Een onverwacht bericht brengt me een beetje van slag. Droefenis in het gezin van mijn jongste zoon door het overlijden van 'moeke', grootmoeder van mijn schoondochter, in erg ongewone omstandigheden. Alleen, in het ziekenhuis. Zij die iedereen verzorgde van groot tot klein, heeft de laatste dagen van haar leven, door een medische ingreep en corona, niemand gehad die even haar hand kon vasthouden of wat woordjes van liefde tegen haar konden zeggen. Dus mensen, aub, laat jullie inenten, want dergelijke toestanden bezorgen de nabestaanden ontroostbaar verdriet. Dat is het voor vandaag. Tot morgen
Het weekend is weer in gang gezet met evenveel grijs, een gevoel van nattigheid en kilte als de voorbije dagen. Naar het weerbericht luister ik al niet meer. "Toen ik kind was bestond er ook al een meteokanaal", vertelde iemand me, "toen noemde men dat het venster". Ik zal dat vandaag ook raadplegen, dat is nog altijd beter dan 100 keren dezelfde woorden te horen dat "er laaghangende bewolking is die niet verdwijnt, ondanks het feit dat er een gigantisch hoge-druk-gebied boven ons hoofd hangt, maar al dagenlang niet bougeert". Het weekend zal van buitenaf geen weekend gevoel geven, ik zal er weer zelf voor moeten zorgen dat de zon schijnt in mijn huis en in mijn hart. "Et maintenant, que vais-je faire..." zong Gilbert Becaud (1927-2001) en ik stel me dezelfde vraag. Gelukkig biedt Vrt NWS soelaas in de vorm van een dag die ze in het leven riepen enkele jaren geleden. Natuurlijk in het Engels, zelfs bij de Vlaamse officiële zender: Bake Cookies Day. Omdat meteen in het artikel de foto's van mislukte baksels verscheen, ga ik me er niet aan wagen want zo'n grote pâtissière ben ik ook niet. Ik zal me beperken tot het afbakken van boterkoekjes en croissants die ik in de diepvries heb zitten. Dat geeft direct een heerlijke geur in huis. En die verse koffiekoeken geven ook direct een zondags gevoel, al is het vandaag nog niet de zevende dag van de week.
Nr 108: twee 'zotten' onder één kaproen = een gek is niet graag alleen. Als je één woordje anders weergeeft, is er een volkomen andere betekenis: twee 'hoofden' onder één kaproen = ze werken samen, ze verstaan elkaar volkomen. Dan is natuurlijk de vraag of de 'koppen' die Brueghel schilderde, de hoofden van gekken zijn en hoe is dat dan op te merken? Door een gelaatsuitdrukking, door een blik, een houding? In de beginperiode van de chaperon, werd die door de begoede burger gedragen, zoals te zien op de schilderijen van Van Eyck (1390-1441). En net zoals toen wordt dat heden ten dage gebruikt door een elite onder de bevolking: advokaten en rechters. Hen kan men toch moeilijk als 'minder wijs'. Moet men voor hen dan 'zot' of 'hoofd' gebruiken als ze de 'chaperon' dragen als men het spreekwoord wil gebruiken?. Nog een klein weetje: in de Middeleeuwen waren er ook al een soort opzichters om de goede orde te bewaren en erop toe te zien dat alles peis en vree was. Ieder stad had zo zijn eigen kleur van 'kap' om ze te onderscheiden van de rest van de bewoners. In Gent waren het de 'Witte Kaproenen', in Brugge de'Rode' en in Ieper de 'Blauwe'. Op de schilderijen van Van Eyck zie je vooral de mannen die dit hoofddeksel dragen. De vrouwen volgden pas enkele tientallen jaren, later deze mode. Zoals nu nog is, de mannen dicteren de mode aan de vrouwen. En nu ben ik de pist uit, want ik moet mijn kaartjes posten. Tot morgen
