Er is vandaag een Franse 'bloem' jarig in de familie. Al veertien zomers lang vieren we dat.
Nog een paar uur te gaan vooraleer ik aan mijn ontbijt kan beginnen. Ik meen het heel ernstig met mijn 16/8 dieet. Dank jullie wel, het is goed te volgen. Is er al resultaat? Laat me zeggen dat het wel een tijd zal duren vooraleer dat de michelin-bandjes in mijn lenden verdwenen zullen zijn. Jarenlang een reserve aan spek, opgebouwd door koekjes te eten, verdwijnt niet op een weekje. Wat ik wel vaststel is dat de vetrolletjes mijn dierbaar velletje wat minder strak doet spannen. Want dat moet gezegd worden, leeftijd brengt ook een gevoelige huid mee die er wat crakelé uitziet en hier en daar gerimpeld. Om mijn knorrende maag tevreden te stellen moet ik allerlei trucken uithalen om dat niet te horen en te voelen. Vandaag doe ik dat met 'zondagse koffie te maken'. Wat heb je daar voor nodig? Warm water, een filterzakje en de beste koffieboon ter wereld dwz gekregen vers gemalen koffie van de beste bonen. Dàt is zoals jullie kunnen lezen niet iedere week het geval. Ik moet al bezoek krijgen die me een cadeautje willen geven en buiten de normale giften van pralines en bloemen willen denken. Kort gezegd, mensen die weten dat ik een koffieleut ben. Dan erbij gaan zitten en kijken hoe druppeltje per druppeltje van dat heerlijk geurende bruine vocht in de koffiekan valt. Het moeilijkste is dan te wachten tot er voldoende drank door de filterzak gepasseerd en in de kan is terechtgekomen, om in een tas te doen. Dàn is dat niet gewoon drinken maar slurken en slurpen, dus eigenlijk bijnna druppel voor druppel door mijn keelgat laten passeren. Op die manier werken mijn smaakpapillen in mijn mond het best en geniet ik het meest van dat gekregen goedje. Dat maakt de tijd van wachten op vast voedsel doenbaar, haalbaar en aangenaam, zeker op een zondagmorgen als er toch al niet veel te beleven valt. Zoals jullie allemaal ondertussen al weten, weet ik mezelf goed te amuseren en te verwennen, zelfs met een tas koffie zonder koekje of enig andere versnapering erbij.
Sinds 1935 is het vandaag 'Vriendschapsdag'. Dit om het belang van vriendschap van de mens te onderstrepen. In Turkije zeggen ze: niemand is zo rijk dat hij een vriendschap mag laten schieten. Ik moet dat onthouden en ook toepassen.
Ik hoorde om .8u08 Carmel zingen over 'Sally'. Ik gebruik nu haar lyrics: good bye darling, I've too go now..... Ik pak mijn sacoche en ben weg....naar de keuken. Mijn uur is aangebroken om een boterhammeke te eten met lekkere confituur, ook gekregen!!!
