu ook het geval is. Voorlopig alles nog zonder nattigheid. Met andere woorden, de wind is overdonderend aanwezig in het leven van mij en iedereen. Het ziet er naar uit dat er enkel op woensdag een korte pauze zal komen om eens rustig naar buiten te gaan. Nu ga ik werken zoals ik elke dag mijn werkzaamheden aanvat. Na de hond, het ontbijt, de krant, de hond, verzorging van mezelf begint de 'studie' van de dag. Taalmails, woordjes zoeken (gelukt vandaag), en dan komt de noodzakelijke lectuur aan bod. Fideel als ik ben aan mezelf, zeker op de 'Dag van de Moedertaal' ingesteld door de UNESCO in 2000, moet ik natuurlijk kijken welk Vlaams woord 'van de dag' er in the picture staat: duaal leren! Dat noem ik nu een van die nieuwerwetse woorden die eerst een hele verklaring vragen vooraleer de betekenis doordringt. Men doet twee dingen tegelijkertijd: praktijk voor 75% in een bedrijf en leren 25% in een school, met aandere woorden: werkplekleren of op leercontract. Nog woorden die in de belangstelling stonden van andere sites die ik raadpleeg of frequenteer: jakobsstaf. Een meetinstrument uit de 14e eeuw dat gebruikt werd om hoeken te meten, een voorloper van een sextant en een geodriehoek. Ik leerde ook 'oneirologie' kennen, de wetenschap die zich bezighoudt, met het bestuderen en verklaren van 'dromen'. Ik denk dat je eerst voor neuroloog, psychiater of psycholoog moet studeren vooraleer je 'oneirologe' op het bronzen bordje aan je gevel mag zetten. Tot morgen
