Het is niks nieuws dat ik vertel: de weergoden zijn uitgeslapen en blijven de goegemeente teisteren. Al meer dan een week spuien ze hun ergernis door regen en wind naar onze contreien te sturen en het helpt geen lieve moederen om zich tot Baäl, Thor, Donar, Jupiter of Zeus te wenden. Ze genieten van hun macht door de atmosfeer eens hevig en turbulent te maken. Zolang deze stormgoden niet op oorlogspad gaan in Oost Europa, zal ik maar denken; het is winter en in de winter moet het winterweer zijn met alles derop en deraan. En toch als ik 's morgens buiten kom, ondanks storm en nattigheid, fluiten de vogels weeral, zoals altijd, hun mooiste lied.
Wie of wat 'S L' ook mag zijn, hij gaf vandaag het citaat dat ik nodig had: "U kunt uw ogen sluiten voor feiten, niet voor herinneringen". Dat bleek gisteren nog maar eens bij de heerlijke babbelnamiddag met mijn vrienden. Na de koetjes en de kalfjes, zoals gebruikelijk na een lange tijd, wordt er af en toe toch eens een herinnering boven gehaald aan een ver verleden. Die tijd had heel veel gelukkige momenten, dagen en jaren, maar bevatte soms ook de meest pijnlijke gebeurtenissen. Voorbij is voorbij, kan ik zeggen, maar hartepijn zit soms heel diep. Het minste tipje van de sluier dat ik dan oplicht brengt al de vreugde en meest triestige momenten terug voor het voetlicht. Het doet langs de ene kant goed om dat verleden even te laten leven, erover te spreken, maar het is tezelfder tijd weer het bezorgen van een slapeloze nacht met een herbeleving van blijde, gelukkige, verliefde momenten en dan het contrapunt. Gedaan, finoto, abschlieβen, arrêter, exit. Afsluiten, verder doen, het leven opnieuw beginnen met mijn oude 'ik'. Zo'n babbels aan tafel, met koffie, thee en versnaperingen, had ik na de corona tijd, wel eens nodig. Zo'n levensgesprekken zijn met kinderen ook niet altijd mogelijk. Daarbij, lange gesprekken via draad, mail of internet is toch niet hetzelfde als voor elkaar te zitten en uren te keuvelen. Kracht en energie put ik uit zo'n namiddag kletsen. En kracht en energie komen niet noodzakelijk van eten en voedingssupplementen. Zoals steeds doe ik dan weer verder met mijn spelletjes en woordjes zoeken en lezen. De 'woordle6' was niet succesvol te noemen, dat wil zeggen, ik vond de '6e' letter niet. Tandengeknars natuurlijk, want tegen een computer wil ik toch ook wel winnen. Het bewijs leveren dat mijn menselijk vernuft, de pc kan verslaan al is het maar met woordjes kennen!!. Voor de rest zal het een rustige zondag worden met filmpjes bekijken die ik gisteren heb opgenomen. Tot morgen
Eunice heeft deze nacht nog genoeg van jetje gegeven om mijn nachtrust te verstoren. Met andere woorden, de dame was nog niet uitgeraasd. Als compensatie voor die drukke en lawaaierige nacht, bezorgde ze me een wondermooie ochtendstond: een rode hemel. Tegelijkertijd is dat natuurlijk de voorbode van 'regen in de ton', maar daar ben ik nu eens niet rouwig om. Het is eigenlijk wel nodig dat er een fikse regenbui aankomt want alle vensters plakken vol met zeezand. Regenwater is kalkvrij, dat maakt dus geen strepen bij het drogen in de zon. Het is nog altijd de beste en de voordeligste kuisploeg. Maar net als een kuisploeg moeten die niet overdrijven met water geven. Dus eenmaal grondig gespoeld mogen al die regenwolken naar het oosten verdwijnen. Ik vond een citaat dat ik wel leuk vind bij dit gure weer: Bij slecht weer, wees een man. Bij goed weer wees een kind!. Van schrijver dichter, vriend van schrijvers schilders, filosofen, en allen die er toe deden in de jaren vanaf 1900, René Char (1907-1988). Nog mooie citaten van hem zijn: "Leven is het voltooien van een herinnering" en "De eeuwigheid is nauwelijks langer dan het leven". Ik had nog nooit van die man gehoord maar ben toch blij dat ik hem tegengekomen ben. Mooie zinnen en mooie woorden vallen bij mij altijd in goede aarde en het moeten niet altijd de spreuken en gezegdes zijn van 'De Bond Zonder Naam'. Edward Douwes Dekker passeerde ook mijn herinnering, maar dan als Multatuli, schrijver van "Max Havelaar" die de wantoestanden van de Nederlandse koloniale tijd aan het licht bracht, toen Indonesië nog Nederlands Indië was. Onze Noorderburen zijn ook nog niet in het reine met hun verleden. De schuilnaam 'Multatuli' zou Edward gevonden hebben in een zin van de Latijnse klassiekers van Ovidius ( 43vC-17nC, Trista) of van Horatius (65vC-8vC, Ars Poetica). Vraag me niet naar de vertaling van "multa tuli" want ik heb geen Latijn gestudeerd en ga daar ook niet meer aan beginnen. Vooraleer mijn bezoek koffie en thee komt drinken en koekjes nuttigen laat ik Charles Trenet nog eens zingen. Het mooie lied "La Mer" maar ook "La Douce France". Tot morgen
