Ik luisterde gisterenavond naar onze federale minister van mobiliteit. Eerlijk gezegd, ik verstond geen woord van zijn uitleg en zijn absurde maatregelen zoals bv hoe al de mensen naar zee gebracht moeten worden. Heel véél treinen gaan er ingezet worden om de mensen naar de geliefde Noordzee te brengen, want alleen aan het venster mag er gekeken worden naar het voorbij vliedende landschap. Dat is een drastische en belachelijke idee. Dat betekent per wagon een veertigtal reizigers. Dat moet zo want er is 1,5 m regel, en covid mag niet mee op uitstap. Bij terugkeer naar het binnenland, speelt dat geen rol meer. Iedereen mag weer plaatsnemen op elkaars schoot, in het gangpad en aan de deuren, want àls er al covid op de heenreis mee was geweest, die is door de zeelucht meegevoerd naar andere oorden. In het terugkomen geen extra treinen, corona is er toch niet meer bij. Wat betekent dat voor de kustbewoners? Binnenblijven. Bij dit mooie weer komen de toeristen niet alleen per spoor maar ook per auto. Ondanks de vele parkings die er gebouwd zijn, weigeren de automobilisten daar gebruik van te maken. 5€ is teveel om aan stalling uit te geven. Liever de bewoners ambeteren door het achterlaten van het ijzeren vehikel in de kleine smalle straatjes. Viva de zonnige warme dagen. Ik concentreer me dan maar op muziek en componisten want er zijn toch een paar belangrijke die op deze dag een vermelding moeten krijgen. Beginnen met Modest Moessorgski (1839-1881) waarvan het belangrijkste werk de opera "Boris Goedonov" is. Hij behoorde bij het "Machtige Hoopje". Een naam die een Russische recensent gaf aan vijf bevriende componisten die de nationale Russische volksmuziek hoog in het vaandel voerden. Ik kijk uit naar de Koningin Elisabethwedstrijd, die terug komt dit jaar en wel in mei. Het instrument is 'piano' en dan zullen zeker de concerten van Sergei Rachmaninov (1873-1943) er bij zijn. Velen zullen zijn concerto's spelen, want het zijn geliefde melodieuze vingeroefeningen bij de pianisten. Heel andere muziek brengt de diva 'Lady Gaga', zangeres, actrice, pianiste, singersongwriter en een alias voor Stefani J.A. Germanotta. Een naam die wat moeilijker aan te kondigen is dan haar artiestennaam. Bekend van de songs: Just Dance, Pokereface,...Onlangs te horen met het Amerikaanse volkslied bij de inauguratie ceremonie van President Biden. En nog eventjes terug in de tijd, naar mijn jeugd met Middle of the Road en "Chirpy Chirpy Cheep Cheep" uit 1971. Gedanst, gezongen en onnozel gedaan met dat liedje. Vandaag is de zangeres van deze bubblegum muziek jarig: Sally Carr, blaast al 76 kaarsjes uit. Vóór de koers ga ik me nog wat verdiepen in het werk van Marc Chagall (1887-1985), schilder, keramieker, maker van glas-in-lood-ramen. Als iemand ooit naar de Côte d'Azur gaat, ginder eens een uitstapje doen naar Saint-Paul- de-Vence, Fondation Maeght gaan bezoeken en daar de muurmozaïeken bewonderen van Chagall. Het loont de moeite. Deze namiddag, veel koersplezier!
