Deze morgen ben ik op een ontiegelijk vroeg uur vliegensvlug naar beneden gesukkeld. Ik ben van 1948, ik mag zelfs als ik 'razendsnel' probeer te zijn, een beetje traag vorderen, een beetje kramakkelen, een beetje sjokken. Dat is eigen aan de leeftijd en het zijn schone woorden om te zeggen dat huppelen en gratieus van de trap komen, niet meer tot mijn mogelijkheden behoord. Niet uit nieuwsgierigheid was ik er zo vroeg bij, maar de hond was ziek. Waar hij zich gisterenavond weer te goed aan gedaan heeft bij zijn laatste uitje, weet ik niet. Het is hem in ieder geval niet goed bevallen en ik was er de dupe van. Ik kon heel vroeg zien of er iets in mijn schoentje lag. En voilà sè, niets. Ik dacht dat de Goedheiligman, Sint Nikolaas, bisschop van Myra (ong 280nC-ong 350nC) het oneerbiedig had gevonden van mijnentwege, dat ik die raap en wortel in 'crocs' gepresenteerd had in plaats van in een mooie lederen mocassins. Maar hij is ook niet meer van de jongsten en de Roetpieten kan men niet verplichten, de daken op en neer te gaan. Ik had voorzien dat 'Hij mijn huisje ' zou voorbijrijden. Samen met de raap en wortel heb ik zelf mijn mokskes gekocht of niknakskes of letterkoekskes als dat verstaanbaarder is. Tot jolijt, als ik dat zo mag noemen, van mijn hond heb ik er ook een paar rondgestrooid. Ik heb mezelf nog op andere sneukelarijen getrakteerd: een roze marsepeinen varkentje, een speculozen of speculazen klaas, een chocoladen sint, en als toetje marsepeinen patatjes. Zowaar een snoepdag voor mens en dier!
Ik ben fan van het programma 'Alleen Elvis blijft bestaan' met Thomas Vanderveken als gastheer. Gaste was Sachli Ghalamalizad, theatermaker. Een vrouw met problemen omtrent haar identiteit, een algemene ontevredenheid met de wereld, met onderwijs, ophemeling van de cultuur van Iran waar haar roots zijn en liggen. Ik luisterde naar een zoektocht naar haar utopia, dat ze zelf niet kon definiëren. Ik heb 45 minuten mijn best gedaan om haar te begrijpen. Ik kon begrip opbrengen voor haar standpunten over vluchtelingen en hun moeilijke integratie en assimilatie in een andere cultuur, levenswijze, schoolsysteem enz. Maar ik heb moeten afhaken. Teveel negativiteit kan ik vóór het slapengaan niet aan. Ik heb de verdere filmpkes niet gezien en het gesprek niet meer willen volgen. Spijtig.
Een klein item vandaag: in de Baltische Zee, bij het opruimen van spooknetten, heeft een duikersteam een 'Enigma-machine' gevonden. Het werd uitgevonden en gebruikt door het Naziregime in WO II, om berichten te coderen. De Duitse geheime dienst heeft nooit geweten dat er een Britse wiskundige hun codering gekraakt had, nl Alan Turing (1912-1954). Dramatisch is wel het leven van de man geweest, die kort na de oorlog met alle onderscheidingen en égards werd overladen. Tot....hij in 1952 gearresteerd werd voor homoseksuele handelingen, in die tijd strafbaar in het Verenigd Koninkrijk (tot 1967). Chemische castratie werd er uitgevoerd. In 1954 werd hij dood gevonden met een appel gedrenkt in cyanide. Moord door de Britse Geheime Dienst? Zelfmoord? In 2009 werd hij postuum in ere hersteld. Van een ware held gesproken!