Wat wassen, wat strijken, wat kuisen, wat spelen met de hond. Zeker niet vergeten een deel van de krant te lezen. Typische zaterdagmorgen bezigheden. In de weekends ga ik niet op wandel met de hond. Het is op de wandelpaden te druk en er zijn dan ook té veel honden. In de week kies ik de rustige momenten van de dag uit om boodschappen te doen. Ik ben dan ook een bekende Speedy Gonzales om commissies te doen. Op een uurtje heen en terug met een koffer vol voedingswaren. Tenandere, ik heb tijd genoeg om op de vijf andere dagen rustig op pad te gaan zonder me in de drukte en gewoel van het weekend te moeten begeven. Over mijn hobby's heb ik het nog niet dikwijls gehad. Waar ik nu het meeste over spreek zijn mijn passies die er al heel mijn leven geweest zijn: boeken en muziek. Ik heb niet alleen buitenhuis gewerkt en dan thuisgebleven voor de kroost te coachen, te gidsen, groot te brengen en te verzorgen en dan terug buitenshuis gaan werken. Ik heb jaren 'handwerken' als grootste ontspanning gehad. Mijn handen en armen beletten dat nu. Naaien, breien, haken, borduren, kantklossen niets was te veel om die technieken onder de knie te krijgen. Tot ik mijn allergrootste passie vond in het 'machinebreien'. Ik vond een prive school waar ik de machine volledig leerde beheersen. Niet alleen dàt vond ik daar maar ook een heleboel vriendinnen waaronder mijn beste vriendin 'Irene'. Al mijn fantasie, al mijn kunde, techniek, patronentekenen, steken zoeken en uitwerken, modellen ontwikkelen enz kon ik daar kwijt in wol en katoen. In die school zaten heel wat Natan's, Chanel's Lagerfeld's en Dior's om maar enkelen te noemen. Maar niets was daar commercieel gericht. Integendeel, een uitwisseling van ideeën om zelf origineel uit de hoek te komen, haute couture voor onszelf maken. En verder veel babbelen, sjouwelen, lachen, plezier maken en de grote en kleine mankementen van het leven uitwisselen met elkaar. Ik vond er echte en hechte vriendschappen. Met Irene deed ik in de zomer ook alle voetrally's die er te vinden waren in ons Vlaanderenland. Met gigantische huilpartijen van de slappe lach die we om de haverklap kregen, met vragen die we in de voormiddag konden vinden en er in de namiddag met ons klak naar zwaaiden. We hebben nooit een prijs gewonnen maar wel ongeloofelijke leuke dagen gekend en memorabele momenten meegemaakt. Helaas was ook kanker bij haar op bezoek gekomen en moet ik haar al meer dan 20 jaar missen. Ik was bij haar heengaan. In de auto liet ik het toepasselijke lied van Neil Diamond door mijn luidspreker galmen: Last things on my mind. Nu nog herhaal ik een zin uit het lied: 'you have reason of plenty for going, yes I know....are you going away with no words farewell, w'll there be another trace left behind...'Gisteren had ik contact met de lerares/vriendin van de breischool. Vandaar, tot morgen
Ik heb veel gepraat deze week en heb er een schorre stem en zere keel van gekregen. Ik heb veel gewandeld deze week en heb er stijve knoken van gekregen. Ik heb veel gewerkt deze week en ben er een beetje moe van geworden. Conclusie: vandaag moet ik een welverdiende rustdag inlassen met als motto "laisser-faire, laisser-passer". Dat zal een heel aangename dag worden met neuzen in alle wiki's (wiki is Hawaïaans voor snel) die me ten dienste staan zoals daar zijn: wikipedia-kids-how-loc-quote-woordenboek en nog zoveel meer. Een Belg leverde zijn bijdrage aan het systeem van Wikipedia zonder het ooit geweten te hebben. Met name Paul Otlet*(1868-1944), bibliograaf en pacifist die een universeel systeem van classificatie introduceerde, een documentering van menselijke kennis dat voor iedereen toegankelijk moest zijn. In mijn lijstjes zal ik ook eens kijken en denken "waar ken ik die/dat van?". Want dat moet gezegd zijn, op 73 jaar tijd is er heel wat gepasseerd en opgeslagen op mijn harde schijf. Flarden komen er af en toe eens te voorschijn bij een naam, een titel, een voorval. Tenslotte kan men niet van alles de finesse en inhoud onthouden. Ik heb een selectief geheugen en probeer alleen belangrijke dingen goed te onthouden en voor het dagdagelijks leven is dat al meer dan genoeg. Als ik weet hoe een patat tot friet te verwerken en hoelang een eitje moet koken voor lopend of hard te zijn, kom ik al een heel eind. Maar niets is meer enerverender dan niet te weten waar ik die naam of voorval van herken en dan biedt internet de oplossing voor alle onwetendheden en vergetelheden van het moment. Het begon met het citaat dat ik las: "in de kunst is schoonheid vaak niets anders dan schakmat gezette lelijkheid". Opgetekend door Jean Rostand (1894-1977). Rostand, Rostand, Rostand...waar ken ik die van? Maar natuurlijk, son père Edmond (1868-1918) a écrit het toneelstuk "Cyrano de Bergerac". De liefde die dit historische personage voelde voor Roxanne, doet me denken aan het mooie liedje van Wim De Craene (1950-1990) "Rosanne". Hij had nog veel meer mooie liederen zoals: "Tim", "Breek uit jezelf" en ook "Mensen van achttien". Een andere zanger met een echt internationaal repertoire is Paul Anka. Een ouderdomsdeken te noemen met onvergetelijke songs als, "Diana", "Put your head on my shoulders", "Eso Beso", "Hello Jim" en de titelsong van de film "The Longest Day" waarin hijzelf ook acteerde. Dat zijn allemaal jaren zestig deuntjes, maar nog mooi genoeg om naar te luisteren. Ik ben vandaag op weg naar het schrijven zoveel tegengekomen dat ik een hartverscheurende selectie moest maken over de onderwerpen. Hetgeen ik vandaag links liet liggen daar schrijf ik volgend jaar wel op 30/07 over.
