|
Een zielig schouwspel van de politici rond onze kinderen, hun opleiding en school. De jongeren krijgen een week extra paasvakantie, de leraren een week extra verlof maar moeten wel ter beschikking blijven. En ik, ik hoor alsmaar luider het liedje uit 1969: wat heb je vandaag op school geleerd, zeg het eens kleine Jan? Een lied van De Elegasten.Tussen de regels kon je toen het protest horen voor de invoering van BTW, de atoomcentrales, de taalstrijd en Leuven Vlaams. De grote protestsongs van toen zijn nog altijd geldig vandaag, met een lichte aanpassing van de onderwerpen. Maar men hoort ze niet meer. Op de wereld van vandaag heeft een song ook geen impact meer, ook de stakingen of protesten vallen in dovemansoren, want de bazen wonen op een idyllisch eiland duizenden kilometers hiervandaan. In de vorige eeuw was Vlaanderen, Wallonië, België, onze wereld. Alles werd ter plaatse geteeld, gemaakt. Met een kleine opstand was er nog enige invloed op het beleid in het land. De impact van de burger op onze politici is stukken kleiner geworden door de mondialisering van alles, behalve van de belastingen. Een simpel voorval als de vastgelopen boot met 20.000 containers aan boord, toont volop de kwetsbaarheid van ons leven. Een kortere weg of een omweg bepaalt onze economie, ons comfort, onze consumptie. Een file van schepen, zowel vóór als achter het vastgelopen schip onthouden ons nu van fietsen, chips voor alle toestellen, auto-onderdelen, pulp van hout voor papier, meubelen, kruiden, rijst, thee enzoverder enzovoort. Alles afkomstig van Azië, dat zijn goederen ziet vastzitten in de modder van een Egyptisch kanaal. Ik heb wel iets geleerd vandaag: over scheepvaartverkeer. De schepen staan te wachten tot het hun beurt is om door het Suez kanaal te varen. Deze mammoetschepen leggen hun motoren niet stil, maar wachten hun beurt af met rondjes te varen. Ironisch: terwijl de Ever Given, tijdens het wachten al varend een klavertje van vier probeerde te maken, liep het vast op de oevers. Zo zie je maar dat je niet alles moet geloven wat de overlevering zegt over klavertjes en gelukbrengers. Gegarandeerd dat de verzekeringen weer heel veel zullen verdienen en een vette bonus aan de beheerders kunnen uitbetalen. Jammer voor de voorzitter van een elftal, dat het geld niet zijn richting zal uitkomen. Zijn papieren wensen, op een goed inkomen en gehoopte opbrengsten, moet hij terug in zijn saccoche en mallètje steken. Zijn beurs moet hij zelf maar vullen voor zijn megalomane projecten.
Nu ga ik 'in de rapte' mijn commissies doen ttz niet verkeerd begrijpen, het is boodschappen doen. Want zoals zo dikwijls opgemerkt, er zijn vele betekenissen voor hetzelfde woord. Het kan om een 'vergoedingstussenkomst' gaan. Het kan om een 'bescheten commissie', in het West Vlaams 'beskeetn commisse' gaan, dat is iets dat niet plezant is maar toch afgehandeld dient te worden. Het kan een commissie in het Parlement zijn om oeverloos te palaveren. Maar zeker niet verwarren met een 'comissie' doen in het kleinste kamertje.
|
