Oogst is de vroegere naam van augustus en halfoogst is dus halverwege de maand oftewel 15 augustus. Dit jaar is er wel extra aandacht voor hetgeen er 25 jaar geleden gebeurde: het levend vinden van de meisjes in de gruwelkelder van een gevaarlijke psychopaat. De euforie was van korte duur toen de lichamen van 4 anderen gevonden werden die in het netwerk van dat onmens geraakt waren. De zoektocht van de 6 ouderparen naar hun verdwenen dochters, kwam op die manier tot een einde. Sommigen met een zucht van opluchting dat ze levend gevonden waren en anderen die aan hun rouwproces konden beginnen. Nog altijd zijn er mama's en papa's die niet weten waar hun kinderen zijn en die blijven hopen en blijven zoeken. Iedere ouder en vele anderen hebben de pijn van die mensen gevoeld en meegestapt in de 'Witte Mars". Met witte ballonnen en duizenden stappers vroegen de mensen niets meer of minder dan een beter werkend gerecht, een betere bescherming van de kinderen en de jeugd. Deze vreedzame optocht resulteerde o.a. in de oprichting van 'Child Focus', oprichting van een 'cel vermiste personen', meer rechten voor de slachtoffers, een betere samenwerking tussen de federale en lokale politiediensten.
Wie van 't Stad is en gans die provincie met dezelfde naam als 't Stad, viert vandaag zijn 'moeder'. Niet op de 2e zondag van mei. Dat is een valse naamdag en enkel commercieel gericht, beweren de Sinjoren. Ik heb vandaag wel al berichtjes gekregen, dat ze blij zijn met hun moeder! Ze kunnen trouwens niks anders zeggen want ze zouden er niet geweest zijn zonder mij. Daarvoor alleen al verdien ik een merci en dankbaarheid, want ze zijn allemaal even graag op deze Pale Blue Dot. Nu is het minder en minder maar augustus was een feestmaand. Met processies in de voormiddag ter ere van Maria Tenhemelopneming, en in de namiddag voor de oogstfeesten met de oogstliederen of de 'vinata'. Ook gedichten zijn er in overvloed en eentje ga ik hier noteren:
Sikkels klinken, Sikkels blinken, Ruischend valt het graan Zie de bindster gaaren! Zie, in lange schaaren Garf hij garven staan! 't Heeter branden, Op de landen Meldt den middagtijd; 't Windje, moe van 't zweven, Heeft zich schuil begeven: En nog zwoegt de Vlijt! Blijde Maaiers, Nijvre Zaaiers, Die uw loon ontvingt, Zit nu rustig neder Galm'het mastbosch weder Als gij juichend zingt Slaat uwe oogen, Naar den hoogen; Alles kwam vandaar! Zachte regen daalde, Vriendelijk zonlicht straalde, Mild op halm en aar.
Een gedichtje als eerbetoon aan de landbouwers die er toch maar steeds voor zorgen dat er eten op mijn plank komt. Nog veel meer liederen, anekdotes en wetenswaardigheden zijn er te vinden en te lezen in het boek: "Nederlandse Jaarfeesten en hun Liederen door de eeuwen heen" van Marita Kruijswijk. De moeite van het bekijken waard. Tot morgen
Harry Nilsson (1941-1994) schreef het liedje "Down by the Sea" maar ik hoorde deze morgen dat andere bekende nummer "Down by the River" van The Boss, alias Bruce Springsteen. Beide zijn mooie en betekenisvolle songs. Dat moet wel want ze hebben allebei met water te maken en ik wil ze opdragen aan een van mijn vrienden, die vandaag jarig is. Eens zalige songs om naar te luisteren op deze dag en eens een ander geluid dan dat van Freddie. Hij verdient ook een lekkere praline want zonder zoetigheid kan je een verjaardag niet doorkomen. Maar hij verdient ook veel 'woorden' als woordliefhebber. Vandaar dat deze blog voor hem geschreven is. Wat kan hem vandaag nog zoal gelukkig maken? Ontwaken op een zonnige dag, een eerste tas koffie vooraleer een leuke bestemming op te zoeken of ter plaatse blijven hangen met vrienden om zich heen, eens uitwaaien op het strand, kijken naar de zon op het water, een duik nemen in de zee, en later op de avond genieten van een prachtige zonsondergang en tot slot misschien enkele vallende sterren in de nacht zien. Dat kondigt dan meteen het einde aan van die prachtige verjaardag die hij samen met 9 miljoen andere mensen op deze dag zal gevierd hebben. Ik heb natuurlijk ook eens gekeken of er andere belangrijke figuren venoemd worden vandaag. Liefst een schrijver, want