Goede morgen luitjes allemaal, als jullie het nog niet wisten dan zeg ik het jullie nu: het is zondag vandaag. Er is zon en een nieuwe dag, een ideale combinatie om je gewoon goed te voelen. Behalve mijn wordle 5 en wordle 6 heb ik geen taalhuistaakjes te doen. En op de zevende dag van week 33, voel ik me zo een beetje zoals de schoolgaande jeugd die roept: het is weekend geen huiswerk vandaag, niet aan leerstof denken. Mijn nieuwsgierigheid naar nieuwe of oude dingen stopt niet omdat het de rustdag van de week is. Curieus ben ik altijd naar nieuwe woorden die Van Dale weer heeft uitgevonden. Ditmaal een goed gekozen woord te noemen en spijtig genoeg een realiteit voor dak-en thuislozen, asielzoekers, mensen op de dool of op de vlucht: slaapkarton. Verscheurde dozen van karton die hen enigszins kunnen beschermen tegen de nachtelijke kou of als matras dienen die hen de hardheid van de straat niet zo doen voelen. Het 'Vlaamse Woord van de Dag' brengt woorden in herinnering die niet meer gebruikt worden of op het achterplan geraakt zijn of enkel nog streekgebonden in gebruik zijn. Maar 'geaccidenteerd' is overal van toepassing. Banen, wegen, velden, terreinen, parcours die bultig, bochtig en in slechte staat zijn is de explicatie van dat woord. Ik moet niet buiten mijn omheining gaan want mijn tuin is één groot geaccidenteerd veld geworden, om de betekenis van dat woord meteen toe te passen. De heilige van de dag past niet meteen in mijn straatje: Luxorius. Ik leef bescheiden, niet in luxe en deze heilige leefde omstreeks 303 en was een martelaar voor zijn katholieke geloof. Ik leerde vandaag ook een Oostenrijkse schrijfster kennen. Maria von Ebner-Eschenbach (1830-1916). Zij schreef psychologisch getinte romans en vertellingen. Maar in haar quotes is haar kennis en bestudering van de mens te lezen. Ik wil er een paar noteren in verband met ouderdom. 1) aan reuma en echte liefde gelooft men pas als men ze heeft. 2) oud worden is ziende worden. 3) ouderdom verheldert of versteent. 4) men blijft jong, zolang men zich nog allerlei nieuwe ideeën en gedragspatronen eigen kan maken en kritiek kan vverdragen!. Meer dan 300 citaten, quotes, aforismen, gedichten en andere betekenisvolle zinnen zijn in boekvorm verschenen en nog altijd te verkrijgen in de boekhandel. Voilà, ik vind dat ik mijn zondagse plicht gedaan heb: eens extra nadenken over de dingen des levens. Schrijvers geven daartoe dikwijls de aanleiding om met een andere invalshoek eens een levensthema te bekijken, ditmaal 'ouder worden'.
