Ik vraag me al jaren af, als ik wakker word wanneer ik eens in mijn bed zal kunnen blijven liggen, ttz eens omdraaien in mijn warme bed en nog een trokske doen. Dat komt er niet van en misschien maar goed ook. Maar eens beneden denk ik niet meer aan mijn bed. Nadat ik met de hond buiten ben geweest en mijn koffie heb gedronken, had ik geen krant om te lezen. Maar deze week ben ik op mijn e-reader, de boeken van Chris Carter beginnen lezen. Vrij spannende thrillers en redelijk goed geschreven. In het kort gezegd, fantastische vakantielectuur. En 'vakantielectuur' noem ik niet omdat ik naar een andere stad of staat wil, maar gewoon boeken die ik buiten kan lezen, die spannend zijn en de omgeving doen vergeten. Gisteren was ik begonnen aan het laatste boek van hem dat in de bib van mijn e-reader stond (4), "Handtekening van het Kwaad". Om 8u30 heb ik mij buiten gezet en heb het boek in een keer uitgelezen zonder me te verzetten of rond te lopen. Een boek van meer dan 400 blz waarvan ik er nog een kleine 300 moest lezen. Rond 12u30 was die klus geklaard. De hond was een beetje van zijn melk want zoiets had hij nog niet meegemaakt dat bazinneke van 's morgens, uren aan een stuk op haar bank bleef zitten. Hij wordt daar moe van omdat hij alles in het oog wil houden wat er zich buiten afspeelt. Nu zijn we weer terug binnen en ligt hij braaf aan mijn voeten te slapen. Vandaag ga ik niet meer lezen. De volgende in het rijtje is van Steve Cavanagh, waarvan er ook een paar in mijn bibliotheek zitten. De boeken op mijn electronisch wonder zijn alfabethisch gerangschikt, na ieder gelezen boek staat de vermelding 'gelezen' en bij ieder begonnen boek staat hoeveel pct ik er al van gelezen heb. Geen bladwijzer heb ik nodig, geen schrijver of titel moet ik nog onthouden, dat kleine fardje houdt alles voor mij bij. Zéééér handig. Maar tussen gisteren en vandaag is er toch ook weeral wat gebeurd, en niet alleen de 'tourstart' in een verzengende hitte. Op Radio 2, gingen ze gisteren weer van start met "Vlaamse Mysteries" dat dan ook op de site van VRTnws verschijnt. "Poeders Mann, Waarom waren ze zo populair?" Ze waren verdovend, verslavend en hielpen velen de dag door te komen en de eentonigheid en zwaarte van de arbeid en leven te vergeten. In de jaren 50-60-70 kon je overal deze poeders kopen, ook bij de kruidenier op de hoek. In Sint Niklaas gebruikten de arbeiders het "Witte Kruis" van de Apotheker Tuypens. Allebei bevatten ze codeïne, cafeïne in hoge mate en beiden waren nefast voor de maag en nieren. De poeders bestaan nog maar bevatten geen gevaarlijke substanties meer. In Sint Niklaas is onlangs de apotheek van weleer, waar nu een frituur in gevestigd is, als 'art nouveau' bouwwerk geklasseerd. In Antwerpen is 'apotheek Mann' nog een echte apotheek. Tot morgen
Wijsheid komt met de jaren, verstand komt met de jaren, maar aftakeling komt ook met de jaren. Ik bedoel hiermee niet de ziekte van Alzheimer of Parkinson, maar gewoonweg 'sleet'. Dat is niet erg "zolang men weet dat men vergeet, is men in de fleur van zijnen sleet", maar als een president voor miljarden mensen laat zien, hoe 'sleet' oogt en wat het teweegbrengt, is het toch maar een intriest schouwspel. De huidige leider weet nog alles, hij zegt nog alles, staat nog fier rechtop, oogt nog redelijk goed met zijn gladgestreken emotieloos gezicht, maar struikelt over woorden en cijfers. Twee ouwe mannen die President van Amerika willen zijn of worden. Twee ouwe mannen, die van zichzelf het beste denken, die niet willen toegeven dat er een andere generatie het