Ondanks de felle zon is het een kille, winderige, gure dag. Tot hiertoe, want het weerbeeld aan zee kan rap veranderen. De dag is vroeg begonnen door een slapeloze nacht. Geen drama natuurlijk. Ik had me gisteren net niet moe genoeg gemaakt. Boodschappen doen is wel een uitputtende bezigheid maar qua 'fysiek moe worden' is dat maar een peulschilletje. De slapeloosheid kwam door ergernis en het gevoel 'in't zak gezet' te zijn. Kwaad op mezelf, om mijn eigen naïviteit. Dit hopelijk voor de laatste keer van mijn leven. Nooit te oud om te leren, dat geld nu voor mij. Ik zeg dat liever om nieuwe dingen te leren niet door goedgelovigheid. Vanmiddag een uiltje vangen en vanavond vroeg de beddenbak induiken. Enfin, andere regel en ik ga weer verder want mijn horoscoop zegt: je zit eigenlijk boordevol energie en je reserves zijn aangevuld. De stukken krant die ik al gelezen heb verkondigen niet veel nieuws. Ik ben nieuwsgierig of die extra vakantieweek veel drukte aan zee gaat teweegbrengen. De raamverkoop wordt uitgebreid en de horeca gaat zijn toiletten openstellen. Dat roept toch wel enige vragen op. Wie gaat al die ontsmettingen betalen? Gaat dat gebeuren? In café en restaurant mag dan elkeen zomaar door het gebouw lopen! De winkels die op afspraak moeten werken? De scholen toe! Ik kreeg een mail dat ik niet in dezelfde ruimte mag verblijven als de huishoudhulp, indien het niet anders kan is er maskerplicht en 1,5m afstand of anders uit mijn huis gaan. Een gezin van 5 of 6 personen mag niet bij me komen omdat ze niet in mijn bubbel zitten!!! Allemaal rare beslissingen om de covid op andere gedachten te brengen en ons landje, van een speldekop groot, te verlaten. Ik zou de uitdrukking van de 'Nederlandse Landelijke Compostdag' moeten gebruiken omdat hun dag niet kan doorgaan: stront! Genoeg gekankerd voor vandaag nu op naar het positieve en leerzame moment: de Steen van Rosetta. Dat is een zwarte granietsteen met ingekerfde tekst, een dankbetuiging, gedateerd op 27 maart 196 vóór Christus. Een tekst in twee talen, en drie schriften. De steen werd gevonden in 1799 in de Egyptische plaats Rosetta nu El Rashid. Dankzij deze tekst heeft Jean-François Champollion (1790-1832) de hiërogliefen kunnen ontcijferen in 1822. That's all folks for today, ik moet met hondjelief buiten. Die wil een tukje doen want hij is al even lang wakker als bazinneke. Geen liedje vandaag, de radio heeft nog niet aangestaan.
Een zielig schouwspel van de politici rond onze kinderen, hun opleiding en school. De jongeren krijgen een week extra paasvakantie, de leraren een week extra verlof maar moeten wel ter beschikking blijven. En ik, ik hoor alsmaar luider het liedje uit 1969: wat heb je vandaag op school geleerd, zeg het eens kleine Jan? Een lied van De Elegasten.Tussen de regels kon je toen het protest horen voor de invoering van BTW, de atoomcentrales, de taalstrijd en Leuven Vlaams. De grote protestsongs van toen zijn nog altijd geldig vandaag, met een lichte aanpassing van de onderwerpen. Maar men hoort ze niet meer. Op de wereld van vandaag heeft een song ook geen impact meer, ook de stakingen of protesten vallen in dovemansoren, want de bazen wonen op een idyllisch eiland duizenden kilometers hiervandaan. In de vorige eeuw was Vlaanderen, Wallonië, België, onze wereld. Alles werd ter plaatse geteeld, gemaakt. Met een kleine opstand was er nog enige invloed op het beleid in het land. De impact van de burger op onze politici is stukken kleiner geworden door de mondialisering van alles, behalve van de belastingen. Een simpel voorval als de vastgelopen boot met 20.000 containers aan boord, toont volop de kwetsbaarheid van ons leven. Een kortere weg of een omweg bepaalt onze economie, ons comfort, onze consumptie. Een file van schepen, zowel vóór als achter het vastgelopen schip onthouden ons nu van fietsen, chips voor alle toestellen, auto-onderdelen, pulp van hout voor papier, meubelen, kruiden, rijst, thee enzoverder enzovoort. Alles afkomstig van Azië, dat zijn goederen ziet vastzitten in de modder van een Egyptisch kanaal. Ik heb wel iets geleerd vandaag: over scheepvaartverkeer. De schepen staan te wachten tot het hun beurt is om door het Suez kanaal te varen. Deze mammoetschepen leggen hun motoren niet stil, maar wachten hun beurt af met rondjes te varen. Ironisch: terwijl de Ever Given, tijdens het wachten al varend een klavertje van vier probeerde te maken, liep het vast op de oevers. Zo zie je maar dat je niet alles moet geloven wat de overlevering zegt over klavertjes en gelukbrengers. Gegarandeerd dat de verzekeringen weer heel veel zullen verdienen en een vette bonus aan de beheerders kunnen uitbetalen. Jammer voor de voorzitter van een elftal, dat het geld niet zijn richting zal uitkomen. Zijn papieren wensen, op een goed inkomen en gehoopte opbrengsten, moet hij terug in zijn saccoche en mallètje steken. Zijn beurs moet hij zelf maar vullen voor zijn megalomane projecten.