Nadat ik mijn kleinzoon en zijn vrienden wat schuppen, emmerkes, een vlieger, twee liter water en een doos Betterfood heb meegegeven waren ze klaar om de strandspelen aan te vatten. Bij de 18 jarigen mochten natuurlijk geen volwassen aanwezig zijn om die tijdelijke kindsheid op foto vast te leggen. Het speeltje van de dag nr 68 van Breughel hebben ze ook meegenomen: muurtje bots, bocce, leren ballen zo dicht mogelijk naar een kleine bal gooien. Met andere woorden, hun de petanque-ballen of jeu de boules heb ik ook meegegeven. Tot morgen
De regenbuien zijn weerom het land uit. Mens, dier en plant hebben er enorm van genoten. De lucht is eens gezuiverd en het stof is overal eens weggespoeld. De tuin heeft volop water gekregen en vele planten hebben weer een frisse groene kleur gekregen. Want weet wel, met een gieterke of tuinslang kun je onmogelijk een boom van voldoende vocht voorzien. Dat zijn dan ook de eerste die al in herfstmodus gaan. Hun bladeren zijn al voorzien van wat okere, gele en bruine tinten en sommige struiken verliezen al hun blad. Tja, die droge warme zomer was wel plezant maar menig levend wezen heeft er toch van afgezien. Dus de regen heeft enorm deugd gedaan en gelukkig is die op tijd gestopt. Wij hebben hier buien en regenvlagen gekregen. In China, daarentegen blijft het kurkdroog en proberen ze het weer te manipuleren door terug te werken met de 'regenmakers' waarover eerder deze maand al geschreven, zilverjodide (27/07). Maar niet iedere provincie of stad heeft een wolkje boven zijn hoofd hangen en nu proberen ze elkanders wattenprop te stelen om toch wat vocht over hun gebied te krijgen. Aan inzicht, kennis, lef, moed en verbeeldingskracht heeft het de Chinees nog nooit ontbroken!!. En zo gaat het bij mij als de zomerse temperaturen eraan komen, op het heetste van de dag binnenblijven. Geen nood, het is weeral koers, De Vuelta, de Spaanse tegenhanger van de Italiaanse en Franse rittenwedstrijd. Maar het duo Waldorf en Statler (07/08/21) zijn verdwenen en in de plaats is er de meer intense stem gekomen van Renaat maar ook José bruist nu van het enthousiasme voor elke stamp die een renner op zijn trappers geeft. Dat houd me wakker. Maar een luilekkere sportieveling zoals 'ik' ben, volg nu zeer alert de rit. Al rustend weliswaar want dat heb ik 's middags wel nodig, platte rust. Ik ben iets te vroeg wakker om een dag zonder rustpunt te overbruggen. Geen koers, geen nood. Gisterenavond heb ik weeral 4 films opgenomen en 3 series. Ik heb gezien dat er vanavond nog wat films zijn die ik op de harde schijf van mijn tv wil zetten. Ik kan natuurlijk ook nog altijd de dvd's opzetten van "Schone Schijn" als herinnering aan Josephine Tewson (1931-2022) die een nerveuze, beverige buurvrouw Elisabeth neerzette. Ze gaat in het gezelschap van Richard, Onslow en Rose theedrinken, zonder te beven of te morsen.
Maar het is weerom zomer en de druk hier aan de kust is wat van de ketel. Het is weer aangenaam om buiten te komen en van de spelletjes nr 65-66-67 van Breughel te genieten. Veel commentaar moet ik niet leveren op "pootje baden", "zwemmen aan de kant" en " na het baden". Als ik 2 km stap gaan woeffie en ik van het heerlijke zeewater genieten. Ik heb voor hem een koord van 20 m zodat we 'baartje' of 'golfje' kunnen springen en elkaar niet kwijt raken. Tot morgen
Half slaperig maar wel keurig 'gekapt' neem ik plaats aan mijn desk. Ik moet zeggen 'gecoiffeerd' want in het West-Vlaams is dat een andere naam voor 'gehandicapten', in Oost-Vlaanderen is dat 'gemalen varkensvlees' en in Antwerpen is dat het woord dat men gebruikt als de kapper de haren in vorm heeft gelegd. Je hebt een houthakker die de bomen en de struiken heeft 'gekapt' en een vriend heeft 'gekapt' met zijn lief, die heeft een punt gezet achter de affaire met zijn vriendin. Om kort te gaan, ik zit met krullende haren op een stoel om mijn essay te beginnen maar de moeite = moeheid van de laatste dagen weegt nog fors door. Ik ben zo moe dat ik bijna geen enkel woord van de 'woordzoeker' met het thema 'delfstoffen' ken. Ik moest zelfs mijn tong in zeven bochten wringen om sommige ertsen/gassen (?) min of meer te kunnen uitspreken. Want dat doe ik wel, de moeilijke woorden luidop zeggen tot ik denk dat ik het met een correcte uitspraak kan uitspreken. Je weet immers nooit dat je dat woord eens moet gebruiken en dan wil ik wel met een onberispelijke tongval voor de dag komen: vanadium, sfaleriet, uraniniet, antigoriet, micaleisteen, ozokeriet, apatiet, hoornblende, carnalliet... Moest ik niet weten dat het een ernstig spelletje is, ik zou denken dat het woorden waren van een carnavaleske vereniging.