Ik kan niet anders dan de titel 'slaven' bedenken als ik lees wat er nu in Noord Korea verordonneerd wordt. Naar aanleiding van de herdenking van het tienjarig overlijden van 'de geliefde leider' Kim Jong-il (1942?-2011) is er het bevel gekomen van die levende 'grote leider', een 10-daagse nationale rouwperiode in te voeren. Met dien verstande dat er vandaag niets mag gedaan worden en al zeker geen boodschappen. De volgende 9 dagen mag er niet gelachen en niet gedronken (alcohol) worden, ook zijn alle vrijetijdsbestedingen uit den boze. Wie hier tegen zondigt of er niet droevig en triestig genoeg uitziet, krijgt het etiket 'ideologische crimineel' als beschuldiging, wordt opgepakt om vervolgens in het grote 'niks' te verdwijnen. Het is toch wel een heel bijzonder land, dat door economische crisissen gaat en hongersnoden kent door tegenvallende oogsten. Bij hoog en bij laag beweert de leider alles onder controle te hebben en te kunnen oplossen. Zelfs voor de 'honger' heeft Kim Jong-un een oplossing uitgedokterd: zwarte zwanen fokkerijen". Hij beweert dat het vlees van deze zeer grote vogels, medicinale eigenschappen hebben. Ze zitten vol proteïne, hebben immunoglobine, linolzuur en stoffen met anti-kankereigenschappen. Met al die positiviteit is het een goede en gezonde hongerstiller die, om een of andere reden, onbekend is in het Westen en de rest van de wereld. Maar ook hier, kan muziek de pijn voor al de gewone Noord Koreanen verzachten . Ze ondergaan alles lijdzaam, zwijgzaam en gedwongen. Er is maar één compositie die in aanmerking komt om hen te eren en een hart onder de riem te steken: Het Slavenkoor uit de opera "Nabucco" van Guiseppe Verdi (1813-1901). Er is natuurlijk de klassieke uitvoering in het operagebouw, de speciale uitvoeringen zoals bv van Pavarotti en Zucchero " Va pensiero". Ik vond zelfs een carnavaleske uitvoering door het Nijmeegse Dweilorkest 't Assekruus. Zij presenteerden met veel bombarie en zonder tekst dit "Slavenkoor". Er zijn ook de charme- en schlagerzangers die er mee op de hitlijsten kwamen. Zoals Freddy Breck (1942-2008): Überall auf der Welt. Maar deze zanger had ook nog een andere mooie meezinger: Rote Rosen. Mijn hond was niet gediend van de uitvoering die ik ten gehore bracht en jankte mee, terwijl hij ondertussen meelijwekkend naar mij zat te kijken. Maar ja, ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is, nietwaar?
Nr 107: twee vliegen in één klap slaan = twee zaken die men in één moeite kan afdoen. Dat dacht ik vandaag te doen. Ik las dat de laatste C130's hun 'zwanenzang' oftewel hun 'Farewell Flight' in formatie van 3, zouden vliegen boven Oostende, Lombardsiijde en Koksijde om vervolgens weer vaste grond in Melsbroek op te zoeken. Ik moest postzegels halen, kaartjes posten en de werken aan het strand opvolgen terwijl ik die laatste sierlijke groteske vogels zou zien overvliegen. Door het mistige weer is van het vliegend spektakel niks in huis gekomen en moest ik gewoon maar de boodschappen doen zoals ik al beschreven heb. Spijtig, ik denk dat ik iets ontroerends gemist heb! Tot morgen
Hotel Paradiso, zong Luk Vankessel deze morgen, hier voel ik me vrij...hier voel ik me fijn...hier voel ik me thuis....Mijn huis is zo wel te omschrijven. Het is een hotel, een B&B, een restaurant, een brasserie en soms ook een patisserie. Met dien verstande dat de bewoner alles zelf moet klaarmaken, klaarzetten, verzorgen en alle materialen in huis moet halen. Ik kan natuurlijk wel mijn benen onder tafel schuiven maar ik moet eerst wel alles zelf prepareren en exposeren. En als ik dat allemmaal buiten beschouwing laat heb ik inderdaad een Hotel Paradiso. Maar de vakantie is weeral in zicht en dan zal het wel een echt hotel en een echte B&B worden voor alle gastjes groot en klein. Het zal wel een onwennig en een dubbel gevoel geven want ik denk dat niet iedereen zijn prik al gekregen heeft. En wat moet ik dan als 'mama en oma' doen? De kat nog wat uit den boom kijken, want ik heb mijn 3e al gekregen waar ik nog altijd niet goed van ben met een grote ontsteking op mijn arm en spierpijnen.