de jarige schrijft en leest graag. Ik vond warempel eentje uit de oude doos, de vader van de historische romans, Walter Scott (1771-1832). Niet alleen de jarige zal zijn werken kennen, zoals "The Bride of Lammeroor", maar menige lezer zal ook het boek "Ivanhoe" wel kennen en deze avonturenroman gelezen hebben. Misschien daarbij ook eens terugdenken aan de legendarische tv-serie "Ivanhoe". Met een knappe en piepjonge Roger Moore (1927-2017) in de hoofdrol vooraleer hij 'The Saint' en 'James Bond' werd. Ik vond nog een bekende schrijver, voornamelijk doordat zijn boeken voor tv en film als scenario dienden: John Galsworthy (1867-1933). Wie kent niet "The Forsyth Saga" en "The Fugitive"?. Hoe zal zo'n heugelijke dag verder verlopen? De foerier van het huishouden zal wel een lekker maaltje klaarzetten om deze dag extra te laten smaken.Verder heb ik voor de jarige niet veel te vermelden. Misschien een 'klein weetje' nog: de tong is de sterkste spier van het lichaam. Eigenaardig is wel dat die spier nooit stijf en moe wordt zoals de andere spieren van ons lijf bij forse arbeid, en babbelen is wel werken. Tot morgen
Ik sta graag naar mijn tuin te kijken à la manière d'une paysanne regardant un paysage magnifique. Vrije vertaling, ik sta als een hartelijke en vriendelijke boerin te kijken naar mijn patattenveld weliswaar een hobbelig, woest en blijkbaar verwaarloosd terrein zonder patatten. Het is te zeggen, ik overschouw mijn tuin dat een liefelijk grasperk moest zijn en nu een oefenveld voor de hond geworden is. Met mijn handen op de rug, bekijk ik hoe ik al die putten moet wegkrijgen. Vroeger zou ik gezegd hebben: ik doe zoals God die zijn schepping bekeek en zag dat het goed was. Nu is het telkens met een zucht dat ik mijn akker bekijk. Mijn troostende woorden zijn telkens: hij kan er maar plezier in hebben en de pelouse dient tot nader order voor iets anders dan te flaneren en te zonnen. Hij heeft mijn gewestplan een andere invulling gegeven: geen landbouwzone, geen woongebied maar een recreatiedomein en een speelplaats voor één diertje en één volwassene die met hem wil spelen. Een ding moet ik doggy wel nageven, hij heeft eerbied voor het klaproosje in de tuin. Hij loopt en springt er omheen waarschijnlijk onbewust, want 'rood' betekent gevaar!.
Vandaag is het mijn feestdag en ook van mijn kinderen. Sinds 1976 krijgen de linkshandigen op 13 augustus eens de aandacht die ze verdienen. We moeten leven in een wereld vol rechtshandigen en alle apparatuur is enkel op hun handelen afgesteld. Soms vind ik eens een schaar voor linkshandigen maar meer is er niet op de markt gebracht als hulpmiddel. Het is veel sakkeren en vloeken. En van dat laatste moet ik zeggen, heb ik veel bijgeleerd. Jong en oud heeft tijdens het laatste bezoek zich eens gebogen over 'vloeken'. Dat is goed om frustraties weg te werken of stommiteiten in de spellekes te minimaliseren. Het is natuurlijk iets helemaal anders dan 'schelden'. Dat zijn woorden die iemand kunnen kwetsen. Maar over vloeken valt er heel wat te zeggen. Dat blijkt al uit het feit dan er een "Groot Nederlands Vloekboek" is en ook "Godverdomme, bond voor het vloeken". Daar is ook, "Bond voor het Vloeken, een vloek of zegen", auteurs Marten van der Meulen ( NL) en Fieke Van der Gucht (B). Zij vinden dat 'vloeken lekker gezond en een stimulans voor creatief taalgebruik is, dat aan iedereen eens de vrijheid geeft om geen blad voor de mond te nemen en bovendien is het een hilarisch boek om wat andere woorden te leren om te vloeken. Een vloek is dikwijls ontleend uit het godsdienstige domein waarbij een klankverandering dikwijls alles verzacht vb godverdomme → potverdomme. Vandaar dat er ook een "Bond tegen Vloeken, vóór respect en eerbied" is ontstaan. Fieke Van der Gucht is ook auteur van "De Kommaneuker"; iemand die zich overmatig druk maakt over pietluttigheden, een vitter, een muggenzifter, een pezewever, een scherpslijper kortweg een criticaster. Nog even kort over 'vloeken'. Ook de Unesco buigt zich over dat onderwerp. Het zoveel gebruikte "krijg de tering" bij onze Noorderburen is, werelderfgoed geworden!.
