Van bij het ochtendkrieken wist ik dat het een mooie dag zou worden. Geen vuiltje aan de lucht te bespeuren behalve de strepen van de vliegtuigen die de mensen van zuid naar noord brengen. Een heldere wolkenloze hemel doen me alle rolluiken optrekken en alle gordijnen opentrekken. De zon moet langs alle kanten binnenkomen om mijn huis gezond op te warmen. Wat later op de dag zullen de vensters ook wel eens openvliegen. Alle microben, bacteriën en virussen die er eventueel verscholen zouden zitten in mijn knus nestje, moeten kunnen buitenvliegen. Net zoals de vogels, die ik weer naarstig aan het tellen ben: 1, 2, 3,....Die diertjes zijn ook blij want hun gezang hoor ik van alle kanten komen. Met tussenin natuurlijk het gekrijs van de vervelende meeuwen, hoe mooi de vogelspotters die ook vinden. Ik zou hen bijna "The best mistakes" noemen, titel van een lied van The Divine Comedy, dat ik op de radio hoorde. Maar ja, vervelend of niet, mooi of lelijk, elk levend wezen heeft recht van bestaan, ook de 'êtres en sujets', staand, lopend of vliegend.
Zoals jullie al meermaals gelezen hebben, is er een dichteres aan mij verloren gegaan. Ik wil alles wat ik zie, denk, ondervind, voel, in het lang en breed weergeven. Ik heb, bij manier van spreken, een tong van lintjes en bij het schrijven moet ik mezelf de beperking opleggen van 500 woorden per keer. Hoe graag ik ook iets beknopt zou willen weergeven of een hartverwarmend gedicht zou willen schrijven waarin ik mijn ziel en zaligheid in een paar woorden kan blootleggen, het is onbegonnen werk, het lukt niet. En zie, vandaag word me een oplossing geboden om met eigen poëzie voor de dag te komen. Al zeg ik er direct bij, het is een beetje woorden en kleine zinnen stelen van anderen. Ik zal "stiftdichten" beoefenen zoals Dimitri Antonissen, journalist, redacteur en een professioneel stiftdichter. Hij heeft twee boekjes uitgebracht met zijn gedichten: "Schrap me" en "Stiftgedichten". Heel eenvoudig: neem een tekst, duid een kolom aan, en schrap de woorden die je niet nodig hebt om het gedicht te doen klinken en inhoud te geven. Hijzelf noemt dat een route zoeken in een bepaalde tekst en schrappen. Hij beweert dat nooit op een bepaalde specifieke frasering was gekomen indien hij van nul moest beginnen op een wit leeg blad. Het beste is een tekst uit de cultuurkatern van een krant te nemen en dan maar schrappen, schrappen, schrappen van woorden tot men een gedicht heeft gemaakt dat betekenis heeft voor de schrapper/schraper/poeet. Deze techniek wordt veel toegepast in workshops, taallessen en natuurlijk bij amateurdichters wat ik ooit hoop te worden. Hopelijk in een van de volgende blogs eens een schrapgedicht te kunnen weergeven. Dat zal dan wel niet te vergelijken zijn met de gedichten van de echte dichters zoals Leonard Nolens, Peter Verhelst en Guido Gezelle. Tot morgen
Weerbericht: 9°, blauwe lucht met hier en daar een wit pluimpje, westenwind 60km/u, een droge dag, in ieder geval een droge voormiddag. En het zou ideaal weer moeten zijn om het aantal van onze gevederde vrienden te tellen. Ik vraag me altijd af hoe ik dat in de praktijk moet doen. Die beesten vliegen over en weer, soms in een groep van dezelfde soort, even groot, even breed, even lang. Hoe kan ik in godsnaam tellen hoeveel er zo aan het fladderen zijn en welk specimen het dan is? Het is ook nog niet de tijd dat ze zich gaan nestelen in de bomen want dan zou ik de nesten kunnen tellen en zeggen, per nest twee exemplaren. De lieverdjes komen ook niet met velen voor mijn venster stilzitten, zodat het tellen wat gemakkelijker zou gaan. Als ik 1 mus zie, die dan eventjes gaat vliegen en terugkomt, zou ik onmogelijk kunnen uitmaken of het hetzelfde vogeltje is of een ander. Moet ik dan aangeven: ik heb twee mussen geteld? Zelfs de krant deed mee aan het vogeltellen. Er waren 27 vogeltjes, afbeeldingen weliswaar, verstopt in de teksten van het eerste katern. Ik had het raden naar welke het waren want ik ben geen ornitholoog die alle vogels kent. Natuurlijk ken ik de meest gangbare soorten, zoals duiven, merels, eksters, kauwen, mussen. En aan zee vooral de agressieve meeuwen. Die beesten evoceren voor mij de film "The Birds" van Alfred Hitchcock (1899-1980), de aanval van een agressieve meeuw op een onschuldige bezoeker van de kust. Later volgt in de film een aanval door de kraaien. Maar de meeuwen hebben ook al eens de zak met koffiekoeken uit mijn handen gerukt, dat is werkelijk beangstigend als die zo op je komen afvliegen. Nee, ik ben geen vriend van deze vogels. Er bestaat nochtans een novelle/toneelstuk met als titel "De Meeuw" van Anton Tsjechov (1860-1904) waar van geen enkel beest sprake is in de tekst, ongeacht die titel. Ga ik de vogeltjes tellen? Nee, ik ga ze gewoon observeren en naar hun kapriolen in de lucht kijken en genieten van hun salto's. Al hebben ze zware concurrentie voor hun acrobatiën van die van mijn hond, qua elegantie en durf.