Geboren, getogen, overleden: ik kijk graag mijn lijstjes na en bedenk bij namen, dat sommigen een al lang vergeten rol hebben gespeeld en een enorme impact hadden toen en op het leven van nu. Dat hun ideeën nog altijd aanwezig zijn, zonder dat we beseffen dat er één iemand eens een lucratieve inval had dat ons leven vereenvoudigde, verbeterde of aangenamer maakte. Figuren die zowel op wetenschappelijk, maatschappelijk, sociaal, cultureel, politiek, sportief vlak enz. hun impact hadden. We staan niet meer stil bij de inovaties die ze brachten. Vandaag kwam ik Gabrielle Chasnel (1883-1971), Coco Chanel, tegen. Die de emancipatie van de vrouw via de kledij bracht, in de mondaine Franse badplaats Deauville. Dé plaats bij uitstek waar de mondaine Parijzenaars hun verlof doorbrachten. En hier, in haar winkeltje verkocht de eenvoudige hoedenmaakster haar sportieve kledij gebaseerd op de 'marinière' de trui met de horizontalal blauw-witte strepen gedragen door de Frans- Bretoense vissers en matrozen. De gekorsetteerde figuren verdwenen uit het straatbeeld en haar 'casual' sportieve kledij nam de plaats in. De hoepelrokken verdwenen en haar vrolijke plooirokjes kwamen in de plaats. Ze bracht een elegante 'garçonnestijl': lange broek, jersey-truien, het korte haarkapsel. Wereldberoemd werden later haar deux-pieces pakjes, nog altijd het handelsmerk van couture Chanel. Na 5 probeersels kwam ook haar beroemdste parfum op de markt: Chanel nr 5. Haar uitspraak bij de lancering van dat geurtje: een vrouw moet ruiken als een vrouw, niet als een roos!. Zij bedacht ook een badpakkenmode die bij speeltje nr 64 handig had geweest: zwemmen met varkensblaas. Zo deed men dat toen om niet te verdrinken en bij gebrek aan plastiek armbandjes en oude autobanden om rond te dobberen. Tot morgen
Na een paar dagen een gezin plus mezelf en een hond van alle nodige comfort en voeding te hebben voorzien, voel ik wel dat ik geen 3x20 meer ben. Ik ben verleerd wat een inspanning en fysieke arbeid er komt kijken bij het runnen van een volledig huishouden. Het is niet alleen de aankoop en bereiding van voeding, er is ook het dekken en de afruiming van de tafel, de versnaperingen in de namiddag, het uitgebreid avondmaal, het gebabbel, kortom een drukte van jewelste die me vreemd geworden is. De kids komen al jaren, maar toen waren het eerst kleuters, dan schoolgaande jeugd maar nu zijn het allemaal pubers en jongvolwassenen geworden die een eigen leventje kennen, persoonlijkheden geworden zijn met ieder zijn eigen trekjes en wensjes waarmee ik niet stilaan vergroeid ben. Het was een jaar geleden dat ik de jeugdigen hier op verlof had en dat is echt wel een hemelsbreed verschil. En nu brengen ze ook hún oudjes mee om samen te ravotten. Het was ook een confrontatie voor mij: wat de jaren met mij gedaan hebben en welke weg ik afgelegd heb om te komen tot het punt waar ik nu sta. Deze morgen is er al een aanzet geweest om alles te brengen naar wat het was vóór de verlofperiode: de was doen. Alles moet weer in orde gebracht worden, want er komt het laatste weekend nog een gezin van 4. Ondertussen kan ik een beetje bekomen van de drukte en zal er deze namiddag een feel-good film bekeken worden. Sissi. Ik kies die film omwille van de geboortedag van de schone held van die geromantiseerde geschiedenis, Keizer Frans Jozef van Oostenrijk (1830-1916). Het was een man van adel en leefde volgens die regels, met keizerin en maîtresses. Die zijn niet te zien in die schone biografie van zijn echtgenote, die ook niet was wat er in die film getoond werd. Maar ik wil deze namiddag in die illusie eventjes vertoeven om met een mooi verhaal mijn siësta te beginnen en wakker te