Nog een opsteker: het weder op Sint Cassiaan, houdt meerdere dagen aan.
De kinderen en kids zijn weg en er is de stilte gekomen die ik gewoon ben. Geen radio, geen tv, geen gebabbel, geen conversaties. Alleen de franke meeuwen en duiven zijn te horen met hun, soms, oorverdovend lawaai. Zolang er in de omgevende straten vuilniszakken te bespeuren zijn geven ze van jetje en zwijgen geen seconde. Blijkbaar worden die nooit moe om voor heibel te zorgen en de mensen te ambeteren. Vroeger waren het de mussen en de merels waar de mensen voor beducht waren, nu domineren andere vogels het straatbeeld. Ik raadpleeg iedere dag nogal veel sites. Ik ben dan ook al vroeg wakker en maak dankbaar gebruik van al de info die het internet me gratis bezorgd vooraleer de krant er is. Een mooie heilige, die onze premier zou moeten vieren, want zo komt men er niet veel tegen: Alexander de Kolenbrander (± 270 nC). Ook wel Carbonarius genoemd en niet te verwarren met de saus 'carbonara' die povere en goedkope elementen bevat (eieren, pancetta, guanciale, pecorino) en meestal rijkelijk over spaghetti (wat zelf ook al een goedkope pasta is) gegoten wordt. Deze Alexander werd bisschop van Comana op een heel byzondere wijze. Vroeger moest men geen geestelijke zijn om bisschop te worden. Ieder die door de gemeente verkozen werd als beste van de gegadigden, kon die titel krijgen. Toen er geen enkele valabele kandidaat was, stelde men al lachend de kolenmarchant van de gemeente voor. Eerst moest die toch op bekwaamheid ondervraagd worden. De burgers vielen van de ene verbazing in de andere. Bleek dat hij een Grieks filosoof was, die de wereldse wijsheid had vaarwel gezegd toen hij met het evangelie kennismaakte. Hij had toen besloten anoniem en in het verborgene God te dienen met een eenvoudig beroep uit te oefenen ten dienste van de gemeenschap. Men verkoos hem tot bisschop, nadat de voltallige vergadering hem ondervraagd had en de intelligentie, geleerdheid, ratio, competentie van zijn antwoorden iedereen met verstomming sloeg. Hij wist eenieder te overtuigen dat hij de nieuwe kerkvoogd moest zijn. Men wastte de man en trok hem mooie kleren aan en werd zo episcopus van een gemeente in Cappadocië, Turkije. Voilà. Ik kwam ook te weten dat Nederlands, Vlaams een echt levende taal is. Voortdurend spijkert men aan de woorden, vervoegingen, zinsconstructies. Ik controleer dan ook iedere dag Van Dale en Het Vlaamse Woordenboek. Moest dat niet het geval zijn, zou ik, zoals de volgende zin, zeggen en schrijven, hoeveel ik van mijn taal hou: Nederlands is mijn goedste vak, dat had ge niet gedenkt hé? Ik hep alles opgezoekt en in mijn schrift geschrijft!. Tot morgen
Waarom groeien er op de maan geen bomen ?...... Wel, er is geen aarde!. Vaststelling van de dag. Maar vanaf vandaag zullen de perseïden te zien zijn. Weliswaar 's nachts, maar het is goed weer en een zomers schouwspel aan de hemel waarnemen, is niet te versmaden. Als het vandaag niet lukt, op vrijdag de 13e om 2u is de meteorenzwerm maximaal te zien. De vallende sterren zijn dan zeer helder. Dat is goed om bij elke waargenomen vallende ster, een wens te doen. Ik hoop voor iedereen en ook voor mezelf dat er veel wensen zullen uitkomen nadien. Dus iedereen vannacht naar buiten, want het zal een heldere sterrenhemel zijn.