Wakker worden na een vriesnacht is weer eens wat anders. De daken hebben een zweem van witte ijskristallen en het gras (wat er van overblijft) krijgt een stijf wit tapijtje dat een beetje kraakt onder mijn voeten. Aan alles zie ik dat er wat winters weer is. De mezenbollen worden al van 's morgens druk bezocht door de kleinste vogeltjes, de pluimgewichtjes, zeg maar: mussen, mezen, kwikstaartjes en roodborstjes. Alle weertypes heeft zo zijn eigen charme waar ik als mens van kan genieten. Tijd dus voor de haard aan te steken en het gezellig warm te maken in huis. Vandaag moet ik dat zeker en vast doen. Want Zwarte Piet mag niet meer langskomen, het moet 'Roetpiet'zijn. Ik moet in mijn schouw voldoende roet hebben en zwarte asse zodat ik geen witte man op bezoek krijg die de raap en de wortel voor het paard of de ezel van de Sint komt halen. Mijn schoentje zet ik alvast klaar vanavond, want vandaag is er mijn kinderhartje, mijn meisjeshartje, mijn kinderzieleke, dat vol verlangen uitkijkt naar het lekkers dat morgen in mijn laarsje zal liggen. Want echt waar, ik ben een gans jaar een héél braaf meisje geweest. Ik heb gehoorzaam gedaan wat de wetgever besliste, mijn belastingen, verzekeringen en alle taksen met mijn schaars pensioentje betaald, de maximumsnelheid gerespecteerd om geen boete te krijgen en 's avonds niet meer met de buren gepraat omdat ik de avondklok respecteerde. Verder heb ik geluisterd naar de noden en klachten van Jan en Klein Peerke, koffie of soep uit een pakske gegeven aan iedereen die dorst had met koekje , chocolaatje of toastje erbij. Dorstigen laven en hongerigen spijzen is mijn motto. Ik hoop dat de Goede Sint mijn huisje niet zal voorbij gaan zonder me op wat lekkers te trakteren. Ik zet voor hem alvast een goeie trappist klaar.
Vrouwen zijn goed in 'kletspraat', mannen in 'gezwets'. Auteur onbekend, het kan evengoed uit mijn mond komen, zeker als ik de vorige paragraaf nog eens lees. Die woorden vragen om meer duidelijkheid. Tegenwoordig kan ik niet voorzichtig genoeg zijn en een foute interpretatie is vlug gebeurd. Kletsen en zwetsen zijn echt wel fantastische woorden tot ik de verklaring vind bij een Nederlands/Hollands boek. Dan heb ik nóg een verklarend woordenboek nodig. Onze Noorderburen houden van alle woorden behalve van de eigen termen. Zwetsen bv omschrijven ze als 'inergatief zwammen' en 'kletsen' is dan weer 'causeren, converseren, meieren'. Bij kletsen zou ik als eerste zeggen: dat is niet 'slaan' hé, maar babbelen, onbelangrijke nieuwtjes uitwisselen. De kids noemen dat chatten, wat chillen. Zwetsen heeft dan weer een zweem van onzin uitkramen, niet weten waarover men spreekt. In feite is het dan beter dat men zwijgt. Dat waren de 'zw' woorden vandaag. Maar om af te sluiten nog 1 kletspraatje: Hein, niet de 'magere' maar de 'dikke' heeft ondekt dat het 'gras niet altijd groener is aan de andere kant van de heuvels'. Een andere zin dan Ramses Shaffy (1933-2009) zong, "niet" zingt hij niet.