*Eduard Otlet (1842-1907), senator en ondernemer kocht in 1887, een ongerept duinengebied van 65 ha. De nieuwe badplaats moest een concurent vormen met Oostende en een mondaine stad worden. Zijn zonen Paul en Maurice (1869-1924) ontwikkelden het gebied en brachten het onder in de vennootschap 'La Westendaise' en lieten ook de tramlijn Oostende- Middelkerke tot Westende komen. De elitaire kustgemeente werd tijdens WO I volledig vernield. Westende-Bad, Westende Dorp zijn gefusioneerd met Middelkerke en konden ook de hoogbouw niet vermijden.
Tussen de wolken door heb ik gisterenavond de bewoners van het ISS kunnen groeten. Ik vind dat ik deze helden een goeden avond moet zeggen als ze passeren. Het blijft me verbazen dat in die rondzwevende ster zoveel leven zit, dat er intellectuele arbeid gebeurt, fundamenteel onderzoek wordt gedaan en dat die astronauten nog gewoon proberen te leven, ook met alle gemakken en ongemakken van het mens-zijn. Er zijn toch op aarde een paar toepassingen die dank zij hen tot stand zijn gekomen: waterzuiveringssystemen, het ooglaseren, robotica in operatiekamers enz. Maar ook vaststellingen die me doen glimlachen: honing en water kunnen zich niet mengen in gewichtsloze toestand en ook dat 'vuur' koud is daarboven. Dat zijn dus dingen die me geen bal interesseren. Wat wel interessant om weten is: we hebben vandaag op 29/07 al de grondstoffen en voedingsmiddelen die de aarde op jaarbasis produceert, al verbruikt. Global Footprint Network berekent wanneer de mensen alles wat onze planeet kan produceren met natuurlijke hulpbronnen in een jaar, op is. Men consumeert meer dan we kunnen opbrengen, men tast bijgevolg de reserves van de aarde aan, men put de aarde uit. Net zoals bij het milieu, negeert ook hier de mens de signalen die wetenschappers geven. Het roekeloos omgaan met de giften van de natuur. Men kan de ecologische voetafdruk berekenen: hoeveel mondiale hectares heeft een bevolkingsgroep, een individu, een bedrijf, nodig om om zijn consumptiegedrag op peil te houden. Vooral de gebruiksruimte en het fossiel energiegebruik zijn belangrijke indicatoren. Maar iedereen wijst de andere aan als schuldige, we steken als Westerlingen onze kop weer eens in het zand, dat doe ik ook. We zijn zo gewoon aan overvloed. We denken niet aan nadelige gevolgen, niet voor het milieu, niet voor onszelf. Alles laat zijn sporen na, zelfs 1 glaasje bubbels kan al naweeën geven!!!. Een gevolg van geheelonthouding en het weinige gebruik van geestverruimende dranken. Dat in tegenstelling tot de schilders van de vorige eeuwen met name de impressionisten en postimpressionisten, die absint, pastis en mediterraan licht nodig hadden om uitbundige kleuren in hun schilderijen te verwerken. Vooral het gebruik van de 'gele' kleur wordt toegeschreven aan het hoge gehalte van dit alcoholische goedje in hun bloed. Ik denk daarbij aan Vincent Van Gogh (1853-1890), die waardeloze en onverkoopbare werken maakte bij leven en onbetaalbare appreciatie voor zij doeken kreeg na zijn dood. Maar de Nederlanders, Limburgers, Hollanders, Brabanders, Zeeuwen, Friezen en misschien nog wat meer provincialen, zijn niet alleen keien in schilderijen, literatuur en sport, ze zijn ook kien om met nieuwe woorden voor de dag te komen van oude begrippen. Ik dacht wat is begot 'supfietsen' toen ik het nieuwe woord van Van Dale las. In België is dat gewoon een waterpedalo die je al jaren op elk commercieel uitgebaatte waterplas kan huren. Je moet dat niet gaan kopen als je bezitter van een hometrainer bent: schroef die op een surfplank, te water laten en je kan al trappende de baren en stormen trotseren. Het is er nu ideaal weer voor.