Geen zuchtje, geen windje of welke andere luchtverplaatsing was er gisterenavond te voelen toen ik de hond nog eens voor zijn laatste noden van de dag buiten liet. Ik heb deze nacht heel goed geslapen en het is nog altijd dezelfde stilte vóór de storm die het mooie weer maakt. Ik ga dus even goed naar de kapper als altijd want liever met een schoon coiffure de storm tegemoet zien dan met sluik en vettig haar. En nu is het met een bang hartje afwachten wat Eunice zal brengen. In ieder geval is het een Latijnse naam, gegeven aan meisjes. Vooral terug te vinden in Bijbelse geschriften en aan meisjes gegeven in Engels sprekende landen. Het betekent zoveel als 'mooie overwinning'. We zullen weeral eens moeten bewijzen dat de mens en de kust niet tot 'zijn' overwonnenen zal behoren. Om van deze dag toch nog een vrolijke en leuke bedoening te maken heb ik wat liedjes over storm en wind opgezocht en allemaal even leuk om nog eens te horen. 1) The Doors : Riders on the storm. 2) Maggie McNeal: Terug naar de Kust. 3)The Association: Windy. 4) Kadanz: De Wind. 5) Frank Sinatra: Stormy Weather. 6) Noir Désir: Le Vent nous Portera. 7) The Common Linnets: Calm after the Storm. Waar ga ik niet naar luisteren? Naar de "Marie-Louise" en "Zeil je voor het eerst" van Bart Kaëll, daar is het geen weer voor. De zon schijnt nu, de wind trekt aan en dus tijd voor al mijn spelletjes te doen terwijl ik de wind hoor huilen. Zonder ongelukken en schade, tot morgen
Een gelukkige verjaardag voor Catherine De Bolle. Een vrouw die het van 'rijkswachter' over 'Belgisch Commissaris-Generaal van de Politie' bracht tot 'Hoofd van Europol'. Ere wie ere toekomt, ze heeft als vrouw een mannenbastion verovert door haar 'kunnen'. Ze mag van mij, 52 kaarsjes uitblazen en dat nog vele jaren blijven doen met telkens eentje meer.
Klikipedia, een item in "Iedereen Beroemd" en precies op mijn lijf geschreven. Dat klikken zorgt voor een uiterst plezante zoektocht, om van hot naar her, vanalles te ontdekken. Soms zouden de moderne regeringsleiders, presidenten eens wat de geschiedenisboeken moeten raadplegen. Hoe eertijds de grote mannen hun beleid, wil en zienswijze konden doordrukken bij de bazen van kleinere grondgebieden. Het Triumviraat van de E.U. en andere regeringsleiders proberen al jaren eensgezindheid van optreden te bekomen, tegen dissidente staten met autoritaire trekjes, die de democratische regels en wetten van Europa, waartoe ze behoren, aan hun laars lappen. Er moet een unanimiteit van handelen en spreken komen tegen landen met uitbreidingsambities die dan ook nog dreigen met 'oorlog'. Wel ons aller gekende Filips De Goede (1396-1467), had ook ooit de goedkeuring van zijn beleid nodig alsook legers en geld van de kleinere staten die zijn 'rijk' vormden. Een Kruistocht tegen het Ottomaanse Rijk was zijn ambitie. Vooraleer Rijsel 'Lille' werd, nodigde hij daar de belangrijkste spelers uit voor een grandioos en feestelijk "Banket van de Fazant". Hij liet hen nadien dure eden zweren, dat hij ten aller tijde op hun hulp kon rekenen. Dus Ursula, Charles en David, los van de papieren beloftes, zorg dat elkeen, onder het nuttigen van een copieuze maaltijd met verfijnde champagnes, rode, witte wijnen en misschien ook water, meteen ook een dure eed van samenhorigheid zweert vooraleer het gebouw te verlaten en geen cavalier seul, uit eigenbelang, wil spelen. Waarom deze hertog een "Goede" was? Geen idee, misschien "de Goede" om de erkenning van zijn 30 maîtresses en 18 toegegeven bastaardkinderen. Elk kind kreeg ook het zéér mooie prefix, gedragen als een titel: Grand Bâtard de Bourgogne. Tegenwoordig worden er eerst processen gevoerd om erkend te worden als 'kind van'. Geen nood, daar ga ik verder niet op in want ik kwam Johnny Weissmuller (1904-1984) tegen. Een zwemmer die 5 gouden medailles won op de Olympische Spelen en verschillende wereldrekords op de 100m vrije slag, op zijn naam zette. Het beroemdst is hij natuurlijk geworden van "Me Tarzan, you Jane" en van zijn roep in de jungle "000-wa-000-aa00aa00aa-000! Edgar Rice Burroughs (1875-1950), auteur van het boek "Tarzan of the Apes" waar de film op gebaseerd is, was niet onder de indruk van de schreeuw, die eigenlijk moest klinken als de 'overwinningskreet van een stieraap' noch van Johnny als Tarzan. Zijn reactie: "ik geef hen een prachtige intelligente held en ze maken er een boerenpummel van".
