'Is de hemel heden grauw, morgen is hij blauw', een mooi gezegde en toepasselijk vandaag. Ik neem alvast mijn voorzorgen om het grijs niet te zien, ik zet een zonnebril met blauwe glazen op! Geintje natuurlijk, het is grijs en blijft er grijs uitzien. Er is veel wind die zal de 50 tinten grijs snel verdrijven. Het kleine grut kan zich dan weer uitleven op de billenkarren, zijn trapsnelheid demonstreren aan ouders en grootouders of misschien ook leren fietsen zonder zijwielen. Daar dient de dijk eigenlijk voor, iedereen met een 'cuistax'aan het trappen krijgen. Het Franse woord voor 'bil' of 'bips'(cuisse) maar het Engelse woord hoor je het meest: go cart (ga met de winkelwagen, vrije vertaling). Alles moet toch in het Engels gezegd worden? Enfin, in de krant stond een leerzaam artikel over dit soort trappers. Bijna uniek in de wereld te noemen en onverslijtbaar. Daar zorgt de enige fabrikant ter wereld voor en die is in Knokke gevestigd: T&T Quality Go-Carts. Alle modellen krijgen een foto in de krant met hun prachtige namen erbij; ijsjeskar, bobcat, klassieke billenkar, dragster, lambada en duwer voor de allerkleinsten. Wie verveelt er zich ooit aan onze kust? Zelfs de jeu de boules vind je overal. Op het strand is dan vooral de Provençaalse variant, petanque, heel populair. De ijzeren ballen zijn bestand tegen de windstoten. Door techniek en behendigheid moeten de eigen ballen de cochonnet zo dicht mogelijk benaderen. Ieder kan om beurt 'het but' werpen. Een spel voor jong en oud evenals het vliegeren. Knutelaars maken er de mooiste vliegers voor en iedereen kijkt graag naar het schouwspel waarbij de kunstvogels het opnemen tegen de acrobatentoeren van de echte vogels.
Een artikel waar ik de kriebels bij kreeg en een beetje de bibber was over 'pissebedden'. Soms ook landkreeftjes genoemd. Ze lijken, als je goed wil zien, een beetje op hun familie die in chique restaurants op de borden komen. Maar dit zijn geen apetijtelijke beestjes. Ze vertoeven in de natste plekken van de tuin, in het donker onder de stenen en in vochtige gebouwen die niet kraaknet zijn, waar ze zich te goed doen aan het afval. Een leerzaam artikel naar aanleiding van een boek: De landpissebedden van België. Auteurs: Spinicornis. De naam omvat 4 vrienden die hun vereniging Spinicornis noemden wat de Latijnse naam voor 'zwartkoppissebed' is. Het project van de vrienden was alle pissebedden van België in kaart te brengen. Ze vonden liefst 36 soorten waarvan er 4 nooit eerder in ons land waargenomen. Al hun resultaten resulteerden in het boek dat verkrijgbaar is bij 'Jeugdbond voor Natuur en Milieu (JNM)'.
Tal van interessante dingen waren er nog te lezen, recepten, wijn, worsten, uitstaptips en ga zo maar door. Om in de kleur te blijven waar ik mee begon, ga ik ook eindigen. Ik heb het over blauwe aardappelen en blauwe sokken gehad, ik wist aanvankelijk niet over welke zaken ik zou schrijven. En weet, als de hemel naar beneden komt hebben we allemaal een blauwe hoed, genre smurfen!