beleid moet overnemen, was bij momenten een intriest schouwspel om te zien en getuigt voor geen van beiden te beschikken over waar leiderschap. Daarmee bedoel ik niet dat zeventig-en tachtigjarigen geen inbreng meer kunnen hebben die nuttig is voor een maatschappij of land. Maar een natie besturen met diverse leeftijdsgroepen, identiteiten, en socio-culturele verschillen is toch gebaat met een jonger iemand die nog volop in het leven staat en zowel in staat is om de eisen van de jongere generatie te verstaan als de oudere, het middenkader dus. Ook de complexiteit van de wereld in de 21e eeuw is van een andere orde dan ten tijde van de Middeleeuwen met de koene ridders. De leider moet een souplesse hebben, zowel in denken als handelen. Maar beide heren blijven in hun eigen kleine wereldje ronddraaien en worden bijgestuurd door medewerkers naargelang de kijkcijfers of de polls mee - of tegenvallen. Ondertussen blijven ze met hun eigen gedacht van regeren zitten, gestoeld op het beheer van hun eigen zaken, familie, personeel en vrienden. Dat beheer trekken ze door naar het besturen van een wereldmacht. Dat is een gevaarlijk gegeven bij een wereldleider; niet meer kunnen inspelen op razendsnelle veranderingen in deze wereld. Net zoals hier, ben ik blij met democratische verkiezingen maar die kunnen een maatschappij overhoop gooien, ontwrichten, een andere dynamiek teweegbrengen die niet altijd gunstig is voor de hele bevolking maar dikwijls maar voor een kleine elitaire groep. De hierboven geschreven regels is al psychische en intellectuele arbeid, dat ook in het weekend moet gebeuren, naast de fysieke daden die in een weekend ook moeten gesteld worden. Boeken en kranten lezen, raadseltjes oplossen is goed om mijn verstand up to date te houden en te laten werken. Voor mijn fysieke arbeid, die ik ook iedere dag moet doen, zal het vandaag met de bal spelen zijn, een toerken in de tuin doen en mijn afwas na het avondmaal. La Grande Boucle gaat van start, een paar namiddaguren zullen daar ook aan besteed worden. Tot morgen
Eén weerfenomeen is hier bijna iedere dag aanwezig: een zeebries. In mindere of meerdere mate, zorgt dat er voor dat een giletke bij de hand hebben, geen slecht idee is en soms geen overbodige luxe als men in de schaduw loopt. Bij zeer zonnige dagen is dat de plaats waar ik meestal loop, wandel of zit. En die zeebries ontstaat als er méér dan 8°C verschil is tussen landlucht en zeelucht, wat meestal het geval is in de herfst, winter en lenteseizoen. Niet alleen die temperaturen maken de felheid van de zeebries, maar ook de 'windkracht' Is de wind méér dan 4Bf, dan wordt het zeebrieseffect onderdrukt. Is de wind minder dan 3 Beaufort, dan kan er een zeebries ontstaan. Nu is er vooral een westenwind van 3 à 4 Bf en onderdrukt een beetje de zeebries, die meestal in de namiddag tevoorschijn komt. Met 17-18° is het hier niet warm te noemen. Maar het is droog en dat was en is vooral belangrijk voor de festivalgangers die naar "Rammstein" gaan kijken en luisteren in Oostende. Vorig jaar was de Duitse metalband tot hier te horen doordat de wind de decibels in mijn richting blies. De 6 koppige leden omschrijven hun muziek als 'Tanzmetal' wat een combinatie is van progressieve metal met industrieel, techno en gothic invloeden. Gisteren en waarschijnlijk ook vandaag, zal ik van het lawaai gespaard blijven en heb ik medelijden met de omwonenden die content moeten zijn met deze hardrock muziek en misschien liever "Hij speelde accordeon" van Luc Steeno zouden horen. Maar vanaf deze namiddag zal het ook