Vandaag "dag des Heeren". Velen zullen deze omschrijving kennen. Vertaald naar vandaag wil dat zeggen: vrije keuze van dagbesteding, reflexie van de voorbije week. Jaren geleden was er een opgelegd en strikt programma te volgen op zondag. Fris gewassen en geschoren en met de beste zondagse kleren naar buiten. Nuchter blijven ( dwz niet eten) tot na de mis, babbeltje met iedereen aan de uitgang van de kerk, uitwisseling van nieuwtjes. Eigenlijk zo een beetje zoals de social media nu, maar met bekende mensen (buren, familie) en zichtbaar voor iedereen. Afhankelijk van de tijd van het jaar was er dan familiebezoek, naar de kermis of jaarmarkt gaan, of gewoon thuis zitten om op de radio naar een uurtje klassieke muziek te luisteren vooraleer de voetbalverslaggeving begon. Weggaan was uitgesloten als er een duivenmelker in de familie was. De duiven moesten eerst "gevallen" zijn vooraleer er ook maar aan een uitstap kon gedacht worden. Heb ik heimwee naar die tijd? Nee. Wel mis ik de contacten die er waren met de grote familie, want nu zijn dat bijna nobele onbekenden en verspreid over het ganse land.
Het is de Bijbel die ons deze dag geschonken heeft en door de eeuwen heen ons een vrije dag heeft bezorgd. Als gepensioneerde zijn alle dagen zondagen, rustdagen of hoe je het ook wil noemen. Als je de gezegende leeftijd van 65+ hebt, zijn er geen opgelegde taken meer van anderen of van buitenaf. De verantwoordelijkheid die men vanaf dan heeft is "gezond" blijven, jezelf 24u op een nuttige manier bezig te houden. Het voordeel is ook dat de interpretatie van "nuttig" volledig zelf in te vullen is. En eerlijk, het duurt een tijd om dat uit te zoeken. Men moet eerst door de periode dat de maatschappij het zonder ons kan doen. Eens die hindernis genomen is het zoeken naar een tijdsbesteding die je ligt. Geprezen zij de Heer, om in de context te blijven, mag je gelukkig zijn om in deze eeuw van technische hoogstandjes te leven. Allerlei mogelijkheden om aan de vele wensen te voldoen zijn nu beschikbaar voor de meesten onder ons. Lezen, puzzelen (zowel echte grote puzzels als kruiswoord....), tuinieren, wandelen, babbelen, internet, en meer recent ook tv kijken. Sinds de installatie van kabeltv is het ook zoeken in het medialandschap wat ik nu eigenlijk van de tv verwacht. Van een binnenhuisantenne met 3 zenders (vrt, canvas, ketnet) naar een 100tal. Een wirwar van reality tv, reklame, duidingsprogramma's, films, spelletjes, shows.. Daarin een weg vinden was en is nog steeds een hele onderneming. Vandaag geen probleem, het Belgisch Kampioenschap cyclocross.
Het klavier is mijn grootste vriend geworden, niet het klavier dat muziek produceert, maar het klavier met de letters en tekens. Kortom, het toetsenbord van de pc. Het klavier dat 's morgens geduldig wacht op de eerste aanslag met mijn stijve, minder soepele vingers, van de dag. Het brengt vanzelf de woorden op het scherm en zo tot leven. Een groot voordeel ook van dit tokkelinstrument: geeft geen commentaar en laat me begaan.
Mocht je denken dat de wereld weinig inspiratie geeft om te schrijven, neem de krant, luister naar de radio en kijk tv. Vandaag weer titels genoeg om een veelvoud aan commentaren en bedenkingen te hebben. Ik zal me dus beperken tot de meest in het oog springende waar ik wel een vraagteken bij kan plaatsen
De laatste maanden is er heel veel te doen geweest over het tekort aan leraren op school. Veel gepensioneerde leerkrachten werden opgeroepen om terug naar school te komen om te werken, zijnde les te geven. Vandaag is er een verklaring over tekort. In "Het Nieuwsblad" op de frontpagina : "nog nooit zoveel leraars ziek thuis". Vooral de leerkrachten tussen 56-65 jaar geven er eventjes de brui aan. Een duiveltje dat cynisch is zegt: "zijn dat misschien de leraars die wel terug gaan werken als ze met pensioen zijn? Mag ik me deze vraag stellen of is dat erover?