worden als alles weer happy ending is. Vast staat dat ik in geen geval me aan het speeltje van de dag ga wagen. Nr 63 al, van Breughel: boomklimmen. Daar moet ik niks aan toevoegen, iedereen weet wel wat dat is, en iedereen weet ook dat zoiets niet meer voor en van onze tijd is. Er worden té veel goede bomen, om allerlei redenen gerooid maar geen één wordt ergens anders in de plaats geplant, ondanks alle gedane beloften van de minister van leefmilieu en het bomencharter. Dus zeg ik: laat alle gezonde bomen staan, zodat onze kleinkinderen en nog vele volgende generaties ook nog eens in echte bomen kunnen klimmen en niet enkel op een klimmuur. Tot morgen
Klets-, klieder- en kloddernat, was ik. Daar zorgde een fikse regenbui met bellen en blazen, lichtflitsen en een paar kwinkslagen voor toen ik afscheid nam van mijn gasten. Vandaag zal dat zowel voor mij als de hond eerst wat bekomen zijn vooraleer alles in orde te brengen voor de komst van de volgende ploeg. Zo gaat dat in de vakanties van anderen: ik moet keihard werken. Dat wordt echt wel gecompenseerd door veel plezante dingen die ik in de loop van het jaar niet heb: ontbijten met een hele hoop, gerechten klaarmaken die een alleenstaande nooit klaarmaakt, eens een aperitiefje drinken, en voor de rest tateren, babbelen, kletsen en vertellen. In die zin is dat voor mij ook vakantie, iets doen wat ik normaal niet doe. Natuurlijk moet er achteraf wel goed gerust worden want die late uurtjes en straffere drankjes ben ik echt wel niet meer gewoon. Vandaag zal het speeltje van de dag dan ook wel niet gedaan worden. Spel nr 62 van Breughel: rokken laten zwieren, boeffen maken, aaien en blaaien, molen spelen. En ik dacht ineens aan "De Boerinnekensdans" van Johnny Hoes (197-2011). Jullie kennen dat zeker allemaal nog wel: "Zie de boerinnekens hun rokjes zwaaien. t'Is kant en broderie, tot boven aan de knie. Zie de boerinnekens hun rokjes draaien, naar achter en naar voren. Zo gaat het steeds maar door....." Die Johnny was ook de zanger van: "och was ik maar bij moeder thuis gebleven, och was ik maar met jou niet meegegaan, och had ik maar jouw ogen niet gekeken, dan had mijn hart nu niet zo'n pijn gedaan. Ik kan niet slapen en niet eten want ik kan je niet vergeten.........". Mijn geest is nog wat slaperig, ik kan over de anderen woorden niet veel zinnigs vertellen. Dus.........Tot morgen
Omwille van mijn logés is er geen lang verhaal mogelijk. Dat hoeft natuurlijk ook niet altijd, geen mens die me daartoe kan verplichten. Maar ik wil typen en elke dag wat betekenisvolle woorden op een leeg blad zien verschijnen. En als ik geen verbeelding genoeg heb om een verhaaltje uit mijn duim te zuigen of de krant geen item beschrijft dat mijn verbeelding prikkelt hou ik me maar vast aan de geschiedenis die vandaag eens herdacht wordt. Eigenlijk is dat niet min wat er 125j geleden gebeurde. Het onderzoeksschip de "Belgica", voorheen de "Patria" geheten, vertrok op deze dag in 1897, vanuit Antwerpen met schipper-eigenaar Adrien de Gerlache (1866-1934) voor een Belgisch Antarctische expeditie. Het schip kwam vast te zitten in het ijs en de bemanning kon pas na 13 maanden zwoegen een vaargeul voor het schip klaar krijgen. En hiep hiep hoera, de Belgica en zijn bemanning konden gezond en wel richting thuishaven varen. Deze 'noodgedwongen' overwinteraars arriveerden terug aan de Antwerpse kaaien op 5 november 1899. De nieuwe "Belgica" (het oude schip werd in 1940 tijdens een Duitse aanval tot zinken gebracht), kreeg van onze kroonprinses Elisabeth een fles champagne tegen zijn romp en alzo werd ons Belgenland weer een polyvalent onderzoksschip rijker. Dit keer is de thuisbasis Zeebrugge.