Nu ga ik 'in de rapte' mijn commissies doen ttz niet verkeerd begrijpen, het is boodschappen doen. Want zoals zo dikwijls opgemerkt, er zijn vele betekenissen voor hetzelfde woord. Het kan om een 'vergoedingstussenkomst' gaan. Het kan om een 'bescheten commissie', in het West Vlaams 'beskeetn commisse' gaan, dat is iets dat niet plezant is maar toch afgehandeld dient te worden. Het kan een commissie in het Parlement zijn om oeverloos te palaveren. Maar zeker niet verwarren met een 'comissie' doen in het kleinste kamertje.
Hoe ga ik nu beginnen vandaag? Moeilijk? Dan moet ik bij de Hollanders zijn en hun woordenschat. Het nieuwste van het nieuwste is voor mij een echte tongbreker: conspiritualiteit, dat zoveel wil zeggen als: een holistische levensbeschouwelijke stroming die rationalisme afwijst en complottheoriën omarmt!!! Nee ik ga het eenvoudig houden. Naast de menopauze, de penopauze en de plaspauze is er nu de paaspauze. Hoe lang zal die duren? Levenslang voor een 50+ zoals de eerste twee of 5 minuten zoals nr 3? Manu militari, een beetje onder sterke dwang, verkondigde de premier, krachtdadig en zelfverzekerd dat deze 'paaspauze' maar 4 weken zou duren. Dat vanaf a.s. zaterdag. Die nieuwste pauze is moeilijker dan de eerder genoemde 3. De menopauze geeft niet anders dan voordelen voor de vrouw mits het verdragen van wat vapeurs. Over de penopauze kan ik niet meespreken, maar ik denk dat die ook 'soepel' verloopt en weinig 'spanningen' geeft. Aan de plaspauze heeft iedereen behoefte en geeft meestal geen ongemakken na de plas, alleen opluchting en de pauze. Daarentegen met die 'paaspauze' voorzie ik weer een hoop te nemen hindernissen. Alles wordt lastiger en lastiger om te volgen. Nog altijd geen gezellige keuvelmomentjes, nog altijd een chat met weinigen, geen bezoekjes. Het is moelijker om niet meer te zagen en te klagen. Maar er zit niks anders op dan de orders te volgen. De jongeren hebben het er moeilijker mee en willen niets anders dan fuiven en feesten. Ik begrijp wel dat ze samen een braspartij willen hebben om te leren met vrienden en drank om te gaan. Een beetje geduld nog en alles wordt weer zoals vanouds. Voor iedereen. Daarom de 750e spreuk van de Bond Zonder Naam in acht nemen: Klein Geluk, is Groot Geluk. BZN is wel een unieke vereniging die opgericht werd in 1947 maar wereldberoemd werd vanaf Phil Bosmans (1922-2012) aan het roer stond in 1957. Maandelijks kwam er een spreuk de huiskamer binnen van maximaal 8 woorden. Wie kent niet: "verbeter de wereld, begin met uzelf", "weer of geen weer, altijd welkom","geef mensen een pluim en ze krijgen vleugels". Maar bovenal "menslief, ik hou van jou" meteen ook de titel van zijn boekje dat op een bepaald moment het meest verkochte boek was in de Lage Landen. Niet alleen voor de spreuken maar ook voor een aantal sociale projecten is BZN een pionier geweest. Denk maar aan het oprichten van de eerste Belgische Beschutte Werkplaats (1958) en een opvangtehuis voor vrouwen. Maar BZN, met dezelfde initialen, is ook de naam van de Volendamse popgroep met vele schlagersuccessen, Band Zonder Naam. Ze waren met zijn 6 actief in de muziekscene van 1966-2007. Mooie meezingers zoals "Mon Amour", "Just an Illusion", "Banjo Man" en vooral "My Friend the Wind".