De week is voorbijgegaan zonder dat ik bergen heb verzet of potten heb gebroken. Een doordeweekse week zonder laagtes maar met één hoogtepunt: het bezoek van mijn kleinzoon en metekind. Vandaag een weekendkrant zoals ze hoort te zijn, veel verhaaltjes en veel spelletjes. Voldoende bezigheid om de zaterdag mee te beginnen en nog genoeg over om de zondagmorgen al lezend en spelend door te komen. Een beschrijving ook van de verkeersellende die de toerist, de forens en de werkende mens te wachten staat. Ik ben alvast blij dat ik aan de kust woon. Ik heb hier alles bij de hand en moet me niet verplaatsen om op vakantie te gaan. De tramsporen oversteken en ik ben aan het strand waar alle verleidelijke dingen van een verlof op de loer liggen: ijsjes, wafels, pannekoeken, straffe en minder straffe dranken en goedkope kledij uit het verre Oosten. Wat is er meer nodig om lekker ontspannen te zijn? Zelfs de 'Drie Koningen' proberen hier alle muizenissen uit hun hoofden te laten waaien. Er staat hier een stevig windje vandaag dat zal hen een beetje helpen. Een wandeling langs de vloedlijn, met zijn drietjes, geeft hen misschien voldoende inspiratie om met een nieuwe federale regering op de proppen te komen. Is het wachten op Godot, of toch naar nieuwe verkiezingen? Alleen al hoe ze die willen organiseren wekt mijn nieuwsgierigheid op. Maar liefst toch dat ze vooruitgang boeken en ik geen bolleke rood hoef te kleuren
Uit nieuwsgierigheid kijk ik regelmatig eens naar de 'dagheilige'. Daar zitten soms interessante figuren bij. Meestal van vergeten gebeurtenissen die heel wat teweegbrachten in het land en zelfs de wereld. Vandaag staan er twee gebeurtenissen centraal. De moord in 1918 op het complete gezin Romanov, de tsarenfamilie die koudweg werden omgebracht. De zoon, Alexis, samen met ouders en zussen staan ingeschreven in het heiligenboek van de katholieken als 'koninklijke martelaren'. Dat verbaast me toch enigszins, want om hun geloof zijn ze niet omgebracht. Broeder Raspoetin bracht hen wel in nauwe schoentjes, maar de malaise in het tsarenrijk was al langer aanwezig. Wel was dit een aanzet tot wereldwijde veranderingen met dictators en communisme als gevolg. Vervolgens ook een bijna vergeten hoofdstuk van Latijns-Amerika, meer bepaald Argentinië en de bevrijdingscatechese. Op 4 juli 1976, de moord op priester Alfredo Patricio Kelly, nog 2 priesters en 2 seminaristen in de kathedraal van Buenos Aires. Ze waren de verdedigers van de bevrijdingstheologie en protesteerden tegen de doodstraf, uitgevoerd door de junta en dictatuur die het land regeerden. Belangrijke en meer bekende verkondigers, belijders en verdedigers van deze catechese zijn: Camilio Torres, Dom Helder Camara, Oscar Romero. Toch veel mensen die zelfs in de 20-21e eeuw hun leven lieten voor hun overtuiging, levensvisie en levenshouding. Goed dat we dat ook eens even in ogenschouw nemen, ze verdienen herinnerd te worden, al is het alleen maar door pijltje. Vandaag lees ik in het "Letterbuffet", "Venster met zicht op het verleden". Tot morgen
Vandaag de 'courant' gelezen. Voor degenen die het niet kennen: dat is een klassiek massamedium, gedrukt op papier, verschijnt meestal iedere dag om het nieuws te verspreiden. Met andere woorden: ik heb mijn gazet gelezen. Wat maakt een Belg nu zo uniek? Niet zijn uiterlijk, zijn verstand of zijn eetgewoontes. Wel de kunst om de hiaten in de wetten, verordeningen, ministriële besluiten, K.B.'s, richtlijnen en al wat verplicht is door de overheid en gedrukt op papier staat, te vinden. Een bubbel van 15 omzeil je door er een vereniging van te maken en een meerderjarige verantwoordelijke aan te stellen. Zo simpel als bonjour, toch? Een andere eigenschap is ook, als het nut en zin heeft en niet verplicht is, doet een Belg spontaan wat bij wet niet zou lukken bv een mondmasker dragen! En van maskers gesproken. In de 17e eeuw, was er Charles de Lorme (1584-1678), arts aan het hof van Louis XIII en XIV, die een verbeterde versie van de kledij, 'albito del medico della pesta' uit de 14e eeuw maakte. Het masker,'de plaag van