Er is natuurlijk altijd het speeltje dat mijn redding is voor weinig inspiratie. Vandaag een dubbele, 60/61 en waarom weet ik niet goed. Titel van het spel: de berg is mijn. Zo lang mogelijk op een zelf gemaakte berg, verhoog of steen blijven staan terwij de andere kinderen met alle middelen proberen je er van af te krijgen. Terwijl wordt er een kinderliedje gezongen: Hooge Berg mijn, hoe lang zal ik er op zijn? Zeven jaar en één dag, ikke der op en jij der af. Sinds 1622 is dit spel in de literatuur beschreven en onder deze naam bekend. Vamiddag kunnen de kleine grote koters hun hartje ophalen en een berg 'bouwen' tot de zee hen op eenzame hoogten doet staan en het water het fortje onderuit haalt. Tot morgen
Kijk, het is moederdag en daar heb ik de voorgaande jaren ook over geschreven. De oorsprong en waarom er een moederkensdag is en waarom het in Aantwaarpen op 15 oogst gevierd wordt en niet in de maand mei. Moederdag is al zoveel bezongen dat ik maar gekozen heb voor het minder bekende lied van Kapitein Winokio: Het Mamalied. Minder klef en kleverig dan andere bekendere songs. Dat klef en kleverig is zelfs niet voldoende om de laatste nacht van de hittegolf te omschrijven. Daar komt nog bij, broeierig, plakkerig, zweterig en één mug. De weersgesteldheid is weer zoals vanouds, zonder code of kleur en toch weer een activatie van het noodnummer 1722, omdat er hevige regenvlagen op komst zouden zijn. Maar zo zijn er op deze halfoogstdag wel meer waarschuwingen, vaststellingen en vragen te lezen op VRT News. Overal is er PFas-vervuiling te vinden, blokletteren Zweedse wetenschappers, in de regendruppels en zelfs tot in Antartica. Dan komt er ook de schrikwekkende vraag op een feestdagmorgen: moeten we ons zorgen maken en vrezen voor een kernramp in Oekraïne en dus ook voor de rest van Europa, door de beschieting van de Centrale in Zaporizja? Wat bezielt toch 'le petit Napoleon de la Russie' op de geboortedag van zijn grote voorbeeld? Napoleon Bonaparte (1769-1821) was even heerszuchtig en oorlogszuchtig als de tegenwoordige leider van het Kremlin. Met dit verschil dat er toen geen kernwapens waren. Of gaan we kunnen zeggen, dat Poetin een positieve invloed zal gehad hebben als alles ooit weer peis en vree zal zijn?. Want wat L'Empereur van toen realiseerde, daar dragen we ondanks al het bloedvergieten, nog altijd de gevolgen van en daar zijn we niet rouwig om. Hij deed ook wat anders dan 'vernielen' en vechten, zoals de 'Code Napoleon' instellen dat vooral veel gevolgen heeft voor de burgelijke stand, legde nieuwe en vooral rechte wegen aan (nog te bemerken aan de vele routes nationales), voerde het rechts rijden in in zijn veroverde gebieden, evenals dezelfde maten en gewichten (kilogram, meter, liter). Zelfs het bouwwerk, hier aan de kust en waar hij nooit verbleef, is meer dan de moeite van het bekijken waard. Fort Napoleon in Oostende is méér dan 8,1 miljoen rode bakstenen. Het omvat een restaurant-brasserie midden in de Oostendse duinen en het is een aangenaam oord om even te verpozen. Meer weetjes over deze man zijn te lezen in de lijvige boeken van Johan Op de Beeck en Bart Van Loo. En dan heb ik bij voorbaat al plezier aan speeltje nr 59 van Breughel want dat zal de volgende dagen wel gespeeld worden: in het zand spelen, putjes graven, kastelen en forten bouwen. Het gezin van vijf komt moedertje-lief vandaag vieren en blijven een paar dagen logeren. Tot morgen, à demain