Nu is het tijd om mijn huiswerk te doen dat ik opgeslagen heb deze week. Mijn taaloefeningen. Ik heb er zelfs een plezant spelletje aan toegevoegd: woordle. Het gelijkt een beetje op het Hollandse 'lingo'. Eens dat allemaal gedaan begin ik aan de puzzel van 1000 stuks, gemaakt van een foto waar al mijn kleinkinderen op staan, al zijn ze 'ver' van 'klein' te noemen. Tot morgen
Ik ben deze morgen buiten gegaan zonder jas en dat speelt me nu even parten: ik krijg me niet opgewarmd en zal even met een frak binnenshuis moeten zitten, tot alles weer op temperatuur gekomen is. Niemand die het ziet!! Ondertussen lees ik de gedichten van mijn neef, gepost op de verjaardag van zijn recent overleden vrouw. Ze raken me diep. Haar lievelingsmuziek zal de rode draad van mijn dag worden: "Here it is" Leonard Cohen, "Nine million Bicycles" Katie Melua, "Voor Marie-Louise" en "Onderweg" Willem Vermandere, "Wat nog komen zou" Bart Peeters en co, "Sodade" Cesària Evora. Iedereen zoekt sterkte en steun in wat hem het beste troost biedt. Ik ben geen poeet, dat wil daarom niet zeggen dat ik geen poëtische ziel en hart heb. Ik zal niet de enige zijn die een dichterlijk talent mist. Dat belet evenwel niet dat ik beschrijvingen wil geven van hetgeen ik zie of voel, maar dan in gewone zinnen. Zoals toen ik deze morgen naar het mooie spektakel van de zonsopkomst keek. Ik zegde tegen de hond: het is net of het maansikkeltje een blauwe trui aantrekt met roze-rode streepjes erin!. Dat is dan de breister in mij die graag dergelijke dessins ziet in haar pullovers maar ze jammer genoeg niet meer zal maken. Niet omwille van het niet meer kunnen breien, maar ik zal ze me ook niet aanschaffen. Dwarse strepen accentueren mijn gezette boezem méér dan ik wil. Vandaar dat mijn kledij meestal zonder strepen, bollen, figuurtjes of wat dan ook, is. Egaal en één kleur is ook mooi, behalve dan het zonnegeel. Maar mijn titel was 'heksen'. Na 15 pagina's van alles en nog wat in de krant, stootte ik op een vreemde titel: Catalonië gaat door het vuur voor heksen: Spaanse regio zuivert naam van 700 vrouwen die op de brandstapel stierven. Geschreven door Peter Mijlemans. Eerlijk, van heksen ken ik alleen de vrouwen met een haviksneus, een dikke puist erop geplakt en met een bezemsteel tussen hun benen door de hemel zoevend, m.a.w, een sprookjesfiguur. Ik heb wel weet uit de geschiedenislessen van verbrandingen van ketters. Vooral de Spaanse Inquisitie herinner ik me. Maar dergelijke straffen waren ook gekend bij de protestantse gemeenschappen vooral in Duitsland en Zwitserland. Interessant was te lezen dat het voornamelijk weduwen, alleenstaande moeders en ongehuwde vrouwen waren die er slachtoffer werden van de heksenwaan van de Dominicaner Orde. Alle zelfstandige, onafhankelijke vrouwen waren een doorn in het oog in de mannenmaatschappij. Die vrouwen hadden macht door hun materieel bezit en dat werd onnatuurlijk bevonden en boezemde angst in. Een doorn in het oog van de paters die beweerden dat vrouwen minder wilskracht en kracht hadden en dus gevoeliger waren voor de verleidingen van satan. Bijkomend voordeel voor de mannen was natuurlijk de confiscatie van hun aardse bezittingen. Niet alleen in Catalonië overweegt men de namen van de slachtoffers te verschonen van die gekke beschuldigingen, maar ook in de regio Navarra alsook in Schotland, Noorwegen. Ook in Nieuwpoort werd in 2012 al aan 15 vrouwen en 2 mannen, zgn heksen, rehabilitatie verleend. Tot morgen