Belofte maakt schuld, zeker wat eten betreft voor mannen. Vakantietijd wil ook zeggen dat alles wat klaargemaakt moet worden, eenvoudig, simpel en vlug klaar moet zijn. Daar is maar één gerecht dat aan al de eisen voldoet: mosselen, Zeeuwse mosselen. Ik heb echt een efforke gedaan om stipt om 8u aan het grootwarenhuis te staan. Niks van aan, geen enkele supermarkt opent zijn deuren vóór 8u30. Ik stond daar mooi te schilderen op een voor mij ontiegelijk vroeg uur reeds gewassen en aangekleed te zijn. Eigenaardig genoeg was ik de enige vrouw die in een sliert mensen stond aan te schuiven. Nog net geen geduw en getrek wanneer alles van slot ging en Ali Baba 'Sesam open u' riep om de schatkamer te plunderen. Hopelijk moet ik dat geen tweede keer doen en zal ik een betere planning moeten maken. Dat wil zeggen, de mensen een beetje vroeger dan de avond voordien uitnodigen voor een middagmaal. Ik heb wel gevonden wat ik al een jaar zocht. Naast al de heerlijke schelpjes, stond er ook een klein frietketeltje in de aanbieding. Het was een gezellige middag met aangename uitloop in de namiddag, met koffie en versnaperingen. Goed voor mijn dieet. Nog één goed citaat wil ik vandaag meegeven. Een zekere H Rudy, ik kon niet achterhalen wie die persoon was. Maar wat hij zegde is raak: De beste brug tussen wanhoop en hoop is een goede nacht slapen. Ik zal er vandaag geen moeite mee hebben om, als een roosje zo mooi, mijn oogjes sluiten en naar dromenland te vertrekken.
"Komen de hondsdagen (20/07-20/08) met veel regen, dan gaan we slechte tijden tegen". Het is de 'hooimaand', dat is voedsel voor de dieren bijeen zoeken, hooien, om de winter door te komen. Het zal niet gemakkelijk zijn om het hooi 'droog' te kunnen inslaan en opslaan in deze natte periode. Het is een maand waar er toch een beetje tuinwerkzaamheden moeten plaatsvinden zoals snoeien, stekken nemen van geliefde planten zoals de pelargoniums en geraniums, fruit pukken als dat in de tuin groeit, oogsten van groenten enz. De tuinman heeft de grote snoeiwerken al gedaan ik hou me bezig met het kleine grut. De Romeinen gaven de vijfde maand van het jaar, dat startte in maart, de naam Quintilis.Tot Gaius Julius Caesar in 44v C, besloot zijn geboortemaand naar hemzelf te noemen. Dat is dezelfde Caesar die ons, de Belgen, de dappersten aller Galliërs noemde en Ambiorix, de koning van de Eburonen versloeg. De ene blijft voortleven in de 'maand' de andere in stevige en mooie herenschoenen. De Grieken gaven de namen van hun goden aan de planeten en zo aan de dagen. De Romeinen verlatijnsten dat met hun goden en de Germanen vertaalden dat weer met hun goden. Zo komen dinsdag van Thingus, woensdag Wodan, donderdag Thor en vrijdag komt van Freya. De zon (zondag), de maan (maandag) en saturnus (zaterdag) bleven in de drie culturen bestaan.
