VERMOEIEND. Dat is het woord dat me te binnen schiet deze morgen. Ik heb een vermoeiende nacht achter de rug. Het moet jullie dan ook niet verbazen dat ik er als een zombie bij loop. Niet zoals de 'ondoden' in de films, maar veel kleur heb ik ook niet, en ik loop nog met mijn nachtvodden aan mijn lijf. Met andere woorden: ik zal vandaag leven op automatische piloot. Op zo'n momenten ben ik blij dat ik tenminste heb gezorgd, om alles ordentelijk te zetten in mijn huis. Met veel ruimte tussen de objecten. Ik heb ook geen vloertapijten gelegd, waar ik over zou kunnen struikelen. Gisteren heb ik ook, gelukkig, voor 2 dagen gekookt. Dat scheelt ook al een slok op een borrel. Soms kan een zekere vooruitziendheid al eens van pas komen in het leven. Ik zou niet durven beweren dat er vannacht een orkaan is geweest, waar de wind hevig te keer ging en waarin de Marie-Louise (de boot van Bart Käell) verzeild was geraakt. Maar door de regen en de wind, bezongen door Ingeborg (Sergeant), heb ik deze nacht een heel orkest horen spelen op mijn rolluiken. Ten einde raad en om van het lawaai verlost te zijn heb ik die dan maar allemaal terug in hun 'kas' gestoken. Het was me het nachtje wel en mijn dagje zal als gevolg daarvan niet veel beter zijn. Het zal alleen maar 'dag' genoemd worden omdat er licht is en de zon schijnt en niet omdat ik wakker ben!!!. Nu is het 5°, met een gevoelstemperatuur van 0° en dauwpunt 2°. De wind is wat gaan luwen en haalt nog een snelheid amper van 5 Beaufort. Waarom ze die snelheid 'beau' noemen bij zo'n 'fort' of kracht, is me een raadsel. Of eigenlijk niet, een of andere Engelse officier, Francis Beaufort (1774-1857) verleende zijn naam aan de snelheid van de wind op zee. Voilà, tot zover het weerbericht. Mijn enige troost is: de volgende nacht zal ik slapen als een roosje en alle uurtjes van de gemiste rust zal inhalen. Geloof het of niet, ik ben al moe van te schrijven en stop ermee. Tot morgen, weer zo fris als een hoentje.
Schrijven is een dagelijkse 'must' voor mij. Het is zoals eten en drinken en iedere dag nodig. Is er geen biezonder nieuws te melden? Met een beetje goede wil vind ik wel iets om te vertellen. Desnoods gebruik ik zinnen, titels, boeken om mijn verhaal van de dag te vertellen. Wat zit er zoal aan te komen op deze regenachtige dag? "Another Saturday night and I ain't got nobody......How I wish I had someone to talk to....Een song geschreven door Sam Cooke (1930-1964) terwijl hij alleen op een hotelkamer zat. Maar stel....als ik nu deze avond eens niet alleen zou zijn, dan zou ik jullie de vraag kunnen stellen: "Guess who's coming to dinner?" Hier zal in geen geval Sidney Poitier (1927-2022) binnenstappen want die stapte gisteren naar de eeuwigheid. Ook niet "The Love of my Life" zo mooi bezongen door Queen of iemand die "Always on my mind" is, bezongen door Elvis Presley (1935-1977). Nee, "Tonight" moet ik het stellen met het duet van David Bowie (1947-2016) en Tina Turner. "Under Pressure" zal ik dan luisteren naar de samenzang van David Bowie en Queen. En op aanraden van Bowie en zijn andere compagnon, Mick Jagger zal ik eens een "Dancing on the Street" doen. En lieve lezers, de ouderwetse film met Sydney en de fantastische Katharine Hepburn (1907-2003) alsook de opgesomde liedjes, zullen jullie in een goede 'mood' brengen' en het slechte weer doen vergeten. Wil je iets serieuzer lezen vandaag? Dat kan ook. Het geheugen eens opfrissen met de "Boma" avant la lettre, Paul Vanden Boeynants (1919-2001). Actief in de vleesindustrie, gekend in de politiek, gekend van de bouwwerf in Brussel (Manhattonplan), genoemd bij de complottheorie van de Roze Balletten, legendarisch is ook zijn ontvoering en vrijlating. Maar gemeengoed is zijn gevleugelde uitspraak geworden: trop is té veel, en ,té veel is trop. Zo blijft ook François Mitterand (1916-1996) gekend van zijn "Et alors? " en niet van zijn verdiensten als Franse president.