Gisteren was niet mijn beste exposé. Maar eens geschreven kan ik er niks meer aan veranderen en eigenlijk wil ik dat ook niet. Het is telkens geschreven met de geestesgesteldheid van de dag. Gisteren was dat licht chaotisch en dat blijkt dan ook uit de verkeerde woordkeuze en de slecht geconstrueerde zinnen. Een nieuwe dag en hopelijk ben ik na mijn blog tevreden met wat ik getypt heb. Het bezoek is terug richting binnenland vertrokken en nu is het weer wachten op de volgende gasten. Zo gaat dat nu eenmaal als men wat verder uit elkaar woont, men komt telkens voor een paar dagen. De contacten zijn dan intenser zowel met de kinderen als met de kids. De gesprekken zijn beter en men neemt er zijn tijd voor. Er zijn dan ook weer de verschillende gezamelijke maaltijden . Ik hou van de babbels tijdens het ontbijt, lunch, bij het bereiden en koken van de maaltijden en dan samen de afwas doen. Het is weer een paar dagjes samenwonen en genieten van het samenzijn en van elkaar. En nu is de rust weer gekeerd en kan de opruim, de was en de plas beginnen terwijl de hond 'strijk' ligt van de extra spelletjes die hij gedaan heeft.
Toch is het een week dat ik een paar Franse termen geleerd heb. Eerder heb ik al geschreven over 'nom de guerre' en 'nom de plume' vandaag leerde ik per toeval weer twee nieuwe woorden. 'Titre de courtoisie'. Een hoffelijkheidstitel, die een niet adellijke vrouw kan voeren indien ze met een adellijke man huwt. Bijvoorbeeld Claire Coombs, is prinses Claire omwille van de adellijke titel van haar man. Wat heb ik nog geleerd vandaag? Windturbines, windmolens op zee, zijn 'éolienne en mer'. Offshore kunnen ze 'posé' ou 'flottand' zijn. Ik heb dan natuurlijk eens verder gekeken want die windturbines zijn soms heel goed te zien en bevinden zich nochtans op een 30-50 km buiten onze kust. Er zijn dagexcursies om een van de 3 windmolenparken op zee, met een totaal van 182 molens, te bezoeken. Niet voor mensen die gemakkelijk zeeziek worden. Spijtig dus, zo'n uitstap is niet voor mij weggelegd.
Aspirine, acitylsalisylzuur, een product dat bij iedereen gekend is en waarschijnlijk hebben velen het al met een glas water naar binnen gewerkt. Voor een pijntje, om de koorts te lijf te gaan, als ontstekingremmer. Naar binnen gewerkt omdat het goed is tegen bloedklonters, om een hartinfarct te voorkomen en misschien nog honderden andere reden. Ik wil hiermee zeggen, het is een geneesmiddel dat iedereen kent en in ieders huisapotheek te vinden is. Niemand staat er nog stil bij dat dit pilletje ooit is uitgevonden en op de markt gebracht. Al eeuwen zijn er pijnstillers nodig voor de mensen en zochten ook onze voorouders naar middeltjes om de pijn te bestrijden. In de 4e eeuw v C, beschreef Hippocrates al dat de wilgenbast, salix, goed was om niks meer te voelen. De Middeleeuwers ontdekten dat de moerasspirea of de spirea ulceria, ook een verdovend effect kon hebben. Maar alle middeltjes vertoonden gebreken en brachten andere lasten mee vnl onverteerbaarheid. Ik maak geen reklame als ik zeg dat er in het Duitse bedrijf, Bayer, een doorbraak kwam door de acetylisering van salicylzuur. Ontdekt door een werknemer, een assistent-apotheker, Felix Hoffmann (1868-1946). Hij was naarstig op zoek naar een pijnstiller voor zijn reumatische vader. Men schrijft 1897 als datum voor de ontdekking van het pilletje. In 1999 stootte Walter Sneader op een brief van Arthur Eichengrün (1867-1949) die de ontdekking claimde. Hij was werknemer tot 1908 van het bedrijf vooraleer zijn eigen bedrijf op te richten. Hij was de chemicus en apotheker, die voor Bayer het patent van acitylsalicylzuur leverde. Tijdens de Nazi-periode moest deze Jood doodgezwegen worden en onder druk van het regime veranderde, de fabrikant van het pilletje, de naam van de ontdekker. Tevens werd er een fabeltje van de reumatische vader als reden van de zoektocht van Felix Hoffmann, aan toegevoegd. Met de bewijzen voor ogen weigert, nu nog, Bayer een rechtzetting te doen en de naam officieel te veranderen.