Veel lawaai, veel gedruis, veel striemende druppels, dat is de weersgesteldheid op deze vroege vrijdagmorgen. Aan de koffietafel luister ik naar een gouwe ouwe van Dean Martin (1946-1995) 'Everybody loves Somebody'. Heel toepasselijk voor de 21e huwelijksverjaardag van ons koninklijk paar. In 1999 huwde de freule Mathilde d'Udekem d'Acoz met onze kroonprins Philippe/Filip/toen Flupke in de volksmond. Ze zal toen wel blij geweest zijn dat haar achternaam/ familienaam veranderde in de veel kortere naam 'Van België/ De Belgique/Von Belgien. Nu heeft ze keuze van gebruik, afhankelijk van de taal die ze moet spreken als echte Belgische koningin. Haar geboortenaam moest telkens volledig uitgesproken of geschreven worden wat als kind toch een hele opgave zal geweest zijn. Maar ze hadden als koppel geluk, niet alleen in de liefde maar ook voor de samenstelling van hun gezin. De periodieke onthouding, als anticonceptiemiddel, was op die dag al bijna 70 jaar goedgekeurd door Het Vaticaan. Heel belangrijk voor deze christelijke en katholieke familie. Geboortebeperking en huwelijkse seks, is in de meeste gezinnen een belangrijk thema: hoeveel kinderen, welke pil en wie moet ze nemen, welke sterilisatie en wie laat het doen. Essentiële en levensbelangrijke thema's. Vandaag zijn er nog mensen die een verjaardag vieren, zoals Jean-Marie Pfaff, naar eigen zeggen de beste keeper van België aller tijden. Dat zal ik maar geloven want van keeperen heb ik geen verstand. Hij blaast in kleine kring 67 kaarsjes uit. Een troubadour, kleinkunstenaar, viert ook zijn verjaardag. Roel van Bambost (°1942). Samen met Miek brachten ze als duo onvergetelijke liedjes zoals, Jij en Ik, Jantje's hoofd dat is ontploft, Het verdronken Land van Saeftinge, De grote Revolutie, Jan met de Pet.....En de patroonheilige van de dag is Sinte Barbara, die door de smeden, metalurgisten, brandweer gevierd wordt met een etentje.
Gisteren kwam er dan heuglijk nieuws over de vaccins. Meteen werd ook duidelijk in welke groep ik zal zitten om een prik te krijgen: 1b. Ik vorm en behoor bij een risicogroep te weten 'de 65 plussers'. Het vooruitzicht om toch weer mijn kinderen en kids onbevangen te kunnen ontmoeten doet me goed. Maar eerst moet ik, en iedereen, door de 'blokjeskerst'. Feestvieren op verschillende dagen met verschillende groepen. Het zal niet één dag feestvieren zijn, maar een wekenlange schranspartij. Je kan het ene familielid niet minder geven omdat er al een uitgebreid etentje is geweest voor een ander. De consumptie van alcohol zal navenant zijn en misschien zelfs erger dan tijdens de grootste braspartij. Ze zal dagenlang of wekenlang aanhouden. Gelukkig is dat niet mijnen dada, ik wil ten alle prijze een nuchter hoofd houden. Je zal wel een verslag krijgen en mijn bedenkingen van al mijn mini-feesten in één van mijn volgende 'memorialen', mijn aantekenboek oftewel mijn blog. Ciao.