de dokter' meestal wit, kreeg twee kijkgaten met kristallen schijven, de holle snavel, een soort haviksneus, werd langer en gevuld met parfum, een grote hoed, witte handschoenen, en gewaden van gemaakt van Levantine, een leersoort. Zo was hij vestimentair goed uitgerust als medicus om de pestlijder te verzorgen. Maar in Venetië zijn de maskers tot een ware kunst verheven. Gewoon heb je de witte-, de leren- en de carnavalsmaskers. De 'filigraan' maskers daarentegen getuigen van vakmanschap. Gemaakt van metaal en versiert met diamanten, parels, edelstenen. Oogjuwelen! Het 'Colombinomasker'. Een half masker met enkel oog en neus bedekt en leunt op de wangen. Een stokje aan de zijkant dient om het ter plaatse te houden.Versiert met goud, zilver, kristallen en veren. Het 'Boutamasker'. Bedekt het hele gezicht en heeft een sterk vooruitstekende en geprononceerde kin. Men moest het masker niet afdoen om te eten en drinken. Maar bovenal zijn er de Venetiaanse Joker en Jester maskers, het summum van de maskerkunst. Het gezicht werd altijd van papier-maché gemaakt en de hoofdtooi is met gekrulde punten en eindigen in een belletje. De Joker, nar of acrobaat, met een grijns op het masker, mocht als enige de waarheid verkondigen aan de koningen. Maar als het te gortig werd, werd hij alsnog in de kerker gegooid. Vrij kwam hij gewoonlijk door een goede roddel of grap over een naburig vorstenhuis te vertellen. Zo werd de 'joker' de vrijkaart in het kaartspel. In menig officieel gebouw is er bovenaan een pilaar, poort of deur een narrenkop te zien. De betekenis ervan is dat men daar de waarheid mocht vertellen zonder schrik te hebben van represailles. De Jester waren de minnestrelen, die met zang en dans de eetpartijen opluisterden met eentonig gezang, en droeve blik in het masker. Meestal werden ze na een tijdje met de restanten van het diner bekogeld. Welke mom gebruiken we in deze coronatijden om de boel op te vrolijken? Wat zegt het 'Letterbuffet'? Ook donkere tijden gaan voorbij!
Stel dat het geen schrikkeljaar is, dan was vandaag het midden van 2020. Nu al 182 geweest en nog 183 dagen te gaan in 2020. Met al de vreugdes en verdrietjes die ze zullen brengen. Is het een belangrijke dag? Jazeker! Eerst een paar gewone gebeurtenissen vermelden in de marge van de grote geschiedenis. In 1865 begon William Booth zijn "The Christian Mission", start van Het Leger Des Heils. In 1900 was er de eerste vlucht van de zeppelin in Duitsland. In 1959 huwde Albert II van België met Paola Ruffo Di Calabrië. Maar het belangrijkste nieuws is van 2 juli 1916 'de geboorte van mijn vader', die 30 jaar later op die dag huwde met mijn moeder en 25 jaar later op die dag het huwelijk van hun dochter meemaakten. Allemaal op deze remarkable dag. Een familiegeschiedenis zit vervat in één datum en verspreid over vele decennia. Een specialeke toch en het vertellen waard, een niet te vergeten dag.
Vandaag naar de Badstad der Badsteden, Blankenberge. Mijn auto heeft beweging nodig en mijn kleinzoon een verplaatsing. Onwillekeurig denk ik dan aan "Blaankenbaarge" van de Clement Peerens Explosition. Het beroemde lied over deze kustplaats dat niet in dank werd afgenomen door de notabelen van deze stad. Clement Peerens, het alter ego van Hugo Matthysen, stond weer eens garant voor een stukje absurditeit. Niet alleen geniet ik van dergelijke optredens maar ook op tv verdiende hij zijn strepen met het "Peulengaleis". Duizendpoot Hugo is van vele markten thuis: zanger, gitarist, acteur, columnist, schrijver en gediplomeerd filosoof. Allemaal verenigt in één man! Ik zou al blij zijn om 1 van die talenten op mijn conto te mogen zetten, maar ik heb dan misschien kwaliteiten waar hij van droomt. Iedereen wil juist altijd iets meer dan wat er aanwezig is, en dat is niet slecht.
Vandaag lees ik in mijn "Letterbuffet", "Hoe een geschiedenis zich herhaalt" en "Samen op weg". Gelukkig zijn de titels allemaal bruikbaar in mijn leven. Niet speciaal ervoor gedaan maar toevallig komt het zo uit. Plezant en een glimlach op mijn snoet bij deze vasttelling en nu 'en route'!