Wat ik weet over mijn hond en zijn manieren, is van nul en generlei waarde zolang het niet is vastgesteld door dure proeven aan de universiteiten of in labo's. Vervolgens worden de bevindingen neergschreven in een perfecte 'paper' en verschijnen ze in een gespecialiseerd tijdschrift zoals 'Neuroimago'. Dan pas is het 'fiat gegeven' aan de baasjes voor verkondiging van hun vaststellingen. Net zoals ik, is mijn hond een polyglot. Hij verstaat moeiteloos Nederlands, Vlaams en West-Vlaams, en begrijpt de commando's van mijn Franstalige buurvrouw. Nu is door Lauro V. Cuay, een onderzoekster aan de unief van Budapest, met een scanner vastgesteld dat het brein van een hond anders reageert op een andere taal dan die van zijn baasje. Eerst werd de hond getraind om stil te liggen in een peperdure scanmachine. Dan werden er verhaaltjes uit " De kleine Prins" van Antoine de Saint-Exupéry (1900-1944) in het Spaans en later Hongaars voorgelezen. Zo werden de verschillende reacties op huistaal en andere taal, in zijn hersenpan vastgesteld. Wat is een hond toch een slim beestje. Tot morgen
De eerste week is voorbij en nu kom ik met mijn goede voornemens voor 2022 op de proppen. Tot hiertoe had ik gedacht dat mijn leven zo puur, gezond en evenwichtig was dat ik het niet nodig vond nog wat extra's te moeten beloven om mijn leven te beteren. De krant van deze morgen bracht me op andere gedachten. Een wereldwijd ziektebeeld dat met de jaren alsmaar zal toenemen is dementie. Ik vertoef natuurlijk in de leeftijdscategorie waarbij zich dat kan manifesteren en het meeste voorkomt. Aangezien er nog geen medicijn is die de ziekte geneest of kan voorkomen, is het van belang een levenswijze te hanteren die mijn brein zo min mogelijk belast en kan aantasten. Dat is de enige preventie. Ik wil niet in een wereld van een andere dimensie belanden waar de taal en woorden, mensen, en gewone dagelijkse handelingen, uit verdwenen zijn, want dan zal het 'adieu la mer', zijn. Het kan zijn dat de ziekte genetisch bepaald is maar er zijn ook factoren die het ziektebeeld kunnen uitlokken, bevorderen en verergeren, aldus 'The Lancet', een zeer betrouwbaar medisch tijdschrift. Algemeen geweten is dat ouderdom een belangrijke factor is, maar daar is niet aan te ontkomen als men blijft ademen. Een ongezonde levenswijze kan een invloed hebben (roken). Ook obesidas en diabetes kan 'Alzheimer' bevorderen. Het magazine pleit ook voor een hogere scholingsgraad, waarin dan aandacht besteed wordt aan een betere lichaamsverzorging en hygiëne. Ondertussen hoorde ik Pink Floyd op de radio in koor zingen: we don't need no education, we don't need no tought control....Twee zinnen uit hun lied: Another brick in the Wall. Het kan als protestsong dienen bij de jeugd van tegenwoordig (al is de song van 1979), want naast de nieuwe restricties, beperkingen, de maskers, thuisonderwijs, nog een extra vak op school. En wat staat naast dat artikel over dementie? De 10 beste diëten van het moment!!!. Ik moet nog eens goed uitzoeken welk voedingsschema het beste bij mij past om toch die winter- en coronakilo's terug te dringen. De beste remedie is natuurlijk niets van zoetigheden uit de winkel mee te brengen en de bakker met al zijn taarten en gebakjes, zonder te kijken voorbij te lopen. Op papier lijkt dat allemaal te lukken, maar de realiteit is geen papier. Verder is het blijven oefenen van het brein, en minstens één nieuw woord, handeling of wat dan, ook per dag te leren. De hersenen nooit laten rusten maar ze actief houden. Alleen 's nachts mag er de stekker eens uitgetrokken worden.