hier wat drukker en lawaaiiger worden: de grote vakantie begint met de zon!. Kort gezegd, de bijna verdrievoudiging van het inwonersaantal zorgt voor genoeg leven in de brouwerij de komende 2 maanden. Dat is toch altijd even wennen om al die joelende kinderen weer te horen, al die activiteiten weer te zien 'on the beach'. Dat is altijd weer plezant, maar na 2 maanden is er het plezier vanaf en zijn de inwoners weer tevreden met de rust en het alledaagse leven. Vandaag dus nog een laatste les 'frans leren' met de tekst van Frans Jacobs maar gezongen door de hedendaagse folkgroep "Wreed Plezant". Het derde couplet volgt nu: "Als ik later zal trouwen, een meisje fijn en chique, dan kan ze janverdomme, geleerd worden als ik. ja, 'k zal haar liefde geven vrienden, dat is geen zwans, ik zal haar alles leren van 't huishouden in 't frans. 'un chien dat is nen handdoek, un fou is nen doktoor, banane dat is nen zweetvoet, garçon is nen pastoor, un boudin dat is nen vogel, étoile dat is de maan, le soleil dat is nen kogel, une vache dat is nen haan'!". Voilà sè, dat was de laatste les van het schooljaar 2023-24, en hopelijk heeft iedereen veel geleerd, alvorens een rustgevende vakantie te nemen. Maar dat doe ik niet, mijn blog stopt nooit. Tot morgen
Eindelijk, na lange tijd, heb ik vannacht nog eens mijn Eva's pyjama kunnen aantrekken! Met niets slapen is in deze contreien, dus ook voor mij, niet alledaags. Ik zou dat meer moeten doen om mijn vel eens te laten ademen en mijn poriën van de buitenlucht te laten genieten. Het grootste orgaan van ons lichaam, de huid, behandelen we dikwijls nogal stiefmoederlijk, alsof het niet van belang is. Ik bedek het veel en graag, liefst 24 u per dag, 7dagen op 7. Daarom niet altijd met kleren maar ook met lakens, dekbedden, dekens. Buiten lopen zoals God me geschapen heeft doe ik niet, ik ben al blij dat de temperaturen zo zijn dat ik in mijn blootje kan slapen. Daarmee zeg ik maar, viva de warmte, het doet deugd. Aangezien er niet veel ander nieuws is, krijgt het voetbal weer de meeste aandacht. In de Wetstraat valt er momenteel niet veel te beleven, de meeste politici zijn met de gemeenteraadsverkiezingen al bezig. Na de vrij matte campagne voor het Vlaams, Federaal en Europees Parlement, is het nu alle hens aan dek om op gemeentelijk of stedelijk vlak een goede score te hebben. Hier zal het wel met verwijten en beschimpingen gebeuren. Dat zijn tenminste de voortekenen die ik zie. Kortweg: de kopman van CD&V is overgestapt naar LDD, waarvan de kopman op de eerste plaats van de West-Vlaamse NVA figureerde en na zijn zege, zijn lidkaart van die partij bij het oud papier stak. De NVA komt nu met een nieuwe frontman die al het vuur aan de schenen van de parlementair verkozene steekt omwille van slecht beheer als burgemeester zodat hij, de inwoners per hoofd, met de meeste schuld van het land opzadelde, dat wil zeggen, Middelkerke zit met torenhoge schulden. Afwachten wat er de komende weken aan polemieken zullen te horen zijn: welles en nietes zullen de meest gebruikte woorden zijn.
Dan nu strofe 2 met refrein van "Frans leren". "Toch blijf ik voort studeren, en 'k word vroeg of laat, als ik zo blijf leren, dokter of advokaat, een klerk of een notaris: dàt zal een leven zijn, of ook nog secretaris met mijn frans en latijn". Het refrein: "un chameau is een katte, chemise dat is nen hond, un pigeon dat is een ratte, rosbeef dat is nen stront, un cheval dat is een kieken, notaire dat is een dief, un lion dat iseen bieken, l'amour dat is nen brief". Morgen de laatste Franse woorden.