Net op tijd wakker om geen vodje gazet uit de brievenbus te moeten halen. Zelfs de hond beaamde dat het hondenweer was. Hij deed wat het gezegde zegt: geen weer om er een hond door te jagen. Het is nochtans een waterhond. De conclusie is, niet alle water is even aangenaam voor mijn hond! Maar door eeuwenlange observaties kwamen geloofwaardige weerspreuken tot stand. Door onze geleerde voorouders werden deze in rijmelarijen gegoten om de gewone mens van een weerbericht te voorzien dat altijd geldig was voor een bepaalde dag of periode. Zoals onlangs de regen op 'St Medard le grand pissard' feestdag 08/06, garant staat voor 40 dagen regen volgens de volksweerkunde. Is het fout? Ook de beschrijving van het soort regen is echt wel de moeite om te weten. Na lang turen en kijken, hoe een 'traantje uit de hemel' met een voorwerp, ding of mens in dit aardse paradijs kon vergeleken worden is de woordenschat van de meteorologie doorspekt met mooie woorden. Vandaag bv regent het 'pijpestelen' en 'oude wijven'. Een andere tijd en andere gewoontes, de tijd dat de mensen nog pijpen, gevuld met tabak, rookten. En vooral dan uit een Goudse Pijp, waarvan de steel recht, slank, rank en dun is. Daar is de uitleg voor de druppels 'pijpestelen'. Oude wijven is ook uit de tijd dat de mensen klompen droegen en vooral de vrouwen. Klompen maakten veel lawaai op de straatstenen en de tegels in het huis. Bij regen die veel lawaai maakt bij het neerkomen uit de lucht vergeleek men het dus met de luidruchtige stap, het boos stampen op de vloer van de vrouw des huizes. Gendergelijkheid, zelfs in de spreekwoorden van de weerkunde: iets van hem, iets van haar. En vergeet niet dierbare mensen: de eerste juli kil en wak, brengt veel koren in de zak!
Uit de vergetelheid voor 1 dag is de naam Patrick Hernandez. Maar zijn song uit 1978 zorgt nog altijd voor een riant inkomen voor deze Franse zanger die geen ander lied meer tot een hit bracht: Born To Be Alive. Wie kent nu deze meezinger niet? Het mooiste van al, dit lied werd hier in het West-Vlaamse Aalbeke geschreven! Zing het maar mee, 'Mejuffer' (volgende tekst uit het 'Letterbuffet'). Je bent toch geboren om te leven, nietwaar?
De brief van Filip, onze koning, krijgt op de frontpagina van de krant alle aandacht. Hij vindt de juiste toon en woorden die niet verkeerd kunnen geïnterpreteerd worden. Altijd belangrijk als een vorst spreekt. Diplomatie ten top, denk ik dan. Voor de ex-kolonie heeft hij verstandige woorden over, maar met daden promoten hij en zijn familie zijn/mijn land. Hij toont hoe mooi, verscheiden dit kleine lapje grond, met moeite op de wereldbol te vinden, wel is. Hij zegt: trek erop uit in je eigen land en verbaas je over de pracht en praal ervan. Heb ik zelf ook gedaan, jaren geleden. Ieder weekend een bezienswaardigheid gaan zien, bekijken en bezoeken, een streek verkennen, wandelingen, voetrally's meegedaan enz. Het mooiste in ons land, zeker met blauwe luchten erbij, zijn de ruïnes van de cisteriënzerabdij van Villers-la-Ville in Waals-Brabant. In de zomer zijn er veel openlucht concerten die een magische en feeërieke sfeer uitademen.