Nationale-Lui dag, dat kent men enkel in Nederland. 'Lui zijn' is hier onbestaande, ik ben een hardwerkende Vlaming. Daarvoor ben ik toch gekend. En feest zou ik ook moeten vieren omwille van de Internationale Dag van de Leeuw. Dat beest ligt me toch heel nauw aan het hart, zeker als symbool. Maar als ik al die filmpjes over dieren bekijkt zie ik toch altijd een leeuw op zijn lauweren rusten. Moe van wat? Een 'leeuw' om op andere wilde dieren te jagen en de 'leeuwin' om welpen te werpen? Als ik, zoals internationaal het geval is, de dag van de leeuw vier, dan doe ik dat maar zoals in Nederland en vier ik ook de 'luidag'. Mijn gasten zullen dat waarschijnlijk niet zo prettig vinden. Ik los dat op door veel zelf gekochte klaargemaake hapjes op de tafel zetten zoals daar zijn: bitterballen, brokjes kaas, gezoute chips en als dessert wat koekjes en melocakes. Njam, njam,njam, hopelijk treurt niemand op deze lui-dag van de gastvrouw.
En Wally blijft maar naar het Noorden zwemmen. Zijn rust en slaap onderweg neemt hij op het dek van kleine verlaten schuitjes waar hij met zijn log gewicht nog gemakkelijk kan opkruipen. Alleen is maar alleen, zegt onze puber-walrus en gaat terug zijn kudde opzoeken. Een expeditie naar het Zuiden is niet je dàt gebleken. Misschien hoopte hij op een blind date in het zonnige warme water van Spanje. Rechtsomkeer maken en zijn gading zoeken binnen zijn eigen troepen in de frissere zeeën, zal nog het meest lucratieve zijn. Niet alleen de tot 'Wally' gedoopte walrus keert huiswaarts, ook de kudde Aziatische olifanten zijn op hun stappen teruggekeerd. Tot grote opluchting van vele dorpsbewoners in het Zuid-Westen van het Chinese binnenland, die deze kolossen met argusogen gedurende een jaar volgden. Ik weet dat allemaal omdat de bellemannen tijdens het Belgisch kampioenschap in Veurne dat verkondigden. Het was weliswaar geen nieuws uit eigen streek dat ze riepen, maar de internationale weetjes rondbazuinen is ook een deel van de job. Niet alleen de beste 'roeper' werd verkozen, ook de 'escorte'. Dat is nu niet hetgeen iedereen denkt, maar gewoon de best geklede dame van de mededingende stadsomroepers. Geen idee wie het geworden is. Dat nieuws werd nog niet luidkeels geroepen. Waarschijnlijk morgen in de gazet te lezen. Er was nog een kampioenschap te volgen. Een sport die overgewaaid is vanuit het Nederlandse Hoge Noorden, namelijk vanuit Friesland. Het 'fierljeppen' kan hier nu ook gebeuren. Alleen moeten nog alle slootjes gevonden worden waar men met een stok kan overspringen. Voorlopig alleen te beoefenen in het Land Van Waas, daar liggen voldoende beekjes om te kunnen overspringen. Daar was dan ook de wedstrijd georganiseerd.
TV: ik heb geen week- of maandblad waarin ik de programma's voor de kijkbuis al dagen op voorhand kan lezen. Ik ben afhankelijk van de krant om te weten wat er zoal te zien is. Mijn selectie is heel eenvoudig. Ik ben allergisch aan reklame. Met als gevolg dat de keuze van zenders heel beperkt. Simpelweg gezegd, ik kijk veel naar de nationale zenders, zoals VRT en Canvas. Als er toch inkomsten uit rekame moet zijn, is het meestal in kleine blokjes tussen de programma's. Omdat ik het Franse enthousiasme niet altijd kan smaken en de Britse humor niet altijd kan pruimen en het Duits niet zo goed ken en het Spaans niet versta, zijn het vooral de nationale zenders van de Noorderburen, die ik eens bekijk buiten onze eigen omroep. Zo zag ik zondag in "Firma Erfgoed" het belang van de komst van de 60.000 Franse hugenoten. Niet alleen in Amsterdam, zoals ik deze week beschreef, maar in Den Haag. Vooral aandacht en betekenis van de emigrant architect, Daniël Marot (1661-1752). Ik leerde in een ander item, dat "jatten" niet alleen stelen, achterhouden of ontvreemden is, maar het 'aanwijsstokje', dat gebruikt wordt bij het lezen van de Thora. Dat om de bladzijden niet te bezoedelen!.
Nu ga ik koken voor mijn hoge gasten. Te weten kinderen en kids.