Nr 106: twee honden en eene beene, si draghen selden wel overeen = verbitterd om iets vechten, twee die hetzelfde willen bezitten en met elkander strijden. Ik heb gekeken met de loupe naar het schilderij en daar staan maar 2 honden en is de derde, van een ander meer gebruikelijk spreekwoord niet te zien. Het is dus niet: daer 2 honden vechten om een schinckel te kluyven, gaet een derde gemenelijk me hene schuyven = als twee honden vechten om een been loopt een derde ermee heen.
Voor de rest heb ik vandaag niet veel te vertellen, het was kuisdag en dan ben ik nogal kort van stof. Ik heb dan ook 'mijnen parler' al kunnen doen. Maar ik ga gewoon eens naar Dimitri van Toren (1940-2015) luisteren, naar zijn "Lied voor de Kinderen". Ook al is het mistig en grijs weer toch moet ik naar buiten, ik zal zijn ander lied zingen dat een grote hit was in 1973: "Hé, kom aan, blijf niet staan en loop me achterna, door de straat, over 't plein met je tingeltamboerijn, diediediedamdamdamdiedeldiedeldamdam (x15). Tot morgen
Ik stam nog uit de tijd dat er minstens 3 voornamen aan een kind werden gegeven. Allen met een biezondere betekenis en om veel mensen te plezieren of discussies te vermijden. Tevens was het belangrijk om een onderscheid te maken tussen mensen met dezelfde voornaam en familienaam. De afkortingen van de 2e,3e enz voornaam konden uitsluitsel geven voor wie bv een brief of bericht was. Nu heeft dat nog weinig belang. De briefwisseling per e-mail komt meestal bij de juiste persoon. Mijn 2e naam is er gekomen als herinnering aan de tweelingzus van mijn vader. Mijn moeder weigerde me zo te noemen maar mijn vader stond op zijn strepen, vandaar het compromis. Naar zijn zeggen, ging er geen dag voorbij dat hij niet aan haar dacht sinds ze plots op 7 jarige leeftijd overleed. En vandaag vier ik dus mezelf en ook een dierbare nicht die wel die voornaam kreeg. Het is de feestdag van de H. Irenæus (ca 258) en 'Irene' is het feestvarken vandaag. Gelukkig ben ik gespaard gebleven van Romanie, die Romme werd genoemd en Pitsjen, die eigenlijk Petrus noemde maar Pierre werd als mijn 3e naam.