Al enkele weken is er op de voorlaatste pagina een reeks met als titel "hoe zou het nog zijn met.....? Al veel herinneringen beleefd aan het lezen over personnages die bekendheid hadden om een of andere reden en nu in de luwte van het sterrenbestaan verder leven. Vandaag aandacht voor een zij-personnage van de iconische reeks "Absolutely Fabulous". Naast de hippies Eddie (Jennifer Saunders) en Patsy (Joanna Lumley) was er de onmisbare puber en nerd Saffy, Saffron Monsoon alias Julia Sawalha. Na deze sitcom is er niet veel meer gebeurd in het leven van deze actrice. Vastgeroest als brave, saaie, plichtsbewuste dochter zijn er geen noemenswaardige rollen meer aan haar gepresenteerd. Dat neemt niet weg dat ik van dit feuilleton enorm genoten heb en de dvd's regelmatig eens bovenhaal. De fratsen, werken na al de keren dat ik ze bekeken heb, nog op mijn lachspieren. Zo zijn er wel een paar reeksen die ik af en toe nog eens bovenhaal om te bekijken. John Cleese in "Fawlty Towers" als hoteleigenaar Basil. Er is ook nog "The Office" met Ricky Gervais. Maar vooral Mr Bean (Rowan Atkinson), met de visuele gags, vallen in de smaak bij de kids. In "Blackadder" is hij dan weer even irritant als geniaal. Totale ontspanning heb ik ook bij "Schone Schijn" met Patricia Routledge, die een fenomenale Hyacinth Bucket tot leven wekt. De andere rollen van haar waren geen hoogvliegers, sloegen ook minder aan en werden bijna niet op het kleine scherm vertoond. Van eigen bodem geniet ik vooral van "Slisse en Cesar" met Ward De Ravet en Jan Reusens. Ook amusant is "De Kolderbrigade" met Gaston en Leo (altijd te pruimen) Romain Deconinck en Yvonne Delcour. Waarschijnlijk vergeet ik er nu een honderdtal te vermelden, maar die zijn waarschijnlijk minder op mijn netvlies blijven kleven, zal ik maar zeggen. Dat gebeurt er nu als er een naam of een titel vermeld is, even terug in herinnering brengen van goede dingen en er napretjes bij hebben. Vandaag lees ik heel toepasselijk "Mijmeringen" in mijn "Letterbuffet".
Boodschappen doen! Niet mijn geliefkoosde bezigheid maar de inwendige mens heeft ook zo zijn noden. Een fleurig bloemetje of plantje meebrengen zou al heel wat goed maken. Ook ter vervanging van heel wat overlijdens in de tuin, is er een aanvulling van plantgoed nodig. Ken je het telefoondeuntje als je naar een openbare instelling moet bellen? Wel 'er zijn nog zoveel wachtenden voor u', was deze keer van toepassing op alle winkels die ik wilde aandoen. Queueing, waar de Engelsen zo goed in zijn en dat de Belgen ook al als systeem stilaan goed onder de knie krijgen. Geen bloemetje, geen plantje, een volgende keer meer chance. Maar vandaag begin ik sowieso aan mijn boekje "Letterbuffet". Vergelijk het een beetje met een dessertbuffet na een feestelijke maaltijd: een zoetigheidje kan er nog altijd bij. De kers op de taart als men een lezer is. Dat extraatje, dat genoegdoening schenkt en een volkomen tevreden gevoel geeft na een moeilijk artikel of boek te hebben gelezen. Nog een mooie pagina erbij. Op 13/06/2020 kreeg ik "Letterbuffet" in handen. Een verzameling impressies, dromen, fictie en non fictie geschreven, in boekvorm en in beperkte oplage, 25, uitgegeven. Twee schilderijtjes (kopieën) werden bezorgd aan alle vrienden van mijn twee vrienden, met de vraag er iets zinnigs over te zeggen, de indruk en gevoelens die daar bij opkwamen, neer te pennen. Voor mij is het dus iedere dag een dessert voor mijn ogen en brein. Beginnen doe ik met het boekje open te slaan en als eerste kop "De Aanleiding", zie staan. Het idee van één van mijn 2 vrienden om iedereen aan het schrijven te zetten over "De Inspiratie = twee schilderijtjes". Het volgende hoofdstuk noemt hij de schrijvers heel toepasselijk "De Geletterden" want ze kennen de letters, 26 stuks nog wel! Het 1e verhaal kreeg als titel 'Prinses' en dat zal voor vandaag zijn. Vijfentwintig mensen zien hetzelfde en 25 mensen zien iets anders, fantaseren over iets anders. Dat terwijl al die ogen hetzelfde zien. Toch curieus. Ik stel me dan ook terecht de vraag: is het echt wat ik zie, hoor, lees, waarneem?
Nu is het eerst nog wat wachten op de hersteller van de tuinverlichting. Die blijft maar branden en wil niet meer dimmen. Immers, verbruik van electriciteit dat niet nodig is, is uit den boze.