Vandaag is het de "Doe Vriendelijk dag". En omdat het Hollanders zijn die de dag introduceren is het: The Random Acts of Kindness Day. Een geluk dat ik mijn Engelse oefeningen doe om dat te begrijpen. Tot morgen
Zoals mijn bericht zegt, geen samenhangend verhaal vandaag. Moet kunnen, want per slot van rekening sta ik bij de rubriek dagboek/bedenkingen. Daarmee kan ik alle kanten uit. Ik was vandaag weeral een vroege 'vogel', al heb ik geen prachtig lied om te zingen. Bij mij is het zo'n beetje schrapen zoals van een versleten pen op papier. Het inktpennetje vervangen zoals dat vroeger moest gedaan worden, als de pen voor vlekken zorgde in de schriftjes, kan helaas niet gebeuren. Al mijn bestanddelen zijn uniek en de onderdelen die een beetje krakkemikkig worden en zijn, zijn nergens te vinden of te koop. Ik ben tevreden dat ik nog kan zingen, al gelijkt het een beetje op een kraai. We kunnen niet allemaal nachtegalen zijn. Ik was bijtijds aan de brievenbus om mijn gazet te behoeden om papier-maché te worden. Nu kon ik tenminste lezen waar al de miljarden belastinggelden van de burger naar toe gaan en vooral bij wie het een goed salaris of leefloon geeft. Dat er veel is uitgegeven tijdens de coronacrisis staat als een paal boven water. Sommige bedrijven, zelfstandigen en gezinnen kregen financiële hulp die broodnodig was. Ook de gezondsheidszorg was een grotere slokop dan gewoonlijk. Nu de corona voorbij lijkt te zijn, zegt de Gouverneur van de Nationale Bank, moet de geldkraan terug dichtgedraaid worden. Gedaan met overbruggingskredieten, tijdelijke werkloosheid enz. Waar spreekt de Gouverneur niet over? Over de zéér royale lonen, salarissen, vergoedingen van CEO's, voorzitters, MANdatarissen (7 van die machtige grootverdieners zijn mannen) rept de edelachtbare met geen woord. Toch worden die allemaal met belastinggeld betaald. Per toeval vind ik woorden die passen bij deze VIP's: ze behoren tot een zelf verzonnen 'privilegepiramide'; dat stelt een hiërarchie van 'bevoorrechte' mensen voor, met de zichzelf belangrijkst vindende, aan de top. Dikwijls vermoed men bij deze personen ook een 'canapebenoeming'. Dat kan synomiem zijn voor het gebruik maken van zijn/haar/hun al of niet lichaamelijke charmes, of ook zonder de officiële procedure te volgen, met andere woorden veel onderling konkelfoezen. Deze 'vermaledijde' praktijken zijn niet goed te praten en toch beweren deze personen dat ze nú meer dan ooit nodig zijn om onze economie te behoeden voor een 'worstkaasscenario' of een WCS = worst case scenario, zijnde de deflatie. En dat is dan op zijn beurt 'stochastisch' dwz afhankelijk van een kans of toeval. Daarmee hebben jullie meteen een indruk waaraan ik mijn zéééérrrr kostbare tijd aan heb besteed. Dat kon vandaag gebeuren omdat ik op niemands verjaardagfeestje zou willen zijn en al zeker niet op dat van de trainer van AA Gent. Nog een klein weetje dat George Bernard Shaw (1856-1950) me bezorgde: het enige boek waarin geen obsceniteiten te vinden zijn, is de telefoongids!. Mijn opmerking daarbij: daarom worden ze niet meer gedrukt en uitgegeven. Tot morgen
Oef, einde van de 30 dagen niet 'zagen'! Bij dat 'zagen' komt er altijd een zinnetje te voorschijn in mijn gedachten. Gegarandeerd dat het dan een overblijfsel is van een of ander gedicht of tekst dat ik ooit heb moeten van buiten leren. En wel op een zo dwingende wijze dat het nooit of te nimmer uit mijn geheugen zal gewist worden. Inderdaad, deze morgen vond ik de zin en de volgende strofen: Niet klagen, maar dragen en vragen om kracht. Niet zagen voor morgen, bij vallenden nacht. Het gedicht "Klagen" van Nicolaas Beets (1814-1903) bevat die zinnen. Maar