Boudewijn I is gevonden, Boudewijn I van Assebroek, deelgemeente van Brugge. Een jaar geleden werd bij de graafwerken voor het nieuwe Brugse BRUSK, een gekleurde grafkelder ontdekt. In een loden kist werd het skelet ontdekt, wat direct op een belangrijk persoon wees. Na de koolstofdatering en een historische zoektocht is men vrijwel zeker dat de man, van ts de 25-40 jaar, 1m74 groot, al 766 jaar in zijn sarcofaag ligt en dat het gaat om de nobele heer Boudewijn, die met zijn beleid, begonnen was met getalte te geven aan Vlaanderen. Tot morgen
Vooraleer 'coastal granny' of 'oma zee' haar hersenen gaar koken, probeer ik toch nog een zinnig bericht op mijn blog posten. Coastal granny is enige jaren geleden als woord geïntroduceerd voor alle boma's die na hun actieve zorg voor het huishouden, hun laatste jaren gingen spenderen, doorbrachten en uitrusten aan onze West Vlaamse kust en zich daartoe van een speciale dresscode bedienden: alles moest wit, gebroken wit of écru zijn, van top tot teen. Zeker onontbeerlijk is de rieten hoed met bloemen en de witte loafers. Denk maar aan de uitrusting van Diane Keaton, die eigenaardig genoeg, nooit een mammy is geweest, laat staan een granny. Men vindt vooral dergelijke uitrustingen bij de dames die op de 'Place tu m'as vue' paraderen, die in bijna elke badstad te vinden is en zeker en vast in Knokke. Gelukkig is dat hier nog niet het geval want ik zou lelijk uit de toon vallen met mijn blauw gerief en mijn crocs. Ik heb een spring-in-'t-veld als metgezel en die zorgt dat 'wit' snel zwart wordt. Natuurlijk hoort daar ook het brabbeltaaltje Frans bij. De jongeren zullen dàt zelfs niet meer kunnen als men de resultaten van de Vlaamse toetsen voor het 4e leerjaar van de lagere school en van het 2ejaar secundair bekijkt voor wiskunde, Nederlands, kennisverwerving: schabouwelijk. De volgende minister van onderwijs, geclaimd door politici van , what's in a name, 'Vooruit', zal zijn werk hebben. De Vlaamse Canon heeft de leerlingen niks geleerd en daar hebben de heren van cultuur en ministeries jarenlang mee bezig geweest als belangrijk onderdeel van hetgeen iedereen moet kennen. De kennis van onze kinderen voor die bovengenoemde vakken, is zo een beetje zoals het Frans dat ik vond in een lied van'Den Welgekenden Volkszanger Frans Jacobs, Zandstraat 43, Gent, die erbij vermeld "al mijne liedern mogen door Groot en Klein gezongen worden, Zij bevatten niets tegen de Zeden". De liederen van deze Frans zijn opgenomen in het repertoire van de folkgroep "Wreed en Plezant" die probeert de liedjes van de marktzanger in ere te herstelllen. In de onderverdeling van hun liedjes "Spot en Ironie" vond ik "Frans Leren" op de melodie van "Les fraises et les framboises" van Les Charlots. De tekst is dus van onze Frans, geen idee wanneer die leefde, 1e strofe: "Als ik ging naar de schole, 'k leerde van alles goed. Ik heb de Franse taal bemachtigd en zeer goed. Kan alles lezen, schrijven gelijk nen franskiljon, want met de franse tale, gaat men de wereld rond" Refrein "un lapin dat is nen kater, cochon dat is ne man, en manger is een glas water, beaucoup dat is 'n koffiekan, un enfant dat is nen ezel, église dat is 'n hoed, et un bæuf dat is een kwezel, la main dat is nen voet". Morgen strofe 2. Tot morgen
Ik deed mijn ogen open en dacht dat ik deze nacht een 2000 km gereden had naar de Middellandse Zee. Een blauwe lucht, een grote zon, bijna windstil en al 23°C. Meteen begon ik het liedje van Toon Hermans (1916-2000) te zingen: Mediterrané, zo blauw, zo blauw....! Natuurlijk krijgt onze Noordzee niet de blauwe kleur van die zuidelijker gelegen zee, maar dat staalgrijze blauw is op z'n minst even mooi. Na al de nattigheid, wind en wachten zijn deze dagen een forse beloning voor de Belgen en hun geduld. Ik ben gisteren, zoals gezegd en geschreven, nog naar een tuincentrum gereden en daar draag ik nu de gevolgen van: stram, stijf en rugpijn. Ik heb 3 zakken met een dood gewicht van 50 liter houtschilfers, van de paletten genomen en ze op de kar gelegd. Aan de kassa moest ik één zak ervan nemen om op de rol van de kassa te leggen om te scannen. Daarna nog terug leggen, naar de auto gaan , de zakken in de koffer leggen en thuis weer eruit halen om ze naar de tuin te brengen. Hetzelfde ritueel met de zakken grond 'geschikt voor alle doeleinden'. Daarnaast nog wat kleine afsluitingen om de perken te beveiligen tegen het geweld en het water van de hond. In plaats van die werkzaamheden te beginnen zoals het plan was vandaag, is er een recupdag voorzien voor mijn ledematen. Ik heb niets van plantgoed meegebracht, ik moet me niet haasten om dat werkje te doen. De hond wil sowieso rustig blijven liggen in de schaduw, ook voor hem is het een beetje te warm geworden om een poot uit te steken om een spelletje te doen.