Tweede hot item vandaag op de voorpagina van dezelfde krant: Queen is radeloos! Voor alle duidelijkheid, ik ben een voorstander van de monarchie. Het is een stelsel dat toch een zekere stabiliteit aan een land en bevolking geeft. Niet om de 4 of 6 jaar een verkiezing die geld kost, geen partijfiguur die enkel voor zichzelf zorgt en voor de rest van zijn leven ook de voordelen moet hebben van een publieke figuur (salaris, representatie, veiligheid, bescherming ..) De Queen is "The Firm". Sinds jaar en dag de stabiliteit aan het hoofd van generaties royals, die eigenlijk niks doen. Er zijn al 3 troonpretendenten in leeftijd varierend van 71-37-6 jaar. Dan de talloze andere figuranten die zichzelf min of meer als zeer belangrijk en invloedrijk beschouwen en misschien ook zijn. Zij zorgen ook regelmatig voor de smeuïge verhalen in kranten en tijdschriften. Waarom dan al die heisa als er eentje uit die ratrace wil stappen? Zelfs in het Museum van Madame Tussauds is er een snelle"megxit" gesignaleerd!
Dat is het voor vandaag, morgen weer andere vertelsls en verhalen
Dat zijn vervelende dagen en uren en dingen,maar ook dat moet gebeuren. Gelukkig met hulp zodat alles wat lichter is. Jongere handen kuisen ook wat beter en vlugger. Nadien is dan weer alles heerlijk fris en netjes. Geen kinderen meer in huis maar wel een hond die graag in de tuin speelt, ballen vangt, putten graaft, spurtjes doet en rondjes loopt. Met dit vochtige en natte weer is het ideaal om al het zand en modder binnen te brengen. Natuurlijk is er zoiets als "poten kuisen"maar dan zou ik sneller moeten zijn dan een 18 maanden oude hond. Met mijn 71 j kan ik nooit de snelheid halen waardoor hij altijd door de mazen van het net glipt. De hond heeft krulletjes en we wonen aan zee. We wandelen op het strand, pootjes baden en af en toe in het zoute water springen en zwemmen. Het is dus niet alleen tuingrond dat er te vegen valtin huis, maar ook het ziltige zeezand. We blijven wel gezond. Regen, wind, zon deert ons niet. Een hond kijkt niet of het nat, droog, koud of warm is. Het enige dat voor de hond telt is aangelijnd met de baas een wandeling doen. Een betere compagnon is er niet te vinden. Met zeer weinig eisen, water,eten en een slaapplaats, geeft hij al de vriendschap die hij kan geven.
Naar goede gewoonte is er niet alleen voor mezelf een "jaarlijkse check up", maar voor alles wat me lief is. Vandaag was het de beurt aan de auto. Ik ben van de generatie die uitkeek naar de 18e verjaardag om zelfstandig overal naar toe te kunnen zonder hulp van anderen. Toen was er alleen maar sprake van files aan de Konijnenpijp in Antwerpen en elders kenden ze het woord niet. Veel rijden doe ik niet meer. Bezoekjes aan de kinderen die ver wonen, boodschappen doen die niet te dragen zijn over grote afstanden, naar een tuincentrum in de lente en eens naar een bedevaartsoord om een kaars te branden. Toch wil ik nog geen afstand doen van dit dure speelgoed. De auto "vrijheid-blijheid" zit er ingebakken. Natuurlijk zal er een moment komen dat het bye bye is aan dit dierbaar speelgoed. Maar zolang ik dit vernuftige machine nog kan besturen zal ik het wel in mijn bezit houden. en binnen een paar jaar zijn er kleinkinderen die zitten wachten tot ik "adieu" auto zeg. Vandaar dat dit vehikel me volledig veilig van A naar B moet brengen en ik het laat controleren of dit inderdaad zo is. Ik ben dan wel zot van mijn voertuig, kan goed rijden en stoppen. Maar er mag absoluut geen lichtje flikkeren op het dashbord of de schrik slaat me om het hart. Dus om die kleine paniekaanvallen te vermijden is er dus een jaarlijks bezoek aan de garage ingepland. Met deze dus gedaan. een tevreden chauffeur sluit af.
Eindelijk van start en hopelijk van de eerste keer goed. Gedurende de feestdagen, als iedereen gezellig bij elkaar zit, is het duidelijk dat meningen van ouderen," de jaggers",niet altijd op prijs gesteld worden. We zijn ook niet meer zo vlot om discussies in goede banen te leiden of onze mening goed onder woorden te brengen. Aan taalvaardigheid hebben we nog niets ingeboet maar de snelheid waarmee alles gezegd word, daarin schiet je tekort. Zeker als je als gepensioneerde alleen bent in het gezelschap. Je mening, opinie, bedenkingen over sociale en maatschappelijke thema's zijn volgens de jongere generatie niet meer relevant. Hoe kunnen we nog up to date zijn als we niet meer in het werkelijke hedendaagse leven staan? Woord,weerwoord is enorm belangrijk. Er zijn ideeC+n die je wilt toetsen aan anderen, bedenkingen die je maakt, kijken of je wel op de juiste golflengte zit bij een problematiek enz. daarom kan een blog een nuttig instrument zijn, om eventue el van gedachten te wisselen of fouten te melden in een gedachtengang