Beets schreef ook onder het pseudoniem Hildebrand, zijn "Camera Obscura". Een boek met allerlei korte verhalen die een beeld geven van de 19e eeuw en geschreven op verschillende tijdstippen in zijn leven. Ik wilde zeggen, na het 'klaagvrij' leven, is het weer geoorloofd om te zagen als vanouds zonder dat ik me er voor moet generen (niet gêneren, ik heb het nagekeken). Het kan eens opluchten te klagen over situaties die men niet in de hand heeft, die vervelend en ongemakkelijk zijn en die iedereen moet ondergaan. Typisch daarvoor is over het 'weer' klagen of over de files op de baan. En nu dat het weer toegestaan is te klagen en te zagen weet ik geen enkel item te vinden waarover ik een boom zou opzetten. Een kort verhaal vandaag, en daar kunnen de lezers dan over zagen. Tot morgen
Een nieuwe week, nr 7 van 2022, is begonnen evenals een een nieuwe 'cahier de brouillon'. Niet zomaar een schriftje maar de oerdegelijke en echte kladschrift, voorzien van 'ongebleekt' papier. Ik zie er de houtsplinters nog inzitten, zodat ik weet dat er een boom gesneuveld is om mijn zieleroerselen op te noteren. Het is wel zo dat ik elke inval, gedachte, nieuwsfeit eerst noteer op papier. Ik kan bij benadering niet schatten hoeveel van dergelijke schriftjes ik volgekriebeld heb, vanaf mijn schooltijd tot nu. Altijd met een doel voor ogen, mijn teksten, vooraleer het voor 'echt' en 'proper' en in een samenhangend geheel aan de buitenwereld te bezorgen, eerst wat krabbelen op papier, dat er bij wijze van spreken niet toe doet. Onlangs is er nog een oude bekende tot mijn dagelijkse attributen terug gekomen: het groene boekje of de Woordenlijst Nederlandse Taal. Als een woord daarin te vinden is, bestaat het in onze taal. Het is dus niet alleen Van Dale die zaligmakend is. Door mijn woordspelletje 'Woordle en Woordle6', gok ik soms op woorden waarvan ik het bestaan niet ken, vermoed of verkeerd schrijf en dan is een naslagwerk in papier soms handiger dan iets onbekends te zoeken op het web als ik nog maar 2 letters van een 5/6 letterwoord heb gegokt. De oude opzoekwijzen niet zomaar overboord gooien, is mijn leuze. Trouwens het ritselen van papier is een aangenaam geluid, zeker van dat vloeikespapier dat ook gebruikt wordt om sigaretten te rollen. En vandaag is het Valentijnsdag en dat kan ik niet zomaar opzij schuiven. Temeer omdat er in mijn kennissenkring enkelen jarig zijn en langs deze weg wil ik hen dan ook een aangename, mooie, gelukkige en liefdevolle dag toewensen. Valentijnsdag is naast een commerciële topper in winkelland eigenlijk een wereldwijd feest waarop de anonieme liefde betuigd wordt. Vroeger werd er stiekem een cadeautje of bloemen met liefdesverklaring afgegeven aan de vrouw of man van zijn /haar hart. Omdat "The love of my live", zo mooi bezongen door Queen, is dat mijn lied van de dag, samen met een klein versje: Jou vergeten...., een muis zal eerder een leeuw verslinden, een kat zal vlugger de klok opwinden, sneller dan ik jou vergeten kan. Dat zijn momenten waarop ik mijn moeder zou willen aanspreken met volgend oud liedje: Mama, 'k wil 'n man hê, watten man, my lieve kind? Wil je dan een Fransman hê? Nee mama nee! Een Franseman die wil ek nie, want 'parlez-vous' versta ek nie. Dit is my plesier met die Boerenjongkërels hier! .......Wil je dan 'n Hollander hê? Nee mama nee, 'n Hollander die wil ek nie, want klompen dra, dit sal ek nie. Dit is......Wil je dan een Duitser hê? Nee mama nee! 'n Duitserman die wil ek nie, want 'Schweinefleisch' lus ek nie. Dit is......Wil je dan 'n Boerenseun hê? Ja mama ja, 'n Boereman die wil ek hê, in 'n Boer se arme wil ek lê. Dit is my plesier die Boerenjongkêrels hier! Tot morgen