Omdat er niks te vieren of te gedenken valt vandaag, geen speciale dag, ook geen enkel thema, beslisten de Noordenburen er zelf maar een dagje van te maken en de mensen met 'Rare Loopjes' ook eens aandacht te geven. Het loopje van Charlie, zal ik maar zeggen. Veel plezier om dat te oefenen. Geen paraplu nodig, het is droog weer maar ook veel te winderig.Tot morgen
Vandaag een verjaardagsfeest!!. De jarige is mijn 'blog'. Sinds twee jaar vertrouw ik mijn doen en laten, en een beetje van mijn leven en gedachten, toe aan het internet. Dat resulteerde in 727 tekstjes die ik schreef met een gemiddelde van 500 woorden. Het beste is dat ik een trouw publiek heb dat nieuwsgierig is naar mijn belevenissen en die van de hond en wat me zoal bezig houd. Het is zoveel als 10 babbels per dag, weliswaar virtueel. En het stemt me gelukkig. Ik deed wel hetzelfde als 2 jaar geleden: met de auto naar de garage. Ik moet zeggen dat het telkens een aangename verpozing is daar te wachten tot mijn vehikel is nagekeken en ik weer voor een jaar gerust verder kan tuffen. Mijn hond en ik zitten daar nooit alleen, wel enkel met mannelijk gezelschap. Een garage is nu immers geen plaats voor een vrouw. Ik heb mijn klap gehad deze morgen en en surplus, mijn Frans nog wat kunnen oefenen, want het was een Fransman 'de Dunkerque' die naast mij op de grote sofa zat. En vandaag kan ik het niet anders hebben dan over Balthasar, Melchior en Caspar die wierook, mirre en goud brachten naar de Nieuwe Koning die geboren was en in een schapenstal lag te kirren, te eten en te slapen. Veel spreuken vandaag in vele talen. 'De Drie Koningen doen de dagen lengen en de nachten strengen' zegt men in het Vlaams. Bij de Fransen is het: Beau jour aux rois, blé jusqu'au toit. Bij Duitssprekenden begint men de dag met een gezegend krijt de letters BMC (niet de al-terrein-fietsen) boven de deur te schrijven. Ook niet de afkorting van de koningen maar de beginletters van 'Christus Benedicat Mansionem', moge Christus dit huis zegenen. De Duitse spreuk is: Heiligenkönig sonnig und still, der Winter bis Ostern nicht weichen will. Tot zover mijn taaloefening vandaag. Er zijn nog andere verjaardagen te vieren en wat hebben die met elkaar gemeen? Zonder woorden 'komische' figuren te zijn. Ik vernoem dan in het biezonder Jan Peumans die ons verblijde met zijn voorzitterschap, mimiek en optreden in het programma "Vrede Op Aarde" en de alom zwijgzame en mimespeler Rowan Atkinson als "Mr Bean". Een mooi speciaal kunstwerk heb ik niet bezocht omdat ik het niet wist noch kende: het graf van balletdanser Rudolph Nurejev (1938-193). Hij werd begraven in Sainte-Geneviève-des-Bois, regio Île-de-France. Het graf wordt gevormd door een stenen kist waarover een Kazachs' kelimtapijt is gedrappeerd, gemaakt uit duizenden stukjes mozaïek in de kleuren rood, blauw en goud. Hij is bekend geworden door zijn vlucht naar het Westen, op de loop voor de gevreesde KGB. Maar bovenal door de prachtige balletopvoeringen met zijn even legendarische danspartner Margot Fonteyn (1919-1991). De belangrijkste herdenking is voorbehouden voor Louis Braille (1809-1852). Hij bedacht en ontwikkelde een 'voel-lees punten' voor de blinden: een zespuntensysteem waar behalve letters en hoofdletters ook leestekens, cijfers, tweeklanken en nog veel meer kon onderscheiden worden. Tot morgen