Goed nieuws voor alle vogelliefhebbers en daar ben ik ook bij. Niet fanatiek met telescoop en verrekijker uitgerust, zoals de spotters een maand geleden in Nieuwpoort op het staketsel. Nee, gewoon plezier hebben in het observeren en kijken welke gevleugelde dieren mijn tuin, de duinen en het strand, bezoeken. Met de komst van de 'Ross'meeuw' vroeg ik me af of we terug naar de ijstijd gaan ipv de opwarming van de aarde mee te maken. Die soort woont en broedt in de Arctische cirkel van de wereld, het Hoge Noorden met eeuwige vriestemperaturen. Zomaar een bedenking tussendoor. Want goed vogelnieuws kwam er met de waarnemingen en dus terugkomst van de 'oehoe' in onze velden en bossen, meer bepaald in het 'Muziekbos' in Ronse en het Brakelbos, daar niet zo ver vandaan. Wat zou ik blij en gelukkig zijn moest deze uilensoort of gelijk welke uil, mijn tuin als zijn thuis uitkiezen. Deze vogels hebben echt wel een speciaal plaatsje in mijn hart. Ik vind dit geheimzinnige, stoïcijnse, niet van hun stuk te brengen vliegende wezens. Hun gigantische ogen loeren en azen op hun dieet van kleine muisjes en ander ronddolende diertjes. Als kind kreeg ik eens een opgezette uil. Die plaatste ik tussen een kaars en een bril om een spreekwoord "wat baten kaars en bril, als de uil niet zienen wil" uit te beelden. Met een gewone kerkuil in mijn tuin zou ik ook al tevreden zijn want een exemplaar van 4 kg en een spanwijdte van 1,8 meter zal zich hier niet kunnen verschansen en zit liever in de bossen verscholen op een tak.
Op deze gedichtendag noteer ik een levensles van Stijn De Paepe (°1979), huisdichter bij 'De Morgen' en docent Nederlands. Hij heeft vernomen dat er een kanker in zijn lichaam woedt. Zijn motto: 'zoek het niet te ver, maar kijk waar het ligt' en ook 'het is wat het is'. Maar bovenal zijn beklijvend gedicht:..... GA WEG...... Ik had gedacht de honderd te halen, rollatorloos en in gestrekte draf. Ik wou nog een miljoen gedichten af. Musea wachtten. En theaterzalen./ Ik wilde nog oneindig vele malen verwijlen waar ik mij het liefst begaf. Ik fietste fluitend tussen wieg en graf, de voeten geen moment op de pedalen./ Helaas. Daar is ineens de eindigheid die plotsklaps als een niets ontziende tanker de gevel sloopt, de kamers binnenrijdt./ Het leven gaat genadeloos voor anker, gehoorzaam aan de grillen van de tijd. Ga weg gezwinde grijsaard. Met je kanker.
De Kreuners zingen vandaag: "Hier en Nu" en "Zo Jong..". Tot morgen
De sanitair medewerkster verkoos eens een andere voormiddag te komen dan op donderdag. De routine is op deze manier eens doorbroken en dat is niet slecht. Gisteren heeft de tuinman echt wel veel werk verricht en de tuin weer een winter aanzicht gegeven; alles in rust brengen. Alle takken van de wilg zijn tot mulch gesneden en bedekken en beschermen nu de tuin van de bloembollen. Eigenlijk is dat ook mooi om zien. Ik ben een tevreden vrouw en de hond was ook tevreden om hem eens in de schilfers te kunnen wentelen. Binnenkort zullen er weer veel vogels zitten om takjes voor hun nestjes te zoeken. Een tuin moet een plaats vol leven zijn al is het maar een regenworm die af en toe zijn lijf eens laat zien vooraleer aan zijn werkzaamheden te beginnen: verteren van aarde en ze vruchtbaar maken. De tuinman verdiende de rest van mijn taart en ik kan weer een verse maken.