Eindelijk nog eens een liedje dat me doet meezingen. Aretha Franklin (1942-2018) zong "A rose in Spanish Harlem". Dat nam ze op in 1971, met haar versie in het refrein: There's a rose Black'n Spanish Harlem. Een zwarte roos in zwart Spanish Harlem. Ik luisterde terwijl ik op p.7 las dat "jezelf verwennen nog wel mag". Ik zou niet weten waarom niet. Je zal dat op het einde van deze blog wel lezen. De volgende blz in de gazet deed me ook zingen: Al wie wil te kaap'ren varen moeten mannen met baarden zijn, Jan, Piet, Joris en Corneel....maar het was Fons Oerlemans (82) en zijn Kee (75) die verslag uitbrachten van al hun reizen op de woeste wereldzeeën. Ze zien er beiden, sinds kort definitief aan wal, nog heel patent uit. Hebben natuurlijk verhalen té over van al hun overlevingstochten in flessen en op vlotten. Hij ziet er nog altijd uit als een stoere zeemansbink, weliswaar met zilvergrijs haar en baard. Zijn Kee heeft nog altijd de vlechtjes die Pipi Langkous ook had. Beide meisjes avonturiers van het zuiverste water. Natuurlijk is er terug, niet één maar drie, uitverkoren dagen van...De eerste is de lekkerste: Europese Dag van het Ambachtelijk Roomijs. Ik kan je wel vertellen dat er op deze zonnige dag, een echt artisanaal ijsje zal gesmaakt worden. Dat moet ik hier aan de kust wel nageven, er zijn heel goeie ijsbereiders te vinden. Ja, hier in de Westhoek staan de koeien ook niet zo ver weg van de kraampjes waar ze de room van de melk nodig hebben. Eens eventjes aan de uiers trekken, het vocht een paar uur laten rusten in de kan en hetgeen bovendrijft is pure verse en vettige room. De koe staat niet in mijn wei, ik ga naar het creme glace karreke waar een ijsjesman het voor mij klaargemaakt heeft. Een volgende wel heel belangrijke dag : Wereld TBC Dag. Op deze dag, in 1882, ontdekte Robert Koch (1843-1910), de latere naar hem genoemde kochbacil die tuberculose veroorzaakte. Hij ontving de Nobelprijs voor de ontdekking dat miltvuur, cholera en vooral TBC, veroorzaakt zijn door bacillen. De behandeling en medicatie van deze dodelijke ziekten kon daarmee van start gaan. Een derde dag van..."Internationale Dag van de Waarheid". Dat is echt wel eens iets dat in de belangstelling mag staan en waar ik behoefte aan heb: de waarheid. Sinds drie jaar slik ik allerlei leugens waarom, ten eerste, de werken aan mijn dak niet begonnen waren, en ten tweede, nu moet ik allerlei leugens slikken waarom ze er na 7 dagen de brui aan geven. Mijn goed humeur was op slag verdwenen toen ik weer hoorde van ziekte onder de dakbedekkers, asbestopleidingen, materiaal tekorten en geen leveringen. Het zal een hele ferme creme glace moeten worden met heel veel garniteur, om terug een positieve luim te krijgen. Ik laat het hier maar bij. Misschien morgen eens waarheidsgetrouw nieuws. Ondertussen ga ik aan de ijsbollen lekken, vanille, praliné en mokka.
Een nevelige start van de dag in deze dorremaand, windmaand, guldenmaand, allemaal alternatieve namen voor maart, die zijn naam ontleende aan Mars, de oorlogsgod der Grieken. In de krant 8 pagina's over een onderwerp dat taboe zou moeten zijn, geen enkel deuntje op de radio dat vrolijkheid uitschreeuwde, en mijn huis dat nog altijd in de steigers staat. De blijheid, vrijheid moet van ergens anders komen. Ik kijk dan maar naar buiten en zie in de tuin een overvloed aan boeketten gele paasbloemen staan, de goudgele primula's die ik gisteren allemaal in bloempotten heb gedaan, er tussen staan de blauwe tuin- en boshyacinten en de blauwe druifjes die ook voor kleur zorgen. Het lentegevoel straalt uit de tuin en de zon zal straks ook nog wel komen om dat compleet te maken. Ik zag ook al een paar lievenheerbeestjes tevoorschijn komen! De tuinluizen krijgen geen kans om alles kapot te maken als die kleurrijke insecten er zijn. Ik moet alle bloempjes in bloempotten zetten omdat ik een beestje heb rondlopen dat niets liever doet dan alle plantjes en bloemetjes bemesten, maar niet met de mest die ik wil aan planten geven. In potten zijn de plantjes beschermd tegen zijn hondenwater. Maar het houdt niet op met 'internationale dagen' in de lentemaand. Vandaag, al sinds 1950, Internationale Dag van de Meteorologie. Het weer en de voorspellingen maken een steeds belangrijker deel uit van de dagbesteding. Zelfs is er een zender die constant de wolken, de zon en regenbuien weergeeft. Het dagelijkse leven wordt aangepast aan hetgeen de weermannen voorspellen. A l'improviste erop uittrekken is bij velen niet meer mogelijk door een buitje of een windje dat men voorspelt. Net zoals de gsm een onontbeerlijk object is geworden is het weerbericht van doorslaggevend belang voor de ontspanning. Maar meteorologie doet mij vooral denken aan dé weerman der weermannen: Armand Pien (1920-2003). Hij leerde ons de straalstroom kennen waar nu nog nauwelijks sprake van is, werkte graag met bloedrode lippenstift om de hoge en lage drukgebieden te tekenen, die hij dan graag aanwees met een wortel of een prei. De boeren waren zijn grootste vrienden en bezorgden hem de misvormde attributen om aan iedereen een glimlach te bezorgen als hij die gebruikte. Voor de kust, dat toen nog niet zo'n grote trekpleister was, bezorgde hij ook de nodige reklame door er op de overvloedige zonneschijn te wijzen. Meer dan 5000 keer heeft hij op de televisie zijn weerpraatje gedaan en een 3000-tal keren in het wekelijkse radioprogramma van Lutgart Simoens (1928-2020), 'Platenpoets'. Een legendarisch man die zijn eigen planetoïde kreeg, bezongen werd in verschillende liedjes en voldoende gepersifleerd of geparodieerd werd. Aan sommige bekende mensen denkt men met weemoed en plezier nog eens terug.