Omdat er maar geen kleur komt aan de hemel, is het een dag die me het spreekwoord nr 105 doet toepassen op mezelf: tussen twee stoelen in de as zitten = helemaal niets uitvoeren. De vraag rijst zelfs: ga ik er een pyjamadag van maken of toch maar kiezen voor gekleurde vrijetijdskledij? Zeker en vast geen joggingpak want ik ben niets zinnens enige overbodige beweging te maken vandaag. Aankleden en douchen of lichtjes met een washandje over mijn gezichtje wrijven is al een activiteit en een bezigheid. Ik moet ook sowieso de hond al amuseren en entertainen. Dat zijn al 2 zware lichaamlijke activiteiten. Ik sta, of liever ik zit, nog in dubio wat ik ga doen. Ter verontschuldiging, alhoewel ik dat aan niemand verplicht ben of ook geen uitleg hoef te geven over mijn luiheid vandaag, is dat mijn spieren nog altijd stram en stijf zijn van de boosterprik. Ik hou me aan de minder vermoeiende 'lees' bezigheden . Ik vind daar altijd mijn plezier bij en dat is nu eens geen inspanning. Zo kwam ik te weten dat 61 jaar geleden Boudewijn I (1930-1993) huwde met gravin de Mora y Aragòn, die had wel 5 voornamen maar werd kortweg 'Fabiola' (1928-2014) genoemd. Op deze dag werd ook 'Nero' geboren. Niet het hondje van Carmen maar de vreselijke keizer van het Romeinse Rijk. Hij werd niet zo oud (37-68) maar kon ondanks het feit dat hij zelf de dolk door zijn keel stak, vooraleer de geest te geven nog prevelen: welk een kunstenaar sterft er met mij....Het is maar hoe je zijn leven bekijk. Op deze dag stierf wel een beroemde kunstschilder, Johannes Vermeer (1632-1675). De titels van zijn werken zijn een beetje een weergave van een wereld waar ik zou kunnen van dromen: Meisje met de Parel, Schrijvende Vrouw met Dienstbode, Dame met twee Heren, Slapend Meisje....Tot morgen
08u00, pikkedonker buiten. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik electriciteit en gas heb om te kunnen zien en me te verwarmen. Groene energie moet er zijn, maar dan mogen er natuurlijk niet té veel dagen zonder zon en/of wind zijn. Dan is het weer importeren geblazen uit andere landen om hun overschotten van electriciteit (opgewekt door hun door ons verfoeide kern- gas en kolencentrales) aan te kopen. En als het echt slecht zou uitdraaien met onze energievoorziening, dan is het ook ribbedebie 'schone auto', dan is alles te voet of per velo te doen want 'Openbaar Vervoer' zal het ook laten afweten. Natuurlijk heeft iedereen Hiroshima en Nagasaki (1945), Tsjernobyl (1986) en Fukushima (2011) voor ogen bij de beslissing om de kerncentrales te sluiten. Alleen, nog niemand heeft een degelijk alternatief gevonden die de moderne mens hetzelfde comfort kan bieden. De vooropgestelde oplossingen (zonnepanelen, windenergie) zijn geen standvastigheden. Hoe zal de 95% import van onze primaire energie (aardolie, aardgas) opgevangen worden? Er is nog altijd geen degelijk antwoord gekomen van al de bestuurslui die met dit belangrijk hoofdstuk bezig zijn. Ik pas voor hen nr 104 toe: tussen hemel en aarde hangen = ze bevinden zich in een lastig parket om een keuze te maken. Geen nood, tot nu toe heb ik nog licht en verwarming en daar maak ik handig gebruik van op deze mistige grijze dag.