Het is van belang, als ik schrijf, dat ik niet ieder jaar op dezelfde dag hetzelfde schrijf. Ik lees dan ook, vooraleer ik begin, wat ik noteerde in 2020 en 2021. Zo zal ik niet meer over den Amadé uit de 18e eeuw schrijven, componist van "Cosi fan Tutti", "Die Zauberflöte" en "Le nozze di Figaro". Noch zal ik schrijven over den Richard uit de 19-20e eeuw, componist van "Der Rosenkavalier". Ik ga de Michels eens in het vizier brengen. Het zijn zeer populaire zangers. Ze zijn door en door gekend bij iedereen. Elkeen zingt hun liedjes dan ook uit volle borst mee. Het begint altijd met het lied uit 1971 van Michel Delpech (1946-2016) "Pour un flirt avec toi". Wel al een serieuze meezinger maar dat is de prelude voor het groots feest dat na 'het versieren' en het 'aan de haak slaan', moet volgen; een trouw. En dan komt de tweede Michel zingen, nl Sardou. Die schreef en zong in 1981, "Les Lacs du Connemara". Haal dan maar de witte zakdoeken of witte servetten boven om die boven het hoofd rond te zwieren en te zwaaien tot de vermoeidheid in hand en arm optreden. Geen enkel trouwfeest is geslaagd als niet iedereen gehuppeld, gesprongen en bovenal meegezongen heeft op die liedjes. Het zijn ook gewoon vrolijke deuntjes die wat blijheid brengen op een grijze woensdagnamiddag. Opbeuring kan er ook komen van een lekker gekookte aardappel. Binnen een uurtje begin ik mijn 'diner' klaar te maken en mijn 'bintjes' te schrapen. Wat ik niet wist was dat deze soort gekweekt was door een Friese boer/schoolhoofd, Kornelis Lieuwes De Vries (1854-1927). De nieuwe aardappel was een kruising tussen 'Munstersen' en 'Fransen'. Als eerbetoon aan een vlijtig, jong, 17 jarig meisje, Bintsje Jansma (1888-1976) dat in zijn klas had gezeten, noemde hij zijn nieuw 'ras' in 1910 'bintje'. Een gekookt patatje met een kippetje en pepersaus, zal smaken op deze frisse dag. Tot morgen
Ik heb gisteren eindelijk al mijn ingrediënten voor mijn lekkere frisse taart, ten dele beschreven op 11/01/2022, bijeen gekregen. Ik ben echt verzot op mijn zelfgebakken citroentaart. De buren zijn er iets minder happig op, maar de kinderen lusten ze allemaal. Het gebruik van suiker heb ik uiteindelijk, na veel bakken en proeven, tot een aanvaarbaar minimum gekregen om niet echt met een zuur gezicht te moeten rondlopen als ik ze aan het opeten ben. Volgens mij is dat een zéér gezonde taart. Wat kan je nu slecht en ongezond vinden aan eieren, citroenen en amandelpoeder? Het is natuurlijk wel een grote taart voor 1 persoon, dus gaan de boterhammekes even aan kant voor 2 dagen en vervang ik vele maaltijden door een spie lekkere zure tarte maison. En om het bij 'lekkers' te houden, ik heb ook een leuk zoet woord geleerd vandaag, gelezen in de krant: eye candy. Dat werd gebruikt om een oogstrelende reeks te omschrijven: The Gilded Age. Het is genre Downton Abbey, maar met de nieuwe rijken en drama's van de Golden Age en Roaring Twenties in Amerika. Blijkbaar wel met on-Amerikaanse dialogen en spitsvondigheden. Een serie voor al degenen die houden van dames met gedrapeerde damasten overgordijnen, roddels, drama, liefde en avontuur, een 'eye candy' dus, een snoepje voor het oog. Te bekijken op 'Streamz'. Ik wacht wel tot het op een of andere zender zal vertoond worden die op mijn kabel te vinden is. Én binnen een jaartje of zo, zal er nog een lekkernij aan mijn tafel opgediend worden!. Er zullen dan lekkere Belgische-Noordzeemosselen zijn of hangen de aquacultuurboeien in het 'Nauw van Kales'? In ieder geval hangen de mossellijnen van de Zeeboederij Westdiep, op 5 km voor de kust, ter hoogte van Nieuwpoort. De afbakening van de commerciële en industriële zone van de Westdiepzone is gebeurd met kardinaalsboeien en markeringsboeien. Die stad heeft natuurlijk al fel geprotesteerd tegen de komst van deze niet alledaagse farm, die een gevaar zou zijn voor de beroepsvissers en de mensen die aan plezier'yachting' gaan doen. Tot zover mijn culinair verslag.