Wereldwaterdag. Sinds 1992 heeft de VN een dag voorzien om eens extra aan het belang van water te denken. Onze planeet bestaat voor 75% uit water. Zonder water en zeker zoetwater, is er geen overleven mogelijk voor mens, dier en planten. Het is heel belangrijk om goed om te gaan met dit belangrijk en essentieel goedje, al ben ik vandaag natuurlijk wel blij dat het niet regent. Zoals gewoonlijk vertrek ik, vanuit mijn luie zetel, op reis. Ditmaal doe ik mijn olifantenpijpen jeans aan, ook flared jeans genoemd. Deze bizarre broeken met brede pijpen, zijn nu weer modieus. Ik ben weer eens een hipster met mijn retro- en vintagekledij. Versleten kledij? Niet erg, want 'scheuren' moeten er ook zijn en daar wil ik in de trendy winkeltjes niet voor betalen! Waar ben ik allemaal terecht gekomen op mijn dagelijkse reis? Ik was nieuwsgierig naar de betekenis van de naam 'Bernard Plantevelue' een Franse edelman uit de 9e. Vaak zijn achternamen een verwijzing naar een specifieke eigenschap van een mens. Zoals we kennen, Filips de Schone, Filips de Stoute, Karel de Kale, Robert de Sterke, Lodewijk de Stamelaar en Plantevelue zou verwijzen naar een familie met ruige behaarde mannen, bezig met planten en fluweel. Veel namen verwijzen naar een beroep, eigenschap of plaats van afkomst van de stamvader. Sinds Napoleon worden de namen in een register genoteerd. De ambtenaren werden toen per letter betaald, vandaar dat ckx veel voorkomt. Mijn tweede lezing bracht me naar erotische oorden. Je zou niet verwachten dat ik dàt bij de heiligen vond, maar mijn fantasie sloeg direct op hol toen mijn oog viel op de heilige van de dag: "Afrodisius" van Béziers. Mijn eerste gedachte was: ze hebben in Rome nood gehad aan een heilige die hen ook op 'prestatievlak' een handje toestak. Maar dat is een oneerbiedige gedachte, ik legde me toe op het woord 'afrodisiacum'. Ik had een verkeerde pagina toen ik in Turkije belandde. Daar is begot een stad die Afrodisias noemt! Deze stad is zelfs erkent door de Unesco en staat sinds 2017 op de werelderfgoed pagina. Er zijn ruines te zien maar ook, en die moest ik hebben, de tempel van Aphrodite. De Griekse godin van de vruchtbaarheid, de zinnelijke liefde en de schoonheid. Van haar blijft nu alleen nog haar naam over, die we gebruiken om een seksueel prestatieverhogend middel aan te duiden. Sinds eeeeeeeeeeeuwen is de mens op zoek naar voedingsmiddelen, van dierlijke, plantaardige of minerale oorsprong, die de uitzonderlijke prestaties tussen, onder of boven de lakens bevorderen. Het middel moet de appetijt in seks verhogen, de potentie verbeteren, de geslachtsdrift stimuleren en het plezier van seks. Wel 50 producten zijn zo op te noemen, maar niks is bewezen alleen de fabeltjes zijn echt. Vastgesteld, bij gebruik van knoflook en ginseng dat de hormoonspiegel verhoogd is, bij gebruik van alcohol alle remmen los gaan, gebruik van de Spaanse Vlieg enkel helpt bij dieren maar het grootste vergif bevat voor de mensen. Producten onder die naam verkocht bevatten 'cayennepeper'.
