|
Aspirine, acitylsalisylzuur, een product dat bij iedereen gekend is en waarschijnlijk hebben velen het al met een glas water naar binnen gewerkt. Voor een pijntje, om de koorts te lijf te gaan, als ontstekingremmer. Naar binnen gewerkt omdat het goed is tegen bloedklonters, om een hartinfarct te voorkomen en misschien nog honderden andere reden. Ik wil hiermee zeggen, het is een geneesmiddel dat iedereen kent en in ieders huisapotheek te vinden is. Niemand staat er nog stil bij dat dit pilletje ooit is uitgevonden en op de markt gebracht. Al eeuwen zijn er pijnstillers nodig voor de mensen en zochten ook onze voorouders naar middeltjes om de pijn te bestrijden. In de 4e eeuw v C, beschreef Hippocrates al dat de wilgenbast, salix, goed was om niks meer te voelen. De Middeleeuwers ontdekten dat de moerasspirea of de spirea ulceria, ook een verdovend effect kon hebben. Maar alle middeltjes vertoonden gebreken en brachten andere lasten mee vnl onverteerbaarheid. Ik maak geen reklame als ik zeg dat er in het Duitse bedrijf, Bayer, een doorbraak kwam door de acetylisering van salicylzuur. Ontdekt door een werknemer, een assistent-apotheker, Felix Hoffmann (1868-1946). Hij was naarstig op zoek naar een pijnstiller voor zijn reumatische vader. Men schrijft 1897 als datum voor de ontdekking van het pilletje. In 1999 stootte Walter Sneader op een brief van Arthur Eichengrün (1867-1949) die de ontdekking claimde. Hij was werknemer tot 1908 van het bedrijf vooraleer zijn eigen bedrijf op te richten. Hij was de chemicus en apotheker, die voor Bayer het patent van acitylsalicylzuur leverde. Tijdens de Nazi-periode moest deze Jood doodgezwegen worden en onder druk van het regime veranderde, de fabrikant van het pilletje, de naam van de ontdekker. Tevens werd er een fabeltje van de reumatische vader als reden van de zoektocht van Felix Hoffmann, aan toegevoegd. Met de bewijzen voor ogen weigert, nu nog, Bayer een rechtzetting te doen en de naam officieel te veranderen.
Nationale-Lui dag, dat kent men enkel in Nederland. 'Lui zijn' is hier onbestaande, ik ben een hardwerkende Vlaming. Daarvoor ben ik toch gekend. En feest zou ik ook moeten vieren omwille van de Internationale Dag van de Leeuw. Dat beest ligt me toch heel nauw aan het hart, zeker als symbool. Maar als ik al die filmpjes over dieren bekijkt zie ik toch altijd een leeuw op zijn lauweren rusten. Moe van wat? Een 'leeuw' om op andere wilde dieren te jagen en de 'leeuwin' om welpen te werpen? Als ik, zoals internationaal het geval is, de dag van de leeuw vier, dan doe ik dat maar zoals in Nederland en vier ik ook de 'luidag'. Mijn gasten zullen dat waarschijnlijk niet zo prettig vinden. Ik los dat op door veel zelf gekochte klaargemaake hapjes op de tafel zetten zoals daar zijn: bitterballen, brokjes kaas, gezoute chips en als dessert wat koekjes en melocakes. Njam, njam,njam, hopelijk treurt niemand op deze lui-dag van de gastvrouw.
|