Gsteren startte een reeks in de krant: Start to flirt. Omdat je nooit te oud bent om indruk te maken op het andere geslacht, ik misschien op die manier ooit nog eens een man aan de haak kan slaan, wilde ik deze serie wel volgen. Flirten moet volgens de wetenschap aan de vereisten van een heilige Drievuldigheid voldoen, te weten: oogcontact zoeken en wat aanhouden zonder arrogant te lijken, glimlachen dat doe ik altijd en als derde puntje moet je een 'open houding' hebben wat dat dan ook moge zijn. Het eerste werd vandaag besproken. Niets nieuws geleerd en nogal veel flauwe kul. Ik heb van kleinsaf geleerd dat je de mensen die je aanspreekt of jou aanspreken, altijd in de ogen moet kijken, een geïnteresseerde blik (wat dat dan ook mag zijn) vertonen en ondertussen niet naar een andere knappe adonis mag kijken die passeert. Ben nieuwsgierig wat ze morgen over de 'glimlach' zullen schrijven.
De krant heeft een paar bladzijden over Michael Jackson (1958-2009) geschreven vanwege zijn 15 jarige overlijdensdatum. Ik was geen fan en nog niet. Daarom vandaag geen song van hem maar wel een lied van Yasmine (1972-2009), wiens liederen nog altijd wondermooi zijn om naar te luisteren zoals: Meisjes aan de Macht, Porselein, Diep in Mij, Hoog in de Wolken.....Tot morgen
Week 26 begint met het vermelden van de verjaardag van kleinkind nr 2. De jongen krijgt ook al een andere voordeur, ttz, hij wordt twintig jaar. Momenteel is hij nog in de examenperiode en hopelijk met een goed resultaat dat 3 maanden vakantie als beloning geeft. Vieren met broer en zus zal dus nu de proclamatie gebeuren.
Sinds mijn carrièrewending (Vlaams woord van de dag) in 2013, ben ik van 'bediende bij een firma' noodgedongen overgestapt naar 'gepensioneerde bediende in mijn eigen zaak'. Ik blijf mijn beroep uitoefenen met dezelfde instrumenten als degene die ik 'toen' gebruikte nl een computer. Toen, met vooraf geprogrammeerde programma's te bedienen en te gebruiken, nu met zelf geïnstalleerde software. Sindsdien ben ik, zoals zovele senioren, mijn eigen bediende geworden. Bankzaken verrichten want de kantoren zijn bijna allemaal dichtgegaan, contacten met de overheden, vragen aan dienstencentra, verplichte afspraken maken bij artsen, vragen allerhande want fysiek kan men bijna nergens meer terecht. Om dat te bevorderen, wordt men ook ontmoedigd om telefonisch contact te nemen en wordt men omgeleid langs allerlei verschillende diensten en meestal via goedkopere bedienden in Spanje, Marokko...die de Vlaamse taal machtig zijn en over dossiers kunnen beschikken en bv de vragen voor gas en electriciteit kunnen beantwoorden. Het is misschien wat zwart-wit weergegeven maar we evolueren naar een anonieme maatschappij, een digitale maatschappij en een maatschappij van 'trek uw plan'. Gelukkig heb ik een vriend-IT'er, die me altijd kan helpen als er haperingen in mijn systeem zitten maar met een zware crash van de pc is dikwijls de enige oplossing, de aanschaf van een nieuwe personal computer. Dat gebeurde 3 jaar geleden. In bui dat iedereen in mijn omgeving, mens, dier of ding een naam moet hebben, heb ik mijn pc de naam 'tik tik tok tok'. Tik tik omwillen van het geluid van het toetsenbord of schrijfmachine, tok tok omdat ik, vooral met mijn blog, aan jullie deur kom kloppen om wat nieuws te vertellen of te sprokkelen. Waarom vertel ik dat nu weer? Sinds enige tijd verschijnen er weer berichten waar ik kop noch staart aan kreeg, hapert er al eens iets aan de synchronisatie,... en dan is het handig dat ik een reparateur dichtbij heb. Die helpt me beter dan gelijk welke firma van herstellingen en waarbij je dan 'je geheugen' voor weken moet laten staan vooraleer het terug op je bureau staat. Gisteren waren er dus een paar uur voorzien om alle reparaties uit te voeren en nog wat extra boeken op mijn e-reader te placeren. Bon, ik heb nog wat spullen nodig voor in de tuin, die ga ik me nu aanschaffen. Het is middag, zeer zonnig weer, er zal dus weinig volk zijn in het magazijn en dan ben ik weer rap thuis. Tot morgen