Het zal vandaag een dag van weinig woorden worden, gesproken of geschreven. Het weer zit er voor iets tussen, de wind heeft mijn inspiratie een beetje weggewaaid. Bovendien is er weinig nieuwswaarde te horen op de radio of te lezen in de krant. Commentaar en bedenkingen wil ik ook niet meer kwijt op de herkauwde thema's van de laatse jaren. Er is ook geen goed 'nieuw' woord van de dag, geen citaat dat me in de wolken brengt, geen inspirerende spreuk tenzij "de eerste dagen altegaar, bepalen de rest van het jaar". En dat is nog niet veel soeps geweest, alleen maar gekerm om een muggenzwerm. Ik laat me dan maar inspireren door de wonderlijke namen van de sinten en heiligen die blijkbaar de oorsprong zijn van vele woorden die we nu gebruiken. Al zal een latinist en hellenist wel beweren dat alles zijn oorsprong vind in het latijn of grieks. In ieder geval zijn het de enige woorden die me een beetje aan het denken zetten en mijn fantasie wat doet werken. Ik begin bij Telesphorus. Van oorsprong een Keltische god die in Griekenland verzeild geraakte en er succesvol aanbeden werd vooraleer hij naar Rome verhuisde om er dan een naam van een paus (±138) te worden. Ik vernoem hem, omdat ik aan een telefoon moest denken. Dan is er de zogenaamde synthese van al die wonderlijke heiligenverhalen die 'Amma Syncletica' (±350), 'de woestijnmoeder', mij bezorgd. Dat terwijl 'Sint Convoïon' (±868), het konvooi in dat zandgebied begeleid. Ondertussen zijn dorst lessend en genietend van een 'Apollinaris'(±470). Zelfs mijn ouders ontbreken niet in het lijstje vandaag: 'Rogerus'(±1236) en recent is er een 'Maria' aan toegevoegd nl in 1890. Tot zover de mededelingen vandaag. Deze middag moet ik zeker en vast op den dijk zijn om naar het 'stormtij' te kijken. Tenminste, als ik op die wandelallee geraak want die straatjes naar de zee zijn soms echte tochtgaten en windtunnels. De wind komt pal uit zee, ik zal een stoere en stevige zeebonkeres moeten zijn om me rechtstaand te handhaven. Zolang de hond met zijn 13kg niet wegwaait, ben ik al tevreden. Tot morgen
Ik heb wat foto's op mijn blog gekregen met heel veel 'beste' wensen. Niet alleen voor 2022 maar ook om deze 4e januari goed door te komen. Het moet gezegd, deze eerste dinsdag is de moeilijkste dag van de 1e werkweek of van elke week tout court. De smeuïge verhalen van een glansrijk weekend zijn al verteld, ook al de plezante feesten zijn al eens over de lippen gegaan, over eten, drinken, cadeautjes en nieuwjaarsbrieven moet ook niet meer gesproken worden. Deze dinsdag is terug 'bussiness as usual'. Een ander woord voor deze dag is 'saai'. Nog vier volle dagen te gaan vooraleer ontspanning kan komen. Althans, deze beschrijving is realiteit voor de 'min vijfenzestigers'. Eens 'surplus', is het gewoon een dag zoals de zes andere dagen van de week. Gelijk welke dag het is, ik kan met evenveel animo de beschrijving geven van welk evenement dan ook aan eenieder of degene die met een bereidwillig oor wil luisteren naar mijn escapades van de voorbije dagen.
Gisteren vergat ik één domein van mijn interesses te vermelden, Kunst. Ik heb het dan over schilderkunst, beeldende kunsten en alle andere kunstbelevingen die met mensenhanden gevormd is. Ik heb dat bewust gedaan omdat ik in het geheel geen kunstkenner ben. Ik kan niet uitmaken wat 'kunst' met grote 'K' uitmaakt of wat gewoon geklieder of geknoei is. De evaluatie is voor mij simpel: past dat kunstwerk bij mij? Zou dat passen in mijn leefwereld? Zitten de kleuren in mijn kleurenpalet? Zijn de vormen herkenbaar? Voor mij is niet de penseelstreep, het canvas, het marmer, houtsoort, ijzer, staal, of de beitel, zaag, hamer van belang. En van die houding, gruwt de kenner. Vandaar dat ik weinig schilders, beeldhouwers, tentoonstellingen enz vernoem. Ik maak dat eens goed door Constant Permeke (1886-1952) te vernoemen. Zeelieden, vissers en hun vrouwen, schilderde hij het liefst maar wel in donkere tinten om hun harde leven en bestaan weer te geven. Hij voelde zich ook een 'zeemens' vooral dan Oostendenaar. Een citaat van hem is een omschrijving van zijn werk: Ik schilder niet zoals ik zie, maar zoals ik meen gezien te hebben!!. Vandaag kan ik ook echt het voorbeeld geven van mijn gebrek aan interesse voor de exacte wetenschappen : Isaac Newton (1643-1727) en zijn wetten. Zoals deze mens was, maken ze niet meer. Wat staat er achter zijn naam? Natuurkundige, wiskundige, astronoom, natuurfilosoof, alchemist, officiële muntmeester, theoloog. Bovenal 'een briljant experimentator'. Die titel kreeg hij toebedeeld bij zijn idee van de 'zwaartekracht'. Die inval kwam er toen hij een appel op zijn hoofd kreeg tijdens zijn dromerige sessie onder de appelboom op het erf van zijn moeder. Hoe en wat de inhoud van zijn 'wetten' en 'ontdekkingen' zijn, is lectuur voor de geïnteresserde lezer. Alle beschrijvingen zijn te vinden in de encyclopediën van Anthony Winkler Prins (1817-1909) of Pierre Larousse (1817-1875), voor degenen die nog een papieren versie in hun bezit hebben. Anders gewoon wikipedia raadplegen en wat tikken en kloppen op de toetsen van het keyboard. Tot morgen
Ik had zin om eens het werkwoord 'werken' te gebruiken. "Werk" betekent meer betrokkenheid bij de samenleving, maatschappij, het sociale leven. Dan lees ik de financiële pagina's van de krant, de items over loononderhandelingen, opslag, staking, protesten, bazen, CEO, stijging en daling van de aandelen, winst en verlies van banken en ondernemingen. Maar ik heb tijd tekort om me daar in te verdiepen. Ik zeur zoals alle gepensioneerden: tijd vliegt, ik moet andere dingen doen, mijn agenda staat bol van de verplichtingen en afspraken. Soms zeg ik dan weleens, 'bezig zijn met prullen'. Dat moet ook gebeuren. Papieren nakijken, sorteren, inschrijven, contact opnemen, een nieuw jaar wil zeggen, terug van nul beginnen met vele zaken. Maar deze morgen loop ik vervelend rond omdat ik de eerste 2 afleveringen gemankeerd heb van de nieuwe 'Sisi' reeks. Ik ben al naarstig aan het zoeken om die te kunnen bekijken via pc. Dat is me nog niet gelukt. Ik begin dan maar aan mijn blogje, dat is ontspanning, mijn favoriete hobby en bezigheid (lezen en opzoekwerk). Ik begin bij Van Dale, die telkens weer corona- gerelateerde woorden moet uitspuwen. Er komt griep in het land en is het woord: flurona. Dat maakt kans om een blijver te worden. Griep zal er wel ieder jaar zijn en corona zal ook niet meer verdwijnen. In één moeite twee ziekteverschijnselen benoemen is handig. Gisteren vond 'Den Dikke' het woord 'façadesamenleving' uit. Dit om aan te geven dat ogenschijnlijk alles op wieltjes loopt in de maatschappij maar dat er toch veel onderhuidse spanningen en onenigheden zijn. Soms hoor, zie, of lees ik iets, dat er blijkbaar nieuw uitziet. En toch weet ik onbewust, dat ik dat in mijn lange verleden al ben tegengekomen maar niet meer kan reproduceren, wanneer en in welke context. Ik heb dat precies uit mijn hoofd gewist of ik had er in mijn jonge jaren geen interesse voor. Want dat is wel een feit, interesses kunnen veranderen na verloop van tijd en jaren. Mijn désinteresse van toen voor fysica, chemie, wiskunde in de klas, daar heb ik geen spijt van. De belangrijkste namen van onderzoekers en ontdekkers zitten in mijn paraat geheugen en hun wetten moet ik niet persé meer kennen. Meer spijt heb ik van mijn onoplettendheid bij literatuur, woordenschat, spelling bij alle talen die ik leerde (Fr, Eng, Du), geschiedenis, aardrijkskunde, actualiteit. Ik krijg de kans om mijn geheugen op te frissen. Dag na dag doe ik dat met veel ijver en een groot plezier. Zoals toen ik de naam J.R.R.Tolkien (1892-1973) zag staan. Zijn boeken waren de 'must to read' in de jaren zeventig: "The Hobbit", "De Ban Van De Ring". Fantasy boeken die ik wel probeerde te lezen maar direct weer aan kant schoof. Evenals de boeken van C.S.Lewis (1898-1963) met zijn "Narnia" en J.K. Rowling met "Harry Potter" die tot hetzelfde genre behoren. Uit de Hobbit: Meestal vindt je wel iets als je kijkt, maar het is niet altijd dat waar je naar op zoek was!. Tot morgen