Motregen gisteren en daar word ik ook nat van. Ik besloot wijselijk om droog te blijven en zoals Maggie het zo dikwijls uitriep, blijf in uw kot!, heb ik dat ook wijselijk gedaan. Televisiedag maakte ik ervan. Altijd nuttig om op die manier de rest van de wereld eens te verkennen en te zien wat ik zou moeten weten. De eerste halte was Villa Politica, in het Vlaamse Parlement. Er is plaats voorzien voor 124 verkozen parlementsleden die met belastingsgeld van iedereen betaald worden. Tien man en een paardenkop was aanwezig. Een die keuvelde over de woorden van een federaal minister en de tien anderen waren aan het spelen op hun smartphone. Corona en de anderhalvemetersamenleving zijn vanzelfsprekend de verontschuldigingen om niet aanwezig te moeten zijn. Dat virus is de reden dat ze met niet meer mensen in de koepelzaal kunnen zitten. Een uitleg als een ander. Verder gezapt naar 'Say yes to the dress'. De meest onmogelijke figuren worden in een strapless jurk geregen. Dat is het juiste woord, geen rits of knoopjes die een trouwkleed sluiten maar veters, zoals ik in mijn sneakers heb. Een paar mensen eromheen geven de nodige ooooh's en aaaah's bij het verschijnen van de bruid in spe. Toch weeral goed dat ik de trouwmode in ogenschouw heb genomen. Je weet maar nooit of ik 'The love of my life' op mijn ouwe dag nog eens tegenkom en in het huwelijksbootje wil stappen. Dan zal het wel met bovenstaand liedje van Queen zijn, een hele mooie song trouwens. Het volgende evenement dat ik tegenkwam was de zender 'F' fashiontelevisie arround the clock. Ik keek mijn ogen uit, niet naar de ontwerpers, designers, couturiers, de kleding of de accessoires maar naar de skeletten die mannequins genoemd worden. Een orthopedist kan leren hoe de beenderstructuur eruit ziet en hoeveel beentjes het menselijk lichaam bevat als hij die levende paspoppen ziet passeren. Bij geen van allen kon er een glimlachje af. Het zal waarschijnlijk pijnlijk zijn om zonder enige vetbuffer aan voeten en benen rond te lopen en te paraderen op stiletto's. De volgende zender die ik de moeite vond om eens bij stil te staan was een Vlaamse muziekzender. Daar waren juist drie mannen aan het kwelen. Waarom ze de liefelijke naam uit één van Shakespeare's beroemdste werk hebben gekozen, gaat mijn petje te boven. Een Romeo zoals die voor mijn geest staat, zie en hoor ik in geen van de drie heren. En natuurlijk kom je ook de The Kardashians tegen. Die hebben van het opvullen van ogen, wangen, lippen, boezem en achterwerk hun levenswerk gemaakt. Ze verdienen er wel veel geld mee en laten iedereen ervan genieten door hun show. Een boeiende namiddag. Ik sluit met de speciale woorden van deze week. De 'vaccinado' (welgestelde gepensioneerde die zich laat vaccineren)) wandelt niet met de 'kinderwagen' maar met een 'hondenvoiture' op de dijk. Af en toe eens neervallend op een half 'vermolmde' bank omdat het hondje af en toe de pootjes moet strekken. Tot morgen.
Ik had het moeilijk om op te staan. Maar met een hond in huis, is blijven liggen geen optie. Dus maar uit mijn veren gestapt om buiten naar het grijs van de beginnende dag te kijken. Mijn manneke kent geen genade en wil van bij het krieken van deze woensdagochtend zijn balspelletje doen. Gelukkig is dat iets waar ik niet bij moet nadenken want mijn geest is nog aan het ontwaken. Eens ik weer kan denken en wakker, ben ik in staat om het nieuws van de dag te lezen, dat eigenlijk van gisteren was. Ik zeg dan telkens: je pense donc je suis, je suis donc je pense, n'es-ce pas? Mijn geliefde uitdrukkingen van René Descartes (1596-1650) en Jean-Paul Sartre (1905-1980). De krant brengt verslag van de vaccins, de winkelende medeburger, de diplomaat die zich bezondigde aan een wild feestje, de terreur van een automobilist, misschien nog een prinses op komst, en nog wat nieuwe woorden voor het woordenboek van corona. Want Van Dale doet een enquête over het woord dat mag blijven van dit speciale jaar. Ik stemde voor de 'anderhalvemetersamenleving' Het is het langste woord maar ik heb daar het meeste last van. Dat gezegd en geschreven zijnde, beginnen de andere werkzaamheden van mijn dag. Internet, Wifi in gang zetten, wat deden we vroeger? Ik heb er tot mijn scha en schande geen idee meer van. Wat maakt het ook uit, ik leef vandaag met alle gemakken vandien. Die zorgen ook dat ik iets kan oprakelen over lessen Nederlands, nog wel Middelnederlands. Dat zat ook in het lessenpakket van