|
Hotel Paradiso, zong Luk Vankessel deze morgen, hier voel ik me vrij...hier voel ik me fijn...hier voel ik me thuis....Mijn huis is zo wel te omschrijven. Het is een hotel, een B&B, een restaurant, een brasserie en soms ook een patisserie. Met dien verstande dat de bewoner alles zelf moet klaarmaken, klaarzetten, verzorgen en alle materialen in huis moet halen. Ik kan natuurlijk wel mijn benen onder tafel schuiven maar ik moet eerst wel alles zelf prepareren en exposeren. En als ik dat allemmaal buiten beschouwing laat heb ik inderdaad een Hotel Paradiso. Maar de vakantie is weeral in zicht en dan zal het wel een echt hotel en een echte B&B worden voor alle gastjes groot en klein. Het zal wel een onwennig en een dubbel gevoel geven want ik denk dat niet iedereen zijn prik al gekregen heeft. En wat moet ik dan als 'mama en oma' doen? De kat nog wat uit den boom kijken, want ik heb mijn 3e al gekregen waar ik nog altijd niet goed van ben met een grote ontsteking op mijn arm en spierpijnen.
Nr 106: twee honden en eene beene, si draghen selden wel overeen = verbitterd om iets vechten, twee die hetzelfde willen bezitten en met elkander strijden. Ik heb gekeken met de loupe naar het schilderij en daar staan maar 2 honden en is de derde, van een ander meer gebruikelijk spreekwoord niet te zien. Het is dus niet: daer 2 honden vechten om een schinckel te kluyven, gaet een derde gemenelijk me hene schuyven = als twee honden vechten om een been loopt een derde ermee heen.
Voor de rest heb ik vandaag niet veel te vertellen, het was kuisdag en dan ben ik nogal kort van stof. Ik heb dan ook 'mijnen parler' al kunnen doen. Maar ik ga gewoon eens naar Dimitri van Toren (1940-2015) luisteren, naar zijn "Lied voor de Kinderen". Ook al is het mistig en grijs weer toch moet ik naar buiten, ik zal zijn ander lied zingen dat een grote hit was in 1973: "Hé, kom aan, blijf niet staan en loop me achterna, door de straat, over 't plein met je tingeltamboerijn, diediediedamdamdamdiedeldiedeldamdam (x15). Tot morgen
|