Nu woorden!! Het is vandaag de Internationale Dag van de Aap. Het dier(tje) heeft het moeilijk om te overleven door de 'boomkap' en 'industrialissering' van zijn leefwereld. Regelmatig moeten we deze diersoort eens onder de aandacht brengen en ons bekommeren over een ver familielid. Dom zijn deze beesten in geen geval, verschillende proeven die de mensen op hen doen hebben dat al voldoende bewezen. Het onderscheid tussen zij en wij? Onze grijze cellen, de taal, het ABC, de klinkers en de medeklinkers, de spraak. Ik moet zeggen, soms zijn ze slimmer dan de mens, wij verstaan hun taal niet maar zij wel de onze. En eerlijk gezegd, de taal van de jeugd is even vreemd als de geluiden van onze dierbare verre verwanten. Neem nu de nieuwe woorden die dit jaar gekozen zijn door de kinderen: Ma stobbe. Er is een uitleg bij nodig om het te begrijpen dat het zoveel betekent als 'stop' maar dan hedendaagser (!), cooler uitgesproken. Het tienerwoord van dit jaar is 'Bestie' en eigenlijk wel een mooi woord om 'beste vriend' te zeggen. Ik ben de jeugdige nieuwe woorden van de laatste jaren eens gaan bekijken. Er zijn er toch een paar die het al jaren overleefd hebben: yolo = you only live once, OMG = Oh my God. Natuurlijk komt ook dit jaar weer Engels aan bod zoals 'lol' = laughing out loud, of 'bas' = bitches/boys ain't shit. Die hebben kans om ooit in 'den dikke' opgenomen te worden. De andere zijn uit het geheugen verdwenen zoals: ewa ja, beire, dab. Maar Van Dale heeft vandaag weer zijn nieuw 'corona' woord gespuit: priktwijfelaar = iemand die twijfelt over het nut van al die vaccinaties. Tot morgen
Juffra Toertjes.....een uitdrukking die me naar lang vervlogen tijden terugbrengt. Ik wenste dat ik die uitdrukking nog eens kon horen uitspreken door mijn moeder (mama-bomma) en grootmoeder (bobonne). Al plagend werd me die benaming gegeven als ik een aanmerking of berisping kreeg omwille van gezaag voor snoep, of een handeling die geen goedkeuring had in hun ogen. Een gekende uitdrukking in het Waasland. Nu zijn het vooral benamingen voor bakkerijen of confisseriën of receptenboekjes voor gebakjes. Ik denk dat vele meisjes die uitdrukking wel kennen en verlangen naar liefdevolle terechtwijzingen die in het begin van het leven werden gegeven met plezante troetelnaampjes. Juffra Toertjes, ik krijg direct goesting om een toertje te gaan halen. Het zou me niet verbazen moest ik straks een pateeke meebrengen na het boodschappen doen.
Jennifer Jennings opende deze morgen de debatten op de radio. Niet de echte Engelse dame met de gelijknamige naam, maar de titel van het Songfestivallied van Louis Neefs (1937-1980) uit 1969. Ik vind het wel niet zijn beste nummer, maar zijn mooie stem 's morgens eens horen, zet de dag goed in. Het is een speciale dag vandaag, want iedereen heeft de 'langste nacht van het jaar' achter de rug. Vandaag is het immers Sint Lucia (± 286-304), de heilige van het licht. In Zweden wordt dat uitbundig gevierd met lichtkronen, lichtkransen en kaarsjes. We vieren dat niet meer, er zijn immers al té veel heilige feesten in december. Dat wil daarom niet zeggen dat ze doodgezwegen moet worden. Er zijn ook hier heel veel spreuken en gedichtjes die over deze lichtgevende Sint gaan.Een gezegde: als Sint Lucie komt, lengen de dagen met een vlooiensprong. En een ander weetje in dichtvorm: Lucia maakt de langste nacht, Sint Vitus (15 juni) maakt de langste dag, half maart en half september vrank, maken dag en nacht even lank!.
Het spreekwoord nr 103: tot de tanden bewapend zijn = zwaar bewapend zijn. Vroeger letterlijk te nemen met harnas, kuras en masker omwille van de vele oorlogen die met speren, pijlen, goedendags en zwaarden beklonken werden. Nu nog in figuurlijke zin gebruikt: goed voorbereid ergens aan beginnen. Zoals in debatten, alle elementen kennen om iedereen een goed antwoord te kunnen geven. Of zoals ik met mijn blog doe, eerst alles eens opzoeken om zware fouten te vermijden.
"Mijn leven is mooier dan ik het me in mijn wildste dromen kon voorstellen". Een uitspraak van Anthony Hopkins, (83jaar) na een zoveelste prijs en eerbetoon. Voor mij is dat 10 jaar om nog fantastische dingen te beleven en aan mijn leven toe te voegen, en dan dezelfde zin gebruiken als deze veel gehuldigde fenomenale acteur. Tot morgen