toendertijd. Ik kwam ertoe door de heilige van de dag: Jan Van Ruusbroeck (1293-1381) mysticus. Een augustijnermonnik die als enige zijn ideeën in het Nederlands noteerde en nadien vertaalde men het naar Latijn. Er kan gezegd worden dat zijn werk, na dat van Anne Frank (1929-1945), het meest vertaalde Nederlandstalige werk is. Dit om het belang van deze auteur ' De Wondebare', een geestelijke leidsman, te onderlijnen. Hij ervoer op een uitzonderlijke manier Gods tegenwoordigheid. Maar ons laat hij in zijn geschriften kennis maken met onze taal in de Middeleeuwen. Ik denk dat het daarom was dat ik me deze naam herinnerde: de kenismaking met het Nederlands van zovele eeuwen terug. De titels van zijn werken zijn juweeltjes en de inhoud diende als richtlijnen voor zijn medebroeders, de begijnen en gewone gelovigen: dat rijcke der ghelieven, de gheestelike brulocht, vanden blinckende steen, vanden vier becoringhen,vanden kerstenghelove, vanden seven sloten, vanden seven trappen, vanden twaelf beghinen, boecsken der verclaringhe.... Als je de titels bekijkt denk je meteen aan de albums van Suske en Wiske. Kennismaken met deze Jan? Doe dan de 'Ruusbroec' wandeling in Vlaams-Brabant. Met het Zoniënwoud als centraal punt, het arboretum van Groenendaal met zijn 400 soorten bomen, allemaal dichtbij Hoeilaart. Dat is de streek van onze heilige van de dag, die daar in het bos en klooster zijn gedachten neerpende. Een gezonde omgeving, toen en nu. Voor al mijn lezers een gezonde wandeling die misschien een inspiratiebron kan zijn.
Alle plooien gladgestreken bij het uitwuiven van la grande dame van het VRTnieuws. Grote, kleine en geen irritaties zijn vergeten en alleen het positieve blijft hangen en zo hoort het ook na 42 jaar Martine op het scherm. Ik ben nieuwsgierig naar de volgende leading lady of leading man! Op deze gure herfstdag begint volgens de astronomen en de meteorologen de astronomische winter. Eén december ook het begin van het 'pensioen' voor velen, zoals hierboven reeds één iemand aangehaald. Die staan voor dé uitdaging van hun leven: opnieuw beginnen met een blanco bladzijde. Figuurlijker kan deze dag niet zijn, de winter van het leven start. De eerste dagen voelt aan als verlof en zijn zeer prettig. Een vrijheid die men nooit gekend heeft. Er was bijna altijd een baas boven baas. Dit is de periode dat jezelf alles in handen neemt en dat is wel onwennig. Het duurt ook een tijd vooraleer de draai en de keer gevonden is. De interesse in iets nieuws moet groot genoeg worden om de bezigheden de voorgaande 65 jaren te vergeten. Een nieuw onbezoldigd beroep vinden dat een even grote invulling kan betekenen als de betalende jaren. Het is een gigantische zoektocht die alleen moet gebeuren. Het is zoals op expeditie gaan. Zoeken, met vallen en opstaan. Ik doe nog iedere dag mijn ontdekkingen. Zeker deze tijd van het jaar is dat echt wel plezant. Zo een tocht hoeft daarom niet fysiek te zijn, er is van alles te vinden zonder dat men de benenwagen, bus, tram, trein, auto of vliegtuig moet nemen. Op excursie gaan met de verbeelding. Het helpt natuurlijk als men zo een beetje vanalles gezien heeft in de jongere jaren en hoe alles eruit ziet. Een beeld hebben van bloemen, planten, bossen, bergen, huizen, kerken en alle andere schatten. Die helpen om een trip te visualiseren en om een reis te maken in de verbeelding. De teleurstelling bij het zien van een veel geprezen natuurwonder of bouwwerk is niet aanwezig bij dergelijke uitstap. Dat heb ik een paar keer als kind ervaren. Als kind zijn woorden 'recht' niet anders te interpreteren dan kaarsrecht. In 1958 ging een familieuitstap richting Expo 58. Door de verbreding van de A12, een aansluiting op de N16 was het vanuit St Niklaas via de vernieuwde Temsebrug, een fluitje van een cent om aan de Tentoonstelling te geraken. Men kon 'snel' en 'recht' naar Brussel rijden, zei mijn vader. Ik heb alleen een grote teleurstelling gekend want dat 'recht' van mijn papa was met vele, vele bochten en duurde toch nog lang. Ik kan nog dat gevoel van teleurstelling opwekken telkens er iets niet is dat ik denk dat het zou moeten zijn. Behalve dat gevoel heb geen enkel ander beeld meer van die dag. Dat vermijd ik allemaal met in mijn fantasie te reizen. Heugelijk nieuws voor al de shoppers die hun portemonnee zo vlug als mogelijk willen leegmaken. Wel is het zonder een koffiepauze, die shops blijven toe. Maar ik neem nu mijn pauze met mokkakoffie en versnapering.