Het hoge drukgebied dat normaal helderblauwe luchten zou geven, speelt ons weeral parten. Het bezorgt de westelijke helft van het land, mijn leefgebied, een ochtend-middag-avondgrijze dag. Goed weer voor de tuinman om nog een wilg te kunnen knotten. En wat weerspreuken betreft: Is het op Sint Paulus schoon en klaar, dan brengt het een gezegend jaar. Is er op Sint Paulus sneeuw of regen, dan komt een mager jaar ons tegen!. Tot morgen
Om een of andere reden ben ik om 2u wakker geworden en wakker gebleven. Ik kan zonder draaien of keren een slaaploze nacht doorbrengen. Die tijd gebruik ik dan om mijn wasgoed te plooien. Heb ik geen goesting om mijn warme bed te verlaten, dan neem ik eens een of andere periode van mijn leven in ogenschouw. Als het een slechte tijd was probeer ik een analyse te maken van de mislukking, maar evenzeer onderwerp ik mezelf aan de oorzaken van de succesvolle en gelukkige momenten. En zo vliegen die uren zonder moeite voorbij. Er was werk uitgespaard toen ik zag dat de krant de nieuwe woorden van Van Dale had geraaadpleegd. Hoeveel corona-gerelateerde woorden de dictionnaire heeft uitgespuwd de laatste jaren, valt bij benadering niet te zeggen. Allemaal woorden die, eens het virus een gewone 'valling' blijkt te zijn, naar de prullenbak zullen verhuizen. Maar 'gewoon' staat niet in hun woordenboek. Een zin, afkomstig uit een aflevering van de succesvolle TV-serie 'Fawlty Towers' met John Cleese in de hoofdrol, krijgt de dubieuze eer om erkend te worden als Engelse uitdrukking in ons Nederlandse taalgebied: Don't mention the war = spreek er niet over, een te mijden onderwerp. Net nu er op VRT een succesvol programma is dat alle onderwerpen die 'taboe' zijn, probeert bespreekbaar te maken!!!. En toppunt van al, de BBC heeft de desbetreffende aflevering afgevoerd en mag niet meer vertoond worden omdat men een 'volk/natie' schoffeert bij gebruik van die zin. Maar de redacteurs van 'het dikke boek' zijn de Vlamingen ook ter wille. Ter compensatie zullen ze andere, tot gemeengoed geworden Vlaamse gezegdes, wel opnemen in een toekomstige uitgave. Zoals daar zijn: 'zal 't gaan, ja?' (De Kampioenen), 't'Is gebeurd!' (De slimste mens), 'Ik moest kloppen want de bel doet het niet' (Samson en Gerd). Van heinde en verre zullen volgende woorden ook als ABN toegelaten worden: Miss Piggy ( een gezette vrouw) Rambo (een stoere man) Ma Flodder (slordige volksvvrouw), allemaal personages uit films.
Loeki de Leeuw, viert vandaag zijn 50e verjaardag. Hij kondigt al zo lang de reklameblokken tussen de tv-programma's aan in Nederland. Ik kijk naar NPO 1-2-3, omdat de uitzendingen niet onderbroken worden om mij attent te maken op het gebruik en aanschaf van geneesmiddelen, snoepjes of wasproducten. Ik zag in mijn lijstje dat deze dag in '41' het begin was van de regeertijd van Claudius I (10vC-54). Meteen dacht ik aan de legendarische BBC-reeks 'I Claudius' uit 1976, naar het boek van Robert Graves (1895-1985). Een onwaarschijnlijk straffe prestatie van Derek Jacobi als de gehandicapte, stotterende en licht autistische heerser van het Romeinse Rijk. Nog een belangrijke naam was, Winston Curchill (1874-1965). Zijn gezegde: ik heb niets anders te bieden dan bloed, inspanning, tranen en zweet' luidde de deelname van Groot-Britannië aan WO II in. Minder bekend maar leuk is zijn volgende uitspraak: 1 appel per dag houdt de dokters weg, tenminste als je goed mikt!. Vandaag is het ook Neil Diamond-day. Op een maandag mag "Song Sung Blue" klinken of "Beautiful Noise". Tot morgen