Van Dale komt met een woord voor de dag dat in België, nóg niet kan bestaan: Roompottiseren. Een woord dat gevormd wordt, om aan te geven wat een gigantische commerciële impact de overname van de 'Landal vakantiepretparken' door 'vakantiepretparken Roompot', in Europa hebben. Het woord krijgt twee betekenissen. 1) een streek die bebouwd wordt door vakantiepretparken en 2) een streek die verandert in één groot vakantiepretpark. Vertaald naar Vlaanderen kan men misschien zeggen: Verhulstiseren. Naast Plopsaland, teevee, kook-tv, showbizz, talkshows, optredens, aanwerving van zangeressen, begint Gert nu ook aan een solo zangcarrière. Hij heeft wel meer dan 300 teksten en liedjes in zijn schuif liggen en het zou zonde zijn er niks mee te doen. Hij vindt van zichzelf dat hij een goede zanger en entertainer is en dus leek die nieuwe wending in zijn leven, niet zo vreemd. Zegt hij zelf. Binnenkort is zijn cd te horen op elke televisiezender want overal heeft hij wel iets in de pap te brokken.
Deze namiddag is er een wandeling voorzien en een aangename babbel, als de regen niet te hevig is. Tijd moet goed benut worden. Want; "tijd is kostbaar", zei de ober, en telde de datum bij de rekening!.
Een gele lucht na het onweer vroeg in de morgen. De regen kwam met veel lawaai en lichtspel naar beneden. Het mag eens regenen want in tegenstelling tot andere delen van het land is hier nog niet veel vocht naar beneden gekomen. Als er wat wind is of de hond springt in de tuin, stuift het zand zo op. Niemand en ook ik niet, zit op een zondvloed te wachten zoals de Ardennen over zich heen hebben gekregen. Een beetje nat mag er wel uit de hemel vallen. Mopperen zal ik zeker niet doen dat ik binnen moet blijven. Van achter het vensterglas, hoog en droog wil ik alles wel in de gaten houden. Geen blauwe lucht eerder grijs, maar ik hoorde Kris De Bruyne (1950-2021) over z'n "Meisje in blauw" zingen en dat maakt veel goed. Ik denk altijd dat het over mij gaat. Méér dan waarschijnlijk is het over het schilderijtje van Johannes Verspronck (1600/03-1662) een portretschilder uit de hoogdagen van de Gouden Eeuw of doet hij lyrisch over een andere jonge freule die van blauw houdt
Verwachtingvol keek ik uit naar de prestaties van onze gymnastes. Ze hebben geenszins teleurgesteld en mogen, alle 4, hun kunnen nog eens tonen in de finale. Ook als landenteam hebben ze fantastisch gepresteerd, een 5e plaats. Een ongeloofelijke souplesse hebben die meisjes en daar kan een 'meisje van 1948' alleen maar van dromen en verbijsterend naar kijken. Chapeau voor dergelijk resultaat maar ik wil niet denken aan de uren training en discipline van leven, om dergelijk resultaat te kunnen neerzetten. Die zullen niet zo vaak als ik, lekkernijen uit de frigo halen. Maar ik ben ook aan het minderen, om andere reden dan de turnsters.
Iets wat ik niet voor mogelijk hield is toch bewaarheid geworden. Er bestaat een heilige, een patroon voor de 'bejaarden'. Dat woord doet me gruwen. Ik ben liever een 'jagger', jong actief gepensioneerde, woord gekozen in 2019. Wat ik niet wist dat het de vader van Maria, moeder van Jezus, zou zijn. De Heilige Joachim. Zijn vrouw en dus de moeder van Maria, de Heilige Anna, is dan weer de patrones van de huismoeders. Alle 'herfstbloeiers' kunnen nu wel housekeeper of domestic worker genoemd worden en verdienen een patrones die over hen waakt. De 'nouveaux gris' moeten beschermd worden en willen in goede gezondheid een eeuw overschrijden. Een heilige die over ons waakt is mooi meegenomen.
Een citaat van Gommaar Timmermans, striptekenaar GoT, zoon van Felix : "Als slapen ook denken is, dan ben ik geweldig". Ik ga nu veel denken. Tot morgen.