In normale tijden is Black Friday de koopjesdag voor de fysieke winkels. Als reactie was er een dag met kortingen bij de webwinkels, de maandag na die zwarte vrijdag. Een internet gebeuren, een Cyber Monday. Dit jaar is het alleen maar 'cyber' geweest, met ongeloofelijk veel aankopen via het internet. Tegen heug en meug heeft de politieke wereld en de virologen de toestemming gegeven om de gewone winkels te openen op 1 december. Een voorproefje was er met de lichtspektakels in Brugge en Brussel. Het was drummen om de gekleurde lapionnekes te zien, die bewogen en dansten op muziek. Geef het volk 'brood en spelen' om het tevreden en koest te houden. Dat was voor mij de teneur van dit weekend. Dat is al een zéér oud gezegde, neergepend in het Latijn: panem et circenses. Juvenalis (60n C-133?-140?nC) een Latijns dichter ten tijde van keizer Nero, schreef de uitdrukking neer in één van zijn vele satirische werken 'Satire X'. Kort gezegd: de gunst van het volk winnen door oppervlakkige behoeften van het volk te lenigen nl eten en vermaak geven. In Spanje klaagden de intellectuelen van de 19e-20e ook over goedkoop en bruut amusement: pan y toros, brood en stierengevechten. Het is wel van alle tijden dat de machthebbers het gepeupel moeten koest houden met een floche zoals op een kermismolen: gratis rondjes draaien, gratis kijken naar mooie lichtjes, gratis vermaak, gratis parkeren, gratis vervoer. Juvenalis bedacht ook een andere spreuk: men sana in corpore sano, een gezonde geest in een gezond lichaam. Ik kan wel zeggen dat ondanks deze gezegdes, die zo oud zijn als de straat, een waarheid als een koe zijn; iets dat overduidelijk is, iets waar men niet omheen kan door de evidentie. In de Middeleeuwen haalden de christelijke moralisten Juvenalis vanonder het stof en sindsdien zijn die twee spreuken gemeengoed geworden. Te pas en te onpas gebruikt.
Ik heb weer een wijs man leren kennen door het citaat van de dag: Hoe kunnen ze zeggen dat mijn leven geen succes is? 70 jaar heb ik genoeg te eten gehad en ben ik eraan ontsnapt opgegeten te worden! Dat is van Logan Pearsall Smith (1865-1946), een essayist, criticus, aforist, epigramist, en een expert in godgeleerden en godgeleerdheid van/in de 17e eeuw. Ik ben al die -isten gaan opzoeken om te begrijpen wat hij allemaal deed. Kortweg, een schrijver die alle genres probeerde en wat opzoekwerk deed. Zoals ik dus, ik schrijf, ik probeer en doe opzoekwerk. Maar hij heeft mooie woorden gezegd zoals hierboven en ook het volgende: geef mij een bed en een boek en ik ben gelukkig.
